INTIME NEWS

Τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, με όλες τις παραλλαγές ιδιωτικοποιήσεων και κρατικοποιήσεων τα προηγούμενα χρόνια, ζουν στο πετσί τους τόσο ο ελληνικός όσο και οι άλλοι λαοί. Σε ολόκληρη την ΕΕ οι μεταφορές - εμπόρευμα γίνονται απρόσιτες για τον λαό, με συνεχείς εκπτώσεις στην ασφάλεια και με ένα δίκτυο που αναπτύσσεται μόνο εκεί που συμφέρει το κεφάλαιο.

Διακηρυγμένος είναι ο στόχος της ΕΕ όσον αφορά τις σιδηροδρομικές μεταφορές, στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των κερδών πρώτα απ' όλα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, τόσο αυτών που δραστηριοποιούνται σε αυτές όσο και εκείνων που έχουν άμεσο όφελος από τη διακίνηση εμπορευμάτων, πρώτων υλών κ.ο.κ. Πρόκειται για τη δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου και αγοράς, ενώ το παραπάνω αναλύεται και σε συγκεκριμένους στόχους.

Ηδη από τη Λευκή Βίβλο του 2011, μεταξύ άλλων τίθενται προς επίτευξη τα εξής: Να διασφαλιστεί ότι μέχρι το 2050 το μεγαλύτερο μέρος της μεταφοράς επιβατών σε μεσαίες αποστάσεις θα γίνεται σιδηροδρομικώς. Μεσοπρόθεσμα (μέχρι το 2030) να έχει τριπλασιαστεί το μήκος των γραμμών του δικτύου μεγάλης ταχύτητας και να διατηρηθεί ένα πυκνό σιδηροδρομικό δίκτυο σε όλα τα κράτη μέλη. Μακροπρόθεσμα, να ολοκληρωθεί ένα σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας της ΕΕ.

Με την εδραίωσης της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης», για να βρουν διέξοδο υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, η «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» καταπιάστηκε και με τις σιδηροδρομικές μεταφορές, απαιτώντας σημαντικό μέρος του 75% των εσωτερικών εμπορευματικών μεταφορών που πραγματοποιούνται οδικώς να στραφεί προς τις σιδηροδρομικές και εσωτερικές πλωτές μεταφορές. Μάλιστα, τα προηγούμενα χρόνια σημειωνόταν η ανάγκη ανάληψης δράσης, αφού το μερίδιο των σιδηροδρομικών μεταφορών στις εσωτερικές εμπορευματικές μεταφορές μειώθηκε σε 17,9% έως το 2018, από 18,3% το 2011.

Σήμερα η «απελευθέρωση» των σιδηροδρομικών μεταφορών είναι ο κοινός τόπος που προωθεί την περαιτέρω εμπορευματοποίηση, στην οποία έτσι κι αλλιώς η ΕΕ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ακολουθούμενη από κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων.

Η «απελευθέρωση» προωθήθηκε από μια μεγάλη αλυσίδα Ευρωπαϊκών Οδηγιών και πακέτων σιδηροδρομικής πολιτικής, που είχαν ως στόχο τον βαθμιαίο διαχωρισμό υποδομής και χρήσης και τη βαθμιαία άρση όλων των φραγμών για την υλοποίηση της ενιαίας σιδηροδρομικής αγοράς.

Αρχή αποτέλεσε η Οδηγία 440 του 1991, που προέβλεπε τον λογιστικό διαχωρισμό μεταξύ της υποδομής και της εκμετάλλευσης. Διαχωρισμό με τον οποίο αποκρυσταλλώνεται, σε πρωτόλειο επίπεδο, η βασική στόχευση της πολιτικής της «απελευθέρωσης».

Επόμενο κομβικό βήμα ήταν ένα σύνολο από Ευρωπαϊκές Οδηγίες που βασίστηκαν και επέκτειναν την παραπάνω Οδηγία. Πρόκειται για τις Οδηγίες 12/2001,13/2001 και 14/2001, που συμπυκνώθηκαν και έγιναν γνωστές ως το πρώτο σιδηροδρομικό πακέτο της ΕΕ.

Ακολούθησε το δεύτερο σιδηροδρομικό πακέτο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τις Οδηγίες 49/2004, 50/2004 και 51/2004, το οποίο εισήγαγε την πλήρη «απελευθέρωση» όλων των εμπορευματικών σιδηροδρομικών μεταφορών στην ΕΕ από τις αρχές του 2007. Ανοιξε έτσι ο δρόμος για την απελευθέρωση τουλάχιστον των εμπορευματικών μεταφορών.

Επειτα ήρθε το τρίτο σιδηροδρομικό πακέτο, του 2007, όπου εισήχθηκε η «απελευθέρωση» των διεθνών επιβατικών μεταφορών από το 2010.

Τελευταία ήρθε η Οδηγία του 2012, που αφορά την προαναφερθείσα «δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου» και ουσιαστικά ενοποιούσε τις προηγούμενες Οδηγίες.

Σύμφωνα με εκθέσεις τις ΕΕ, μόνο το 2021 έγιναν 1.339 σημαντικά σιδηροδρομικά ατυχήματα, με 683 νεκρούς, από τα οποία 97 αφορούσαν συγκρούσεις τρένων.

Το 2022 ο αριθμός των θανατηφόρων συγκρούσεων και εκτροχιασμών αυξήθηκε στην ΕΕ. Καταγράφηκαν συνολικά 1.569 σημαντικά ατυχήματα, 805 θάνατοι και 594 σοβαροί τραυματισμοί.

Ούτε η πολύνεκρη σύγκρουση στα Τέμπη ήταν μεμονωμένο περιστατικό για την ΕΕ. Παρόμοια «μεγάλα ατυχήματα», με 5 ή περισσότερους νεκρούς, έγιναν συνολικά πέντε το 2022 και το 2023.

Ακόμα, με τη σφραγίδα της ΕΕ επιτρέπεται να κυκλοφορούν τρένα με διαφορετικές προδιαγραφές ασφαλείας, ανάλογα με το έτος κυκλοφορίας τους, όπως δηλαδή συνέβη και στο έγκλημα των Τεμπών: Η ΕΕ είχε χορηγήσει πιστοποιητικό ασφαλείας στην «Hellenic Train» (EU102 0220295 και EU102 0230024), παρότι τα τρένα της δεν πληρούσαν τις σύγχρονες προδιαγραφές πυρασφάλειας αλλά εκείνες του έτους που κατασκευάστηκαν.

Επιπρόσθετα, μόνο το 13% των διαδρομών του κεντρικού δικτύου της ΕΕ λειτουργεί σήμερα με συστήματα που ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για ανθρώπινο λάθος, επειδή η ασφάλεια υπακούει στον κανόνα του κόστους - οφέλους για τους μετόχους και διαχειριστές του σιδηρόδρομου.

Την ίδια ώρα με τις εμφανείς εκπτώσεις στην ασφάλεια, οι τιμές εκτοξεύονται.

Στη Μεγάλη Βρετανία, όπου η «απελευθέρωση» των σιδηροδρομικών μεταφορών έχει συντελεστεί ήδη από το 1970, το πραγματικό κόστος (αποπληθωρισμένο) της σιδηροδρομικής μετακίνησης, από το 1997 έως το 2009, αυξήθηκε πάνω από 20%.

Στη Γερμανία στο ίδιο χρονικό διάστημα η αύξηση του πραγματικού κόστος υπερβαίνει το 15%, ενώ στην Ολλανδία ξεπερνά το 10%.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ, που κινείται στις «ράγες» του καπιταλιστικού κέρδους, συνθλίβοντας την κοινωνική ανάγκη για σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές, αφού:

Οι παράμετροι που αφορούν την πρόληψη και τον περιορισμό των συνεπειών μεγάλων ατυχημάτων μπαίνουν στη ζυγαριά κόστους - οφέλους για τον κάθε όμιλο και για το κράτος του κεφαλαίου. Με γνώμονα την καπιταλιστική κερδοφορία λαμβάνονται οι αποφάσεις όπως για τον αριθμό των προσλήψεων, τον ρυθμό και τις ώρες εργασίας, το ύψος των μισθών και την ουσιαστική εκπαίδευση των εργαζομένων.

Με βάση τις δεσμεύσεις και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, και τη στρατηγική του κεφαλαίου, επιλέγει το κάθε αστικό κράτος ποιες επενδύσεις θα ιεραρχήσει και ποιο ύψος κονδυλίων θα διαθέσει. Ετσι δεν περισσεύουν κονδύλια στην Ελλάδα για τη συντήρηση και φύλαξη των γραμμών, για τον εξοπλισμό του σιδηροδρομικού υλικού, για τον ουσιαστικό έλεγχο της λειτουργίας των σιδηροδρόμων, ενώ δίνονται πλουσιοπάροχα κονδύλια για την πολεμική εμπλοκή της χώρας ή για σιδηροδρομική διασύνδεση μεν, όπου απαιτούν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης δε (π.χ. διασύνδεση λιμανιών Βόρειας Ελλάδας κ.ά.).

Πλάι στα παραπάνω βασικά στοιχεία, η δημιουργία μιας ενιαίας σιδηροδρομικής αγοράς απαιτεί την απόσπαση της εκμετάλλευσης του μεταφορικού έργου από τη σιδηροδρομική υποδομή. Ετσι, το βασικότερο στοιχείο της ευρωπαϊκής πολιτικής της «απελευθέρωσης» είναι ο διαχωρισμός της σιδηροδρομικής υποδομής από το μεταφορικό έργο, ώστε να διασφαλιστεί η δυνατότητα χρήσης της υποδομής από άλλες επιχειρήσεις και να ανοίξει ο δρόμος για τη διείσδυση των ομίλων στις σιδηροδρομικές μεταφορές.

Η «απελευθέρωση» έχει δύο βασικούς, συμπληρωματικούς μεταξύ τους άξονες, τον διαχωρισμό και την πλήρη εμπορευματοποίηση. Διαχωρισμός σημαίνει ότι πολλές διαφορετικές επιχειρήσεις ανταγωνίζονται και δραστηριοποιούνται πάνω στο ίδιο δίκτυο. Το «μπάχαλο» συνεννόησης μεταξύ ΟΣΕ και «Hellenic Train» ήταν ένα από τα αποτελέσματα της «απελευθέρωσης». Σε ένα σύστημα μεγάλης πολυπλοκότητας, μεγάλης ευαισθησίας και πολλών κινδύνων, δραστηριοποιούνται πολλές διαφορετικές επιχειρήσεις, η καθεμιά από τις οποίες στοχεύει στο μεγαλύτερο δυνατό κέρδος και να μετακυλίσει το κόστος στις υπόλοιπες.

• ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ: «Kανονικότητα» της ΕΕ η πετσοκομμένη ασφάλεια
• ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ: Ζήτησε αύξηση των έμμεσων φόρων και μέτρα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων
• «ΠΥΞΙΔΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ»: Η ΕΕ σε «αντιπαλότητα μεγάλων δυνάμεων» με τις ΗΠΑ και την Κίνα

Ετσι, τα συγχαρητήρια του ΔΝΤ για τους δείκτες της ανάπτυξης στο 2,1% για το 2025 και για την αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,3% το 2024, ουσιαστικά, έρχονται να θυμίσουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι το τσάκισμα του λαού, η συρρίκνωση του εισοδήματός του και η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, σε επίπεδα που είναι πολύ πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το κλιμάκιο του ΔΝΤ αναφέρεται πως «το 2024 το πραγματικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,3% στα τρία πρώτα τρίμηνα, ενισχυμένο από την ισχυρή άνοδο των επενδυτικών έργων που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ και τη δυνατή ιδιωτική κατανάλωση». Ωστόσο, όπως σημειώνει, τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει επιδείνωση (στο 1,2%) κυρίως λόγω του τερματισμού των χρηματοδοτήσεων από το Ταμείο. Επιπλέον, αναφέρει ότι «το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε στο 9,5% το τρίτο τρίμηνο του 2024. Ο πληθωρισμός υποχωρεί σταδιακά, με τον γενικό και τον δομικό πληθωρισμό να διαμορφώνονται στο 2,9% και 3,4% σε ετήσια βάση αντίστοιχα στο τέλος του 2024, παρά την επιμονή του πληθωρισμού στις υπηρεσίες και την αύξηση των μισθών. Η ανάπτυξη της τραπεζικής πίστης προς τον ιδιωτικό τομέα επιταχύνθηκε στο 9,4% το τέταρτο τρίμηνο του 2024, συνοδευόμενη από συνεχιζόμενη αύξηση των τιμών των ακινήτων. Η υψηλή εγχώρια ζήτηση για εισαγωγές, που καθοδηγείται από επενδύσεις, συνέβαλε επίσης στη διεύρυνση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών στο 6,9% του ΑΕΠ το 2024».

Στη συνέχεια αναφέρει πως «η συνεχιζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή και η διαρκής πρόοδος στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν ενισχύσει τα δημόσια οικονομικά, τις αναπτυξιακές προοπτικές και την ενεργειακή ασφάλεια. Μέχρι το τέλος του 2024, ο λόγος δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ εκτιμάται ότι έχει μειωθεί κατά περισσότερες από 50 ποσοστιαίες μονάδες από το ανώτατο επίπεδό του το 2020, υποστηριζόμενος από την ισχυρή ανάπτυξη, τον υψηλό πληθωρισμό και τη σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή». Ουσιαστικά λέει ότι η αντιλαϊκή επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που θα συνεχιστεί, είναι το βασικό συστατικό για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την πρόοδο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Το ΔΝΤ θεωρεί θετικό το γεγονός της υπέρβασης των φορολογικών εσόδων και του πλεονάσματος που υπάρχει, μέσω της φορολογικής επίθεσης στα λαϊκά νοικοκυριά. Και την ίδια στιγμή αναγνωρίζει ότι «το τραπεζικό σύστημα έχει βελτιώσει περαιτέρω την ανθεκτικότητά του, με καλύτερη ποιότητα ενεργητικού και κεφαλαιακή επάρκεια και με τον δείκτη μη εξυπηρετούμενων δανείων να έχει υποχωρήσει στο 3%. Οι τράπεζες διατήρησαν υψηλά κέρδη, τα οποία, σε συνδυασμό με εκδόσεις κεφαλαιακών μέσων, ενίσχυσαν την κεφαλαιακή τους επάρκεια. Υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω ενίσχυση των προαιρετικών κεφαλαιακών αποθεμάτων. Η ποιότητα των κεφαλαίων πρέπει να βελτιωθεί περαιτέρω, καθώς οι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις (DTC) εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικό ποσοστό του κεφαλαίου των τραπεζών». Δηλαδή, το ξεζούμισμα των χρεωμένων νοικοκυριών μέσω των επιτοκίων δανεισμού και των προμηθειών, οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις, πέρα από το ότι έχουν εκτοξεύσει τα κέρδη των τραπεζών, θα συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια, στο όνομα της ενίσχυσης της κεφαλαιακής τους επάρκειας.

Επιπλέον, το ΔΝΤ καταγράφει και «κινδύνους για τον πληθωρισμό που είναι ανοδικοί». Και εκφράζει τους φόβους «για επιβράδυνση της ανάπτυξης σε μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης, επιδείνωση των περιφερειακών συγκρούσεων και παγκόσμια πολιτική αβεβαιότητα». Ακόμα, ότι «οι υπερβολικές αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς του δημόσιου τομέα θα πρέπει να αποφεύγονται, διασφαλίζοντας ότι οι αυξήσεις των συντάξεων ακολουθούν τον καθιερωμένο δείκτη αναπροσαρμογής χωρίς έκτακτες προσαρμογές».

Στη συνέχεια, ξεκαθαρίζει ότι «ο δημοσιονομικός χώρος που δημιουργείται από πρόσθετα μέτρα ή καλύτερη από την αναμενόμενη απόδοση θα πρέπει να χρησιμοποιείται για μείωση του χρέους», θυμίζοντας ότι ακόμα και η πολιτική των ισχνών επιδομάτων αποτελεί παρελθόν.

Από πού κι ως πού όμως ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να αφεθεί στο "επενδυτικό ενδιαφέρον" αυτού ή του άλλου ομίλου; Συνολικά ο λαός μας, αλλά και η περιοχή μας έχουν συσσωρεύσει σημαντική πείρα. Τα "επενδυτικά σχέδια" που προχωράνε (...) έχουν απόλυτο οδηγό τους τη διασφάλιση με κάθε τρόπο της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στο διάβα τους σαρώνουν τις εργασιακές σχέσεις και τα εργατικά δικαιώματα. Η ένταση της εκμετάλλευσης είναι η μόνιμη συνοδεία τους. Κάθε φορά αλλάζει το "αφήγημα" τέτοιων σχεδιασμών:

-- Πότε "φιλοπεριβαλλοντικός μανδύας".

-- Πότε "ανάπτυξη με κάθε κόστος".

-- Πότε γίνονται "σκραπ" πολύτιμες μονάδες, χτισμένες με το αίμα των εργαζομένων (π.χ. ΛΑΡΚΟ, που ξεπουλιέται σαν παλιοσίδερα, ενώ έχει δυνατότητα παραγωγής πολύτιμων μετάλλων).

-- Και όταν εξασφαλίζεται η "λεία", προβάλλονται σαν "μάννα εξ ουρανού".

Ποιος καλείται τώρα να "σώσει το περιβάλλον"; Η εταιρεία που για "περιβάλλον" δεν θεώρησε ποτέ τους εκατοντάδες εργαζόμενους και τους πέταξε στον δρόμο, αφού δεν της έκαναν τη χάρη να υπογράψουν τη διάλυση των εργασιακών τους σχέσεων και των συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων. Η εταιρεία που παίρνει θαλασσοδάνεια και δεν δίνει λογαριασμό. Η εταιρεία που είναι "φιλάνθρωπη" με τα παιδιά και την κοινωνία των απολυμένων. Που δεν επιστρέφει ούτε όσα υποχρεούται - έτσι κι αλλιώς ψίχουλα - στο επίπεδο της Περιφέρειας (όπως ανέδειξε η "Λαϊκή Συσπείρωση"). Η εταιρεία που κοιτάει τις μπίζνες της στα βαμμένα με αίμα νερά των παραλίων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, έχοντας συμφωνίες δισεκατομμυρίων με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και όχι μόνο.

Η "επένδυση" που προβάλλεται είναι μια ακόμα σελίδα στο "ευαγγέλιο" της αμαρτωλής "πράσινης ανάπτυξης". Δηλαδή, στο ξεδιπλωμένο σε μεγάλο βαθμό πλέον σχέδιο, με παγκόσμια χαρακτηριστικά, για να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα για την κερδοφόρα επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων. Είναι το σχέδιο που έφερε το χρηματιστήριο Ενέργειας, που τα "καλά" του τα βλέπουμε στους λογαριασμούς μας κάθε μήνα, το σχέδιο που απαξίωσε μεγάλες ενεργειακές δυνατότητες της χώρας, το σχέδιο που λέει π.χ. ότι είναι εντελώς "λογικό", το ενεργειακό ζήτημα της χώρας να "λύνεται" με υγροποίηση, μεταφορά και επαναεριοποίηση του πανάκριβου αμερικάνικου φυσικού αερίου, πάνω στο έδαφος του μακελειού των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων και των ανταγωνισμών τους στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η "επένδυση" έρχεται να υλοποιήσει πλευρά του αντίστοιχου "χρηματιστηρίου ρύπων". Η "οικολογία" τους φτάνει μέχρι το "ο ρυπαίνων πληρώνει", δηλαδή τη θεσμοθετημένη ρύπανση που μπορούν να κάνουν οι "μεγάλοι", φορτώνοντάς την στους "μικρούς". (...) Γνωρίζουμε καλά πως αυτό που θα καθορίσει την προβολή για το αν η μέθοδος είναι ασφαλής, αν επηρεάζεται η θάλασσα, η χλωρίδα, οι αγωγοί κ.ο.κ. είναι τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έχει εξασφαλίσει "για αρχή" η "Energean" από το Ταμείο Ανάκαμψης, δηλαδή από τα χρήματα για τα οποία ματώνουμε για τα πλεονάσματα όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, δίχως τέλος. Οπως και τα συνολικά σχέδια για τα επόμενα χρόνια, που αφορούν και άλλους ομίλους και ξεπερνούν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, το 1,5 δισ. O λαός έχει πικρή πείρα από το τι σημαίνουν για την τσέπη του και τη ζωή του όλα τα αμπαλαρισμένα με "πράσινο" περιτύλιγμα "δώρα". Οπως και το πόσες και τι είδους θέσεις εργασίας έφεραν τέτοια σχέδια.

Βιομήχανοι και εφοπλιστές, στη "θαλπωρή" του κράτους, της ΕΕ και των κυβερνήσεων, σχεδιάζουν νέες μπίζνες, με επίκεντρο αυτήν τη φορά τη ρύπανση των δικών τους βιομηχανιών, ομίλων και επιχειρήσεων, μοιράζονται δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα και τη φορολογία των εργαζομένων και στήνουν έναν "φιλοπεριβαλλοντικό", "φιλοεπενδυτικό" μανδύα, που υπονομεύει την τοπική μικρομεσαία δραστηριότητα σε τουρισμό και αλιεία, διαμορφώνει έδαφος ανυπολόγιστων κινδύνων σε θαλάσσια περιοχή που γειτνιάζει με αστικό και περιαστικό ιστό, με πόλεις και χωριά, με εργαζόμενους και τις ζωές τους.

Η ανησυχία των κατοίκων της Καβάλας και της Θάσου είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Εχουν κάθε δίκιο να βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο σχεδιασμός των επιχειρηματικών ομίλων, οι προτεραιότητες του κράτους των Τεμπών, των κυβερνήσεων της φτώχειας, των απολύσεων, της διάλυσης των εργατικών δικαιωμάτων και της βαθιάς εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν ξεκινούν από τις ανάγκες τους και τα προβλήματά τους.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να αποκαλύπτει αυτούς τους σχεδιασμούς και την κατεύθυνσή τους, τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε - και μόνο - στο πλευρό του λαού που παλεύει για το δίκιο του. Μαζί μπορούμε να συζητήσουμε για τις πολιτικές προϋποθέσεις, ώστε η βιομηχανία να αναπτύσσεται για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού, στη βάση των σύγχρονων δυνατοτήτων της χώρας, της επιστήμης, της τεχνολογίας και πάνω από όλα των ίδιων των εργαζομένων, ώστε να συμβάλει στη γενικευμένη λαϊκή ευημερία, με σεβασμό και προαγωγή του περιβάλλοντος. Αυτές οι προϋποθέσεις περιέχονται στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική - λαϊκή εξουσία, στη συμπόρευση κάθε μέρα μαζί του, ώστε να ανοίγει αυτός ο μοναδικός ελπιδοφόρος δρόμος για τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία».

2025 The Associated Press. All

Η «Πυξίδα» για την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων «δείχνει» στην ένταση της εκμετάλλευσης, στα νέα τεράστια πακέτα για επιχειρηματικούς ομίλους και στην όξυνση των ανταγωνισμών

Με αυτήν την επισήμανση η Κομισιόν παρουσίασε την «Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας» (Compasitness Compass), θέτοντας ένα στρατηγικό πλαίσιο για τα κράτη - μέλη, προκειμένου η ΕΕ να καταφέρει να αναδειχθεί σε παγκόσμιο γεωπολιτικό και οικονομικό «παίκτη», ξεπερνώντας τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Πρόκειται για μια πορεία στρωμένη με κινδύνους και νέες θυσίες για τους λαούς: Πιο εντατική και πιο φθηνή εργασία, αύξηση του «χάσματος» πλούτου - φτώχειας, θεόρατες στρατιωτικές δαπάνες με νέες περικοπές στα κρατικά κονδύλια για Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία και άλλες κοινωνικές ανάγκες.

Επιπλέον, η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» συνεπάγεται όξυνση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για πόρους, πρώτες ύλες, δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, αγορές, επενδύσεις, κέρδη, που φτάνει μέχρι την πολεμική σύγκρουση. Για να πετύχουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια «στον αγώνα προς την κορυφή», έναντι των αμερικανικών και των κινεζικών ομίλων. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που έχει συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος και τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια αναζητούν διέξοδο σε συμφέρουσες αγορές.

Το έγγραφο που παρουσίασε την Τετάρτη η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επί της ουσίας βασίζεται στις δύο σχετικές εκθέσεις για την ανταγωνιστικότητα και την ενιαία αγορά, που έχουν προηγηθεί από τους Μάριο Ντράγκι και Ενρίκο Λέτα, και περιλαμβάνει συγκεκριμένο «οδικό χάρτη» και χρονοδιάγραμμα υλοποίησης.

Το μήνυμα είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο «φιλική» προς τις επιχειρήσεις για να φτάσει τις ΗΠΑ και την Κίνα, χωρίς να θυσιάσει «κλιματικούς στόχους», που κατά βάση αφορούν στην ενεργειακή μετάβαση προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων από τους υδρογονάνθρακες της Ρωσίας και των ΗΠΑ.

Ενώ η ΕΕ έχει όλα όσα χρειάζεται «για να ηγηθεί στην παγκόσμια οικονομία του αύριο», επισημαίνεται στην έκθεση, το «πρόβλημα» της καπιταλιστικής της οικονομίας είναι ότι δεν αυξάνεται αντίστοιχα η παραγωγικότητα. Εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες η Ευρώπη «δεν συμβαδίζει με άλλες ισχυρές οικονομίες, εξαιτίας ενός επίμονου κενού στην αύξηση της παραγωγικότητας».

Η ΕΕ έχει μείνει πίσω από τις ΗΠΑ στις προηγμένες τεχνολογίες, ενώ η Κίνα έχει φτάσει την ΕΕ σε πολλούς κλάδους και κερδίζει την «κούρσα» για πρωτοκαθεδρία σε συγκεκριμένους νέους τομείς ανάπτυξης.

Ως βασική αιτία περιγράφεται η «έλλειψη καινοτομίας». «Η Ευρώπη αποτυγχάνει να μεταφράσει τις ιδέες της σε νέες, αξιοποιήσιμες από την αγορά τεχνολογίες και να ενσωματώσει αυτές τις τεχνολογίες στη βιομηχανική της βάση», επισημαίνει η «Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας».

Το σχέδιο περιέχει μια έντονη προειδοποίηση: «Αν η Ευρώπη δεν αυξήσει την παραγωγικότητά της», αν δεν ξεφορτωθεί επειγόντως «βάρη και δομικές αδυναμίες», «κινδυνεύει να κολλήσει σε ένα μονοπάτι χαμηλής ανάπτυξης» και να μείνει πολύ πίσω στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την Κίνα.

«Το επιχειρηματικό μας μοντέλο βασίστηκε κυρίως σε φθηνή εργασία, συχνά από την Κίνα, φθηνή Ενέργεια από τη Ρωσία και εν μέρει στην εξωτερική ανάθεση της Ασφάλειας και των επενδύσεων Ασφαλείας. Αυτές οι ημέρες έχουν παρέλθει», υπογράμμισε η φον ντερ Λάιεν.

Καινοτομία, απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου άνθρακα και ασφάλεια εφοδιασμού είναι το τρίπτυχο της «Πυξίδας», ενώ περιλαμβάνει ακόμη «οριζόντια μέτρα».

Στόχος είναι η Ευρώπη να καταστεί ο τόπος, όπου οι μελλοντικές τεχνολογίες, υπηρεσίες και «καθαρά» προϊόντα θα εφευρίσκονται, θα κατασκευάζονται και θα διατίθενται στην αγορά, ενώ παράλληλα θα βρίσκεται σε πορεία να γίνει «κλιματικά ουδέτερη».

Η καινοτομία και η τεχνητή νοημοσύνη μπαίνουν στο επίκεντρο, ως κινητήρας αύξησης της παραγωγικότητας και ως τομέας που υπερτερούν οι ΗΠΑ και η Κίνα.

Η ΕΕ θέλει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον για νέες καινοτόμες νεοφυείς επιχειρήσεις, να προωθήσει τη βιομηχανική ηγεμονία σε τομείς υψηλής ανάπτυξης που βασίζονται σε τεχνολογίες βαθιάς ανάπτυξης και να προωθήσει τη διάδοση των τεχνολογιών σε καθιερωμένες εταιρείες και «μικρομεσαίες» - με τον ορισμό της ΕΕ - επιχειρήσεις.

Στην «Πυξίδα» περιλαμβάνεται για πρώτη φορά «στρατηγική για την τεχνητή νοημοσύνη» στη βάση του παγκόσμιας κλάσης δικτύου υπερυπολογιστών EuroHpc στην Ευρώπη, με σκοπό την ανάπτυξη «μεγάλων εργοστασίων τεχνητής νοημοσύνης». Η Επιτροπή θα προτείνει τις πρωτοβουλίες «AI Gigafactories» και «Apply AI» για την εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης σε βασικούς κλάδους της βιομηχανίας. Θα παρουσιάσει σχέδια δράσης για προηγμένα υλικά, κβαντικές τεχνολογίες, βιοτεχνολογίες, ρομποτική και διαστημικές τεχνολογίες.

Εκτός από τις δαπάνες για επενδύσεις η ΕΕ θα «απλοποιήσει» και το εργατικό δίκαιο και τους κανόνες φορολόγησης - θα εντείνει δηλαδή την αντεργατική επίθεση και τις κάθε είδους φορολογικές «διευκολύνσεις» στα μονοπώλια - επιτρέποντας στις καινοτόμες εταιρείες να επωφεληθούν από ένα ενιαίο σύνολο κανόνων όπου κι αν επενδύουν και δραστηριοποιούνται στην ενιαία αγορά.

Το ερώτημα είναι εάν η ΕΕ θα έχει τελικά τη δυνατότητα να καλύψει το «κενό» με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ μαζί με 3 μεγάλα μονοπώλια παρουσίασαν πριν από λίγες μέρες ένα πρόγραμμα που προβλέπει επενδύσεις 500 δισ. δολαρίων σε υποδομές τεχνητής νοημοσύνης.

Σύμφωνα με την έκθεση Ντράγκι, η Ευρώπη προσώρας προσελκύει μόλις το 6% της παγκόσμιας χρηματοδότησης για νεοφυείς εταιρείες ΑΙ σε σύγκριση με 61% στις ΗΠΑ και 17% στην Κίνα.

Η Ενέργεια είναι μεγάλο μέρος της συζήτησης, καθώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι «διαμαρτύρονται» ότι οι υψηλές τιμές Ενέργειας - μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τις «δυτικές» κυρώσεις στη Ρωσία - τους δυσκολεύουν να ανταγωνιστούν με ομίλους σε άλλα μέρη του κόσμου.

Η Κομισιόν καλεί τις κυβερνήσεις να ενισχύσουν τις επενδύσεις στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρώπης και στις εγκαταστάσεις αποθήκευσης για να επιτρέψουν τη μετάβαση σε πιο ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας.

Η «Πυξίδα» δεσμεύεται να βοηθήσει τις βιομηχανίες με άνθρακα να μειώσουν τις εκπομπές τους, υποσχόμενη στοχευμένα σχέδια για «ενεργοβόρες» βιομηχανίες, όπως χάλυβα, μεταλλουργίας, χημικών, τομείς που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής μεταποίησης.

Το επερχόμενο Clean Industrial Deal θα καθορίσει μια προσέγγιση με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα για την «απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα», με στόχο τη διασφάλιση της ΕΕ ως ελκυστικού τόπου για τη μεταποίηση, δηλαδή με μεγάλες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και άλλες διευκολύνσεις για τους ευρωπαϊκούς κολοσσούς.

Η ΕΕ θα πρέπει να διαφοροποιεί και να μειώνει τις εξαρτήσεις, από πρώτες ύλες και αλυσίδες εφοδιασμού, μέχρι το εμπόριο.

Οπως σημειώνεται, η ΕΕ διαθέτει ήδη το μεγαλύτερο και ταχύτερα αναπτυσσόμενο δίκτυο εμπορικών συμφωνιών στον κόσμο, το οποίο καλύπτει 76 χώρες, που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ του εμπορίου της ΕΕ.

Για να συνεχίσει να διαφοροποιεί και να ενισχύει τις αλυσίδες εφοδιασμού, η «Πυξίδα» αναφέρεται σε μια νέα γκάμα Συνεργασιών Καθαρού Εμπορίου και Επενδύσεων για να βοηθήσει στον ασφαλή εφοδιασμό πρώτων υλών, καθαρής Ενέργειας, βιώσιμων καυσίμων μεταφορών και καθαρής τεχνολογίας από όλο τον κόσμο.

Στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς, η αναθεώρηση των κανόνων για τις δημόσιες συμβάσεις θα επιτρέψει την εισαγωγή μιας ευρωπαϊκής προτίμησης στις δημόσιες συμβάσεις για κρίσιμους τομείς και τεχνολογίες.

Για να μειωθεί η εξάρτηση από την Κίνα και άλλες χώρες στις σπάνιες γαίες και στις πρώτες ύλες, θα πρέπει να αυξηθούν οι εξορύξεις στην Ευρώπη.

Οπως είπε ο επίτροπος Βιομηχανικής Στρατηγικής, Στ. Σεζουρνέ, έχει ήδη λάβει φακέλους για 170 έργα εκμετάλλευσης ή ερευνητικά έργα εξόρυξης - τα οποία συχνά αντιμετωπίζουν αντιδράσεις φορέων για περιβαλλοντικές επιπτώσεις - και έχει υποσχεθεί να «διευκολύνει» την έκδοση αδειών.

Η «Πυξίδα» προβλέπει τη δημιουργία μιας πλατφόρμας για «κοινή αγορά» κρίσιμων πρώτων υλών και την ανάπτυξη «διεθνών εταιρικών σχέσεων» για «ενίσχυση των γραμμών εφοδιασμού για τις πράσινες τεχνολογίες», όπως ηλιακή και αιολική ενέργεια, για τα τσιπ και τα φαρμακευτικά συστατικά.

Τους παραπάνω βασικούς άξονες για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την αύξηση της παραγωγικότητας, τους διαπερνούν οριζόντια μέτρα όπως η μείωση της γραφειοκρατίας, μια «μια άνευ προηγουμένου απλοποίηση των κανονισμών», που θα παρουσιαστεί τον ερχόμενο μήνα.

Επί της ουσίας, θα επιτρέπει σε εταιρείες να παρακάμπτουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των «πράσινων κανονισμών», που αποτέλεσαν μέρος της Πράσινης Συμφωνίας (Green New Deal) της προηγούμενης Κομισιόν.

Η Επιτροπή θα παρουσιάσει μια Ευρωπαϊκή Ενωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων για τη δημιουργία νέων αποταμιευτικών και επενδυτικών προϊόντων, την παροχή κινήτρων για επιχειρηματικά κεφάλαια και τη διασφάλιση της απρόσκοπτης ροής των επενδύσεων σε ολόκληρη την ΕΕ. Ενας επαναπροσανατολισμένος προϋπολογισμός της ΕΕ θα εξορθολογίσει την πρόσβαση στα ευρωενωσιακά κονδύλια σύμφωνα με τις προτεραιότητες της ΕΕ.

Η έκθεση Ντράγκι εκτιμά ότι οι συνδυασμένες πρόσθετες επενδυτικές ανάγκες στην Ευρώπη (έρευνα/καινοτομία, Αμυνα, υποδομές, ψηφιοποίηση) ανέρχονται σε 750 - 800 δισ. ευρώ ετησίως έως το 2030, πράγμα που σημαίνει ότι το συνολικό ποσοστό επενδύσεων προς το ΑΕΠ της ΕΕ θα πρέπει να αυξηθεί κατά περίπου 5% ετησίως.

Προβλέπεται μείωση των φραγμών στην ενιαία αγορά, η οποία «επί 30 χρόνια είναι η δοκιμασμένη μηχανή ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης».

Οσον αφορά τη διακίνηση του εργατικού δυναμικού, προκειμένου να διασφαλιστεί «καλή αντιστοίχιση μεταξύ των δεξιοτήτων και των απαιτήσεων της αγοράς εργασίας», η Επιτροπή θα παρουσιάσει μια πρωτοβουλία για την οικοδόμηση μιας Ενωσης Δεξιοτήτων με επίκεντρο τις επενδύσεις.

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αναλάβουν δράση, καθώς «πολλοί βασικοί μηχανισμοί, από τη φορολογία έως τις αγορές εργασίας και τις βιομηχανικές πολιτικές, βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό ή εν μέρει στα χέρια των κυβερνήσεων της ΕΕ» και θα πρέπει να συντονίσουν τις εθνικές μεταρρυθμίσεις και τις επενδύσεις μέσω ενός εργαλείου συντονισμού της ανταγωνιστικότητας.

Η Επιτροπή θα εισαγάγει ένα Εργαλείο Συντονισμού Ανταγωνιστικότητας, το οποίο θα διασφαλίσει την εφαρμογή σε επίπεδο ΕΕ και σε εθνικό επίπεδο κοινών στόχων πολιτικής της ΕΕ, θα προσδιορίσει διασυνοριακά έργα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος και θα συνεχίσει τις σχετικές μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις. Στο επόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, ένα Ταμείο Ανταγωνιστικότητας θα αντικαταστήσει πολλαπλά υπάρχοντα χρηματοδοτικά μέσα της ΕΕ με παρόμοιους στόχους.

Το ταξίδι Ερντογάν στο Ιράκ, πέρσι την άνοιξη, ήταν το πρώτο Τούρκου Προέδρου στη χώρα μετά από σχεδόν μία 15ετία

Επιβεβαιώνοντας δε ότι οι καταιγιστικές εξελίξεις και στη Συρία κάθε άλλο παρά άσχετες είναι με ευρύτερους ενεργειακούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς που «απλώνονται» (στη ζώνη που εκτείνεται από την Κασπία μέχρι τον Περσικό και από τα Βαλκάνια μέχρι την Κεντρική Ασία), ο Φιντάν τις χαρακτήρισε «ικανοποιητικές και υποσχόμενες», υποστηρίζοντας μάλιστα ότι αυτές «ανοίγουν» ένα «νέο παράθυρο ευκαιρίας» για την περιοχή και επισήμανε: «Πρέπει να υποστηρίξουμε την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της Συρίας. Η σταθερότητα και η πρόοδός της θα εξασφαλίσουν την περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια, φέρνοντας νέες ευκαιρίες στην Εφοδιαστική Αλυσίδα, τη Μεταφορά, το Εμπόριο και την Ενέργεια».

Λίγα 24ωρα πριν συναντήσει τον Αζέρο και τον Ουζμπέκο ομόλογό του, ο Φιντάν είχε συζητήσει τα περιθώρια επέκτασης ενεργειακών συνεργασιών το Σαββατοκύριακο και στη Βαγδάτη, όπου εκεί εστίασε με τον Ιρακινό ΥΠΕΞ, Φουάντ Χουσεΐν, στον λεγόμενο τουρκικό «Δρόμο Ανάπτυξης» («Development Road Project» - DRP): Τον επιχειρηματικό «Διάδρομο» που όταν ολοκληρωθεί θα ενώνει με περίπου 1.200 χιλιόμετρα οδικού δικτύου και άλλα τόσα σιδηροδρομικού, το κρίσιμο λιμάνι Αλ Φάου στον Περσικό (μέρος της ελάχιστης αλλά καθοριστικής ακτογραμμής της συγκεκριμένης χώρας) με τη μεθόριο Τουρκίας - Ιράκ, κι από εκεί με την Ευρώπη.

Θυμίζουμε ότι η υλοποίηση του DPR βρέθηκε και στην προμετωπίδα της επίσκεψης που έκανε ο Πρόεδρος της Τουρκίας στο Ιράκ πέρυσι την άνοιξη, μετά από σχεδόν μια 15ετία, «σφραγίζοντας» και τετραμερές Μνημόνιο Συνεργασίας που υπέγραψαν Τουρκία, Ιράκ, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ). Θυμίζουμε ακόμα ότι οι ΗΠΑ παρατηρούν επισταμένα τον «απολύτως κρίσιμο ρόλο» που διαδραματίζει η Τουρκία «στην άνευ προηγουμένου αποσύνδεση» από το ρωσικό αέριο - όπως τονίζουν διαχρονικά στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ...

Στις διεργασίες για την αξιοποίηση του DPR (που με προεκτάσεις του στην Κεντρική Ασία μπορούν να αναδείξουν την Τουρκία σε κόμβο μεταφοράς υδρογονανθράκων από σημαντικά αναδυόμενα κοιτάσματα π.χ. αζέρικα σε Κασπία και ισραηλινά σε Ανατολική Μεσόγειο) ήρθε να «κουμπώσει» η ανατροπή της κυβέρνησης Ασαντ και η ανάδειξη της «νέας, μεταβατικής» ηγεσίας με στελέχη τζιχαντιστικών οργανώσεων, για χρόνια ...καταξιωμένων στις προσπάθειες επαναχάραξης συνόρων στη Μέση Ανατολή.

Από τις 8 Δεκέμβρη που «έπεσε» η κυβέρνηση Ασαντ, σε Δαμασκό και Αγκυρα, πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης Ερντογάν συζήτησαν με εκπροσώπους της νέας «ηγεσίας» ειδικά για ενεργειακές μπίζνες που οι δύο πλευρές μπορούν να «τρέξουν» αξιοποιώντας τη θέση τους δίπλα στον Περσικό Κόλπο, που συν τοις άλλοις αποτελεί και «πύλη» προς τον γοργά αναπτυσσόμενο Ινδο-Ειρηνικό και τη Νοτιοανατολική Ασία...

Ο Τούρκος υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου, σε συνέντευξη Τύπου στις 24/12 αναφέρθηκε διεξοδικά στις επενδύσεις που ήδη σχεδιάζουν τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες στην ισοπεδωμένη Συρία, ξεχωρίζοντας εκτός των άλλων και την κρίσιμη σημασία των λιμανιών της ως πύλη στη Μεσόγειο. Τότε ήταν που «ξεφούρνισε» και τα σχέδια για ανακήρυξη ΑΟΖ με τους τζιχαντιστές στη Συρία, λέγοντας ότι εξετάζεται και «μια συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας, ώστε να μπορέσουμε να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας στην Ανατολική Μεσόγειο και την "Μπλε Πατρίδα"».

Παράγοντες του τουρκικού κεφαλαίου επιχειρηματολογούν δε ότι «με την αποκατάσταση της ασφάλειας στη Συρία, η Τουρκία θα μπορούσε να ανακτήσει τη δυνατότητα να εξαγάγει οδικώς μέσω διαδρομής διαμετακόμισης σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως στο παρελθόν...», όπως σημείωνε πρόσφατα ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ενωσης Διεθνών Μεταφορέων της Τουρκίας, Σεραφετίν Αράς.

Για να γίνει κατανοητό το κόστος που φορτώθηκαν μεγαλοεπενδυτές όταν ξέσπασε ο εμφύλιος στη Συρία το 2011 και τώρα «ανατρέπεται», υπολογίζεται ότι για να μεταφέρεται μέσω πλοίων Ro-Ro φορτίο με ρυμουλκούμενα πλοία στην Αίγυπτο, το κόστος εκτοξευόταν μέχρι και ...5.000 δολάρια παραπάνω τη φορά!

Οπως είπε ο Αράς σε πρόσφατη συνέντευξή του, «χρησιμοποιώντας αυτή τη διαδρομή, μπορούμε να φτάσουμε στην Ιορδανία σε τρεις ημέρες και στις υπόλοιπες χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ) σε πέντε ημέρες».

Περιέγραψε κι αυτός «ευκαιρίες για αυξημένο εμπόριο και επιχειρήσεις με όλες τις χώρες του ΣΣΚ τόσο για τους εξαγωγείς μας όσο και για όλο τον επιχειρηματικό κόσμο Ευρώπης - Ασίας», υποστηρίζοντας ότι «το άνοιγμα της διαδρομής διαμετακόμισης θα σήμαινε ότι Συρία, Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του ΣΣΚ θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το δυναμικό του τουρκικού στόλου μεταφοράς για εξαγωγές στην Τουρκία και την Ευρώπη».

Ειδικά για τη χερσαία σύνδεση της Ευρώπης με τη Μέση Ανατολή μέσω Τουρκίας, μόνο και μόνο η σύνδεσή της με το Ιράκ εκτιμάται ότι μπορεί να μειώσει τον χρόνο μεταφοράς εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης και Περσικού Κόλπου μέχρι και 12 με 15 μέρες, μειώνοντας κατ' επέκταση και το σχετικό κόστος. Ο πρόεδρος του τουρκο-ιρακινού Συμβουλίου Επιχειρήσεων, Χαλίτ Ακάρ, εκτίμησε ότι το DPR προσφέρει τεράστιες οικονομικές ευκαιρίες για ολόκληρη την περιοχή, όχι μόνο το Ιράκ και την Τουρκία, μιλώντας για «αυξανόμενη ζήτηση» ειδικά στους τομείς των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, των Κατασκευών και της παραγωγής Τροφίμων, που «προσφέρουν σημαντικές δυνατότητες για περαιτέρω συνεργασία».

Σημειωτέον ότι τουρκικών συμφερόντων κατασκευαστικοί όμιλοι «τρέχουν» την ανακαίνιση του διεθνούς αεροδρομίου της Μοσούλης, που μέχρι το καλοκαίρι λέγεται πως θα επαναλειτουργήσει...

O «TurkStream» (φωτ.) είναι πλέον ο μόνος αγωγός που σπρώχνει ρωσικό αέριο στην Ευρώπη

Ο Ούγγρος πρέσβης στην Αγκυρα, Βίκτορ Μάτις, περιέγραψε πρόσφατα στο «Αναντολού» τον «TurkStream» ως «στρατηγικής σημασίας» αγωγό, τονίζοντας πόσο χρησίμευσε ως «επιτυχημένη διαφοροποίηση της διαδρομής τροφοδοσίας φυσικού αερίου» από την 1η Οκτώβρη 2021, που έγινε το βασικό κανάλι εισαγωγών αερίου στη χώρα του.

Εξέφρασε ανακούφιση, επειδή με τον «Turkstream» «η παροχή φυσικού αερίου της Ουγγαρίας δεν επηρεάστηκε από το τέλος της διαμετακόμισης αερίου μέσω της Ουκρανίας», αλλά και επειδή υπογραμμίστηκε «ο κρίσιμος ρόλος της Τουρκίας στην ενεργειακή ασφάλεια της Ουγγαρίας και της Ευρώπης...». Υπογράμμισε δε ότι «η ουγγρο-τουρκική συνεργασία στον τομέα της Ενέργειας είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο τα εθνικά συμφέροντα των κυρίαρχων χωρών μπορούν να αναμειχθούν, για να σχηματίσουν μια αμοιβαία επωφελή συνεργασία». Ειδικά για τον ρόλο που η Τουρκία μπορεί να αναλάβει στην «ενεργειακή ασφάλεια», ξεχώρισε πως αυτή αναγνώρισε τα τελευταία χρόνια «τη σημασία διαφοροποίησης στην παροχή φυσικού αερίου και των σχετικών διαδρομών» με «ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, επέκταση των ικανοτήτων αποθήκευσης και ανάπτυξης διαδρομών διαμετακόμισης», που είναι «εργαλεία τα οποία όχι μόνο ενισχύουν τη δική της ενεργειακή ασφάλεια, αλλά επιβεβαιώνουν και τη φιλοδοξία της να αποτελέσει περιφερειακό ενεργειακό κόμβο.