Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) έκανε έναν τιτάνιο αγώνα όπου αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και θεσμική κρατική βία. Μια τέτοια σύγκρουση απαιτούσε άλλου τύπου οργάνωση και διαμόρφωση των συνειδήσεων των λαϊκών αγωνιστών. Χρειάζονταν μαχητές που να σκέφτονται δημιουργικά και να εκτελούν συνειδητά, πειθαρχημένα και συλλογικά. Χρειαζόταν λαϊκοδημοκρατική λειτουργία στο ΔΣΕ που προετοίμαζε την άλλη, την ανώτερη κοινωνία. Πυρήνας αυτής της οργάνωσης ήταν η Δημοκρατική Συνέλευση της διμοιρίας. Ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει σήμερα από το περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» το άρθρο «Η λειτουργία της Δημοκρατικής Συνέλευσης», που αποκαλύπτει ακριβώς πώς οι μαχητές του ΔΣΕ εξασφάλιζαν την πραγματική δημοκρατία στις γραμμές τους. Τώρα, οι άνθρωποι που αναδείχνονταν ηγέτες σ' αυτούς τους πυρήνες του επαναστατικού στρατού είχαν ορισμένα χαρακτηριστικά που τους διέκριναν τόσο στις ώρες της μάχης όσο και της ανάπαυλας, που έπρεπε να εξασφαλίζουν τη συλλογική, ομαλή, πειθαρχημένη και αποτελεσματική λειτουργία της ομάδας. Για να μπορέσουμε εύστοχα σήμερα να παρακολουθήσουμε τις απαιτήσεις που είχε ο ΔΣΕ από τους ομαδάρχες, αναδημοσιεύουμε πάλι από το περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» το άρθρο «Ο ρόλος του ομαδάρχη στο ΔΣΕ».

Ξεπερνούσε μαζικά όλα τα εμπόδια που παρουσιάζονται στη δουλιά και στη δράση μας.

Δυναμώνει η μονολιθικότητα, η πειθαρχία και η ψυχική ενότητα του Στρατού μας.

Αναπτύσσεται η συναίσθηση της ευθύνης και των υποχρεώσεων που αναλαβαίνουν και η μαζική αντιμετώπιση και λύση κάθε φορά των διαφόρων προβλημάτων.

Ξεπερνιούνται ατομικές και ομαδικές αδυναμίες που στέκουν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των σκοπών μας.

Αναπτύσσεται το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο μαχητών και στελεχών και θεμελιώνεται η πίστη στη δύναμη του λαού και στη σιγουριά της νίκης.

Παίζει αποφασιστικό ρόλο στην αφομοίωση και την καθημερινή καλυτέρευση μαχητών και στελεχών και ιδιαίτερα των καινούριων που καθημερινά μπαίνουν στις γραμμές μας.

Νιώθει ο μαχητής και το στέλεχος την οντότητά του και τη δύναμή του.

Διαπλάθονται ανώτερα οι μαχητές και τα στελέχη μας γιατί δημοκρατικά λύνουν τα προβλήματα της ζωής.

Σαν τέτοιο γερό όπλο που είναι η Δημοκρατική Συνέλευση, χρειάζεται να δώσουμε προσοχή και μαστορικά να την οργανώνουμε και να την εφαρμόζουμε στην καθημερινή ζωή και στον πόλεμο που κάνουμε.

Από τη Δημοκρατική Συνέλευση ο μαχητής και το στέλεχος του ΔΣΕ πρέπει να ηλεκτρίζεται, να την αγαπάει και να τη σέβεται. Μόνο τότε θα έχει ζωντάνια και θα είναι γόνιμη, θα φύγει κάθε μηχανισμός που είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για να ξεφτίσει στη συνείδηση μαχητών και στελεχών του στρατού μας και ιδιαίτερα των νέων που μπαίνουν στις γραμμές μας.

1) Το πότε θα γίνει Δημοκρατική Συνέλευση είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το προσέξουμε και να δούμε τη σημασία του. Η ζωή μάς λέει ότι ο άνθρωπος προσέχει κάθε φορά περισσότερο και θέλει να δώσει λύση σε κείνα τα ζητήματα που άμεσα μπαίνουν εμπόδιο στην πραγματοποίηση των σκοπών του. Δεν εκδηλώνονται όμως στους σχηματισμούς μας τα ίδια προβλήματα στον ίδιο χρόνο. Γι' αυτό η Δημοκρατική Συνέλευση για κάθε τμήμα να γίνεται τότε που φαίνεται η ανάγκη στους μαχητές και τα στελέχη μας. Να δοθεί λύση σε προβλήματα που άμεσα μπαίνουν μπροστά τους. Αυτά τα προβλήματα πρέπει να μπαίνουν και σαν θέματα για εξέταση στη Δημοκρατική Συνέλευση. Ετσι θα αποφύγουμε κάθε τι που δε συγκινεί το στρατό μας και κάθε μηχανικότητα στη Δημοκρατική μας Συνέλευση.

2) Η προετοιμασία της Δημοκρατικής Συνέλευσης παίζει κεφαλαιώδικη σημασία. Με την προετοιμασία αποφεύγονται οι προχειρότητες. Μελετιούνται εκ των προτέρων τα ζητήματα από περισσότερες πλευρές και φωτίζεται πιο καλά η Συνέλευση. Ετσι βγαίνουν πιο καθαρά τα συμπεράσματα και κατά συνέπεια τα καθήκοντα. Αποκτούν τη σοβαρότητά τους τα ζητήματα και παίρνει από την ίδια τη συζήτηση κύρος η Δημοκρατική Συνέλευση. Αποκτάει κύρος και αυτοπεποίθηση και ο ίδιος ο μαχητής ή το στέλεχος, γιατί θα λέει απόψεις κατά το δυνατόν λογικότερα και όχι ασυναρτησίες και επιπολαιότητες. Ο εισηγητής, όποιος κι αν είναι, θα απεικονίσει και θα τοποθετήσει αντικειμενικότερα τα προβλήματα και τα καθήκοντα.

4) Στη συζήτηση πρέπει να προσεχτούν τα παρακάτω:

Να μη λέγονται ανώφελες εξιστορήσεις, αλλά παρατηρήσεις - προτάσεις και συμπεράσματα.

Να μην ξεφεύγουμε από το θέμα ή τα θέματα, αλλά να γίνεται η συζήτηση μόνο πάνω στο δοσμένο θέμα ή θέματα.

Να αποφευχθεί με όλους τους τρόπους η πολεμική η οποία τραβάει τη συνέλευση από το σκοπό της, τη μεταβάλλει σε πολεμική και απολογητική προσωπική, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ψυχρότητες και να χαλαρώσει η ενότητα και η πειθαρχία του Τμήματος. Πολλές φορές τα ίδια τα στελέχη και η εισήγηση κρυφά ή ανοιχτά από αδυναμίες καθαρά ατομικές δίνουν τέτοια κατεύθυνση στη συζήτηση της Συνέλευσης.

Να μην επαναλαμβάνονται ίδιες διαπιστώσεις, αλλά αφού σχηματιστεί από λίγους ομιλητές γνώμη για ένα ζήτημα να υποδειχθούν τρόποι λύσης, οι άλλοι να λένε άλλα, για να πλουτίζεται πιο πολύ η Συνέλευση.

Η συναγωνιστική και αγνή κριτική προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα πλάγια, είναι βασικό χαρακτηριστικό μιας συνέλευσης ιδιαίτερα όταν παρουσιάζει αδυναμίες για να πάει καλά. Εδώ κουτσαίνουμε πολύ και πολλές φορές ή κάνουμε συμβιβασμούς με τα λάθη και τις αδυναμίες μας (να συγχωρήσουμε άλλους για να μας συγχωρήσουν), ή κάνουμε πολεμική.

Ο σεβασμός της γνώμης του καθένα συναγωνιστή που θα μιλήσει είναι απαραίτητος για να παίρνουν το θάρρος να μιλούν όλοι οι μαχητές και τα στελέχη μας και να νιώθουν από τα ίδια τα πράγματα ότι έχουν οντότητα ατομική και εχτίμηση από τους άλλους συναγωνιστές τους.

Ετσι θα εχτιμήσουν και θα αγαπήσουν το όργανο της Δημοκρατικής Συνέλευσης.

Αν όλη η δουλιά της Δημοκρατικής Συνέλευσης, από την προετοιμασία, την οργάνωση, την εισήγηση και τη συζήτηση πάει καλά, τότε, κι οι αποφάσεις και τα καθήκοντα θα 'ναι σωστά και η δουλιά μας στο μέλλον θα πηγαίνει όλο καλύτερα που θα φαίνεται στα αποτελέσματα της πολεμικής μας επίδοσης.

Οι αποφάσεις να είναι αποτέλεσμα της όλης συζήτησης και να βγαίνουν απ' την ίδια τη συζήτηση. Να είναι πραγματοποιήσιμες και να υποδείχνεται ο τρόπος της πραγματοποίησης πραχτικά και κατανοητά απ' όλο τον κόσμο. Τις αποφάσεις και τα καθήκοντα να τα βλέπουν οι μαχητές και τα στελέχη σαν το μέσο που θα ξεπεράσουν τις αδυναμίες και τα εμπόδια που παρουσιάζονται μπροστά τους προτού να γίνει η Δημοκρατική Συνέλευση.

Για τη Δημοκρατική Συνέλευση της διμοιρίας δεν είναι ωφέλιμο να υπερβαίνει την μιάμιση ώρα. Ανάλογα να καθορίζεται και ο χρόνος στην εισήγηση και στους υπόλοιπους ομιλητές. Στη Δημοκρατική Συνέλευση να παίρνουν μέρος όλοι οι συναγωνιστές του τμήματος. Στη συνέλευση της διμοιρίας μπορούν να πάρουν μέρος όλοι. Ελάχιστες περιπτώσεις και με τις πιο δυσκολότερες πολεμικές συνθήκες μπορούν να παρουσιαστούν που να είναι το πολύ μια ομάδα ξεκομμένη. Τότε η Δημοκρατική Συνέλευση θα γίνει επί τόπου στον καταυλισμό της ομάδας ή στο αμπρί. Οι επισημότητες που κυρίως χαρακτηρίζουν τη Συνέλευση δεν είναι καλές πάντοτε και έχουν άσκοπη κατανάλωση χρόνου. Για τη Δημοκρατική Συνέλευση της διμοιρίας μπορούμε να πούμε δε χρειάζονται καθόλου. Οι συνελεύσεις μας να είναι φυσικές. Δυο λόγια μόνο σαν άνοιγμα για να κατατοπίζονται οι συναγωνιστές στο θέμα ή στα θέματα και στο χρονικό όριο, είναι αρκετά και αμέσως να μπαίνουμε στη συζήτηση του θέματος. Εκείνα τα: Και εγώ με τη σειρά μου χαιρετίζω τη Συνέλευση. Η σύσκεψή μας να σταθεί σταθμός. Στη σύσκεψη παραβρίσκονται οι τάδε και οι τάδε δεν είναι ωφέλιμα ούτε και φυσικά. Τα ζητήματα της Δημοκρατικής Συνέλευσης δε χρειάζεται να είναι πολλά. Ενα έως δύο φτάνουν. Περισσότερα άμα είναι, δεν μπορούμε να τα εξετάσουμε καλά γιατί δεν επαρκεί ο χρόνος. Ακόμα μπερδεύονται οι μαχητές μας με πολλά πράγματα και κίνδυνος είναι να παραφουσκώνονται τα μυαλά και να μη δοθεί σωστή λύση σε κανένα.

Αν συμβαίνει να παρουσιάζονται πολλά ζητήματα τότε θα βρούμε ένα ως δυο, τα βασικότερα, εκείνα που θέλουν άμεση λύση χωρίς να χωράει αναβολή και μ' αυτά να ασχοληθεί η Συνέλευση.

Εκείνος που διευθύνει τη Συνέλευση να μη την αφήνει να παρασύρεται σε άλλα ζητήματα. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στις Δημοκρατικές Συνελεύσεις και ιδιαίτερα των μικρών Τμημάτων να παρασύρονται οι συναγωνιστές (όχι μόνο μαχητές αλλά και στελέχη) σε πολλά ζητήματα αν και εκ των προτέρων τονίστηκε ή τονίστηκαν καθαρά τα θέματα της συζήτησης. Αυτή την αδυναμία πρέπει να την ξεπεράσουμε.

Συμβαίνει πολλές φορές κι αυτό προέρχεται από όχι καλή οργάνωση και προετοιμασία και από όχι καλή τοποθέτηση των ζητημάτων από την εισήγηση, να παρουσιάζεται η Δημοκρατική Συνέλευση κρύα, να μη μιλάνε οι συναγωνιστές, να διστάζουν να πουν τη γνώμη τους. Αυτό είναι ένδειξη αδυναμιών που έχει το τμήμα και έλλειψη ψυχικής ενότητας. Στην περίπτωση αυτή εκείνος που διευθύνει τη συζήτηση με ερωτήσεις κατάλληλες ν' αλλάξει την κρύα ψυχολογική ατμόσφαιρα, να πάρουν το θάρρος να μιλούν, να δώσει γόνιμη όψη στη συζήτηση. Η πείρα μάς λέει ότι αυτό είναι δυνατό να γίνει. Επειδή όμως πολλές φορές τα στελέχη μας των μικρών τμημάτων ιδιαίτερα της διμοιρίας είναι άπειρα και αδύνατα, γι' αυτό τις Δημοκρατικές Συνελεύσεις των διμοιριών να τις παρακολουθεί μέλος της Διοίκησης του Λόχου, όπου χρειάζεται, να τις παρακολουθεί και μέλος της Διοίκησης του Τάγματος.

Οι αποφάσεις και τα καθήκοντα που βγαίνουν ύστερα από κάθε Δημοκρατική Συνέλευση πρέπει να πραγματοποιούνται. Εδώ πρέπει να ομολογήσουμε ότι σοβαρά κουτσαίνουμε. Πολλές φορές ενώ με τις Δημοκρατικές Συνελεύσεις ακόμα και με άλλα όργανα εξετάζουμε καλά τα προβλήματα που παρουσιάζονται μπροστά μας, στη ζωή και στη δράση μας και δίνουμε σωστές λύσεις, στην πράξη συνεχίζουμε τον ίδιο εμπειρικό τρόπο δουλιάς, ξεχνούμε τις διαπιστώσεις και τα καθήκοντα, δεν ξεπερνούμε τις αδυναμίες και επανερχόμαστε στα ίδια προβλήματα με τις ίδιες αδυναμίες. Αυτό είναι κίνδυνος για το Στρατό μας, γιατί ενώ η ιστορία εξελίσσεται και ζητά άμεσες λύσεις, εμείς εξακολουθούμε να παραμένουμε πίσω. Εχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα που όλα ξεσπούν σε βάρος της πολεμικής μας επίδοσης και πιο πέρα σε βάρος του κινήματός μας. Την αδυναμία αυτή, όπως είπα και προηγούμενα, πρέπει να την ξεπεράσουμε. Ετσι μόνο θα αποχτήσει κύρος η Δημοκρατική Συνέλευση, θα εχτιμηθεί απ' τους συναγωνιστές μας, θα παίξει σαν όργανο τον αποφασιστικό ρόλο στο δυνάμωμα του Δημοκρατικού μας Στρατού. Ετσι βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια ζωντανά, ότι η Δημοκρατική Συνέλευση είναι γερό μέσο για το ξεπέρασμα οποιασδήποτε δυσκολίας. Τότε δεν μπορεί παρά να την εχτιμήσουμε.

Ειδικά είναι ανάγκη να ιδούμε τη λειτουργία των Δημοκρατικών Συνελεύσεων όταν τα Τμήματά μας βρίσκονται σε κατάσταση επιχειρήσεων πορείας ελιγμών. Εδώ παρουσιάζονται οι σοβαρότερες αδυναμίες. Τότε τις περισσότερες φορές δε λειτουργούν καθόλου ή σχεδόν καθόλου οι Δημοκρατικές Συνελεύσεις. Ομως περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε διάρκεια επιχειρήσεων, όποια μορφή κι αν έχουν οι επιχειρήσεις, χρειάζεται να λειτουργήσει η Δημοκρατική Συνέλευση. Σε κατάσταση επιχειρήσεων και ελιγμών τα προβλήματα και δυσκολίες είναι πάρα πολλές, επίσης ο χρόνος που μπορεί να εξοικονομηθεί λίγος και η συγκέντρωση των Τμημάτων δύσκολη. Συνήθως τότε τις δυσκολίες και τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε βασικά με διαταγές, με διάφορα άλλα μέτρα, τις περισσότερες φορές σπασμωδικά που δεν μπορούν να έχουν τα αποτελέσματα που μπορούσαμε να έχουμε αν λειτουργούσε έστω και σύντομα η Δημοκρατική Συνέλευση. Αυτό προέρχεται από έλλειψη βασικά πείρας και αδυναμίες των στελεχών που δεν εκμεταλλεύονται το ελάχιστο, ας πούμε, χρόνο μπορεί να βρεθεί. Η πείρα πάλι μας λέει ότι όσο δύσκολη κι αν είναι η πολεμική κατάσταση κι όσα εμπόδια κι αν παρουσιάζονται, μπορεί να γίνει Δημοκρατική Συνέλευση. Στις Δημοκρατικές Συνελεύσεις σε στιγμές επιχειρήσεων δεν επαρκεί να εξετάζεται ένα μονάχα ζήτημα, αλλά αναγκαστικά πολλά. Ανάλογα με το χρόνο θα πιάνουμε τα σοβαρότερα.

Καμιά φορά απ' το Διοικητή ή τον Πολιτικό Επίτροπο σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, όποια αποστολή κι αν έχει μπροστά του, δεν πρέπει να ξεφεύγει από το μυαλό του πως η Δημοκρατική Συνέλευση είναι εκείνη που θα του λύσει τα περισσότερα προβλήματα και θα τον βοηθήσει αποφασιστικά να πραγματοποιήσει το σκοπό του.

Εκείνο που θα κρίνει το γρήγορο τερματισμό του πολέμου είναι αν ο καθένας μας κάνει πολύ καλά τη δουλιά του και πρώτα απ' όλα τα στελέχη του ΔΣΕ.

Για τα στελέχη ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Για το ρόλο τους, την αποστολή τους. Χωριστά για το κάθε διοικητικό στέλεχος (ομαδάρχη, διμοιρίτη, Λοχαγό κλπ.) δε γράφτηκαν και πολλά πράγματα στο περιοδικό μας που θα βοηθούσε τα στελέχη να κάνουν καλύτερα τη δουλιά εκπληρώνοντας την αποστολή τους.

Εγώ θα προσπαθήσω στον περιορισμένο χώρο του περιοδικού μας να αναπτύξω το ρόλο και τα καθήκοντα του ομαδάρχη στο ΔΣ, χωρίς τούτο να χαρακτηρισθεί σαν ολοκληρωμένο αντίκρισμα του σοβαρού θέματος, γιατί θα 'ταν όχι αντικειμενικό πράγμα. Αλλοι σύντροφοι ας συνεχίσουν συμπληρώνοντας το θέμα.

Κάναμε τον περασμένο Νοέμβρη με τους ομαδάρχες μια σύσκεψη Ομαδαρχών στο Τάγμα. Παραβρίσκονταν και άλλα στελέχη. Βάλαμε το θέμα «Ο μικρός στρατηγός του πολέμου», δηλαδή ο ομαδάρχης. Ανοιξα τη συζήτηση, μιλώντας για το μεγάλο ρόλο που παίζει ο ομαδάρχης στον αγώνα τον πολεμικό που κάνει ο ΔΣΕ και άφησα ύστερα όλους τους συντρόφους να μιλήσουν.

***

Α. Ο ομαδάρχης πρέπει να 'χει τις παρακάτω αρετές και προσόντα: Να 'ναι παλικάρι, ψύχραιμος, αποφασιστικός, να κυριαρχείται από επιθετικό πνεύμα, να είναι σβέλτος, καρτερικός και υπομονετικός στις δυσκολίες και δοκιμασίες της πολεμικής του ζωής. Να 'χει επαναστατικό φιλότιμο, να δείχνει στοργή, αγάπη και ενδιαφέρον για τους άνδρες της ομάδας του, έτσι που κι αυτοί να τον συμπαθάν και να τον αγαπούν. Να δίνει λιγότερο αίμα στη μάχη και το τελευταίο και σπουδαιότερο να 'ναι το υπόδειγμα της πειθαρχίας εκτελώντας στο ακέραιο τις διαταγές και να 'χει την καλύτερη συμπεριφορά. Αυτά γενικά. Ειδικά τον ομαδάρχη πώς τον θέλουμε μέσα στον αγώνα δηλαδή τι πρέπει να 'χει σαν μπούσουλα στην πολεμική του ζωή για να ανταποκριθεί σαν ομαδάρχης στην πολεμική του αποστολή;

Ας τον δούμε: ΣΤΗ ΜΑΧΗ `Η ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ.

Ι. Στη Μάχη (Πορεία - επιθετικός αγώνας, αμυντικός αγώνας, μικροπόλεμο στην ανίχνευση κλπ.)

1) Ο ομαδάρχης πρέπει να ξέρει καλά την αποστολή του (αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του αγώνα).

2) Να βεβαιώνεται πως κείνο που ξέρει αυτός, το ξέρουν και το χώνεψαν και οι άλλοι συμμαχητές του (εκτός σε ειδικές περιπτώσεις που τηρεί μυστικότητα της αποστολής).

4) Για την παραπάνω εκπλήρωση της αποστολής χρειάζεται να διοικεί ο ομαδάρχης αριστοτεχνικά τα πυρά των όπλων της ομάδας του στη συγκεκριμένη αποστολή και ιδιαίτερα στο ομαδικό του όπλο, στο οπλοπολυβόλο.

5) Να μην αγκιστρώνεται καμιά φορά μπροστά στις δύσκολες στιγμές στο έδαφος (επιθετικός αγώνας) και μοιραία να περιμένει τη σωτηρία του γιατί έτσι τζάμπα θα χύνεται αίμα. Να δουλέψει εύστροφα και με αποφασιστικότητα το μυαλό του, κάνοντας επιδέξιους ελιγμούς με άλματα για να τραβήξει μπροστά και να εκπληρώσει την αποστολή του.

6) Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές που πάντα θα βρίσκεται εφόσον πολεμά - δε συμπτύσσεται. Εκτός από διαταγή του ανωτέρου του.

7) Στη σύμπτυξη που θα κάνει (μόνο ύστερα από διαταγή) δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χάσει την ομάδα του από τα χέρια του(αποδιοργάνωση), να χάσει τη συνοχή του με τη διμοιρία και επαφή με τον διμοιρίτη.

8) Συμπτυσσόμενος με διαταγή δεν πρέπει να αφήσει επί του πεδίου της μάχης τραυματία, τους δε νεκρούς να τους αποσύρει και να τους θάψει.

10) Να 'χει εφεδρεία έστω σ' έναν άνδρα που την κατάλληλη στιγμή θα τον χρησιμοποιήσει (άμυνα σαν ελεύθερο σκοπευτή ή χειροβομβιστή προωθημένον).

11) Εγκαιρα να εφοδιάζει τους άνδρες του σε πυρομαχικά (άμυνα επίθεσης).

12) Να ελέγχει αν είναι καθαρά τα όπλα και πυρομαχικά και αν έχει ο κάθε άνδρας τα προβλεπόμενα φυσίγγια, χειροβομβίδες, πάντζερ κλπ. πριν ξεκινήσει για τη μάχη και μετά τη μάχη.

13) Να επαγρυπνεί με τον πιο σχολαστικό τρόπο παίρνοντας τα πιο αυστηρά μέτρα ασφάλειας, για να μην τον δει ο εχθρός, να μην τον αιφνιδιάσει, να μη τον αιχμαλωτίσει, βγάζοντας παρατηρητές, σκοπιά, ή περιπολία είτε βρίσκεται σε πορεία, είτε μένει σε χωριό, είτε επιτίθεται, είτε αμύνεται.

14) Εγκαιρα να αναφέρει στο διμοιρίτη κάθε κατάσταση που του παρουσιάζεται.

15) Μετά τη μάχη δεν ενννοείται σε όποια θέση ή κατάσταση κι αν βρεθεί (άμυνα - επίθεση) να οργανώσει το έδαφος (ατομικές θέσεις, πολυβολεία, χαράκωμα κλπ.).

ΙΙ. Μετά τη Μάχη.

(Εκπαίδευση - καθαριότητα - μόρφωση - ψυχαγωγία).

1) Να προγραμματίζει τη ζωή της ομάδας του. Συγκεκριμένα: Κάθε μέρα κανονικό εγερτήριο, κανονική ώρα συσσιτίου, κανονική ώρα στη δουλιά, στην εκπαίδευση, στη μόρφωση κλπ. και όχι με το ό,τι βγει, ό,τι του καπνίσει το κεφάλι θα κάνει.

3) Να τους μαθαίνει πώς να καθαρίζουν τον οπλισμό, πυρομαχικά, να τον συντηρούν και να κάνει αδιάκοπο έλεγχο σε τι κατάσταση βρίσκεται.

4) Να φροντίζει για την καθαριότητα των ανδρών του. Κανείς να μην είναι άπλυτος, αχτένιστος, ψειριασμένος, ξεσχισμένος, αξύριστος, ξυπόλυτος αλλά να είναι όμορφοι, εμφανίσιμοι, πραγματικοί πολιτισμένοι επαναστάτες (και για να πετύχει εδώ, ο ίδιος πρέπει να είναι το υπόδειγμα).

5) Να έχει το πιο ευρύχωρο, ζεστό, καθαρό και περιποιημένο αμπρί που μένει η ομάδα του εξασφαλισμένο από εχθρικό πυροβολικό και αεροπορία 100%. Και εδώ θα χρειαστεί δουλιά οργανωμένη, συλλογική και επίμονη για να γίνει έτσι όπως χρειάζεται και όχι πρόχειρα και τσαπατσούλικα.

6) Στη μόρφωση γενικά των ανδρών. Να 'ναι αλύγιστος και άκαμπτος στις στραβοτιμονιές των μαχητών να αποφύγουν μια τέτοια «σκοτούρα». Την καθημερινή εφημερίδα «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ» να την «ξεκοκαλιάζουν» που λέγει ένας λόγος. Μαζικό διάβασμα και ανάλυση. Το ίδιο και με τα εκλεχτά σοβιετικά λογοτεχνικά διηγήματα. Ετσι και μορφώνεται και διαπαιδαγωγείται ο μαχητής, μαθαίνοντας χρήσιμα πράγματα για τη ζωή του και θα ξεκαθαρίζεται ο πολιτικός του ορίζοντας μαθαίνοντας το τι γίνεται σ' όλο τον κόσμο.

Εδώ σταματώ. Είναι και άλλα καθήκοντα μικρά που πέφτουν στην πλάτη του ομαδάρχη μας. Για να ανταποκριθεί πρέπει να κάνει κτήμα και πραγματικότητα αυτά που αναφέρονται παραπάνω αν θέλουμε να πετύχουμε τους στρατιωτικούς και πολιτικούς σκοπούς που μας βάζει το κίνημά μας να εκπληρώσουμε. Ομως αυτός ο ομαδάρχης θέλει να οπλιστεί ακόμα γιατί είναι αδύνατος. Αδύνατος από άποψη εκπαίδευσης, από άποψη πολιτική, από ατσαλένιο χαρακτήρα. Θέλει να του κατοχυρώσουμε την οντότητα, να του δώσουμε κύρος και όλα αυτά θα τα αποκτήσει αν εμείς τον βοηθήσουμε ολόπλευρα.

Η βοήθειά του μπορεί να συνοψισθεί στα παρακάτω:

1) Γενική και επιστημονική επιτελική εκπαίδευση στη σχολή ομαδαρχών.

2) Στο λόχο του, στη διμοιρία που θα είναι να βοηθηθεί ακούραστα και συστηματικά από το λοχαγό του ή διμοιρίτη του, σε τακτικές επαφές μαζί τους και

3) Το σπουδαιότερο, ο ομαδάρχης θα βοηθηθεί και θα γίνει τέτοιος που τον θέλει ο ΔΣΕ με τον πόλεμο, στον μικροπόλεμο, στην ανίχνευση, στην ενέδρα, στην κρούση, στην επίθεση - άμυνα, θα περάσει το μεγαλύτερο σχολειό. Ετσι θα πατάει γερά ο στρατός μας χτυπώντας και σαρώνοντας το μοναρχοφασισμό.