Αυτό συμπυκνώνεται στο να ισχυροποιηθεί το Κόμμα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, ώστε να έρθει στη μεγαλύτερη δυνατή αντιστοιχία με το χαρακτήρα και την αποστολή του, ως επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος στις δοσμένες συνθήκες που διαμόρφωσαν η νίκη της αντεπανάστασης και η στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, οι πολεμικοί και επεμβατικοί μηχανισμοί του ιμπεριαλισμού.

Χρειάζεται να συζητήσουμε σε όλα τα επίπεδα πώς το ΚΚΕ θα γίνει πιο ικανό, πιο αποτελεσματικό, πιο δυναμικό στον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, στον αγώνα για το δικαίωμα του κάθε λαού ν' αποφασίζει για τις τύχες του.

Να συζητήσουμε πώς θα δράσει σε συνθήκες όξυνσης όλων των λαϊκών προβλημάτων για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, συμβάλλοντας με τις πρωτοβουλίες του στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, με τη μικρομεσαία αγροτιά, γενικότερα τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία και τις γυναίκες.

Στην περίοδο 1995-2003 η μέση ετήσια αύξηση της συνολικής ακαθάριστης αξίας της αγροτικής παραγωγής ήταν μηδενική, με αποτέλεσμα η συμμετοχή του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος στο συνολικό ΑΕΠ της χώρας να μειωθεί από 9,1% το 1995 στο 6% το 2003 (Γ. Σφυρή: «Ορισμένες πλευρές της εξέλιξης της ελληνικής γεωργίας», ΚΟΜΕΠ τ. 4/2004, σελ. 44).

Οι αναθεωρήσεις της ΚΑΠ που έγιναν στη δεκαετία του 1990 μαζί με τη συμφωνία της ΓΚΑΤΤ και στη συνέχεια του ΠΟΕ συνέβαλαν να διατηρηθεί η στασιμότητα στην αγροτική οικονομία της χώρας μας και βοήθησαν να γίνουν σημαντικά βήματα στη συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερα χέρια, δημιούργησαν αρνητικές συνέπειες για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Συνεπώς, όχι μόνο σήμερα, αλλά πολύ περισσότερο το επόμενο διάστημα θα χειροτερέψει η θέση των μικρομεσαίων αγροτών στη χώρα μας. Θα υποστούν ακόμη περισσότερο τις οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής διαδικασίας συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης της γης και της παραγωγής, αναγκαζόμενοι να εγκαταλείψουν την αγροτική δραστηριότητα ή θα παραμείνουν με όλο και χειρότερους όρους στη γη και την παραγωγή τους.

Παρ' όλη την αναμφισβήτητη επιδείνωση της κατάστασης της μικρομεσαίας αγροτιάς, είναι γεγονός ότι η δράση και η αποτελεσματικότητα της δουλιάς μας δυσκολεύεται αντικειμενικά λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, ενώ δυσκολεύουν την κατάσταση οι λεγόμενες επιδοτήσεις, που ενώ δεν αναστέλλουν τη διαδικασία καταστροφής των μικρών και μεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, καλλιεργούν ελπίδες. Οι περιορισμένες και διάσπαρτες - γεωγραφικά - κομματικές δυνάμεις, δεν επαρκούν στις συνθήκες αυτές, αναδεικνύεται επιτακτικά το καθήκον της ισχυροποίησης του Κόμματος στην ύπαιθρο.

Σήμερα μπροστά στο 17ο Συνέδριο καλούμαστε να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες, ώστε να δυναμώσουμε τις ΚΟΒ της υπαίθρου, διευρύνοντας την αυτοτελή πολιτική τους παρέμβαση και δράση, παίρνοντας πρωτοβουλίες ανάδειξης των προβλημάτων και οργάνωσης της πάλης των αγροτών για τη λύση τους.

Η δουλιά στην ύπαιθρο δεν είναι εύκολη. Οι δυσκολίες γνωστές και υπαρκτές. Αρκετούς μήνες μετά τις εκλογές η κατάσταση παραμένει - γενικά - η ίδια. Ομως αντικειμενικά δημιούργησε προϋποθέσεις και ανέδειξε δυνατότητες που μπορούμε με τη δράση μας να τις αξιοποιήσουμε και να τις διευρύνουμε.

Υπάρχουν αυταπάτες σε μεγάλα τμήματα των αγροτών ότι μπορεί ν' αλλάξει η κατάσταση, να βελτιωθεί το εισόδημά τους με επιμέρους μέτρα από την κυβέρνηση της ΝΔ ή μικροκατακτήσεις μιας περιοχής ή ενός τμήματος της αγροτιάς που παλεύει για μεγαλύτερη τιμή στα προϊόντα του. Αυτές τις αυταπάτες καλούμαστε οι κομμουνιστές με την πρωτοπόρα συμμετοχή και δράση στους αγώνες να ξεκαθαρίσουμε, ταυτόχρονα με την προβολή και εκλαΐκευση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για μια ανάπτυξη που κινητήρια δύναμή της θα είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών. Αυτό προϋποθέτει από μέρους μας πειστικά επιχειρήματα και κατανοητά παραδείγματα. Π.χ. αν υποθέσουμε ότι πούλησαν σε καλή τιμή φέτος, σημαίνει ότι αυξήθηκε το πραγματικό εισόδημά τους σε σχέση με πέρσι; Οι ανατιμήσεις των εμποροβιομηχάνων στις τιμές των αγροτικών εφοδίων και μηχανημάτων, οι αυξήσεις σε βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, τα αυξημένα έξοδα του παιδιού που σπουδάζει, τα αυξημένα ετήσια έξοδα των φαρμάκων ή της ιατρικής περίθαλψης, τα τοκογλυφικά επιτόκια της ΑΤΕ, ισοσκελίζονται με τη συγκυριακή αύξηση της τιμής του προϊόντος; Τι λέει η προηγούμενη εμπειρία; Η αυξημένη - σε μια περιοχή - τιμή του αγελαδινού γάλακτος εμπόδισε τη δραστική μείωση συνολικά των μικρών κτηνοτροφικών νοικοκυριών από 32.000 σε 9.500, με αποτέλεσμα το 9% των μεγάλων εκμεταλλεύσεων γαλακτοπαραγωγής να παράγει το 54,4% της συνολικής παραγωγής;

Τα παραπάνω παραδείγματα - θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά - αναδείχνουν την ανάγκη να κατανοηθεί πλατιά μέσα στη μάζα των αγροτών ότι ριζική λύση δεν μπορεί να δοθεί από έναν παραγωγό ή για ένα προϊόν σε μια περιοχή, έστω και αν κερδήθηκε μια μάχη. Λύσεις ριζικές, μόνιμες και προς το συμφέρον της μικρομεσαίας αγροτιάς θα δοθούν μόνο σε συνθήκες σύγκρουσης και ρήξης των λαϊκών δυνάμεων με την κυρίαρχη πολιτική και τις πολιτικές δυνάμεις που την προωθούν και τη στηρίζουν.

Αυτοί οι αγώνες προσφέρουν πλούσια πείρα για τη δουλιά γενικά του Κόμματος και ιδιαίτερα των ΚΟΒ στην ύπαιθρο, το επόμενο διάστημα.

Η δική μας επιχειρηματολογία αρκετές φορές έδινε «μισές» απαντήσεις, δε φώτιζε σε βάθος τις αιτίες και πολύ περισσότερο την προοπτική. Επίσης, ορισμένες φορές η τακτική μας - ιδιαίτερα χωρίς ανοιχτό ιδεολογικό μέτωπο - δημιουργούσε συγχύσεις και αυταπάτες στους αγρότες για το ρόλο των στελεχών της ΝΔ. Η παρουσία και οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ΝΔ π.χ. των Εβερτ, Χατζηγάκη και άλλων, ενίσχυσαν αυτές τις συγχύσεις και «κέρδιζε» έδαφος η δημαγωγία της ΝΔ.

Σε όλη τη διάρκεια των αγώνων εμφανίζονταν πιο έντονα αδυναμίες προσαρμογής των δυνάμεών μας στη νέα κατάσταση που διαμόρφωνε η ΚΑΠ και γενικότερα οι αποφάσεις της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτό δυσκόλευε να συνδέουμε και να εντάσσουμε την πάλη για επίκαιρα αιτήματα, όπως οι περιορισμοί και τα πρόστιμα, οι χαμηλές τιμές, στην προοπτική που εμείς δίνουμε για την ανάπτυξη της γεωργίας προς όφελος του λαού. Η προβολή και εκλαΐκευση των θέσεων του Κόμματος, της πολιτικής του πρότασης, δεν αποτελούσε προτεραιότητα στην προπαγάνδα μας από τα στελέχη και γενικά από τις κομματικές μας δυνάμεις που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Αντίθετα, υπήρχε ένας φόβος μήπως μας κατηγορήσουν για κομματικοποίηση, «διάσπαση» του κοινού αγώνα της αγροτιάς.

Σε μια πορεία - ιδιαίτερα μετά το ξεπούλημα του αγώνα από τους αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ στα Τέμπη - η παρουσία μας βελτιώθηκε αισθητά, το περιεχόμενο των αιτημάτων ήταν πιο ξεκάθαρο, οι αγωνιστικές δυνάμεις ξεχώριζαν στα μάτια της αγροτιάς.

Η ΚΕ σημειώνει γι' αυτό το ζήτημα στις «Θέσεις» για το 17ο Συνέδριο ότι το ΚΚΕ με τις κεντρικές του πολιτικές παρεμβάσεις έκανε προσπάθεια να αναδείξει ότι το αγροτικό πρόβλημα της χώρας είναι άμεσα συσχετισμένο με την πρόοδο της καπιταλιστικοποίησης της αγροτικής οικονομίας, που προωθείται μέσω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το Κόμμα προώθησε πολιτική κοινής δράσης στο αγροτικό κίνημα με όλες εκείνες τις αγροτικές δυνάμεις και συνδικαλιστικά στελέχη που ήταν διατεθειμένα να αναπτύξουν οργανωμένες μορφές πάλης γύρω από επίκαιρα αιτήματα. Η κοινή δράση, όμως, δε συνδυάστηκε όπως έπρεπε με τη γενικότερη αυτοτελή πολιτικο-ιδεολογική δουλιά του Κόμματος, με την προβολή του Προγράμματος του Κόμματος και της πρότασής του για το ΑΑΔΜ. Η ΝΔ κυρίως αξιοποίησε τους αγώνες αυτούς προς όφελός της, ενώ ένα μεγάλο μέρος της αγροτιάς παραμένει εγκλωβισμένο στο ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η εκτίμηση της ΚΕ είναι σε πλήρη αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Φέρνει στην επιφάνεια αδύνατες πλευρές της δουλιάς μας, υπογραμμίζει την ανάγκη για ολόπλευρη ιδεολογικο-πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος, ώστε να ανταποκριθεί στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις στο φως των σύγχρονων εξελίξεων.

Οι Αχτιδικές Επιτροπές, που σε πολλές περιπτώσεις καλύπτουν γεωγραφικά και πληθυσμιακά μεγάλα τμήματα των νομών, χρειάζονται επαρκή στελέχωση, για να ανταποκριθούν στο σύνθετο ρόλο τους. Το συνηθισμένο φαινόμενο να μεταφέρονται στην ύπαιθρο στεγνά και τηλεγραφικά τα περισσότερα καθήκοντα του Κόμματος βρίσκεται σε αναντιστοιχία ακόμη και με τη σημερινή γενική στάθμη του. Το καθήκον της αντιμετώπισης των κεντρικών προβλημάτων λειτουργίας του Κόμματος που θέτουν οι «Θέσεις», προϋποθέτει πάνω απ' όλα ένα στελεχικό δυναμικό που θα είναι σε θέση - κάνοντας μεγάλες προσπάθειες - να βελτιώσει ουσιαστικά την ποιότητα της καθοδηγητικής του δουλιάς.

Οι αλλαγές, το ανακάτεμα και η αναδιάταξη στελεχών από μόνα τους δε λύνουν το πρόβλημα.

Οφείλουμε να κατακτήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ικανότητα, να υπηρετεί η δράση μας το κύριο και βασικό που είναι η οικοδόμηση του ΑΑΔΜ. Να δυναμώσουμε την αυτοτελή παρουσία και δράση, την ικανότητα συσπείρωσης δυνάμεων που θα παλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση, μέσα από διάφορες συσπειρώσεις και μέτωπα. Δυναμώνοντας την Πανελλαδική Αγροτική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), προωθώντας την κοινή δράση με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), μαζικοποιώντας τις γραμμές του αντιπολεμικού κινήματος. Τα λαϊκά στρώματα που ζουν και δουλεύουν στην ύπαιθρο βιώνουν το ίδιο βαριά τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής. Συνεπώς, εκεί πρέπει να ρίξουμε το βάρος της βοήθειας από τις Επιτροπές Περιοχών μέχρι την τελευταία ΚΟΒ της υπαίθρου.

Θα χρειαστεί πρόσθετη δουλιά, επιμονή και υπομονή, καλή προετοιμασία και συλλογικότητα, για να συζητηθούν ουσιαστικά μέσα στα όργανα ζητήματα που έχουν σχέση με τις οικονομικο-πολιτικές εξελίξεις, την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού στα πλαίσια του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Η συζήτηση τέτοιων ζητημάτων φωτίζει καλύτερα το κίνητρο των αντιλαϊκών μέτρων από τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και εξηγεί τη στήριξή τους - στις βασικές επιλογές - από το ΣΥΝ. Μας διευκολύνει όχι μόνο να μιλήσουμε για τα οξυμένα προβλήματα και να δείξουμε τη γενική τάση, αλλά να μελετήσουμε και να προβάλουμε πώς αυτά εκφράζονται συγκεκριμένα στον κάθε χώρο π.χ. η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στον κλάδο των γαλακτοκομικών έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο μιας σειράς συνεταιριστικών, αλλά και την εξαγορά πολλών μικρών ιδιωτικών βιομηχανιών, ΟΛΥΜΠΟΣ κλπ.

Ο στόχος μείωσης του αγροτικού πληθυσμού οδηγεί σε περιοριστικά μέτρα και κατ' επέκταση σε μείωση δυναμικών καλλιεργειών όπως το βαμβάκι, τα ζαχαρότευτλα με προοπτική κλεισίματος εργοστασίων ζάχαρης κ.ο.κ.

Οποιο προϊόν, συνεταιριστική δραστηριότητα ή δείκτη της αγροτικής οικονομίας και αν χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα θα οδηγηθούμε σε κοινό παρονομαστή. Δηλαδή, στο συμπέρασμα ότι είναι αποτέλεσμα της γενικής πολιτικής που ακολουθείται και όχι έκφραση μιας τοπικής ή κλαδικής ιδιομορφίας. Γι' αυτό και δεν μπορεί να δοθεί ριζική λύση, αν δεν ανατραπεί η γενική πολιτική. Και αυτή τη γενική πολιτική οφείλουμε να βάλουμε στο στόχαστρο, αναδείχνοντας τις αιτίες και τους υπεύθυνους. Σε αυτή τη γραμμή αντιμετωπίζουμε σωστά και τις όποιες συγχύσεις των αγροτών. Με αυτή την έννοια είναι άξονας της προπαγάνδας μας, πάνω σε αυτόν δουλεύουμε για να απαντήσουμε ερωτήματα και να ξεδιαλύνουμε συγχύσεις γύρω από μονόδρομους της ΕΕ, ποιότητα και «ανταγωνιστικότητα» των προϊόντων μας, «εκσυγχρονισμό» της γεωργίας κλπ. Να γίνει κατανοητό από την αγροτιά ότι η τάση μείωσης του Οικονομικά Ενεργού Πληθυσμού (ΟΕΠ) που ασχολείται με τη γεωργία είναι αντικειμενική. Σήμερα, γίνεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο και με τα γνωστά αποτελέσματα. Εμείς δε συμφωνούμε με αυτή την πολιτική, αυτή τη λογική. Εχουμε ολοκληρωμένη πρόταση με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δίνουμε απάντηση πώς και σε ποια κατεύθυνση θέλουμε την ανάπτυξη. Η απάντηση σε αυτό το καίριο ερώτημα που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες μικρονοικοκυριά στη χώρα μας δεν μπορεί να είναι άλλη από τον παραγωγικό συνεταιρισμό μέσα στο πλαίσιο κατευθύνσεων της λαϊκής οικονομίας.

• Εγκαιρη διάθεση της αγροτικής παραγωγής, με τιμές και επιδοτήσεις που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να εξασφαλίζουν το αναγκαίο εισόδημα για αξιοπρεπή επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών.
• Προστασία της εγχώριας παραγωγής από αθρόες εισαγωγές και προώθηση των εξαγωγών μέσα από ισότιμες διακρατικές εμπορικές συμφωνίες.
• Περιορισμός της ασυδοσίας των εμποροβιομηχάνων, με χτύπημα της αισχροκέρδειας σε βάρος των αγροτών και των καταναλωτών, με έλεγχο των τιμών των αγροτικών εφοδίων και μηχανημάτων, με ριζική αλλαγή του ρόλου των συνεταιρισμών, για να αναδειχτούν σε βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας.
• Κατάργηση των ποσοστώσεων και των προστίμων συνυπευθυνότητας για να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία, σύμφωνα με τις δυνατότητες της χώρας και τις ανάγκες του λαού μας. Αμεση προτεραιότητα στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
• Θεσμοθέτηση κατώτερης μηνιαίας σύνταξης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, ίσης με την ετήσια εισφορά του αγρότη στην κατώτερη ασφαλιστική κλάση (400 ευρώ/μήνα).
• Αντιμετώπιση των σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων του αγρότη μέσα από αποκλειστικά δημόσια δωρεάν αποκεντρωμένα συστήματα Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας και δημιουργία σύγχρονων πολιτιστικών και αθλητικών υποδομών για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των κατοίκων της υπαίθρου.

Το πλαίσιο της ΠΑΣΥ έχει κατεύθυνση σύγκρουσης με την πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, που υπηρετούν τα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών και προϋποθέτει αγωνιστικό μέτωπο των μικρομεσαίων αγροτών με τις συνεπείς ταξικές δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η μέχρι τώρα πορεία συσπείρωσης αγωνιστικών δυνάμεων στην ΠΑΣΥ δεν πρέπει να μας ικανοποιεί. Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες καθοδηγητικών οργάνων για την υποτίμηση που δείχνουν τόσο στη στελέχωση των επιτροπών, όσο και στον προσανατολισμό των κομματικών δυνάμεων για μόνιμη και σταθερή δουλιά στην ΠΑΣΥ. Η μαζικοποίηση της αγροτικής συσπείρωσης και η ανάδειξή της σε αγωνιστικό πόλο της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι από τα προβλήματα που θα έχουμε καθημερινά μπροστά μας.

Γι' αυτό υπογραμμίζουμε ότι όσο πιο καθαρά είναι αυτά τα ζητήματα στα στελέχη μας και όσο πιο πολύ συζητιούνται στα Αχτιδικά Γραφεία και τις ΚΟΒ, τόσο πιο αποτελεσματική και πρωτοπόρα θα είναι η συμβολή μας στους αγώνες και στην καθημερινή πολιτική δράση για τη δημιουργία του Μετώπου.

Εχει αποδειχτεί ότι δεν είμαστε κοντά στην ΚΟΒ, όχι με την έννοια της συχνότητας των επισκέψεών μας στο χωριό, όσο με τις ανάγκες που η ίδια έχει. Αποφασίζουμε, για παράδειγμα, να συζητηθεί ένα θέμα ή να γίνει ένα μάθημα. Αυτό από μόνο του δεν αρκεί, δε βάζει δυνάμεις σε κίνηση, αν ταυτόχρονα δεν εξηγήσουμε ότι η συζήτηση αποτελεί πρόσθετο εργαλείο για κατανόηση των εξελίξεων και επομένως για δράση. Τα όσα συζητήσαμε χρειάζεται να εκφραστούν με σχέδιο πρωτοβουλιών της ΚΟΒ, με δυνάμωμα της πολιτικής παρέμβασης στα χωριά που καλύπτει, με δράση μέσα από τον αγροτικό σύλλογο ή την επιτροπή της ΠΑΣΥ. Ούτε αυτές οι γενικές κατευθύνσεις, όμως, λύνουν το πρόβλημα, χρειάζονται παραπέρα δούλεμα. Ο πληθυσμός της υπαίθρου είναι πιο σύνθετος, με κυρίαρχο τμήμα αυτούς που απασχολούνται με τη γεωργία. Ομως, έχει και εργαζόμενους και επαγγελματοβιοτέχνες, για τους οποίους χρειάζεται ειδική δουλιά από την ΚΟΒ. Σε πολλές περιοχές υπάρχουν εργάτες γης, βασικά μετανάστες με τους οποίους είναι δύσκολη η επαφή, πολύ περισσότερο η συνδικαλιστική τους οργάνωση. Δέχονται πιέσεις και εκβιασμούς, πληρώνονται με χαμηλότερα μεροκάματα, χωρίς ασφάλιση και ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, με το φόβο της άρνησης χορήγησης βεβαίωσης για άδειες παραμονής και εργασίας.

Η ΚΟΒ, συνεπώς, πρέπει να έχει μπροστά της όλα αυτά τα προβλήματα και ένα καλά δουλεμένο σχέδιο, που θα ενεργοποιεί μόνιμα και σταθερά το σύνολο των κομματικών μελών και σημαντικό αριθμό οπαδών και φίλων του ΚΚΕ με συγκεκριμένα οργανωτικά μέτρα. Πώς, π.χ., το Γραφείο της ΚΟΒ θα συνεδριάσει την κομματική ομάδα του αγροτικού συλλόγου και ποιος θα την παρακολουθήσει. Ποια μέρα, ώρα και χώρο θα γίνει η σύσκεψη, ποιους θα καλέσουμε, ποιος θα τους καλέσει, ποιος θα μιλήσει. Σε ποιους από αυτούς θα χρεώσουμε συγκεκριμένα καθήκοντα, π.χ. κουπόνια για την Οικονομική Εξόρμηση, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις που δουλεύουν δίπλα στην ΚΟΒ. Υπάρχουν καθήκοντα, που μπορούν να τα χρεωθούν όλοι οι σ/φοι, άλλα που τα χρεώνονται σ/φοι που δουλεύουν στον αγροτικό ή πολιτιστικό σύλλογο, που έχουν παιδιά στο σχολείο κ.ο.κ.

Τέτοια δουλιά σήμερα δε γίνεται. Δεν αξιοποιούμε σαν θετικά παραδείγματα ορισμένες ΚΟΒ, που κατάφεραν να λύσουν μέρος των παραπάνω προβλημάτων, δε γενικεύουμε την πείρα τους. Κανόνας είναι οι Γενικές Συνελεύσεις να γίνονται για να ενημερωθούμε μόνο για αποφάσεις παραπάνω οργάνων και όχι τι καθήκοντα απορρέουν για την ΚΟΒ από αυτές. Χαλαρές συναντήσεις πολλές φορές στα καφενεία χαρακτηρίζονται συνεδριάσεις, ενώ στην ουσία δεν είναι ούτε καν συζητήσεις με ψηφοφόρους και οπαδούς.

Ομως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο διάταξης, αλλά αύξησης των δυνάμεων, δημιουργίας νέων ΚΟΒ, συγκρότησης ΟΒ της ΚΝΕ σε χωριά που κρατάνε ακόμη και σήμερα νεολαία. Με δυο λόγια, οι ΚΟΒ της υπαίθρου θέλουν καινούριο αίμα. Η ένταξη νέων μελών στο Κόμμα στις σημερινές συνθήκες είναι δύσκολη υπόθεση, όπως δείχνει η πείρα. Είναι γεγονός ότι δεν αξιοποιούνται οι δυνατότητες που ξανοίγονται από τη συνεχή πολιτική δραστηριότητα του Κόμματος, π.χ. δύο συνεχόμενες εκλογικές μάχες ή οι αγώνες που αναπτύχθηκαν σε μια σειρά περιοχές. Χωρίς να αφήνουμε στην άκρη κανέναν πρωτοπόρο αγωνιστή αγρότη, η προσοχή μας να επικεντρωθεί σε νέους αγρότες που θα έχουν μια συνέχεια στην αγροτική παραγωγή και στα επαρχιακά κέντρα, σε γυναίκες και ΕΒΕ.

Τα πλάνα στρατολογίας προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου, αλλά και για το 2005 χρειάζεται να είναι αυξημένα και ο έλεγχος για την υλοποίησή τους σταθερός, μόνιμος, δημιουργικός και κυρίως αποτελεσματικός.

Είναι φανερό ότι είμαστε πιο έμπειροι, πιο ώριμοι, πιο ατσαλωμένοι από την ογδονταεξάχρονη πορεία του κόμματός μας. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά τις αδυναμίες που παρουσιάσαμε την προηγούμενη περίοδο που εξετάζουμε. Ο καθένας ατομικά και όλο το κόμμα συλλογικά μπορούμε ν' ανταποκριθούμε στο στόχο που βάζει το 17ο Συνέδριο για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το νέο τεύχος της ΚΟΜΕΠ που μόλις κυκλοφήρησε).

Δυναμικό στοιχείο, οι γυναίκες αγωνίστριες και όχι γραφικές σουφραζέτες και διακοσμητικά στοιχεία του κοιτώνα, αναδεικνύονται στις προφυλακές της κοινωνικής πάλης.

Σήμερα στις Θέσεις μας για το 17ο Συνέδριο αναφέρονται, ενδεικτικά τα εξής:

«Αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής δουλιάς, σε όλη την κλίμακα των οργάνων μέχρι τις ΚΟΒ αποτελεί η ειδική δουλιά στις γυναίκες (...) Η δράση μας πρέπει να συνδέεται αναπόσπαστα με το σύνολο των όρων ζωής της λαϊκής οικογένειας. Να αγκαλιάζουν τα ζητήματα υγείας, παιδείας, περιβάλλοντος, πολιτισμού και αθλητισμού, ζητήματα νεολαίας, ισοτιμίας των γυναικών...».

Με κεντρικό άξονα συζήτησης το σχέδιο για πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος στις σημερινές απαιτήσεις, τη γενίκευση της θετικής και αρνητικής πείρας από τη δουλιά για την προώθηση των συσπειρώσεων, και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που αναδείχτηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, ώστε να ξεπεραστούν αδυναμίες και καθυστερήσεις στην καθοδηγητική δουλιά, συνεδρίασε η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης με θέμα τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο.

Τη συζήτηση άνοιξε, παρουσιάζοντας την εισήγηση της Επιτροπής Περιοχής ο Τηλέμαχος Δημουλάς, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Κρήτης.

Ηταν αρκετοί οι ομιλητές που συγκέντρωσαν τον προβληματισμό τους στο ζήτημα πως δεν πρέπει να μείνουμε ευχαριστημένοι ότι έχουμε μια γενικά θετική και ανοδική πορεία στη δουλιά μας. Σε αυτό θα πρέπει να μετρήσουμε αποτελέσματα σε δείχτες κομματικής οικοδόμησης στους βασικούς κλάδους της περιοχής και ιδιαίτερα στο χώρο του Τουρισμού, σε αλλαγές στο συσχετισμό των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, στο ανέβασμα της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Ειδικά για το ΠΑΜΕ, τονίστηκε, υπάρχει ανάγκη να βαθαίνει τις ρίζες του μέσα στους εργαζόμενους της περιοχής, να συσπειρώνει πιο πλατιές δυνάμεις που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, να οργανώνει όχι μόνο την πάλη για την απόκρουση της επίθεσης που έχει εξαπολυθεί στα λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά να διεκδικεί και να αποσπά κατακτήσεις, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Οσο πιο πολύ θα ενισχύεται το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ και άλλες μορφές συσπείρωσης τόσο πιο κοντά θα οδηγούμαστε στην οικοδόμηση του Μετώπου. Μια κοινωνική και πολιτική συμμαχία που δε θα υπερασπίζεται μόνο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και θα διεκδικεί, αλλά θα ανοίγει το δρόμο για την κατάκτηση της εξουσίας.

Κεντρικό ζήτημα για την περιοχή, επισημάνθηκε, αποτελεί η ενίσχυση και η απόκτηση ενιαίας αντίληψης στα στελέχη για το πώς θα ξεδιπλώνεται η δουλιά μας στα λαϊκά στρώματα, ώστε να υπηρετείται η στρατηγική μας. Το πώς θα δουλέψουν όλες οι κομματικές οργανώσεις είτε είναι σε συνοικίες, είτε σε κλάδους, είτε στην περιφέρεια με προσανατολισμό και άξονα τα προβλήματα της εργατικής τάξης, για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων, ώστε να παλευτούν από κοινού ζητήματα ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους των μεγάλων πόλεων και της υπαίθρου. Μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα που αναφέρθηκαν αναδείχτηκε η ανάγκη να δουλεύεται πιο συλλογικά μέσα στα όργανα και τις ΚΟΒ η πείρα από τη δουλιά γιατί είναι πολύτιμο εργαλείο, όπως χαρακτηριστικά είπε ένας σύντροφος.

Στη συνεδρίαση υπογραμμίστηκε η ανάγκη να μελετηθούν καλά οι Θέσεις της ΚΕ από τα στελέχη για να βοηθήσουν, με τη σειρά τους, παρακάτω, τις κομματικές οργανώσεις να κατανοήσουν τη λογική που θέτουν στα κεντρικά ζητήματα που απασχολούν το Κόμμα και θα συζητήσει το Συνέδριο. Θα βοηθήσει συνολικά το ανέβασμα της συλλογικής ευθύνης, αν καταφέρουμε όλα τα μέλη του Κόμματος να διαβάσουν τις Θέσεις, να θέσουν τους προβληματισμούς, τις απορίες τους και τις απόψεις τους στις ΚΟΒ μπροστά στην προσυνεδριακή διαδικασία, αναφέρθηκε. Και υπάρχει πολύτιμη εμπειρία σε κάθε Οργάνωση που πλουτίζει τις Θέσεις της ΚΕ.

Αλλοι σύντροφοι τόνισαν την ανάγκη το Κόμμα ρίξει μεγαλύτερο βάρος στη δουλιά στη νεολαία. Οτι δεν αρκεί η τυπική παρακολούθηση των οργάνων της ΚΝΕ, αλλά απαιτείται η ουσιαστική καθοδήγησή της στην καθημερινή πάλη για τα δικαιώματά της, τη θέση της και την καθοριστική συμβολή της στη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας.

Αυτό, πάντως, που τονίστηκε περισσότερο απ' όλα και σαν προϋπόθεση για να προχωρήσουν όλα όσα βάζει το Κόμμα μπροστά και στο συνέδριο, αλλά και όλα όσα ειπώθηκαν για τη δουλιά της Κομματικής Οργάνωσης Κρήτης, είναι η λειτουργία της ΚΟΒ. Λειτουργία που θα πρέπει να ξεφύγει από μια λογική ρουτίνας και τυπικότητας, αποκτώντας χαρακτηριστικά καθημερινής, σταθερής, αυτοτελούς δράσης στο χώρο ευθύνης της. Οπου με επιμονή θα δίνει σάρκα και οστά στην πολιτική του Κόμματος, προωθώντας τη μέσα στην εργατική τάξη, στους κλάδους δουλιάς, στη συνοικία κ.α. Κομματικές Οργανώσεις Βάσης που θα έχουν συνέχεια στη δουλιά τους, σχεδιασμό και έλεγχο, μετρώντας συγκεκριμένα βήματα κάθε φορά.

Κλείνοντας τη συζήτηση ο Γραμματέας της ΕΠ Κρήτης σημείωσε πως έγινε μια πρώτη καλή συζήτηση που θα πρέπει να ανοίξει ακόμα περισσότερο, στα όργανα, στις ΚΟΒ, στους φίλους και οπαδούς του Κόμματος. Να συνεχιστεί ακόμα περισσότερο, πρώτα και κύρια με τη συνέχιση του διαβάσματος των Θέσεων, το βάθεμα γύρω από τα ζητήματα που θέτουν, δεμένα με τα καθημερινά προβλήματα της εργατικής τάξης και του λαού, τη στρατηγική του Κόμματος.

Το δυναμικό μπλοκ της Κομματικής Οργάνωσης Αν. Μακεδονίας - Θράκης, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ της 9ης του Οκτώβρη στην Αθήνα

Κι αυτή η πολιτική παρουσία και δράση, όπως απολογιστικά εξετάστηκε στη συνεδρίαση της Οργάνωσης, που ομόφωνα ενέκρινε τις θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο του Κόμματος, αντανακλά συγκεκριμένα: Στην αύξηση της πολιτικής επιρροής και του κύρους του Κόμματος, με τη δράση των ΚΟ στην περιοχή, χωρίς ωστόσο, η δράση αυτή να ξεφεύγει από τον καμπανιακό χαρακτήρα και να έχει αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά, κάτι που τίθεται σαν στόχος για την παραπέρα δουλιά της Οργάνωσης. Επίσης, στην προσπάθεια ενασχόλησης με τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και την προβολή της συνολικής μας πρότασης για το ΑΑΔΜ και τη δουλιά για την προώθηση των συσπειρώσεων που, πάντως, εκτιμάται, είναι ακόμα περιορισμένο το εύρος τους. Ενώ οι συσπειρώσεις του ΠΑΜΕ και σ' ένα βαθμό και της ΠΑΣΥ κερδίζουν έδαφος σε όλους τους νομούς. Και, βεβαίως η Οργάνωση κατακτά σταθερούς δεσμούς με τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος.

Το ζήτημα που αναδείχνεται, τόσο σχετικά με τη δουλιά μας στο μαζικό λαϊκό κίνημα, στην εργατική τάξη, στους αγρότες και τους επαγγελματοβιοτέχνες και άλλα λαϊκά στρώματα και στη νεολαία, είναι το πόσο έχει κατανοηθεί και αφομοιωθεί η στρατηγική και το Πρόγραμμα του Κόμματος, πως πρέπει ενιαία, να προωθείται η πολιτική μας με τη γενίκευση της πείρας όλης της Οργάνωσης. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως δεν έχει η Οργάνωση συνολικά καταφέρει να διαποτίσει η στρατηγική μας την καθημερινή δουλιά, δεν έχουμε καταφέρει η τακτική μας να υπηρετεί τη στρατηγική του Κόμματος.

Τέλος, και στο φόντο των απαιτήσεων για τη δουλιά του Κόμματος στη νεολαία και την ανάπτυξη της ΚΝΕ, η Οργάνωση κάνει σημαντικά βήματα. Ομως, όπως υπογραμμίστηκε στη συνεδρίαση, η οργάνωση πρέπει σταθερά και με επιμονή να δουλέψει για την αφομοίωση της στρατηγικής και του Προγράμματος του Κόμματος με ιδιαίτερη φροντίδα για την ιδεολογική ανάπτυξη και τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, της ΚΝΕ και γενικότερα.

Επικεντρώνοντας σε όλα αυτά τα ζητήματα και στο πώς θα ξεπεραστούν αδυναμίες για την ανάπτυξη και ισχυροποίηση του Κόμματος, τα μέλη της ΕΠ Αν. Μακεδονίας - Θράκης στάθηκαν στη λειτουργία και δράση των Κομματικών Οργανώσεων και τα προβλήματα που αναδεικνύονται στη δουλιά τους. Για το δυνάμωμά τους με τον έλεγχο, τον προγραμματισμό, την αφομοίωση της πολιτικής μας, την εξειδίκευση με βάση τις αποφάσεις. Κι εδώ αναδείχνονται σαν σημαντικός κρίκος τα καθοδηγητικά όργανα και ιδιαίτερα η ΕΠ, τα Νομαρχιακά Γραφεία και οι Νομαρχιακές Επιτροπές. Η συμβολή των στελεχών και στην οικοδόμηση και λειτουργία των ΚΟΒ, ώστε να δρουν πολιτικά, με σχέδιο και πρωτοβουλία για τα λαϊκά προβλήματα στο χώρο τους. Με την πολιτική μας πρόταση συνολικά, χωρίς μονομέρειες και αποσπασματικά.

Αλλα στοιχεία που πρέπει να χαρακτηρίζουν τη δουλιά των στελεχών και των κομμουνιστών, επισημάνθηκε, είναι η ανάπτυξη της ιδεολογικής δουλιάς (για την αφομοίωση της πολιτικής και των Θέσεων της ΚΕ για το Συνέδριο, για τις συσπειρώσεις και το Μέτωπο κλπ). Η επιμονή στους στόχους ώστε η θεωρία να συμβαδίζει με την πράξη, για την εκλαϊκευση της πολιτικής μας πρότασης και το μπόλιασμα της κοσμοθεωρίας μας με την καθημερινή πολιτική δράση κλπ.

Στην πορεία προς το 17ο Συνέδριο και με στόχο την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, όπως τονίστηκε, η Οργάνωση πρέπει αποφασιστικά να προχωρήσει: Για την οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος με στρατολογίες από την εργατική τάξη και τη νεολαία ιδιαίτερα, την οικοδόμηση σε χώρους - κλάδους δουλιάς, στους ΕΒΕ και στην ύπαιθρο. Με ανάδειξη και ανάπτυξη καθοδηγητικών στελεχών με βάση τα κριτήρια και τις ανάγκες μας, με συστηματική δουλιά. Με τη σταθεροποίηση της προσπάθειας και δράσης της Οργάνωσης, με συνέπεια και συνέχεια για την προώθηση των αγωνιστικών συσπειρώσεων, του Μετώπου. Με τη δουλιά για ανάπτυξη του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΥ, την ανάπτυξη πρωτοβουλιών για κοινή δράση ΠΑΜΕ -ΠΑΣΥ, αλλά και με το κίνημα των ΕΒΕ κλπ.

Παίρνοντας το λόγο, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που παρακολούθησε τη συνεδρίαση επικεφαλής αντιπροσωπείας της ΚΕ, μίλησε για τους απαιτητικούς στόχους που βάζει η ΚΕ στο 17ο Συνέδριο και σημείωσε ανάμεσα στα άλλα: Την αναγκαιότητα να βαθύνουμε στην επεξεργασία της πολιτικής μας πάνω στα ζητήματα που βάζουν οι Θέσεις και να συνεχίσουμε τον προβληματισμό που να αγκαλιάσει όλες τις Κομματικές Οργανώσεις της περιοχής και την ΚΝΕ. Να αξιοποιήσουμε και να γενικεύσουμε με την πείρα των μελών και όλης της Οργάνωσης στο διάστημα που εξετάζουμε.

Τα προβλήματα είναι μεγάλα και οι απαιτήσεις πρέπει να είναι ανάλογες, θα τονίσει σε άλλο σημείο της παρέμβασής του, το μέλος του ΠΓ, για να προσθέσει σχετικά: Για την αντιμετώπισή τους και για να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες που επισημαίνονται είναι ευθύνη των καθοδηγητικών οργάνων και πρώτα της ΚΕ να δράσουμε αποφασιστικά. Κι εδώ πρέπει να δούμε συγκεκριμένα τι κάναμε, πώς βοηθήσαμε την Οργάνωση, τα μέλη και στελέχη μας, πώς δρούμε στο μαζικό κίνημα, πώς δουλεύουμε να αναπτύσσεται η πολιτική συνείδηση της εργατικής τάξης, να μπολιάζεται με το Πρόγραμμα του Κόμματος.

Βεβαίως, έχουμε επίγνωση των δυσκολιών της αντικειμενικής πραγματικότητας, των αρνητικών συσχετισμών δύναμης κλπ. Αλλά δε σταματάμε εδώ, ούτε μοιρολογάμε. Παίρνοντας υπ' όψη αυτήν την πραγματικότητα, ο ρόλος μας είναι πώς τελικά θα την ανατρέψουμε και θα προχωρήσουμε. Ετσι κεντράρουμε εκεί που πονάμε. Και πονάμε στην ανάπτυξη της πολιτικής δράσης του Κόμματος, συνολικά. Βαθαίνοντας και αφομοιώνοντας τη στρατηγική μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε σωστά να την εξειδικεύουμε και να την προσαρμόζουμε κατά χώρο, πηγαίνοντας από τη στρατηγική στο πρόβλημα και βάζοντας στόχους συσπείρωσης και πάλης που να ανοίγουν τα μυαλά των ανθρώπων σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για την οικοδόμηση του Μετώπου, για τη λαϊκή οικονομία και εξουσία, το σοσιαλισμό.

Στην παραπάνω λογική ανοίγουμε τη συζήτηση και το ιδεολογικό μέτωπο. Δες τε, για παράδειγμα, την πρόσφατη ανακοίνωση του Κόμματος για το πετρέλαιο θέρμανσης, πώς θέτει το ζήτημα. Βάζει το θέμα της ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος, να μην αποτελεί ο τομέας της ενέργειας αντικείμενο επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά να είναι λαϊκή περιουσία, να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Ταυτόχρονα, βάζει αιτήματα πάλης για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων συγκεκριμένα.

Να ανοίξουμε τα θέματα και τη συζήτηση στα όργανα και τις ΚΟΒ. Για το τι δυσκολίες συναντάμε στη δημιουργία συσπειρώσεων, του Μετώπου. Πολλά παραδείγματα έχουμε. Πώς ο αυτοαπασχολούμενος φιλοκομματικός, με 4 άτομα προσωπικό π.χ. που τους κρατά ανασφάλιστους ή δεν τηρεί στοιχειώδη ζητήματα, θα μπορέσει να τους πείσει να παλέψουν από κοινού; Είναι αυτό δυνατόν; Ποιο πρέπει να είναι το κοινό στοιχείο που τους συνδέει, αφού και ο ίδιος δε συμπεριφέρεται έτσι από «κακία», αλλά γιατί δε βγαίνει οικονομικά, όπως ισχυρίζεται. Ή πώς θα συσπειρώσουμε τις γυναίκες που είναι μεγάλη δύναμη στον αγώνα μας, όταν υπάρχουν αναχρονιστικές αντιλήψεις για το ρόλο της και ανάμεσα στις γραμμές μας ή χωρίς κατανόηση του ιδιαίτερου ρόλου που καλείται να παίξει αλλά και των ειδικών προβλημάτων της; Πώς θα πείσει ο καθηγητής του σχολείου τον εργάτη γονιό να κατεβούν μαζί στην κινητοποίηση για τη μόρφωση των παιδιών, όταν ο διορισμένος καθηγητής έχει κάνει κύριο επάγγελμα τα «ιδιαίτερα» μαθήματα και βλέπει το γονιό περισσότερο σαν πελάτη για «άρμεγμα», αντί να κινητοποιηθεί για το περιεχόμενο της παρεχόμενης μόρφωσης κλπ;

Χρειάζεται συγκεκριμένα να εκτιμήσουμε τι εννοούμε βοήθεια στην ΚΝΕ. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους ΚΝίτες σαν αριθμούς, όπως τόνισε κι ένας σύντροφος στην ομιλία του. Οι εκατοντάδες στρατολογίες που αναφέρθηκαν ότι έγιναν στην περιοχή, είναι πολύ θετικό γεγονός. Ομως αν μείνουμε στο αριθμητικό στοιχείο, χωρίς να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα βοήθειας, ιδεολογικής πολιτικής δουλιάς, δουλιάς με την πλούσια ιστορική εμπειρία του Κόμματός μας, κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης, είναι πολύ πιθανό τελικά να κάνουμε «μια τρύπα στο νερό».

Τέλος, ο Δ. Κουτσούμπας, αναφερόμενος στην ανάγκη ισχυροποίησης του Κόμματος ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά υπογράμμισε την ανάγκη, η Οργάνωση να έχει στην προσοχή της ιδιαίτερα τα ζητήματα της κοινωνικής σύνθεσης, της σύνθεσης των οργάνων και τις στρατολογίες, της καλής διάταξης και αναδιάταξης των δυνάμεων, οικοδόμησης συνολικά του Κόμματος.

«Στην Κέρκυρα μας πάνε

να μας κρεμάσουνε

και μεις θα τραγουδάμε

ώσπου να φτάσουμε»

(Επαναστατικό κεφαλονίτικο τραγούδι)

ΜΕ του φθινοπώρου το τέλος, που γλυκά φέτος το παρατράβηξε,`` είναι σωστό να θυμηθείς αυτούς, που ακούραστα δουλεύουν πάνω στην πολιτιστική παράδοση της πατρίδας, του τόπου μας, του χωριού μας.

ΠΛΟΥΣΙΑ κι ολούθε παρούσα η πολιτιστική προσφορά του «Εύγερου» κι εφέτος. Οι Φαρακλάδες κι ο σύλλογός τους ο «Εύγερος» με τη δουλιά τους ακούραστοι βρέθηκαν «παρόντες» όχι μόνο στα δικά τους αλλά και σε άλλες προσπάθειες ευρύτερες με πλατιούς, με ανοιχτούς ορίζοντες. Η χορωδία τους βεβαιώνει με τις παρουσίες του «Εύγερου».

ΤΑ ΦΑΡΑΚΛΑΤΑ είναι το αγαπημένο χωριό, που έχει αναστήσει χρόνια τον «Εύγερο», που με την πλούσια συνεχή δράση του φέρνει άξια στο φως του νησιού την πολιτιστική παράδοση. Χρόνια τώρα ο σύλλογος παλεύει με ένα σωρό δυσκολίες. Και είναι σχεδόν θεόκλειστες οι πόρτες κι η βοήθεια από τον κρατικό μηχανισμό.

ΘΕΛΩ να τό 'χω στα μάτια αυτό το χωριό, στην ώρα της πρώτης νιότης. Καθώς το βλέπαμε πρώτο - πρώτο σαν αχηβάδα απλωμένο στο βουνό να πέφτουν επάνω του, του ήλιου οι πρώτες φωταψίες... Η τραμουντάνα θέριζε τα πρόσωπα... και τα νερά κρουστάλλιαζαν στα χαντάκια, λέγαμε τρεχάτα στα Φαρακλάτα το «καλημέρα» μας. Της ζωής και του σχολειού.

ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΔΕΣ οι Φαρακλάδες πάνω στην πέτρα της γης τους, ανασταίνουν τ' αμπέλια τους αλλά και στης ξενιτιάς, τους μακρινούς τόπους για να βγάλουν το ψωμί τους. Τους φέρνω στα μάτια, τους Φαρακλάδες πάντα, που μαζί με τους κοντοχωριανούς τους, από τα χωριά της Θηνιάς, να φτάνουν στην Αθήνα το καλοκαίρι προπολεμικά κυνηγώντας να βγάλουν το δεύτερο μεροκάματο με τη μαναβική, ώσπου να χειμωνιάσει.

ΣΤΗΝ μεγάλη εκείνη ομάδα, που κάθε χαράματα εξορμούσαν με τα πάσης φύσεως μέσα, καροτσάκια, γαϊδουράκια, με τα χέρια ελάχιστα, τότε, τα μηχανοκίνητα δούλευαν, σαν μαχαλατζήδες κι οι Φαρακλάδες έτσι τους έλεγαν τους μανάβηδες, που πουλούσαν τα μαναβικά στις γειτονιές. Σκληρή δουλιά καθώς το μεροκάματο ξεκινούσε από τα βαθιά τα χαράματα και ξεπερνούσε πολύ το μεσημέρι. Μακρινές οι αποστάσεις και ατελείωτοι οι ποδαρόδρομοι ως τις απόμακρες εκείνες γειτονιές. Να πρέπει να φτάσεις στη Ν. Ιωνία έγκαιρα και να ξεκινάς από την Ιερά Οδό, όπου δίπλα στο Γκάζι λειτουργούσε η μεγάλη παλιά λαχαναγορά...

ΑΓΚΟΜΑΧΗΤΟ καθημερινό για το δεύτερο αυτό μεροκάματο αλλά το πολεμούσαν και σταματούσαν με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου. Τότε είναι κι η ώρα του γυρισμού στο χωριό τους. Περιμένουν του κάμπου οι δουλιές ώσπου ξανά μόλις «μυρίσει» καλοκαίρι, βρίσκονται πανέτοιμοι στη θέση τους, τροφοδότες, μαχαλατζήδες της πρωτεύουσας.

ΤΟΥ κόσμου της δουλιάς ανάστημα είναι ο «Εύγερος». Αυτοί τον θεμελίωσαν και το πιο σημαντικό, χρόνια τώρα με κάθε τρόπο τον στηρίζουν για να λειτουργήσει, για να παρουσιάσει όπως πρέπει του χωριού και του νησιού την πολιτιστική παράδοση. Να θυμίσουμε εδώ πως εδώ και 30 χρόνια μια πλούσια πολιτιστική ανθοφορία που ξεπετάχτηκε σε πόλεις και χωριά αντί να ενισχυθεί, όπως θα έπρεπε, ουσιαστικά έμεινε αβοήθητη. Και οι «αφέντες» του πολιτισμού έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τους βγάλουν από το κεφάλι τους, να τους ξεφορτωθούν.

Η ΕΑΜΙΚΗ, Εθνική Αντίσταση στις εκδηλώσεις της έχει πάντα την πολύτιμη βοήθεια του «Εύγερου» και των καλλιτεχνικών του τμημάτων, τα οποία με ξεχωριστή φροντίδα αναπτύσσει ο Σύλλογος των Φαρακλάδων με το υστέρημά τους, με την αέναη δουλιά και τη συμπαράσταση των φίλων τους των συμπατριωτών που είναι «παρόντες» στον «Εύγερο» και στους στόχους του.

ΟΣΟΙ παραβρέθηκαν φέτος στη γιορτή της ΠΕΑΕΑ για το ΕΑΜ στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, χάρηκαν και απόλαυσαν του Αγώνα τα τραγούδια με τον άξιο μαέστρο Παν. Μπαρμπάτη αλλά και συγκλονίστηκαν ακούγοντας το «Παπόρο» που μεταφέρει Κεφαλονίτες αγωνιστές, που καταδικασμένοι σε θάνατο θα κρεμαστούν στην Κέρκυρα από τους Αγγλους «προστάτες»...

ΕΙΝΑΙ του νησιού η φλογερή επαναστατική κληρονομιά, αυτή, που την έχουν αποτυπώσει τα τραγούδια μας, αυτά που έλεγαν οι κανταδόροι μας αψηφώντας τους Εγγλέζους «προστάτες» κι έπειτα στα χρόνια της Αντίστασης. Τώρα το «Παπόρο» τό 'χουν οι χιτλεροφασίστες, που κουβαλούν τους αγωνιστές. Κι αυτοί μαζί με τους πανάθλιους συνεργάτες τους, τους κρεμάνε στα πλατάνια στο Ληξούρι...

ΣΕ ΠΟΛΛΑ λοιπόν επίπεδα και μεγάλη η πολιτιστική προσφορά του «Εύγερου», το βεβαίωσε κι εφέτος στις εκδηλώσεις του. Κι έχει κάθε δικαίωμα να παίρνει το μερίδιο, που δικαιούται. Αυτό το μικρό χωριουδάκι, η πέτρινη αχηβάδα, τα Φαρακλάτα κι οι άξιοι δουλευτάδες τους με το σύλλογό τους.

Ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση για την παρουσίαση των θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο, διοργανώνει η ΝΕ Ιωαννίνων του ΚΚΕ, την Πέμπτη 11.11.2004, στις 8.30 μ.μ. στα Λιθαρίτσια. Θα μιλήσει ο Σπ. Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ.

Οι πιστοί και αφοσιωμένοι σύντροφοι και φίλοι του ΚΚΕ έστειλαν από το Τορόντο του Καναδά, όπου ζουν, την οικονομική συνδρομή τους για τους μήνες Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, 600 δολάρια Καναδά, μέσω της ΚΟΒ Εργατοϋπαλλήλων Πατησίων.

Για την Οικονομική Εξόρμηση προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ προσφέρουν:

• Η Βούλα Ανδριοπούλου 1.000 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Κέντρου Νέας Σμύρνης.
• Ο Αγγελος και η Φωφώ Ρεμπή 1.000 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Γαλατσίου.
• Ο Δημήτριος και η Ευσταθία Χαλάτση προσφέρουν, μέσω ΚΟΒ Κολιάτσου, 600 ευρώ.
• Ο Ιωάννης Αγαθόπουλος 300 ευρώ στη μνήμη της μητέρας του ΒΑΡΒΑΡΑΣ.
• Η Π.Σ. ως πρώτη δόση 300 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Κολιάτσου, στη μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους στους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο της ανθρωπότητας.
• Ο γιατρός Ν. Ριζάκος, μέσω ΚΟΒ Κολωνακίου, 500 ευρώ.
• Οι αντιστασιακοί Κ.Δ. και Γ.Π., μέσω ΚΟ Θεσσαλονίκης, 200 ευρώ
• Η σ. Ορσα προσφέρει 100 ευρώ.
• Η αντιστασιακή και μαχήτρια του ΔΣΕ Ελένη Σακαλή - Ανάγνου, μέσω ΚΟΒ Κηφισιάς, 50 ευρώ.
• Η Βέρα Τριανταφυλλίδου, μέσω ΚΟΒ Ροτόντας Θεσσαλονίκης, 50 ευρώ στο ΚΚΕ και 50 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».
• Οι αντιστασιακοί του Υμηττού πρόσφεραν την πρώτη μέρα της Εξόρμησης: Γιώργος Γραμματικάκης 20 ευρώ, Λευτέρης Ευαγγελίδης 15 ευρώ, Αριστείδης Κωνσταντής 20 ευρώ, Κώστας Πεντεδέκας 100 ευρώ, Τάκης και Ευγενία Ψημένου 300 ευρώ.
• Η Καίτη Μπλίκα, μέσω ΚΟΒ Γαβαλούς, ως πρώτη δόση 200 ευρώ και 200 ευρώ μέσω ΚΟΒ Εξαρχείων - Νεάπολης.
• Ο Βασίλης Μπαλαφούκος μέσω ΚΟΒ Γαβαλούς Αιτωλοακαρνανίας 100 ευρώ
• Ο Θ.Σ. 150 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Παγκρατίου, στη μνήμη των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, οι οποίοι «έπεσαν» στην περίοδο 1940-1944.
• Ο Γ.Κ.Τσ. και η γυναίκα του για τα 60 χρόνια του γάμου τους, μέσω ΚΟΒ Δημοσιογράφων Αστικού Τύπου, 100 ευρώ.
• Η Βαγγελιώ Παράθυρα 15 ευρώ στη μνήμη ΛΑΖΑΡΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΑ,
• Ο Παναγιώτης Νιάρχος προσφέρει 50 ευρώ, μέσω ΚΟΒ «Αγ. Παρασκευής».

Καμιά επανάπαυση δεν υπάρχει στις οργανώσεις, το αντίθετο μάλιστα! Εντείνονται οι ρυθμοί της δουλιάς για ακόμη πιο πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους. Για συζήτηση με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο και το κουπόνι της Οικονομικής Εξόρμησης στο χέρι. Για να στεριώνουν οι πολιτικοί δεσμοί με τους ανθρώπους του μόχθου. Επίσης, πέρα από τα αυξημένα ποσοστά που καλύφθηκαν από τις οργανώσεις σε διάφορες περιοχές, υπάρχουν και οι οργανώσεις που δεν κάλυψαν το στόχο της πρώτης μέρας. Εδώ η προσπάθεια για καλύτερη οργάνωση, για κάλυψη των κενών στη δουλιά, για τη μετάδοση της πείρας των πρωτοπόρων οργανώσεων, γίνονται στοιχεία ενισχυτικά, ώστε να πιαστούν οι στόχοι τους. Για να υπερκαλυφθούν τα πλάνα. Ολες οι οργανώσεις επιμένουν, με τον έλεγχο και τη βοήθεια των καθοδηγητικών οργάνων, για τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων, όλων των συντρόφων στην Εξόρμηση, των μελών της ΚΝΕ, των οπαδών μας που δίπλα σε κάθε οργάνωση δίνουν και αυτοί τη μάχη για να ενισχυθεί το Κόμμα και οικονομικά, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις απαιτήσεις των καιρών.

Υπενθυμίζεται ότι την πρώτη μέρα της Εξόρμησης καλύφθηκε ποσοστό 25,49% του πανελλαδικού πλάνου της Οικονομικής Εξόρμησης που προκήρυξε η ΚΕ του Κόμματος για τους μήνες Νοέμβρη - Δεκέμβρη, προς τιμήν του 17ου Συνεδρίου. Η επιτυχία αυτή, ωστόσο, κάθε άλλη παρά μπορεί να προκαλεί εφησυχασμό. Αντίθετα, ιδιαίτερα σε ορισμένες οργανώσεις που έχουν καλύψει χαμηλά σχετικά ποσοστά, εντείνονται οι προσπάθειες για το ξεπέρασμα των όποιων δυσκολιών και πλατύτερο άνοιγμα στον κόσμο.

Με γοργούς ρυθμούς καλύπτεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο το πλάνο της Οικονομικής Εξόρμησης της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά. Το ποσοστό κάλυψης της Οργάνωσης έχει ήδη φτάσει το 30,45%, ποσοστό που τη φέρνει στην πρώτη θέση και μάλιστα με διαφορά από τις άλλες Κομματικές Οργανώσεις της χώρας! Από τις Κομματικές Οργανώσεις που είναι στη δύναμή της πρώτη αυτή τη στιγμή είναι η ιστορική ΚΟ Ναυτεργατών (ΚΟΝ) με 32,77% και ακολουθεί η ΚΟ Κορυδαλλού με 31,68%.

Η ανταπόκριση του κόσμου είναι ιδιαίτερα μεγάλη στο κάλεσμα των κομματικών μελών να ενισχύσουν οικονομικά το κόμμα των λαϊκών στρωμάτων και των αγώνων. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται και από την ανταπόκριση που υπάρχει στις λαϊκές συνοικίες, όπου οι δεσμοί του ΚΚΕ είναι πολύ πιο βαθιοί και στέρεοι. Για παράδειγμα, η ΚΟΒ Κερατσινίου έχει ήδη καλύψει το 35,33% του πλάνου της. Εδώ στο Κερατσίνι της προσφυγιάς, της Μάχης της Ηλεκτρικής και των λαϊκών αγώνων, όπως θα μας πει η Σοφία Θωμάρεη Γραμματέας της ΚΟΒ Κερατσινίου, είναι βαθιές οι ρίζες της αντίστασης και της ανατροπής. Ετσι, η ΚΟΒ εργαζομένων στο Δήμο βρίσκει έδαφος για πολιτική και οικονομική δουλιά. Δεν είναι τυχαίο, έτσι, πως, η Οργάνωση ήδη, αύξησε το αρχικό πλάνο της κατά 30%.

Πώς πρέπει να είναι, άραγε, οργανωμένο το σχολικό σύστημα; Με ποιο στόχο; Εμείς λέμε «όχι» στο διαχωρισμό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε Δημοτικό και Γυμνάσιο, «όχι» στην περιορισμένη διάρκειά της μέχρι την ηλικία των δεκαπέντε ετών! «Οχι» στο «διπλό δίκτυο» του «Ενιαίου» Λυκείου και των ΤΕΕ! «Οχι» στο ταξικό «κοσκίνισμα» των μαθητών! Απαιτούμε την αντικατάσταση όλων αυτών με ένα Ενιαίο, Δωδεκάχρονο, Βασικό, Υποχρεωτικό Σχολείο, Δημόσιο και Δωρεάν για όλα τα παιδιά του λαού.

Η αντιπαράθεση, επομένως, πρέπει να προχωρήσει στον «πυρήνα» του προβλήματος: Τι και πώς πρέπει να μάθουν τα παιδιά και για ποιο σκοπό; Ποια είναι τώρα και ποια πρέπει να είναι η σχολική διαπαιδαγώγηση, τι άνθρωπο θέλει να διαμορφώσει η κοινωνία μας;

Το σημερινό σχολείο υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, παρά τις επιμέρους κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος. Ο θεμελιακός του στόχος είναι να «διαπαιδαγωγήσει» τους μαθητές στο «πνεύμα» του καπιταλισμού. Να αφομοιώσουν, δηλαδή, τα παιδιά τις «αξίες» της ταξικής ανισότητας, της εκμετάλλευσης, της υποταγής. Να μάθουν για τη «δημοκρατία» (την αστική), για την «ελευθερία» (των αστών), για την Ενωση των «ευρωπαϊκών λαών» (των μονοπωλίων).

Ταυτόχρονα, αναπαράγει γενικά τον ταξικό διαχωρισμό της κοινωνίας: Οι επιδόσεις των παιδιών της εργατικής τάξης και άλλων φτωχών εργαζομένων είναι κατά κανόνα χαμηλότερες από εκείνες των παιδιών της αστικής τάξης ή άλλων εύπορων οικογενειών. Η αιτία βρίσκεται στο διαφορετικό μορφωτικό περιβάλλον, στο διαφορετικό τρόπο ζωής, στη φοίτηση σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, στα φροντιστήρια, στην ίδια τη διδακτική διαδικασία του σχολείου, που αφήνει ολοένα και πιο «πίσω» τους «αδύνατους» μαθητές. Οι εξαιρέσεις οφείλονται στην πίεση του λαϊκού κινήματος, στην αντίσταση των εργαζομένων γονιών και των παιδιών τους, που υποφέρουν για να εξοικονομήσουν τα έξοδα της «παραπαιδείας». Το πρόβλημα θα οξυνθεί με τη «σύνδεση του σχολείου με την τοπική κοινωνία» και την «ελευθερία επιλογής σχολείου», που σχεδιάζουν.

Ο σημερινός μαθητής διαπαιδαγωγείται στον άκρατο ατομικισμό, στον ανταγωνισμό, στην παθητικότητα. «Βυθίζεται» σε μια στενή, τεχνοκρατική, εξειδικευμένη μελέτη αποσπασματικών θεμάτων, χωρίς πραγματική θεωρητική εμβάθυνση και διασύνδεση, χωρίς ουσιαστική γνώση της πρακτικής τους χρησιμότητας κι εφαρμογής. Χωρίς εργαστήρια για διερεύνηση και δοκιμή!

Ταυτόχρονα, ο βαθμός δυσκολίας τους είναι υψηλός σε σχέση με τις δυνατότητες της αντίστοιχης ηλικίας των μαθητών και τη μορφωτική «προίκα» των παιδιών από τις λαϊκές οικογένειες. Πολλά αντικείμενα που διδάσκονται στο Λύκειο είναι δυσνόητα, γιατί προαπαιτούν άλλες γνώσεις, μελέτη σε εργαστήρια αλλά και πείρα ζωής. Τι απομένει; Τι άλλο από τη «διπλή» διδασκαλία στο σχολείο και στο φροντιστήριο, όλα στον πίνακα ή στο χαρτί! Και σαν τελευταίο μέσο άμυνας των μαθητών η «αθάνατη» παπαγαλία, για να «σκοτώσει» κάθε προβληματισμό, κάθε δημιουργική αναζήτηση, κάθε ενδιαφέρον για το μάθημα αλλά και για τη μάθηση στο σύνολό της!

Ενα «φρούτο» των τελευταίων χρόνων είναι τα περίφημα «Προγράμματα»: «Περιβαλλοντική Αγωγή», «Αγωγή Υγείας», «Ευέλικτη Ζώνη», κλπ. Είναι ξεχωριστές «δραστηριότητες», που δεν εντάσσονται στο υποχρεωτικό Αναλυτικό Πρόγραμμα, αλλά λειτουργούν σε προαιρετική βάση. Ετσι, τα εφαρμόζει όποιο σχολείο ή όποια τάξη και με όποια επιλογή περιεχομένου θέλει! Με αυτά, επομένως, ανοίγουν το δρόμο σε μια στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης, βασικό στοιχείο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Εκπαίδευση: Στο «σπάσιμο» του τυπικά ενιαίου χαρακτήρα των Προγραμμάτων Σπουδών. Θα παραμείνει μια υποχρεωτική «ζώνη» μαθημάτων, κοινή για όλα τα σχολεία και όλες τις τάξεις, και θα δημιουργηθεί μια άλλη, «ευέλικτης» σύνθεσης και εφαρμογής. Στα πλαίσιά της θα διδάσκονται διαφορετικά αντικείμενα από τάξη σε τάξη, από σχολείο σε σχολείο! Η αξιολόγησή της θα έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνολική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων, για το διαχωρισμό τους σε κατηγορίες.

Στα Προγράμματα αυτά προωθείται με έμφαση η «σύνδεση» με τις «τοπικές κοινωνίες» και η «συνεργασία» με χορηγούς. Ετσι, προετοιμάζουν τη χρηματοδότηση του σχολείου από γονείς αλλά και επιχειρήσεις, οι οποίες, με αυτό το «κανάλι», εισβάλλουν απευθείας στην τάξη! Το περιεχόμενο των Προγραμμάτων κινείται στην «πρώτη γραμμή» της σύγχρονης αστικής ιδεολογίας. Τα παιδιά θα γνωρίσουν τους όρους της «επιχειρηματικότητας» (θα ασκηθούν, δηλαδή, στον καπιταλισμό), μαθαίνοντας πώς θα χρηματοδοτούν τη σχολική γιορτή ή την εφημεριδούλα τους σύμφωνα με τους κανόνες της «αγοράς»! Θα «προστατεύσουν» το περιβάλλον φυτεύοντας λουλούδια και θα μάθουν ότι αρκεί να ξέρεις σήματα κυκλοφορίας για να είσαι ασφαλής στους δρόμους!

Τη «σωστή» εφαρμογή κάθε Προγράμματος - βασικά την επιλογή «κατάλληλου» θέματος - ελέγχουν τα στελέχη της εκπαίδευσης ή εξωυπηρεσιακοί φορείς (όπως το Πανεπιστήμιο Αιγαίου). Πού κατοχυρώνεται, λοιπόν, η πολυδιαφημιζόμενη «ελευθερία» παρέμβασης του εκπαιδευτικού στο περιεχόμενό τους; Ακόμη, η δήθεν «καινοτόμος» διδακτική μεθοδολογία των Προγραμμάτων, εκτός από το ότι είναι αρκετά παλιά στην Ιστορία της Παιδαγωγικής, δεν οδηγεί σε δομημένες, επιστημονικά έγκυρες, άρα και παιδαγωγικά χρήσιμες γνώσεις και ικανότητες, αλλά σε επιφανειακές, άναρχες «δεξιότητες», κατά το πρότυπο της «κατάρτισης».

Μακάρι να μάθαιναν τα παιδιά και μεθόδους προσέγγισης, ερμηνείας και αλλαγής της πραγματικότητας! Αυτές, όμως, εάν είναι όντως επιστημονικές, οδηγούν αναπόφευκτα στις αρχές του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού. Οι ίδιες αρχές αποτελούν τα γνωστικά και μεθοδολογικά θεμέλια για τη διασύνδεση των γνώσεων και τη δημιουργία βιοθεωρίας και κοσμοθεωρίας σε αντικειμενική και προοδευτική βάση. Αλλά πού!

Το αστικό σχολείο του σήμερα, μέσα στη δίνη των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, σύμφωνα με το «φινλανδικό» ή άλλο καπιταλιστικό «μοντέλο», προορίζεται να οξύνει τον ταξικό διαχωρισμό, την ιδεολογική χειραγώγηση, τη μονομέρεια, την παρεμπόδιση της συνολικής «αφύπνισης» των νέων ανθρώπων. Η αντιδραστικότητα της αστικής τάξης στην εποχή μας αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς και στον τομέα της Εκπαίδευσης. Η διεκδίκηση του Ενιαίου Δωδεκάχρονου Σχολείου ως του σχολείου των λαϊκών αναγκών της εποχής μας αποτελεί άμεση ανάγκη. Μόρφωση για όλους, ανάπτυξη του συνόλου των ανθρωπίνων δυνάμεων, δραστηριοποίηση στην κατεύθυνση της κοινωνικής προόδου, να το αίτημα των καιρών για εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, για όλη την εργατική τάξη, για όλο το λαό!