(Τελευταίο)

• Στη στάση του ΚΚΕ απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, όπως εκφράζεται με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Το ΚΚΕ αντιπαρατίθεται στη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αποκαλύπτοντας την ταξική τους ουσία, τη σχέση τους με τις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος. Προβάλλει ένα συνεκτικό πλαίσιο πάλης και διεκδικήσεων, που βάζει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, σε αντιπαράθεση με τη συνολική στρατηγική του κεφαλαίου. Γι' αυτό προκαλεί την αντίδραση των διαφόρων πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης, αφού αυτή χρειάζεται την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα συναινετικά προς μια στρατηγική ξένη προς τα συμφέροντά τους. Μπορεί να γίνει ανεκτή η όποια συζήτηση για τους ρυθμούς, τις μορφές και τον τρόπο προώθησής της, όχι όμως αμφισβήτηση της ουσίας της. Η μαζική απόρριψη της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων από πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων συμβάλλει στη διαμόρφωση αντικαπιταλιστικής συνείδησης. Γι' αυτό οι στόχοι που προβάλλει το ΚΚΕ στο κίνημα κριτικάρονται ως μαξιμαλιστικοί, ουτοπικοί, ανεφάρμοστοι.

• Στις προσπάθειές του για την ενίσχυση του ταξικού ρεύματος στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από το ΠΑΜΕ.

Η επιλογή αυτή χαρακτηρίζεται διασπαστική τακτική, επαναστατικός τυχοδιωκτισμός, επαναστατική γυμναστική. Το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται για άλλη μια φορά ως υποκινητής των «κοινωνικών εντάσεων», όπως χαρακτηρίζονται οι αγώνες. Εδώ βρίσκεται και η ουσία της αστικής επίθεσης: Η προσπάθεια παρεμπόδισης των ταξικών αγώνων, η διατήρηση του λεγόμενου κλίματος «κοινωνικής συνεργασίας», δηλαδή συνεργασίας μεταξύ της εργατικής και της αστικής τάξης. Ομως, η αστική τάξη «θυμάται» τη συνεργασία όταν πρόκειται για θυσίες και όχι όταν καρπώνεται τον ιδρώτα των εργαζομένων και τον μετατρέπει σε κέρδη. Η αντιπαράθεση με τις συμβιβασμένες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ενδυνάμωση των ταξικών δυνάμεων που εκφράζονται στο ΠΑΜΕ είναι όρος, ώστε να προωθείται η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από την κυρίαρχη πολιτική, να απεγκλωβίζονται δυνάμεις από το συμβιβασμό και την ενσωμάτωση. Φοβίζει η δυνατότητα διαμόρφωσης ενός ισχυρού ρεύματος αντεπίθεσης στη σημερινή επιθετικότητα του κεφαλαίου που θα βάζει βάσεις για την αγωνιστική συμμαχία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την οικοδόμηση του Μετώπου, του οποίου η εργατική τάξη και το ταξικό της κίνημα θα πρέπει να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά.

• Στη στάση του απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Η παρέμβαση και η συμβολή του ΚΚΕ στο αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα χαρακτηρίζεται επικίνδυνη γιατί εκθέτει την Ελλάδα στους συμμάχους της, δηλαδή στους ιμπεριαλιστές, γιατί έτσι βάζει σε κίνδυνο τα «εθνικά θέματα», το ενδεχόμενο απομόνωσης της Ελλάδας, κλπ. Ηδη αναφερθήκαμε στα κριτήρια με τα οποία αντιμετωπίζει το ΚΚΕ τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, απορρίπτοντας τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα και δικαιολογίες. Η αποκάλυψη από το ΚΚΕ του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα του πολέμου έχει συμβάλει, ώστε σημαντικά τμήματα του ελληνικού λαού και της νεολαίας να αντιστέκονται στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οι πραγματικοί κίνδυνοι για τον ελληνικό όπως και για κάθε λαό προέρχονται από την εμπλοκή της χώρας σε παλιές και νέες εστίες πολέμου, ιδιαίτερα στην κρίσιμη περιοχή του τόξου Κασπία - Βόσπορος - Αιγαίο - Μ. Ανατολή.

• Στην υπεράσπιση του σοσιαλισμού, στην προβολή της ρεαλιστικότητας και αναγκαιότητάς του σήμερα.

Το ΚΚΕ κατηγορείται ως απολογητής αυταρχικών και αντιδημοκρατικών αποτυχημένων καθεστώτων που κατέρρευσαν, ως υποστηρικτής μιας ουτοπίας που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Γι' αυτό χαρακτηρίζεται ως κόμμα συντηρητικό, προσηλωμένο σε παρωχημένα μοντέλα. Αν ιστορικά απορρίφθηκε η προοπτική του σοσιαλισμού τότε γιατί υπάρχει τόση πάλη εναντίον του; Η καπιταλιστική εξουσία δεν έδειξε το ίδιο μένος στην πραγματικά παρωχημένη φεουδαρχία και στα κατάλοιπά της στις κοινωνικές σχέσεις και τους θεσμούς; Και βεβαίως ούτε οι αστοί αλλά ούτε οι συμβιβασμένοι οπορτουνιστές ενδιαφέρονται για την αποκόμιση πείρας από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, τη διαμόρφωση θεωρίας από τη σκοπιά του επιστημονικού κομμουνισμού. Το ΚΚΕ δεν περιορίζεται σε μια ανώδυνη αντικαπιταλιστική κριτική, αλλά προβάλλει την αναγκαιότητα και τη ρεαλιστικότητα με βάση σύγχρονα στοιχεία και αναλύσεις της δυνατότητας της κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την αναγκαιότητα για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, την αναγκαιότητα η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία. Με βάση την ανάλυση ότι η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

* Τα κείμενα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».