Ο Δημοκρατικός μας Στρατός σήμερα άντρωσε και μεγάλωσε. Είναι πιο εμπειροπόλεμος, πιο πολυμήχανος. Πολεμάει πιο μαστορικά και τεχνικά και αποτελεί σίγουρη εγγύηση ότι θα τσακίσει τον αντίπαλο Μοναρχοφασιστικό Στρατό και θα λευτερώσει τη χώρα μας από τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό και ντόπιο μοναρχοφασισμό.

Εκείνο που θα κρίνει το γρήγορο τερματισμό του πολέμου είναι αν ο καθένας μας κάνει πολύ καλά τη δουλιά του και πρώτα απ' όλα τα στελέχη του ΔΣΕ.

Για τα στελέχη ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Για το ρόλο τους, την αποστολή τους. Χωριστά για το κάθε διοικητικό στέλεχος (ομαδάρχη, διμοιρίτη, Λοχαγό κλπ.) δε γράφτηκαν και πολλά πράγματα στο περιοδικό μας που θα βοηθούσε τα στελέχη να κάνουν καλύτερα τη δουλιά εκπληρώνοντας την αποστολή τους.

Εγώ θα προσπαθήσω στον περιορισμένο χώρο του περιοδικού μας να αναπτύξω το ρόλο και τα καθήκοντα του ομαδάρχη στο ΔΣ, χωρίς τούτο να χαρακτηρισθεί σαν ολοκληρωμένο αντίκρισμα του σοβαρού θέματος, γιατί θα 'ταν όχι αντικειμενικό πράγμα. Αλλοι σύντροφοι ας συνεχίσουν συμπληρώνοντας το θέμα.

Κάναμε τον περασμένο Νοέμβρη με τους ομαδάρχες μια σύσκεψη Ομαδαρχών στο Τάγμα. Παραβρίσκονταν και άλλα στελέχη. Βάλαμε το θέμα «Ο μικρός στρατηγός του πολέμου», δηλαδή ο ομαδάρχης. Ανοιξα τη συζήτηση, μιλώντας για το μεγάλο ρόλο που παίζει ο ομαδάρχης στον αγώνα τον πολεμικό που κάνει ο ΔΣΕ και άφησα ύστερα όλους τους συντρόφους να μιλήσουν.

Είπαν καθαρά τη γνώμη τους. Εκαναν και προτάσεις. Βγήκαν εκείνα τα συμπεράσματα που θέλαμε, που τα συνοψίσανε σε πολιτικοστρατιωτικά καθήκοντα, που αποκρυσταλλώθηκαν σε θεμελιακές αρχές για τον ομαδάρχη.

***

Α. Ο ομαδάρχης πρέπει να 'χει τις παρακάτω αρετές και προσόντα: Να 'ναι παλικάρι, ψύχραιμος, αποφασιστικός, να κυριαρχείται από επιθετικό πνεύμα, να είναι σβέλτος, καρτερικός και υπομονετικός στις δυσκολίες και δοκιμασίες της πολεμικής του ζωής. Να 'χει επαναστατικό φιλότιμο, να δείχνει στοργή, αγάπη και ενδιαφέρον για τους άνδρες της ομάδας του, έτσι που κι αυτοί να τον συμπαθάν και να τον αγαπούν. Να δίνει λιγότερο αίμα στη μάχη και το τελευταίο και σπουδαιότερο να 'ναι το υπόδειγμα της πειθαρχίας εκτελώντας στο ακέραιο τις διαταγές και να 'χει την καλύτερη συμπεριφορά. Αυτά γενικά. Ειδικά τον ομαδάρχη πώς τον θέλουμε μέσα στον αγώνα δηλαδή τι πρέπει να 'χει σαν μπούσουλα στην πολεμική του ζωή για να ανταποκριθεί σαν ομαδάρχης στην πολεμική του αποστολή;

Ας τον δούμε: ΣΤΗ ΜΑΧΗ `Η ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ.

Ι. Στη Μάχη (Πορεία - επιθετικός αγώνας, αμυντικός αγώνας, μικροπόλεμο στην ανίχνευση κλπ.)

1) Ο ομαδάρχης πρέπει να ξέρει καλά την αποστολή του (αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του αγώνα).

2) Να βεβαιώνεται πως κείνο που ξέρει αυτός, το ξέρουν και το χώνεψαν και οι άλλοι συμμαχητές του (εκτός σε ειδικές περιπτώσεις που τηρεί μυστικότητα της αποστολής).

3) Να επιμένει στην εκπλήρωση της αποστολής του, εξαντλώντας όλες του τις προσπάθειες και δυνατότητες, αδιαφορώντας για τα μέσα και δυνάμεις που ο εχθρός διαθέτει για να τον υποτάξει. Στο μυαλό του θα στριφογυρίζει το καθήκον «εδώ με έταξαν να πολεμήσω, εδώ θα σπάσω και θα υποτάξω τη θέληση του εχθρού, εδώ θα πρέπει να νικήσω τον εχθρό».

4) Για την παραπάνω εκπλήρωση της αποστολής χρειάζεται να διοικεί ο ομαδάρχης αριστοτεχνικά τα πυρά των όπλων της ομάδας του στη συγκεκριμένη αποστολή και ιδιαίτερα στο ομαδικό του όπλο, στο οπλοπολυβόλο.

5) Να μην αγκιστρώνεται καμιά φορά μπροστά στις δύσκολες στιγμές στο έδαφος (επιθετικός αγώνας) και μοιραία να περιμένει τη σωτηρία του γιατί έτσι τζάμπα θα χύνεται αίμα. Να δουλέψει εύστροφα και με αποφασιστικότητα το μυαλό του, κάνοντας επιδέξιους ελιγμούς με άλματα για να τραβήξει μπροστά και να εκπληρώσει την αποστολή του.

6) Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές που πάντα θα βρίσκεται εφόσον πολεμά - δε συμπτύσσεται. Εκτός από διαταγή του ανωτέρου του.

7) Στη σύμπτυξη που θα κάνει (μόνο ύστερα από διαταγή) δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χάσει την ομάδα του από τα χέρια του(αποδιοργάνωση), να χάσει τη συνοχή του με τη διμοιρία και επαφή με τον διμοιρίτη.

8) Συμπτυσσόμενος με διαταγή δεν πρέπει να αφήσει επί του πεδίου της μάχης τραυματία, τους δε νεκρούς να τους αποσύρει και να τους θάψει.

9) Εστω και περικυκλωμένος, μια θέση που υποστηρίζει (άμυνα) ποτέ να μην την εγκαταλείπει, αλλά να συνεχίζει να πολεμά συγκεντρώνοντας τα πυρά του στην κατεύθυνση κίνησης του εχθρού.

10) Να 'χει εφεδρεία έστω σ' έναν άνδρα που την κατάλληλη στιγμή θα τον χρησιμοποιήσει (άμυνα σαν ελεύθερο σκοπευτή ή χειροβομβιστή προωθημένον).

11) Εγκαιρα να εφοδιάζει τους άνδρες του σε πυρομαχικά (άμυνα επίθεσης).

12) Να ελέγχει αν είναι καθαρά τα όπλα και πυρομαχικά και αν έχει ο κάθε άνδρας τα προβλεπόμενα φυσίγγια, χειροβομβίδες, πάντζερ κλπ. πριν ξεκινήσει για τη μάχη και μετά τη μάχη.

13) Να επαγρυπνεί με τον πιο σχολαστικό τρόπο παίρνοντας τα πιο αυστηρά μέτρα ασφάλειας, για να μην τον δει ο εχθρός, να μην τον αιφνιδιάσει, να μη τον αιχμαλωτίσει, βγάζοντας παρατηρητές, σκοπιά, ή περιπολία είτε βρίσκεται σε πορεία, είτε μένει σε χωριό, είτε επιτίθεται, είτε αμύνεται.

14) Εγκαιρα να αναφέρει στο διμοιρίτη κάθε κατάσταση που του παρουσιάζεται.

15) Μετά τη μάχη δεν ενννοείται σε όποια θέση ή κατάσταση κι αν βρεθεί (άμυνα - επίθεση) να οργανώσει το έδαφος (ατομικές θέσεις, πολυβολεία, χαράκωμα κλπ.).

ΙΙ. Μετά τη Μάχη.

(Εκπαίδευση - καθαριότητα - μόρφωση - ψυχαγωγία).

1) Να προγραμματίζει τη ζωή της ομάδας του. Συγκεκριμένα: Κάθε μέρα κανονικό εγερτήριο, κανονική ώρα συσσιτίου, κανονική ώρα στη δουλιά, στην εκπαίδευση, στη μόρφωση κλπ. και όχι με το ό,τι βγει, ό,τι του καπνίσει το κεφάλι θα κάνει.

2) Στις ώρες της εκπαίδευσης (καλά εκπαιδευμένος αυτός ο ίδιος) να μάθει όλους τους άνδρες του να χρησιμοποιούν καλά τον οπλισμό τους, να κάνουν καλή σκόπευση, να χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά το έδαφος, να ξέρουν τις ατομικές εντολές, να πολεμάνε μαστορικά. Για όλα αυτά να επιμένει σχολαστικά χωρίς να ησυχάζει το μυαλό του.

3) Να τους μαθαίνει πώς να καθαρίζουν τον οπλισμό, πυρομαχικά, να τον συντηρούν και να κάνει αδιάκοπο έλεγχο σε τι κατάσταση βρίσκεται.

4) Να φροντίζει για την καθαριότητα των ανδρών του. Κανείς να μην είναι άπλυτος, αχτένιστος, ψειριασμένος, ξεσχισμένος, αξύριστος, ξυπόλυτος αλλά να είναι όμορφοι, εμφανίσιμοι, πραγματικοί πολιτισμένοι επαναστάτες (και για να πετύχει εδώ, ο ίδιος πρέπει να είναι το υπόδειγμα).

5) Να έχει το πιο ευρύχωρο, ζεστό, καθαρό και περιποιημένο αμπρί που μένει η ομάδα του εξασφαλισμένο από εχθρικό πυροβολικό και αεροπορία 100%. Και εδώ θα χρειαστεί δουλιά οργανωμένη, συλλογική και επίμονη για να γίνει έτσι όπως χρειάζεται και όχι πρόχειρα και τσαπατσούλικα.

6) Στη μόρφωση γενικά των ανδρών. Να 'ναι αλύγιστος και άκαμπτος στις στραβοτιμονιές των μαχητών να αποφύγουν μια τέτοια «σκοτούρα». Την καθημερινή εφημερίδα «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ» να την «ξεκοκαλιάζουν» που λέγει ένας λόγος. Μαζικό διάβασμα και ανάλυση. Το ίδιο και με τα εκλεχτά σοβιετικά λογοτεχνικά διηγήματα. Ετσι και μορφώνεται και διαπαιδαγωγείται ο μαχητής, μαθαίνοντας χρήσιμα πράγματα για τη ζωή του και θα ξεκαθαρίζεται ο πολιτικός του ορίζοντας μαθαίνοντας το τι γίνεται σ' όλο τον κόσμο.

7) Και τελευταία ο ομαδάρχης πρέπει να προσέχει σαν εκπλήρωση ενός βασικού καθήκοντος. Να ψυχαγωγείται η ομάδα του, με το μαζικό τραγούδι, το επαναστατικό, το λαϊκό, του χωριού του. Το πολιτισμένο αστείο, το όμορφο ανέκδοτο, η μικρή ιστοριούλα, δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στο μαχητή του.

Εδώ σταματώ. Είναι και άλλα καθήκοντα μικρά που πέφτουν στην πλάτη του ομαδάρχη μας. Για να ανταποκριθεί πρέπει να κάνει κτήμα και πραγματικότητα αυτά που αναφέρονται παραπάνω αν θέλουμε να πετύχουμε τους στρατιωτικούς και πολιτικούς σκοπούς που μας βάζει το κίνημά μας να εκπληρώσουμε. Ομως αυτός ο ομαδάρχης θέλει να οπλιστεί ακόμα γιατί είναι αδύνατος. Αδύνατος από άποψη εκπαίδευσης, από άποψη πολιτική, από ατσαλένιο χαρακτήρα. Θέλει να του κατοχυρώσουμε την οντότητα, να του δώσουμε κύρος και όλα αυτά θα τα αποκτήσει αν εμείς τον βοηθήσουμε ολόπλευρα.

Η βοήθειά του μπορεί να συνοψισθεί στα παρακάτω:

1) Γενική και επιστημονική επιτελική εκπαίδευση στη σχολή ομαδαρχών.

2) Στο λόχο του, στη διμοιρία που θα είναι να βοηθηθεί ακούραστα και συστηματικά από το λοχαγό του ή διμοιρίτη του, σε τακτικές επαφές μαζί τους και

3) Το σπουδαιότερο, ο ομαδάρχης θα βοηθηθεί και θα γίνει τέτοιος που τον θέλει ο ΔΣΕ με τον πόλεμο, στον μικροπόλεμο, στην ανίχνευση, στην ενέδρα, στην κρούση, στην επίθεση - άμυνα, θα περάσει το μεγαλύτερο σχολειό. Ετσι θα πατάει γερά ο στρατός μας χτυπώντας και σαρώνοντας το μοναρχοφασισμό.