Αν όμως ξύσει κανείς λίγο την γυαλιστερή επιφάνεια, και δει τα υπάρχοντα δεδομένα, ανακαλύπτει ότι το Internet δεν είναι τόσο «παγκόσμιο», ενώ η θρυλούμενη «εξίσωση» που επιφέρει - σε πόρους, σε εκφραστικά μέσα- ισχύει μόνο σε επίπεδο λόγων και διακηρύξεων, όχι πραγματικών ισορροπιών. Να οι τέσσερις βασικές ανισότητες του Δικτύου:

Ανισόμετρη κατανομή χρηστών. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε στα τέλη του 1999 η NUA (http://www.nua.int/), οι 179 εκατ. χρήστες του Internet κατανέμονται ως εξής: Βόρειος Αμερική (Καναδάς-ΗΠΑ) 102,03 εκατ., Ευρώπη 42,69 εκατ., Ασία/Περιοχή Ειρηνικού 26,97 εκατ., Λατινική Αμερική 5,29 εκατ., Αφρική 1,14 εκατ., Μέση Ανατολή 0,88 εκατ.. Αξιοπρόσεκτο «δημογραφικό» στοιχείο είναι ότι, ενώ οι ΗΠΑ αποτελούν το 4,8% του παγκόσμιου πληθυσμού, συγκεντρώνουν το 57% του πληθυσμού του Δικτύου. Τι σημαίνουν τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό αν δούμε το Internet ως «στρατηγικό πλεονέκτημα»...

Ανισόμετρη κατανομή πόρων. Ο όρος «πόροι» μπορεί να αναγνωσθεί με διάφορους τρόπους: ας πούμε, ποια είναι η υπάρχουσα υποδομή/τεχνογνωσία/εφαρμοσμένη τεχνολογία σε διάφορες χώρες, ή πόσο κοστίζει η πρόσβαση στο Internet για επιχειρήσεις/πολίτες. Π.χ. στην Αφρική -αντικείμενο διαρκούς αποικιοκρατικής καταλήστευσης- το Internet είναι εκτός της εμβέλειας των περισσότερων πολιτών: η πρόσβαση σ' αυτό κοστίζει: στην Ουγκάντα, 92 δολάρια, ή 107% του ετήσιου κατά κεφαλήν ΑΕΠ(!), στη Σιέρρα Λεόνε 50 δολάρια, ή 118% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, κ.ο.κ. Έτσι, συνήθως, οι μόνοι που έχουν πρόσβαση στο Δίκτυο στις 53 αφρικανικές χώρες είναι οι υπάλληλοι των πολυεθνικών επιχειρήσεων, εκτός από τρεις χώρες -Σομαλία, Ερυθραία και Δημοκρατία του Κονγκό που δεν χρειάζεται να ανησυχούν, γιατί δεν έχουν ούτε καν σύνδεση με το Internet...

Το υπάρχον «πληροφοριακό χάσμα» παραδέχονται, απρόθυμα, οργανισμοί όπως η ITU, η Παγκόσμια Ενωση Τηλεπικοινωνιών (βλ. την έκθεσή της Internet for Development, Οκτώβριος 1999, περίληψή της στο http://www.itu.int/ti/publications/INET_99/ExeSum.htm), το αντιπαρέρχονται όμως με ανέξοδες κορώνες περί της ανάγκης «οικονομικής ανάπτυξης» σε εποχές «παγκοσμιοποίησης».

Ανισόμετρη κατανομή κεφαλαίων. Το ποσό της πρόσφατης συγχώνευσης των America on Line (AOL) και Time Warner (335 - 350 δισ., όπως αναφέρουν οι Financial Times, http://www.ft.com/), είναι υπερδιπλάσιο του συνδυασμένου ΑΕΠ των 43 φτωχότερων χωρών του πλανήτη (143 δισ. δολάρια)... Το σημαντικότερο εδώ όμως είναι ότι τα κεφάλαια σημαίνουν ισχύ: έρευνα και ανάπτυξη, ανάπτυξη δραστηριοτήτων και απορρόφηση του ικανότερου στελεχιακού δυναμικού -το λεγόμενο braindrain (γνωστό και ως «αφαίμαξη εγκεφάλων»). Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ αντλούν εδώ και δεκαετίες το καλύτερο προσωπικό για τον τομέα της τεχνολογίας από χώρες της περιφέρειας, δηλαδή του κατ' ευφημισμό «αναπτυσόμενου» κόσμου.

Αξιοποίηση. Τα στατιστικά που προαναφέραμε δείχνουν, ότι το Δίκτυο αναδεικνύεται σε εργαλείο, που όπως συμφωνούν όλοι οι «παράγοντες» της καπιταλιστικής οικονομίας, δίνει «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» σε όσους το χρησιμοποιούν. Οι ίδιοι συμφωνούν ότι στο μέλλον, το Internet θα καταστεί βασικό κανάλι οικονομικών συναλλαγών, κοινωνικών συνδιαλλαγών και τελικά, διαμόρφωσης παγκόσμιων ισορροπιών. Γεγονός το οποίο, λαμβανόμενου υπ' όψιν και του τρόπου αξιοποίησής του -δηλαδή του ότι έχει τεθεί στην υπηρεσία του κυνηγιού υπερκερδών των πολυεθνικών- προκαλεί μάλλον άσχημους συνειρμούς...

Η όψη του έναστρου ουρανού είναι πολύ διαφορετική όταν κανείς χρησιμοποιήσει ραδιοτηλεσκόπιο αντί των συνηθισμένων οπτικών τηλεσκοπίων. Οση ακρίβεια και να δώσει ένα οπτικό τηλεσκόπιο δεν μπορεί να αποκαλύψει πλευρές της ύπαρξης και της δραστηριότητας των ουράνιων σωμάτων γιατί μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά αυτές είναι δυνατό να παρατηρηθούν μόνο σε ...άλλο μήκος κύματος.

Ετσι χάρη στην επονομαζόμενη Πολύ Μεγάλη Συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων (μεγάλη φωτογραφία) που αριθμεί 27 τηλεσκόπια διαμέτρου περίπου 27 μέτρων το καθένα και βρίσκεται στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, διαπιστώθηκε ότι ο γιγαντιαίος γαλαξίας Μ87 στον αστερισμό της Παρθένου δεν είναι ένας απλός σφαιρικός γαλαξίας όπως φαίνεται στην φωτογραφία του από οπτικό τηλεσκόπιο (πάνω). Η φωτογραφία του ραδιοτηλεσκοπίου (κάτω) υποδείχνει, ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει πιθανότατα μια Μαύρη Τρύπα, από τον ορίζοντα γεγονότων της οποίας εκτοξεύονται ρεύματα υποατομικών σωματιδίων υψηλής ταχύτητας, τα οποία διαστέλονται μέχρι τελικά να προσκρούσουν σε ύλη που πέφτει από το εξωτερικό του γαλαξία μέσα στη Μαύρη Τρύπα.

Σημείωση: Ορίζοντας γεγονότων είναι η νοητή σφαίρα γύρω από μια Μαύρη Τρύπα πέραν της οποίας οτιδήποτε πλησιάσει τη Μαύρη Τρύπα δεν μπορεί πια να διαφύγει, ακόμα κι αν αυτό που περάσει το όριο είναι το φως. Επίσης, όπως και σε όλες τις ραδιοφωτογραφίες, επειδή τα ραδιοκύματα δεν έχουν χρώμα (δεν μπορεί καν να τα δει το ανθρώπινο μάτι) γίνεται μια αντιστοίχιση χρωμάτων και μήκους κύματος ώστε να μπορέσει να απεικονιστεί το λαμβανόμενο σήμα.

Μακριά από εντυπωσιασμούς του είδους του γνωστού κλισέ «επαναστατική ανακάλυψη» των αστικών ηλεκτρονικών ΜΜΕ, ανατρέποντας διαδεδομένες πλάνες, φωτίζοντας σκοτεινά σημεία, αποκαλύπτοντας τις επικίνδυνες έως και ολέθριες χρήσεις των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων μέσα στο καθεστώς κυριαρχίας του εκμεταλλευτικού συστήματος, θα επιχειρήσουμε την εκλαϊκευμένη, σύντομη και απλουστευμένη -αλλά όχι απλουστευτική- παρουσίαση των θεμάτων.

Συστατικό μέρος της σελίδας αυτής θα είναι και η στήλη «Κόκκινο Δίκτυο» που στοχεύει στην παρουσίαση των εξελίξεων και των θεμάτων που αφορούν ή σχετίζονται με το Internet (Διαδίκτυο) και τη χρήση του καθώς και στην αξιοποίησή του σαν μέσο πληροφόρησης και επικοινωνίας.

Ο περιορισμένος χώρος της μιας σελίδας φυσικά δεν επιτρέπει την εξάντληση των κάθε φορά θεμάτων. Αλλωστε αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ σε ένα δημοσιογραφικό κείμενο οποιασδήποτε έκτασης. Οι κλάδοι της σύγχρονης επιστήμης έχουν προχωρήσει τόσο πολύ και έχουν γίνει τόσο αλληλένδετοι που θα ήταν μάταιη οποιαδήποτε τέτοια απόπειρα στο πλαίσιο ενός δημοσιεύματος. Ας μας συγχωρήσουν, λοιπόν, οι θεράποντες την επιστήμη κάποια επιλεκτικότητα και κάποια κενά. Κι ας μας συγχωρήσουν και οι μη ειδικοί που δεν θα μπαίνουμε σε λεπτομέρειες που θα απαιτούσαν αναγκαστικά το ξετύλιγμα του «μύτου της Αριάδνης» της επιστημονικής γνώσης, οδηγώντας σε ατελεύτητες εξηγήσεις και επεξηγήσεις.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η συνέχεια επί της σελίδας...