Οι συνταξιούχοι των 500 ευρώ, οι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι, πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους μπροστά στην κάλπη: Αποδυναμωμένος δικομματισμός, ενισχυμένο ΚΚΕ, για να προστατευτούν από τα χειρότερα που έρχονται στην Κοινωνική Ασφάλιση

Τα αντιδραστικά σχέδια του δικομματισμού, ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο θα κάτσει στην κυβερνητική καρέκλα, επιβάλλουν την εκλογική καταδίκη τους και την ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί, αν δεν ισχύσουν αυτές οι δύο προϋποθέσεις, η επόμενη μέρα θα είναι ακόμα χειρότερη για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Σε ομιλία του στις 23/8, ο Κ. Καραμανλής ξεκαθάρισε τρία βασικά πράγματα σε σχέση με το Ασφαλιστικό:

Πρώτον, ότι η «μεταρρύθμιση» στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης αποτελεί προτεραιότητα και άρα η νομοθετική διαδικασία προς αυτήν την κατεύθυνση θα επισπευστεί αμέσως μετά τις εκλογές.

Δεύτερον, διέγραψε το περιεχόμενο της αντιδραστικής μεταρρύθμισης, λέγοντας ότι προέχει η εφαρμογή του νόμου Ρέππα (ενοποίηση Ταμείων, παράλληλη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων για χιλιάδες εργαζόμενους, μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης της σύνταξης, πετσόκομμα στις λεγόμενες «πρόωρες» και αναπηρικές συντάξεις, αλλά και στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα).

Μίλησε, επίσης, για την παροχή κινήτρων, ώστε να παραμένει ο εργαζόμενος στη δουλιά ακόμα και μετά τη συμπλήρωση των τυπικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ηδη, ο νόμος Ρέππα προβλέπει την «εθελούσια» παράταση του εργάσιμου βίου στα 67 χρόνια.

Τρίτον, προσδιόρισε τη μέθοδο με την οποία θα επιχειρηθεί η χειραγώγηση των εργαζομένων και η προώθηση των αντιασφαλιστικών αλλαγών. Πρόκειται για τη δοκιμασμένη μέθοδο του «κοινωνικού διαλόγου», την αξιοποίηση των «κοινωνικών εταίρων», που τόσα δεινά έχει συσσωρεύσει στις πλάτες των εργαζομένων.

Σε όλα τα παραπάνω, προστίθενται οι διαρροές για την πρόθεση της κυβέρνησης να εξαγγείλει τη θέσπιση «εθνικής» σύνταξης, ύψους μέχρι 600 ευρώ.

Μόλις την περασμένη Παρασκευή, μιλώντας σε εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας, ήταν η σειρά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ξεδιπλώσει τα αντιασφαλιστικά σχέδια του κόμματός του. Αφού πρώτα κατέφυγε σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να πείσει ότι η εικοσάχρονη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαφέρει από εκείνη της ΝΔ στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, πρότεινε ανάμεσα σε άλλα:

• Την εφαρμογή των νόμων του ΠΑΣΟΚ, όπως ο νόμος Ρέππα, οι προβλέψεις του οποίου καταγράφηκαν παραπάνω.
• Την «εθελούσια» αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με την παροχή κινήτρων για την παραμονή στην εργασία. Συγκεκριμένα, είπε ότι «στόχος μας είναι να φθάσουμε ή να ξεπεράσουμε τον μέσο όρο αποχώρησης από την εργασία των 62,7 ετών, που είχαμε καταφέρει το 2003», ισχυριζόμενος προκλητικά ότι «κάθε άνθρωπος που περνά τα 65 χρόνια, συνεχίζει να ζει και να είναι ενεργός»...
• Την παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών, αφού κάτι τέτοιο μπορεί σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να οδηγήσει σε «ανάπτυξη της παραγωγής, μεγαλύτερα έσοδα» και «περισσότερους εργαζόμενους»...
• Επίσης, ο Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο για «αναμόρφωση του θεσμού του ΕΚΑΣ και το διπλασιασμό του αριθμού των δικαιούχων», καθώς και για «θεσμοθέτηση της βασικής σύνταξης στα 550 ευρώ για το μεμονωμένο και 950 ευρώ για το ζευγάρι», για τους αγρότες.

Η ταύτιση των δύο είναι οφθαλμοφανής. Προσπαθούν, ωστόσο, από κοινού να κρύψουν δύο βασικά ζητήματα:

Το πρώτο έχει να κάνει με το από πού εκπορεύεται αυτή η στρατηγική ταύτιση. Και εδώ η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Είναι οι δεσμεύσεις και των δύο απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και τις αποφάσεις στα πλαίσια της ΕΕ, στη διαμόρφωση των οποίων έχουν και οι δύο συμμετοχή. Τα κιτάπια της στρατηγικής της Λισαβόνας, που θέλει το ευρωενωσιακό κεφάλαιο το πιο «ανταγωνιστικό» σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι το 2010, είναι η παρτιτούρα απ' όπου «ξεσηκώνουν» τις προτάσεις τους. Από δω προκύπτει και το πώς αντιλαμβάνονται την Κοινωνική Ασφάλιση, την οποία το κεφάλαιο θεωρεί «κόστος». Με τον ίδιο τρόπο τη βλέπουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και κάνουν τα αδύνατα δυνατά, ώστε να απαλλάξουν τους εργοδότες από αυτό ακριβώς το «κόστος».

Το δεύτερο σχετίζεται με το τι πραγματικά σχεδιάζουν. Και σ' αυτό το ερώτημα υπάρχει απάντηση. Στόχος τους είναι ένα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης με τρεις πυλώνες. Ο ένας θα στηρίζεται σε ένα κρατικό επίδομα - σύνταξη, σαν το ύστατο δίχτυ προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση. Ο δεύτερος πυλώνας θα στηρίζεται στα λεγόμενα «επαγγελματικά ταμεία», που θα λειτουργούν σε ανταποδοτική βάση και ο τρίτος στην ιδιωτική Ασφάλιση που γιγαντώνεται και καραδοκεί. Και όλα αυτά, βέβαια, ύστερα από μια μακρά παραμονή στην εργασία, η οποία θα είναι τόσο «εθελούσια», όσο «εθελούσια» είναι και η ανάγκη της επιβίωσης.

Οσο για την τυπική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αυτή θα έρθει σαν φυσικό επακόλουθο, όταν θα επιτευχθεί η ούτως ή άλλως παράταση του εργάσιμου βίου για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν χώρες όπως η Σουηδία, όπου δεν υπάρχουν τυπικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αφού θεωρείται αυτονόητο ότι για να επιβιώσει κανείς θα πρέπει να δουλεύει μέχρι τα βαθιά γεράματα! Αν θέλει να συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα, απλά δε θα μπορεί να τα βγάλει πέρα. Ο απόλυτος εκβιασμός...

Αυτά πρέπει να σκεφτούν οι εργαζόμενοι των 657,89 ευρώ μεικτά το μήνα και οι συνταξιούχοι των 500, πηγαίνοντας προς την κάλπη, αλλά και από την επομένη, όταν θα αρχίσουν οι σειρήνες του αντιδραστικού «διαλόγου». Και να σταθμίσουν το συμφέρον τους, παίρνοντας υπόψη ένα ακόμα στοιχείο:

Ο Ν. Αναλυτής είναι ο «εμπειρογνώμονας», τον οποίο η ΝΔ διόρισε σαν επικεφαλής στην επιτροπή για το Ασφαλιστικό. Είναι βέβαιο ότι τα προδιαγεγραμμένα συμπεράσματα του πορίσματός του θα αξιοποιηθούν στο έπακρο από την επόμενη κυβέρνηση στη χάραξη της αντιασφαλιστικής πολιτικής. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (11/8/2007), έδωσε μια γεύση του πορίσματος.

«Κάθε χρόνο που μένει κανείς στην εργασία υπάρχει μεγάλη ωφέλεια για το ασφαλιστικό σύστημα», είπε. «Εμμένω στην άποψη αυτή. Για τους εργαζομένους να προβλέπεται ότι τα πρόσθετα χρόνια θα έχουν αυξημένη βαρύτητα και οι επιχειρήσεις να πληρώνουν μειωμένες εισφορές όταν κρατούν τον εργαζόμενο περισσότερο χρόνο. Είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα και πρέπει να το δούμε επειγόντως αλλά σε λογικά πλαίσια. Λέμε ότι το υποχρεωτικό όριο συνταξιοδότησης είναι 65 έτη για τους άνδρες και 60 για τις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι του ιδιωτικού τομέα παίρνουν σύνταξη στα 59 - 60 και οι του Δημοσίου στα 58 - 60. Ο μέσος όρος συνταξιοδότησης είναι στην Ελλάδα τα 61. Εάν το πραγματικό 61 το κάνουμε 63, ωφελείται το σύστημα πάρα πολύ».

Θεωρείται αυτονόητο ότι η ΝΔ που τον διόρισε ασπάζεται πλήρως της απόψεις του. Φαίνεται όμως ότι το ίδιο κάνει και το ΠΑΣΟΚ, αφού η δήλωση Αναλυτή και οι προτάσεις Παπανδρέου μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό...

Οι πυρκαγιές αποτελούν ένα πρωτοφανές πολιτικό - οικονομικό και οικολογικό έγκλημα σε βάρος του λαού. Δεν είναι το πρώτο, δε θα είναι το τελευταίο. Προηγήθηκαν άλλα, θα ακολουθήσουν περισσότερα, αν ο λαός δεν υψώσει εμπόδια στην εφαρμογή της εμπρηστικής δικομματικής πολιτικής. Στις πυρκαγιές αναδείχτηκε η αναγκαιότητα του κεντρικού σχεδιασμού με γνώμονα και πυξίδα τις λαϊκές ανάγκες και τέτοια πρόταση έχει μόνο το ΚΚΕ. Συγχρόνως, αναδείχτηκε με τον πιο τραγικό και απόλυτο τρόπο η ταξική βαρβαρότητα της πολιτικής αυτής που υποτάσσει τα πάντα στο κέρδος.

Μια προς μία οι πράξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποτελούν αιτίες καταψήφισής τους. Το ίδιο και ένα προς ένα τα σχέδιά τους για την επόμενη μέρα των εκλογών. Ερχονται χειρότερα, καταιγίδα αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Ο δικομματισμός δεν αλλάζει. Είναι δεσμευμένος απέναντι στην πλουτοκρατία, είναι σάρκα από τη σάρκα της. Ο λαός σοφά θα πράξει να επαγρυπνά και να ετοιμάζεται, έχοντας προηγουμένως προετοιμάσει και με την ψήφο του το έδαφος για αποτελεσματική αντεπίθεσή του. Η ταξική βαρβαρότητα της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υποτάσσει τα πάντα στο κέρδος, στη συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν. Να αλλάξει ρότα ο λαός.

Η ψήψος είναι όπλο, οι εκλογές μάχη. Να τη δώσει με πίστη στη δύναμή του. Να χειραφετηθεί από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ψηφίζοντας ΚΚΕ.

-- Για να αποκρούσει τα σχέδια να παραδοθούν στο μεγάλο κεφάλαιο περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους σε βουνά και θάλασσες. Για να αντιπαλέψει σχεδιασμούς που αφορούν ακόμα και στις πυρόπληκτες περιοχές για τις οποίες ήδη έγινε έκκληση στις επιχειρήσεις να συνδράμουν στην ανασυγκρότησή τους, προφανώς με το αζημίωτο και για τις οποίες άρχισαν ήδη να διατυπώνονται προτάσεις εκποίησης της μη δασικής (δηλαδή όλης της καμένης έκτασης) και παραθαλάσσιας δημόσιας περιουσίας.

-- Για να αποτρέψει την εφαρμογή της ειλημμένης απόφασής τους για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, για παραπέρα χτύπημα των ήδη πενιχρών συντάξεων. Την Παρασκευή, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεσμεύτηκε για «κίνητρα για παραμονή στην εργασία, με στόχο να φτάσουμε ή να ξεπεράσουμε τον μέσο όρο αποχώρησης από την εργασία των 62,7 ετών» και «μείωση των επίσημων εισφορών» για «εύρωστη ελληνική επιχείρηση». Αλλά και την απόφαση για χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

-- Για να προλάβει την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης προσανατολίζονται στη συγκρότηση νέων δυνάμεων καταστολής στο όνομα των περιβαλλοντικών καταστροφών, για τις οποίες οι ίδιοι φέρουν την ευθύνη. Στόχος τους είναι η πάλη του λαού εναντίον τους, η τρομοκράτησή του.

-- Για να ορθώσει εμπόδια στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική δράση και στους πολέμους, που στέλνει τα παιδιά του λαού έξω από τα σύνορα της χώρας, επειδή αυτό συμφέρει την πλουτοκρατία και τους ιμπεριαλιστές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, που υπηρετεί η πολιτική του δίδυμου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μετατρέποντας ταυτόχρονα την Ελλάδα σε πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εγκυμονούν κινδύνους να βρεθεί ο λαός στη δίνη των μαχαιριών που ακονίζουν για να μοιράζουν ενεργειακούς δρόμους και μονοπωλιακά συμφέροντα σε όφελος της πλουτοκρατίας.

-- Για να μην επιτρέψει την εφαρμογή του ετοιμαζόμενου δεύτερου «Καποδίστρια». Που θα ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο του πρώτου, διαμορφώνοντας μεγαλύτερες εδαφικές και πληθυσμιακές ενότητες, μεγαλύτερα πεδία άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα εγγυώνται μεγαλύτερα κέρδη. Ο δεύτερος «Καποδίστριας» ανοίγει ολοκληρωτικά το δρόμο κρίσιμοι τομείς για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας να περάσουν στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου (υποδομές, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.ά.) και να υλοποιούνται απ' αυτό, με δυσβάστακτο κόστος για το λαό.

Πριν αλλά και την ώρα της κάλπης κάθε άνθρωπος του μόχθου να σταθμίσει το χτες, το σήμερα αλλά κυρίως το αύριο της οικογένειάς του. Οι ίδιοι οι πυρόπληκτοι αλλά και κάθε άλλος που κάποια πτυχή αυτού του εγκλήματος τον αφορά και τον αγγίζει, οι πληττόμενοι διαχρονικά απ' αυτή την πολιτική στο εισόδημα, στη δουλιά, στο σύνολο των δικαιωμάτων τους, μπορούν με την ψήφο τους να κάνουν ένα βήμα αποδυνάμωσής της και ενίσχυσης της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ που βρίσκεται στο αντίποδά της. Χαμένη θα είναι κάθε ψήφος που θα πέσει στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και στις συμπληρωματικές σ' αυτούς δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Στις δυο βδομάδες που απέμειναν είναι σίγουρο ότι θα γίνουν προσπάθειες λυσσαλέες η λαϊκή ψήφος να εκβιαστεί υπέρ του δικομματισμού. Να τις αποκρούσει ο λαός. Δεν απειλείται από τίποτα παρά μόνο από τη δικομματική πολιτική υπέρ της πλουτοκρατίας, που για να περνά τον θέλει φοβισμένο, καθηλωμένο στη γωνία. Δεν απειλείται από ανίσχυρες κυβερνήσεις ούτε καν από μη αυτοδύναμες. Είναι δύναμή του η αδυναμία τους. Να βγάλει τα συμπεράσματά του από το σύνολο της ζωής του και να τους απειλήσει ο ίδιος με την οργανωμένη κοινωνικοπολιτική πάλη του, με ισχυρό ΚΚΕ. Είναι σήμερα το αναγκαίο, το μόνο βήμα στην κατεύθυνση υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων, διεκδίκησης και κατοχύρωσής τους.

Το πρόγραμμα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, για τις επόμενες μέρες έχει ως εξής:

-- 20.30 Ομιλία σε συγκέντρωση στην πλατεία Λαού (Ταμπούρια - Κερατσίνι).

-- Η Αλέκα Παπαρήγα θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου με θέμα: «Η θέση του ΚΚΕ για τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων», στις 12 το μεσημέρι, στο Ζάππειο. Η συνέντευξη θα μεταδοθεί απευθείας απο την τηλεόραση και το ραδιόφωνο του «902».

-- 20.30 Ομιλία σε συγκέντρωση στην πλατεία του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι.

-- 12.00 Ομιλία σε συγκέντρωση με φοιτητές, σπουδαστές ΤΕΙ και σπουδαστές ΙΕΚ στον αίθριο χώρο του Παντείου Πανεπιστημίου.

-- 20.30 Ομιλία σε συγκέντρωση στην πλατεία του Αγίου Σώστη στο Νέο Κόσμο.

-Στην Πάτρα, στις 20.30, ομιλία στην πλατεία Γεωργίου

Από τον Κορυδαλλό όπου περιόδευσε χτες το μεσημέρι η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κάλεσε τους εργαζόμενους, την αγανάκτησή τους να την εκφράσουν στην κάλπη με ψήφο στο ΚΚΕ, γιατί «το ΚΚΕ είναι το μόνο αντίβαρο - φόβητρο απέναντι στο δικομματισμό, στην αντιλαϊκή κυβέρνηση. Μπορεί να δημιουργήσει κλίμα ενθάρρυνσης για το λαό. Ο λαός έχει τη δύναμη και πρέπει να τη χρησιμοποιήσει»... Και σημείωσε: «Σταθερή αντιλαϊκή κυβέρνηση, σταθερός αντιλαϊκός δικομματισμός σημαίνει για το λαό και ανεργία και φτώχεια και επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, αστάθεια και ανασφάλεια».

«Τις τελευταίες μέρες, συμπλήρωσε, καθώς βλέπουν και τα δύο κόμματα ότι υπάρχουν αρκετοί που δε θέλουν μετά τις εκλογές να λένε ότι είναι "κοψοχέρηδες", έχουν αρχίσει και τρέχουν. Η τραγωδία στη Δυτική Πελοπόννησο και την Εύβοια απελευθέρωσε ένα μέρος του λαού και μιλάει ανοιχτά. Τα δύο κόμματα κινδυνολογούν ότι "δε θα έχουμε σταθερή κυβέρνηση, θα έχουμε χάος και ακυβερνησία"... Λένε ψέματα! Απλώς θέλουν λυμένα τα χέρια, για άλλη μια φορά να κλέψουν την ψήφο και την άλλη μέρα να πουν ξανά ότι "το 80-85% ψηφίζει εμάς, όχι εσάς τους κομμουνιστές, άρα είναι ευχαριστημένος ο λαός"»...

Ερχεται και πετιέται στα μούτρα μας σα φόλα σε σκυλιά, δεμένα σε μια στέρφα αυλή, μαθημένα να βγαίνουν βόλτα κάθε τριάμισι - τέσσερα χρόνια και με φορεμένο στο λαιμό το... αντιγαβγιστικό κολάρο. Ψηφοφόροι ψοφοδεείς μπροστά στο κολαστήριο ενδεχόμενο να μην προκύψει, λέει, «αυτοδύναμη» δυναστεία γόνος του υπερφίαλου δικομματισμού που ανδρώθηκε στην προδομένη μεταπολίτευση κι έφτασε να μοιάζει της βασιλικής κληρονομιάς χωρίς το στέμμα.

Αυτή η φόλα της... ακυβερνησίας που έμαθαν να την καταπίνουν ποικίλων καταβολών γιγάντιες μάζες, ανάμεσά τους και αριστερόθρεφτοι που εζήλωσαν ένα κορδόνι από τα σανδάλια των πριγκίπων της τρέχουσας δημοκρατίας, δηλητηρίασε γενιές ολόκληρες από το '74 και μετά. Με δηλητηριώδη ιδεολογικά πασαλείμματα, γιγάντια ποσά για εξαγορά ενός εφησυχασμένου πλήθους της λεγόμενης κρίσιμης μάζας των «αναποφάσιστων», το ψάρεμα απολίτικων ψήφων γίνεται κατά κόρον αυτές τις μέρες σε θολά νερά και ορίζοντες στενεμένους κάπου ανάμεσα στη φλόγα και τη στάχτη.

Θέλει προσοχή σύντροφοι ο όρος έτσι όπως ρίχνεται σαν μπαλαντέρ στις σημαδεμένες από τα πριν τράπουλες, μπλε και πράσινες. Γιατί η φράση «το ενδεχόμενο να προκύψει έλλειψη αυτοδυναμίας για το νικητή των εκλογών», έχει ενσωματωμένες πολλαπλές απειλές και μια βαριά ενοχή, που εκτοξεύονται προς οργισμένους, αγανακτισμένους, απηυδισμένους, σιχτιριστές ψηφοφόρους των δύο μεγάλων κομμάτων με συγκεκριμένο στόχο. Εχοντας μελετήσει - και προπάντων εκμεταλλευτεί, δεκαετίες τώρα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μια καλλιεργημένη εδώ κι αιώνες ραγιάδικη ανάγκη για «κονέ» με το γκουβέρνο το εκάστοτε, του λένε κυνικά πως: στο δήθεν επαπειλούμενο χάος των αλλεπάλληλων τυχόν εκλογικών αναμετρήσεων, το γκοβέρνο δε θα ξεκαθαρίζει και τα... «μέσα» θα λιγοστεύουν. Υστερα του υπενθυμίζουν πως... περίπου θα φέρει την ευθύνη για τις ζημίες της «πελατείας». Ενίοτε αφήνεται να εννοηθεί από τα συμφραζόμενα ότι είναι περίπου ορατό το πρόβατο που φεύγει από τα δυο μεγάλα μαντριά. Στο δε βάθος αθροίζονται απειλές για απώλεια στήριξης, διεθνές βέρτιγκο της χώρας κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Η φόλα προορίζεται να παραλύσει, να κοιμίσει ή να σκοτώσει κάθε αντίσταση. Δε μασάμε όλοι!

Τότε η ακυβερνησία γίνεται δρόμος που ανοίγει και πλαταίνει για να κρατάς εσύ και το μαχαίρι και το πεπόνι της ζωής σου. Δαγκωτό το βόλι - ψήφος για να σημαδεύει καλύτερα το αύριο!

Εγκαιρα θα πρέπει να μάθουμε πού ψηφίζουμε, ώστε να μη βρεθούμε προ εκπλήξεων τελευταία στιγμή. Για την ώρα, οι ψηφοφόροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους εξής τρόπους:

• Την ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών στο διαδίκτυο στη διεύθυνση www.ypes.gr.
• Το τηλεφωνικό κέντρο 1564.
• Τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ).
• Τις οικείες Νομαρχίες.

Πώς αντιμετώπισε η κυβέρνηση την πύρινη λαίλαπα;

-- Τις ίδιες τις πυρκαγιές δεν τις αντιμετώπισε, με αποτέλεσμα να καεί σχεδόν όλη η Πελοπόννησος και η Εύβοια. Επί οκτώ τουλάχιστον μέρες οι μεγάλες πυρκαγιές κατέστρεφαν πανέμορφα δάση, περιουσίες - κόποι σκληρής δουλιάς πολλών γενεών φτωχών αγροτών, ανεκτίμητες αρχαιότητες... Η κυβέρνηση ψέλλιζε αστείες δικαιολογίες περί «φαινομένων που υπερβαίνουν τις δυνατότητες του κρατικού μηχανισμού».

Αναντίρρητα πρόκειται για προδιαγραμμένο έγκλημα, απόρροια της εμπρηστικής πολιτικής ενθάρρυνσης των οικοπεδοφάγων διαχρονικά, από τη μια, και της συνειδητής αποδυνάμωσης του μηχανισμού δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης, από την άλλη.

Δίχως καμία διάθεση να εξαγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα - δεν αλλάζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - και με μοναδική έγνοια να συγκαλύψει τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες προκειμένου να εκτονώσει τη λαϊκή οργή και τη σκληρή, αλλά καθ' όλα δίκαιη, τιμωρία στις κάλπες, η κυβέρνηση κινήθηκε γρήγορα και αποτελεσματικά με το βλέμμα στην κάλπη:

-- Μοίρασε χρήμα, «μπόλικο» και με συνοπτικές διαδικασίες. Αν τα χρήματα που μοιράστηκαν τις τελευταίες μέρες στους πυρόπληκτους - που σε κάθε περίπτωση δε λύνουν κανένα πρόβλημα - η κυβέρνηση τα είχε δώσει για την προληπτική προστασία των δασών το κακό θα είχε αποφευχθεί σε σημαντικό βαθμό. Ομως, στο φετινό προϋπολογισμό τα κονδύλια για τη δασοπροστασία ήταν 22 εκατ. ευρώ για όλη τη χώρα, ενώ μόλις τις δύο πρώτες μέρες μοιράστηκαν 72 εκατ. ευρώ στους πληγέντες... Πρόκειται βέβαια για πολιτική επιλογή των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες. Σε καμία περίπτωση η προστασία των δασών και του περιβάλλοντος δεν περιλαμβάνεται στις προτεραιότητές τους. «Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός» τα κονδύλια για την προληπτική δασοπροστασία, είναι η μονότονη απάντηση, τη στιγμή που δισεκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, μηχανισμούς παρακολούθησης (κάμερες-χαφιέδες), για θωράκιση των μηχανισμών καταστολής. Την κυρίαρχη άποψη και την ουσία του προβλήματος έθεσε με ωμό τρόπο ο Β. Πολύδωρας: «Μπορούν τα οικονομικά της Ελλάδας να αντέξουν το κόστος της προληπτικής προστασίας των δασών;», είχε δηλώσει μετά το έγκλημα στην Πάρνηθα. Η απάντηση έχει δοθεί στην πράξη...

-- Κινητοποίησε κατά τρόπο αξιοθαύμαστο τον κρατικό μηχανισμό όχι για την ουσιαστική και μακροχρόνια ανακούφιση των πυρόπληκτων, αλλά για να μη χάσει την εξουσία, να εκμαυλίσει συνειδήσεις και να εξαγοράσει ψήφους. Αν κινητοποιούσε τον κρατικό μηχανισμό για να σβήσει τις πυρκαγιές δε θα είχαμε τόσα θύματα. Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής επισκέφθηκε σχεδόν όλα τα υπουργεία και τις υπηρεσίες για να περάσει «την αίσθηση του κατεπείγοντος» σε ό,τι αφορά στην υλοποίηση των μέτρων για την ανακούφιση των πληγέντων. Δεν το είχε πράξει βέβαια νωρίτερα για τη δασοπροστασία και την κατάσβεση των πυρκαγιών, παρόλο που είχαν προηγηθεί η Πάρνηθα, το Πήλιο, ο Γράμμος, η Αχαΐα.

-- Επιστράτευσε τη νεοταξική -ΝΑΤΟική θεωρία των «ασύμμετρων απειλών» προκειμένου να μεταθέσει αλλού τις ευθύνες για την πρωτοφανή καταστροφή, αλλά και για να δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου και τρόμου στο λαό. Οι μηχανισμοί καταστολής (ΕΥΠ, Αντιτρομοκρατική) ενεπλάκησαν επιδεικτικά στο «κυνήγι μαγισσών» κάνοντας αισθητή την παρουσία τους ακόμα και στα καμένα χωριά της Ηλείας. Η Ντόρα Μπακογιάννη, που πήρε τη σκυτάλη από τον Β. Πολύδωρα, έσπευσε να ανακαλύψει τον εσωτερικό εχθρό στους αντιεξουσιαστές των Εξαρχείων. «Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε εκείνους που θέλουν την αποδόμηση του κράτους και θεωρούν ότι μπορούν να καίνε ένα δάσος και να διακινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές με την ίδια ευκολία που κάψανε τα μαγαζιά των Αθηναίων ή ακόμα τον Αγνωστο Στρατιώτη», αποφάνθηκε, μεταφέροντας στα καθ' ημάς τον «made in USA» τρόπο «διαχείρισης κρίσεων». Το θέμα ασφαλώς δεν έκλεισε, ακριβώς γιατί η τρομοθεωρία των «ασύμμετρων απειλών» έχει στόχο το λαϊκό κίνημα.

-- Ανέθεσε ήδη την ανασυγκρότηση των πληγεισών περιοχών στις επιχειρήσεις και στις δυνάμεις της αγοράς. Ο Γ. Αλογοσκούφης στις κατευθύνσεις που έδωσε στα στελέχη για την κατάρτιση του «εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και ανάπτυξης» ήταν σαφής: «Να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μέσα από τις ενισχύσεις των ιδιωτικών επενδύσεων, μέσα από τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα για τις κοινωνικές υποδομές σε αυτές τις περιοχές».

Από την πλευρά του ο Κ. Καραμανλής ανέδειξε την ανασυγκρότηση ως «εθνικό στόχο». Η «ατυχία» είναι ότι ήδη έχει αναγορεύσει ως εθνικό στόχο την επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών μέχρι το 2010, αλλά και την υλοποίηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Είναι ευνόητο ότι ο πρώτος εθνικός στόχος θα υποταχθεί και θα εξυπηρετήσει τον δεύτερο, το στρατηγικό στόχο της πλουτοκρατίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι άξονες της ανασυγκρότησης που παρουσίασε προχτές το απόγευμα ο πρωθυπουργός δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Το βάρος θα δοθεί στην «ενίσχυση των επιχειρήσεων», στην υποστήριξη της «βαριάς βιομηχανίας», όπως αποκάλεσε τον τουρισμό, στην αναδιάρθρωση των αγροτικών καλλιεργειών και της κτηνοτροφίας (εννοείται σύμφωνα με την ΚΑΠ). Η αποκατάσταση του περιβάλλοντος μπορεί να περιμένει. Θα γίνει «στους χρόνους που πρέπει» και αφού προηγηθούν ειδικές μελέτες...

Μετά τις 16 του Σεπτέμβρη, άλλες είναι οι προτεραιότητες της δεύτερης τετραετίας της κυβέρνησης της ΝΔ: Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Τις είχε προσδιορίσει με σαφήνεια ο Κ. Καραμανλής, πριν τις καταστροφικές πυρκαγιές: Νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό (αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση των συντάξεων, μείωση των εργοδοτικών εισφορών), στις εργασιακές σχέσεις (ευελιξία, μερική απασχόληση, ατομικές συμβάσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων), ιδιωτικοποίηση Παιδείας και Υγείας, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, εκχώρηση των δασών στην «ανάπτυξη» της κερδοφορίας του κεφαλαίου...

Ο μονόδρομος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων είναι ακόμα πιο καταστροφικός από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού. Περνάει πάνω από τα λαϊκά δικαιώματα και καταστρέφει τη βασική πηγή παραγωγής πλούτου, την εργατική δύναμη. Συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις αυτές οι εκλογές να σηματοδοτήσουν την απαρχή της λαϊκής αντεπίθεσης. Με μία κίνηση: Αδίστακτα κόκκινο δαγκωτό.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη και ώρα 21.00 θα μιλήσει στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Πλατεία Αριστοτέλους.

Τη Δευτέρα 10 Σεπτέμβρη και ώρα 10.00 θα επισκεφτεί τη ΔΕΘ, ενώ στις 12.00 το μεσημέρι θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου.

Πολιτικοί που, παλιότερα, δραστηριοποιούνταν σε άλλα κόμματα, αιρετοί της Αυτοδιοίκησης, παράγοντες της Επιστήμης, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, με προσωπικές δηλώσεις στα ΜΜΕ, με τις υπογραφές τους στα κείμενα στήριξης του ΚΚΕ, ανακοινώνουν τη συστράτευσή τους με τους κομμουνιστές στην πάλη για την αποδυνάμωση του δικομματισμού και, ταυτόχρονα, καλούν το λαό να ενισχύσει, και με την ψήφο του, το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η ελπίδα μιας διαφορετικής πολιτικής και κοινωνικής προοπτικής στον τόπο μας.

Σήμερα στον «Ρ» δημοσιεύουμε δηλώσεις του Στ. Φούσκη, πρώην δημάρχου Νέας Ιωνίας Βόλου, που ήταν στέλεχος του ΣΥΝ και διατέλεσε Γραμματέας της ΝΕ Μαγνησίας του Συνασπισμού, του Χρ. Κιτσίδη, δημάρχου Τυρνάβου, του Γ. Γιοβάνη, δημάρχου Μητρόπολης Καρδίτσας και του Π. Μολυβδά, κοσμήτορα της Σχολής Υγείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Πολιτικοί και άλλοι παράγοντες, υπογράφουν τα κείμενα στήριξης του ΚΚΕ στους τέσσερις νομούς της περιοχής όπως ο Νέστωρ Τσίρος, πρώην δήμαρχος Ιωλκού Μαγνησίας, που στηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ, ο Χρήστος Μαστραφτής, γνωστός διεθνής διαιτητής μπάσκετ, ο Θανάσης Κωστούλας, διεθνής ποδοσφαιριστής, πρώην του Ολυμπιακού και νυν της Ξάνθης, ο Κώστας Σκούρας, δημοτικός σύμβουλος Σκοπέλου.

Στη δήλωσή του, ο Πασχάλης - Αδάμ Μολυβδάς, Καθηγητής Φυσιολογίας του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κοσμήτορας της Σχολής Υγείας, αναφέρει:

«Στις 16 Σεπτεμβρίου 2007 ο λαός μας καλείται να δώσει σκληρή μάχη εναντίον όλων εκείνων που, υποταγμένοι στις λεγόμενες "αναγκαιότητες", απεργάζονται σε βάρος του σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και που δεν είναι άλλοι από τους εκπροσώπους του δικομματισμού. Παρέα τους, βέβαια, και όλοι αυτοί που σπεύδουν να διαβεβαιώσουν για τη μετεκλογική καλή διαγωγή τους.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2007 ο λαός μας έχει την ευκαιρία και μπορεί να δώσει γερό μάθημα στο δικομματισμό, ή, τουλάχιστον, να πλήξει καίρια την αλαζονεία του. Η υπερψήφιση των συνδυασμών του ΚΚΕ είναι σήμερα, πέρα από κάθε αμφιβολία, η μόνη χρήσιμη και αποτελεσματική ψήφος για το λαό και τη νεολαία, γιατί δεν αφορά μόνο τη μέρα των εκλογών, αλλά αποτελεί ισχυρή παρακαταθήκη και για την επόμενη μέρα.

Ο δικομματισμός θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να αξιοποιήσει τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα και τις καταστροφές και να οδηγήσει τους εργαζόμενους σε νέα περίοδο μονόπλευρης λιτότητας και απαξίωσης και των τελευταίων ψηγμάτων κοινωνικού κράτους στη χώρα μας.

Χωρίς αυταπάτες, χωρίς περιόδους χάριτος, να υποστηρίξουμε τώρα τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ».

Σε δήλωσή του προς τα ΜΜΕ, ο Στέφανος Φούσκης, πρώην δήμαρχος Νέας Ιωνίας Βόλου, σημειώνει:

«Στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση του Σεπτέμβρη, πρέπει να εκφραστεί με σαφή και ουσιαστικό τρόπο η αποδυνάμωση του δικομματισμού. Ας το κάνουμε πράξη, δίνοντας ψήφο ριζοσπαστικής διαμαρτυρίας και καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν εφαρμόσει εναλλάξ, 25 και πλέον χρόνια.

Ενισχύοντας τις δυνάμεις που με συνέπεια, χωρίς μισόλογα και ταλαντεύσεις, βρίσκονται σταθερά στο πλευρό του εργαζόμενου λαού και των συμφερόντων του.

Στηρίζω το ΚΚΕ και σας καλώ το ίδιο να κάνετε κι εσείς. Γιατί ο δικομματισμός πρέπει να υποστεί μια καθαρή ήττα στις ερχόμενες εκλογές. Μια ήττα που δεν εγγυώνται ιμιτασιόν αριστερές πολιτικές δυνάμεις, πρόθυμες να κλείσουν τις ρωγμές που θα ανοίξει η λαϊκή ψήφος στο δικομματικό πολιτικό σύστημα.

Υπάρχει λύση και φερέγγυα πολιτική επιλογή για το λαό και τις αριστερές λαϊκές δυνάμεις. Ενισχύστε το ΚΚΕ».

Στη δήλωσή του ο Χρήστος Κιτσίδης, δήμαρχος Τυρνάβου, επισημαίνει:

«Στις 16 Σεπτέμβρη δίνεται μια ευκαιρία στους εργαζόμενους, τη νέα γενιά και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που ασφυκτιούν από τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, να στείλουν, με την ψήφο τους, ένα ξεκάθαρο μήνυμα αμφισβήτησης, άρνησης, αλλά και αισιοδοξίας για μια άλλη πορεία.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος που δυναμώνει την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος και συμβάλλει στην προοπτική εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής προς όφελος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων αγροτών και των επαγγελματοβιοτεχνών».

Στη δήλωσή του ο Γιώργος Γιοβάνης, δήμαρχος Μητρόπολης Καρδίτσας, τονίζει:

«Στις εκλογές οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι νέοι, όλα τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται και ασφυκτιούν από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να στείλουν, με την ψήφο τους, ένα ξεκάθαρο μήνυμα αμφισβήτησης και ριζοσπαστικής διαμαρτυρίας.

Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ μπορεί να στείλει αυτό το μήνυμα, αφού ο διασκορπισμός της λαϊκής διαμαρτυρίας σε κόμματα που αποτελούν, στην ουσία, στηρίγματα του δικομματισμού δε θα 'χει αποτέλεσμα.

Ενισχύοντας το ΚΚΕ:

-- Στηρίζουμε τη μόνη συνεπή πολιτική δύναμη που παλεύει, μαζί με το λαό, κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και για να μην έρθουν "τα χειρότερα" που ετοιμάζουν.

-- Δυναμώνουμε το ταξικό κίνημα που μπορεί ν' αντισταθεί στις νέες αντιλαϊκές επιλογές.

-- Δίνουμε ελπίδα και προοπτική στον αγώνα για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής από μια άλλη διακυβέρνηση. Καλώ τους Καρδιτσιώτες να ψηφίσουν το ΚΚΕ, ανεξαρτήτως αν συμφωνούν σ' όλα με τις θέσεις του».

Πάνω σ' αυτά τα αποκαΐδια το ποτάμι της οργής πρέπει να αφυπνίσει τη μνήμη μας και να πούμε ένα "φτάνει πια, ΩΣ ΕΔΩ"! Γιατί δεν είναι απλώς ανίκανοι, είναι επικίνδυνοι. Πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στο δικομματισμό. Στο μόνο υπεύθυνο όλης αυτής της απαράδεκτης κατάστασης. Αυτή η πολιτική κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε να δώσουμε ένα τέλος σ' όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας. Που απεργάζονται ένα μέλλον εφιαλτικό για μας και τα παιδιά μας. Χωρίς δουλιά, αλλά απασχόληση με αμοιβές πείνας, χωρίς συντάξεις, μ' ένα περιβάλλον υπονομευμένο, μ' ένα μέλλον υποθηκευμένο στις τράπεζες και την ανεργία να μας απειλεί όλους.

Δεν είμαστε υπήκοοι των επιχειρήσεων, αλλά πολίτες αυτής της χώρας. Να σκεφτούμε τι κάναν και οι δύο πρωταγωνιστές του δικομματισμού όλα αυτά τα χρόνια εις βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος.

Η οργή να διαλύσει τη λήθη.

Μπορούμε να αλλάξουμε αυτά που μας πονάνε και να διαμορφώσουμε συνθήκες αντάξιες των προσδοκιών μας και των ονείρων μας. Γιατί με τα όνειρα θρέφουμε το παρόν και χτίζουμε το μέλλον.

Σ' αυτές τις εκλογές πρέπει να σταθούμε ευλαβικά πάνω στις στάχτες και ν' αποφασίσουμε την κατεύθυνση που θα δώσουμε στο ποτάμι της ζωής μας.

Ψηφίζουμε ΚΚΕ γιατί είναι η δύναμη που μπορεί να φέρει την αλλαγή σ' αυτό το εφιαλτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί στη ζωή μας και στο μέλλον μας. Γιατί στη διαχρονία του το ΚΚΕ έχει αποδείξει την αταλάντευτη στάση του ως προς την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ως προς την ανιδιοτέλεια των μελών του. Γιατί μ' ένα ΚΚΕ ισχυρό δε θα μπορούν να περάσουν τα ανόσια σχέδιά τους εις βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος. Γιατί μ' ένα ΚΚΕ ισχυρό μπορούν να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση».

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές και η συσπείρωση στην πολιτική του ΚΚΕ δυναμώνει. Σήμερα μιλούν στο «Ρ» προσωπικότητες της καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, δηλώνοντας τη στήριξή τους στο ΚΚΕ, αλλά και την αναγκαιότητα να βγει ενισχυμένο σ' αυτή τη μάχη.

Κατανοούν πολλοί περισσότεροι σήμερα την ανάγκη να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Ηρθε η ώρα να συμβάλουν με την ψήφο τους. Δεν πετάμε στα σύννεφα. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα βοηθήσει να δυναμώσει η αντίσταση και ο αγώνας των εργαζομένων, των απλών ανθρώπων για την ικανοποίηση των αναγκών τους, θα γίνει πιο αποτελεσματικός».

«Αντε τώρα να εξηγείς τα πασιφανή και αυτονόητα των καιρών! Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα υπήρξα και ενεργό μέλος της νεολαίας (στα φοιτητικά μου χρόνια) αλλά και ταυτόχρονα διαγραφένος από ομάδα υπερεπαναστατών της εποχής (αν και κάπως αλλιώς θα τους χαρακτήριζα) θέτοντας έτσι τον εαυτό μου εκτός δράσης! Παρ' όλα αυτά υπήρξα πάντα ή σχεδόν πάντα συνοδοιπόρος της Αριστεράς και ιδιαίτερα των θέσεων του ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας σ' αυτό τη διαρκή πάλη κατά των μεγάλων συμφερόντων (όπου και όπως αυτά εκφράστηκαν και εκφράζονται) με μοναδικό γνώμονα την προστασία των λιγότερο ευνοούμενων τάξεων της πατρίδας μας, τη στάση του απέναντι στα μεγάλα διεθνή προβλήματα (πόλεμος Κόσσοβου - Ιράκ) τη στάση του απέναντι στην ενταξιακή πολιτική της Ελλάδας (εκφρασμένη κύρια από τα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα) για την ΕΟΚ και τέλος στις θέσεις του για επιμέρους ζητήματα πολιτισμού, οικολογικής προστασίας (αν και πιστεύω ότι λόγω των καιρών αναδεικνύεται πια σαν ένα μείζον πολιτικό ζήτημα).

Ψηφίζω λοιπόν ΚΚΕ για να ενώσω την ψήφο μου με εκείνη των χιλιάδων ανθρώπων που ξέρουν και θέλουν να αντιστέκονται, που ξέρουν να διαδηλώνουν, που νοιάζονται για τα μελλούμενα και ανησυχούν βαθιά για την ανυπαρξία πολιτικής προστασίας (όπως αυτές εκφράστηκαν από τις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) απέναντι σε ζητήματα όπως το δικαίωμα στη δουλιά, το Ασφαλιστικό, η Παιδεία, της προστασίας του περιβάλλοντος και τέλος γιατί χρωστάω ένα καλύτερο μέλλον στα δυο μου παιδιά...».

Ο Σταύρος Τάσσος

• Οι 64 νεκροί από τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές κατέδειξαν με τον πιο δραματικό τρόπο την ταύτιση της αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα θέματα του περιβάλλοντος και των φυσικών καταστροφών, πυρκαγιών, σεισμών κλπ.
• Οι δασοκτόνοι νόμοι 998/1979 της ΝΔ και 1734/1987 του ΠΑΣΟΚ που αποχαρακτήρισαν 25 και 45 εκατομμύρια στρέμματα δάσους αντίστοιχα.
• Το μόλις 1 στρέμμα που αναδασώθηκε για κάθε 11 στρέμματα δάσους που κάηκαν από το 1991 μέχρι το 2005.
• Η δασοκτόνα συνταγματική αναθεώρηση το 2001 και ο εκτελεστικός νόμος του 2003 που ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζεται από τη ΝΔ και η ακόμα πιο καταστροφική για τα δάση αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος που ψήφισε η ΝΔ.
• Τα 62,6 στρέμματα από τα 90 του εθνικού δρυμού που παραχωρήθηκαν στο καζίνο και εξαιρέθηκαν από την αναδάσωση την επομένη της καταστροφικής πυρκαγιάς στην Πάρνηθα με βάση το νόμο 3139/2003 του ΠΑΣΟΚ.
• Οι διαδοχικές εξαιρέσεις από την αναδάσωση το 1995, 1998 και 2005 των φιλέτων που οικοπεδοποιήθηκαν στην Πεντέλη.
• Η κατάργηση των σωμάτων δασοπυρόσβεσης το 1998 από το ΠΑΣΟΚ, οι 4.000 κενές οργανικές θέσεις δασοπυροσβεστών στο όνομα του μικρότερου κράτους και της καταστολής, αντί της πρόληψης, που με περισσή συνέπεια εφάρμοσαν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ.
• Το πέταμα στο καλάθι των αχρήστων του κοινού πορίσματος της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τις πυρκαγιές και την αντιμετώπισή τους που υπέγραψαν μαζί με το ΚΚΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
• Οι μόλις 4.000 πρωτοβάθμιοι προσεισμικοί έλεγχοι για τα 80.000 δημόσια και κοινωφελούς χρήσης κτίρια, που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί από το 2001.
• Οπου βρέθηκε ότι υπάρχει η ανάγκη ενισχυτικών επεμβάσεων πουθενά αυτές δεν έχουν ξεκινήσει.
• Στο Ασφαλιστικό οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν:

-- Τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία από τις αρχές της δεκαετίας του '50 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70 που συνολικά ανέρχονται σε πάνω από 73 δισεκατομμύρια ευρώ.

-- Τα πάνω από 15 δισεκατομμύρια ευρώ της εισφοροδιαφυγής.

-- Τα πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν στο Χρηματιστήριο στο διάστημα 1999-2002.

-- Τη μείωση των συντάξεων του Δημοσίου κατά 20-25% που επιβάλει ο νόμος Ρέππα.

-- Την παράταση των ορίων ηλικίας, που βαφτίζεται εθελοντική.

• Στα εργασιακά οι εργαζόμενοι καλούνται να συναινέσουν:

-- Στην κατάργηση του οκτάωρου.

-- Στις ευέλικτες σχέσεις εργασίας.

-- Στη μερική απασχόληση.

• Στην Παιδεία, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και της έρευνας.
• Στην Υγεία συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.
• Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής ο δικομματισμός είναι σύμφωνος στις νεοταξικές πολιτικές των επεμβάσεων σε ξένες χώρες, ενώ στον ευρωμονόδρομο συμφωνούν ο ΣΥΝ και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Για τους παραπάνω λόγους ψηφίζουμε δαγκωτό ΚΚΕ!

Για να τιμωρήσουμε και να μειώσουμε τη δύναμη του δικομματισμού.

Το λαϊκό κίνημα να αντισταθεί στα χειρότερα που έρχονται και από καλύτερες θέσεις να παλέψει για:

• 1.300 ευρώ κατώτερο μισθό και 1.050 κατώτερη σύνταξη.
• Για μόνιμη και σταθερή δουλιά.
• Για δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες.
• Για δημόσια και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια.

Στα πλαίσια αυτά αναπτύσσεται και όλη η φιλολογία περί «αποχής», ή «λευκής» και «άκυρης ψήφου» και όπου αυτό δεν περπατάει προσπαθούν να ελέγξουν την ψήφο καλλιεργώντας την άχρωμη και άοσμη αντίληψη περί ψήφου στα «μικρά κόμματα». Η άρχουσα τάξη χρειάζεται και μικρά κόμματα ως αναχώματα, αρκεί η πολιτική τους να μην αντιστρατεύεται ουσιαστικά το σύστημα, όπως, π.χ., το ΛΑ.Ο.Σ., που στο πρόγραμμά του μιλά για συμβολή σε κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά και τον ΣΥΝ, που λέει πως δε θα συνεργαστεί, την ίδια ώρα που προβάλλει την αναγκαιότητα μη αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Πρώτα απ' όλα, μέσω αυτών των τακτικών επιδιώκουν να παρέμβουν στο κριτήριο της λαϊκής ψήφου προβάλλοντας τάχα το πώς μπορούν να εκφραστούν η διαμαρτυρία και η δυσαρέσκεια. Σε πρώτο επίπεδο τροφοδοτούν την αδιαφορία, την απάθεια προτρέποντας για αποχή. Αυτό πατά στο έδαφος της κυρίαρχης πολιτικής που στόχο έχει τον εγκλωβισμό των λαϊκών μαζών στην πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας και στα αδιέξοδα που παράγει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί η αποχή καθόλου δεν επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα, ως προς το εκλογικό ποσοστό των κομμάτων. Δεν τους κόβει δύναμη, και γι' αυτό τα κόμματα εξουσίας θα ήθελαν πολύ η ψήφος διαμαρτυρίας να εκφράζεται με αποχή.

Η υπόθεση της «λευκής» και της «άκυρης» ψήφου δεν είναι κάτι που εμφανίζεται για πρώτη φορά, ωστόσο στις εκλογές αυτές επειδή ακριβώς η λαϊκή δυσαρέσκεια τείνει να υπερβεί τα εσκαμμένα, επειδή ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων εκφράζουν την πεποίθηση ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμπλέουν στρατηγικά, ή όπως λένε στη λαϊκή γλώσσα είναι «ίδια», δυσκολεύοντας το δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης, γίνεται μια μεθοδική προσπάθεια να αναδειχτούν και να «πολιτικοποιηθούν» στην κατεύθυνση της αναπαραγωγής της σημερινής κυρίαρχης πολιτικής. Επίσης, η «λευκή» και «άκυρη» ψήφος δεν επηρεάζει το ποσοστό των κομμάτων. Γιατί δεν την καρπώνεται κανένα κόμμα. Ετσι, τα κόμματα εξουσίας ουδόλως ανησυχούν αν η ψήφος δυσαρέσκειας εκφραστεί με λευκό ή άκυρο.

Καλλιεργούνται, λοιπόν, αντιλήψεις, όπως ότι το «λευκό», το «άκυρο» ή και η αποχή από την εκλογική διαδικασία αποτελούν ριζοσπαστική πολιτική στάση. Κανείς, βέβαια, απ' όλους αυτούς τους κήρυκες της απάθειας δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει τι είδους ριζοσπαστικοποίηση είναι το να μπαίνει κάποιος στο καβούκι του και να αποδέχεται την κακή του μοίρα και ποιον τρομάζει με μια τέτοια συμπεριφορά.

Προφανώς και η προτροπή δεν απευθύνεται προς την πλουτοκρατία, τους εκπροσώπους της και τα όργανά της, αυτοί συμμετέχουν και καθόλου «λευκή» πολιτική δεν εφαρμόζουν, αντίθετα ωθούν προς τη στάση αυτή, ακριβώς εκείνες τις δυνάμεις, τις λαϊκές δυνάμεις, εργαζόμενους και νεολαία, που με την ενεργοποίησή τους, με την ψήφο τους στο ΚΚΕ, μπορούν να δώσουν τη διαφορά, να προκαλέσουν ρήγμα στο πολιτικό σύστημα που παράγει αντιλαϊκές πολιτικές, να προκαλέσουν πολιτική αστάθεια στη σταθερότητα των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που επί δεκαετίες πλήττουν σταθερά τα δικαιώματα των εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων υπέρ των πολιτικών που υπαγορεύει το ντόπιο και το πολυεθνικό μεγάλο κεφάλαιο, ώστε ν' ανοίξουν νέοι ορίζοντες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, να φανεί μια άλλη προοπτική, υπέρ του λαού και του τόπου.

Πέρα βέβαια από την πολιτική αντιμετώπιση των αντιλήψεων περί «λευκής» και «άκυρης» ψήφου, υπάρχουν και καθαρά «τεχνικά» ζητήματα που αποδεικνύουν ότι μια τέτοια στάση ενισχύει το δικομματισμό. Εξάλλου, ποτέ, καμία κυβέρνηση, καμία πολιτική δεν ανατράπηκε με τέτοιες συμπεριφορές. Αντίθετα, ενισχύονται και με ακόμα πιο επιθετικό τρόπο προχωράνε στην εφαρμογή των σχεδίων τους. Οπως είναι γνωστό, ούτε «λευκές» ούτε «άκυρες» έδρες υπάρχουν στη Βουλή, πολύ περισσότερο δεν υπάρχουν «λευκές» και «άκυρες» κυβερνήσεις και κυβερνητικές πολιτικές. Τέτοιες συμπεριφορές οδηγούν σε καταστάσεις, όπως στις ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος εκλέγεται από μια λαϊκή μειοψηφία αυτών που συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες και παρ' όλα αυτά ούτε στο ελάχιστο δεν εμποδίζεται στο να κυβερνήσει.

Το άλλο κεφάλαιο αυτής της επιχείρησης χειραγώγησης της λαϊκής ψήφου είναι αυτό που αφορά στις διάφορες προτροπές περί «ψήφου στα μικρά κόμματα», που εμφανίζεται ως ένα είδος πολιτικής «φιλανθρωπίας». Δεν είναι τυχαίο ότι από τα ίδια κέντρα που εκπορεύεται η προπαγάνδα με τα ψευτοδιλήμματα περί «ακυβερνησίας», διαδίδεται και αυτή η προτροπή, η οποία βέβαια εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι υπονομεύει την αυτοδυναμία των «μεγάλων». Δεν είναι όμως έτσι. Είναι φανερό ότι ετοιμάζουν και τις εναλλακτικές λύσεις στο σύστημα διακυβέρνησης. Γιατί ο δικομματισμός, με την έννοια της εξυπηρέτησης των συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων και του εγκλωβισμού του λαού, μπορεί άνετα να αντικατασταθεί από ένα είδος διπολισμού, μεταξύ κεντροδεξιάς και κεντροαριστερές. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχουν στην εφεδρεία οι συμπληρωματικές δυνάμεις. Τέτοιες είναι από τη μια ο ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει μείωση του δικομματισμού, ήττα της κυβέρνησης, όχι αυτοδύναμη κυβέρνηση, αυτή είναι η εκλογική του φορεσιά, και από την άλλη ο ΛΑ.Ο.Σ., που στο πρόγραμμά του μιλά για συμβολή σε κυβέρνηση αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία.

Το «ψήφος στα μικρά κόμματα» χωράει άνετα στις στρατηγικές επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Είναι ανάχωμα με στόχο να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού, τη στροφή προς το ΚΚΕ. Ταυτόχρονα είναι χρυσή εφεδρεία για τα εναλλακτικά σχέδια διακυβέρνησης. Εξάλλου και η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι αντιλαϊκές πολιτικές μπορούν να υπάρχουν και από κυβερνήσεις με «αριστερά» δεκανίκια (Ιταλία, Γαλλία, κλπ.) και πολύ περισσότερο από κυβερνήσεις δικομματικής συνεργασίας (Γερμανία).

Η διάκριση λοιπόν σε «μικρά» ή «μεγάλα» κόμματα δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο ψήφου. Το θέμα είναι η πολιτική τους και σε ποιους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης μπορούν αυτά τα κόμματα να ενταχθούν. Το ζητούμενο είναι ενεργός ψήφος ενάντια στο δικομματισμό και στις παραφυάδες του, ενάντια στην πολιτική που εκπροσωπούν. Ο λαός πρέπει έμπρακτα, ενεργά και ηχηρά να τιμωρήσει τα κόμματα αυτά που τον έχουν σε μια κατάσταση διαρκούς τιμωρίας και κοροϊδίας. Να δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ που θα έχει άμεσο αντίκρισμα σε δύναμη του λαϊκού κινήματος, σε δύναμη της συσπείρωσης και συμπαράταξης των ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων.

Motion Team

Η απόσυρση της Οδηγίας Μπολκεστάιν αποτέλεσε κεντρικό αίτημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έβαλαν ανοιχτά πλάτη στο πέρασμα της αντιδραστικής οδηγίας

Κι αν η ταύτισή τους στην ελληνική Βουλή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκεί που πέφτουν ολοκληρωτικά οι μάσκες, είναι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου κάθε κόμμα κρίνεται από τη στάση του απέναντι στην ευρωενωσιακή πολιτική. Οι γενικές κατευθύνσεις και οι συναποφάσεις για τα επιμέρους ζητήματα στα όργανα της ΕΕ, αποτελούν καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση της πολιτικής σε κάθε κράτος - μέλος. Και σ' αυτό το επίπεδο, ο κατάλογος της συμπόρευσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενίοτε του ΣΥΝ και του ΛΑ.Ο.Σ., δεν έχει τέλος.

Σήμερα, ο «Ρ» επαναφέρει τα αποτελέσματα από τις ψηφοφορίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τέσσερα κορυφαία ζητήματα, που τα επόμενα χρόνια θα καθορίσουν τις εξελίξεις και τις παραπέρα ανατροπές, κύρια σε ό,τι αφορά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Πρόκειται για τα εξής:

• «Ενδιάμεση ανασκόπηση και επικαιροποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας».
• Διευθέτηση - αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, «Εκθεση Σέρκας».
• Υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά «Οδηγία Μπολκεστάιν».
• «Πράσινη Βίβλος», σαρωτικές αντιδραστικές αλλαγές στο εργατικό δίκαιο.

Σε καθένα από τα παραπάνω ζητήματα, που τέθηκαν για ψηφοφορία την τελευταία μόνο διετία, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πήγαν μαζί. Νομιμοποίησαν με την ψήφο και τη στάση τους το στρατηγικό μπούσουλα πάνω στον οποίο ήδη εξελίσσονται ή σχεδιάζονται οι αντιδραστικές αλλαγές.

Στις 9 Μάρτη 2005, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ενέκριναν στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) την «Ενδιάμεση αναθεώρηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας». Πρόκειται για το ντοκουμέντο εκείνο που καθόρισε τα «Εθνικά Μεταρρυθμιστικά Προγράμματα», μέσω των οποίων οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη μεθοδεύουν την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Φορολογικό κ.ά.), ώστε το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να γίνει το πλέον ανταγωνιστικό σε παγκόσμια κλίμακα.

Κάθε αντιδραστικό νομοσχέδιο που κατατίθεται στην ελληνική Βουλή έχει πρώτα και κύρια τη σφραγίδα της στρατηγικής της Λισαβόνας. Βάση των προαποφασισμένων αλλαγών στο Ασφαλιστικό, που θα ενταθούν μετά τις εκλογές, αποτελεί ακριβώς αυτή η στρατηγική που ενέκριναν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 2005 και επαναβεβαίωσαν μόλις πριν από δυο περίπου χρόνια.

Λίγες μέρες μετά, στο Εαρινό Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών - μελών, το αντιδραστικό ντοκουμέντο για την επικαιροποίηση της Λισαβόνας υιοθετήθηκε πανηγυρικά. Ενώ στις 13 Απρίλη 2005, σε νέα Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξαναψήφισαν από κοινού υπέρ της έγκρισης των συμπερασμάτων του Εαρινού Συμβουλίου, στα οποία περιεχόταν - εκτός από την επικαιροποίηση της Λισαβόνας - και η αντιδραστική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας! Προφανώς για να εμπεδώσει το κεφάλαιο την απόλυτη πολιτική τους ταύτιση, όταν πρόκειται για την κερδοφορία του...

Τον ίδιο χρόνο, στις 12 Μάη 2005, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έβαλαν τη σφραγίδα τους στην Εκθεση για την τροποποίηση της οδηγίας 2003/88 για την Οργάνωση του Χρόνου Εργασίας (ψηφίστηκε σε πρώτη ανάγνωση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 28/4/2005). Με τη λεγόμενη «Εκθεση Σέρκας», το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, με τη μεγάλη πολιτική συμμαχία Λαϊκού Κόμματος - Σοσιαλδημοκρατών - Φιλελευθέρων, έδωσε ισχυρό χτύπημα στον ίδιο τον ορισμό του εργάσιμου χρόνου και στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, στο 8ωρο.

Το ντοκουμέντο για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προέβλεπε τη διεύρυνση - ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, την εντατικοποίηση της δουλιάς, την παραπέρα υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τη χειροτέρευση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης των εργαζομένων. Με την πρόταση οδηγίας εισάγονταν οι όροι του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εφημερίας, με τη διευκρίνιση ότι ο «ανενεργός» χρόνος δε θα λογίζεται ως χρόνος εργασίας, παρότι ο εργαζόμενος θα είναι στη διάθεση των επιχειρηματιών, ακόμη και στους τόπους δουλιάς!

Με την ίδια οδηγία δινόταν η δυνατότητα, ο μέγιστος χρόνος απασχόλησης να φθάσει και τις 84 ώρες (!) τη βδομάδα, υπερδιπλάσιο χρόνο από το κανονικό. Επίσης, διευρυνόταν η χρονική περίοδος στην οποία θα γίνεται η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» από τους 4 στους 12 μήνες, παρακάμπτοντας ακόμα και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, διαλέγοντας μέτωπο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, απέφυγαν να υπερψηφίσουν στο σύνολό της την έκθεση, για την οποία μερίδα των κρατών - μελών εξέφραζε αντιρρήσεις. Πήραν, ωστόσο, ενεργά μέρος στα παζάρια των τροπολογιών, νομιμοποιώντας με την ψήφο τους το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδο. Στο συγκεκριμένο ζήτημα και ο ΣΥΝ πρόσφερε τη θετική ψήφο του.

Στις 15 Νοέμβρη 2006, μετά από παλινωδίες και υποχωρήσεις κάτω από την πίεση των Ευρωπαίων εργαζομένων, το κεφάλαιο και τα κόμματά του, με τη σύμπραξη και της αντιδραστικής Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), επανέφεραν στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου μια «μακιγιαρισμένη» εκδοχή της Οδηγίας Μπολκεστάιν, διατηρώντας στο ακέραιο τον αντιδραστικό πυρήνα της.

Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ της οδηγίας. Από την πλευρά τους, οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ έδωσαν την έγκρισή τους στο αντιδραστικό νομοθέτημα με τη στάση απέναντι στο αίτημα να αποσυρθεί ολοκληρωτικά το κείμενο της οδηγίας. Οταν το ζήτημα μπήκε σε ψηφοφορία, η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν είτε να μην ψηφίσουν, είτε να δηλώσουν αποχή, ενώ άλλοι τάχθηκαν απροκάλυπτα υπέρ της οδηγίας. Υπέρ της οδηγίας ψήφισε και ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γιώργος Καρατζαφέρης.

Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω οδηγία επιβάλλει στα κράτη - μέλη να καταργήσουν κάθε προϋπόθεση και περιορισμό που θέτει η εθνική τους νομοθεσία για την παροχή υπηρεσιών από επιχειρήσεις που εδρεύουν σε άλλο κράτος - μέλος. Η οδηγία αφορά σε υπηρεσίες που καλύπτουν το 70% των θέσεων απασχόλησης στην ΕΕ, ανάμεσά τους και κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια, γεγονός που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και υποβάθμισή τους.

Στη βάση όσων προβλέπει η αντιδραστική οδηγία, επεκτείνεται η άνιση αμοιβή των εργαζομένων για ίση εργασία. Αυτό σημαίνει ότι μια πολυεθνική θα μπορεί να μεταφέρει εργαζόμενους από μια χώρα με μειωμένα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε μια άλλη, με σαφώς καλύτερο επίπεδο αμοιβών και δικαιωμάτων και μέσα από νομικίστικες διαδικασίες να επιβάλλει όρους αμοιβής και εργασίας αντίστοιχους με εκείνους της χώρας καταγωγής της επιχείρησης.

Το κερασάκι στην τούρτα της δικομματικής συναίνεσης έβαλαν οι ευρωβουλευτές των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις 12 Ιούλη 2007, υπερψηφίζοντας την έκθεση σχετικά με την «Πράσινη Βίβλο» για την αναθεώρηση του εργατικού δικαίου και την καλύτερη προσαρμογή του στις ανάγκες του κεφαλαίου. Η Εκθεση στηρίζει την κεντρική «λογική» της λεγόμενης ευελφάλειας (flexicurity), δηλαδή της επέκτασης των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Χαιρετίζει τη συζήτηση για τις προωθούμενες ανατροπές στην εργατική νομοθεσία, που στόχο έχουν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την επέκταση των ατομικών, την απελευθέρωση των απολύσεων, την επιδείνωση των όρων εργασίας, ασφάλισης και συνταξιοδότησης. Παράλληλα, στηρίζει την προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, διακηρύσσοντας σε όλους τους τόνους την αναγκαιότητα της διά βίου μάθησης και της κατάρτισης.

Ηταν μια απόλυτα συνεπής ταξική πολιτική κίνηση και προκάλεσε την εξίσου απόλυτα συνεπή ταξική ανταπόκριση εκ μέρους των πλέον άξιων εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Και φυσικό ήταν την πρωτιά να κατέχει εκείνος ο όμιλος που τα τελευταία χρόνια άμεσα συνεργάστηκε και ευνοήθηκε από την κρατική παρέμβαση: απέκτησε καθοριστικό μετοχικό πακέτο στα «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ) και συμμετέχει στα προγράμματα διαμόρφωσης της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου στη διασύνδεση Ρωσίας - ΕΕ.

Οι ιδεολόγοι της τάξης του κεφαλαίου, αυτοί που υπερασπίζονται την πολιτική εξουσία του πέρα και πάνω από την εκάστοτε δοσμένη κομματική κυβερνητική εκπροσώπησή του - της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ για τα τελευταία 33 χρόνια - έσπευσαν να επενδύσουν ιδεολογικά πάνω σε αυτή την ανταπόκριση του κεφαλαίου. Από τις πιο χαρακτηριστικές είναι η τοποθέτηση της ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας «Χρηματιστήριο» (29.8.07), με τίτλο «Το τραπεζικό σύστημα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων»:

«Η κλασική άποψη ότι "οι τραπεζίτες βγάζουν πολλά κέρδη", που έχει περάσει ως μήνυμα στην κοινωνία, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι τραπεζίτες δε βγάζουν χρήματα για να τα αποθηκεύσουν στα θησαυροφυλάκια σαν τον Σκρουτζ, αλλά τον πλούτο τον διοχετεύουν στην κοινωνία ως μέρισμα, ως απόδοση, ως δάνεια ή ως επιτόκια καταθέσεων».

Ως προς το ύψος της μέχρι τώρα «προσφοράς», θα σημειώσουμε ότι είναι ακριβώς στο ύψος των κερδών ενός εξαμήνου (του α΄ του 2007) μιας εταιρείας (Cosmote) στον κλάδο τηλεπικοινωνίας.

Ως προς την ουσία:

Πρώτον: Οι δωρεές των κεφαλαιοκρατών, και ιδιαίτερα των τραπεζιτών, είναι και αυτές μέρος της διαδικασίας αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου σε εθνικό επίπεδο και βεβαίως αναπαραγωγής της εργατικής τάξης. Είναι ένας τρόπος να ξαναμπεί στην παραγωγική διαδικασία - για να φέρει νέα κέρδη - συσσωρευμένη υπεραξία που πήρε τη μορφή τραπεζικού κεφαλαίου. Ολα τα καπιταλιστικά κράτη, σε οποιοδήποτε μήκος και πλάτος της Γης και σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, έχουν τους δικούς τους «δωρητές», που ανακηρύχτηκαν «εθνικοί ευεργέτες». Διόλου τυχαία οι «δωρεές» απαλλάσσονται από τη φορολογία.

Αυτή η σύμφυτη με το κεφάλαιο λειτουργία δεν έφερε την αποκάθαρση ούτε από τη μυθώδη ατομική συγκέντρωση του πλούτου ούτε από τον παρασιτισμό στο ξόδεμά του. Ετσι και αλλιώς, δε θα μπορούσε να μείνει κρυφή η παρασιτική σπατάλη των κεφαλαιοκρατών, στο παγκόσμιο top των οποίων περιλαμβάνονται και από την ελληνική αστική τάξη οι επικεφαλής των ομίλων τραπεζών - εμπορικού στόλου - βιομηχανιών και ΜΜΕ. Εχουν δημοσιευτεί τα αμύθητα ποσά που διατίθενται σε ιδιωτικά μέσα μεταφοράς, σε σουίτες που παρέχουν αφάνταστες υπηρεσίες, σε ένδυση στολισμένη με ημιπολύτιμους και πολύτιμους λίθους που το κάθε τετραγωνικό χιλιοστό της περιέχει την εξαθλιωμένη δουλιά παιδιών, εργατών και εργατριών από τις πέντε ηπείρους.

Δεύτερον: Οι «δωρεές» των τραπεζιτών είναι το «προζύμι» για τη συγκέντρωση των κεφαλαίων που θα επενδυθούν σε σχεδιασμένες καπιταλιστικές δραστηριότητες πάνω στην καμένη γη. Πρόκειται για τουριστικές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες πολυτελείας με τις ανάλογες λιμενικές - ναυτιλιακές εγκαταστάσεις, κατάλληλες για θερινό και χειμερινό συνεδριακό τουρισμό. Πρόκειται για «αγροτουρισμό» απευθυνόμενο σε μεγαλόμισθα διοικητικά στελέχη των επιχειρήσεων με εξεζητημένες απαιτήσεις ανάπαυσης και άλλα. Πρόκειται για νέα υπέρμετρη ανάπτυξη του ξένου τουρισμού σε βάρος της παραγωγικής ανάπτυξης. Οι σχεδιασμοί εκ μέρους του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδος (ΙΝΑΔΕ) και οι προτάσεις του για ένα σχέδιο ανοικοδόμησης και μελλοντικής ανάπτυξης τύπου «Σχεδίου Μάρσαλ», η παρουσία στο Νομό Ηλείας του διεθνούς επιχειρηματικού ομίλου World Trade Center (WTC), με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο του ομίλου, συνοδευόμενο και από τον πρόεδρο του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ηλείας, είναι μερικές από τις δυνάμεις, τα κίνητρα των οποίων αποτυπώνονται στις πολιτικές θέσεις περί «τουρισμού, ατμομηχανής της ελληνικής οικονομίας».

Αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη, που έτσι και αλλιώς είχε μνημονευτεί πριν από τις πρόσφατες καταστροφές στην Πελοπόννησο, όχι μόνο από τη ΝΔ αλλά και από το ΠΑΣΟΚ, είναι η άλλη όψη: Της πολιτικής νέων εκχερσώσεων αμπελιών που δρομολόγησε η αναθεωρημένη ΚΑΠ και οι νέοι κανονισμοί που την εξειδικεύουν για τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Της απελευθέρωσης των αγορών μέσα στην ευρωενωσιακή αγορά και με τις διμερείς της σχέσεις με οικονομίες της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής. Αυτές τις εμπορικές σχέσεις που οδηγούν στην καταστροφή την αγροτική παραγωγή σε κράτη της νότιας μεσογειακής Ευρώπης, ανοίγουν τις πόρτες εισαγωγής αγροτικών προϊόντων από το Μαρόκο μέχρι το Ισραήλ, προκειμένου να έχουν νέες εξαγωγικές αγορές τα βιομηχανικά εμπορεύματα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Το ότι τόσο γρήγορα αποκαλύπτονται τα προϋπάρχοντα σχέδια ανασυγκρότησης της καμένης γης δείχνει και τις ωφελούμενες δυνάμεις.

Δυστυχώς και από αυτόν το δρόμο των καταστροφών αναδεικνύεται ότι άλλα είναι τα συμφέροντα των εργατοϋπαλλήλων, των αγροτοπαραγωγών, των μικροεπαγγελματιών και των οικογενειών τους, και άλλα του μεγάλου κεφαλαίου. Αποδεικνύεται ότι οι κεφαλαιοκράτες βγάζουν τα κέρδη και αντλούν τη δύναμή τους από τον πόνο, τον ιδρώτα, τη φτώχεια, μέχρι και την απώλεια της ζωής των εργαζομένων. Γι' αυτό και δεν μπορούν να υπάρχουν κοινοί, ενιαίοι, «εθνικοί» οικονομικοί στόχοι των πρώτων με τους δεύτερους. Δεν μπορεί να υπάρχει ουδέτερη «ανάπτυξη», ουδέτερος «σχεδιασμός», ουδέτερη «κρατική παρέμβαση», ουδέτερη «χρηματοδότηση», χωρίς να γίνεται η αναφορά: από ποιον για ποιον.

Οι εργάτες και οι αγρότες της Πελοποννήσου και όχι μόνο, έχουν συμφέρον από σταθερή δουλιά και κοινωνική προστασία, που μπορούν να διασφαλιστούν από άλλου τύπου οικονομία και εξουσία, από το λαό για το λαό.

Οι πυρόπληκτοι έχουν άμεσα ανάγκη από: Καθολική δωρεάν οικιστική αποκατάσταση, πλήρη κάλυψη της απώλειας του αγροτικού εισοδήματος και κεφαλαίου, πενταετές πάγωμα των οφειλών στις τράπεζες, χαμηλότοκη χρηματοδότηση με πενταετή περίοδο χάριτος, αναδάσωση και αντιπλημμυρική προστασία. Αυτές οι άμεσες διεκδικήσεις δεν μπορούν να μπαίνουν στην κεφαλαιοκρατική λογική «ποιος θα τις πληρώσει», «υπάρχουν ή δεν υπάρχουν πόροι». Υπάρχει η παρακαταθήκη του εργατικού και λαϊκού μόχθου που τη σφετερίζεται το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες - βιομήχανοι - εφοπλιστές - μεγαλέμποροι και μεγαλοεπιχειρηματίες. Ο καλύτερος τρόπος για την απόσπαση τέτοιων στοιχειωδών μέτρων στήριξης των πυρόπληκτων και άλλων άμεσων κοινωνικών αναγκών είναι τα κόμματα του κεφαλαίου, της αστικής διακυβέρνησης να νιώσουν ότι χάνουν την εργατική και λαϊκή στήριξη.

Τίποτε δεν μπορεί να προκύψει ως προϊόν «συναίνεσης», «ομοψυχίας» παρά μόνο να κατακτηθεί, σε όποια στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή νιώσει η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι ότι απειλείται η οικονομική κυριαρχία και η πολιτική εξουσία της.

Τίποτε δεν μπορεί να παγιωθεί ως εργατική κατάκτηση, ως λαϊκή αποζημίωση εάν δε συνδεθεί με αδυναμία της αστικής διακυβέρνησης και αντιπολίτευσης, σε μια πορεία συνολικής αποσταθεροποίησης της αστικής πολιτικής, στο δρόμο προϋπάντησης μιας συνολικής οικονομικής και πολιτικής αστικής κρίσης, για να μπορέσει να τεθεί σε ημερήσια διάταξη η έφοδος για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση κάθε πολιτική μάχη, κάθε εκλογική αναμέτρηση για την ανάδειξη νέας Βουλής - όπως και αυτή στις 16 Σεπτέμβρη - για την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις νέες των οικογενειών τους, εξ αντικειμένου κρίνεται σε έναν πολιτικό στόχο: την ενίσχυση και ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Του μόνου κόμματος με ιδεολογική και πολιτική έμπρακτη συνέπεια στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, στην οργάνωση των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής άμυνας και αντεπίθεσης για τα μικρά και μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, την καθημερινότητα και την κοινωνική προοπτική.

Η τραγωδία της Πελοποννήσου, το δράμα της Εύβοιας, όλων των περιοχών της χώρας αυτό το καλοκαίρι, αποτελούν ένα πρωτοφανές αποτρόπαιο πολιτικό, οικονομικό και οικολογικό έγκλημα σε βάρος του λαού. Ενα έγκλημα που έχει «γαλαζοπράσινη» υπογραφή και είναι προϊόν της πολιτικής των κομμάτων της άρχουσας τάξης που προώθησαν και προωθούν μια ανάπτυξη στην οποία τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν τα μονοπωλιακά συγκροτήματα. Η καμένη γη είναι θύμα μιας πολιτικής που ακολουθείται με συνέπεια εδώ και χρόνια από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Μια πολιτική που αποβλέπει: α) Στην ενίσχυση της εμπορευματοποίησης του φυσικού πλούτου. β) Στην ιδιωτικοποίηση των δασών, των παραλιών, των ορεινών όγκων. γ) Στην αλλαγή της ιδιοκτησίας και χρήσης της γης, με το ξεκλήρισμα του αγροτικού πληθυσμού και την παράδοσή της στο μεγάλο κεφάλαιο.

Αυτούς τους σχεδιασμούς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τους χαρακτηρίζουν «εθνικούς στόχους» και τους «ντύνουν» με τους όρους της «βιώσιμης» και «αειφόρου» ανάπτυξης, της «τουριστικής βιομηχανίας» και του «αγροτουρισμού» που δήθεν θα αποτελέσουν την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Πίσω όμως από τις «εύηχες» διακηρύξεις κρύβονται οι πολιτικές δεσμεύσεις των εκπροσώπων του δικομματισμού απέναντι στην ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για την ενίσχυση της κερδοφορίας της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν με ευλάβεια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για περισσότερο από 20 χρόνια και δεσμεύονται να την εντείνουν μετά τις εκλογές, όποιος και αν είναι στην κυβέρνηση, θα συνεχίσει τον εμπρησμό των δασών και της γης αλλά και των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην εργασία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο περιβάλλον, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, οδηγώντας στην απαξίωση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.

Η πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών, η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ο «εκσυγχρονισμός» του κράτους που ευαγγελίζονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα κάνουν στάχτη τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, θα μετατρέψουν σε ακριβό εμπόρευμα την Παιδεία και την Υγεία, θα τσακίσουν το λαϊκό εισόδημα. Η κοινή τους πολιτική διαδρομή, οι νόμοι τους και οι στρατηγικές επιδιώξεις τους για την επόμενη μέρα μετά τις 16 του Σεπτέμβρη καταμαρτυρούν ότι μπροστά στην υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας δε θα διστάσουν να τσακίσουν και να κάψουν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Η ατζέντα τους είναι ήδη διαμορφωμένη:

• Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στην πλήρη εφαρμογή του νόμου Ρέππα και την επομένη των εκλογών ετοιμάζονται να βάλουν «φωτιά» στο Ασφαλιστικό αυξάνοντας τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια και μειώνοντας τις συντάξιμες αποδοχές
• Μετά την καθιέρωση της «μερικής απασχόλησης» από το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ ήρθε με νόμο να καθιερώσει το ελαστικό οκτάωρο, να απελευθερώσει το ωράριο των εμπορικών καταστημάτων. Από τις 17 του Σεπτέμβρη, όπως σημειώνουν και στα προγράμματά τους, ετοιμάζονται για παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και καθιέρωση των ατομικών ή επιχειρησιακών. Συγχρόνως η συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας, με το πάγωμα σε μισθούς και σε συντάξεις, στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας», έχει ήδη εξαγγελθεί από τα επιτελεία της Ρηγίλλης και της Χαριλάου Τρικούπη
• Οι νόμοι που ψηφίζουν και στηρίζουν την εντατικοποίηση της εργασίας και της εκμετάλλευσης και η πολιτική τους ανοχή στην παντελή έλλειψη μέτρων ασφάλειας είναι ένα έγκλημα που πληρώνει η εργατική τάξη με το αίμα της. Από το 2000 μέχρι το 2007 σε εργατικά «ατυχήματα» έχουν σκοτωθεί 1.040 εργάτες! Κάθε χρόνο 130 εργάτες αφήνουν την τελευταία τους πνοή και σακατεύονται στα 17.000 εργατικά «ατυχήματα» που συμβαίνουν κατά μέσο όρο στη χώρα. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όμως «παζαρεύουν» την κατάργηση του οκτάωρου και θέλουν τον εργάτη στη δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα
• Το «άρθρο 16 είναι αναχρονιστικό και αυταρχικό» και «θα αλλάξει», δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου από τις 11/2/2007. Η κυβέρνηση ψήφισε την αναθεώρησή του και έφερε το νόμο - πλαίσιο. Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας αποτελεί κεντρική επιδίωξή τους
• Με την πολιτική τους «πράσινοι» και «γαλάζιοι» μετέτρεψαν το χώρο της Υγείας σε επιχειρηματικό «παράδεισο», με το μέγεθος της συνολικής «εγχώριας αγοράς» των ιδιωτικών υπηρεσιών Υγείας το 2005 να φτάνει τα 1.321 εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα, εξαιτίας των περικοπών στα νοσοκομεία της χώρας, υπάρχουν 25.000 κενές θέσεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και σοβαρές ελλείψεις σε σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, που οδήγησαν το 2004 οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας στη χώρα να εκτιναχτούν στο 47,5% των συνολικών δαπανών Υγείας, ανεβάζοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση της ΕΕ. Στην επόμενη τετραετία σχεδιάζουν την παραπέρα «αξιοποίηση των υποδομών και υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα» από την Κοινωνική Ασφάλιση
• Με νόμους τους και πάντα στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «απελευθέρωσης» ευνοούν το εφοπλιστικό κεφάλαιο και το ενθαρρύνουν να διατηρεί σαπιοκάραβα στο Αιγαίο, που δεν πληρούν κανέναν κανόνα ασφάλειας. Οσο συνεχίζουν αυτή την πολιτική δε θα αργήσει να έρθει ένα νέο έγκλημα σαν αυτό του «Σαμίνα» και του «Δύστος», ένα νέο ναυάγιο σαν του «Sea Diamond»...
• «Εμπρηστική» είναι η πολιτική επιλογή τους, στο όνομα της υπεράσπισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, να συμμετέχει η Ελλάδα στο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό σχέδιο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Το δέσιμό τους στο «νεοταξικό δόγμα» κοστίζει στον ελληνικό λαό 300.000.000 ευρώ(ισοδυναμεί με τις πάγιες αποδοχές περίπου 22.000 πυροσβεστών πλήρους απασχόλησης το χρόνο) και είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν εκστρατευτικά ελληνικά σώματα συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστές επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ όσο χρονικό διάστημα τους ζητηθεί...
• Εφαρμόζοντας πιστά την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική «έβγαλαν» από τη «μέση» 186.000 αγρότες από το 2000 μέχρι το 2006 και μείωσαν κατά 17% το αγροτικό εισόδημα! Τους κοινούς πολιτικούς σχεδιασμούς τους για την αλλαγή της χρήσης της γης στην ελληνική ύπαιθρο ήρθαν να ολοκληρώσουν οι πυρκαγιές...
• Με την πολιτική τους εμπορευματοποιούν τον αθλητισμό. Με τη λειψή χρηματοδότηση και την πλήρη παράδοση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στους ιδιώτες υπονομεύουν την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Την ίδια ώρα που με νομοθετικές ρυθμίσεις χαρίζουν τα χρέη των μεγάλων ΠΑΕ και παραχωρούν στο Βοτανικό, στον Πειραιά, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα κ.α. δημόσιες εκτάσεις για να φτιάξουν σύγχρονα γήπεδα οι επιχειρηματίες ιδιοκτήτες των ομάδων
• Τον πολιτισμό τον έχουν παραδώσει στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στις τράπεζες και στους χορηγούς και παραβρίσκονται στα Φεστιβάλ τους για να φωτογραφηθούν με τους σπόνσορες και τις εταιρείες προβολής, εγκωμιάζοντας το έργο των εθνικών ...«ευεργετών»

Είναι ξεκάθαρο ότι οι εταίροι του δικομματισμού ετοιμάζονται να γίνουν οι εμπρηστές της ζωής των εργαζομένων αν εξασφαλίσουν την πολυπόθητη γι' αυτούς «ισχυρή λαϊκή εντολή», ειδικά μέσα στην περίοδο της τραγωδίας που με την πολιτική τους προκάλεσαν. Η λαϊκή οργή των τελευταίων ημερών δεν πρέπει να ατονήσει από τις υποσχέσεις των δικομματικών εταίρων και τα κροκοδείλια δάκρυά τους. Η λαϊκή αγανάκτηση δεν πρέπει να «σβήσει» όταν οι φλόγες, αφού έχουν κατακάψει τα πάντα, θα «κοπάσουν». Πρέπει να πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά και να καταδικάσει εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που καθηλώνουν το λαϊκό εισόδημα, που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις, που ιδιωτικοποιούν την Υγεία, την Παιδεία, που σχεδιάζουν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα, που «καίνε» το οξυγόνο των παιδιών μας. Η πολιτική καταδίκη του δικομματισμού με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελεί μονόδρομο για τα λαϊκά στρώματα, στην πορεία ισχυροποίησης του κινήματος αντεπίθεσης που θέτει στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.