1875 Συνήλθε το Συνέδριο της Γκότα, όπου έγινε η συγχώνευση του μαρξιστικού κόμματος και του λασαλικού. Ενοποίηση, η οποία σήμανε την αρχή του τέλους του λασαλικού ρεύματος στο διεθνές εργατικό κίνημα.

1932 Συγκέντρωση 4 χιλιάδων εργατών στο Βόλο, τάσσονται αλληλέγγυοι προς τους απεργούς ναυτεργάτες. Συγκροτείται διαδήλωση και επακολουθούν συγκρούσεις με την Αστυνομία.

1946 Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ιορδανίας.

1976 Με εντολή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, εκδηλώνεται πρωτοφανής σε αγριότητα αστυνομική επίθεση κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων σε δύο μέτωπα. Στην Αθήνα, όπου χτυπήθηκαν οι απεργοί που διαδήλωναν κατά του αντεργατικού «Νόμου 330» και στη Ρόδο, όπου χτυπήθηκαν οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι, διαμαρτυρόμενοι για την παρουσία πλοίων του 6ου Στόλου.

1979 Αμερικανικό αεροσκάφος «DC-10» συντρίβεται στο Σικάγο, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 273 επιβάτες του, στο πλέον πολύνεκρο δυστύχημα των ΗΠΑ. Τέσσερις μέρες αργότερα, αναστέλλονται όλες οι πτήσεις των αεροπλάνων «DC-10» σε ΗΠΑ και Βρετανία, καθώς οι έρευνες αποκαλύπτουν μοιραίες ατέλειες στη συναρμολόγηση των κινητήρων.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων ΕΕ-Ελλάδας είναι τα περίφημα «πακέτα».

*

Πρόκειται («Ρ», 23/5/2004) για τα ΜΟΠ της περιόδου 1986-'93, ύψους 160,6 δισ. δραχμών. Για το Β΄ ΚΠΣ της περιόδου 1994-'99 ύψους 4,2 τρισ. δραχμών. Και για το Γ΄ ΚΠΣ που «τρέχει» για την περίοδο 2000-2006 ύψους 8,9 τρισ. δραχμών. Σύνολο 13,3 τρισ. δραχμές. Αυτά είναι όλα κι όλα τα κοινοτικά χρήματα που εισρέουν στη χώρα («εισρέουν» που λέει ο λόγος, αφού όσα δεν επιστρέφουν στις πολυεθνικές της ίδιας της ΕΕ, τελικά «εισρέουν» στα ταμεία των εγχώριων εργολάβων, βιομηχάνων και λοιπών «επενδυτών»). Αν, δε, ακολουθήσουμε μια «χυδαία» λογιστική προσέγγιση, προκύπτει ότι από τον «πακτωλό» των «πακέτων» αυτής της 20ετίας, το ποσό που αντιστοιχεί σε κάθε έναν από τα 10 εκατομμύρια Ελληνες δεν ξεπερνά το 1,3 εκατ. δραχμές... Αυτό είναι το ...«μάννα» (το 1.300.000 δραχμές ανά Ελληνα μέσα σε 20 χρόνια) για το οποίο έχουν χυθεί τόσοι και τόσοι τόνοι μελάνης στο πλαίσιο της ευρω-προπαγάνδας.

*

Από εκεί και πέρα, το πόσο κοστίζει η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ προκύπτει από μια απλή σύγκριση: Από τη μια πλευρά παίρνουμε το άθροισμα των «πακέτων», τα 13,3 τρισ. δραχμές. Από την άλλη παίρνουμε το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ, που από το 1980 μέχρι το 2003 ανήλθε σωρευτικά στα 46,9 τρισ. δραχμές («Ρ», 25/4/2004).

*

Από τη σύγκριση των δύο ποσών προκύπτει το εξής καταπληκτικό: Οτι για κάθε μια δραχμή που εκταμίευσε η ΕΕ από τα ταμεία της προς την Ελλάδα, η Ελλάδα έχει εκταμιεύσει περίπου 3,5 δραχμές για εισαγωγές προϊόντων από την ΕΕ! Με άλλα λόγια, το κόστος της συμμετοχής της ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ είναι υπερτριπλάσιο του «οφέλους» που προκύπτει από τα κοινοτικά «πακέτα»!

*

Ας σημειωθεί επίσης αφ' ενός ο αντιπαραγωγικός προσανατολισμός των ΚΠΣ, και αφ' ετέρου ότι στο παραπάνω κόστος (1:3,5) δεν προστίθενται οι εθνικοί πόροι που δεσμεύονται από τον εθνικό προϋπολογισμό στο πλαίσιο των ΚΠΣ, που φυσικά έχουν προκύψει-πληρωθεί από τους Ελληνες φορολογούμενους. Στοιχεία που αν συνυπολογιστούν καθιστούν το συνολικό κόστος για τον ελληνικό λαό ακόμα μεγαλύτερο.

(συνεχίζεται)...

«Κείνος ο Συμπιλίδης, βρε Αντώνη, τι κάνει, τον βλέπεις, χάθηκε ο χριστιανός, πες του τα ...σεμνά και ταπεινά χαιρετίσματά μου»...

Οι πληροφορίες διίστανται: Οι μεν λένε ότι την κ. Ματσούκα ο κ. Παπανδρέου τη γνώρισε, μόλις, το Σάββατο το πρωί... Οι δε, ότι τη γνώρισε την Παρασκευή το βράδυ... Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι την Κυριακή την ανακοίνωσε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ...

Βγάλτε συμπέρασμα...

Ισχυρίστηκαν ότι ήταν «τρομοκράτες». Αποδείχτηκε ότι ήταν απλώς 40 άνθρωποι, που συμμετείχαν σε γαμήλιο γλέντι. Αλλά, να τι απάντησε ο Αμερικανός ταξίαρχος, όταν ρωτήθηκε για το φόνο των αθώων Ιρακινών:

«Μπορεί να γινόταν κάποιου είδους γιορτή. Ομως, και οι κακοί άνθρωποι γιορτάζουν. Και οι κακοί άνθρωποι κάνουν πάρτι» (!!!) ήταν τα λόγια που ξεστόμισε το γουρούνι...

«Δεδομένης της σημερινής κατάστασης στην Κούβα, η ΕΕ αποφασίζει ομόφωνα:

• Να περιορίσει τις διμερείς κυβερνητικές επισκέψεις υψηλού επιπέδου, να περιορίσει την προβολή της συμμετοχής κρατών - μελών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις.
• Να καλεί Κουβανούς αντιφρονούντες σε εορτασμούς εθνικών επετείων - να προβεί σε επαναξιολόγηση της κοινής θέσης της ΕΕ».

*

Αυτή η αισχρή απόφαση της ΕΕ κατά της Κούβας (πρόπλασμα όσων ακολούθησαν για ένταση του εμπάργκο κατά του Νησιού) λήφθηκε στις 5 Ιούνη 2003. Τότε, δηλαδή, που κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ. Τότε, δηλαδή, που την προεδρία στην ΕΕ είχε η Ελλάδα. Στη βάση αυτής της απόφασης, η ελληνική πρεσβεία στην Κούβα δεξιώθηκε στις 25 Μάρτη 2004 (επί ΠΑΣΟΚ) τους αντιφρονούντες - πράκτορες των ΗΠΑ στην εκδήλωση για την εθνική επέτειο.

*

Αφιερώνουμε εξαιρετικά την υπενθύμιση στον κύριο Α. Λοβέρδο.

Ο οποίος τότε ήτο υφυπουργός Εξωτερικών.

Αλλά προχτές (στον «Αλφα») έκανε τον ανήξερο για το ρόλο του κόμματός του ενάντια στην Κούβα. Εκανε τον ανήξερο για το ρόλο της ΕΕ απέναντι στην Κούβα. Και προφανώς θα είναι ...ανήξερος και για το γεγονός ότι στις 26 Αυγούστου 2003, ο τότε προϊστάμενός του και νυν πρόεδρός του, ο Γιώργος Παπανδρέου, ερμηνεύοντας την απόφαση της ΕΕ κατά της Κούβας, έφτασε να δηλώσει ότι απαγορεύεται να έρθει ο Φιντέλ Κάστρο στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδας, γιατί θα πρέπει να περάσει (ο Κάστρο!) από τον έλεγχο της ...Σένγκεν!

Οι κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου προδίδουν ότι η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις 7 του Μάρτη ίσως δε μείνει στα όρια μιας απλής εκλογικής αποτυχίας. Ηδη κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη δεν κρύβουν τον κίνδυνο να αποτελέσει την απαρχή μιας ήττας στρατηγικού χαρακτήρα. Ιδωμεν...

***

Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι σίγουρο ότι θα σηματοδοτήσει εξελίξεις. Ισως όχι αμέσως, αλλά εφόσον η διαφορά από τη ΝΔ είναι μεγαλύτερη από 6-7 μονάδες, τότε (όπως υποστηρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ) στο συνέδριο που θα ακολουθήσει θα υπάρχουν «κλυδωνισμοί». Αλλά ακόμα και αν ο Παπανδρέου επιτύχει αυτό που θέλει - ένα «δικό του» ΠΑΣΟΚ δηλαδή - και πάλι οι παρενέργειες δε θα είναι λιγότερες.

***

Αν περιοριστούμε στην περιγραφή της παρούσας φάσης που διανύει το ΠΑΣΟΚ, αναγκαστικά γυρίζουμε στο σλόγκαν του Παπανδρέου στις βουλευτικές: «Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω κάτι (τις) το ωραίο», έλεγε τότε... Εκτοτε, η εικόνα του ΠΑΣΟΚ θυμίζει μια «ωραία» βάρκα, που πάει σε ένα «ωραίο» άγνωστο, με μια «ωραία» ελπίδα...

Το πιο «ωραίο» της υπόθεσης, πάντως, είναι οι αντιφάσεις αυτού του «ταξιδιού». Ο Παπανδρέου ισχυρίζεται ότι θέλει να φτιάξει κάτι «νέο». Αυτό εξηγείται: Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα που υπηρέτησε τόσο πιστά την ολιγαρχία. Που ταυτίστηκε πλήρως με τους Αμερικάνους. Που έφτυσε κατάμουτρα τους «μη προνομιούχους» για να επιδοθεί σε τζίρους δισεκατομμυρίων στη Σοφοκλέους. Επομένως, δεν έχει περιθώρια να υποδύεται ότι κάνει αντιπολίτευση κατά τα πρότυπα του 1990-'93.

***

Ως εκ τούτου πουλάει «ανανέωση». Αλλά οι μέθοδοι αυτής της «ανανέωσης» είναι βγαλμένες από το χρονοντούλαπο του... «ανδρεοπαπανδρεϊσμού».

Εντούτοις, ούτε οι εποχές είναι ίδιες, ούτε ο Γιώργος - πολύ περισσότερο - είναι Αντρέας. Επομένως, τα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», όπως συνέβη με τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ, και παρά τα ηχηρά περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», εκπέμπουν δύο τινά:

Πρώτον, μια εσωκομματική σκουριά, που αποτελεί προϊόν ενός απαράλλαχτα αντιλαϊκού ταξικού προσανατολισμού και η οποία θα έρχεται στο προσκήνιο με εκκωφαντικό τρόπο, όσες επικλήσεις «νεότητας» κι «ανανέωσης» κι αν υπάρξουν.

Δεύτερον, μια πορεία που η κομματική «βιτρίνα» των «νέων προσώπων» θα είναι έτσι διακοσμημένη ώστε να απευθύνεται σε μια κοινωνία στο πιο... «αμερικανιζέ» της. Κοινωνία που μπορεί να αρέσει στον κ. Παπανδρέου, αλλά που όμως δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική.

***

Ανεξάρτητα από το πώς όλα αυτά θα αποτυπωθούν στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, οι επερχόμενες εξελίξεις εμπεριέχουν μια ορατή δυνατότητα: Τον απεγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική απάτη και αυταπάτη περί ενός «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ.

«Κοιτάζω γύρω μου και

βλέπω ωραία Ματσούκια»!