Eurokinissi

Σε αυτήν την επιχείρηση ακυρώνονται οι αξίες που συνόδευαν τον αθλητισμό, παραμερίζονται άξιοι άνθρωποι που αγαπούν και νοιάζονται το χώρο, μόνο και μόνο γιατί δε βοηθάνε ο αθλητισμός - εμπόρευμα να γιγαντωθεί.

Ο αθλητισμός γέμισε από τυχάρπαστους που απομυζούν το χώρο αφήνοντας πίσω τους στάχτες κι αποκαίδια.

Ολη αυτή η μετάλλαξη του αθλητισμού δεν έγινε από μόνη της, στηρίχτηκε με πολιτικές από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Για να γίνει ο αθλητισμός, το ποδόσφαιρο και πάλι "παιχνίδι", δηλαδή μέσο υγείας και χαράς πρέπει να υπάρξει μία άλλη πολιτική.

Ο δρόμος για μία άλλη αθλητική ανάπτυξη περνά υποχρεωτικά από την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, το οποίο παλεύει για έναν αθλητισμό που μπορεί να είναι κοινωνικός και σύγχρονος ταυτόχρονα».

Eurokinissi

για λόγους κανονικούς

όπως

δε βλέπω άλλη παράταξη

να ενδιαφέρεται για τον εργαζόμενο που ζει από τη δουλιά του.

Δίνω ψήφο

στον έλληνα που δεν αποβλέπει στα υπερκέρδη,

στον πολιτισμό που δεν είναι άλλοθι υπερτιμολογήσεων.

Είναι η στιγμή που οφείλει η αληθινή αριστερή σκέψη

να εκφραστεί μέσα από δω.

Το υπόλοιπο σκηνικό με θλίβει, με συνθλίβει και με ονομάζει τραγικά αποτυχημένη γενιά.

Να το δεχτώ...

Οχι άλλη αποτυχημένη γενιά για τους Ελληνες λοιπόν.

Ο αληθινός εμπρηστής είναι η αδιαφορία».

Μακάρι να το συνειδητοποιήσει κάποτε ο ίδιος ο λαός. Τότε η ζωή στη γη θα αλλάξει πραγματικά. Οι λέξεις ειρήνη, δικαιοσύνη, πολιτισμός θα πάρουν το πραγματικό τους νόημα...

Πάντα θα πιστεύω και θα ψηφίζω αυτό το κόμμα».

Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, το κάλεσμα του ΚΚΕ για πλατιά λαϊκή συσπείρωση στον αγώνα για την αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μέσα από την αποφασιστική ενίσχυση του Κόμματος, βρίσκει αποδοχή και ανταπόκριση. Σήμερα, μιλούν στον «Ρ» προσωπικότητες της κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου, δηλώνοντας τη στήριξή τους στο ΚΚΕ, αλλά και την αναγκαιότητα να βγει ενισχυμένο σ' αυτήν τη μάχη.

Sportidea

Ο κόσμος έχει δοκιμάσει την τύχη του και με τα δύο κόμματα και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ηθρε η ώρα να αλλάξει επιλογή. Να αυξήσει το ποσοστό του ΚΚΕ. Ξέρει ότι θα είναι δίπλα του και αύριο».

Με έπεισε για τη δύναμή μου στο χρηματιστήριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».

Αυτός ο προβοκατόρικος ισχυρισμός, που προέρχεται από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας και τα διάφορα τηλε-φερέφωνά τους, είναι που με κάνει να πιστεύω ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ότι, χαμένη είναι η ψήφος που θα δοθεί στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ.

Ψηφίζοντας το ένα από τα δύο αυτά κόμματα, στην ουσία είναι σαν να ψηφίζεις συγχρόνως και το άλλο. Ετσι όμως οι εκλογές χάνουν το νόημά τους.

Τελικά, ψήφος που δεν πάει χαμένη, είναι μόνο αυτή που θα πάει σε κάποιο από τα μικρότερα κόμματα.

Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με βάση τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, αισθάνομαι την ανάγκη, να σταθώ δίπλα στο ΚΚΕ, κι αυτό, γιατί είναι το μόνο από τα μικρότερα κόμματα που καταλαβαίνω ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάει και τι ακριβώς εννοεί.

Δεν ήμουν ποτέ, ούτε είμαι μέλος του ΚΚΕ. Θα το ψηφίσω όμως, τιμώντας την ξεκάθαρη στάση του και τις συγκεκριμένες θέσεις του, απέναντι σε όλα τα κρίσιμα θέματα, που αφορούν τον καθένα μας ξεχωριστά, αλλά και την πλειοψηφία του λαού.

Οσο για το επιχείρημα των αυτοδύναμων και ισχυρών κυβερνήσεων, δεν το κατάλαβα. Γιατί πρέπει να υπάρχουν; Για να μας χοροπηδάνε μετά και να μας δέρνουν ανενόχλητοι στους δρόμους, πιπιλίζοντας την καραμέλα της αυτοδυναμίας και της ισχυρής πλειοψηφίας;»

Επειδή βλέπουμε καθημερινά...

Να συρρικνώνονται, να αφαιρούνται, να καταπατιούνται, όλα όσα οι εργαζόμενοι και οι πολίτες αυτού του τόπου - και του κόσμου ολόκληρου - κέρδισαν με τους αγώνες τους από τον καιρό της Γαλλικής και της Ρωσικής επανάστασης και δώθε, είτε στο χώρο της δουλιάς τους, είτε στο χώρο των πολιτικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.

Επειδή στη χώρα μας...

Τα δύο κόμματα - εξουσίας - εξειδικεύονται και ανταγωνίζονται στον εκχυδαϊσμό της πολιτικής, ενδιαφερόμενα μόνο για τα συμφέροντα των ισχυρών του κεφαλαίου και για την εξυπηρέτηση των επιθυμιών των Βρυξελλών και των ΗΠΑ. Επειδή οι μικρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί - Συνασπισμός και ΛΑΟΣ - ενδιαφέρονται πρώτιστα για τη συμμετοχή τους σε αυτή τη μορφή της εξουσίας προσφέροντας σε αντάλλαγμα τον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό και την πολιτική σύγχυση των εργαζομένων.

Επειδή, όπως πρόσφατα είδαμε...

Ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής και η ταπείνωση των ανθρώπων που οι ταξικές πολιτικές κατέστρεψαν έχουν φτάσει στα έσχατα όρια. Οι σύγχρονοι Καίσαρες δημαγωγοί μοιράζουν αργύρια στον αέρα, χωρίς να ενδιαφέρονται αν αυτά πηγαίνουν σε πληγέντες ή μη (όπως έκαναν οι δημαγωγοί στην αρχαία Ρώμη, όπως έκαναν όλα τα διεφθαρμένα και ευτελή καθεστώτα στην ιστορία) και εξαπατούν υποσχόμενοι τη σωτηρία των πυροπαθών μέσα από τις "χορηγίες" και την ελεημοσύνη των πλουσίων, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο στην επωφελή για το κεφάλαιο "ανάπλαση" των περιοχών που η πολιτική τους η ίδια κατέστρεψε.

Γι' αυτά και για άλλα πολλά σήμερα πρέπει να αντισταθούμε, είναι πολύ σημαντικό να αντισταθούμε...

Η ψήφος στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τυχόν επιμέρους διαφωνίες που μπορεί να έχουμε με αυτό, είναι μια ισχυρή μορφή αντίστασης. Η ενίσχυση των δυνάμεων του ΚΚΕ στο εκλογικό σώμα και στη Βουλή προετοιμάζει την αντίσταση των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις που έρχονται εναντίον τους. Σε καιρούς όπου οι πλούσιοι γίνονται επιδεικτικά πλουσιότεροι και οι φτωχοί απελπιστικά φτωχότεροι, αυτή η ψήφος αποκτά καίρια σημασία: Ναι! Μπορούμε να τους σταματήσουμε!»

Η πορεία αυτή πρέπει να σταματήσει πριν οδηγήσει σε τραγικά αδιέξοδα τη χώρα μας. Μέσα στις συνθήκες αυτές, η ευθύνη όλων όσοι αναφέρονται στην υπόθεση της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας είναι ακόμη μεγαλύτερη. Δεν μπορεί πλέον να υπάρξει κανένας εφησυχασμός απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ και στα δύο βασικά κόμματά της. Επίσης όμως, δε δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός απέναντι σε όσους μέσα από την Αριστερά τούς δίνουν - ή εύκολα στο μέλλον θα τους δώσουν - χείρα βοηθείας επικαλούμενοι δήθεν κάποιο μικρότερο κακό. Σήμερα δε δικαιολογείται πλέον καμία ψευδαίσθηση για δήθεν προοδευτικές μερίδες και κόμματα του συστήματος ή για δήθεν εναλλακτικές πολιτικές της ΕΕ και "προοδευτικές" κυβερνητικές συμμαχίες. Το ΚΚΕ έχει αντιπαρατεθεί σταθερά, όλα τα τελευταία χρόνια, στις επιλογές του κεφαλαίου και της ΕΕ καθώς και στο δικομματικό σύστημά τους σε αντίθεση με άλλες δυνάμεις που, στην καλύτερη περίπτωση, ταλαντεύονται. Η στήριξη του ΚΚΕ στις εκλογές αυτές είναι ο μόνος δρόμος για να ενισχυθεί το λαϊκό κίνημα και ν' ανοίξει μία άλλη πορεία για τη χώρα μας».

Ξέρουν πως οι καμένοι των πυρκαγιών, οι νεκροί των εργατικών ατυχημάτων, οι πεθαμένοι της πείνας και της αξιοπρέπειας, δε θα μπουν ποτέ ως κέρινα ομοιώματα στο μουσείο της Μαντάμ Τυσσώ (το επισκέφθηκα πρόσφατα μετά ρίγους, φρίκης και ανάγκη γνώσεως του κηροποιημένου μέλλοντος που ορέγονται οι σύγχρονοι μάγειροι της ιστορίας) γιατί είναι θύματα κι όχι θύτες!..

Εχουν, ή καλύτερα νομίζουν ότι θα έχουν, για ...πάντα δεμένο το γάιδαρό τους τα κόμματα αυτά, που αιχμαλώτισαν αριστερογενείς πολίτες στις στρούγκες τους, φωτίζοντας αφειδώλευτα τους διακεκριμένους αριστερόθρεφτους της νεόπλουτης γκλαμουριάς.

Με εκλογικά συστήματα, με αθροιστικά πενιχρά επιδόματα, με λευκές επιταγές στους ευρωΝΑΤΟικούς πάτρωνες, με μετατροπή των πάντων σε παραπλανητικές κονσέρβες - προϊόντα αμφίβολης ποιότητας και αναμφίβολης ιδεολογικής αβιταμίνωσης, έδεσαν το γάιδαρο - λαό στο παχνί της αναμονής ως την ...άλλη ζωή την ...καλύτερη.

Τουμπάνιασε από το αερόχορτο ο γάιδαρος και μήτε ν' αφοδεύσει δεν μπορεί. Ασε που ύστερα βλέπει και τη μούρη του να πετάει, εισιτήριο πρώτη θέση, άμα το αφεντικό μπει στη λοταρία και κερδίσει σφετεριζόμενο και το σανό.

Μπορεί ο λαός να απενοχοποιηθεί για την τελειωμένη του υπομονή, για το ματωμένο πείσμα του να θυμάται πως μπορεί όρθιος να σταθεί και να διεκδικήσει τα πάντα. Γιατί δεν είναι γάιδαρος, παρά μονάχα φορτωμένος δυο κόμματα στην πλάτη λαός κουρασμένος, απηυδισμένος, εργατικός, φωνακλάς, που κράτησε ελεύθερα βουνά απάτητα από αφεντικά και σήμερα γδυμένα από μασκαρεμένους μαυραγορίτες.

Δε χαλαρώνουν, δε φθείρονται, δεν κόβονται, φίλοι και σύντροφοι κι αβόλευτοι συμπατριώτες μου, τα γκέμια με ψαλιδάκια των νυχιών και νυχοκόπτες των θυρεών.

Σκίζονται και κόβονται και λιώνουν με αναλλοίωτα εργαλεία της πλειοψηφούσας - εκτός εκλογών! - τάξης. Της εργατικής. Με σφυροδρέπανα. Δαγκωτό ΚΚΕ, για να μην τολμάει κανείς να έχει το γάιδαρό του δεμένο και το λαό δεδομένο.

ΓΙΑΤΙ...

"Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσαν.

ΓΙΑΤΙ...

Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω

λίγα φεγγάρια απόμειναν στη μνήμη.

Είναι κι αυτός ένας ειρμός της σκέψης, ένας τρόπος

ν' αρχίσεις να μιλάς για πράγματα που ομολογείς

δύσκολα, σε ώρες όπου δε βαστάς, σε φίλο

που ξέφυγε κρυφά και φέρνει

μαντάτα από το σπίτι κι από τους συντρόφους,

και βιάζεσαι ν' ανοίξεις την καρδιά σου

μη σε προλάβει η ξενιτιά και τον αλλάξει.

ΓΙΑΤΙ...

Ερχόμαστε απ' την Αραπιά, την Αίγυπτο την Παλαιστίνη

τη Συρία.

ΓΙΑΤΙ...

Ερχόμαστε απ' την άμμο της έρημος απ' τις θάλασσες του

Πρωτέα,

ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,

καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες το κλουβί του.

ΓΙΑΤΙ...

Το βροχερό φθινόπωρο σ' αυτή τη γούβα

κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας

ή αυτό που θα 'λεγες αλλιώς νέμεση μοίρα

ή μοναχά κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,

ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.

ΓΙΑΤΙ...

Εύκολα τρίβεται ο άνθρωπος μες τους πολέμους,

ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο,

χείλια και δάχτυλα που λαχταρούν ένα άσπρο στήθος

μάτια που μισοκλείνουν στο λαμπύρισμα της μέρας

και πόδια που θα τρέχανε, κι ας είναι τόσο κουρασμένα,

στο παραμικρό σφύριγμα του κέρδους.

ΓΙΑΤΙ...

Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,

άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν,

σαν έρθει ο θέρος

προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ' άλλο χωράφι,

σαν έρθει ο θέρος

άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό

άλλοι μπερδεύουνται μες τ' αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν.

Αλλά τα ξόρκια τ' αγαθά τις ρητορείες,

σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τι θα τα κάνεις;

Μήπως ο άνθρωπος είναι άλλο πράγμα;

Μην είναι αυτό που μεταδίνει τη ζωή;

Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν.

Ομως ο τόπος που τον πελεκούν και που τον καίνε σαν

το πεύκο, και τον βλέπεις

είτε στο σκοτεινό βαγόνι, χωρίς νερό, σπασμένα τζάμια,

νύχτες και νύχτες

είτε στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δείχνουν οι στατιστικές,

ετούτα ρίζωσαν μες το μυαλό και δεν αλλάζουν

ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα

που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες τα παρθένα δάση

κι αυτά καρφώνουνται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν,

ρίχνουν κλωνάρια και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας

λεύγες και λεύγες.

ΓΙΑΤΙ...

ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.

Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει.

ΓΙΑΤΙ...

στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο

μνησιπήμων πόνος.

«Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε...»

ΓΙΑΤΙ...

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν".

ΥΓ: Τα λόγια του Σεφέρη οδυνηρά και παρήγορα... Εγώ, ως πολίτης και ψηφοφόρος αυτής της χώρας, ενεός από την κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα, μόνο ΓΙΑΤΙ... μπορώ ν' αρθρώσω».

Εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό στήριξης του ΚΚΕ για τις εκλογές της 16ης Σεπτέμβρη, θεωρούμε ότι η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα επιβάλλει και τη δική μας συμμετοχή για μια ριζική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζεται εναλλάξ από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Από τη σκοπιά αυτή, διατηρώντας ενδεχόμενες διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις, υποστηρίζουμε στις ερχόμενες εκλογές το ΚΚΕ, διότι διαπιστώνουμε ότι οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις του συνεχώς επιβεβαιώνονται, αλλά και διότι το ΚΚΕ αγωνίζεται με συνέπεια για να αντισταθεί σε όσα αντιλαϊκά θέλουν να επιβάλουν στο λαό μας.

Στις 16 του Σεπτέμβρη δίνεται μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι επιστήμονες, οι νέοι και οι γυναίκες που ασφυκτιούν στη σημερινή κατάσταση, βιώνοντας τις συνέπειες της πολιτικής που εφαρμόζουν εναλλάξ οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μπορούν με την ψήφο τους να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα αμφισβήτησης και ανατροπής και να βάλουν τις βάσεις για μια άλλη πορεία. Ταυτόχρονα, να δοθεί ένα μήνυμα αισιοδοξίας για το ρόλο του λαϊκού παράγοντα στις επικείμενες εξελίξεις.

Οι εργαζόμενοι και οι νέοι να στρέψουν τις πλάτες στις πολιτικές που τους κάνουν το βίο αβίωτο και να εξαπολύσουν μια προειδοποιητική βολή, για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι σήμερα, πέρα από κάθε αμφιβολία, η μόνη χρήσιμη ψήφος για το λαό και τη νεολαία, γιατί δεν αφορά μόνο τη μέρα των εκλογών αλλά αποτελεί και μια παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα. Γιατί το ΚΚΕ δε δεσμεύεται από τη στήριξη αντιλαϊκών αποφάσεων της ΕΕ, όπως είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ούτε σκύβει το κεφάλι στο ιδεολόγημα περί «ανάγκης θυσιών για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας».

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους αγρότες και επαγγελματίες, τους επιστήμονες, τη νεολαία και τις γυναίκες να δώσουν τώρα τη δική τους απάντηση!

Καμία ανοχή, όχι άλλη αναμονή, καμία αυταπάτη, ψήφος στο ΚΚΕ τώρα!

Αρβανίτης Γιώργος - αγρότης, αντιδήμαρχος Τυρνάβου

Βλαχοδήμος Δημήτριος - αγρότης, πρώην δημοτικός σύμβουλος Ελασσόνας

Γιαννούκας Αθανάσιος - Αναπληρωτής Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής ΠΠΝ Λάρισας

Γιώτας - Τσέλνικας Κώστας - δάσκαλος, δημοτικός σύμβουλος Τυρνάβου

Γκαραγκούνης Στέλιος - εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Αμπελώνα

Δαρούση Σούλα - μουσική επιμελήτρια Δημοτικού Ραδιοφώνου Λάρισας, πρόεδρος Σωματείου ΔΕΤΠΟΛ

Ζάγουρα Γιώτα - δικηγόρος, μέλος του Προεδρείου της Επιτροπής Ειρήνης Λάρισας

Ζαραμπούκα Βάσω - υπάλληλος ΑΤΕ, μέλος ΔΣ Εργατικού κέντρου Ν. Λάρισας

Καμπισιούλη Αντιγόνη - καθηγήτρια φιλόλογος

Καργιώτης Αθανάσιος - γυναικολόγος

Καρυώτης Αθανάσιος - παθολόγος

Καψωριτάκης Ανδρέας - επίκουρος καθηγητής Γαστρεντερολογίας

Κοντογιάννη - Λιτσάκου Καλλιόπη - γιατρός, αναπληρώτρια διευθύντρια μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας ΓΝ Λάρισας

Κοντοφάκα Θεοδώρα - εκπαιδευτικός

Κουτσιούκης Θανάσης - Δημοτικός Σύμβουλος Αμπελώνα

Μάγγου Ελένη - εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Τυρνάβου

Μαρμαρέντζας Βασίλειος - συνταξιούχος ΟΤΕ

Μπαλανίκας Βασίλειος - συνταξιούχος δάσκαλος

Μπαλασούλης Γιάννης - δικηγόρος, μέλος ΕΕΔΥΕ

Μπογιατζής Χρήστος - Ιδ. Υπάλληλος

Μπούσιος Βασίλης - δάσκαλος, μέλος ΔΣ Συλλόγου δασκάλων Λάρισας

Οικονόμου Βασίλης - υπάλληλος ΟΑΕΔ, πρώην αντιδήμαρχος Γιάννουλης

Μωυσίδου Ρεβέκκα - ακτινολόγος, επιμελήτρια Α΄ ΠΠ Νοσοκομείου Λάρισας

Πανταζής Ανδρέας - εμποροϋπάλληλος, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ν. Λάρισας

Παπαδάμου Γεωργία - επιμελήτρια Β΄ ΠΠ Νοσοκομείου Λάρισας

Παπαθανασίου Βασίλης - οδηγός, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Ν. Λάρισας

Παπακωνσταντίνου Ερικέτη - μικροβιολόγος

Παπαστεργίου Αγις - δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Λάρισας

Πράττος Κώστας - υπάλληλος ΕΑΣ, ΓΓ ΠΑΕΔ Πλατυκάμπου

Σαλαμπάσης Σωκράτης - οδοντίατρος

Σκυλλάκος Τάσος - νευρολόγος, πρώην δημοτικός σύμβουλος Λάρισας

Σπυροπούλου Ιωάννα - πλαστική χειρουργός

Τότσικας Γιάννης - ηθοποιός

Τσανάκα Ολγα - Πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Τυρνάβου

Τσιλιμίγκας Τάσος - υπάλληλος, Δημοτικός Σύμβουλος Γόννων

Τσιτρούλης Γιώργος - συνταξιούχος συνεταιριστικός υπάλληλος, δημοτικός σύμβουλος Νίκαιας

Χατζηκράχτης Στέλιος - εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Τυρνάβου

Χατζής Δημήτρης (Τζίμας) - γεωπόνος ΑΣΕΠΟ Αγιάς, μέλος ΔΣ Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας

Χατζή Ελένη - αρχιτέκτονας

Φυλακτοπούλου Ζωή - οδοντίατρος

Ψύχος Αθανάσιος - γαστρεντερολόγος επιμελητής Α΄ ΠΠ Νοσοκομείου Λάρισας

Λάρισα 7/9/2007

Αυτές τις 6 μέρες ως την κάλπη έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε και να ξαναδούμε όλους αυτούς που το προηγούμενο διάστημα συναντήσαμε, ανθρώπους που ήδη έχουν δηλώσει την εκτίμησή τους πως σ' αυτήν την εκλογική μάχη έχει σημασία να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Και μαζί τους να δώσουμε και τη μάχη του ψηφοδελτίου.

Μαζί με τους κομμουνιστές, μπορούν να γράψουν τη δική τους σελίδα. Εγγύηση και συγκριτικό πλεονέκτημα αποτελεί η πολιτική του ΚΚΕ, ο πρωτοπόρος ρόλος του στην ιστορία αγώνων που γράφεται καθημερινά για τα δικαιώματα του λαού μας.

Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ άνθρωπος, ο λαϊκός αγωνιστής, που είναι όρθιος, που μ' όλη του την ψυχή πάλεψε και παλεύει για να φτάσει η πολυπόθητη «άσπρη μέρα» στη γη μας βεβαιώνει ξανά την παρουσία του στην εκλογική μάχη στις 16 του Σεπτέμβρη.

ΜΑΚΡΙΝΟΣ και πολύδακρυς ο αγώνας του μεγάλου κόσμου της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης για να θέσουν στους εκάστοτε αφέντες της εξουσίας τα μεγάλα ζητήματα της ηθικής και υλικής αποκατάστασης των αγωνιστών.

ΠΕΡΑΣΑΝ πολλά χρόνια, έγιναν πολλοί σκληροί αγώνες των αντιστασιακών οργανώσεων της ΠΕΑΕΑ και της ΠΟΑΟ. Η κραυγή των αγωνιστών, που διαδήλωσαν αμέτρητες φορές, έθετε τα αιτήματα, να δοθεί λύση σε ζητήματα τιμής, που είχε η ελληνική πολιτεία χρέος να πράξει.

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ τα απαντητικά τους. Δώδεκα χρόνια ολόκληρα δε βρήκαν ούτε μια φορά λίγα λεπτά για να δεχτούν τους αντιστασιακούς της ΠΕΑΕΑ και της ΠΟΑΟ, για να δέσουν τα ζητήματά τους.

ΣΤΑΣΗ υπερφίαλη μειωτική, που με κάθε τρόπο επιζητούσαν να δείξουν την εχθρική διάθεση για την επίλυση των αιτημάτων τους. Περίμεναν χρόνια.

ΜΕΤΡΗΜΟ δεν έχουν οι αγωνιστές που «έφυγαν» αδικαίωτοι, στην πολύχρονη αυτή αναμονή.

Ο ΕΑΜΙΚΟΣ κόσμος της Εθνικής Αντίστασης, οι έφηβοι του Αγώνα, αετόπουλα τότε, 80άρηδες σήμερα.

Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ αγωνιστής, αυτός, που βγήκε από το σχολειό του ΕΑΜ όρθιος, όσο κι αν το κορμί το πελεκάνε τα χρόνια και τα βάσανα μπαίνει στη στερνή φάση της μάχης της 16ης του Σεπτέμβρη. Με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, το ψηφοδέλτιο της ζωής και της πίστης μας, με αισιοδοξία εφήβου, με ευθύνη.

ΣΤΑ σχέδια και τη διάθεσή τους είναι να ξαναγράψουν της Εθνικής Αντίστασης την Ιστορία, να εξοβελίσουν το ΕΑΜ και να θάψουν όσο μπορούν πιο βαθιά το ΚΚΕ, που στάθηκε πρωτεργάτης και πρώτος αιμοδότης του ΕΑΜ. Η Ιστορία γράφτηκε και δεν υπάρχει χέρι ικανό να την ξεγράψει...

ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ των προσκυνημένων, οι εκλεκτοί των δοσίλογων, θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη της νέας γενιάς τις επικές σελίδες των αγώνων. Ετσι κλείνουν τις πόρτες της νεότερης ιστορίας μας και τους φτάνουν μερικές λέξεις, αλλά κι αυτές γραμμένες «ανάποδα».

ΑΥΤΟΣ είναι ο κόσμος της μεγάλης αγρύπνιας, που θα βρεθεί ξημερώματα της Κυριακής μπροστά στο εκλογικό κέντρο και θα περιμένει με υπομονή να ψηφίσει μαζί με τους συντρόφους το Κόμμα που έδεσε τη ζωή του. Το ΚΚΕ με την 90χρονη πορεία. Κόμμα θυσίας, πίστης και ελπίδας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ ζητούν ευθέως «ισχυρή λαϊκή εντολή», για να προχωρήσουν με ταχύτερα βήματα τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις», ή αντίστοιχα τη «νέα αλλαγή». Επιδιώκουν, δηλαδή, με τη βοήθεια και του ισχύοντα καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την οποία θα επικαλεστούν για την προώθηση της προγραμματικής τους ατζέντας.

Η κλασική πολιτική λιτότητας, με την καθήλωση μισθών και συντάξεων σε επίπεδα πείνας, θα συνοδευτεί από νέες ανατροπές - μεγαλύτερη ελαστικοποίηση στις εργασιακές σχέσεις (που δήθεν θα ...μειώσουν και την ανεργία!), τροποποίηση της εργατικής νομοθεσίας στην κατεύθυνση της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την αντικατάστασή τους από ατομικές ή επιχειρησιακές, καθώς και του περιορισμού έως κατάργησης της νόμιμης αποζημίωσης για κάθε εργαζόμενο σε περίπτωση απόλυσης.

Ηδη έχει προαναγγελθεί, μέσω του νεολογισμού της «ενεργού γήρανσης», η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κατ' αρχήν στα 67 χρόνια με πλήρη εφαρμογή του νόμου Ρέππα, και σταδιακά ακόμα περισσότερο με εκβιαστικό μοχλό πίεσης τις επιδοματικού χαρακτήρα συντάξεις, ως «κίνητρα για εθελούσια παραμονή στην εργασία», κατ' επιταγήν της ΕΕ και των εγχώριων εργοδοτικών επαγγελματικών ενώσεων, συνδυαστικά με την επικείμενη μείωση των συντάξεων σε ποσοστό 20% - 25%, την περαιτέρω μείωση των εργοδοτικών εισφορών και την υπαγωγή του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης στην πλήρη ανταποδοτικότητα, με στόχο τη σχεδόν ολοσχερή ιδιωτικοποίησή της.

Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας θα παραμείνουν στην «προκρούστεια κλίνη» της ΝΑΤΟικής διχοτόμησης και συνδιαχείρισης του Αιγαίου, ενώ τα Ελληνόπουλα θα κληθούν να συνδράμουν σε ακόμα μεγαλύτερο αριθμό τις ιμπεριαλιστικές δολοφονικές αποστολές, στα πλαίσια του «νεοταξικού δόγματος». Και όλα τα παραπάνω θα ισχυρίζονται μετά τις εκλογές ότι φέρουν την υπογραφή του λαού...

Ακριβώς η συνειδητοποίηση από όλο και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων του τι πράγματι επιφυλάσσει σε βάρος τους η επόμενη μέρα, βάσει και της συσσωρευμένης εμπειρίας από την πολυετή διακυβέρνηση του τόπου διαδοχικά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχει δημιουργήσει ανάλογες θετικές διεργασίες στη συνείδησή τους, αρχικά με τη γενικευμένη και πλειοψηφική πλέον παραδοχή ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε μόνιμη αντιλαϊκή σύμπλευση - ταύτιση, και σε δεύτερη ανάλυση στην απαξίωσή τους ως στυλοβατών ενός σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Από την άλλη, όμως, όταν καλούνται να απαντήσουν στο «διά ταύτα», να τοποθετηθούν δηλαδή απέναντι στην ουσία του πολιτικού προβλήματος του τόπου και σε σχέση με τις όποιες μετεκλογικές εξελίξεις, φροντίζουν με συνέπεια να αποδεικνύουν το συμπληρωματικό τους ρόλο.

Ετσι π.χ. ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., όσο μάλιστα πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών, ξεκαθαρίζει ότι μπορεί να συνεργαστεί ή να παράσχει κοινοβουλευτική στήριξη σε όποιο από τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα είναι πρώτο, αρκεί να σχηματιστεί «κυβέρνηση προσωπικοτήτων», με τα απαραίτητα βέβαια πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης απέναντι στην αστική τάξη, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Οσο για τον πρόεδρο του ΣΥΝ, αυτός περνά από τις υποκριτικές κορόνες για την «ενότητα της αριστεράς», στον απροκάλυπτο αντικομμουνισμό (ανυπόστατες θεωρίες συνωμοσιολογίας, συκοφάντηση κοινωνικών και ταξικών αγώνων κ.λπ.), και εμμέσως πλην σαφώς «κλείνει το μάτι» στο ΠΑΣΟΚ, είτε προβάλλοντας την ανάγκη σ' αυτές τις εκλογές «να ηττηθεί η ΝΔ και να χάσει ο δικομματισμός», είτε δηλώνοντας πολύ πρόσφατα ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι «να μη σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση», ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την υλοποίηση του κεντροαριστερού σεναρίου και στη χώρα μας.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ και οι υπόλοιπες μικρότερες πολιτικές κινήσεις που συμπράττουν εκλογικά μαζί του, επιδιώκουν την «ήττα του δικομματισμού» με ταυτόχρονη ενίσχυση του διπολισμού, δηλαδή τον εξωραϊσμό, καθώς και τη θεσμική και πολιτική θωράκιση και νομιμοποίηση αυτού του βάρβαρου συστήματος.

Αλλωστε, η σταδιακή αποσαφήνιση προθέσεων για την επομένη των εκλογών των παραπάνω συμπληρωματικών προς το δικομματισμό κομμάτων, έρχεται σε πλήρη ακολουθία με την πολιτική συνεργασίας τους και συνδιοίκησης, μαζί με εκπροσώπους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διευκολύνοντας μέσω αυτής το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Ειδικότερα ο ΣΥΝ «έβαλε πλάτη» σε κάθε αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική, ψηφίζοντας από κοινού την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, υιοθετώντας στο εργατικό κίνημα διεκδικητική πολιτική στα όρια των δήθεν «αντοχών της εθνικής οικονομίας», ενώ συμμετείχε σε κάθε «κοινωνικό διάλογο» που στόχευε στο χτύπημα λαϊκών κατακτήσεων.

Ισχυρή κυβέρνηση σε λίγες μέρες θα σημαίνει αδύναμο λαό, έτοιμο να δεχτεί μοιρολατρικά την επιδείνωση της ζωής του. Ισχυρό ΚΚΕ θα επιτρέψει στην εργατική τάξη της χώρας μας και στους συμμάχους της να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, να οργανώσουν καλύτερα την πάλη τους και να αρχίσουν επιτέλους να αναμετριούνται με τον ταξικό αντίπαλο από καλύτερες θέσεις.

Η ψήφος στο ΚΚΕ όπλο στα χέρια κάθε αριστερού για τη λαϊκή συμμαχία, προοπτική για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν πάση θυσία να βγάλουν από την προεκλογική συζήτηση - προκειμένου να μην καταθέσουν τους αντιδραστικούς τους σχεδιασμούς - θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων. Επιχειρούν με τους ανούσιους καυγάδες τους και το παραμύθι της ακυβερνησίας να μεταλλάξουν τις αγωνίες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των νέων για το μεροκάματο, τη δουλιά, το εισόδημα, τη σύνταξη, την Παιδεία, την Υγεία. Προσπαθούν με τα οράματά τους περί «ισχυρής Ελλάδας» να περάσουν την αντίληψη στο λαό πως η ανταγωνιστικότητα, η αποδοχή των νόμων της αγοράς, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας αποτελούν προσωπικό του «στοίχημα» και ότι η καλύτερη αφομοίωσή τους θα του εξασφαλίσει την «κοινωνική ευημερία»! Επιδιώκουν τις απαιτήσεις της πλουτοκρατίας, οι οποίες αποτελούν και δικές τους στρατηγικές επιλογές για την επομένη των εκλογών, με την προώθηση νέου γύρου καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και μεταρρυθμίσεων, να τις εμφανίσουν σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει δήθεν ...«αναδιανομή του εισοδήματος».

Για τις ανάγκες της εξαπάτησης του λαού χρησιμοποιούν την καραμέλα της προσαρμογής της χώρας στις «νέες ευρωπαϊκές προοπτικές»! Τις κατευθύνσεις δηλαδή που δίνουν τα ευρωενωσιακά κέντρα και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα), στην πορεία υλοποίησης της Στρατηγικής της Λισαβόνας, εφαρμογής της «Λευκής» και της «Πράσινης Βίβλου», της Συμφωνίας της Μπολόνια. Τις κατευθύνσεις που δίνουν οι εκπρόσωποι της ντόπιας πλουτοκρατίας. Μετά τον πρόεδρο του ΣΕΒ, που ζήτησε επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, ήρθε ο πρόεδρος του Εμπορικού Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ), Κ. Μίχαλος, ο οποίος σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ΑΛΦΑ την προηγούμενη Τρίτη δήλωσε: «Τι είναι καλύτερο, να κλείνουν οι επιχειρήσεις και να βρίσκονται επιχειρηματίες και εργαζόμενοι στο δρόμο ή να υπάρχει μια ευέλικτη μορφή που θα μπορούν να συνυπάρχουν και να ρυθμίζεται και το ωράριο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν και οι σκοποί των εργαζομένων και ο σκοπός της επιχείρησης;»!

Ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων δε στάθηκε όμως εκεί. Απαίτησε για την επομένη των εκλογών: «Εχουμε δει την ανεργία και η όποια μείωση επιτεύχθηκε, επιτεύχθηκε διότι μικρότερη φορολογική επιβάρυνση (σ.σ. των επιχειρήσεων) σημαίνει περισσότερες επενδύσεις και περισσότερες επενδύσεις σημαίνει μείωση της ανεργίας. Εχει γίνει μια πρόοδος, αλλά χρειάζεται να προχωρήσουμε και σε άλλες διαρθρωτικές αδυναμίες που παρουσιάζει το κράτος και θέλω να ελπίζω ότι η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει θα ανοίξει αυτά τα θέματα».

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και οι βιομήχανοι δεν έχουν καμιά αγωνία αν την επομένη των εκλογών θα προκύψει «γαλάζια» ή «πράσινη» κυβέρνηση, αφού τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο Γ. Παπανδρέου έχουν δεσμευτεί μέσα από τις ομιλίες τους στα διάφορα «Φόρουμ» και τα προγράμματα των κομμάτων τους για την αντιλαϊκή πολιτική που θα ακολουθήσουν. «Διαπιστευτήριό» τους, εξάλλου, αποτελεί και η διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεών τους, την οποία φιλοδοξούν να επεκτείνουν:

-- Με τις προγραμματικές τους θέσεις, οι εταίροι του δικομματισμού για την Κοινωνική Ασφάλιση επιδιώκουν την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων με την πλήρη εφαρμογή του «νόμου Ρέππα». Την «παράταση του εργάσιμου βίου και πέραν των ορίων συνταξιοδότησης». Την καθιέρωση της «εθνικής σύνταξης» των 500 ή 600 ευρώ. Το πετσόκομμα των κατηγοριών των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων και των αναπηρικών συντάξεων.

-- Η ΝΔ με το νόμο 3385/2005 και το ΠΑΣΟΚ με τον δικό του 2874/2000 προχώρησαν στην κατάργηση του οκταώρου, στη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», στην «απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων». Επόμενοι μετεκλογικοί στόχοι: Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, η παραπέρα ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η ακόμα μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους, η καθιέρωση της ημιανασφάλιστης εργασίας, η απαλλαγή των εργοδοτών από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, η ελαχιστοποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων, η καθήλωση των μισθών στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας».

-- Με το «νόμο - πλαίσιο» για την Παιδεία και τις προτάσεις τους περί «αυτοτέλειας», «αυτονομίας» και «αυτοδιαχείρισης» των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αλλά και την παράλληλη ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ που έχουν εξαγγείλει, επιδιώκουν να διευκολύνουν τη λειτουργία της Ανώτατης Εκπαίδευσης με επιχειρηματικά κριτήρια, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να διεισδύσουν στη λειτουργία, στις υποδομές και στην έρευνά τους.

-- Οι προτάσεις και η εφαρμογή των νόμων τους έχουν στόχο να βαθύνουν και να επεκτείνουν τις μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του συστήματος Υγείας και Πρόνοιας. Μέσα από τη «σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα» στο χώρο της Υγείας και τη μειωμένη κάθε χρόνο κρατική επιχορήγηση προς τις μονάδες Υγείας και Πρόνοιας για λειτουργικές δαπάνες, που σήμερα περιορίζεται στο 5,5% των συνολικών δαπανών, προσπαθούν να ανοίξουν το δρόμο στο μεγάλο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται σ' αυτό τον ευαίσθητο χώρο να γιγαντέψει τα κέρδη του.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα βιώσουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων:

• Οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να δουλεύουν τουλάχιστον μέχρι τα 67 χρόνια με προοπτική ακόμα και τα 70
• Οι μισοί συνταξιούχοι της χώρας θα συνεχίσουν να παίρνουν συντάξεις κάτω από 500 ευρώ το μήνα
• Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να αμείβονται με μισθούς εξαθλίωσης των 657,89 ευρώ (μεικτά) και μεροκάματα των 29,39 ευρώ (μεικτά)
• Οι νέοι άνθρωποι θα παραμείνουν «μερικώς απασχολούμενοι» και «μερικώς ασφαλισμένοι» με μισθούς των 400 και 500 ευρώ
• Τα πάνω από 2.000.000 εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας θα περιμένουν τα 66 λεπτά τη μέρα του «Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής» που εξήγγειλε η κυβέρνηση για να ...ζήσουν
• Η λαϊκή οικογένεια θα κληθεί να πληρώσει δίδακτρα στα Πανεπιστήμια για τη μόρφωση των παιδιών της
• Ο ελληνικός λαός θα συνεχίσει να ξοδεύει περισσότερα από 1.500 ευρώ το χρόνο για την υγεία του

Αυτούς τους εφιαλτικούς σχεδιασμούς που υποθηκεύουν το μέλλον του, ο ελληνικός λαός έχει μια μεγάλη ευκαιρία να τους εμποδίσει στις 16 Σεπτέμβρη. Τα λαϊκά στρώματα κλείνοντας τα αυτιά τους στις Σειρήνες του δικομματισμού και στα καλοπληρωμένα «παπαγαλάκια» του που φέρνουν τη συντέλεια του κόσμου στην περίπτωση που δεν υπάρξει ισχυρή κυβέρνηση, να φτάσουν μπροστά στην κάλπη έχοντας μόνο στο μυαλό τους τι τους επιφυλάσσουν για την επόμενη μέρα οι εταίροι του δικομματισμού. Να σκεφτούν ότι με την ψήφο τους μπορούν να εμποδίσουν, να γκρεμίσουν τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να «παγώσουν» τους νόμους τους. Να σκεφτούν ποιο κόμμα παλεύει για τα δικαιώματά τους και βρίσκεται δίπλα τους στους αγώνες τους, με τη σταθερή και αταλάντευτη θέση ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και να κάνουν το βήμα ενισχύοντας με την ψήφο τους το ΚΚΕ.

Το παράδειγμά τους, φυσικά, θα ακολουθήσουν και άλλοι όμιλοι και άλλες πρέσβειρες. Οι υιοθεσίες χωριών θα γίνουν της μόδας! Κολυμβήθρες του Σιλωάμ! Γέμισε ο τόπος από χορτασμένους πονεσιάρηδες που πρέπει να εκφραστούν. Γέμισε ο τόπος κοσμικούς που σχημάτισαν ουρά για να φωτογραφηθούν δακρυσμένοι! Η χώρα μας είναι ξέφραγο αμπέλι! Και σε τέτοια (ξέφραγα) αμπέλια φυτρώνουν του κόσμου τα παράσιτα! Του κόσμου οι σπόνσορες καμένων χωριών...

Ξεφτίλισαν πληγωμένους και απελπισμένους ανθρώπους! (Εχουν και αυτοί τις ευθύνες τους, βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι της ώρας!). Τους ανάγκασαν να γονατίσουν! Να παρακαλέσουν. Να ντροπιαστούν! Και τα έκαναν όλα αυτά και, μάλιστα, μπροστά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, γιατί γνωρίζουν πως το επίσημο κράτος, η πολιτεία, χρόνια τώρα, πέρασε τις υποχρεώσεις της στους τηλεμαραθώνιους ευσπλαχνίας και στις πρέσβειρες καλής θέλησης! Στους μικρούς και μεγάλους Βαρδινογιάννηδες, που συνοδευόμενοι από νταούλια και πίπιζες, βρήκαν ευκαιρία να χορέψουν πάνω σε πραγματικά αποκαΐδια και σε πραγματικά καμένα κορμιά. Ζωντανά πράγματα δηλαδή, και όχι τεχνητά, όπως οι αναστενάρηδες!

Αν το κάνετε λοιπόν, τυφλά σαν τυφλοί, όπως κάνατε τόσα χρόνια, και ανανεώστε την εμπιστοσύνη σας στον ανυπόληπτο δικομματισμό, ο οποίος, χωρίς ντροπή, σας παραδίδει στους σκοτεινούς ομίλους και στις μελό πρέσβειρες καλής θέλησης τους δίνετε μια ακόμα τετραετία, για να ολοκληρωθούν οι τηλεμαραθώνιοι. Αν αρέσκεστε στην τραγωδία, σας βεβαιώνω πως στις 17 αρχίζει το πραγματικό δράμα. Ο,τι ζήσαμε μέχρι σήμερα, είναι μόνον μερικές σκηνές από το πραγματικό έργο. Εκτός και αν τους στείλτε στον αγύριστο...

Η μικρομεσαία αγροτιά χρειάζεται ένα κόμμα και μια κυβέρνηση που θα υπηρετεί τα συμφέροντά της. Κι αυτό είναι μόνο το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα, που προειδοποίησε την αγροτιά για το τι θα γίνει σε βάρος της. Είναι το μόνο κόμμα, που δε θεωρεί μονόδρομο τον ΠΟΕ, την ΚΑΠ και τις αναθεωρήσεις της. Είναι το μόνο κόμμα, που λέει ότι στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας μπορεί να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία σε όφελος ολόκληρου του λαού, που θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς της μικρομεσαίας αγροτιάς, στις κρατικοσυνεταιριστικές βιομηχανίες μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και παραγωγής αγροτικών εφοδίων και στο κρατικό εμπόριο. Είναι το μόνο κόμμα, που είναι πάντα δίπλα στους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Η αγροτιά με τους αγώνες της, την ψήφο της και τη συσπείρωσή της στο ΚΚΕ μπορεί να ανοίξει το δρόμο για να ζήσει με αξιοπρέπεια στα χωράφια της και τα χωριά της. Ετσι μπορεί να αντιμετωπίσει τα χειρότερα που έρχονται, είτε γίνει κυβέρνηση η ΝΔ, είτε το ΠΑΣΟΚ. Με αδύναμη κυβέρνηση και αδύναμη αξιωματική αντιπολίτευση και δυνατό ΚΚΕ, η αγροτιά γίνεται ακόμα πιο δυνατή και μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών της.

Με ισχυρό ΚΚΕ, η αγροτιά μπορεί με καλύτερους όρους να διεκδικήσει, ανάμεσα σε άλλα:

• Ικανοποιητικές εγγυημένες τιμές σε όλα τα αγροτικά προϊόντα και μέτρα εξασφάλισης των εισοδημάτων των αγροτών.
• Ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής και της ψαλίδας στις τιμές παραγωγού και καταναλωτή.
• Αναπλήρωση του χαμένου αγροτικού εισοδήματος που προκλήθηκε από τη νέα ΚΑΠ και προστασία της εγχώριας παραγωγής.
• Ενίσχυση των συνεταιρισμών για να περιοριστεί η ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων.
• Αμεσο διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες και κατάργηση των εισφορών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και κεφαλαίου από τον ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος.
• Αλλαγή των προϋποθέσεων καταβολής των κοινοτικών και εθνικών κινήτρων για να έχουν πρόσβαση και οι φτωχοί αγρότες.

Η ελπίδα της μικρομεσαίας αγροτιάς βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ ότι χρειάζεται να κατακτηθεί η λαϊκή εξουσία, που θα μετατρέψει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής σε κοινωνική ιδιοκτησία και θα εφαρμόζει την πολιτική της λαϊκής οικονομίας. Βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για τον παραγωγικό συνεταιρισμό: Την οργάνωση της αγροτικής οικονομίας σε μεγάλης κλίμακας παραγωγικές μονάδες, δηλαδή, τον πραγματικά παραγωγικό συνεταιρισμό, δίνει απάντηση στο υπαρκτό διαρθρωτικό πρόβλημα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Ο παραγωγικός συνεταιρισμός, στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας, θα εξασφαλίζει την πραγματική ανάπτυξη της γεωργίας σε όφελος του λαού και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Στις 16 του Σεπτέμβρη υπάρχει μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τη μικρομεσαία αγροτιά να στηρίξει και να ενισχύσει τα συμφέροντά της, να στηρίξει και να ενισχύσει το ΚΚΕ!

Γιατί το ΚΚΕ αναγνωρίζει ότι το μεροκάματο των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ καθημερινά γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Οι κυβερνητικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν έφεραν τα αντικειμενικά κριτήρια, που όλο καταργούνται και κάθε φορά βρικολακιάζουν με νέες μορφές, όποτε ξεχειλώσει η «μαύρη τρύπα» του προϋπολογισμού από τις παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Εφεραν τη σταδιακή αύξηση των εισφορών κατά 41% τα επόμενα χρόνια με την ενοποίηση των ταμείων που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και ολοκλήρωσε η ΝΔ. Εφεραν τη σταδιακή μείωση της κρατικής επιχορήγησης με προοπτική το μηδενισμό της. Εφεραν την καλπάζουσα ιδιωτικοποίηση της Υγείας που κάνει όλο και ακριβότερη την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πώς αλλιώς θα αντλήσει πόρους το μεγάλο κεφάλαιο, το κρυφό καμάρι του δικομματισμού.

Γιατί το ΚΚΕ δεν προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα όπως ο ΣΥΝ. Οι μικρές επιχειρήσεις έχουν αντίπαλο στο ίδιο γήπεδο το μεγάλο κεφάλαιο, μόνο που παίζουν εκτός έδρας και ο διαιτητής είναι πουλημένος. Οποιαδήποτε απόχρωση φιλολαϊκής διακυβέρνησης δεν έχει προοπτική επιβίωσης στα στενά όρια της εξουσίας των μονοπωλίων. Η ψήφος στο ΛΑ.Ο.Σ αν δεν εξοφληθεί σε όποιον από τους εταίρους του δικομματισμού δώσει τα περισσότερα, θα αναλωθεί σε μια εθνικιστική σκοταδιστική ρητορεία. Κάθε «νοικοκύρης» μικροεπιχειρηματίας δεν κινδυνεύει από τους Αλβανούς και τους Κινέζους. Τα μονοπώλια βρίσκονται πίσω από τους καπνούς που σηκώνει ο ΛΑ.Ο.Σ. και καραδοκούν για να τους εκμεταλλευτούν όλους.

Γιατί το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι δε φτάνει μια ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια για να λυθούν τα προβλήματα. Η υποβάθμιση της Υγείας, της Παιδείας, του περιβάλλοντος, η ανεργία η καθημερινή πάλη για το μεροκάματο, η αγωνία για το αύριο, έχουν την πηγή τους στην εξουσία των μονοπωλίων και αφορούν όλα τα λαϊκά στρώματα χωρίς διακρίσεις. Για να ανακουφιστούν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ από την αβεβαιότητα πρέπει να συνδυάσουν τον καθημερινό ατομικό αγώνα για την επιβίωση με την κοινωνική πάλη μαζί με τους εργαζόμενους και τους αγρότες ενάντια στην αιτία των προβλημάτων. Γι' αυτό η ψήφος στο ΚΚΕ είναι πολλαπλά χρήσιμη. Γιατί αποτελεί το καλύτερο λίπασμα για τους λαϊκούς αγώνες που έρχονται. Γιατί δίνει ώθηση για να ξεκολλήσει «της ιστορίας η ρόδα».

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που ενόψει των εκλογών διεκδικούν την εξουσία και μάλιστα με «ισχυρές αυτοδυναμίες», όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και στην πράξη στηρίζουν και εφαρμόζουν τις πολιτικές της στρατηγικής της Λισαβόνας. Η ολοκληρωτική ανατροπή των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων με στόχο την ένταση της εκμετάλλευσης, οι ιδιωτικοποιήσεις και «συμπράξεις», η εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, βρίσκουν απολύτως σύμφωνα και τα δύο κόμματα. Αλλωστε οι πολιτικές που εφάρμοσαν είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Αυτές τις «μεταρρυθμίσεις», όπως χαρακτηρίζουν το πακέτο των αντιδραστικών μέτρων που απεργάζονται για το λαό, προτίθενται να εφαρμόσουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση όποιο από τα δύο κόμματα κι αν βρεθεί στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές.

Θεματοφύλακας για την πιστή εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών είναι οι οργανώσεις των επιχειρηματιών στους οποίους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποκλίνονται και δίνουν τα διαπιστευτήριά τους. Διαγκωνίζονται ποιος από τους δύο θα μπορέσει πιο αποτελεσματικά να εφαρμόσει όλα εκείνα τα μέτρα και τις πολιτικές που απαιτούν για την εξασφάλιση της διεύρυνσης της κερδοφορίας τους. Απόλυτα ενδεικτική για την πολιτική που θα εφαρμοστεί την επόμενη τετραετία, είτε είναι το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, είτε η ΝΔ, είναι η κωδικοποίηση των αξιώσεων που προβάλλει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Αθήνας (ΕΒΕΑ) σε υπόμνημά του ενόψει της ΔΕΘ και των εκλογών. Ιδού τι προσδοκούν οι εμποροβιομήχανοι από την επόμενη κυβέρνηση:

Για το ασφαλιστικό απαιτούν «επανεξέταση των υπερβολών και των ιδιαίτερων προνομίων που ευνοούν ορισμένα τμήματα του ασφαλισμένου πληθυσμού χωρίς να μπορούν να γενικευτούν στο σύνολό του». Με άλλα λόγια μείωση συντάξεων και αύξηση ορίων ηλικίας, αφού για γενίκευση προς τα πάνω, δε γίνεται ούτε λόγος.

Για τις εργασιακές σχέσεις η διατύπωση είναι ξεκάθαρη: «τίποτα λιγότερο απ' ό,τι ισχύει στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης» με πρωταρχικό «προώθηση και ενσωμάτωση των βασικών σημείων της στρατηγικής της Λισαβόνας για την απασχόληση». Για τους εμποροβιομήχανους είναι μεταξύ των «διαρθρωτικών αδυναμιών» της ελληνικής οικονομίας «το γεγονός ότι η Ελλάδα παρουσιάζει τον τέταρτο υψηλότερο βαθμό ακαμψίας της εργατικής νομοθεσίας σε σύγκριση με άλλες χώρες μέλη του ΟΟΣΑ παρά τις όποιες θετικές αλλαγές που προωθήθηκαν στα θέματα υπερωριών και διευθέτησης του χρόνου εργασίας». Και για όσους εξακολουθούν να έχουν απορίες, αλλού το ΕΒΕΑ διευκρινίζει ότι αυτά τα οποία απαιτεί να προχωρήσουν άμεσα προκειμένου να... ξεπεραστούν οι «διαρθρωτικές αδυναμίες» είναι:

• «Προσαρμογή του εργασιακού καθεστώτος στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η όξυνση του διεθνούς ανταγωνισμού και η παγκοσμιοποίηση των αγορών».
• «Για τον καθορισμό των αμοιβών πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η παραγωγικότητα, ιδίως στο δημόσιο τομέα», δηλαδή να καταργηθεί το μισθολόγιο.
• «Για τον καθορισμό των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να εξαιρεθούν από την Εθνική Κλαδική Σύμβαση οι κλάδοι οι οποίοι βρίσκονται σε ύφεση», δηλαδή να καταργηθεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.
• «Περαιτέρω προώθηση του θεσμού της μερικής απασχόλησης».
• «Περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας με έμφαση στην ενίσχυση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (προσωρινή απασχόληση, μερική, επινοικιαζόμενη)».
• «Επανεξέταση σε ορισμένους τομείς της εφαρμογής των καθιερωμένων εργασιακών μορφών απασχόλησης (πενθήμερο, οκτάωρο) και προσαρμογή στις ειδικές συνθήκες που δημιουργεί ο ανταγωνισμός και το διεθνές περιβάλλον».

«Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα του ελληνικού κρατικού πανεπιστημίου» είναι κι αυτό μια από τις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της οικονομίας κατά το ΕΒΕΑ. Για να διευκρινίσουν πως «η ποιότητα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπονομεύεται από τη συνδυασμένη εφαρμογή μιας σειράς «αναχρονιστικών "δικαιωμάτων"» μεταξύ αυτών, όπως αναφέρεται, και από την... απεργία! Να απαγορευτεί, λοιπόν, το δικαίωμα των καθηγητών στην απεργία, απαιτούν οι εμποροβιομήχανοι. Επιπλέον, απαιτούν: «ανεξάρτητο και αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης όλων των φορέων της εκπαίδευσης και σύνδεσης της χρηματοδότησής τους με αυτά». Σε απλή μετάφραση η... αποδοτικότητα των σχολείων και των πανεπιστημίων θα κρίνεται με βάση το κατά πόσο το πρόγραμμα σπουδών που παρέχουν είναι ευθυγραμμισμένο με τις ανάγκες της «αγοράς» και αναλόγως θα χρηματοδοτούνται, αφού έτσι κι αλλιώς ένα το κρατούμενο είναι για τα μονοπώλια η «πληρέστερη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας». Αυτό το στόχο εξυπηρετεί και η εύηχη πρόταση για «αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία», δηλαδή, να χρηματοδοτεί το δημόσιο τα προγράμματα που απαιτούν οι επιχειρήσεις να ενταχθούν στα σχολεία με «ταυτόχρονη απελευθέρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κρατικό μονοπώλιο».

Στο υπόμνημα που κατέθεσε αυτές τις μέρες το ΕΒΕΑ κάνει ένα βήμα παραπέρα από τις γνωστές αξιώσεις του για την παιδεία βάζοντας ακόμα και θέμα διεύρυνσης του αποκλεισμού από τα δημόσια πανεπιστήμια με κριτήριο το εισόδημα. Συγκεκριμένα, κάνει λόγο για «κατάργηση της δωρεάν παιδείας για τους έχοντες και κατέχοντες πέραν της υποχρεωτικής εκπαίδευσης». Πίσω, βεβαίως, από τον προσδιορισμό «έχοντες και κατέχοντες», ο καθένας μπορεί να δει μια αξιολόγηση με τα μέτρα και τα σταθμά που η ΕΕ βάζει τα όρια της φτώχειας. Με στόχο, δε, τη «διάδοση του επιχειρηματικού πνεύματος», οι εμποροβιομήχανοι προτείνουν ακόμα και να εισαχθούν στα σχολεία δραστηριότητες όπως «mini companies» («μικρές εταιρείες») μέσω των οποίων με βάση την τεχνική της «βιωματικής εκπαίδευσης», των... «συνεργασιών με επιχειρήσεις», «σπουδαστικών διαγωνισμών», οι μαθητές θα διδάσκονται πώς θα γίνουν καλοί επιχειρηματίες, δηλαδή καλοί εκμεταλλευτές, καλοί κερδοσκόποι, καλά αρπαχτικά!

Ασφαλώς, από τις αξιώσεις των εμποροβιομηχάνων από την επόμενη κυβέρνηση δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι απαιτήσεις τους για ακόμα μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια για τις επιχειρήσεις τους με άμεσο τη μείωση της φορολογίας των ΑΕ στο 20%, ενώ μεταξύ των μέτρων «ενθάρρυνσης» της λεγόμενης «επιχειρηματικότητας» εντάσσουν την «προσαρμογή του αναχρονιστικού προστατευτικού εργασιακού νομικού πλαισίου ειδικά σε ό,τι αφορά το κόστος των απολύσεων». Ούτε λίγο ούτε πολύ απαιτούν να καταργηθεί η καταβολή αποζημιώσεων στους απολυμένους. Εκ των ων ουκ άνευ είναι για το μεγάλο κεφάλαιο η εντατικοποίηση και επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων σε τομείς που φαίνεται να έχουν καθυστερήσει με βάση τα χρονοδιαγράμματα και τις προσδοκίες τους. Ετσι, ζητούν να αυξηθεί ο «ανταγωνισμός» σε τομείς όπως «η τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι ταχυδρομικές υπηρεσίες, οι λιμενικές υπηρεσίες, η ύδρευση και αποχέτευση, οι μονάδες καθαριότητας των πόλεων κ.ά.». «Καθυστέρηση» διαπιστώνουν και στις ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας όπου μεταξύ των άλλων ζητούν να ιδιωτικοποιηθεί και το 30% των παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ.

Το υπόμνημα του ΕΒΕΑ που εκπροσωπεί το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο, ισοδυναμεί με «μαύρη βίβλο» για το μέλλον του λαού. Μόνο που το υπόμνημα αυτό είναι και η κατευθυντήρια γραμμή των πολιτικών που απεργάζονται σε βάρος του λαού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως πιστοί υπηρέτες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι έχουν πολλά και σοβαρά δείγματα γραφής της πολιτικής των δύο κομμάτων. Είναι πια ξεκάθαρο τι εννοούν και τα δύο κόμματα όταν κάνουν σημαία τους την πολιτική των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων» και της «ανταγωνιστικότητας». Το ζούμε χρόνια τώρα. Ολα αυτά που περιγράφουν οι εμποροβιομήχανοι στη λίστα των αντιδραστικών αξιώσεών τους κι ακόμα χειρότερα, περιμένουν τους εργαζόμενους την επομένη των εκλογών, εάν δε δώσουν ηχηρό μήνυμα αντίστασης, μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να τα εμποδίσουν. Η «ισχυρή αυτοδυναμία» που ζητούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι το μέσο με το οποίο πιο εύκολα εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να προωθήσουν τα αντιλαϊκά τους σχέδια. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βάλουν φρένο σ' αυτά τα σχέδια. Μπορούν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες τους και να προλάβουν τα χειρότερα. Να αποδυναμώσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να καταδικάσουν την πολιτική τους και τη νέα αντιλαϊκή επίθεση. Οσο πιο ισχυρό είναι το λαϊκό κίνημα, όσο πιο δυνατή και συντονισμένη είναι η αντίσταση που θα συναντήσουν, τόσο πιο δύσκολο θα είναι γι' αυτούς να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν τα αντιλαϊκά τους σχέδια. Γι' αυτό την άλλη Κυριακή πρέπει να «μαυριστούν» και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και, ταυτόχρονα, να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ.

Συγκέντρωση πραγματοποίησε την περασμένη Πέμπτη, 30/08/2007, η Επιτροπή Φίλων του ΚΚΕ Μελβούρνης με κύριο θέμα την προεκλογική οικονομική ενίσχυση του Κόμματος. Στη Συγκέντρωση παραβρέθηκε εκ μέρους της Πολιτειακής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας ο σ. Σάββας Λιούπας, ο οποίος μετέφερε θερμό χαιρετισμό του ΚΚΑ στους συγκεντρωμένους.

Τη συγκέντρωση άνοιξε με ενός λεπτού σιγή για τα θύματα των πυρκαγιών στην Ελλάδα ο σ. Παναγιώτης Σταματόπουλος, πρόεδρος της οργάνωσης και πρόεδρος του Συνδέσμου Αγωνιστών και Φίλων της Εθνικής Αντίστασης Μελβούρνης.

Στη σύντομη ομιλία του ο Π. Σταματόπουλος είπε μεταξύ των άλλων:

«Συγκεντρωθήκαμε απόψε για να στείλουμε μια έκκληση στους συγγενείς και φίλους μας στην Ελλάδα, αλλά και σ' όλους τους πατριώτες να ενισχύσουν το ΚΚΕ, το κόμμα που βρίσκεται πάντα δίπλα στον Ελληνα εργαζόμενο και σ' όλους τους βιοπαλαιστές και προασπίζεται τα συμφέροντά τους.

Είναι το κόμμα που δεν καπηλεύτηκε τον πόνο και τη δυστυχία που προκάλεσαν οι φωτιές, αλλά με σοβαρό πολιτικό λόγο ξεσκέπασε τα δυο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για τη μη δημιουργία υποδομών για πρόληψη τέτοιων συμφορών.

Χρειάζεται να βάλουμε όλοι πλάτη για ένα ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ».

Ολοι οι παρευρισκόμενοι, αλλά και άλλοι που δεν ήταν στη συγκέντρωση, πρόσφεραν και συγκεντρώθηκε το ποσό των 6.240 δολαρίων.

Ακολουθούν τα ονόματα και ο τόπος καταγωγής αυτών που πρόσφεραν για ενίσχυση του ΚΚΕ.

ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Πάνος, στη μνήμη του πατέρα του Ευαγγέλου από Καλλιθέα Λακεδαίμονος, 1.000 δολ. Στη μνήμη του ΚΑΝΙΑΔΑΚΗ ΜΙΧΑΛΗ από Χανιά η οικογένειά του προσφέρει 150 δολ. ΚΑΛΛΙΩΝΙΔΗ Κούλα, στη μνήμη του πατέρα της Κλέωνα, από Καβάλα 20 δολ. ΚΑΤΣΑΜΑ Δήμητρα, στη μνήμη του συζύγου της Γαβριήλ, από Ανωγή Ιθάκης, δολ. 20. ΠΟΥΛΕΝΤΖΑΣ Νίκος και Θόδωρος, στη μνήμη του πατέρα τους Σωκράτη, πολιτικού πρόσφυγα στην Πολωνία, καταγωγή από Βατοχώρι Καστοριάς, δολ. 50. ΤΣΑΟΥΣΗΣ Δημήτρης, από Αγιο Δημήτριο Ολύμπου, πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, δολ. 20. ΒΑΓΕΝΑΣ Κώστας, από Καρυά Ολύμπου, πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, δολ. 20. ΓΟΥΝΑΡΙΔΗΣ Πολυχρόνης, πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία, δολ. 20. ΣΑΛΑΧΑΣ Θανάσης, από Καλάβρυτα, δολ. 100. ΤΣΙΤΑΣ Γιάννης, από Βυθό Κοζάνης, δολ. 50. ΤΣΙΤΑΣ Επαμεινώντας, από Βυθό Κοζάνης, στη μνήμη του πατέρα του Σταύρου, δολ. 50. ΖΑΓΚΑΛΗΣ Γιώργος, από Δρυμάδες Ιωαννίνων, δολ. 50. ΚΑΡΑΓΛΑΝΗΣ Γιάννης, από Μεσσηνία, δολ. 50. ΣΤΡΑΤΕΑΣ Σταύρος, από Σαϊδώνα Μεσσηνίας, δολ. 1.000. ΙΩΑΝΝΟΥ Νίκος και Αντρούλα, από Κύπρο, δολ. 100. ΣΑΡΓΙΑΝΙΔΗΣ Βασίλης, από Γαλανόβρυση Ελασσόνας, δολ. 100. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος, από Πάτρα, δολ. 100. ΠΑΣΧΟΣ Αντώνης, από Γεράνεια Ελασσόνας, δολ. 100. ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ Στέφανος, από Τζιτζιφιές Αθήνα, δολ. 50. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Σταύρος και Ολγα, από Σπιτάλη Μεσσηνίας, δολ. 70. ΓΚΑΓΚΑΤΣΑΚΗΣ Βασίλης, από Σκεπαστό Θεσσαλονίκης, δολ. 50. ΜΑΝΤΑΛΟΣ Θανάσης, από Λάρισα, δολ. 200. ΜΠΑΝΤΗΣ Απόστολος, από Ροδιά Λάρισας, δολ. 50. ΤΟΥΝΤΑΣ Χρήστος, από Κάψια Τρίπολης, δολ. 50. ΑΚΑΜΑΤΗΣ Βασίλης, από Σαμοθράκη, δολ. 50. ΠΟΥΡΟΣ Βασιλείου Ζήσης, από Καστοριά, δολ. 50. ΧΑΤΖΗΛΑΔΑΣ Αντώνης, από Γόνους Λάρισας, δολ. 20. ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ Γιώργος και Πάτρα, από τον Τρύφου Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, δολ. 100. ΚΑΛΤΕΚΗΣ Δημήτρης, από Γεράνεια Ελασσόνας, δολ. 20. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Δημήτρης, από Καλλιθέα Λακεδαίμονος στη μνήμη του πατέρα του Ευαγγέλου που δολοφονήθηκε το 1949, δολ. 60. ΑΛΕΙΦΕΡΗΣ Πάνος, από Σκάλα Μεσσηνίας, δολ. 50. ΜΠΑΡΚΑ Βασιλική, από Μελιβοία Λάρισας, δολ. 20. ΚΙΡΚΙΛΗΣ Σαράντος, από Μελιγαλά Μεσσηνίας, δολ. 20. ΣΑΡΑΝΤΟΓΛΟΥ Νίκος, από Πάτρα, δολ. 200. ΦΙΛΗΣ Γιώργος, από Δαμάσι Τιρνάβου, δολ. 30. ΚΟΚΚΙΝΟΣ Σπύρος, από Σέρρες, δολ. 200. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Αχιλλέας, από Κύπρο, δολ. 20. ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ Ηλίας, από Κύπρο δολ. 20. ΜΕΛΒΟΥΡΝΙΩΤΗΣ Γιώργος, δολ. 100. Πέντε Φίλοι από Ναύπακτο, δολ. 100. ΣΑΡΑΝΤΑΚΗΣ Γιώργος, από Σπάρτη, δολ. 10. ΕΡΜΗΣ Νίκος, από Βέροια, δολ. 10. ΜΑΡΟΤΖΙΔΗΣ Γιώργος, από Βέροια δολ. 10. ΛΙΟΛΙΟΣ Γιάννης, από Χαλκιδική, δολ. 20. ΣΚΟΠΕΤΟΣ Γιώργος, από Μεσσηνία, δολ. 20. ΧΟΝΤΡΟΣ Γιώργος, από Τρίπολη, δολ. 10. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ Βασίλης, δολ. 10. ΑΡΓΥΡΟΣ Αδ., από Κέρκυρα, δολ. 10. ΑΝΩΝΥΜΟΣ από Ηλεία, δολ. 200. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος, από Αετό Μεσσηνίας, δολ.100. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ Ερμής, από Μεσσηνία, δολ. 50. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ Αρης, από Πάτρα, δολ. 50. ΚΟΥΓΙΑΣ Γιώργος, από Σέρρες, δολ. 50. ΚΙΟΥΣΗΣ Δημήτρης, από Πάτρα, δολ. 10. ΤΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Νίκος, από Πειραιά, δολ. 50. ΤΣΙΚΟΣ Αθανάσιος, από Σμερτό Θεσπρωτίας, δολ. 50. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Ηλίας, από Μεγάλο Ελευθεροχώρι Λάρισας, δολ. 40. ΖΑΡΡΑΣ Χριστόφορος, από Ρίζωμα Τρικάλων, δολ. 200. ΣΕΒΔΑΛΗΣ Γιώργος, κάτοικος Ολμπουρι Βικτορίας, δολ. 100. ΠΕΛΑΔΑΡΙΝΟΣ Φίλιππας, από Πειραιά, δολ. 100. ΓΚΑΓΚΑΤΣΑΚΗΣ Γιάννης, από Σκεπαστό Θεσσαλονίκης, δολ. 50. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Γιάννης, στη μνήμη του παππού του Γιάννη πολιτικού πρόσφυγα στη Ρουμανία, δολ. 100. ΣΩΡΟΣ Τάκης, από Αίγινα, δολ. 20. ΔΡΑΓΟΒΙΤΣ Μενέλαος, από Σέρβια Κοζάνης, δολ. 30. ΚΑΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Θεόδωρος, από Λήμνο, δολ. 50. ΤΣΙΑΚΙΛΟΣ Θεόδωρος, από Πράσινο Γορτυνίας, δολ. 100. ΚΑΛΟΚΑΘΗΣ Παναγιώτης, από Πήδασο Πυλίας, δολ. 20. ΚΑΝΕΛΑΚΗΣ Παναγιώτης, από Κυπαρισσία Μεσσηνίας, δολ. 50. ΣΙΑΧΟΥ Δημήτρης και Ρώμα από Τρίκαλα, δολ. 50. ΠΛΙΑΤΣΑΡΗΣ Θεόδωρος, από Εράτειρα Κοζάνης, δολ. 40. ΠΑΠΑΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ Πίτσα, από Σκάλα Μεσσηνίας, δολ. 20. ΜΑΚΡΗΣ Βαγγέλης, από Τριανταφυλλιά Σέρρες, δολ. 30. ΠΑΠΑΚΡΙΒΟΣ Αχιλλέας, από Λάρισα, δολ. 20. ΚΑΜΠΗΣΙΟΣ Σωτήρης, από Λάρισα, δολ. 30.

-- Σήμερα Κυριακή η Α. Τσάμη στις 7.30 μ.μ. στις εργατικές πολυκατοικίες της Κηφισιάς.

-- Αύριο Δευτέρα η Η. Πατσουράκη στις 9.30 π.μ. στο Βρεφοκομείο Αθηνών στα Σεπόλια.

-- Αύριο Δευτέρα ο Λ. Παπακωνσταντόπουλος στις 6.30 π.μ. στον ΟΤΕ στο κτίριο ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΥ, στις 8.30 π.μ. στον ΟΤΕ στην Καλλιθέα και στις 12.30 μ.μ. στο Εθνικό Τυπογραφείο.

-- Αύριο Δευτέρα ο Σπ. Χαλβατζής στις 7 π.μ. στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στην Ελαΐδα.

-- Αύριο Δευτέρα ο Γ. Πρωτούλης στις 11 π.μ. στη Βιομηχανική περιοχή Μοσχάτου και στις 12 μ. στο εργοστάσιο VITTEX.

-- Αύριο Δευτέρα ο Π. Παπαγεωργόπουλος στις 6 μ.μ. στο Ζηρήνειο Γυμναστήριο στην Κηφισιά.

-- Αύριο Δευτέρα ο Γ. Φραγκογιάννης στις 10 π.μ. στο ΕΜΠ.

-- Αύριο Δευτέρα η Λ. Καρατζά και ο Β. Λέκκας στις 8 μ.μ. στη Ρεματιά στο Χαλάνδρι.

-- Αύριο Δευτέρα ο Μ. Παπαδόπουλος στις 10 π.μ. στο ΤΣΜΕΔΕ (Κολοκοτρώνη 4).

-- Αύριο Δευτέρα η Ε. Μηλιαρονικολάκη και ο Χ. Χουρδάκης στις 9 π.μ. στο ΚΕΑΤ και στις 12 μ. στο Φάρο Τυφλών στην Καλλιθέα.

- Αύριο Δευτέρα ο Γ. Σκιαδιώτης στις 10 π.μ. στην ΥΠΑ στο Ελληνικό.

-- Σήμερα Κυριακή η Ε. Παντελάκη σε συγκέντρωση στις 8.30 μ.μ. στην πλατεία Πηγάδας.

-- Σήμερα Κυριακή ο Κ. Τζατζάνης στα Κύθηρα.

-- Αύριο Δευτέρα η Ε. Παντελάκη το πρωί στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στις 6 μ.μ. μαζί με το Γ. Μόφορη στη Μυρτιδιώτισσα και στις 8 μ.μ. στην Ενωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά.

-- Αύριο Δευτέρα η Β. Νικολαΐδου στις 10 π.μ. στα εμπορικά στην Τσαλδάρη και στις 7 μ.μ. στου Ρέντη.

-- Αύριο Δευτέρα ο Γ. Μανουσογιαννάκης στις 8.30 π.μ. στο 1^ο ΕΛ - 1^ο ΕΠΑΣ Κορυδαλλού, στις 10 π.μ. στα κεντρικά γραφεία του ΟΛΠ και στις 7 μ.μ. στη Δραπετσώνα.

-- Αύριο Δευτέρα η Σ. Θωμάρεη στις 9 π.μ. στο 1^ο-5^ο ΚΑΠΗ Κερατσινίου.

-- Αύριο Δευτέρα ο Ν. Καββαδάς στο ΙΚΑ Δραπετσώνας.

-- Σήμερα Κυριακή ο Α. Τζέκης στις 10.30 π.μ. σε συγκέντρωση στην Επανωμή.

-- Σήμερα Κυριακή ο Μ. Σπυριδάκης στις 10.30 π.μ. στα χωριά Προφήτης και Σχολάρι.

-- Σήμερα Κυριακή ο Κ. Αλεξίου στις 10.30 π.μ. στο Δήμο Αρέθουσας.

-- Αύριο Δευτέρα ο Θ. Κυριακίδης στις 6 π.μ. στο εργοτάξιο καθαριότητας στη Χαριλάου.

-- Αύριο Δευτέρα ο Σ. Ζαριανόπουλος στις 10 π.μ. στο Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων.

-- Αύριο Δευτέρα ο Γ. Ζιώγας στις 10 π.μ. στο ίδρυμα Αγιος Στυλιανός.

-- Σήμερα Κυριακή η Ι. Σοφρόνωφ στις 11 π.μ. σε συγκέντρωση στα Ριζώματα.

-- Σήμερα Κυριακή ο Κ. Ρούτσας και η Κ. Κουρίτα στις 11.30 π.μ. στα ΚΑΠΗ Πλαταμώνα, στις 12.30 μ.μ. ΚΑΠΗ Παντελεήμονα.

-- Σήμερα Κυριακή ο Κ. Ρούτσας στις 8 μ.μ. περιοδεία στη Λεπτοκαριά

-- Σήμερα Κυριακή σύσκεψη με φίλους, οπαδούς και όσους στηρίζουν το ΚΚΕ καλεί η Εκλογική Επιτροπή Στήριξης Γουβών - Χερσονήσου του ΚΚΕ, στις 7.30 μ.μ. στο χωριό Πάνω Γούβες, στο καφενείο του «Θανάση».

-- Αύριο Δευτέρα εκδήλωση με θέμα τις θέσεις του ΚΚΕ για τις γυναίκες, στις 8 μ.μ., στο «Φρούριο».

-- Σήμερα Κυριακή ο Γ. Μαρίνος θα περιοδεύσει στις Κονίστρες.

-- Σήμερα Κυριακή η Σ. Ντούρου στο Μαρμάρι και αύριο Δευτέρα σε σχολεία της Χαλκίδας.

-- Σήμερα Κυριακή ο Γ. Αργύρης στο Ληλάντιο.

-- Σήμερα Κυριακή ο Τ. Σμπρίνης στα Μεσσάπια και αύριο Δευτέρα σε σχολεία.

- Σήμερα Κυριακή η Β. Παπασταθοπούλου - Ραχιώτη στην Ιστιαία και αύριο Δευτέρα στους Ωρεούς.

- Σήμερα Κυριακή και αύριο Δευτέρα ο Στ. Λιαγκάκης σε χωριά του Δήμου Κηρέα.

Είναι γνωστό ότι στη Νότια Ευρώπη βρίσκεται ο κύριος όγκος της ευρωπαϊκής αγροτικής παραγωγής. Το κάψιμο αυτών των περιοχών δίνει τη δυνατότητα ανασύνταξης του κεφαλαίου σε νέες δραστηριότητες. Αυτό αναλαμβάνει το χρηματιστικό κεφάλαιο με τη μορφή επενδύσεων. Οι διάφορες επενδυτικές μορφές, προσαρμοσμένες στην ιδιαιτερότητα κάθε περιοχής, προσπαθούν να δώσουν διέξοδο στο λιμνάζον βιομηχανικό κεφάλαιο.

Ολα δείχνουν ότι η δηλωμένη αναθεώρηση του χωροταξικού σχεδίου των καμένων εκτάσεων από τον ΥΠΕΧΩΔΕ Γιώργο Σουφλιά κι η ένταξή του στο ανάλογο νέο εθνικό χωροταξικό σχέδιο εντάσσεται στο ευρύτερο ευρωενωσίτικο σχέδιο για την καμένη Νότια (τουλάχιστον) Ευρώπη. Το έργο αναλαμβάνει η ισχυρότερη μορφή κεφαλαίου στην εποχή του ιμπεριαλισμού, το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Η σύνθετη αυτή λειτουργία στο σύνολό της έχει ένα αποτέλεσμα με δυο πλευρές. Η μια πλευρά είναι η συνεχής ανασυγκρότηση του κεφαλαίου με την αναπαραγωγή της υπεραξίας. Μέσα απ' αυτή την ανασυγκρότηση κι αναπαραγωγή, ανασυγκροτείται κι ανανεώνεται η ίδια η αστική τάξη κι η κυριαρχία της. Η άλλη πλευρά είναι η αναδιαμόρφωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του χρηματιστικού κεφαλαίου στις διεθνείς αγορές και στους στρατηγικούς χώρους. Το ζήτημα υπερβαίνει τα στενά εθνικά πλαίσια και αποκτά πλανητικό χαρακτήρα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

• Ο ΣΥΝ έχει συμφωνήσει στην εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, έστω και με ποσοστιαίους περιορισμούς, ως μορφή εργασιακής σχέσης. Εχει συμφωνήσει και συνδράμει και στην εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης. Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί μισθωτούς των 400 και 500 ευρώ. Την ίδια ώρα, φωνάζει για τα δικαιώματα της «γενιάς των 500 ευρώ». Μπορείς να εμπιστεύεσαι μια πολιτική δύναμη που εμφανίζεται ως υπερασπιστής αυτών των εργαζομένων, όταν έχει συμφωνήσει στην πολιτική που τους δημιουργεί και τους αναπαράγει;
• Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο Συνασπισμός αποδέχτηκε τον «Καποδίστρια», ψήφισε στην ΚΕΔΚΕ το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ που προβλέπει την εκτέλεση έργων μέσω «σχημάτων σύμπραξης» με τους επιχειρηματίες. Ψήφισε σε ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, που αφορούσαν σε ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, αύξηση της φορολογίας. Και φυσικά συμμάχησε, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ σε ουκ ολίγους δήμους στις διοικήσεις των ΟΤΑ. Μπορεί να είναι φερέγγυα για τα λαϊκά συμφέροντα μια δύναμη που συνδιαχειρίζεται σε όφελος των επιχειρηματιών έναν κρατικό μηχανισμό όπως η ΤΑ;
• Ο Αλ. Αλαβάνος το 2002 δήλωνε ως ευρωβουλευτής: «Παρά τις πολύχρονες και συνεχείς καταγγελίες μου ότι η κυβέρνηση παραβιάζει την οδηγία 89/48, εμμένει να μην αναγνωρίζει τους τίτλους των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που δίνονται σε συνεργασία με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών» (ΚΕΣ)! Τον περασμένο Απρίλη, σχετικά με την πρόταση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αναγνώριση των πτυχίων των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων στη χώρα μας δήλωνε: «... Μια κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στην αφαίρεση της άδειας από τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών». Πότε έλεγε αλήθεια; Οταν ήταν υπέρ των ΚΕΣ ή όταν ήταν ενάντια;
• Για την Υγεία, μιλάει για δημόσιο τομέα, αλλά συγχρόνως και για τις «μεγάλες ιδιωτικές μονάδες Υγείας και μαιευτήρια» που «πρέπει να τεθούν υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και σε βάθος χρόνου οι υπόλοιπες μονάδες». Γίνεται, όμως, να συνυπάρχουν αρμονικά δημόσιος και ιδιωτικός τομέας; Ο δημόσιος έλεγχος, ακόμα κι αν μπορέσει να υπάρξει, δεν καταργεί την επιχειρηματική δραστηριότητα σε έναν τομέα που δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ίχνος της.
• Οι δυνάμεις του ΣΥΝ στο συνδικαλιστικό κίνημα, από κοινού με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ συμμετείχαν στους «κοινωνικούς διαλόγους» για την κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, (π.χ. συμμετοχή στο «διάλογο» για το νομοσχέδιο Γιαννίτση). Στη συνέχεια αποχωρούσαν. Ετσι, την ίδια ώρα που απαιτούνταν κάθετη αντίθεση με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, οργάνωση και ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, αυτοί ήταν στο «διάλογο». Ωφελεί ή υπονομεύει αυτή η ταχτική τους την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων και τα συμφέροντα των εργαζομένων;
• Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία ο ΣΥΝ έλεγε: «Οχι στην εθνοκάθαρση - Οχι στον πόλεμο». Και ο πόλεμος εξαπολύθηκε στο όνομα της εθνοκάθαρσης. Στον πόλεμο ενάντια σε Αφγανιστάν και Ιράκ έλεγε: «Οχι στην τρομοκρατία - Οχι στον πόλεμο». Ο πόλεμος γινόταν με πρόσχημα την τρομοκρατία. Εξίσωνε έτσι τον θύτη με το θύμα! Μιλούσε για «επαρχιώτικο αντιιμπεριαλισμό», χλευάζοντας την αντιιμπεριαλιστική δράση. Και την ίδια ώρα συνδιοργάνωνε συλλαλητήρια με το ΠΑΣΟΚ που ήταν στην κυβέρνηση και συμμετείχε στην ιμπεριαλιστική δράση και στον πόλεμο, δίνοντας έδαφος, λιμάνια και αέρα για να περνά ο δολοφονικός στρατός τους και πάνω απ' όλα τη βάση της Σούδας. Μπορείς να εμπιστευτείς αυτή τη δύναμη, που σήμερα τάσσεται υπέρ της κατάργησης της βάσης στη Σούδα, ενώ τότε την κρίσιμη ώρα που χρειαζόταν μέγιστη αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση χλεύαζε την αντιιμπεριαλιστική δράση και διαδήλωνε με αυτούς που την παρέδιδαν σαν ορμητήριο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις; Τότε που στήριζε το γαλλογερμανικό άξονα ως αντίπαλο στις ΗΠΑ δέος;
• Στις πυρκαγιές υπέδειξε σαν ενόχους τις γιαγιάδες, τους βοσκούς και τους πυλώνες της ΔΕΗ, και όχι το οργανωμένο σχέδιο που εδράζεται στην επιχειρηματική δράση πάνω στη γη, εμποδίζοντας το λαό να αντιληφθεί και να αντιπαλέψει την πολιτική εμπορευματοποίησής της που καθοδηγεί το χέρι εμπρηστών. Αργότερα, θυμήθηκε να διατυπώσει το αίτημα «εθνικοποίηση της γης». Πότε, λοιπόν, είχε δίκιο, όταν συσκότιζε ως αιτία την εμπορευματοποίηση της γης, αποπροσανατολίζοντας το λαό, ή όταν ζητούσε «εθνικοποίηση» της δασικής γης;

Την ώρα που λέει ότι κάνει αντιδικομματικό αγώνα, εστιάζει κυρίως στην ήττα της κυβέρνησης. Λέει ότι είναι ανάγκη των καιρών «οι κυβερνήσεις συνεργασίας», αλλά ο ίδιος, όπως λέει, δεν πρόκειται να συνεργαστεί ούτε με ΠΑΣΟΚ ούτε με ΝΔ. Τι, τελικά, προτείνει ως διέξοδο; Θολούρα, σύγχυση και εμπόδια στον απεγκλωβισμό από την πολιτική του δικομματισμού και του κεφαλαίου.

Το σύνθημα κατά του δικομματισμού, όπως το προβάλλει ο ΣΥΝ, δε λέει πολλά από μόνο του. Πολύ περισσότερο που την ίδια ώρα που προβάλλει ότι δε θα συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο, ζητά την ήττα της «δεξιάς». Τη μείωση του ΠΑΣΟΚ, την προσδοκά ως το μέσο που θα αναγκάσει το ΠΑΣΟΚ να αλλάξει θέσεις και προγραμματικούς στόχους. Αυτό βλέπει ως τομή στο αστικό πολιτικό σύστημα, (Τσίπρας, Παρασκευή μεσημέρι στην ΕΤ 3). Μετά απ' αυτό δηλώνει ότι θα συμβάλει σε προοδευτική τάχα διέξοδο. Αλλά η πείρα έχει δείξει ότι τα αστικά κόμματα δεν αλλάζουν ούτε βεβαίως και με κυβερνήσεις συνεργασίας κεντροδεξιές και κεντροαριστερές. Το παράδειγμα της Γαλλίας και της Ιταλίας έδειξε ότι όχι μόνο δεν άλλαξαν, αλλά ώθησαν σε μετάλλαξη ακόμη και τα κομμουνιστικά κόμματα που συνεργάστηκαν με τη σοσιαλδημοκρατία στο χειρότερο. Το ζήτημα είναι να έχεις στόχους πάλης και κυρίως προγραμματική κατεύθυνση που δε σε οδηγεί στην ενσωμάτωση και στο συμβιβασμό μαζί τους. Και ο ΣΥΝ έχει μια πολιτική που στο κύριο πεδίο αντιπαράθεσης, το πεδίο της οικονομίας, δεν έχει γραμμή ρήξης με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. «Ανταγωνιστικότητα» και «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» είναι η κεντρική του γραμμή. Δηλαδή, διαιώνιση της συνύπαρξης κεφαλαίου εργατών.

Την ενότητα της αριστεράς την προβάλλει ως τάχα ριζοσπαστική συμμαχία, αλλά με θεμελιακό στίγμα το «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη». Ο λαός όμως δεν έχει ανάγκη από μια συμμαχία με μια ελκυστική ταμπέλα με στόχο να προσελκύσει εκλογική πελατεία έχοντας μέσα της το σπέρμα της διάσπασης και της ενσωμάτωσης στο σύστημα, όπως η «ενότητα της αριστεράς» τύπου ΣΥΡΙΖΑ..

Αυτό που χρειάζεται είναι η συμμαχία ενός, μαζικού - μαζικότατου και ενωτικού εργατικού κινήματος με τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς. Που οριοθετείται καθαρά, όχι μόνο απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στα συμφέροντα της αστικής τάξης. Απέναντι στις αντιλαϊκές επιλογές και δεσμεύσεις με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ. Που ξέρει να μην ενσωματώνεται και να μην υποκύπτει και έχει πρόταση εξουσίας διαφορετική από την υπάρχουσα.

Οι στόχοι των προτάσεων ανασυγκρότησης, που εξαγγέλλουν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αφορούν μόνο στην ενίσχυση του ιδιωτικού κεφαλαίου, της «επιχειρηματικότητας», των επενδύσεων πολυτελούς τουρισμού και στη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια

Μια πρώτη αποκάλυψη αποτελεί το γεγονός ότι οι δασικές πυρκαγιές, που συμβαίνουν στη χώρα μας, έχουν μία και μόνη βασική αιτία. Αυτή δεν είναι άλλη από το ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 30 χρόνια με την πολιτική τους έχουν μετατρέψει και τα δάση της χώρας (όπως και τα υπόλοιπα φυσικά οικοσυστήματα) από πηγή ζωής και δημόσιο αγαθό, σε εμπόρευμα και πεδίο ασύδοτης κερδοσκοπίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική που «οπλίζει» το χέρι των κάθε λογής εμπρηστών, καταπατητών και οικοπεδοφάγων. Μια πολιτική που τους ανοίγει την όρεξη και τους αποθρασύνει: Με τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του άρθρου 24 του Συντάγματος που υπόσχονται αποχαρακτηρισμούς εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών. Με τους δασοκτόνους νόμους που βαφτίζουν τις δασικές εκτάσεις «χορτολίβαδα» και «βοσκότοπους». Με το «κόλπο» της εξαίρεσης από την αναδάσωση καμένων εκτάσεων. Με τις κάλπικες οριοθετήσεις δασών με πρόσχημα τη σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου. Με την ανυπαρξία Δασολογίου και δασικών χαρτών. Με τη διάσπαση και υποβάθμιση της δασοπυρόσβεσης κ.ά. Τα δύο κόμματα δείχνουν μάλιστα αμετανόητα και μετά τις καταστροφές. Θα συνεχίσουν τον ίδιο δρόμο και στο θέμα πρόληψης των πυρκαγιών...

Μια δεύτερη αποκάλυψη - βοηθούσης, ασφαλώς και της προεκλογικής περιόδου - είναι ότι τα κόμματα του δικομματισμού, παραμένουν αμετανόητοι διάδοχοι του αλήστου μνήμης «Μαυρογιαλούρου». Το μαρτυρά η επαίσχυντη απόπειρα μαζικής εξαγοράς ψήφων που επιχείρησαν πάνω στα αποκαΐδια, με την ωμή εκμετάλλευση της απόγνωσης και της δεινής θέσης στην οποία έχουν περιέλθει οι πυρόπληκτοι. Δεν είναι τυχαίος ο χυδαίος πλειστηριασμός «παροχών» στον οποίο αναλώθηκαν τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, όσο και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου. Αντί εδώ και χρόνια να έχουν θεσμοθετήσει την πάγια και πλήρη αποκατάσταση των πληγέντων από φυσικές καταστροφές, από χρήματα που θα εξασφαλιστούν από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, τους ακούσαμε και τους είδαμε να διαγκωνίζονται για τα «τριχίλιαρα», «δεκαχίλιαρα» και «δεκαπενταχίλιαρα». Να τα δίνουν «όλα» σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και διαφθοράς συνειδήσεων, ενώ είναι σίγουρο ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα επικαλεστούν - όποιος κι αν βγει και όπως πάντα - ότι βρήκαν «καμένη γη» (και μάλιστα τώρα όχι απλώς συμβολικά) για να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους. Κανείς λοιπόν δεν είναι πλέον διατεθειμένος να τσιμπήσει το «δόλωμα»...

Μια τρίτη - και σημαντικότερη ίσως αποκάλυψη - είναι ότι και οι δυο είναι έτοιμοι να αναθέσουν την ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους (μεγαλοεργολάβους, μεγαλοξενοδόχους, μεγαλοτραπεζίτες κ.ά.) με την εφαρμογή ενός «νέου παραγωγικού πρότυπου». Ενα «παραγωγικό πρότυπο», κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου και των κατευθύνσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, τις τραγικές συνέπειες της οποίας ήδη ζουν οι αγρότες σε πολλές περιοχές της χώρας.

Πάνω σε όλα αυτά ούτε ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ Κ. Καραμανλής, ούτε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου «μάσησαν» τα λόγια τους παρουσιάζοντας στους πυρόπληκτους το - εντελώς πανομοιότυπο - «όραμά» τους για την «επόμενη μέρα»:

• «Στις πυρόπληκτες περιοχές θα γίνουν οι αναγκαίες αναδιαρθρώσεις με την εισαγωγή νέων, πιο παραγωγικών καλλιεργειών και περισσότερο εμπορεύσιμων», δήλωσε στις 31 Αυγούστου ο Κ. Καραμανλής, προσθέτοντας ότι ανάμεσα στους άξονες πολιτικής που θα ακολουθήσει είναι: «Η δημιουργία δράσεων ανάπτυξης και η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, που θα στηρίζεται σε ισχυρά κίνητρα», «ο τουρισμός και οι κινήσεις υποστήριξης στη βαριά βιομηχανία του τόπου μας»... Βέβαια, δεν παρέλειψε να υποσχεθεί την «κατασκευή ενός σύγχρονου ολυμπιακού αθλητικού κέντρου» στην Αρχαία Ολυμπία και την «αναμόρφωση του χωροταξικού σχεδιασμού», με βάση ασφαλώς το πρότυπο του ειδικού χωροταξικού για τον Τουρισμό, που έχει ετοιμάσει το ΥΠΕΧΩΔΕ και μεταβάλλει τη χώρα σε ένα απέραντο ξενοδοχείο.
• «Η αναπτυξιακή μας προοπτική βρίσκεται στην "πράσινη οικονομία". Με νέα οργάνωση και κατευθύνσεις στον αγροτικό τομέα και νέα πολιτική αγροτικής γης, με νέες πολιτικές για την ενέργεια, τις μεταφορές, τη βιομηχανία, τον τουρισμό», δήλωσε στις 2 Σεπτέμβρη 2007 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, εξαγγέλλοντας ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης που «θα δώσει το χαρακτήρα της νέας ανάπτυξης του μη αστικού χώρου, σε συνδυασμό με την πρότυπη γεωργία, τον πολιτισμό, τον οικοτουρισμό, αλλά και νέες καινοτομικές δράσεις». Θέλετε μερικές από τις δράσεις αυτές; Η δημιουργία ουσιαστικά μιας ελληνικής «Ντίσνεϊλαντ» στην Αρχαία Ολυμπία! Η επιτάχυνση της κατασκευής του Νότιου/Δυτικού Αξονα Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα και του άξονα Τρίπολη - Καλαμάτα, που έχουν ανατεθεί από την κυβέρνηση της ΝΔ με τις περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης», που θα χαρατσώσουν το λαό με πενταπλάσια διόδια και θα δημιουργήσουν μια νέα δεξαμενή υπερκερδών για τέσσερις - πέντε κατασκευαστικούς ομίλους και άλλες τόσες τράπεζες...

Τι σημαίνουν όλες αυτές οι εξαγγελίες; Οτι θα υπάρξει ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και η συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια. Η απαξιωμένη πλέον καμένη γη θα περάσει για «ένα κομμάτι ψωμί» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους οι οποίοι θα τη μετατρέψουν σε «φιλέτα» φτιάχνοντας μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα, κέντρα θαλασσοθεραπείας, γήπεδα γκολφ, καζίνο, φάρμες αγροτοτουρισμού για τα μεγάλα βαλάντια. Οι κάτοικοι των περιοχών θα γίνουν εποχικοί υπάλληλοι στα τουριστικά συγκροτήματα ή εργάτες γης, ασφαλισμένοι, μάλιστα, στον ΟΓΑ, ούτε καν στο ΙΚΑ!

Μη φανταστεί κανείς ότι αυτά είναι απλώς «σενάρια». Οι εξελίξεις αυτές έχουν ξεκινήσει και πριν ακόμη ξεσπάσουν οι μεγάλες πυρκαγιές. Απλώς, οι φωτιές τις διευκολύνουν και τις επιταχύνουν.

Ολα αυτά τα επιβεβαιώνουν οι πρόσφατες αποκαλύψεις του «Ρ», σύμφωνα με τις οποίες:

Λίγες μόλις μέρες πριν ξεσπάσουν οι φωτιές στην Ηλεία - εντελώς συμπτωματικά - ο νομός δεχόταν επίσκεψη από εκπροσώπους μεγάλων πολυεθνικών τουριστικών και επενδυτικών ομίλων, οι οποίοι με τις ευλογίες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από χρόνια θέλουν να δημιουργήσουν τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, εμπορικά κέντρα και άλλες χρυσοφόρες μπίζνες στις προστατευόμενες περιοχές του Καϊάφα (ξενοδοχειακές μονάδες πέντε και τεσσάρων αστέρων, γήπεδο γκολφ, κέντρο θαλασσοθεραπείας κ.ά.) και της Αρχαίας Ολυμπίας (Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου). Δεν είναι ακριβώς τα σχέδια αυτά που εξυπηρετούν οι εξαγγελίες περί «ανασυγκρότησης» των δύο αρχηγών που προαναφέραμε;

Τις ίδιες μέρες που ο Γράμμος τυλιγόταν στις φλόγες, γίνονταν συσκέψεις με τη συμμετοχή στελεχών της κυβέρνησης για την εξέλιξη του προγράμματος τουριστικής αξιοποίησης του βουνού, με τη συμμετοχή και κοινοτικών κονδυλίων.

Την ίδια περίοδο, στην περιοχή της Μεσσηνίας πραγματοποιείται το περιβόητο Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) που επικύρωσαν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Βουλή την 1η Μάρτη 2007 και που περιλαμβάνει, εκτός των άλλων την κατασκευή 6 ξενοδοχειακών μονάδων 5 αστέρων, συνεδριακό κέντρο 1.200 θέσεων, κέντρο θαλασσοθεραπείας, και 2 γήπεδα γκολφ.

Οι στόχοι των προτάσεων ανασυγκρότησης, που εξαγγέλλουν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αφορούν μόνο στην ενίσχυση του ιδιωτικού κεφαλαίου, της «επιχειρηματικότητας», των επενδύσεων πολυτελούς τουρισμού και στη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια. Δεν αφορούν το λαό, ο οποίος και από τους δυο το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι χειρότερες μέρες. Δεν έχει, επομένως, άλλη επιλογή, από το να βάλει φραγμό σ' αυτόν τον καταστροφικό δρόμο. Δεν έχει άλλη επιλογή από το να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, να παλέψει για αλλαγή πολιτικής.