1906 Ο Αλφρεντ Ντρέιφους, Γάλλος αξιωματικός πυροβολικού, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για προδοσία, παίρνει τελικά χάρη και επιστρέφει στο σύνταγμά του με το βαθμό του. Είχε προηγηθεί αναψηλάφηση της υπόθεσης μετά το δριμύ «Κατηγορώ» του Ζολά εναντίον του στρατιωτικού κατεστημένου.

1913 Ελληνική επίθεση στα στενά της Κρέσνας μεταφέρει τις μάχες του Δεύτερου Βαλκανικού Πολέμου μέσα στα εδάφη της Βουλγαρίας.

1920 Ανοίγει και επίσημα η Διώρυγα του Παναμά. Το πρώτο πλοίο την είχε διασχίσει πριν έξι χρόνια.

1940 Τρία ιταλικά βομβαρδιστικά βομβάρδισαν και πολυβόλησαν στη Δυτική Κρήτη το ελληνικό βοηθητικό σκάφος «Ωρίων» και το αντιτορπιλικό «Υδρα».

1944 Η νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία.

1948 Αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς οι επιθέσεις του εχθρού στο Σμόλικα. Στις περισσότερες κατευθύνσεις, ο εχθρός ανατράπηκε και υποχρεώθηκε σε υποχώρηση υπό τα πυρά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

1996 Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατηγορείται για παράνομη χρηματοδότηση και καλείται να δικαστεί μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι.

Η κ. Κοντολίζα Ράις δεν είναι μόνο η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Είναι και η πρόεδρος της κυβερνητικής επιτροπής των ΗΠΑ για την... «Ελευθερία» στην Κούβα. Υπ' αυτή την ιδιότητα, η κ. Ράις («Ράιχ» το όνομά της για την υπόλοιπη ανθρωπότητα) ανακοίνωσε τη χρηματοδότηση με επιπλέον 80 εκατομμύρια δολάρια των γκανγκστερικών μηχανισμών που έχουν ιδρύσει οι Αμερικάνοι με στόχο την ανατροπή της επανάστασης στην Κούβα.

Βέβαια, δεν είναι και τίποτα το πρωτότυπο αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα. Επί 40 και πλέον χρόνια αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο νησί της Επανάστασης. Το ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού: Ενώ οι Αμερικάνοι βγαίνουν κυνικά και δημόσια, ομολογώντας το ρόλο τους, ρόλο ανοιχτής επέμβασης στα εσωτερικά άλλου κράτους, ρόλο υπονομευτή, σαμποτέρ και δολοφόνου, οι διάφορες «προοδευτικές» πένες και εδώ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, «ποιούν την νήσσαν». Ούτε ένα κειμενάκι διαμαρτυρίας από τους ευρισκόμενους σε διαρκή ετοιμότητα να υπερασπιστούν τα πάντα, από το δικαίωμα του κολεόπτερου να αναπαράγεται μέχρι το δικαίωμα του τελευταίου φασίστα να ονειρεύεται «καθαρές λύσεις».

*

ΥΓ(1): Μόλις πριν ένα μήνα στις ΗΠΑ, που πασχίζουν για την... «Ελευθερία» στην Κούβα, απαγορεύτηκε η κυκλοφορία και η διάθεση από τις δημόσιες βιβλιοθήκες ενός βιβλίου μόλις 32 σελίδων, που στην πραγματικότητα επρόκειτο για έναν ταξιδιωτικό οδηγό, με τίτλο «Μια επίσκεψη στην Κούβα»! Αυτή είναι η χώρα, οι ΗΠΑ, που το «ελεύθερο» καθεστώς της απαγορεύει ακόμα και βιβλία... γεωγραφικού χαρακτήρα, η οποία πασχίζει για την... «απελευθέρωση» των Κουβανών.

ΥΓ(2): Δεν πάει πολύς καιρός που σε έκθεσή του το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ομολόγησε ότι στη χώρα της «ελευθερίας», κάθε βδομάδα που περνάει προστίθενται και 1.000(!) νέοι κρατούμενοι στις αμερικάνικες φυλακές. Πρόκειται, προφανώς, για το μοντέλο «ελευθερίας» που θέλουν να εξαγάγουν οι Αμερικάνοι στην Κούβα...

Η προσπάθεια του φασισμού να σπεκουλάρει πάνω στο ποδόσφαιρο είναι παλιά.

Δυστυχώς για το φασισμό, το ποδόσφαιρο εξωθεί τους φασίστες να εκδηλώνονται χωρίς προσωπεία, να δείχνουν χωρίς φτιασιδώματα το πόσο επικίνδυνο είναι το δηλητήριό τους.

*

Ο Ρομπέρτο Καλντερόλι, μέχρι πριν μερικούς μήνες υπουργός Μεταρρυθμίσεων στην Ιταλία και στέλεχος της «Λίγκας του Βορρά», μιλώντας για τη νίκη της Εθνικής Ιταλίας στο Μουντιάλ και κρίνοντας την αντίπαλη ομάδα της Γαλλίας, δήλωσε:

«Ηταν μια πολιτική νίκη εναντίον ενός μείγματος φυλών το οποίο θυσίασε την ταυτότητά του για την επιτυχία προσθέτοντας νέγρους, μουσουλμάνους και κομμουνιστές»!

*

Δυστυχώς για το φασισμό, το ποδόσφαιρο μπορεί ευκολότερα, ίσως και γρηγορότερα από άλλους τομείς, να δείξει εκτός από επικίνδυνος και το πόσο γελοίος είναι:

Ανάμεσα στους «καθαρούς» παίκτες της Εθνικής Ιταλίας που πήραν το κύπελλο είναι και ο Καμορανέζι. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Καμορανέζι είναι ότι δεν τρέχει και τόσο «ιταλικό αίμα» στις φλέβες του καθότι είναι ...Αργεντινός! Μάλιστα, όταν τον ρώτησαν γιατί δεν τραγουδούσε τον ιταλικό εθνικό ύμνο πριν τα παιχνίδια της Ιταλίας, απάντησε: «Μα εδώ δεν ξέρω τον δικό μου εθνικό ύμνο, θα ξέρω τον ιταλικό;»...

***

Η επικινδυνότητα και η γελοιότητα του φασισμού, όποτε επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το ποδόσφαιρο σαν «βατήρα» της απανθρωπιάς του, αναδεικνύονται περίτρανα. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι φασίστες αξιοποιούν το ποδόσφαιρο, αλλά την ίδια ώρα το ποδόσφαιρο καταφέρνει να ντριμπλάρει τις ηλίθιες θεωρίες τους. Η Ιταλία τα έχει ξαναζήσει αυτά:

*

Το 2ο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934 στην Ιταλία μετατράπηκε από τον Μουσολίνι σε μια απίθανων διαστάσεων προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ του φασισμού. Οι νίκες της Εθνικής ομάδας της Ιταλίας εξυμνήθηκαν σαν «νίκη» του φασισμού και σαν απόδειξη της «ανωτερότητας» της φυλής των μελανοχιτώνων. Αλλά: Οι «ανώτεροι» για να κερδίσουν στον τελικό την Τσεχοσλοβακία με 2 - 1 χρειάστηκαν το γκολ του Ορσί και τη μαγική μπαλιά του Γκουαΐτα, που αγωνίζονταν με την Ιταλία αλλά η «φυλή» τους δεν ήταν ακριβώς αυτό που εξυμνούσαν οι φασίστες. Και οι δύο ήταν Λατινοαμερικανοί που απλώς είχαν πάρει την ιταλική ιθαγένεια. Επιπλέον: Για να κερδίσουν εκείνο το Μουντιάλ οι διοργανωτές Ιταλοί, παρουσίασαν μια ομάδα που μόνο «ιταλική» δεν ήταν, αποτελούμενη από παίκτες οι οποίοι είχαν πολιτογραφηθεί Ιταλοί, όπως οι Αργεντινοί Ντε Μαρία, Ορσί, Γκουαΐτα, Μόντι, αλλά και ο Βραζιλιάνος Φίλιο...

*

Στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, του 1938, στο Παρίσι, της νίκης της Ιταλίας στον τελικό είχε προηγηθεί η νίκη της στα ημιτελικά απέναντι στη Βραζιλία. Ο φασιστικός Τύπος του Μουσολίνι, χωρίς καμία φυσικά αναφορά στο ρόλο της διαιτησίας υπέρ της Ιταλίας σε εκείνο τον αγώνα, έγραφε: «Χαιρετίζουμε τη νίκη της ιταλικής εξυπνάδας επί της βάρβαρης δύναμης των νέγρων» (Ε. Γκαλεάνο, «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου», Ελληνικά Γράμματα). Αλλά: Ομόθυμα ο διεθνής Τύπος της εποχής ανακήρυξε καλύτερο παίκτη του Κυπέλλου τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης, τον Λεόνιντας. Ηταν Βραζιλιάνος, ένας από εκείνους τους ...«βάρβαρους νέγρους». Μάλιστα, σε μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες αποφάσεις προπονητή στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ο Λεόνιντας δεν έπαιξε εναντίον των Ιταλών σε κείνο τον ημιτελικό, και μόνο χάρη στην απουσία του κατάφερε η Εθνική Ιταλίας να δείξει την «ανωτερότητά» της...

«Γιαπωνέζικο χαρακίρι θέλετε να κάνουμε;» αναρωτήθηκε ο εφοπλιστής Γεράσιμος Αγούδημος, όταν «τόλμησαν» να τον ρωτήσουν αν ο ίδιος και οι λοιποί... συνάδελφοί του σκέφτονται να μην αυξήσουν κι άλλο τα ναύλα των πλοίων. Και φυσικά έχει δίκιο ο άνθρωπος. Επίσης, μην έχετε καμία αγωνία και για τους πολιτικούς που απελευθερώνουν τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για να... μειωθούν - όπως λένε - τα ναύλα, αλλά «περιέργως» οι τιμές των εισιτηρίων αυξάνονται. Ούτε αυτοί πρόκειται να κάνουν «χαρακίρι»...

Η συγκεκριμένη φωτογραφία δεν επιλέχτηκε για κανέναν εμφανή λόγο που να προκύπτει από την επικαιρότητα. Απλώς να: η στήλη ένιωσε σήμερα μια ακατάσχετη ανάγκη να φιλοξενήσει την ελπίδα και την αισιοδοξία, δείχνοντας με απτό τρόπο το μεγαλείο της «αγάπης» κόντρα στο σκληρό και άδικο τούτο κόσμο...

Του Κώστα Μητρόπουλου (από τα «Νέα»)

Δικομματικές

εφο...πλύστρες