Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στηρίζουμε, δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού, γιατί δύναμη κι ελπίδα είναι του λαού.

Λέμε ΟΧΙ στα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Δίνουμε τη μάχη και αυτήν την Κυριακή στους Δήμους και τις Περιφέρειες και την άλλη Κυριακή στις ευρωεκλογές.

Για να γίνει ισχυρός ο λαός. Να αποσπάσουμε, να επιβάλουμε μέτρα ανακούφισης.

Γι' αυτό χρειάζεται η ψήφος να πέσει στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», με σήμα κατατεθέν το γαρίφαλο του αγώνα μας, το γαρίφαλο της καρδιάς μας.

Μόνο η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού θα κάνει τη διαφορά.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο.

Ενα εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του ΚΚΕ στους Δήμους και τις Περιφέρειες αλλά και στις ευρωεκλογές δεν μπορεί να διαβαστεί αλλιώς, δεν μπορεί να παρερμηνευτεί, δεν θα πάει αλλού μετά τις εκλογές, θα γυρίσει σίγουρα υπέρ του λαού.

Μόνο έτσι η πλάστιγγα πραγματικά μπορεί να αρχίσει να γέρνει υπέρ της εναλλακτικής εξόδου σε όφελος του λαού, κόντρα στα δεσμά και τις αλυσίδες των μονοπωλίων, της ΕΕ, των αντιλαϊκών κυβερνήσεων που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, αυτός ο λαός.

Από δω από την Αθήνα, από την περιφέρεια της Αττικής, απόψε, στέλνουμε μήνυμα παντού, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες - βιοτέχνες - εμπόρους, τους αγρότες, τους νέους, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.

Με το ΚΚΕ μπορούμε να απαντήσουμε στο πραγματικό, το ουσιαστικό δίλημμα που είναι: Υποταγή ή χειραφέτηση του λαού μας από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων και των κομμάτων τους.

Κι αυτό το δίλημμα αφορά και την επιλογή στις κάλπες των Δήμων και των Περιφερειών και στις κάλπες της άλλης Κυριακής για τις ευρωεκλογές και το δεύτερο γύρο.

Οσο πιο αδύνατο είναι το ΚΚΕ τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα για το λαό. Αδυνάτισε πρόπερσι εκλογικά το ΚΚΕ και ήδη ο λαός μας, η νεολαία το έχουν πληρώσει ακριβά αυτό.

Χειροτέρεψε η κατάσταση σε όλα τα επίπεδα, αδυνάτισαν το κίνημα, οι αγώνες. Δυνάμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αδυνάτισαν ο ίδιος ο λαός, το κίνημα.

Μπορούμε να αχρηστεύσουμε τις διάφορες παγίδες που στήνουν τα κόμματα του νέου διπολισμού, τα κόμματα του κατεστημένου, της αστικής διαχείρισης.

Μπορούμε να προσπεράσουμε τις όποιες τρικλοποδιές, αγνοώντας τους εκβιασμούς των κομμάτων που στηρίζουν την ΕΕ, τα μονοπώλια, τα αντιλαϊκά μέτρα, τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ας αξιοποιήσουμε όλοι τη μεγάλη πείρα μας.

Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί, πολλές φορές πλέον.

Εκβιαστικά διλήμματα, ψεύτικες ελπίδες, υποσχέσεις, αυταπάτες.

Με τη στάση μας μπορούμε αυτά να τα ανατρέψουμε. Στο χέρι μας είναι η επιλογή.

Για να εκφραστεί στην κάλπη ατόφια η καταδίκη απέναντι στην αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά και για να μην πάρουν λευκή επιταγή οι αυταπάτες, οι ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι τάχα μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και ισοτιμία στην Ελλάδα με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην Ελλάδα, στην ΕΕ.

Τα συνθήματα που έχουν πέσει στο προεκλογικό τραπέζι, από τη μια μεριά με τα «σταθερά βήματα μπροστά» και τις ψεύτικες προσδοκίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη, τις παλινωδίες, τον καιροσκοπισμό, την έλλειψη ευθύνης απέναντι στο λαό, με το άγχος του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αυτός χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκβιασμοί, ωμή τρομοκρατία, αυταπάτες, με μοναδικό στόχο να αποσπάσουν τη λαϊκή συγκατάθεση και ανοχή, για να συνεχίσουν όλοι τους, είτε παρέα, είτε ο καθένας από τη θέση του, το αντιλαϊκό έργο που έχει τη σφραγίδα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, των μονοπωλίων και μέσα στις Περιφέρειες, και μέσα στους Δήμους, και στη Βουλή και την Ευρωβουλή.

Δεν πρέπει αυτή τη φορά να τους κάνουμε το χατίρι. Να τους επιτρέψουμε να εγκλωβίσουν τη δικαιολογημένη μας αγανάκτηση και δυσαρέσκεια σε δρόμους αδιέξοδους, που δεν θα δώσουν ανάσα ζωής στο λαό και την πατρίδα.

Αλλά θα δώσουν μόνο ανάσα ζωής σε ένα βάρβαρο σύστημα, σε ένα δρόμο ανάπτυξης που όχι μόνο έχει φάει πλέον τα ψωμιά του, αλλά γίνεται και επικίνδυνος για τα λαϊκά συμφέροντα, οδηγεί όλο και περισσότερο σε πιο βαθιές και εκτεταμένες οικονομικές κρίσεις σαν αυτή που ζήσαμε και ζούμε, σε εμπλοκή της πατρίδας μας, του λαού μας, των παιδιών μας σε νέους τοπικούς και γενικότερους πολέμους, θυσία στους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις τους, για τα κέρδη τους και μόνο.

Δεν φτάνει όμως η οργή και η αγανάκτηση. Αυτή η οργή, η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια όλων μας, δεν μπορεί να είναι τυφλή.

Πρέπει να αποκτήσει διεισδυτική ματιά, να έχει ανοιχτά τα αυτιά, καθάρια και όχι θολωμένη τη σκέψη. Ετσι μόνο θα γίνει συνειδητή η επιλογή.

Η τυφλή οργή μπορεί ευκαιριακά να πριμοδοτήσει αντιδραστικά, επικίνδυνα φασιστικά σχήματα, τσιράκια του συστήματος.

Μπορεί να ρέει σε ανώδυνα για το σύστημα ποτάμια, έστω κι αν αποδειχτούν ξεροπόταμοι.

Μπορεί να εγκλωβίζεται σε σχήματα ψεύτικων ελπίδων καιροσκόπων και τυχοδιωκτών της «κυβερνώσας αριστεράς».

Δεν λέμε ότι μόνο το ΚΚΕ τα κάνει όλα καλά και είναι υπεράνω κριτικής.

Ομως, μπορεί να μας εμπιστευτεί ο λαός, η νεολαία, οι γυναίκες της Ελλάδας.

Και για τη σταθερότητα, τη συνέπεια.

Και για την αυταπάρνηση, την αυτοθυσία, για την προσπάθεια να γίνουμε πιο ικανοί στο συνδυασμό του αγώνα για τα άμεσα οξυμένα λαϊκά προβλήματα και το αύριο που μας ανήκει.

Και για τις σωστές εκτιμήσεις, προβλέψεις και αναλύσεις, την προσπάθεια να ενημερώνουμε, να προετοιμάζουμε το λαό, το κίνημα.

Και γιατί επιδιώκουμε να βρισκόμαστε κάθε μέρα παντού, εκεί που ο λαός υποφέρει, που πεινάει, που στέκεται στην ουρά του ΟΑΕΔ, της ανεργίας, έξω από τις εφορίες που χαρατσώνουν, παντού όπου το καθήκον για το καλό του τόπου, του εργαζόμενου, του λαού μας, μας καλεί.

Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και δικαίωση από την επιστολή που πήραν προχτές οι σύντροφοί μας και συναγωνιστές μας του ΠΑΜΕ από την άνεργη γυναίκα με τα δύο παιδιά από το Ηράκλειο, που εξέφραζε την ευγνωμοσύνη της γιατί με την παρέμβαση των κομμουνιστών, των ταξικών συνδικάτων, επανέφεραν το ρεύμα που της είχε κοπεί επειδή δεν είχε να πληρώσει το λογαριασμό;

Και, φυσικά, δεν είναι η μοναδική περίπτωση, ούτε η μοναδική επιστολή.

Αν το αναφέρουμε είναι κυρίως γιατί αποτελεί δέσμευση να εντείνουμε με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τον αγώνα μας κάθε μέρα, πρωί - μεσημέρι - βράδυ, την αλληλεγγύη μας, ώστε κανένας να μην είναι μόνος του σε αυτήν την κατάσταση.

Να οργανώσουμε καλύτερα και να συμβάλουμε στην αναγέννηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, του λαού, στην οικοδόμηση μιας μεγάλης λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας, χωρίς ταμπέλες και διαχωρισμούς του παρελθόντος, για να ανοίξει ο δρόμος με το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, για μια νέα κοινωνία της πραγματικής λαϊκής ευημερίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Δίνουμε τη μάχη των εκλογών ενιαία σε όλες τις κάλπες, και τις δύο Κυριακές γιατί ενιαία είναι η πολιτική, που ξεκινά από το Ευρωκοινοβούλιο και καταλήγει σε κάθε Δημοτικό και Περιφερειακό Συμβούλιο σε όλη τη χώρα.

Αυτή η πολιτική είναι αντιλαϊκή και διαπερνά όλα τα επίπεδα και τους κρίκους της αστικής διακυβέρνησης.

Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι είναι κρίκοι αυτού του διεφθαρμένου και σάπιου κράτους, εφαρμόζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική στο επίπεδο της Τοπικής Διοίκησης.

Οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, τα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια που τα κόμματα αυτά ελέγχουν, έχουν πλέον πλήρως ευθυγραμμιστεί με τις επιλογές των κεντρικών οργάνων της Ελλάδας αλλά και της ΕΕ, υλοποιούν τη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Προεκλογικά υπόσχονται και την άλλη μέρα των εκλογών μιλάνε για τις «δυσκολίες» που συναντάνε.

Ενιαία και συνολική πρέπει να είναι η καταδίκη της κυβέρνησης της ΝΔ, και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου στις ευρωεκλογές αλλά και στα πρόσωπα των υποψηφίων τους για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

Είτε αυτοί έχουν το «επίσημο» χρίσμα των κομμάτων τους, είτε εμφανίζονται ως «ανεξάρτητοι» και «υπερκομματικοί». Ολοι αυτοί επίσης έχουν χρίσμα. Εχουν το χρίσμα της υποταγής στην εξουσία των μονοπωλίων, της πλουτοκρατίας, της σφηκοφωλιάς της ΕΕ.

Ακριβώς γιατί κρύβουν πίσω από τα μεγάλα λόγια «περί τοπικών κοινωνιών» τις αντιδραστικές αλλαγές που έχουν γίνει όλα τα προηγούμενα χρόνια στη δομή, στην οργάνωση και τη λειτουργία της Τοπικής Διοίκησης με παρέμβαση και της ίδιας της ΕΕ.

Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις 4 ελευθερίες της μέχρι τη σημερινή αντιδραστική Συνθήκη της Λισαβόνας, το μετονομασμένο ευρωσύνταγμα.

Κρύβουν ότι οι μεγάλες διοικητικές μονάδες που δημιούργησαν, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι - που πλέον μπορούν να συγκεντρώνουν περισσότερες αρμοδιότητες αλλά και να διαχειρίζονται μεγαλύτερους πόρους - μοναδικό στόχο έχουν να κάνουν πιο ευνοϊκές τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας λίγων μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτός ήταν και παραμένει ο βασικός στόχος της ΕΕ, που προώθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ολα τα υπόλοιπα, περί «Ευρώπης της αλληλεγγύης και της συνοχής», που δήθεν μπορούσε να υλοποιηθεί από την περιφερειακή πολιτική της ΕΕ που υιοθετούν όλοι - μηδενός εξαιρουμένου από τα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ - είναι μεγάλη κοροϊδία.

Η «πολιτική συνοχής» της ΕΕ είναι πλάνη, δεν μπορεί να περιορίσει και, πολύ περισσότερο, να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη όχι μόνο ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ αλλά και ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της ίδιας της χώρας - μέλους, όπως είναι η Ελλάδα, ακριβώς γιατί είναι σύμφυτη αυτή η ανισομετρία με το χαρακτήρα μιας τέτοιας συμμαχίας καπιταλιστικών κρατών, όπως η ΕΕ.

Αυτό συμβαίνει στο δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί το κέρδος και όχι τις ανθρώπινες ανάγκες και που ακολουθείται μέχρι σήμερα και μας έφτασε σε αυτό το χάλι και που και πάλι, αυτά τα κόμματα ξαναπροτείνουν να τον ακολουθήσει ο λαός με επιλογή του.

Τα κόμματα που προσκυνούν την ΕΕ, κρύβουν ότι διάφορα κοινοτικά κονδύλια δεν μπορούν να αμβλύνουν τη βαθιά ανισομετρία στην ανάπτυξη, κρύβουν ότι τα ΕΣΠΑ που κατευθύνονται στις Περιφέρειες και τους Δήμους χρηματοδοτούν δράσεις που προωθούν τη στρατηγική της ΕΕ.

Κρύβουν ότι το μεγαλύτερο τμήμα των κονδυλίων αυτών επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ.

Κρύβουν ότι οι πόροι αυτοί κατευθύνονται σε έργα που επιταχύνουν τις αναδιαρθρώσεις, δηλαδή τις βαθιές αλλαγές που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για μεγαλύτερη κερδοφορία, ενώ εντείνουν την επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Και όποιος κρύβει, προσκυνά, ανεξάρτητα από τα επιχειρήματα που επικαλείται.

Αρα, λοιπόν, φίλοι και φίλες, είναι ενιαία η μάχη των εκλογών. Ενιαία παντού, σε όλες τις κάλπες. Και στον α' και στο β' γύρο. Η μάχη των τοπικών εκλογών κρίνεται την πρώτη Κυριακή. Τη δεύτερη ο λαός σέρνεται πάντα με βάση αποπροσανατολιστικά διλήμματα. Το ΚΚΕ, όλη την τελευταία εικοσαετία κρατά συνεπή στάση και δικαιώνεται γι' αυτή. Ο λαός μας να εκφράσει την αντίθεσή του και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο συνολικά στο σύστημα εξουσίας και τους εκπροσώπους του, που φέρνουν αντιλαϊκά μέτρα, που μας έχουν δέσει στο άρμα της ΕΕ, που γεννά και συντηρεί αντιδραστικά ναζιστικά μορφώματα.

Αλλωστε, «τα έργα και οι ημέρες» των δημάρχων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστές, άρα γνωστό και το τι θα κάνουν οι σημερινοί εκλεκτοί τους στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Βέβαια, πίσω δεν πάει καθόλου και ο ΣΥΡΙΖΑ με όσους εξέλεξε στις προηγούμενες εκλογές και πανηγύριζε πάλι για τη νίκη της αριστεράς! Και σήμερα τι λέει;

Αποκηρύσσει τους δικούς του. Καταγγέλλει τους εκλεκτούς του στην Πάτρα, στο Κερατσίνι, στο Ψυχικό - Φιλοθέη, στην Ικαρία...

Και από ό,τι φαίνεται το έργο έχει και συνέχεια. Η επιλογή Βουδούρη για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, του Αρσένη για την Ευρωβουλή, οι παλινωδίες με Σουλεϊμάν και Αχμέτ Κουρτ στη Θράκη, η απόσυρση Καρυπίδη μετά την κατακραυγή δείχνουν τον τυχοδιωκτισμό, τη μεγάλη του αφερεγγυότητα.

Τι σχέση, αλήθεια, μπορούν να έχουν άνθρωποι αγωνιστές, προοδευτικοί με τέτοιες διαδικασίες και πρακτικές;

Φίλοι και φίλες,

Ολο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες ακούτε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να λένε πως «ξεπεράσαμε πια τα πολύ δύσκολα», ότι «ο δρόμος είναι ανηφορικός, κι από δω και μπρος να ξέρετε έχουμε "μόνο πάνω" να πηγαίνουμε», ότι «τελείωσε το "προς τα κάτω"» και πάει λέγοντας.

Και για να έχουμε το καλό ερώτημα: Ποιος, αλήθεια, ξεπέρασε τα δύσκολα; Για ποιον ο δρόμος είναι ανηφορικός; Ποιος έχει μόνο πάνω να πηγαίνει; Ταξικό είναι και το ερώτημα και η απάντηση, που πρέπει να δώσει ο καθένας και η καθεμιά.

Κι αυτοί στους οποίους αναφέρεται η ΝΔ είναι οι 500 Ελληνες που έχουν πάνω από 600 δισ. ευρώ. Είναι οι Ελληνες εφοπλιστές που είναι 1η παγκόσμια δύναμη στη ναυτιλία. Είναι οι μεγαλοβιομήχανοι και οι τραπεζίτες.

Ο δρόμος προς τα πάνω είναι για τα μονοπώλια που ανακάμπτουν την κερδοφορία τους. Αυτή είναι η νέα Ελλάδα τους.

Η εργατική τάξη, ο λαός θα εξακολουθούν να ματώνουν γι' αυτήν την κερδοφορία.

Θα συνεχίζουν να ζουν με μειωμένους μισθούς και συντάξεις.

Θα συνεχίσουν να ακριβοπληρώνουν την Παιδεία των παιδιών τους, την Υγεία της οικογένειάς τους.

Γιατί αυτό θα απαιτεί κάθε φορά ο στόχος για το ματωμένο πλεόνασμα, ο κίνδυνος που λένε η ΝΔ και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ «να μη γυρίσουμε πίσω».

Αυτό θα απαιτούν τα μνημόνια διαρκείας, που ισχύουν πλέον για όλες τις χώρες της ΕΕ, αυτό θα απαιτούν η δημοσιονομική πειθαρχία, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί της ΕΕ.

Ο δρόμος μπορεί να είναι προς τα πάνω, αλλά όχι για το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, για το 1,5 εκατ. των ανέργων, που δεν πρόκειται να επανακτήσουν τη δουλειά που είχαν με το μισθό και τα δικαιώματα που είχαν.

Ο ανοδικός δρόμος για την καπιταλιστική κερδοφορία θα έρθει να πατήσει πάνω στην κατεδάφιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Γιατί κατεδάφιση είναι η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η μερική απασχόληση, η επιδότηση των μεγαλοεπιχειρηματιών για να προσλαμβάνουν άνεργους, η μαθητεία των νέων, δηλαδή η απλήρωτη εργασία, η απελευθέρωση των απολύσεων, οι απολύσεις στο Δημόσιο, η κατάργηση της μονιμότητας.

Οι εργάτες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν για την έξοδο στις αγορές, που η κυβέρνηση προβάλλει ως το μεγαλύτερο επίτευγμά της. Και αυτά τα δανεικά, όπως και τα προηγούμενα, θα πάνε για τη στήριξη του κεφαλαίου, την ανάκαμψη της κερδοφορίας του και όχι για την ανάκαμψη των λαϊκών αναγκών.

Γι' αυτά τα νέα δανεικά έχουν μπει υποθήκη η ζωή και το μέλλον του λαού και των παιδιών του, τα τσακισμένα δικαιώματά του.

Η κυβέρνηση δεν λέει την αλήθεια, όταν ισχυρίζεται ότι με την έξοδο στις αγορές η χώρα φεύγει από την εποπτεία και την επιτήρηση. Γιατί η ΕΕ έχει συγκροτήσει μηχανισμούς επιτήρησης για όλες τις χώρες, και τις 28, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν μνημόνια, αν έχουν υψηλό ή χαμηλό χρέος, αν δανείζονται με 2 ή με 6%.

Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ επίσης δεν λέει αλήθεια, όταν ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα είναι ο χρόνος και το ύψος του δανεισμού, κρύβοντας όλα τα υπόλοιπα. Κοροϊδεύει ξεδιάντροπα, όταν ισχυρίζεται ότι μια δική του κυβέρνηση θα εξασφαλίσει έξοδο στις αγορές με «κοινωνική δικαιοσύνη», λες και οι αγορές είναι φιλάνθρωπα ταμεία!

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να διαχειριστούν τον ανοδικό για το κεφάλαιο δρόμο, που είναι όμως κατρακύλα χωρίς τέλος για το λαό.

Γι' αυτό κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι πιο ικανός διαχειριστής, ποιος θα είναι ο εκλεκτός της ΕΕ, των μονοπωλίων, των ίδιων στρατηγικών δηλαδή επιλογών.

Φίλες και φίλοι.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιο κόμμα θα είναι ο πυρήνας της κυβέρνησης του κεφαλαίου. Παράλληλα, ανταγωνίζονται και με άλλα κόμματα και κινήσεις, πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι. Οι βαθιές αντιλαϊκές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, έφεραν μεγάλη φθορά στο ΠΑΣΟΚ πρώτα απ' όλα, αλλά και στη ΝΔ, όμως, δεν ανοίγει δρόμο φιλολαϊκό η διάχυση της επιρροής τους σε νέα κόμματα, έτοιμα να κολλήσουν πότε στα «αριστερά», πότε στα «δεξιά», σίγουρα όμως στα αντιλαϊκά κυβερνητικά σχήματα.

Το έχουμε πει το τελευταίο διάστημα αρκετές φορές, θα το επαναλάβουμε και σήμερα. Στην Ελλάδα με «ελιές» δίπλα σε «ποτάμια» κάποιοι μπορεί να επενδύουν στον αγροτουρισμό, αλλά στην πολιτική με «Ελιές» και «Ποτάμια» στήνουν πολλές μικρές παγίδες δίπλα στις μεγαλύτερες.

Καλύτερα ας μας απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν εναντιώνεται στη δημοσιονομική πολιτική της ΕΕ και όχι στην ανάγκη της Οικονομικής Ενωσης, πώς, αλήθεια, θα κάνει κρατικές βιομηχανικές επενδύσεις αν αυτές δεν είναι στους επιλέξιμους στόχους της ΕΕ, στους οποίους και μόνο κατευθύνονται και τα κοινοτικά και τα εθνικά κρατικά κονδύλια;

Και η ΝΔ δρομολογεί τέτοιες επενδύσεις, που βέβαια έχουν καθαρά ταξικό χαρακτήρα, τι συμφέρει το κεφάλαιο, γενικά μέσα στην Ευρώπη. Οπως, μεγάλα λιμάνια, μεγάλους χώρους αποθήκευσης, διασύνδεση θαλάσσιων, χερσαίων, σιδηροδρομικών μεταφορών για να πηγαίνουν τα εμπορεύματα από την Ασία στην Ευρώπη και αντίστροφα.

Εκεί θα πηγαίνουν τα κονδύλια, είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό αφορά και τα έργα των Περιφερειών και των Δήμων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει πολλή φασαρία για τα μνημόνια, για να κρύψει ότι συμφωνεί με το στόχο της ΕΕ για ταχύτερη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, απελευθέρωση των αγορών, όλα αυτά δηλαδή που με δύο λέξεις τα λένε «μεταρρυθμίσεις», «αναδιαρθρώσεις», που πλήττουν όχι μόνο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά πλήττουν ιδιαίτερα και ελευθεροεπαγγελματίες, μηχανικούς, δικηγόρους, λογιστές, φαρμακοποιούς, ταξιτζήδες, αρτοποιούς και άλλους πολλούς.

Κι ας αφήσει αυτά που ξέρει ο κ. Τσίπρας, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχονται από τα σαλόνια, όπου συγκεντρώνονται υπογραφές για «νέα κοκτέιλ», «νέους μπάρμαν» και «νέους σερβιτόρους» της παλιάς πολιτικής, ότι δήθεν δεν τους κανάκεψαν οι μεγιστάνες της διαπλοκής και του πλούτου, ότι δεν είναι σπορά της τύχης, ούτε υβρίδια του σάπιου συστήματος...

Αλήθεια, τα πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν τα τελευταία χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ - υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές του - στελέχη της συνδικαλιστικής εργατικής αριστοκρατίας, γραφειοκρατίας και λαμογιάς που συνωστίζονται στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι με όνομα και διεύθυνση, σερβιτόροι ποιας πολιτικής είναι;

Μήπως, αλήθεια, δεν είναι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο πρόεδρός του που συχνάζουν σε διάφορα σαλόνια, υπερατλαντικά αμερικάνικα και ευρωπαϊκά;

Και, τέλος, ας μη γελιόμαστε. Υπάρχει μεγαλύτερο κανάκεμα από αυτό που κάνει ο ΣΕΒ, οι βιομήχανοι, στον ΣΥΡΙΖΑ;

Σήμερα, πρέπει διπλά και τριπλά να σκεφτούν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ζωής, που ταλαντεύονται, που θεωρούν ότι κάτι πρέπει να γίνει τώρα κι ας είναι ό,τι να 'ναι.

Τους λέμε με το χέρι στην καρδιά: Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ που κοροϊδεύει το λαό για την ΕΕ, κάνει παιχνίδι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, σπέρνει αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ο προκάτοχός του ΣΥΝ - ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στήριξε την ένταξη στην ΟΝΕ.

Δεν μπορεί να έχεις ψηφίσει το μεγαλύτερο μνημόνιο των μνημονίων, το Μάαστριχτ, και μετά να λες, δεν είδα, δεν κατάλαβα! Θυμηθείτε ότι οι προκάτοχοι του ΣΥΡΙΖΑ, από τα αλήστου μνήμης «ΚΚΕ εσ.» και ΕΑΡ, ήταν φανατικοί υπέρ της ΕΟΚ - ΕΕ, έκαναν μάλιστα και κριτική στο ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης που τότε, πριν από 35 - 40 χρόνια, έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Αποτέλεσμα και της ψήφου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι όσα περνάμε σήμερα.

Δεν μπορεί να κάνει πως δεν ξέρει ότι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ πάνε πακέτο.

Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις σε ένα κόμμα με πρόγραμμα και τακτική, που μέρα με τη μέρα το βλέπεις να μεταμορφώνεται σε ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, αυτό που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψαν;

Και μιας και το ανέφερα αυτό, κοιτάξτε να δείτε: Το ΠΑΣΟΚ δεν «χάλασε» γιατί δεν είχε καλά στελέχη, ούτε επειδή όλοι ήταν «άχρηστοι», αλλά κυρίως γιατί άλλαξαν οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του ίδιου του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, όπως ότι πλέον δεν χρειάζονται τόσους πολλούς μόνιμους κρατικούς υπαλλήλους κι έτσι τους στέλνουν στη διαθεσιμότητα, στην απόλυση. Ας τα αφήσουν λοιπόν αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν σε αυτόν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, δεν είναι καν η ριζοσπαστική αριστερά της ΕΔΑ, των αγώνων, που καταψήφισε τη σύνδεση με την ΕΕ, την ΕΟΚ τότε, «το λάκκο των λεόντων», όπως την αποκαλούσε.

Είναι ένα μεταβατικό κόμμα των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και γι' αυτό τα εχθρικά προς το λαό μεγαλοσυμφέροντα έχουν επενδύσει πολλά στην πολιτική του.

Είναι κόμμα που πατάει σε δύο βάρκες: Από τη μια σηκώνει ακόμα και «κόκκινες παντιέρες», κατά περίσταση και ακροατήριο, ψαρεύοντας την ιστορική διαδρομή αγωνιστών, ακυρώνοντας τη βαθύτερη ουσία της διαδρομής τους και από την άλλη αγωνιά μαζί με τους βιομήχανους για την «υγεία» των κερδών τους, αφού τους αποκαλεί ως και «υγιείς επιχειρηματίες».

Αλλιώς μιλά στη Βουλή και στα προεκλογικά μπαλκόνια, ότι έχει πολιτική δήθεν με ριζική διαφορά από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, κι αλλιώς μιλά στα διεθνή φόρα και συναντήσεις, όπου δίνει εξετάσεις στα μονοπώλια και φαίνεται να παίρνει «καλό» βαθμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται καθαρά, στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση, όπως λέει, για αναπλήρωση των απωλειών του λαού τα τελευταία χρόνια. Τα παραπέμπει όλα στη μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας. Το έχει μάθει καλά, βλέπετε, το παραμύθι από τους προκατόχους του. Την ίδια ώρα, όμως, δεσμεύεται ότι θα δώσει νέες κρατικές ενισχύσεις, κρατικό χρήμα, στους δήθεν «υγιείς επιχειρηματίες», που θα σέβονται τη νομοθεσία, δηλαδή όλη αυτή τη νομοθεσία που έχει ψηφιστεί ελέω μνημονίου προς όφελός τους!

Για ποιο πράγμα ακριβώς δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, το είπε ο ίδιος ο πρόεδρός του, που ούτε το μνημόνιο θα καταργήσει, ούτε το 13ο και 14ο μισθό θα επαναφέρει.

Για τι ακριβώς δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ το ομολογούν τα ίδια τα κεντρικά του στελέχη:

Οταν, για παράδειγμα, ο Σταθάκης λέει ότι η έκτακτη εισφορά, δηλαδή το χαράτσι, είναι μία «τεχνική λεπτομέρεια», που «δεν είναι το βασικό πρόβλημα του φορολογικού συστήματος», και ότι «οι Ελληνες πληρώνουν λιγότερους φόρους» (!!!) ... ή όταν λέει ότι «η επαναφορά του κατώτατου μισθού θα γίνει άμεσα και αφορά μόνο όσους προσλήφθηκαν στον ιδιωτικό τομέα το διάστημα μέσα στην κρίση, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και όχι το σύνολο των εργαζομένων».

Οταν ο Δραγασάκης λέει ότι «η κρίση είναι δική μας». Οταν ο ίδιος επίσης απαντά ότι «το πρόγραμμα είναι υπό διαρκή εξέταση» και ότι «χρειάζεται μια στρατηγική προσαρμόσιμη»!!!... Καταλαβαίνει και ο πιο καλόπιστος και αφελής ότι τα εκστομίζουν αυτά όντας στην αντιπολίτευση, φανταστείτε τι έχει να γίνει άμα κληθούν να κυβερνήσουν!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει στην απέναντι πλευρά από το λαό, παρασύροντας με τη διγλωσσία του ριζοσπάστες, αγωνιστές ότι, τάχα, μια δυνατή «ευρωπαϊκή αριστερά» θα κάνει τις αγέλες των λύκων, περίπου αρνιά.

Δεν υπάρχει όμως απόφαση και οδηγία της ΕΕ που δεν οδήγησε στη συγκέντρωση του πλούτου, δηλαδή του κεφαλαίου, στην αρπαγή κατακτήσεων, στην καταστροφή αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, αγροτών, χωρίς καμία άλλη προοπτική εργασίας.

Ο ευρωμονόδρομος, στον οποίο υποκλίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει και αποδοχή των δεσμεύσεων της ΕΕ, υποταγή στο στόχο της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Οι διεθνείς σύμμαχοι και τα στηρίγματα που επικαλείται, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Μεσογειακού Νότου, είναι εχθροί του λαού μας.

Καλλιεργεί μεθοδικά την υποστολή των αγώνων της εργατικής τάξης, προτείνει «εργασιακή ειρήνη». Στην πράξη γίνεται νεκροθάφτης των τελευταίων κατακτήσεων που έχουν απομείνει.

Πάνω από 1,5 εκατομμύριο ψήφους πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012. Τι προσέφερε όμως στο εργατικό, λαϊκό κίνημα; Μια τρύπα στο νερό...

Οι αριστεροί, οι αγωνιστές, οι ριζοσπάστες, όσοι νιώθουν ότι διαψεύστηκαν, όσοι τον εμπιστεύτηκαν πριν 2 χρόνια, τώρα, όσο είναι ακόμα νωρίς, μπορούν να προβληματιστούν, να δουν χωρίς συναισθηματισμούς και ψεύτικες ελπίδες την αλήθεια, να συμπορευτούν σε αυτήν τη μάχη με το ΚΚΕ, δίνοντάς του μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που είχε, ακόμα και τα προηγούμενα χρόνια.

Φίλες και φίλοι,

Απλώνουμε το χέρι σε όσους μας έχουν γνωρίσει χρόνια τώρα, σταθερούς στο μετερίζι του λαού μας, στην αλληλεγγύη για τον άνθρωπο που καταπιέζεται, που υποφέρει, πρωτομάχους στους αγώνες και στην καθημερινή πάλη για επιβίωση, με αγάπη και φιλία για όλους τους λαούς του κόσμου, γνήσιους πατριώτες, διεθνιστές.

Σήμερα, άμεσα, η προοπτική με ελπίδα για το λαό βρίσκεται στην αναγέννηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, που θα παλέψει για να αδρανοποιηθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, θα συμβάλει στον αγώνα για να αναχαιτιστούν η αντιλαϊκή επίθεση, τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα, για να ανοίξει ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί αυτό που λείπει σήμερα: Μια πραγματική ισχυρή λαϊκή συμμαχία, μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση που θα μάχεται υπέρ του λαού, ενάντια στο κεφάλαιο, στα μονοπώλια και τους πολιτικούς εκφραστές τους. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ισχυρό ΚΚΕ.

Μόνο έτσι θα ανοίξει και ο δρόμος για την εξουσία του λαού. Το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών» του με όλες του τις δυνάμεις για να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, σε μια λαϊκή διακυβέρνηση που θα κάνει τον πλούτο που παράγουμε κοινωνική ιδιοκτησία, θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τα δεσμά της ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Σήμερα, μπορούμε όλοι να αξιοποιήσουμε τη μεγάλη πείρα μας. Γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ: Για να δυναμώσει αυτή η προοπτική, η ελπίδα.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, στην Ευρωβουλή, στη Βουλή, στους Δήμους και τις Περιφέρειες, στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στα σχολειά, στις σχολές, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές είναι εγγύηση για ισχυρή αντιπαράθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Στις μέρες και στις ώρες που απομένουν δίνουμε τη μάχη των εκλογών ενιαία, γιατί ενιαία είναι η πολιτική που ισοπεδώνει το λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων και στο Δήμο, και στην Περιφέρεια, και στην Ευρωβουλή.

Και με αυτό το ενιαίο κριτήριο ψηφίζουμε.

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, και τις δύο Κυριακές.

Δυναμώνουμε την ελπίδα, δίνουμε δύναμη στο ΚΚΕ, για να γίνει ισχυρός, δυνατός ο λαός και το κίνημα της ανατροπής.

Προχωράμε μπροστά, δυναμικά!

Εχουμε στα ψηφοδέλτιά μας αγωνιστές και αγωνίστριες που θα δώσουν μάχες, έχουν πείρα, έχουν γνώσεις, ανιδιοτέλεια, παλικαριά.

Σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας.

Στην Αττική, υποψήφιο περιφερειάρχη τον Θανάση Παφίλη.

Στο Δήμο Αθήνας, υποψήφιο δήμαρχο τον Νίκο Σοφιανό.

Στο Δήμο Πειραιά, υποψήφια δήμαρχο την Ελπίδα Παντελάκη.

Και δεκάδες άλλους υποψήφιους δημάρχους σε όλη την Αττική, δεκάδες υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες σε όλη την Ελλάδα.

Με τον αγώνα μας θα τα καταφέρουμε. Καλές επιτυχίες σε όλους σας, καλή δύναμη.

Ψηφίζουμε - δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού γιατί δύναμη κι ελπίδα είναι του λαού.