«Ο συνδικαλιστικός τσαμπουκάς των "μπλόκων στις εθνικές οδούς", του "κατεβάσματος του διακόπτη", της "αποχής από τη διόρθωση των γραπτών", του "κλεισίματος λιμανιών και αεροδρομίων", της μη τροφοδότησης της αγοράς με καύσιμα, νικήθηκε κατά κράτος απ' το κράτος την περασμένη Κυριακή. Αποδείχθηκε πως όταν το κράτος θέλει, μπορεί να δαμάσει "σκληρές συντεχνίες", να κάνει αρνάκια "ηρωικούς συνδικαλιστές" (...) Η κόντρα κυβέρνησης και φορτηγατζήδων ήταν μια πρόβα για ό,τι θα επακολουθήσει τον Σεπτέμβριο» (το άρθρο στην ΕΞΠΡΕΣ).

«Στη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, προτάθηκαν διάφορες παρεμβάσεις για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας (...) Η απελευθέρωση, που δεν έγινε με ήπιο και στρατηγικά σχεδιασμένο τρόπο τα προηγούμενα πολλά χρόνια, θα γίνει με βίαιο τρόπο σε λίγους μήνες. Οπως ακριβώς έγινε με το ασφαλιστικό σύστημα και την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών πρόσφατα, όπως θα γίνει το επόμενο διάστημα με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Σ' αυτό το διάστημα διατυπώθηκε ένας ισχυρισμός: δεν δικαιολογούνται απεργίες σε περίοδο που η χώρα προσπαθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία! Τον υιοθέτησαν κυβερνητικά στελέχη, αλλά και παράγοντες των παραγωγικών τάξεων. Ολοι μαζί έδειχναν έτοιμοι να απαξιώσουν την έννοια της απεργίας στο όνομα, ή καλύτερα στη διάρκεια του Μνημονίου. Από μια άλλη σκοπιά η μέθοδος είναι γνωστή από παλιά: "τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε, έξι". Ωστόσο κοινωνίες σε ακινησία δεν υπάρχουν. Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση είναι να επενδύσει δηλαδή στη συλλογική αφωνία για να ολοκληρώσει το πακέτο αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και την παραγωγική διαδικασία. Οσο οι άνθρωποι βλέπουν τη ζωή τους να επιδεινώνεται, θα αντιδρούν, θα διαμαρτύρονται και θα διαδηλώνουν (...) Η ανάγκη να ικανοποιηθούν οι δανειστές (...) δεν είναι δυνατόν να οδηγήσει στη σιωπή των αμνών. Οι άνθρωποι της τρόικας κάνουν ενδεχομένως τη δουλειά τους, σε τελευταία ανάλυση δεν είδαν φως και μπήκαν. Αλλά και οποιοσδήποτε ζει και εργάζεται επί ελληνικού εδάφους έχει δικαίωμα να αμφισβητεί ότι η έξοδος από την κρίση περνάει από το πετσί του» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ).