Στην επιχείρηση αυτή συνδράμουν κέντρα και παράκεντρα του αστικού κόσμου που επίσης επιχειρούν εγκλωβισμό του λαού και ενσωμάτωση στα προτάγματα του μεγάλου κεφαλαίου.

Εγραφαν χαρακτηριστικά τα «ΝΕΑ» στο κύριο άρθρο τους, στο πρωτοσέλιδο της Τετάρτης: «Ολο και πιο εμφανή γίνονται τα σημάδια βελτίωσης στην ελληνική οικονομία: παρότι για τη ζωή της πλειονότητας των πολιτών δεν διαφαίνεται - προς το παρόν - η παραμικρή αλλαγή προς το καλύτερο, επιτέλους κάτι κινείται! Τα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου μειώνονται σημαντικά, οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις "έσπασαν" τον χρηματοδοτικό αποκλεισμό και αποκτούν φθηνή ρευστότητα από το εξωτερικό. Η ανεργία μειώνεται - οριακά, αλλά σταθερά - τους τελευταίους μήνες. Ακόμα και η αγορά του αυτοκινήτου εμφανίζει τάσεις ανάκαμψης. Και δεν είναι μόνον αυτά: ήδη, στο οικονομικό επιτελείο αρχίζουν - λόγω πλεονάσματος - να συζητούν μείωση της φορολογίας. Αν αυτό γίνει πραγματικότητα, θα μιλάμε για ένα μεγάλο βήμα εξόδου από την κρίση. Ωστόσο, είμαστε μπροστά σε μία τριπλή εκλογική αναμέτρηση - με τους πολίτες οργισμένους από την πενταετή λιτότητα. Αυτός είναι ο κίνδυνος - μία "ψήφος οργής" που θα ανέτρεπε τα επιτεύγματα της οικονομίας και τις προσδοκίες για καλύτερες ημέρες...».

Σε αυτό το μήκος κύματος, και στα προεκλογικά σποτ της ΝΔ, και στις ομιλίες Σαμαρά, επαναλήφθηκαν και αυτή τη βδομάδα τα ψευτοδιλήμματα περί αποσταθεροποίησης και περιπετειών της χώρας στην περίπτωση που καταψηφιστεί στις ευρωεκλογές. Οτι αν πάντως συνεχίσουμε με «σταθερά βήματα - σταθερά μπροστά» θα έχουμε απτά αποτελέσματα. Για ποιον όμως;

Δεν μπορούν βεβαίως να κρύψουν ότι η σταθερότητα που ευαγγελίζονται είναι η υποταγή του λαού όπως απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο, ώστε να περάσουν απρόσκοπτα και νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα διασφαλίσουν την παραπέρα κερδοφορία του. Εξ ου και μιλώντας ο Σαμαράς την Τρίτη στη Μυτιλήνη δεν μπόρεσε να αποσιωπήσει ότι ανοίγει μπροστά νέα περίοδος δυσπραγίας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, λέγοντας πως θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα έξι χρόνια προκειμένου ο λαός να ξαναπιάσει - έστω στατιστικά - το μέσο βιοτικό επίπεδο του 2008! Πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι «έχει μείνει μια περίοδος πολύ δύσκολη»...

Αλλωστε περιέγραψε ένα μέλλον ζοφερό για την εργατική τάξη. Συγκεκριμένα, τάζοντας μέτρα ενίσχυσης του παραγωγού (έννοια που περιλαμβάνει από τον συνθλιβόμενο από ΕΕ, ΚΑΠ μέχρι το μεγάλο κεφάλαιο), στον πρωτογενή τομέα έβαλε πρόταγμα το παραπέρα φτήνεμα της εργατικής τάξης: «Πρόκειται άμεσα να μειώσουμε το κόστος που πληρώνουμε σήμερα σε αυτούς που λέμε μετανάστες εργάτες, δηλαδή τους ξένους εργάτες που απασχολούνται νόμιμα σε αγροτικές εργασίες ως εποχιακοί (...) Θα μειωθεί πολύ και η ασφάλισή τους. Στην αρχή στα δύο τρίτα και λίγο αργότερα κάτω από το μισό. Δηλαδή τελικά θα ασφαλίζονται μόνο για υγεία, όχι για σύνταξη!». Ρυθμίσεις για μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους που θα επεκταθούν στο σύνολο των εργατών, με περαιτέρω εκπτώσεις (και) στο καθεστώς ασφάλισής τους, άσχετο αν δεν το λέει προεκλογικά, καθώς έτσι έχουν συναποφασίσει χρόνια πριν οι αστικές κυβερνήσεις της ΕΕ προκειμένου να εξασφαλίσουν την «ανταγωνιστικότητα» των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε όποιον τομέα κι αν δραστηριοποιούνται.

Επιπλέον, μιλώντας προηγουμένως στην Τρίπολη και τη Λαμία, υπερασπίστηκε την πολιτική που εφάρμοσε, τα μνημόνια διαρκείας όπως επιβάλλονται παντού στην ΕΕ, τις «μεταρρυθμίσεις», καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται προκειμένου το μεγάλο κεφάλαιο να θωρακίσει την κερδοφορία και εξουσία του στις σύγχρονες συνθήκες.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, φοβούμενη εκλογική καταβαράθρωση της Ελιάς, αναπαράγει το κυβερνητικό ψευτοδίλημμα περί αστάθειας, δίνοντάς του και μια ιδιαίτερη χροιά επιδιώκοντας συσπείρωση «κεντροαριστερών» ψηφοφόρων.

Φυσικά, η προσπάθεια αυτή δεν αφορά μόνο την εκλογική επιβίωση του σχήματος, αλλά και τα παζάρια - το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στις διεργασίες ανασύνθεσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, ειδικά της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, μετά τις ευρωεκλογές, τα αποτελέσματα των οποίων θα λειτουργήσουν ως καταλύτης εξελίξεων.

Αλλωστε, παρά τους προεκλογικούς διαξιφισμούς τους, οι πόρτες δεν κλείνουν, με χαρακτηριστικά όσα ειπώθηκαν Δευτέρα βράδυ στην εκπομπή του «Mega» «Ανατροπή» από εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ περί δυνατότητας σύμπηξης σε μια «μεγάλη κεντροαριστερά». Ο ίδιος ο Βενιζέλος, ρίχνοντας νερό στο μύλο της ανασύνθεσης, έλεγε την Τετάρτη για την Ελιά ότι «φτιάχνουμε αυτό το κύμα, το πρώτο κύμα της μεγάλης Κεντροαριστεράς της ευθύνης». Προσθέστε εδώ και το Ποτάμι, ο επικεφαλής του οποίου Θεοδωράκης δηλώνει διαρκώς διαθέσιμος για συνεργασίες προς εξασφάλιση σταθερών κυβερνήσεων ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ίδια πολιτική που στέρησε από το λαό και τα στοιχειώδη.

Σε κάθε περίπτωση, ο Βενιζέλος επαναλαμβάνει ότι μια κακή επίδοση του σχήματος στις ευρωεκλογές θα έθετε ζήτημα σταθερότητας της κυβέρνησης, θα έρθει «περιδίνηση», «ταραχή», «αμφισβήτηση», «κρίση», ο λαός θα υποστεί «συνέπειες».

Και στα σποτάκια της Ελιάς αναπαράγεται ο φόβος της διαβόητης «περιπέτειας» σε αντιδιαστολή με την ...απαιτούμενη «εθνική ενότητα» για «εθνική διέξοδο». Οτι τάχα το ΠΑΣΟΚ πήρε ...δύσκολες αποφάσεις, αλλά αναγκαίες ώστε η χώρα να μη γίνει Κύπρος, Αργεντινή ή Βενεζουέλα! Οτι έτσι σώθηκαν οι καταθέσεις του κοσμάκη, την ώρα βέβαια που εξανεμίστηκε το λαϊκό εισόδημα, πετσοκόφτηκαν μισθοί και συντάξεις, έκλεισαν το ένα μετά το άλλο τα μικρομάγαζα, εκποιήθηκαν περιουσιακά στοιχεία που αποκτήθηκαν με αγώνα και οικονομίες δεκαετιών για ένα κομμάτι ψωμί.

Σημειωτέον, και ο Βενιζέλος κάνει σαφές ότι θέλει σταθερότητα για να περάσουν κι άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε εκπομπή του «Alpha», την Τρίτη, σημείωσε: «Θα έχουμε πολιτική κρίση εάν βγείτε εσείς όλοι στα κανάλια στις 25 Μαΐου το βράδυ και λέτε ότι "έχουμε πολιτική κρίση" (...) Αν λοιπόν βγει η αντιπολίτευση, βγουν οι δημοσκόποι, βγουν οι έγκυροι δημοσιογράφοι, όπως εσείς, και λένε όλοι "μα εδώ ηττήθηκε η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η Ελιά, η ΝΔ, δεν έχετε νομιμοποίηση, υπάρχει πρόβλημα, νίκη των δυνάμεων της αντιπολίτευσης", πώς ο βουλευτής μας, ο οποίος σηκώνει ένα τεράστιο βάρος θα πάει στη Βουλή μετά να ψηφίσει τις δύσκολες αποφάσεις και οι άλλοι να κάνουν εύκολη κριτική, ενώ η Ελλάδα τώρα πρέπει να αγωνιστεί για να βγει οριστικά από την κρίση (...) ψυχολογικά οι βουλευτές μας δεν θα μπορούν να στηρίξουν τα νομοσχέδια, δεν θα μπορεί να λειτουργήσει η κυβέρνηση»...

'Η όπως είπε την Πέμπτη στο «Star»: «Αν οι βουλευτές της πλειοψηφίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά εγώ μιλάω για το ΠΑΣΟΚ τώρα, δε νιώθουν ότι έχουν ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο να κινηθούν (...) μπορούμε να ψηφίζουμε τα νομοσχέδια; (...) Διαρθρωτικά (σ.σ: μέτρα). Το άνοιγμα των αγορών (...) μέτρα χρειάζονται»!

Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να κρίνουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Με βάση αυτά θα πρέπει να πάνε στην κάλπη, να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς, να μην παρασυρθούν από τα ψευτοδιλήμματα και τα ταξίματα περί καπιταλιστικής ανάκαμψης. Να ξέρουν ότι όσο η Ελλάδα μένει δεμένη στα δεσμά της ΕΕ, όσο βαδίζει στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, η μόνη «σταθερότητα» που θα υπάρχει, η μόνη σταθερά θα είναι η ανασφάλεια, η υποβάθμιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών, η ανεργία κλπ.

Σε αυτούς τους εκβιασμούς δεν μπορεί να απαντήσει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πρόκειται για πολιτική που θέλει να υπηρετήσει τους ίδιους στόχους της στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αλλά με άλλο τρόπο. Γι' αυτό άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει και αυτός ψεύτικα για το λαό διλήμματα, προσπαθώντας να πείσει ότι η αλλαγή στη διαχείριση είναι σωτηρία για το λαό.

Απάντηση σε αυτούς μπορεί να αποτελέσει μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ αποτελεί τη μοναδική εγγύηση για σταθερή και αταλάντευτη αντιπαράθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση (όπως και αν αυτοαποκαλείται, απ' όποιες αστικές δυνάμεις κι αν αποτελείται), απέναντι στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων, όλων αυτών που θα είναι εδώ και την επόμενη ημέρα των εκλογών.

Στη Μεσόγειο ξεβράζονται πτώματα και στον Πειραιά ο όποιος δήμαρχος εκλεγεί, θα αγναντεύει το Βατικανό της Φρόντεξ, αγέρωχο κι ανέγγιχτο, με τους ευρωσυνοριοφύλακές του να μαζεύουν συμφέροντα σε πρησμένες κοιλιές πνιγμένων. Ξένο έδαφος, ευρωπαϊκό, με στρατό αφορολόγητο από φορολογούμενους ευρωπολίτες πληρωμένο. Ενωμένη Ευρώπη. Στον πόνο και στο φόνο για τους λαούς μέσα και γύρω της κι ολούθε. Στα χαρακώματα του ταξικού πολέμου, κηρυγμένου με κάθε Μααστριχτική επισημότητα, εκείνο το Europe Uber Alles, ίδιο κι απαράλλαχτο σε περιεχόμενο με το παλιό, πλασάρεται για καινούργιο απ' την ευρωσυγκυβέρνηση των μονοπωλίων.

Με αίμα και τιμολόγιο ζωής αποτυπωμένο στα ψηφοδέλτια του τρόμου - ευρωσκεπτικισμού. Το ευρωψέμα πουλιέται σε χρυσό κλουβί, με την ελπίδα μαύρη και στραβή για να 'ρχεται η δημοσκόπηση να σου πει πως άνεργοι, άεργοι, συνταξιούχοι, κατεστραμμένοι επαγγελματίες, περιφρονημένοι επιστήμονες, καμένοι πυροσβέστες, γυναικόπαιδα της πείνας και νέοι χωρίς μέλλον, όλοι αυτοί σε ποσοστό 70% τρέμουν τις εκλογές και την έξοδο απ' τη φυλακή, έτοιμοι να πέσουν για το ευρώ που δεν έχουν, για ένα Μάαστριχτ δηλαδή για μιαν Ευρώπη...

Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε περιφέρεια, η ΕΕ είναι εδώ. Η ΕΕ των λύκων, των μονοπωλίων, της Κομισιόν. Οχι η Ευρώπη του μόχθου των λαών. Οχι το σπίτι μας, όχι αυτό που κρατήσαμε και το ξαναχτίσαμε κατεβάζοντας τις σβάστικες, με ιδρώτα και με αίμα.

Οικονομικός χώρος, όχι χώρα, λένε πως είμαστε. Ενιαίος... Απάτριδο νόμισμα, λένε οι ιδιοκτήτες της, τα πανάρχαια αφεντικά του πλούτου, πως είναι η ψήφος μας. Επιθυμητή. Απαραίτητη. Για να τους νομιμοποιεί ως ιδιοκτήτες του τίτλου ΕΕ. Βάρδα μην έχει το χρώμα της αλήθειας, το άρωμα του λαού, τη δύναμη των ονείρων του, την αποτελεσματικότητα της ελευθερίας, την ορμή της τάξης που αγωνίζεται για την εξουσία, το νόμο, το δίκιο του εργάτη. Βάρδα μη δει ο λαός πως μ' ένα γαρίφαλο στην πόλη, στο χωριό, στην περιφέρεια και μ' ένα σφυροδρέπανο στην ευρωκάλπη, η πυραμίδα μπορεί κι εν τέλει θα αναστραφεί. Η Ευρώπη θα ενωθεί με τους λαούς της κι όχι με τους ταξικούς εχθρούς της. Αυτήν την Κυριακή, λοιπόν, πυρά ομαδόν, με το γαρίφαλο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» παρά πόδα και στην κάλπη με ορμή. Ωστε ως την άλλη Κυριακή, το ψηφοδέλτιο να φανεί πως όπλο είναι του λαού κι όχι χαντρούλα και καθρεφτάκι των γυρολόγων του καιρού...

«Τέσσερα χρόνια καταστροφής είναι πολλά για να αλλάξουν όλα σε λίγο χρόνο», διαμήνυσε και ο Αλ. Τσίπρας (ΑΝΤ1) που έθεσε τον πήχη των απαιτήσεων που πρέπει να έχει ο λαός από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τόσο χαμηλά, να συναγωνίζεται στα πατώματα τον πήχη της κυβέρνησης Σαμαρά. «Να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική καταστροφή», είπε, έννοια σκόπιμα ασαφής ώστε ο καθένας να την ερμηνεύει απ' τη σκοπιά των προβλημάτων που βιώνει, που όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που αναγκαστικά θα πάρει οποιαδήποτε κυβέρνηση. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας έφτασε και να αποδίδει στον ίδιο το λαό τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, που σκόπιμα του καλλιεργεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «ο κόσμος περιμένει από μας να σταματήσουμε την καταστροφή».

Ομως, η αλήθεια είναι ότι τα καρατομημένα δικαιώματα του λαού δεν μπορεί να τα αποκαταστήσει αφού συνιστούν εμπόδιο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, που ο ίδιος υιοθετεί ως γνώμονα της πολιτικής που θα ασκήσει και η που ΕΕ διασφαλίζει μέσα από ένα πλέγμα συνθηκών και αποφάσεων δεσμευτικών για τα κράτη - μέλη της. Την καταστροφική ανεργία δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει γιατί, όπως ομολογεί ο Τσίπρας, δεν μπορεί να επιβάλει στον ιδιωτικό τομέα να κάνει προσλήψεις. Την καταστροφική φτώχεια δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει γιατί ούτε καν τον κατώτατο μισθό δεν μπορεί να επαναφέρει στα ελάχιστα 751 ευρώ, αφού δεν δύναται να επιβάλει στους εργοδότες να αυξήσουν τους κατώτερους μισθούς κατά 22% (!) ή κατά 32%, όσον αφορά τους κάτω των 25 ετών που αμείβονται με 511 ευρώ!

Παρά την προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα στη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 να εμφανίσει την Ελλάδα σαν το ευρωενωσιακό παράδοξο, ισχυριζόμενος ανερυθρίαστα ότι σε καμιά άλλη χώρα δεν υπάρχουν εργασιακές σχέσεις και μισθοί σαν αυτούς της Ελλάδας, η πραγματικότητα τον διαψεύδει ηχηρά. Μόλις την περασμένη βδομάδα είδαν το φως της δημοσιότητας στοιχεία σύμφωνα με τα οποία στη Βρετανία ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με τα συσσίτια, στη Γερμανία τα mini jobs σπάνε ρεκόρ, οι αποδείξεις του μεγέθους της εξαθλίωσης που μαστίζει τους λαούς δεν έχουν τέλος. Κι αυτός ακόμα ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα, όπως υπολογίζεται από την κυβέρνηση στο 14μηνο, φτάνει στα 684 ευρώ και είναι ανάλογος με το μέσο όρο των 28 κρατών - μελών της ΕΕ.

Δεν περνάει μέρα που να μην επιτεθεί στην Μέρκελ προσωπικά, στον Μπαρόζο, αλλά και στην «υποτελή» κυβέρνηση Σαμαρά, μεταφέροντας την ευθύνη για την αντιλαϊκή πολιτική σε μεμονωμένα πρόσωπα, σε κάποιους άφρονες που δήθεν εκπροσωπούν συγκεκριμένα παραταξιακά συμφέροντα ή διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες! Ολα τα άλλα μένουν στο απυρόβλητο. Κυρίως βεβαίως μένει στο απυρόβλητο ο πραγματικός αντίπαλος που υπάρχει, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν, που δεν έχει πρόβλημα να τα αντικαταστήσει με μια κίνηση όταν δεν τα χρειάζονται. Αυτός ο αντίπαλος, που ονομάζεται κεφάλαιο, μονοπώλια, εργοδοσία και που δεν ανησυχεί αν φύγει αυτή η κυβέρνηση και έρθει αυτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που ο λαός το έζησε χρόνια, ανούσιων κοκορομαχιών ανάμεσα σε αυτούς που σήμερα συγκυβερνούν. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που υπερασπίζονται οι δυνάμεις της διαχείρισης, τους ενώνει περισσότερο απ' όσα τους χωρίζουν. Για το λόγο αυτό ο Μ. Γλέζος δήλωσε την περασμένη βδομάδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να συνεργαστεί και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ αν «μετανοήσουν για τη μνημονιακή πολιτική». Αν αύριο, δηλαδή, για τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας στηρίξουν το μείγμα διαχείρισης που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ θα λάβουν άφεση αμαρτιών.

Στο ίδιο πλαίσιο ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ανοιχτός σε συνεργασίες για την άσκηση της αστικής διαχείρισης, υποδεικνύοντας «υγιείς πολιτικές δυνάμεις» και δυνάμεις που σήμερα ίσως δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή, όπως είπε, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «πολλοί θα προστρέξουν να στηρίξουν μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας». Κλείνοντας έτσι το μάτι σε διάφορες κατευθύνσεις.

Με όλα αυτά τα δεδομένα το ερώτημα που απευθύνεται στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι γιατί να εμπιστευτούν τον ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή μάλιστα που τον ενίσχυσαν ορισμένοι επιλέγοντας να αδυνατίσουν το ΚΚΕ. Το ερώτημα αυτό θα πρέπει να απαντηθεί και στις τρεις κάλπες.

Η δήλωση του Αλ. Τσίπρα ότι «η Ελλάδα ανήκει στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται», δήλωση πίστης και αφοσίωσης στις σφηκοφωλιές των καπιταλιστών, στο πλαίσιο τηλεοπτικής του συνέντευξης, είχε και απολογητικό τόνο, αποτελώντας την εισαγωγή της απάντησης στο ερώτημα τι γύρευε στη Ρωσία. Αφού διευκρίνισε λοιπόν ότι η ΕΕ και το αιματοβαμμένο ΝΑΤΟ αποτελούν κορόνα στο κεφάλι του ΣΥΡΙΖΑ, εξήγησε ότι η προοπτική ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας τού υπαγορεύει την αναζήτηση κι άλλων συμμάχων: «Με απασχολεί η χώρα να αποκτήσει στηρίγματα (...) Να έχει συμμάχους ισχυρές χώρες που παίζουν ρόλο στα γεωπολιτικά πράγματα. Η Ελλάδα χρειάζεται συμμάχους, γιατί πώς αλλιώς θα διεκδικήσουμε μια προοπτική ανάκαμψης», ανέφερε.

Το γεγονός ότι έγνοια και του ταξιδιού του στη Ρωσία ήταν η ανίχνευση των δυνατοτήτων σύναψης επικερδών για την ντόπια αστική τάξη συμφωνιών φάνηκε και από τις δηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκειά του. Οι παράγοντες με τους οποίους συναντήθηκε του υπέδειξαν, π.χ., τον τομέα της Ενέργειας, που προφανώς ενδιαφέρει τα ρωσικά μονοπώλια. Ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε για την πολιτική βούληση του κόμματός του να υπηρετήσει τέτοιους στόχους, που μοιράζονται άλλωστε όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Οπως είπε και ο Π. Σκουρλέτης σε συνέντευξή του, ο Αλ. Τσίπρας πράττει «όπως (...) προηγούμενοι πολιτικοί αρχηγοί στο παρελθόν, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης».

Η αλήθεια είναι ότι για μια χώρα που βρίσκεται μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μια χώρα όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια στην οικονομία και έχουν την εξουσία, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άσκηση εξωτερικής πολιτικής ισότιμης συνεργασίας με όλους. Αλλά άσκηση εξωτερικής πολιτικής με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ολα τα άλλα είναι παραμύθια.

Ειδικότερα, αναφερόμενος στους υπερασπιστές της ΕΕ, επισήμανε πως «έχουν εξαντληθεί τα επιχειρήματά τους. Θυμηθείτε τα παραδείγματα των χωρών που επικαλούνταν τα κόμματα που υποστηρίζουν την ΕΕ. Που η Ελλάδα και καλά θα έπρεπε να τους μοιάσει. Εχουν εξαντληθεί και όσα τολμούν να επικαλούνται και σήμερα, διαψεύδονται την ίδια στιγμή. Γιατί άπαρτα κάστρα πλέον δεν υπάρχουν για τη βαθιά φτώχεια και την ανεργία. Γιατί η πραγματικότητα, για παράδειγμα, στη Σουηδία ή τη Δανία είναι ότι τα δουλεμπορικά γραφεία πάνε σύννεφο. Και εκεί επινοικιάζουν εργάτες, που φτάνουν μάλιστα το 40% των εργαζομένων στα εργοστάσια. Γιατί η πραγματικότητα στη Γερμανία είναι ότι 7,5 εκατομμύρια ζουν με 400 ευρώ, των λεγόμενων mini jobs, στην Ολλανδία και στη Βρετανία οι οικονομίες τους πάνε πρίμα, δεν έχουν προβλήματα, κτυπά κόκκινο όμως και εκεί η μερική απασχόληση, το μοίρασμα της μιας δουλειάς σε τέσσερις κακοπληρωμένες. Παντού ίδια είναι η εξήγηση. Η εξουσία ανήκει στα μονοπώλια. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Αντίπαλος συγκροτημένος, με στρατηγική, με διάταξη, με καταμερισμό. ΕΕ, κυβέρνηση, δήμοι και περιφέρειες. Αυτός ο συγκροτημένος αντίπαλος θα γίνεται όλο και πιο ευάλωτος αν αφιερωθείς αποφασιστικά στην υπόθεση να τον αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο. Σήμερα, προκλητικός και επιθετικός ακόμα πιο πολύ γίνεται όταν σε βλέπει να αντιδράς σπασμωδικά χωρίς οργάνωση και σχέδιο».

Παράλληλα προειδοποίησε για ακόμα μία φορά πως «στο έδαφος της ΕΕ, στις ράγες της καπιταλιστικής ανάπτυξης υπάρχει πλέον μόνιμη επιτήρηση και εποπτεία. Μνημόνια διαρκείας ανεξάρτητα αν υπάρχει τρόικα, χρέος ή μνημόνιο. Οποια κυβέρνηση και να είναι, φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική ή η λεγόμενη παραλλαγή της κυβερνώσας αριστεράς, στο όνομα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της επιτήρησης, προβλέπουν αυτόματη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Να, γιατί το ΚΚΕ τεκμηριωμένα υπογραμμίζει και επιμένει ότι αυτή η βαρβαρότητα, που ζεις εσύ και η οικογένειά σου και υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι μια παρέκκλιση, μια παραφωνία της ΕΕ. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας της, αυτή είναι η τελευταία λέξη του σχεδιασμού της προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτές είναι οι αρχές της, που καθόλου δεν λοξοδρόμησαν, όπως δήθεν κλαίγονται τα κόμματα που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ».

Εξάλλου, υπογράμμισε, «μήπως η Γαλλία δεν έχει Ολάντ, με 50 δισ. περικοπών σε μισθούς και συντάξεις; Η Ισπανία δεν έχει Ραχόι, η Βρετανία Κάμερον, που παίρνουν παντού τα ίδια αντεργατικά μέτρα; Ποιος Νότος, λοιπόν, και ποιος Βορράς;».

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην Ελιά, στο Ποτάμι και στο ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, υπογραμμίζοντας πως «μιλήσανε για την ΕΕ και είπαν ότι η χώρα δεν μπορεί να είναι εκτός του ευρώ. Πώς αλλιώς να μη στηρίζουν την ΕΕ οι φασίστες στην Ελλάδα, αφού στην Ουκρανία με το έτσι θέλω έμπασε τους πολιτικούς απόγονους των SS η ΕΕ στην πραξικοπηματική κυβέρνηση της ωμής ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ και των ΗΠΑ;».

Αντιπαράθεση και σύγκρουση με την κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - τόνιζε ο Κ. Παπαδάκης κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων - από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων με την ουσία της πολιτικής τους, κάνει μόνο το ΚΚΕ. «Γιατί οι εργαζόμενοι θυμούνται καλά και ξέρουν για παράδειγμα ποιον χτυπάει συγκεκριμένα η ΝΔ και η κυβέρνησή της μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Ποιους δίκασε και καταδίκασε για τον εννιάμηνο ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών; Σε ποιους έστειλε τα ΜΑΤ στο άγριο χτύπημα της διαδήλωσης του ΠΑΜΕ για την ανεργία; Σε ποιους επέδειξε την ωμή καταστολή στις μεγάλες κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς όπου οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΠΑΣΥ πρωτοστάτησαν; Να, ποιος οργάνωνε την πάλη, να, ποιος δεν έλειψε από τους χώρους δουλειάς, να, ποιος ήταν πραγματική και όχι αξιωματικά αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου. Παρά τις δυσκολίες, παρά την εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ το 2012, δεν έλειψε από κανέναν αγώνα».

Οπως είπε, «φταίει η ασίγαστη δίψα για κέρδος, για ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης και της οικονομίας. Η τάξη τους κάνει τα πάντα, ακόμα και δολοφονεί για τα κέρδη. Μήπως δεν είναι αργή δολοφονία να είσαι άνεργος, να δουλεύεις και να είσαι απλήρωτος για μήνες, να μην έχεις να ζήσεις, να ντρέπεσαι τα παιδιά σου;

(...) Η κρίση του καπιταλισμού είναι τόσο βαθιά... Οι ανταγωνισμοί του για κέρδη και αγορές τόσο ανθρωποφάγοι, που ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Το σύστημα σάπισε, δεν μπορεί να ζήσει αν δεν μας τσακίσει, γεννά μόνο ανεργία, εξαθλίωση και πολέμους.

Οποιος ορκίζεται στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και υποκλίνεται στον καπιταλισμό, θα κόψει μισθούς και συντάξεις ως εκεί που δεν παίρνει. Οποιος λέει "μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση" είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει τους σιδερένιους κανόνες της.

Η ανάπτυξή τους είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίζεται στα ματωμένα από το λαό πλεονάσματα, θα χτίζεται πάνω σε μισθούς πείνας».

Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, «που όσο πλησιάζουμε στις εκλογές πυκνώνει τα διαπιστευτήρια στην ΕΕ και το κεφάλαιο, με τελευταίο τη θέση του για τον κατώτερο μισθό που δε θα τον αποκαταστήσει αλλά τον παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες», σημείωσε. «Να γιατί ο εφοπλιστής Μαρινάκης δηλώνει υποστηρικτής του και ότι θα ψήφιζε τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά αν δεν είχε το δικό του προσωπικό συνδυασμό. Να γιατί ο πρόεδρος των Βιομηχάνων Δασκαλόπουλος που απειλεί τα συνδικάτα ότι πρέπει να ξεχάσουν όσα ήξεραν μέχρι τώρα από εργασιακά δικαιώματα, δηλώνει ότι ο "ριζοσπαστισμός" του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμος και αναγκαίος για τη τάξη των βιομηχάνων».

Ο Σ. Ζαριανόπουλος επικαλέστηκε την πείρα του λαού της περιοχής για να αναδείξει ποιους αφορά η ανάπτυξη που υπόσχονται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και στις θυσίες ποιων θα στηριχθεί.

«Αυτή η πόλη ζει σε μεγάλο βαθμό από τη γαλακτοβιομηχανία της ΜΕΒΓΑΛ. Εκατοντάδες οι εργάτες σ' αυτήν. Εκατοντάδες οι κτηνοτρόφοι που δίνουν το γάλα τους σ' αυτήν. Η βιομηχανία θα υπήρχε χωρίς τους επιχειρηματίες αλλά δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει χωρίς τους εργάτες. Το γάλα θα υπήρχε και θα έπρεπε να καταναλωθεί είτε υπήρχαν οι επιχειρηματίες είτε όχι. Εδώ και μήνες είναι απλήρωτοι οι εργάτες, ενώ η παραγωγή μεγαλώνει. Οι υποχωρήσεις και η ανοχή δεν τους ωφέλησαν, δεν τους ωφελεί. Οι κτηνοτρόφοι πάνε για πλήρη καταστροφή από τις χαμηλές τιμές που τις ελέγχουν τα μονοπώλια του κλάδου. Από την παλιά απόφαση της ΕΕ - που εφαρμόζεται τώρα με το γάλα μακράς διάρκειας - για να πλημμυρίσει τη χώρα μας από εισαγόμενο ακριβό και χαμηλότερης ποιότητας γάλα. Αυτό σημαίνει ΕΕ. Αυτό σημαίνει καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης.

Το ΚΚΕ λέει και παλεύει: συμμαχία εργατών αγροτών στον κλάδο, στην περιοχή. Τα εργοστάσια - πρώτ' απ' όλα της διατροφής - να περάσουν στα χέρια των εργατών, του λαού. Η κτηνοτροφική παραγωγή στη συνεταιρισμένη αγροτιά. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί η δουλειά για όλους, φθηνά και ποιοτικά προϊόντα για όλο το λαό».

-- Την Τετάρτη 21/5, στις 8 μ.μ., ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής, θα μιλήσει στη συγκέντρωση του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές στην Πάτρα, στην πλατεία Γεωργίου.

Οι προσυγκεντρώσεις έχουν οριστεί για τις 7 μ.μ. στην Πλατεία Ψηλών Αλωνιών για το κέντρο και τις ανατολικές συνοικίες, στην πλατεία Νόρμαν για τις βόρειες συνοικίες και την ΚΝΕ και στην πλατεία Πίνδου για τις νότιες Συνοικίες και την επαρχία της Αχαΐας.

Δύναμη η Ψήφος του Λαού, αρκεί να βρει το Στόχο

Πρωί, πρωί σηκώθηκε, έβαλε τα καλά του,

έκοψε ένα γαρίφαλο, φώναξε την εγγόνα

να τρέξει λέει γρήγορα, να πάει στον καλό της

να πάρουν μάνα κι αδερφούς, τις θειες και τα ξαδέρφια.

Οι γείτονες, οι φίλοι τους, όλοι ν' ακολουθήσουν.

Κι εκείνος με το ταίρι του, με τα παιδιά, τ' ανίψια,

όλων εκείνων τους δικούς, τις γνωριμιές, θα σπεύσουν.

Του μόχθου οι συνάδελφοι, κι άλλοι πολλοί ακόμη,

άνεργοι, αγρότες, νιοι και νιες, απόμαχοι, εργάτες,

υπάλληλοι δημόσιοι και επαγγελματίες, νοικοκυρές και φοιτητές

Θα κατεβούν όλοι μαζί, να ρίξουνε το βόλι,

να δείξουνε τη δύναμη που έχει η ψήφος του Λαού,

αρκεί να βρει το Στόχο.

Την Τρίτη 20/5

-- Στη Χαλκίδα στις 8 μ.μ. στην Πλατεία Αγ. Νικολάου. Θα μιλήσει η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής.

-- Στη Λιβαδειά στις 8.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία. Θα μιλήσει η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής.

-- Στην Αμφισσα στις 8.30 μ.μ. στην Πλατεία Λαού. Θα μιλήσει ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της ΕΠ Στερεάς του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής, μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων ΛΑΡΚΟ.

-- Στην Κοζάνη, στις 8 μ.μ., στην κεντρική πλατεία. Θα μιλήσει ο Μ. Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής.

-- Στην Καβάλα, στις 8μ.μ., στην κεντρική πλατεία. Θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, υποψήφιος ευρωβουλευτής.

Την Πέμπτη 22/5

-- Στη Θήβα στις 8.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία της Θήβας. Θα μιλήσει ο Παναγιώτης Πολίτης.

Την Παρασκευή 23/5

-- Στη Λαμία στις 8 μ.μ., στην πλατεία Πάρκου. Θα μιλήσει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής. Θα χαιρετίσει ο Παναγιώτης Πολίτης.

Αττικής Παφίλης Αθανάσιος

Κεντρικής Μακεδονίας Ζιώγας Γιάννης

Αν. Μακεδονίας - Θράκης Τρέλλης Χρήστος

Δυτικής Μακεδονίας Βήττας Γιάννης

Ηπείρου Τσουμάνη Ολγα (Ολυ)

Ιονίων Νήσων Γουλής Θόδωρος

Δυτικής Ελλάδας Καραθανασόπουλος Νίκος

Πελοποννήσου Γόντικας Νίκος

Θεσσαλίας Μπούτας Βαγγέλης

Στερεάς Ελλάδας Μαρίνος Γιώργος

Κρήτης Ορφανός Στέλιος

Βόρειου Αιγαίου Κόρακας Στρατής

Νότιου Αιγαίου Καφαντάρη Λίλα

Βύρωνα Πάλμος Παναγιώτης

Γαλατσίου Χαραλαμπίδης Γρηγόρης

Δάφνης - Υμηττού Τόλια - Κηπουρού Ναυσικά

Ζωγράφου Καραβίδας Ανδρέας

Ηλιούπολης Τσατσούλη Τασία

Καισαριανής Σταμέλος Ηλίας

Νέας Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας Γκούμα Δανάη

Αγίου Δημητρίου Δήμου Παναγιώτα

Αλίμου Καμαρινού Κυριακή

Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης Πασακυριάκος Κωνσταντίνος

Γλυφάδας Τάσσος Σταύρος

Ελληνικού - Αργυρούπολης Λιάπης Θοδωρής

Καλλιθέας Δημόπουλος Βασίλης

Μοσχάτου - Ταύρου Κυριαζίδης Παναγιώτης

Νέας Σμύρνης Βρεττός Αγγελος

Παλαιού Φαλήρου Παπαγεωργίου Νίκος

Αγίας Παρασκευής Γκιζιώτης Ανδρέας

Αμαρουσίου Φωτόπουλος Θανάσης

Βριλησσίων Βήττος Βασίλης

Ηρακλείου Λυκούρας Βασίλειος

Κηφισιάς - Ν. Ερυθραίας - Εκάλης Σφαντός Νίκος

Λυκόβρυσης - Πεύκης Ασβεστάς Παναγιώτης

Μεταμόρφωσης Πετάσης Μανώλης

Νέας Ιωνίας Τσουκαλάς Παναγιώτης

Παπάγου - Χολαργού Ρεμούνδος Γιώργος

Φιλοθέης - Ψυχικού Καβαλάρης Ιωάννης

Χαλανδρίου Καρατζά Λούλα

Αγίας Βαρβάρας Καρανάσιου Ελένη

Αγ. Αναργύρων - Καματερού Κατσαντώνης Δημήτρης

Αιγάλεω Δάγκα Βιβή

Ιλίου Τσίτσου Σταυρούλα

Περιστερίου Τημπλαλέξης Γρηγόρης

Πετρούπολης Σίμος Βαγγέλης

Χαϊδαρίου Σελέκος Μιχάλης

Αχαρνών Τοπαλιανίδης Βασίλειος

Διονύσου Σώκου Ζωή

Κρωπίας Ρεμπάπης Βαγγέλης

Λαυρεωτικής Παμφίλης Αποστόλης

Μαραθώνος Στεφανίδης Νίκος

Μαρκόπουλου - Μεσογαίας Συλελόγλου Ανδρέας

Παιανίας Φιλιούσης Κωνσταντίνος

Παλλήνης Γαβράς Νικόλαος

Ραφήνας - Πικερμίου Τσαλαπατάνης Χρήστος

Σαρωνικού Μπιθημήτρης Γιώργος

Σπάτων - Αρτέμιδος Δάρδαλης Νίκος

Ωρωπού Χασιώτης Μιχάλης

Ασπροπύργου Μπακάλης Δημήτρης

Ελευσίνας Βαρδαβάκης Μανώλης

Μάνδρας - Ειδυλλίας Θεοδώρου Χαράλαμπος

Μεγάρων Χοροζάνης Αντώνης

Φυλής Τσουμπρής Δημήτρης

Πειραιά Παντελάκη Ελπίδα

Κερατσινίου - Δραπετσώνας Πατίδης Ηλίας

Κορυδαλλού Παπουτσιδάκη Ελευθερία

Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη Μπενετάτος Στέλιος

Περάματος Ζύμαρη Αθηνά

Αίγινας Κοττάκης Γιώργος

Σαλαμίνας Βλάχος Γιάννης

Θεσσαλονίκης Δελής Γιάννης

Αμπελοκήπων - Μενεμένης Νοτάκης Γιάννης

Καλαμαριάς Αντωνάκης Βικέντιος

Κορδελιού - Ευόσμου Ναθαναηλίδης Λεωνίδας

Νεάπολης - Συκεών Βέλλης Χαράλαμπος

Παύλου Μελά Βούρτσας Γιώργος

Βόλβης Πολυζωίδου Βάσω

Δέλτα Πετρίδης Ανέστης

Θερμαϊκού Μόραλη Κωνσταντίνα

Θέρμης Καρκατζούνης Φάνης

Λαγκαδά Γεωργουδάκης Φίλιππος

Πυλαίας - Χορτιάτη Μάαϊτα Οδυσσέας

Χαλκηδόνας Μωυσίδης Σάββας

Ωραιοκάστρου Θέμελης Αγγελος

Βέροιας Μελιόπουλος Γιώργος

Νάουσας Καρτσιούνης Γιώργος

Αλεξανδρείας Αλευράς Χρήστος

Σερρών Καρύδας Νίκος

Αμφίπολης Αντζιου - Σιρλάντζη Αννα

Βισαλτίας Τερζίδης Μπάμπης

Εμμανουήλ Παπά Νικητόπουλος Στέργιος

Ηρακλείας Χατζίδου Δέσποινα

Νέας Ζίχνης Κοτζαμπάσης Γιάννης

Κατερίνης Παπαδόπουλος Μπάμπης

Δίου - Ολύμπου Κουρίτα Αικατερίνη

Πύδνας - Κολινδρού Δανιηλίδης Κώστας

Κιλκίς Φαχουρίδης Ιωάννης

Παιονίας Βασιλακάκης Τάσος

Πέλλας Αποστολίδης Χαράλαμπος

Εδεσσας Φουνταλής Μιχάλης

Αλμωπίας Φτίκας Νικόλαος

Σκύδρας Κανάκης Μάνος

Πολυγύρου Χριστιανού Αγγελική

Κασσάνδρας Ποτίογλου Πρόδρομος

Νέας Προποντίδας Ζαχαριάδης Δημήτριος

Αριστοτέλη Τρικαλιώτης Γιάννης

Αλεξανδρούπολης Δευτεραίος Σάββας

Ορεστιάδας Γκατζίδης Σταμάτης

Σουφλίου Κυριακίδης Μπάμπης

Κομοτηνής Φακιρίδης Νίκος

Ξάνθης Κολλάρος Γιώργος

Αβδήρων Νεοφυτίδης Γιώργος

Καβάλας Ποτόλιας Χρήστος

Θάσου Χρυσάφης Νίκος

Παγγαίου Μπράτσος Στέλιος

Δράμας Στεφανίδης Γιάννης

Δοξάτου Μπατζέλας Σταύρος

Κοζάνης Λαμπαδά Χάρις

Εορδαίας Χόλμπα Αντωνία

Βοΐου Καραμπατζιάς Μιχάλης

Σερβίων - Βελβεντού Γεωργακόπουλος Νίκος

Φλώρινας Παπαναστασίου Βίκυ

Αμυνταίου Βογιατζή Μαρία

Καστοριάς Χαραμοπούλου Βάσω

Ορεστίδος Μακρής Νίκος

Νεστορίου Τίγκας Γιώργος

Γρεβενών Ντάγκα - Μπαρμπαγιάννη Παναγιώτα

Δεσκάτης Τζιόλα Μαρία

Αρταίων Παπαϊωάννου Κώστας

Νικολάου Σκουφά Κικιώνης Κώστας

Κεντρικών Τζουμέρκων Λύκος Χρήστος

Ηγουμενίτσας Δήμας Θεόδωρος (Δώρης)

Σουλίου Μαρέτας Αρης

Φιλιατών Ρέγκας Λαέρτης

Ιωαννιτών Τασιούλας Δημήτρης (Τάκης)

Ζίτσας Μανούσης Σωτήρης

Βορείων Τζουμέρκων Κίτσιου Αναστασία (Τασία)

Δωδώνης Τόκας Αναστάσιος (Τάσος)

Πωγωνίου Καραγιάννης Παναγιώτης

Κόνιτσας Σδούκος Δημήτρης (Τάκης)

Πρέβεζας Νόβας Γιάννης

Πάργας Γάκης Σωτήρης

Ζηρού Γείτονας Μενέλαος

Ζακύνθου Κωνσταντίνου Γιώργος

Κέρκυρας Χαραλάμπους Χαράλαμπος

Κεφαλονιάς Γκισγκίνης Νίκος

Ιθάκης Μαυροκέφαλος Νώντας

Λευκάδας Σταματέλου Δήμητρα

Αγρινίου Παπανικολάου Τίμος

Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου Μαργαρίτης Θεόδωρος

Ακτίου - Βόνιτσας Μωραΐτης Νίκος

Ξηρομέρου Βότσης Γεράσιμος

Θέρμου Τριανταφυλλάκης Γιάννης

Αμφιλοχίας Κατσιγιάννης Παναγιώτης

Ναυπακτίας Ζέλιος Θύμιος

Πατρέων Πελετίδης Κώστας

Αιγιαλείας Λαϊνάς Χρήστος

Δυτικής Αχαΐας Θανόπουλος Αλέκος

Καλαβρύτων Ανδριόπουλος Σταμάτης

Ερυμάνθου Τσουμπρής Γεώργιος

Πύργου Γιάνναρος Χρήστος

Ζαχάρως Γιαννόπουλος Χρήστος

Ηλιδας Κολόσακας Αγγελος

Ανδρίτσαινας - Κρεστένων Γκότσης Νίκος

Αρχαίας Ολυμπίας Τζαβάρας Γιώργος

Πηνειού Καλατζής Μπάμπης

Ανδραβίδας - Κυλλήνης Θεοδωρόπουλος Γιάννης

Τρίπολης Νικολάου Δημήτριος

Μεγαλόπολης Λαμπρόπουλος Παναγιώτης

Γορτυνίας Φράγκος Ιωάννης

Β. Κυνουρίας Αδάμης Παναγιώτης

Ν. Κυνουρίας Χείραλης Νίκος

Σπάρτης Λεβεντάκης Δήμος

Ευρώτα Κοιλάκος Γιώργος

Μονεμβασίας Αναγνωστοπούλου Ελένη

Ανατολικής Μάνης Σικουτρής Δημήτρης

Κορινθίων Καρακάσης Μιχάλης

Σικυωνίων Νανόπουλος Βασίλης

Βέλου - Βόχας Παπαγεωργίου Σωτήριος

Λουτρακίου - Αγ. Θεοδώρων Ασημακόπουλος Χρήστος

Νεμέας Μπουλουγουράς Νίκος

Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης Παπαδημητρίου Σωτήρης

Καλαμάτας Οικονομάκος Δημήτρης

Μεσσήνης Αποστολόπουλος Κώστας

Πύλου - Νέστορος Αποστολοπούλου Σοφία

Τριφυλίας Κουκούμης Σαράντος

Οιχαλίας Ρεϊντζόπουλος Κώστας

Δυτικής Μάνης Κουφαλάκος Παναγιώτης

Ναυπλιέων Πινάτσης Γιώργος

Αργους - Μυκηνών Θεοδοσίου Γιώργος

Ερμιονίδας Τσίχλας Στέλιος

Επιδαύρου Τζαβέλα Κατερίνα

Καρδίτσας Κρανιάς Βασίλης

Σοφάδων Στουρνάρας Σωτήρης

Παλαμά Πολυγένης Αρης

Λίμνης Πλαστήρα Ελευθερίου Βασίλης

Μουζακίου Γιώτης Λάμπρος

Τρικκαίων Καΐκης Γεώργιος

Καλαμπάκας Κεραμιδάς Λεωνίδας

Πύλης Ζάχος Απόστολος

Φαρκαδόνας Θωμόπουλος Απόστολος

Βόλου Νάνος Αποστόλης

Αλμυρού Τσόγκας Σάββας

Σκοπέλου Ραμαντάνης Μανώλης

Νότιου Πηλίου Κατσιαφούρης Νίκος

Ρήγα Φεραίου Παπαϊωάννου Αποστόλης

Ζαγοράς - Μουρεσίου Τσαπράζης Βασίλης

Σκιάθου Μουτζούρης Κώστας

Λάρισας Λαμπρούλης Γιώργος

Τυρνάβου Χατζηκράχτης Στέλιος

Τεμπών Μπίκας Χρήστος

Ελασσόνας Αβρανάς Δημήτρης

Αγιάς Κασίδας Γιάννης

Φαρσάλων Μολόχας Αστέριος

Κιλελέρ Σταμουλάκης Βασίλης

Χαλκιδέων Σταματούκος Ευάγγελος

Διρφύων - Μεσσαπίων Πύθουλα Γεωργία

Κύμης - Αλιβερίου Μιχαήλ Κωνσταντίνος

Μαντουδίου - Λίμνης και Αγ. Αννας Λιαγκάκης Ευστάθιος

Ιστιαίας - Αιδηψού Καμαράτος Θανάσης

Καρύστου Βρανά Κυριακούλα

Ερέτριας Καραμπέτσου Ασημίνα

Λαμιέων Χρονάς Τάσος

Αμφίκλειας - Ελάτειας Αδρίμης Δημήτρης

Λοκρών Ρούσσης Γεώργιος

Δομοκού Νιάνιος Χρήστος

Στυλίδας Οικονόμου Χρήστος

Μώλου - Αγ. Κωνσταντίνου Τσαπάρας Γιώργος

Μακρακώμης Πάσουλας Χρήστος

Λεβαδέων Κοτσικώνας Νώντας

Θηβαίων Τουλουμάκος Αντώνης

Ορχομενού Σκόπας Γιώργος

Τανάγρας Θεοδώρου Δήμος

Αλιάρτου Σαγάνας Φίλιππος

Διστόμου - Αράχοβας - Αντίκυρας Ζάκκας Λουκάς

Δελφών Ιωσηφίδης Γιώργος

Δωρίδας Τριανταφύλλου Χρήστος

Καρπενησίου Παπαροϊδάμης Βασίλης

Ηρακλείου Συντυχάκης Μανώλης

Αρχανών - Αστερουσίων Καρκαβάτσος Μανώλης

Βιάννου Παπαδημητρόπουλος Γιάννης

Μαλεβιζίου Χουστουλάκης Μιχάλης

Μινώα - Πεδιάδας Προυκάκης Κώστας

Φαιστού Χουστουλάκη Γενοβέφα

Χερσονήσου Παρθενιώτης Γιώργος

Γόρτυνας Μανιαδάκης Μιχάλης

Χανίων Παπαντωνάκης Νικόλαος

Αποκορώνου Ζώης Σταύρος

Πλατανιά Νταγκουνάκης Μανώλης

Κισσάμου Τσουρουνάκης Σοφοκλής

Ρεθύμνου Μανουσογιάννης Μανούσος

Αγίου Βασιλείου Παυλάκης Στέφανος

Ανωγείων Ρούλιος Αντώνιος

Αγίου Νικολάου Πάγκαλος Γιώργος

Ιεράπετρας Κοτσιφάκη Μαρία

Σητείας Καράμπελα Σταυρούλα

Ικαρίας Σταμούλος Στέλιος

Φούρνων Γλαρός Γιώργος

Σάμου Τζίχας Κώστας

Χίου Σκούφαλος Μάρκος

Λέσβου Τσιριγώτη Νίκη

Λήμνου Πινάκος Δημήτριος

Ρόδου Πότσος Καλετός (Τάκης)

Κω Μακρή Κυριακή (Κική)

Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Ψαρά Ευδοκία

Σερίφου Χρυσολωράς Θεόδωρος

Καλυμνίων Χούλης Σακελάρης (Σάκης)

Θήρας Αργυρού Μαρία

Σύρου - Ερμούπολης Καΐλης Νίκος

Πάρου Ροκονίδας Κώστας

Λέρου Χατζηκωνσταντίνου Φωτεινή

Τήνου Πρωτόπαπας Ιάκωβος

Υπάρχει, όμως, μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα χρόνος για δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Το ΚΚΕ απευθύνεται ακόμα και σε αυτούς που δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του, που προβληματίζονται και ταλαντεύονται αλλά εκτιμούν τη δράση του, τη συνέπεια στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, χωρίς ανταλλάγματα, με ανιδιοτέλεια, με μια διαρκώς αποδεδειγμένη διάθεση να μπαίνει μπροστά παντού όπου απαιτείται να δοθεί αγωνιστική απάντηση, να ανοίξει δρόμος για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση.

Η καθημερινή προσφορά του ΚΚΕ στους αγώνες του λαού είναι μια χειροπιαστή απόδειξη για το ποιος θα είναι ακλόνητο στήριγμα για το λαό και την επόμενη μέρα, μέσα στις δύσκολες συνθήκες κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης. Οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας με το ΚΚΕ, μπορούν να ακουμπήσουν σε αυτό, να το ισχυροποιήσουν στην Ευρωβουλή, να δυναμώσουν τη «Λαϊκή Συσπείρωση» σε Περιφέρειες και Δήμους. Γνωρίζοντας ότι αφού κλείσουν οι κάλπες αυτό που τελικά θα μετρηθεί από την αστική τάξη θα είναι το κατά πόσον οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έκαναν ένα βήμα στη χειραφέτησή τους από την πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων.

Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο φτωχός αγρότης, θα πρέπει να μετρήσει:

-- Τι θα χάσει από τη σταθερότητα της αντιλαϊκής πολιτικής, τι θα κερδίσει από ένα ρωμαλέο κίνημα με καρδιά το ΚΚΕ.

-- Τι θα χάσει από την εναλλαγή στη διακυβέρνηση κομμάτων που έχουν ενιαία στρατηγική τον ευρωμονόδρομο και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Τι θα κερδίσει από την ενίσχυση της δύναμης του ΚΚΕ, καρδιά και ψυχή μιας ισχυρής εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους.

-- Τι θα χάσει - για παράδειγμα - αν αποδεχτεί σαν για πάντα χαμένα το επίδομα της καλοκαιρινής άδειας και τα δώρα Πάσχα - Χριστουγέννων, όπως ήδη δήλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα κερδίσει από την ενίσχυση του ΚΚΕ που θεωρεί πως όλες οι εργατικές κατακτήσεις είναι μάχιμες από ένα κίνημα που θα προβάλλει όχι μόνο στόχους ανακούφισης αλλά τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

-- Τι θα χάσει από τα «μνημόνια διαρκείας» και την επιτήρηση από την ΕΕ, που ισχύουν είτε με μνημόνια είτε χωρίς. Τι θα κερδίσει από την πάλη στην κατεύθυνση της αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.

-- Τι θα χάσει αν αποδεχτεί αυτό που όλα τα άλλα κόμματα έχουν κορόνα στο κεφάλι τους, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Τι θα κερδίσει από τη στήριξη της μοναδικής δύναμης που δηλώνει ανοιχτά εχθρός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, που προτάσσει τα συμφέροντα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Eurokinissi

Την απάντηση του ΚΚΕ και του υποψηφίου ευρωβουλευτή του Κώστα Παπαδάκη παραθέτουμε στο τέλος. Καλούμε, όμως, τον αναγνώστη να συμμετάσχει σε ένα «κουίζ». Οι απαντήσεις των κομμάτων του ευρωμονόδρομου αποδεικνύουν περίτρανα την κοινή στρατηγική πλεύση - στήριξη της ΕΕ και κάνουν δυσδιάκριτες τις διαφορές.

Ας δούμε τα βασικά σημεία των απαντήσεων:

Απάντηση 1:«Το πολιτικό και το θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης έχουν φτάσει στα δομικά και λειτουργικά τους όρια. Η κρίση που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της ατελούς ενοποίησης της ευρωζώνης, αλλά και των συντηρητικών αντιλήψεων που επικράτησαν πριν και μετά. Απαιτούνται λοιπόν σημαντικές αλλαγές στο μοντέλο διακυβέρνησης όπως: Σταδιακά, πολιτική ενοποίηση με ενίσχυση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου στη χάραξη πολιτικών, και θέσπιση εργαλείων που θα ενσωματώνουν πολιτικές αλληλεγγύης όχι ad hoc, αλλά συστημικά και δεσμευτικά. Αλλαγές στο καταστατικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που θα επιτρέψουν την αποτελεσματικότερη παρέμβασή της στο χρηματοοικονομικό και πιστωτικό περιβάλλον. Μετακίνηση του κέντρου βάρους από τη δημοσιονομική πειθαρχία αποκλειστικά, στα κοινωνικά ζητήματα, έτσι ώστε να ενεργοποιούνται μηχανισμοί όταν έχουμε αποκλίσεις στους κοινωνικούς δείκτες».

Απάντηση 2:«Με τη βαριά γραφειοκρατία και τους μηχανισμούς αποκομμένους από τους πολίτες, η ΕΕ είχε δημοκρατικό έλλειμμα, το οποίο απογειώθηκε με το ξέσπασμα της κρίσης. Το Γιουρογκούπ αποφασίζει χωρίς θεσμικές αρμοδιότητες, ο ESM δεν λογοδοτεί πουθενά. Με τις τρόικες και τα μνημόνια δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα: λένε ότι οι εθνικές Αρχές κάθε χώρας αποφασίζουν, αλλά τι μπορεί να κάνεις όταν σε εκβιάζουν με ένα πιστόλι στον κρόταφο; Χρειάζονται επειγόντως διορθωτικές κινήσεις, να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στα Εθνικά Κοινοβούλια για θέματα ΕΕ (π.χ. θέματα νομικής διακυβέρνηση) με θεσμοποίηση της διαφάνειας ως αντίβαρο στην αυξανόμενη εξουσία των λόμπι, αλλά και με τη δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων με δημοψηφίσματα... Λύσεις υπάρχουν, αλλά πάνω απ' όλα χρειάζεται ολική επαναφορά στις βασικές αξίες στις οποίες πίστευαν οι οραματιστές της ενωμένης Ευρώπης».

Απάντηση 3:«Η ανεπάρκεια του θεσμικού πλαισίου στην ευρωζώνη αντικατοπτρίστηκε στην αποτυχία του προληπτικού και διορθωτικού σκέλους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης να αποτρέψει την εκτίναξη του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Η παγκόσμια οικονομική κρίση ανέδειξε τις διαφορές στην ανταγωνιστικότητα μεταξύ των χωρών του Βορρά και του Νότου και την μεγάλη αλληλεξάρτηση μεταξύ των οικονομιών της ευρωζώνης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ συντονίζουν τους ρυθμιστικούς κανόνες, το πλαίσιο και τους μηχανισμούς ελέγχου, αποκτώντας εξουσίες ελεγκτικού, εποπτικού και κυρωτικού χαρακτήρα... Προτείνουμε μια διακυβέρνηση όπου θα ενισχυθεί ο ρόλος της πολιτικής και θα περιοριστεί ο ρόλος των τεχνοκρατών, με κατεύθυνση τον περιορισμό των ανισοτήτων μεταξύ των κρατών και τη σύγκλιση και τη συνοχή των οικονομιών».

Απάντηση 4:«Η ΕΕ πιάστηκε πράγματι στον ύπνο. Μακριά από το τολμηρό, καινοτόμο και οραματικό πνεύμα των ιδρυτών της, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί επαναπαύονταν σε ελλιπή, αποσπασματικά και επισφαλή, όπως φάνηκε κεκτημένα. Με την οικονομική κρίση, η Ευρώπη αντιλήφθηκε ότι η Ενωσή της πρέπει για άλλη μια φορά να εξελιχθεί και να προχωρήσει, όχι να αφήσει την ακινησία να γεμίσει το πολιτικό της σώμα με κατακλύσεις και μολύνσεις. Η εμπορική ένωση έγινε νομισματική, όπως όφειλε. Πλέον οφείλει να γίνει οικονομική. Η ιδεολογική ένωση έγινε πολιτική, όπως όφειλε. Πλέον οφείλει να γίνει και θεσμική. Η υποδομή υπάρχει. Η πρόθεση αναζωογονείται. Οι Βρυξέλλες είναι η αναμφισβήτητη έδρα της κεντρικής κυβέρνησης των χωρών - μελών της ΕΕ. Δεν γίνεται αλλιώς: αν επιζητούμε την ασφάλεια των συμμαχιών δεχόμαστε και ότι οι συμμαχίες αυτές βασίζονται σε κοινούς όρους και στόχους»...

Απάντηση 5:«Η ΕΕ ή θα προχωρήσει προς μια βαθύτερη πολιτική ενοποίηση ή σταδιακά θα διαλυθεί. Η κρίση που έπληξε πρωτίστως τις χώρες της Ευρωζώνης μάς απέδειξε με τον χειρότερο τρόπο ότι οι πολιτικοί της θεσμοί, αδύναμοι και περιχαρακωμένοι σε "τεχνικές λειτουργίες" δεν μπορούν να διαχειριστούν προβλήματα του 21ου αιώνα. Χρειαζόμαστε έναν νέο συνταγματικό χάρτη, αλλά και περισσότερα αιρετά όργανα για αποτελεσματικότερο δημόσιο έλεγχο. Η εκλογή του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα πρώτο, μα δειλό βήμα. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί να μην εκλέγει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ολόκληρη την Επιτροπή. Και ακόμη, γιατί να μη δημιουργηθεί ένα δεύτερο κοινοβουλευτικό σώμα που θα αφορά μόνο τις χώρες της Ευρωζώνης και με αρμοδιότητα τον έλεγχο των οικονομικών προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε αυτές;»

Την απάντηση του ΚΚΕ δεν την βάζουμε στο κουίζ για ευνόητους λόγους. Από την αρχή δεν κρύβεται. Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ, Κ. Παπαδάκης, σημειώνει: «Η Ευρωζώνη και η ίδια η ΕΕ καθόλου δεν ...πάσχουν. "Μια χαρά" ανταποκρίνονται στην αντιλαϊκή αποστολή και στρατηγική τους να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των μονοπωλίων και να τσακίζουν τα λαϊκά δικαιώματα και στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και στη φάση της "ανάκαμψης". Η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς». Και συνεχίζει με ...άλλα κομμουνιστικά.

Και τώρα το κουίζ: Βρείτε ποιος δίνει ποια απάντηση. Τις απαντήσεις διεκδικούν οι: Στ. Κούλογλου (ΣΥΡΙΖΑ), Ν. Τζαβέλλα (ΝΔ), Μ. Επιτροπάκης (Ελιά), Α. Λυδάκη (Το Ποτάμι), Ν. Δαββέτας (Δημοκρατική Αριστερά). Καλή επιτυχία!

Για τις απαντήσεις διαβάστε ανάποδα τη λύση στο κάτω μέρος.

Και ύστερα φταίει το ΚΚΕ που λέει ότι, παρά τις μικρές παραλλαγές και τα μείγματα διαχείρισης, όλα τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου έχουν την ίδια στρατηγική, με τα ίδια αποτελέσματα για το λαό. Γι' αυτό μόνη εγγύηση για τα λαϊκά στρώματα τα «κόκκινα βόλια» να γεμίσουν και τις κάλπες. Για να δοθεί απάντηση σε όσους παραμυθιάζουν το λαό.

1: Ελιά 2: ΣΥΡΙΖΑ 3: Ποτάμι 4: ΝΔ 5: Δημοκρατική Αριστερά.

Χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου, νέες και νέοι από τα φτωχά - λαϊκά στρώματα συμμετείχαν στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ για τις Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές, που έγινε την περασμένη Πέμπτη, 15 Μάη, στο Πεδίον του Αρεως. Μίλησαν ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο Νίκος Σοφιανός, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας και ο Θανάσης Παφίλης, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ολόκληρη την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και αποσπάσματα από τις ομιλίες των υποψηφίων περιφερειάρχη και δημάρχου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στηρίζουμε, δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού, γιατί δύναμη κι ελπίδα είναι του λαού.

Λέμε ΟΧΙ στα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Δίνουμε τη μάχη και αυτήν την Κυριακή στους Δήμους και τις Περιφέρειες και την άλλη Κυριακή στις ευρωεκλογές.

Για να γίνει ισχυρός ο λαός. Να αποσπάσουμε, να επιβάλουμε μέτρα ανακούφισης.

Γι' αυτό χρειάζεται η ψήφος να πέσει στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», με σήμα κατατεθέν το γαρίφαλο του αγώνα μας, το γαρίφαλο της καρδιάς μας.

Μόνο η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού θα κάνει τη διαφορά.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο.

Ενα εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του ΚΚΕ στους Δήμους και τις Περιφέρειες αλλά και στις ευρωεκλογές δεν μπορεί να διαβαστεί αλλιώς, δεν μπορεί να παρερμηνευτεί, δεν θα πάει αλλού μετά τις εκλογές, θα γυρίσει σίγουρα υπέρ του λαού.

Μόνο έτσι η πλάστιγγα πραγματικά μπορεί να αρχίσει να γέρνει υπέρ της εναλλακτικής εξόδου σε όφελος του λαού, κόντρα στα δεσμά και τις αλυσίδες των μονοπωλίων, της ΕΕ, των αντιλαϊκών κυβερνήσεων που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, αυτός ο λαός.

Από δω από την Αθήνα, από την περιφέρεια της Αττικής, απόψε, στέλνουμε μήνυμα παντού, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Με το ΚΚΕ μπορούμε να απαντήσουμε στο πραγματικό, το ουσιαστικό δίλημμα που είναι: Υποταγή ή χειραφέτηση του λαού μας από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων και των κομμάτων τους.

Κι αυτό το δίλημμα αφορά και την επιλογή στις κάλπες των Δήμων και των Περιφερειών και στις κάλπες της άλλης Κυριακής για τις ευρωεκλογές και το δεύτερο γύρο.

Οσο πιο αδύνατο είναι το ΚΚΕ τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα για το λαό. Αδυνάτισε πρόπερσι εκλογικά το ΚΚΕ και ήδη ο λαός μας, η νεολαία το έχουν πληρώσει ακριβά αυτό.

Χειροτέρεψε η κατάσταση σε όλα τα επίπεδα, αδυνάτισαν το κίνημα, οι αγώνες. Δυνάμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αδυνάτισαν ο ίδιος ο λαός, το κίνημα.

Μπορούμε να αχρηστεύσουμε τις διάφορες παγίδες που στήνουν τα κόμματα του νέου διπολισμού, τα κόμματα του κατεστημένου, της αστικής διαχείρισης.

Μπορούμε να προσπεράσουμε τις όποιες τρικλοποδιές, αγνοώντας τους εκβιασμούς των κομμάτων που στηρίζουν την ΕΕ, τα μονοπώλια, τα αντιλαϊκά μέτρα, τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί, πολλές φορές πλέον.

Εκβιαστικά διλήμματα, ψεύτικες ελπίδες, υποσχέσεις, αυταπάτες.

Με τη στάση μας μπορούμε αυτά να τα ανατρέψουμε. Στο χέρι μας είναι η επιλογή.

Για να εκφραστεί στην κάλπη ατόφια η καταδίκη απέναντι στην αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά και για να μην πάρουν λευκή επιταγή οι αυταπάτες, οι ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και ισοτιμία στην Ελλάδα με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην Ελλάδα, στην ΕΕ.

Τα συνθήματα που έχουν πέσει στο προεκλογικό τραπέζι, από τη μια μεριά με τα «σταθερά βήματα μπροστά» και τις ψεύτικες προσδοκίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη, τις παλινωδίες, τον καιροσκοπισμό, την έλλειψη ευθύνης απέναντι στο λαό, με το άγχος του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αυτός χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκβιασμοί, ωμή τρομοκρατία, αυταπάτες, με μοναδικό στόχο να αποσπάσουν τη λαϊκή συγκατάθεση και ανοχή, για να συνεχίσουν όλοι τους, είτε παρέα, είτε ο καθένας από τη θέση του, το αντιλαϊκό έργο που έχει τη σφραγίδα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, των μονοπωλίων και μέσα στις Περιφέρειες, και μέσα στους Δήμους, και στη Βουλή και την Ευρωβουλή.

Αλλά θα δώσουν μόνο ανάσα ζωής σε ένα βάρβαρο σύστημα, σε ένα δρόμο ανάπτυξης που όχι μόνο έχει φάει πλέον τα ψωμιά του, αλλά γίνεται και επικίνδυνος για τα λαϊκά συμφέροντα, οδηγεί όλο και περισσότερο σε πιο βαθιές και εκτεταμένες οικονομικές κρίσεις σαν αυτή που ζήσαμε και ζούμε, σε εμπλοκή της πατρίδας μας, του λαού μας, των παιδιών μας σε νέους τοπικούς και γενικότερους πολέμους, θυσία στους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις τους, για τα κέρδη τους και μόνο.

Δεν φτάνει όμως η οργή και η αγανάκτηση. Αυτή η οργή, η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια όλων μας, δεν μπορεί να είναι τυφλή.

Πρέπει να αποκτήσει διεισδυτική ματιά, να έχει ανοιχτά τα αυτιά, καθάρια και όχι θολωμένη τη σκέψη. Ετσι μόνο θα γίνει συνειδητή η επιλογή.

Η τυφλή οργή μπορεί ευκαιριακά να πριμοδοτήσει αντιδραστικά, επικίνδυνα φασιστικά σχήματα, τσιράκια του συστήματος.

Μπορεί να ρέει σε ανώδυνα για το σύστημα ποτάμια, έστω κι αν αποδειχτούν ξεροπόταμοι.

Μπορεί να εγκλωβίζεται σε σχήματα ψεύτικων ελπίδων καιροσκόπων και τυχοδιωκτών της «κυβερνώσας αριστεράς».

Ομως, μπορεί να μας εμπιστευτεί ο λαός, η νεολαία, οι γυναίκες της Ελλάδας.

Και για τη σταθερότητα, τη συνέπεια.

Και για την αυταπάρνηση, την αυτοθυσία, για την προσπάθεια να γίνουμε πιο ικανοί στο συνδυασμό του αγώνα για τα άμεσα οξυμένα λαϊκά προβλήματα και το αύριο που μας ανήκει.

Και για τις σωστές εκτιμήσεις, προβλέψεις και αναλύσεις, την προσπάθεια να ενημερώνουμε, να προετοιμάζουμε το λαό, το κίνημα.

Και γιατί επιδιώκουμε να βρισκόμαστε κάθε μέρα παντού, εκεί που ο λαός υποφέρει, που πεινάει, που στέκεται στην ουρά του ΟΑΕΔ, της ανεργίας, έξω από τις εφορίες που χαρατσώνουν, παντού όπου το καθήκον για το καλό του τόπου, του εργαζόμενου, του λαού μας, μας καλεί.

Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και δικαίωση από την επιστολή που πήραν προχτές οι σύντροφοί μας και συναγωνιστές μας του ΠΑΜΕ από την άνεργη γυναίκα με τα δύο παιδιά από το Ηράκλειο, που εξέφραζε την ευγνωμοσύνη της γιατί με την παρέμβαση των κομμουνιστών, των ταξικών συνδικάτων, επανέφεραν το ρεύμα που της είχε κοπεί επειδή δεν είχε να πληρώσει το λογαριασμό;

Και, φυσικά, δεν είναι η μοναδική περίπτωση, ούτε η μοναδική επιστολή.

Αν το αναφέρουμε είναι κυρίως γιατί αποτελεί δέσμευση να εντείνουμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τον αγώνα μας κάθε μέρα, πρωί - μεσημέρι - βράδυ, την αλληλεγγύη μας, ώστε κανένας να μην είναι μόνος του σε αυτήν την κατάσταση.

Να οργανώσουμε καλύτερα και να συμβάλουμε στην αναγέννηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, του λαού, στην οικοδόμηση μιας μεγάλης λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας, χωρίς ταμπέλες και διαχωρισμούς του παρελθόντος, για να ανοίξει ο δρόμος με το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, για μια νέα κοινωνία της πραγματικής λαϊκής ευημερίας.

Φίλες και φίλοι,

Δίνουμε τη μάχη των εκλογών ενιαία σε όλες τις κάλπες, και τις δύο Κυριακές γιατί ενιαία είναι η πολιτική, που ξεκινά από το Ευρωκοινοβούλιο και καταλήγει σε κάθε Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο σε όλη τη χώρα.

Αυτή η πολιτική είναι αντιλαϊκή και διαπερνά όλα τα επίπεδα και τους κρίκους της αστικής διακυβέρνησης.

Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι είναι κρίκοι αυτού του διεφθαρμένου και σάπιου κράτους, εφαρμόζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική στο επίπεδο της Τοπικής Διοίκησης.

Οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, τα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια που τα κόμματα αυτά ελέγχουν, έχουν πλέον πλήρως ευθυγραμμιστεί με τις επιλογές των κεντρικών οργάνων της Ελλάδας αλλά και της ΕΕ, υλοποιούν τη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Προεκλογικά υπόσχονται και την άλλη μέρα των εκλογών μιλάνε για τις «δυσκολίες» που συναντάνε.

Ενιαία και συνολική πρέπει να είναι η καταδίκη της κυβέρνησης της ΝΔ, και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου στις ευρωεκλογές αλλά και στα πρόσωπα των υποψηφίων τους για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

Είτε αυτοί έχουν το «επίσημο» χρίσμα των κομμάτων τους, είτε εμφανίζονται ως «ανεξάρτητοι» και «υπερκομματικοί». Ολοι αυτοί επίσης έχουν χρίσμα. Εχουν το χρίσμα της υποταγής στην εξουσία των μονοπωλίων, της πλουτοκρατίας, της σφηκοφωλιάς της ΕΕ.

Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις 4 ελευθερίες της μέχρι τη σημερινή αντιδραστική Συνθήκη της Λισαβόνας, το μετονομασμένο ευρωσύνταγμα.

Κρύβουν ότι οι μεγάλες διοικητικές μονάδες που δημιούργησαν, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι - που πλέον μπορούν να συγκεντρώνουν περισσότερες αρμοδιότητες αλλά και να διαχειρίζονται μεγαλύτερους πόρους - μοναδικό στόχο έχουν να κάνουν πιο ευνοϊκές τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας λίγων μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτός ήταν και παραμένει ο βασικός στόχος της ΕΕ, που προώθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ολα τα υπόλοιπα, περί «Ευρώπης της αλληλεγγύης και της συνοχής», που δήθεν μπορούσε να υλοποιηθεί από την περιφερειακή πολιτική της ΕΕ που υιοθετούν όλοι - μηδενός εξαιρουμένου από τα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ - είναι μεγάλη κοροϊδία.

Η «πολιτική συνοχής» της ΕΕ είναι πλάνη, δεν μπορεί να περιορίσει και, πολύ περισσότερο, να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη όχι μόνο ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ αλλά και ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της ίδιας της χώρας - μέλους, όπως είναι η Ελλάδα, ακριβώς γιατί είναι σύμφυτη αυτή η ανισομετρία με το χαρακτήρα μιας τέτοιας συμμαχίας καπιταλιστικών κρατών, όπως η ΕΕ.

Αυτό συμβαίνει στο δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί το κέρδος και όχι τις ανθρώπινες ανάγκες και που ακολουθείται μέχρι σήμερα και μας έφτασε σε αυτό το χάλι και που και πάλι, αυτά τα κόμματα ξαναπροτείνουν να τον ακολουθήσει ο λαός με επιλογή του.

Τα κόμματα που προσκυνούν την ΕΕ, κρύβουν ότι διάφορα κοινοτικά κονδύλια δεν μπορούν να αμβλύνουν τη βαθιά ανισομετρία στην ανάπτυξη, κρύβουν ότι τα ΕΣΠΑ που κατευθύνονται στις Περιφέρειες και τους Δήμους χρηματοδοτούν δράσεις που προωθούν τη στρατηγική της ΕΕ.

Κρύβουν ότι το μεγαλύτερο τμήμα των κονδυλίων αυτών επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ.

Κρύβουν ότι οι πόροι αυτοί κατευθύνονται σε έργα που επιταχύνουν τις αναδιαρθρώσεις, δηλαδή τις βαθιές αλλαγές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για μεγαλύτερη κερδοφορία, ενώ εντείνουν την επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Και όποιος κρύβει, προσκυνά, ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα που επικαλείται.

Αρα, λοιπόν, φίλοι και φίλες, είναι ενιαία η μάχη των εκλογών. Ενιαία παντού, σε όλες τις κάλπες. Και στον α' και στο β' γύρο. Η μάχη των τοπικών εκλογών κρίνεται την πρώτη Κυριακή. Τη δεύτερη ο λαός σέρνεται πάντα με βάση αποπροσανατολιστικά διλήμματα. Το ΚΚΕ, όλη την τελευταία εικοσαετία κρατά συνεπή στάση και δικαιώνεται γι' αυτή. Ο λαός μας να εκφράσει την αντίθεσή του και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο συνολικά στο σύστημα εξουσίας και τους εκπροσώπους του, που φέρνουν αντιλαϊκά μέτρα, που μας έχουν δέσει στο άρμα της ΕΕ, που γεννά και συντηρεί αντιδραστικά ναζιστικά μορφώματα.

Αλλωστε, «τα έργα και οι ημέρες» των δημάρχων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστές, άρα γνωστό και το τι θα κάνουν οι σημερινοί εκλεκτοί τους στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Βέβαια, πίσω δεν πάει καθόλου και ο ΣΥΡΙΖΑ με όσους εξέλεξε στις προηγούμενες εκλογές και πανηγύριζε πάλι για τη νίκη της αριστεράς! Και σήμερα τι λέει;

Αποκηρύσσει τους δικούς του. Καταγγέλλει τους εκλεκτούς του στην Πάτρα, στο Κερατσίνι, στο Ψυχικό - Φιλοθέη, στην Ικαρία...

Και από ό,τι φαίνεται το έργο έχει και συνέχεια. Η επιλογή Βουδούρη για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, του Αρσένη για την Ευρωβουλή, οι παλινωδίες με Σουλεϊμάν και Αχμέτ Κουρτ στη Θράκη, η απόσυρση Καρυπίδη μετά την κατακραυγή δείχνουν τον τυχοδιωκτισμό, τη μεγάλη του αφερεγγυότητα.

Τι σχέση, αλήθεια, μπορούν να έχουν άνθρωποι αγωνιστές, προοδευτικοί με τέτοιες διαδικασίες και πρακτικές;

Φίλοι και φίλες,

Ολο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες ακούτε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να λένε πως «ξεπεράσαμε πια τα πολύ δύσκολα», ότι «ο δρόμος είναι ανηφορικός, κι από δω και μπρος να ξέρετε έχουμε "μόνο πάνω" να πηγαίνουμε», ότι «τελείωσε το "προς τα κάτω"» και πάει λέγοντας.

Και για να έχουμε το καλό ερώτημα: Ποιος, αλήθεια, ξεπέρασε τα δύσκολα; Για ποιον ο δρόμος είναι ανηφορικός; Ποιος έχει μόνο πάνω να πηγαίνει; Ταξικό είναι και το ερώτημα και η απάντηση, που πρέπει να δώσει ο καθένας και η καθεμιά.

Κι αυτοί στους οποίους αναφέρεται η ΝΔ είναι οι 500 Ελληνες που έχουν πάνω από 600 δισ. ευρώ. Είναι οι Ελληνες εφοπλιστές που είναι 1η παγκόσμια δύναμη στη ναυτιλία. Είναι οι μεγαλοβιομήχανοι και οι τραπεζίτες.

Ο δρόμος προς τα πάνω είναι για τα μονοπώλια που ανακάμπτουν την κερδοφορία τους. Αυτή είναι η νέα Ελλάδα τους.

Η εργατική τάξη, ο λαός θα εξακολουθούν να ματώνουν γι' αυτήν την κερδοφορία.

Θα συνεχίζουν να ζουν με μειωμένους μισθούς και συντάξεις.

Θα συνεχίσουν να ακριβοπληρώνουν την Παιδεία των παιδιών τους, την Υγεία της οικογένειάς τους.

Γιατί αυτό θα απαιτεί κάθε φορά ο στόχος για το ματωμένο πλεόνασμα, ο κίνδυνος που λένε η ΝΔ και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ «να μη γυρίσουμε πίσω».

Αυτό θα απαιτούν τα μνημόνια διαρκείας, που ισχύουν πλέον για όλες τις χώρες της ΕΕ, αυτό θα απαιτούν η δημοσιονομική πειθαρχία, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί της ΕΕ.

Ο δρόμος μπορεί να είναι προς τα πάνω, αλλά όχι για το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, για το 1,5 εκατ. των ανέργων, που δεν πρόκειται να επανακτήσουν τη δουλειά που είχαν με το μισθό και τα δικαιώματα που είχαν.

Ο ανοδικός δρόμος για την καπιταλιστική κερδοφορία θα έρθει να πατήσει πάνω στην κατεδάφιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Γιατί κατεδάφιση είναι η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η μερική απασχόληση, η επιδότηση των μεγαλοεπιχειρηματιών για να προσλαμβάνουν άνεργους, η μαθητεία των νέων, δηλαδή η απλήρωτη εργασία, η απελευθέρωση των απολύσεων, οι απολύσεις στο Δημόσιο, η κατάργηση της μονιμότητας.

Οι εργάτες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν για την έξοδο στις αγορές, που η κυβέρνηση προβάλλει ως το μεγαλύτερο επίτευγμά της. Και αυτά τα δανεικά, όπως και τα προηγούμενα, θα πάνε για τη στήριξη του κεφαλαίου, την ανάκαμψη της κερδοφορίας του και όχι για την ανάκαμψη των λαϊκών αναγκών.

Γι' αυτά τα νέα δανεικά έχουν μπει υποθήκη η ζωή και το μέλλον του λαού και των παιδιών του, τα τσακισμένα δικαιώματά του.

Η κυβέρνηση δεν λέει την αλήθεια, όταν ισχυρίζεται ότι με την έξοδο στις αγορές η χώρα φεύγει από την εποπτεία και την επιτήρηση. Γιατί η ΕΕ έχει συγκροτήσει μηχανισμούς επιτήρησης για όλες τις χώρες, και τις 28, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν μνημόνια, αν έχουν υψηλό ή χαμηλό χρέος, αν δανείζονται με 2 ή με 6%.

Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ επίσης δεν λέει αλήθεια, όταν ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα είναι ο χρόνος και το ύψος του δανεισμού, κρύβοντας όλα τα υπόλοιπα. Κοροϊδεύει ξεδιάντροπα, όταν ισχυρίζεται ότι μια δική του κυβέρνηση θα εξασφαλίσει έξοδο στις αγορές με «κοινωνική δικαιοσύνη», λες και οι αγορές είναι φιλάνθρωπα ταμεία!

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να διαχειριστούν τον ανοδικό για το κεφάλαιο δρόμο, που είναι όμως κατρακύλα χωρίς τέλος για το λαό.

Γι' αυτό κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι πιο ικανός διαχειριστής, ποιος θα είναι ο εκλεκτός της ΕΕ, των μονοπωλίων, των ίδιων στρατηγικών δηλαδή επιλογών.

Φίλες και φίλοι.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιο κόμμα θα είναι ο πυρήνας της κυβέρνησης του κεφαλαίου. Παράλληλα, ανταγωνίζονται και με άλλα κόμματα και κινήσεις, πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι. Οι βαθιές αντιλαϊκές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, έφεραν μεγάλη φθορά στο ΠΑΣΟΚ πρώτα απ' όλα, αλλά και στη ΝΔ, όμως, δεν ανοίγει δρόμο φιλολαϊκό η διάχυση της επιρροής τους σε νέα κόμματα, έτοιμα να κολλήσουν πότε στα «αριστερά», πότε στα «δεξιά», σίγουρα όμως στα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχήματα.

Το έχουμε πει το τελευταίο διάστημα αρκετές φορές, θα το επαναλάβουμε και σήμερα. Στην Ελλάδα με «ελιές» δίπλα σε «ποτάμια» κάποιοι μπορεί να επενδύουν στον αγροτουρισμό, αλλά στην πολιτική με «Ελιές» και «Ποτάμια» στήνουν πολλές μικρές παγίδες δίπλα στις μεγαλύτερες.

Καλύτερα ας μας απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν εναντιώνεται στη δημοσιονομική πολιτική της ΕΕ και όχι στην ανάγκη της Οικονομικής Ενωσης, πώς, αλήθεια, θα κάνει κρατικές βιομηχανικές επενδύσεις αν αυτές δεν είναι στους επιλέξιμους στόχους της ΕΕ, στους οποίους και μόνο κατευθύνονται και τα κοινοτικά και τα εθνικά κρατικά κονδύλια;

Και η ΝΔ δρομολογεί τέτοιες επενδύσεις, που βέβαια έχουν καθαρά ταξικό χαρακτήρα, τι συμφέρει το κεφάλαιο, γενικά μέσα στην Ευρώπη. Οπως, μεγάλα λιμάνια, μεγάλους χώρους αποθήκευσης, διασύνδεση θαλάσσιων, χερσαίων, σιδηροδρομικών μεταφορών για να πηγαίνουν τα εμπορεύματα από την Ασία στην Ευρώπη και αντίστροφα.

Εκεί θα πηγαίνουν τα κονδύλια, είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό αφορά και τα έργα των Περιφερειών και των Δήμων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει πολλή φασαρία για τα μνημόνια, για να κρύψει ότι συμφωνεί με το στόχο της ΕΕ για ταχύτερη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, απελευθέρωση των αγορών, όλα αυτά δηλαδή που με δύο λέξεις τα λένε «μεταρρυθμίσεις», «αναδιαρθρώσεις», που πλήττουν όχι μόνο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά πλήττουν ιδιαίτερα και ελευθεροεπαγγελματίες, μηχανικούς, δικηγόρους, λογιστές, φαρμακοποιούς, ταξιτζήδες, αρτοποιούς και άλλους πολλούς.

Κι ας αφήσει αυτά που ξέρει ο κ. Τσίπρας, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχονται από τα σαλόνια, όπου συγκεντρώνονται υπογραφές για «νέα κοκτέιλ», «νέους μπάρμαν» και «νέους σερβιτόρους» της παλιάς πολιτικής, ότι δήθεν δεν τους κανάκεψαν οι μεγιστάνες της διαπλοκής και του πλούτου, ότι δεν είναι σπορά της τύχης, ούτε υβρίδια του σάπιου συστήματος...

Αλήθεια, τα πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν τα τελευταία χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ - υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές του - στελέχη της συνδικαλιστικής εργατικής αριστοκρατίας, γραφειοκρατίας και λαμογιάς που συνωστίζονται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι με όνομα και διεύθυνση, σερβιτόροι ποιας πολιτικής είναι;

Μήπως, αλήθεια, δεν είναι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο πρόεδρός του που συχνάζουν σε διάφορα σαλόνια, υπερατλαντικά αμερικάνικα και ευρωπαϊκά;

Και, τέλος, ας μη γελιόμαστε. Υπάρχει μεγαλύτερο κανάκεμα από αυτό που κάνει ο ΣΕΒ, οι βιομήχανοι, στον ΣΥΡΙΖΑ;

Σήμερα, πρέπει διπλά και τριπλά να σκεφτούν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ζωής, που ταλαντεύονται, που θεωρούν ότι κάτι πρέπει να γίνει τώρα κι ας είναι ό,τι να 'ναι.

Τους λέμε με το χέρι στην καρδιά: Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ που κοροϊδεύει το λαό για την ΕΕ, κάνει παιχνίδι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, σπέρνει αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ο προκάτοχός του ΣΥΝ - ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στήριξε την ένταξη στην ΟΝΕ.

Δεν μπορεί να έχεις ψηφίσει το μεγαλύτερο μνημόνιο των μνημονίων, το Μάαστριχτ, και μετά να λες, δεν είδα, δεν κατάλαβα! Θυμηθείτε ότι οι προκάτοχοι του ΣΥΡΙΖΑ, από τα αλήστου μνήμης «ΚΚΕ εσ.» και ΕΑΡ, ήταν φανατικοί υπέρ της ΕΟΚ - ΕΕ, έκαναν μάλιστα και κριτική στο ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης που τότε, πριν από 35 - 40 χρόνια, έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Αποτέλεσμα και της ψήφου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι όσα περνάμε σήμερα.

Δεν μπορεί να κάνει πως δεν ξέρει ότι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ πάνε πακέτο.

Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις σε ένα κόμμα με πρόγραμμα και τακτική, που μέρα με τη μέρα το βλέπεις να μεταμορφώνεται σε ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, αυτό που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψαν;

Και μιας και το ανέφερα αυτό, κοιτάξτε να δείτε: Το ΠΑΣΟΚ δεν «χάλασε» γιατί δεν είχε καλά στελέχη, ούτε επειδή όλοι ήταν «άχρηστοι», αλλά κυρίως γιατί άλλαξαν οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του ίδιου του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, όπως ότι πλέον δεν χρειάζονται τόσους πολλούς μόνιμους κρατικούς υπαλλήλους κι έτσι τους στέλνουν στη διαθεσιμότητα, στην απόλυση. Ας τα αφήσουν λοιπόν αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν σε αυτόν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, δεν είναι καν η ριζοσπαστική αριστερά της ΕΔΑ, των αγώνων, που καταψήφισε τη σύνδεση με την ΕΕ, την ΕΟΚ τότε, «το λάκκο των λεόντων», όπως την αποκαλούσε.

Είναι ένα μεταβατικό κόμμα των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και γι' αυτό τα εχθρικά προς το λαό μεγαλοσυμφέροντα έχουν επενδύσει πολλά στην πολιτική του.

Είναι κόμμα που πατάει σε δύο βάρκες: Από τη μια σηκώνει ακόμα και «κόκκινες παντιέρες», κατά περίσταση και ακροατήριο, ψαρεύοντας την ιστορική διαδρομή αγωνιστών, ακυρώνοντας τη βαθύτερη ουσία της διαδρομής τους και από την άλλη αγωνιά μαζί με τους βιομήχανους για την «υγεία» των κερδών τους, αφού τους αποκαλεί ως και «υγιείς επιχειρηματίες».

Αλλιώς μιλά στη Βουλή και στα προεκλογικά μπαλκόνια, ότι έχει πολιτική δήθεν με ριζική διαφορά από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, κι αλλιώς μιλά στα διεθνή φόρα και συναντήσεις, όπου δίνει εξετάσεις στα μονοπώλια και φαίνεται να παίρνει «καλό» βαθμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται καθαρά, στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση, όπως λέει, για αναπλήρωση των απωλειών του λαού τα τελευταία χρόνια. Τα παραπέμπει όλα στη μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας. Το έχει μάθει καλά, βλέπετε, το παραμύθι από τους προκατόχους του. Την ίδια ώρα, όμως, δεσμεύεται ότι θα δώσει νέες κρατικές ενισχύσεις, κρατικό χρήμα, στους δήθεν «υγιείς επιχειρηματίες», που θα σέβονται τη νομοθεσία, δηλαδή όλη αυτή τη νομοθεσία που έχει ψηφιστεί ελέω μνημονίου προς όφελός τους!

Για ποιο πράγμα ακριβώς δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, το είπε ο ίδιος ο πρόεδρός του, που ούτε το μνημόνιο θα καταργήσει, ούτε το 13ο και 14ο μισθό θα επαναφέρει.

Για τι ακριβώς δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ το ομολογούν τα ίδια τα κεντρικά του στελέχη:

Οταν, για παράδειγμα, ο Σταθάκης λέει ότι η έκτακτη εισφορά, δηλαδή το χαράτσι, είναι μία «τεχνική λεπτομέρεια», που «δεν είναι το βασικό πρόβλημα του φορολογικού συστήματος», και ότι «οι Ελληνες πληρώνουν λιγότερους φόρους» (!!!) ... ή όταν λέει ότι «η επαναφορά του κατώτατου μισθού θα γίνει άμεσα και αφορά μόνο όσους προσλήφθηκαν στον ιδιωτικό τομέα το διάστημα μέσα στην κρίση, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και όχι το σύνολο των εργαζομένων».

Οταν ο Δραγασάκης λέει ότι «η κρίση είναι δική μας». Οταν ο ίδιος επίσης απαντά ότι «το πρόγραμμα είναι υπό διαρκή εξέταση» και ότι «χρειάζεται μια στρατηγική προσαρμόσιμη»!!!... Καταλαβαίνει και ο πιο καλόπιστος και αφελής ότι τα εκστομίζουν αυτά όντας στην αντιπολίτευση, φανταστείτε τι έχει να γίνει άμα κληθούν να κυβερνήσουν!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει στην απέναντι πλευρά από το λαό, παρασύροντας με τη διγλωσσία του ριζοσπάστες, αγωνιστές ότι, τάχα, μια δυνατή «ευρωπαϊκή αριστερά» θα κάνει τις αγέλες των λύκων, περίπου αρνιά.

Δεν υπάρχει όμως απόφαση και οδηγία της ΕΕ που δεν οδήγησε στη συγκέντρωση του πλούτου, δηλαδή του κεφαλαίου, στην αρπαγή κατακτήσεων, στην καταστροφή αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, αγροτών, χωρίς καμία άλλη προοπτική εργασίας.

Ο ευρωμονόδρομος, στον οποίο υποκλίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει και αποδοχή των δεσμεύσεων της ΕΕ, υποταγή στο στόχο της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Οι διεθνείς σύμμαχοι και τα στηρίγματα που επικαλείται, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Μεσογειακού Νότου, είναι εχθροί του λαού μας.

Καλλιεργεί μεθοδικά την υποστολή των αγώνων της εργατικής τάξης, προτείνει «εργασιακή ειρήνη». Στην πράξη γίνεται νεκροθάφτης των τελευταίων κατακτήσεων που έχουν απομείνει.

Πάνω από 1,5 εκατομμύριο ψήφους πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012. Τι προσέφερε όμως στο εργατικό, λαϊκό κίνημα; Μια τρύπα στο νερό...

Οι αριστεροί, οι αγωνιστές, οι ριζοσπάστες, όσοι νιώθουν ότι διαψεύστηκαν, όσοι τον εμπιστεύτηκαν πριν 2 χρόνια, τώρα, όσο είναι ακόμα νωρίς, μπορούν να προβληματιστούν, να δουν χωρίς συναισθηματισμούς και ψεύτικες ελπίδες την αλήθεια, να συμπορευτούν σε αυτήν τη μάχη με το ΚΚΕ, δίνοντάς του μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που είχε, ακόμα και τα προηγούμενα χρόνια.

Φίλες και φίλοι,

Απλώνουμε το χέρι σε όσους μας έχουν γνωρίσει χρόνια τώρα, σταθερούς στο μετερίζι του λαού μας, στην αλληλεγγύη για τον άνθρωπο που καταπιέζεται, που υποφέρει, πρωτομάχους στους αγώνες και στην καθημερινή πάλη για επιβίωση, με αγάπη και φιλία για όλους τους λαούς του κόσμου, γνήσιους πατριώτες, διεθνιστές.

Σήμερα, άμεσα, η προοπτική με ελπίδα για το λαό βρίσκεται στην αναγέννηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, που θα παλέψει για να αδρανοποιηθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, θα συμβάλει στον αγώνα για να αναχαιτιστούν η αντιλαϊκή επίθεση, τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα, για να ανοίξει ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί αυτό που λείπει σήμερα: Μια πραγματική ισχυρή λαϊκή συμμαχία, μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση που θα μάχεται υπέρ του λαού, ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια και τους πολιτικούς εκφραστές τους. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ισχυρό ΚΚΕ.

Μόνο έτσι θα ανοίξει και ο δρόμος για την εξουσία του λαού. Το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών» του με όλες του τις δυνάμεις για να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, σε μια λαϊκή διακυβέρνηση που θα κάνει τον πλούτο που παράγουμε κοινωνική ιδιοκτησία, θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τα δεσμά της ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Σήμερα, μπορούμε όλοι να αξιοποιήσουμε τη μεγάλη πείρα μας. Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ: Για να δυναμώσει αυτή η προοπτική, η ελπίδα.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, στην Ευρωβουλή, στη Βουλή, στους Δήμους και τις Περιφέρειες, στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στα σχολειά, στις σχολές, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές είναι εγγύηση για ισχυρή αντιπαράθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Στις μέρες και στις ώρες που απομένουν δίνουμε τη μάχη των εκλογών ενιαία, γιατί ενιαία είναι η πολιτική που ισοπεδώνει το λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων και στο Δήμο, και στην Περιφέρεια, και στην Ευρωβουλή.

Και με αυτό το ενιαίο κριτήριο ψηφίζουμε.

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, και τις δύο Κυριακές.

Δυναμώνουμε την ελπίδα, δίνουμε δύναμη στο ΚΚΕ, για να γίνει ισχυρός, δυνατός ο λαός και το κίνημα της ανατροπής.

Προχωράμε μπροστά, δυναμικά!

Εχουμε στα ψηφοδέλτιά μας αγωνιστές και αγωνίστριες που θα δώσουν μάχες, έχουν πείρα, έχουν γνώσεις, ανιδιοτέλεια, παλικαριά.

Σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας.

Στην Αττική, υποψήφιο περιφερειάρχη τον Θανάση Παφίλη.

Στο Δήμο Αθήνας, υποψήφιο δήμαρχο τον Νίκο Σοφιανό.

Στο Δήμο Πειραιά, υποψήφια δήμαρχο την Ελπίδα Παντελάκη.

Και δεκάδες άλλους υποψήφιους δημάρχους σε όλη την Αττική, δεκάδες υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες σε όλη την Ελλάδα.

Με τον αγώνα μας θα τα καταφέρουμε. Καλές επιτυχίες σε όλους σας, καλή δύναμη.

Ψηφίζουμε - δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού γιατί δύναμη κι ελπίδα είναι του λαού.

«Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε στην περιφέρεια από τη Διοίκηση Σγουρού, με τη στήριξη τη ΝΔ, την ανοχή ή συναίνεση με αστερίσκους των άλλων παρατάξεων.

Ιδιωτικοποίηση, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, σπάσιμο ωραρίου και κυρίως χρηματοδότηση δράσεων του μεγάλου κεφαλαίου (γήπεδα, κέντρα επιχειρηματικότητας, διαχείριση απορριμμάτων).

Εγκριση και συναίνεση στην παράδοση του παραλιακού μετώπου στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Φιλέτο για τους ομίλους, ψίχουλα για το λαό. Στο πογκρόμ που εξαπολύθηκε από τις κυβερνήσεις σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Πρόνοια, στο βιοτικό επίπεδο, στους λαϊκούς αγώνες Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΛΑΟ.

Οι δεκάδες προτάσεις ανακούφισης που κατέθεσε η "Λαϊκή Συσπείρωση" για ενίσχυση ανέργων, θέρμανση σχολείων, αντισεισμική προστασία, κατάργηση διοδίων και άλλα απερρίφθησαν ως "μη ρεαλιστικές" από τις περισσότερες παρατάξεις. Είναι "ρεαλιστικό", βέβαια, να μην πληρώνουν φόρους στο πετρέλαιο οι εφοπλιστές, αλλά δεν είναι για να ζεσταίνονται οι μαθητές και ο λαός μας.

Σγουρός και Κουμουτσάκος συγκρούονται για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Τι λέει η κυρία Δούρου στο λαό της Αττικής; Αλλάζουμε την Αττική. Νέα αρχή. Ποιον άραγε κοροϊδεύει;

• Δηλαδή, θα βρουν δουλειά οι άνεργοι;
• Θα ανοίξουν τα μαγαζιά;
• Θα έχουμε δωρεάν Παιδεία και Πρόνοια;
• Θα γίνουν έργα για το λαό;
• Θα σταματήσει η ιδιωτικοποίηση και θα επιστραφεί ό,τι έχει πουληθεί στους ιδιώτες;
• Θα ανατραπούν οι εργασιακές σχέσεις γαλέρας;
• Θα αυξηθούν μισθοί και συντάξεις;

Πώς θα γίνουν όλα αυτά με το ασφυκτικό, αντιλαϊκό πλαίσιο της κυβέρνησης και της ΕΕ; Τι θα είναι η Αττική; Νησίδα ευημερίας σε μια χώρα δυστυχίας; Είναι πολλοί οι υποψήφιοι στην περιφέρεια. Δύο όμως στρατηγικές και πολιτικές συγκρούονται. Αυτή που ζούμε σήμερα, της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης με μπλε, πράσινη ή πολύχρωμη εκδοχή και η πρόταση του ΚΚΕ, της "Λαϊκής Συσπείρωσης".

Ταυτόχρονα, όμως, διατυπώνουμε ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο διεκδικήσεων που θα εμποδίζει τα χειρότερα θα μπορεί να αποσπάσει κάποιες βελτιώσεις.

• Πλήρης κρατική χρηματοδότηση που να καλύπτει το σύνολο των αναγκών (Περιφερειών και Δήμων).
• Οχι στη συρρίκνωση και κατάργηση δομών και υπηρεσιών, αλλά διεύρυνσή τους.
• Οχι στις απολύσεις. Μόνιμη σταθερή εργασία, προσλήψεις προσωπικού για τις διευρυμένες ανάγκες που προκύπτουν.
• Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
• ΠΔΕ και αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων για σύγχρονες κτιριακές κοινωνικές εγκαταστάσεις, που καλύπτουν όλο το φάσμα των προνομιακών, αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών.
• Επείγοντα μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας».

Κλείνοντας ο Θανάσης Παφίλης έκανε κάλεσμα για: Ισχυρή «Λαϊκή Συσπείρωση», ισχυρό ΚΚΕ που θα αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική, θα στέκεται στο πλάι του λαού, θα αξιοποιεί όσες δυνατότητες υπάρχουν, για να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα, να αποσπάσει βελτιώσεις και μαζί με το λαϊκό κίνημα θα παλεύει για την ανατροπή της.

«Και οι τρεις θεωρούν δεδομένο προς αξιοποίηση απ' το Δήμο, την εργασιακή ζούγκλα που διαμόρφωσαν οι εφαρμοστικοί νόμοι: Τα 5μηνα με τους λεγόμενους "ωφελούμενους", το "μπλοκάκι", τα 2μηνα, τα 8μηνα, τους Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς, τους εθελοντές άμισθους εργαζόμενους, τους ωρομίσθιους. Ως μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, υιοθετούν τους σχεδιασμούς Καμίνη για 4 Κέντρα Επιχειρηματικότητας κόστους 15 εκατ. ευρώ, για να παίρνουν συμβουλές οι άνεργοι πώς να γίνουν επιχειρηματίες.

Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει παντού κοινωνικούς συνεταιρισμούς. Θα κάνουν τους άνεργους επιχειρηματίες και συνεταιριστές.

Για την εκλεκτή τριάδα των υποψηφίων δημάρχων που στηρίζουν τα συγκροτήματα των media, όλα είναι ΕΣΠΑ και τουρισμός. Δεν σχολιάζουν το γεγονός ότι στα ευρωπαϊκά κονδύλια που διαφημίζει ο Καμίνης δεν περιλαμβάνονται αντιπλημμυρικά έργα, έργα αντισεισμικής θωράκισης και ελέγχου των δημόσιων κτιρίων, δεν περιλαμβάνονται εκτελέσεις απαλλοτριώσεων.

Οι υποψήφιοι δήμαρχοι των κομμάτων του ευρωμονόδρομου συμφωνούν με το μοντέλο του Δήμου - επιχειρηματία.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκαν την πολιτική χορηγιών του Καμίνη που έχει οδηγήσει σε ποδηγέτηση μια σειρά από δομές και υπηρεσίες του Δήμου που συρρικνώνονται. Και καλά ο Καμίνης και ο Σπηλιωτόπουλος. Ο "αντισυστημικός - αντιμνημονιακός" Σακελλαρίδης; Τρεις μήνες τώρα δεν βρήκε να πει λέξη για το Ιδρυμα "Νιάρχος" που έχει βάλει "πόδι" στη δημοτική βιβλιοθήκη, στα σχολεία, στον πολιτιστικό οργανισμό, στις κοινωνικές δομές. Λέξη για το Ιδρυμα "Σόρος" που απέκτησε έδρα στο Σταθμό Λαρίσης, κουβέντα για τον Δασκαλόπουλο του ΣΕΒ και τον εθνικό κήπο - γκαλερί, κουβέντα για την Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, που, προς τιμήν των 56 φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν, δίνουν ένα κουτί με ρύζι και ζυμαρικά στους πεινασμένους.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στήριξαν την πολιτική διαχείρισης της τοξικοεξάρτησης που γέμισε με μονάδες παροχής μεθαδόνης τα νοσοκομεία, πολιτική που κρατά εξαρτημένους εκατοντάδες συνανθρώπους μας, υπονομεύοντας τη θεραπεία, θεριεύοντας τις πιάτσες και το ναρκεμπόριο που υποτίθεται θα αντιμετώπιζε.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα διγλωσσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ψήφιση μαζί με Καμίνη και ΝΔ του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στον Ελαιώνα που θα φτιάξουν τα εργολαβικά συμφέροντα που δήθεν καταγγέλλει η Δούρου στην Περιφέρεια.

Καλούμε τη λαϊκή πλειοψηφία που ζει στην Αθήνα να δημιουργήσει και με την ψήφο της στη "Λαϊκή Συσπείρωση" τους όρους:

• Για να μπει φραγμός στη φορομπηξία του Δήμου, για άμεση μείωση των τελών στο 40%. Για ταξική αναπροσαρμογή των τελών, πληρώνοντας οι μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες, όμιλοι κ. ά.
• Για να στηριχθούν οι δομές του Δήμου, βάζοντας φρένο στην ιδιωτικοποίηση που προετοιμάζεται.
• Για να φύγουν οι ΜΚΟ από τις υπηρεσίες του Δήμου. Να διοχετευτούν όλοι οι πόροι στην υποχρέωση του τοπικού κράτους μέσω των φορέων του για να αντιμετωπίσει την ακραία φτώχεια.
• Να στηριχθούν οι εργαζόμενοι στους αγώνες τους, οι επαγγελματίες στη δουλειά τους ενάντια στις "λευκές νύχτες", που κρύβουν τη μαύρη νύχτα που ζουν χιλιάδες επαγγελματίες και καταστηματάρχες και στην Αθήνα.
• Για να διευρυνθεί το δίκτυο των παιδικών σταθμών, αξιοποιώντας την περιουσία του ιδρύματος. Να πολλαπλασιαστούν οι δυνατότητες για φιλοξενία στις παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου.
• Για να απαιτήσουμε την εκτέλεση των απαλλοτριώσεων στα 88 ακίνητα που έχουν δεσμευτεί στην Αθήνα. Είναι οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι και κινδυνεύουν με αποχαρακτηρισμό.

Στην Αθήνα, ζουν χιλιάδες μετανάστες νόμιμοι κάτοικοι της πόλης. Τα δικαιώματά τους είναι και δικά μας δικαιώματα. Είναι καθήκον μας να βάλουμε φραγμό στη ναζιστική εγκληματική οργάνωση της ΧΑ. Να απομονώσουμε το ρατσισμό».

Η Θ. Καπέτη

Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Δήμο Θεσσαλονίκης έδωσαν το «παρών» οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, αλλά και ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της περιοχής, άνθρωποι που έχουν πάρει την απόφαση να μην ξαναλαθέψουν, να ψηφίσουν το ΚΚΕ και τη «Λαϊκή Συσπείρωση» για να μετατρέψουν την ψήφο σε πραγματικό πολιτικό βόλι που θα βρει ίσα στην καρδιά την αντιλαϊκή συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τις αυταπάτες και τις ψεύτικες ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ, τον πραγματικό ένοχο, την πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων.

Από το βήμα της συγκέντρωσης οι υποψήφιοι κάλεσαν σε ένταση των προσπαθειών, με όλες τις δυνάμεις, ώστε μέχρι την τελευταία στιγμή, και αυτήν την Κυριακή και ολόκληρη την βδομάδα πριν τις ευρωεκλογές, το κάλεσμα του ΚΚΕ να φτάσει σε κάθε λαϊκό σπίτι.

Η Θεανώ Καπέτη αναφέρθηκε στα διλήμματα που τίθενται ολοένα και πιο εκβιαστικά στο δρόμο προς τις εκλογές και σημείωσε: «ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μας βομβαρδίζουν καθημερινά με λέξεις που ακούγονται ωραία στα αυτιά μας: Πλεόνασμα, έξοδος στις αγορές, Νέα Ελλάδα, ανάκαμψη, επενδύσεις. Απαιτούν γι' αυτά κυβερνητική σταθερότητα. Απαιτούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι να σηκώσουν στους ώμους τους το βαρύ φορτίο των θυσιών και να πέσουν ακόμα πιο χαμηλά από κει που είναι σήμερα. Ολοι όσοι ματώσαμε γι' αυτό το περιβόητο πλεόνασμα να ξαναβάλουμε το κεφάλι στον ντορβά, να ξανασκύψουμε τη μέση».

Ο Γ. Δελής

(...) Τι μένει λοιπόν; Να διαχειριστούν την ακραία φτώχεια με λογικές πτωχοκομείου και φιλανθρωπίας. Αλήθεια, αυτές είναι οι δυνατότητες της εποχής μας; Να μας παρέχουν ψίχουλα, είτε ο ένας είτε ο άλλος είτε όλοι μαζί, να σκύβουμε το κεφάλι και να λέμε κι ευχαριστώ που έχουμε έστω και αυτά τα λίγα;».

Παρουσιάζοντας την πρόταση του ΚΚΕ, η Θ. Καπέτη σημείωσε ότι είναι αναγκαία και επείγουσα, απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας, είναι η μοναδική διέξοδος για τη λαϊκή ευημερία και την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.

Ο Γ. Ζιώγας

Τι καλό είδαν οι μικρομαγαζάτορες, παρά μόνο τα χαράτσια και από το δήμο και το κυνηγητό για τις ταμπέλες των μαγαζιών τους:

Τι καλό είδε η νεολαία, παρά μόνο φιέστες και πανηγυράκια για την ευρωπαϊκή ιδέα και εκδηλώσεις για τη νεανική επιχειρηματικότητα, όταν την ίδια στιγμή βάζουν λουκέτο κατά χιλιάδες τα μικρομάγαζα κάτω από την πίεση των πολυκαταστημάτων που και ο Μπουτάρης ενισχύει με την πολιτική του, όπως με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;

(...) Ο υποψήφιος της ΝΔ αποκαλύπτει καθαρά τις προθέσεις του. Πιστός υπηρέτης της αντιλαϊκής πολιτικής από υπουργικές θέσεις, θα την υπηρετήσει και από το δημαρχιακό θώκο. Πίσω από τα μεγάλα και απατηλά λόγια για τις αναπλάσεις στις γειτονιές συναγωνίζεται τον Μπουτάρη στο ποιος θα στηρίξει περισσότερο τους επενδυτές και την καπιταλιστική ανάπτυξη προσφέροντας κίνητρα και κάθε βοήθεια από το δήμο. Οι προτάσεις του για την αξιοποίηση της ΔΕΘ από το μεγάλο κεφάλαιο και σε βάρος του λαού είναι αποκαλυπτικές.

Από κοντά κι ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται μια καλύτερη διαχείριση της φτώχειας, με κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, που θα μείνουν και μετά την κρίση, αφού η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καπιταλιστική και θα αφορά μόνο στα κέρδη των υγιών επιχειρηματιών. Συμπληρωματική δύναμη της παράταξης Μπουτάρη μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, καλλιεργεί τη μείωση των απαιτήσεων του λαού προσφέροντας περισσότερα ψίχουλα».

Ο Γιάννης Ζιώγας τόνισε ότι «η ταξική πολιτική που ασκείται σε βάρος του λαού, υλοποιείται από τους πολιτικούς υπηρέτες, το κράτος και τους μηχανισμούς του, που όλοι είναι στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης. ΕΕ - κυβέρνηση - περιφέρειες - δήμοι αποτελούν τους κρίκους μιας αλυσίδας, που δένει το λαό. Oι υποψήφιοι είτε εμφανίζονται ως οι εκλεκτοί των κομμάτων τους, είτε ως ακομμάτιστοι, ανεξάρτητοι, απολίτικοι ή αποκλειστικά "αυτοδιοικητικοί", είναι ένθερμοι περιπατητές του ευρωμονόδρομου και υπερασπιστές των αξιών της αντιλαϊκής αυτής διακρατικής συμμαχίας.

(...) Οι οδηγίες της ΕΕ υποχρεωτικά ενσωματώνονται στους νόμους της χώρας, αποτελούν το 80% της συνολικής ελληνικής νομοθεσίας και συνιστούν ευαγγέλιο για διοικήσεις περιφέρειας και δήμων.

Οι συνδυασμοί που στηρίζονται από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που στηρίζουν την ΕΕ και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου ή την "περιφερειακή πολιτική", που συνδέεται και με τον "Καλλικράτη", θα κινηθούν υποχρεωτικά στην πεπατημένη των προηγούμενων διοικήσεων».

Τέλος, ο Γ. Ζιώγας υπενθύμισε ότι με τις αρμοδιότητες του «Καλλικράτη» και τη μετατροπή της Περιφέρειας, μέσω αυτού, σε εργαλείο της κεντρικής εξουσίας, η Διοίκηση γνωμοδοτεί για αλλαγή της χρήσης γης, αδειοδοτεί επιχειρηματικούς ομίλους για τη λεηλασία κορυφογραμμών, αρχαιολογικών χώρων, ακτών, συμμετέχει στη διαχείριση - μοίρασμα των κοινοτικών κονδυλίων μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, σε μικρούς και μεγάλους συνεργάτες, στηρίζει την υλοποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού που προβλέπει τη διαχείριση των αστικών στερεών απορριμμάτων από ιδιώτες, με την εγκατάσταση και λειτουργία των επικίνδυνων και πανάκριβων, για τις λαϊκές οικογένειες, εργοστασίων καύσης κ.ά.

Το ΚΚΕ καλεί τους ετεροδημότες να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, ώστε να μη χαθεί ούτε μία ψήφος που προορίζεται για το ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές.

Το ΚΚΕ καλεί τους ετεροδημότες άμεσα:

• Να ενημερωθούν για το πού ψηφίζουν.
• Να εξασφαλίσουν τα εισιτήρια όσοι ψηφίζουν μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
• Για κάθε πληροφορία και βοήθεια, μπορούν να επικοινωνούν με το εκλογικό κέντρο του Κόμματος στην Αθήνα, στα γραφεία της ΚΟ Αττικής (Βερανζέρου και Κοτοπούλη 11).
• Οι Επιτροπές Ετεροδημοτών λειτουργούν καθημερινά από τις 9.00 έως τις 21.00. Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210.3301.106, 210.3302.411, 210.5249.111.

Για την εξυπηρέτηση της μετακίνησης των ψηφοφόρων του Κόμματος θα πραγματοποιηθούν δρομολόγια πούλμαν για τις παρακάτω περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας:

-- Αγρίνιο - Αρτα - Γιάννενα

-- Ηγουμενίτσα - Κέρκυρα

-- Βόνιτσα - Πρέβεζα - Λευκάδα

-- Λάρισα - Θεσσαλονίκη

-- Καρδίτσα - Τρίκαλα

-- Πάτρα - Πύργος

Τα πούλμαν αναχωρούν το Σάββατο 24/5 και επιστρέφουν Δευτέρα 26/5.

Για άμεση εξυπηρέτηση, καθώς και για επιπλέον πληροφορίες, καλέστε στα παραπάνω τηλέφωνα.

Μην αφήνετε την τελευταία στιγμή να μάθετε το πού ψηφίζετε. Τα λάθη στους εκλογικούς καταλόγους είναι συχνά και καλό είναι να παίρνουμε έγκαιρα τα μέτρα μας. Στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών υπάρχουν οι απαραίτητες πληροφορίες για το πού ψηφίζεις στη διεύθυνση: http://www.ypes.gr/Services/eea/eea.htm, ενώ το αντίστοιχο τηλέφωνο παροχής πληροφοριών είναι το 213.1361.500.

Η ψηφοφορία αρχίζει στις 7.00 το πρωί και λήγει στις 7.00 το βράδυ.

Α) Για τις Δημοτικές και τις Περιφερειακές Εκλογές

Ολοι οι δημότες που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους (δηλαδή έχουν γεννηθεί μέχρι 31.12.1996) και είναι εγγεγραμμένοι στον εκλογικό κατάλογο του δήμου που ψηφίζουν.

Β) ΜΟΝΟ για τις Δημοτικές

Οι πολίτες των λοιπών κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν έχουν την ελληνική ιθαγένεια, αλλά κατοικούν στην Ελλάδα, έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους και είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του δήμου όπου κατοικούν.

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ για ένστολους, δημόσιους υπάλληλους, ναυτικούς κ.λπ., ούτε για ετεροδημότες. Αυτές οι κατηγορίες ψηφοφόρων θα ψηφίσουν αποκλειστικά στο δήμο στους εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι.

α) Οι εκλογείς ψηφίζουν με την αστυνομική τους ταυτότητα. Σε περίπτωση έλλειψης αστυνομικής ταυτότητας, θα μπορούν να ψηφίσουν με την προσωρινή βεβαίωση της αρμόδιας αρχής, ή το διαβατήριο, ή την άδεια οδήγησης ή το ατομικό βιβλιάριο υγείας όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Γίνονται δεκτά και κομμένα δελτία αστυνομικής ταυτότητας, καθώς και ελληνικά διαβατήρια των οποίων έχει λήξει η ισχύς.

β) Οι στρατιωτικοί και οι υπηρετούντες σε σώματα ασφαλείας ψηφίζουν με την υπηρεσιακή τους ταυτότητα.

γ) Οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ψηφίζουν με έγκυρο αποδεικτικό ταυτότητας ή διαβατηρίου.

δ) Τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών ψηφίζουν στο τμήμα όπου ασκούν τα καθήκοντά τους.

ε) Οι γραμματείς των εφορευτικών επιτροπών ψηφίζουν μόνο στο εκλογικό τμήμα στους εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι εγγεγραμμένοι.

στ) Οι δικαστικοί αντιπρόσωποι ψηφίζουν για i) τις περιφερειακές εκλογές, εφόσον είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους δήμου που ανήκει στην Περιφέρεια στην οποία ασκούν τα καθήκοντά τους, ii) τις δημοτικές εκλογές, εφόσον είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους οποιασδήποτε εκλογικής περιφέρειας του Δήμου όπου ασκούν τα καθήκοντά τους. Στις παραπάνω περιπτώσεις, υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση, όπου αναφέρουν το δήμο στους εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι.

α) Η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους να μη συμπίπτει απόλυτα με τα στοιχεία της ταυτότητας. Στην περίπτωση αυτή πρέπει οι εκλογείς να προσκομίσουν βεβαίωση ταυτοπροσωπίας, η οποία εκδίδεται από τον οικείο δήμαρχο ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο, από το οποίο να προκύπτει και να αποδεικνύεται η ταυτότητά τους.

β) Γυναίκες εκλογείς να έχουν εγγραφεί στον εκλογικό κατάλογο με το επώνυμο του συζύγου τους, ενώ στην ταυτότητά τους με το πατρικό τους όνομα (π.χ. γιατί έχουν χωρίσει) ή αντίστροφα. Στην περίπτωση αυτή είναι δυνατή η εξακρίβωση της πραγματικής ταυτότητας από την αντιπαραβολή των στοιχείων του εκλογικού καταλόγου με τα λοιπά στοιχεία της ταυτότητας, ώστε να μη χρειασθεί η προσκόμιση άλλου αποδεικτικού στοιχείου. Στην εξαιρετική περίπτωση όπου δεν είναι δυνατή η εξακρίβωση της ταυτοπροσωπίας από την αντιπαραβολή των στοιχείων, οι παραπάνω εκλογείς θα πρέπει να είναι εφοδιασμένες με επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία (π.χ. ληξιαρχική πράξη γάμου ή διαζευκτήριο κατά περίπτωση).

γ) Παραλειφθέντες εκλογείς από τους εκλογικούς καταλόγους, αν και είναι γραμμένοι στο αντίστοιχο δημοτολόγιο. Αυτοί μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα σε οποιοδήποτε εκλογικό τμήμα του δήμου στα δημοτολόγια ή τα μητρώα αρρένων του οποίου είναι εγγεγραμμένοι, παίρνοντας πιστοποιητικό εγγραφής στο δημοτολόγιο από τον οικείο δήμο ή κοινότητα, το οποίο θα αναφέρει ότι εκδίδεται αποκλειστικά για τις εκλογές της 18ης Μαΐου 2014 και τις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014. Παράλληλα, οι ψηφοφόροι αυτοί υπογράφουν και υπεύθυνη δήλωση, όπου δηλώνουν πως δεν ψήφισαν ούτε πρόκειται να ψηφίσουν σε άλλο εκλογικό τμήμα και πως δεν έχουν στερηθεί το δικαίωμα του εκλέγειν.

δ) Διπλοεγγεγραμμένοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δίπλα στα στοιχεία του εκλογέα υπάρχει η ένδειξη Δ. Ο εκλογέας αυτός θα πρέπει να υπογράψει έντυπη υπεύθυνη δήλωση (με τέτοιες δηλώσεις θα είναι εφοδιασμένα όλα τα εκλογικά τμήματα), όπου δηλώνει ότι δεν ψήφισε ούτε προτίθεται να ψηφίσει την ημέρα αυτή σε άλλο εκλογικό τμήμα της χώρας.

α) Οι φάκελοι που θα χρησιμοποιηθούν για τις δημοτικές εκλογές θα είναι λευκής απόχρωσης και για τις περιφερειακές εκλογές γαλάζιας απόχρωσης.

β) Προηγείται η ψηφοφορία για τις δημοτικές και ακολουθεί η ψηφοφορία για τις περιφερειακές εκλογές. Η κάλπη για τις περιφερειακές εκλογές θα φέρει αφίσα γαλάζιας απόχρωσης και για τις δημοτικές εκλογές κίτρινης απόχρωσης.

ΠΡΟΣΟΧΗ, ώστε να μπαίνει το κάθε ψηφοδέλτιο της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ στο σωστό φάκελο και να ρίχνεται στη σωστή κάλπη.

γ) Ως προς τους σταυρούς προτίμησης. Ο σταυρός σημειώνεται δίπλα στο ονοματεπώνυμο του υποψηφίου (είτε δεξιά είτε αριστερά), με στιλό μαύρης ή μπλε απόχρωσης. Ψηφοδέλτιο χωρίς σταυρούς προτίμησης είναι έγκυρο.

Στον υποψήφιο δήμαρχο, περιφερειάρχη και αντιπεριφερειάρχη δε σημειώνεται σταυρός προτίμησης, εάν όμως τεθεί σταυρός, το ψηφοδέλτιο δεν ακυρώνεται για το λόγο αυτό.

Η φροντίδα για την τήρηση της τάξης στον τόπο ψηφοφορίας ανήκει στην εφορευτική επιτροπή. Απαγορεύεται η παρουσία οποιασδήποτε ένοπλης δύναμης, εκτός από τη φρουρά που τυχόν διατέθηκε. Δεν επιτρέπεται να πλησιάσει στον τόπο ψηφοφορίας ή στον ευρύτερο χώρο κανένας εκλογέας, πολίτης ή αξιωματικός που φέρει όπλο ή άλλο ενδεδειγμένο για επίθεση όργανο.

Επιτρέπεται η είσοδος στα εκλογικά τμήματα στους ανταποκριτές ξένου Τύπου, ραδιοφώνου, τηλεόρασης κ.λπ., εφόσον είναι εφοδιασμένοι με ειδικές ταυτότητες της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Για τους Ελληνες δημοσιογράφους επιτρέπεται η είσοδος με την επίδειξη επαγγελματικής ταυτότητας ή ταυτότητας της Ενωσης Συντακτών.

Οπως αναφέρεται στη σχετική εγκύκλιο, «οι διατάξεις που προβλέπουν ακυρότητα των ψηφοδελτίων θα πρέπει να εφαρμόζονται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες, όπου σαφώς προκύπτουν ελαττώματα που βάσιμα μπορεί να θεωρηθεί ότι οδηγούν στην παραβίαση του απορρήτου της ψηφοφορίας».

Υπενθυμίζεται ότι δεν είναι άκυρο το ψηφοδέλτιο που έχει περισσότερους από τους επιτρεπόμενους σταυρούς προτίμησης. Κατακυρώνεται υπέρ του συνδυασμού, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη κανένας σταυρός.

Με νεότερη εγκύκλιο (αρ. 27) του υπουργείου Εσωτερικών, ορίζεται ότι στα εκλογικά τμήματα με μονό αριθμό (1, 3, 5 κ.λπ.) θα ανοίγεται πρώτα η κάλπη των περιφερειακών εκλογών, ενώ στα εκλογικά τμήματα με ζυγό αριθμό (2, 4, 6 κ.λπ.) θα ανοίγεται πρώτα η κάλπη των δημοτικών εκλογών. Με τον ίδιο τρόπο θα γίνεται και η σειρά μετάδοσης των αποτελεσμάτων.

Στο πλαίσιο της προεκλογικής δραστηριότητας των ΚΟ του ΚΚΕ, εκτός των συγκεντρώσεων, τις επόμενες μέρες θα πραγματοποιηθούν και οι παρακάτω συσκέψεις, περιοδείες:

Την Δευτέρα 19/5

-- Στις 11 π.μ. στους εργαζόμενους στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών θα μιλήσουν ο Τ. Λουγγής και ο Κ. Σιέττος, υποψήφιοι ευρωβουλευτές.

-- Στις 10 π.μ., στο εργοστάσιο «Μύθος» στη Θεσσαλονίκη, θα περιοδεύσει ο Σ. Ζαριανόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής.

-- Στις 2 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς» στη Θεσσαλονίκη, θα περιοδεύσει η Θεανώ Καπέτη, υποψήφια ευρωβουλευτής.

Την Τρίτη 20/5

-- Στις 11 π.μ. στους εργαζόμενους στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών θα μιλήσουν ο Τ. Λουγγής και ο Κ. Σιέττος, υποψήφιοι ευρωβουλευτές.

Την Τετάρτη 21/5

-- Στις 11 π.μ. στους εργαζόμενους στο ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» θα μιλήσει ο Τ. Λουγγής, υποψήφιος ευρωβουλευτής.

-- Στη 1 μ.μ. στους εργαζόμενους στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου (Κάνιγγος) θα μιλήσει η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής.

ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΓΓΟΥΡΑΚΗΣ

Συγκλονισμένος από τον αναπάντεχο χαμό του συντρόφου και φίλου ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΓΟΥΡΑΚΗ, που είχα την τιμή να γνωρίσω και να συνεργαστώ μαζί του μέσα από τη συλλογική δράση του Κόμματος, προσφέρω, στη μνήμη του, 100 ευρώ στην ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Γιώργος Χαβατζάς

Για τις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα, εμείς, μέλη της Λέσχης Φίλων του ΚΚΕ από το Τορόντο Καναδά, στέλνουμε το συμβολικό ποσό των 2.000 δολαρίων Καναδά. Είναι μία μικρή οικονομική προσφορά στο μόνο κόμμα που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς στην πατρίδα μας. Καλούμε τους φίλους μας και όλους στην πατρίδα να ρίξουν την ψήφο τους εκεί που θα πιάσει τόπο. Να ρίξουν στην κάλπη «δαγκωτά», τα ψηφοδέλτια με το σφυροδρέπανο για τους Ευρωβουλευτές μας και με το γαρίφαλο της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Προσφέρουν οι: Κ. Δημητριάδης 100 δολάρια, Θ. Λιανός 300, Κ. Λεμπέσης 50, Ε. Λαζαρίδου 50, Τ. Δημόπουλος 150, Οργάνωση Εθνικής Αντίστασης 200, Α. Τσόπελας 50, Δ. Καμπίτσης 100, Λ. Λιαμακερός 50, Πίτσα Δημητροπούλου 50, Μάρκος Τασίκας 100 και Κ. Βαγενάς 300 δολάρια.

***

Ο Δημήτρης Καράς προσφέρει για ενίσχυση του τιμημένου ΚΚΕ 2.000 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ Καματερού, αντί για μνημόσυνο της μητέρας του ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ και του αδερφού του ΒΑΣΙΛΗ.

***

Στη μνήμη όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους για Ειρήνη και ανεξαρτησία της πατρίδας μας, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, προσφέρω το ποσό των 500 ευρώ ως ενίσχυση για τον εκλογικό αγώνα που κάνει το Κόμμα μας.

Ζήλη Σακελλαρίδη

***

Ο Δημήτρης Σταλίδης από το Λαζοχώρι Βέροιας, προσφέρει 200 ευρώ, μέσω ΚΟ Βέροιας, για την επιτυχία της εκλογικής μάχης που δίνει το ΚΚΕ, ενόψει των ευρωεκλογών, Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών.

***

Ο σ. Ζώτος Δημήτριος από τη Βρυσούλα Ιωαννίνων, προσφέρει 50 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Βουτσαρά του Δήμου Ζίτσας, για τις εκλογικές δαπάνες.

«Πριν από τις εθνικές εκλογές του 2012 στην Ελλάδα, η ΕΕ και το ΔΝΤ είχαν προετοιμάσει το μυστικό Σχέδιο Ζ, που αφορούσε τον τρόπο μετάβασης της χώρας από το ευρώ στη δραχμή, σύμφωνα με τους "Financial Times" για την κρίση της Ευρωζώνης» (το ρεπορτάζ στα αστικά ΜΜΕ ως κάτι άγνωστο). Ως προς αυτό, παραθέτουμε την εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ, σύμφωνα με την Απόφασή της για το εκλογικό αποτέλεσμα των εκλογών του 2012. Γράφει η Απόφαση:

«Στη διάρκεια της δεύτερης προεκλογικής περιόδου υπήρξε μια απροκάλυπτη επέμβαση της Κομισιόν, των ΗΠΑ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, των διεθνών μέσων ενημέρωσης στο να αποτραπεί η αμφισβήτηση του Μνημονίου - Δανειακής Σύμβασης σε μια περίοδο που ξέσπασε πιο δυνατή η κρίση στην Ισπανία και αναμενόταν τόσο αυτή η χώρα, όσο και άλλες, π.χ. Ιταλία και Κύπρος, να ζητήσουν να ενταχθούν σε καθεστώς δανειοδότησης από ΕΕ - ΔΝΤ. Η επέμβαση αυτή έγινε σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ηγετικές δυνάμεις στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και στις γενικότερες αντιθέσεις τους με τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Εμπλέκονται το ελληνικό κράτος και τα πολιτικά κόμματα του ευρωμονόδρομου στις διάφορες εκδοχές εξέλιξης της Ευρωζώνης, της ΕΕ, των διάφορων εκδοχών λιτότητας, ενώ είναι σαφής η επιδίωξη να ανακοπεί κάθε τάση λαϊκής χειραφέτησης, να συγκροτηθεί το νέο δίπολο με βάση τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές του Ιουνίου χρησιμοποιήθηκαν ως πείραμα και εργαλείο στις ενδοϊμπεριαλιστικές διαφορές: πώς θα κατανεμηθεί η ζημιά από την όξυνση και εμβάθυνση της κρίσης, ποια η πορεία της Ευρωζώνης. Η αντιμερκελική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιήθηκε και από δυνάμεις στις ΗΠΑ - Βρετανία και από ένα μέρος Ευρωπαίων ανταγωνιστών προς τη Γερμανία που επιδιώκουν να περιορίσουν τη δύναμή της μέσα στην Ευρωζώνη. Παράλληλα, βόλευε και τις δυνάμεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που εκφόβιζαν με τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η παρέμβαση αυτή εξελίχθηκε σε πρωτοφανή χειραγώγηση ψήφου, με επιχειρήματα περί κινδύνων έξωσης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, τον κίνδυνο της ακυβερνησίας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε τότε κυβέρνηση. Σήμερα καλεί το λαό να τον ψηφίσει, για να ολοκληρωθεί η «ανατροπή». Τώρα, όμως υπάρχει πείρα. Πρέπει ο καθένας που αισθάνεται αριστερός, που νοιάζεται πραγματικά να ορθοποδήσει ο λαός να σκεφτεί: Τι άλλαξε προς το καλύτερο με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ από τον περασμένο Ιούνη μέχρι σήμερα που να δικαιολογεί την άποψη ότι αν γίνει κυβέρνηση, θα ολοκληρωθεί η ανατροπή; Και αντίστροφα, τι συνέπειες είχε η εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ; Ποιον βοήθησε και τι σήμανε για το κίνημα και το λαό;

Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, η αναγωγή του σε πόλο απέναντι στη ΝΔ, δεν ανησύχησε το κεφάλαιο. Κανένα από τα μέτρα που ήταν προγραμματισμένα δεν αναστάλθηκε, δεν καθυστέρησε, δεν ματαιώθηκε, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Βεβαίως, το σύστημα πήρε υπόψη την εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ στον τρόπο με τον οποίο μεθοδεύεται η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και στο ρόλο που μπορεί να παίξει το κάθε κόμμα. Είναι και αυτή μια απόδειξη ότι δεν τον φοβήθηκε, επειδή ξέρει ότι είναι δύναμη διαχείρισης, ότι δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την ΕΕ.

Αλλωστε, κόμματα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν και υπάρχουν και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Σε ορισμένα κράτη-μέλη (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία) αυτά τα κόμματα έφτασαν να κυβερνούν σε τοπικό επίπεδο ή να συμμετέχουν σε κεντρικές κυβερνήσεις με άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Από τη θέση αυτή συνέβαλαν πολλαπλά στη διαχείριση των υποθέσεων του κεφαλαίου και στην απορρόφηση των κραδασμών που προκαλεί η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, στην καλλιέργεια συνείδησης συνδιαλλαγής του κινήματος με τα μονοπώλια. Το αποτέλεσμα είναι η κάμψη κάθε αντίστασης στον αντεργατικό, αντιλαϊκό μονόδρομο.

Η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δυνάμωσε την αντίληψη ότι η σωτηρία για το λαό θα έρθει «από τα πάνω», με την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με φιλολαϊκές εξαγγελίες, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Ενισχύθηκε στο λαό η λογική της ανάθεσης, γεγονός που επέδρασε και στο κίνημα. Πολλοί εργαζόμενοι και άνθρωποι από τα λαϊκά στρώματα, που έδειχναν τάση χειραφέτησης από τη γραμμή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, εγκλωβίστηκαν σε σχήματα που θέλουν να τον αναπαλαιώσουν.

Η εργατική αριστοκρατία και οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ, αναβαπτίστηκαν και ανανέωσαν το υπονομευτικό τους ρόλο. Μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν εμπόδια στους αγώνες, υπονομεύουν απεργίες, δηλητηριάζουν εργατικές συνειδήσεις με την αυταπάτη ότι όλα θα τα λύσει μια κυβέρνηση της «αριστεράς» ή της «εθνικής σωτηρίας» και ότι δεν υπάρχει λόγος να οργανώνονται αγώνες και μάλιστα ταξικοί.

Μιλάνε για «ανασύνταξη» του κινήματος και εννοούν ένα κίνημα που θα βοηθήσει να αναδειχτεί και θα στηρίξει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, που χαριεντίζεται με τον ΣΕΒ και τους εφοπλιστές, που κηρύττει πίστη στην ΕΕ και υπερασπίζεται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Στον αντίποδα, η εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ δυσκόλεψε πιο πολύ την οργάνωση του ταξικού αγώνα, τη συμμετοχή εργαζομένων, άλλων λαϊκών ανθρώπων στη δράση για την επίλυση των προβλημάτων, πολλοί από τους οποίους δεν ήταν ψηφοφόροι του ΚΚΕ, ούτε συμφωνούν με την πολιτική του. Αναγνωρίζουν όμως τη συμβολή του στην ανάπτυξη των αγώνων, στην υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων. Σε πολλές περιπτώσεις, το αδυνάτισμα του ΚΚΕ έδωσε χρόνο και έδαφος στην εργοδοσία να οργανώσει καλύτερα την επίθεσή της.

Ακόμα και στη Βουλή, η μείωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος δυσκόλεψε την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, με την πολιτική του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου. Για παράδειγμα, το ΚΚΕ έχασε τη δυνατότητα που είχε να καταθέτει αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία σε κρίσιμα ζητήματα.

Το ΚΚΕ, παρά τη μείωση της εκλογικής του δύναμης, δεν έλειψε από κανέναν αγώνα. Αντίθετα, πρωτοστάτησε σε απεργίες, εργατικές διαδηλώσεις, αγροτικές κινητοποιήσεις, στην πάλη των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, της νεολαίας. Πάλεψε και παλεύει από την πρώτη γραμμή για την ανακούφιση του λαού, την απόκρουση αντιλαϊκών μέτρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πολλαπλασίασε τις ψήφους του στις εκλογές του Ιούνη, όχι μόνο δεν βοήθησε το κίνημα να αναπτυχθεί, αλλά συνέβαλε στο να κάνει βήματα πίσω. Με τη γραμμή του ανατροφοδοτεί τη μειωμένη απαιτητικότητα στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών, το συμβιβασμό με το μικρότερο κακό, την «κοινωνική συναίνεση».

Σήμερα και στις ευρωεκλογές της επόμενης Κυριακής, η ευθύνη για τους εργαζόμενους και το λαό μεγαλώνει. Τώρα, κανείς δεν μπορεί να πει «δεν ήξερα». Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε, δεν τα «δίπλωσε», έμεινε και μένει σταθερά προσηλωμένο ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο του λαού, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, την ΕΕ και αυτό είναι κριτήριο για την ενίσχυσή του.