• ΤΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ: Κάτω τα χέρια απ' τον Γράμμο! Κινητοποίηση την Κυριακή στην Αετομηλίτσα για την υπεράσπιση του ηρωικού βουνού
• ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ 80ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ: «Συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη. Θα τα καταφέρουμε με ισχυρό ΚΚΕ και οργανωμένο λαό»
• ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Δουλεύουμε για να ζούμε ή ζούμε για να δουλεύουμε; Με δυνατό ΚΚΕ παλεύουμε για τα σύγχρονα δικαιώματά μας»

Ερώτηση για τη νέα περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται στον Γράμμο από τη διάνοιξη δρόμου κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, προς τους υπουργούς Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εσωτερικών και Εθνικής Αμυνας.

Στο κείμενο, που υπογράφουν οι βουλευτές Νίκος Εξαρχος, Γιάννης Δελής, Νίκος Καραθανασόπουλος, Γιώργος Λαμπρούλης, Διαμάντω Μανωλάκου, Γιώργος Μαρίνος, Βασίλης Μεταξάς, Νίκος Παπαναστάσης, Θανάσης Παφίλης και Λεωνίδας Στολτίδης, αναφέρονται αναλυτικά όλες οι καταγγελίες που έχουν κάνει οι φορείς της περιοχής, και μεταξύ άλλων σημειώνεται: «Οι φωτογραφίες αλλά και αυτοψίες κατοίκων και μαζικών φορέων της περιοχής δείχνουν ότι το έργο διάνοιξης του δρόμου στον αυχένα Γκέσου - Περήφανου - Σκίρτση - Κιάφα είναι στην αλπική ζώνη του Γράμμου, σε υψόμετρο πάνω από τα 2.200 μ. και θυμίζει ανάλογες εργασίες διάνοιξης δρόμων για διάβαση και εγκατάσταση πάρκων ανεμογεννητριών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Η ίδια η Περιφέρεια έχει διαβεβαιώσει πως το έργο δεν αφορά σε αιολικό πάρκο. Ταυτόχρονα, όμως, επικαλέστηκε στρατιωτικό απόρρητο ως προς τη σκοπιμότητα του έργου. Τα γεγονότα διέψευσαν αυτόν τον ισχυρισμό, αφού εκπρόσωπος του ΓΕΣ με δήλωσή του σε ηλεκτρονική εφημερίδα ανέφερε: "Αρχές του καλοκαιριού υπήρξε ένα αίτημα από την Περιφέρεια Ηπείρου, το οποίο ζητούσε τη συνδρομή των Ενόπλων Δυνάμεων για τη διάνοιξη ήδη υφιστάμενης οδού. Λοιπόν, εμείς, ως Ενοπλες Δυνάμεις, απαντήσαμε ότι ναι, έχουμε όλη την καλή διάθεση. Μπορούμε να διαθέσουμε μηχάνημα. Εφόσον υπάρξει όμως διαβεβαίωση ότι δεν χρειάζονται αδειοδοτήσεις, ότι δεν αποτελεί περιοχή Natura ή δεν υπάρχει κάτι από την Αρχαιολογική Υπηρεσία είτε από τη Δασική Υπηρεσία. Υπήρξαν έγγραφες διαβεβαιώσεις από την Περιφέρεια Ηπείρου, οπότε διαθέσαμε το μηχάνημα".

Την ίδια ώρα, οργιάζουν οι φήμες στην περιοχή για πιθανό κατά παραγγελία έργο από διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα που κινούνται στον χώρο της χιονοδρομίας και του "off road", ενώ δεν περνούν απαρατήρητες, επίσης, οι επισημάνσεις κατοίκων για τη μακρόχρονη επίμονη απαίτηση ορισμένων παραστρατιωτικών κύκλων, που απαιτούν να γίνει διάνοιξη δρόμου έως και το ύψωμα 2.520.

Κατόπιν των παραπάνω ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. υπουργοί:

- Θα ενημερώσουν επίσημα για το ποιος είναι ο φορέας υλοποίησης του έργου, ποιος ο λόγος, η σκοπιμότητά του, αφού απ' ό,τι φαίνεται εμπλέκονται τουλάχιστον 2 υπουργεία και μια Περιφέρεια;

- Εχουν κατατεθεί και εγκριθεί οι αναγκαίες και απαραίτητες μελέτες στα αρμόδια Δασαρχεία Κόνιτσας και Καστοριάς;

- Εχουν δοθεί και ποιες άδειες από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες πριν από την έναρξη των έργων;».

Θυμίζουμε πως σε μία περιοχή που έχει χαρτογραφηθεί ως «Περιοχή Ανευ Δρόμων», σε μία περιοχή εντός της προστατευόμενης περιοχής του δικτύου Natura 2000 με την επωνυμία «Κορυφές Ορους Γράμμου» έχουν μπει με το «έτσι θέλω» της περιφερειακής αρχής της ΝΔ μπουλντόζες και σκαπτικά μηχανήματα και έχουν φτάσει ψηλά στην αλπική ζώνη, σε υψόμετρα που βρίσκονται πάνω από τα 2.100 μέτρα, υλοποιώντας διάνοιξη δρόμων που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες των κατοίκων των γύρω χωριών, με τις ανάγκες του λαού.

Στη συγκέντρωση στην πλατεία της Αετομηλίτσας μίλησε ο Δημήτρης Πιτσιάβας, μέλος της ΕΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας, για να τονίσει πως ιδιοκτήτης του Γράμμου και του Βίτσι είναι μονάχα ο λαός. Υπογράμμισε ότι οι κάτοικοι των χωριών του Γράμμου δεν έχουν δώσει καμία εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση και στο τοπικό στήριγμά της, την περιφερειακή αρχή να παρέμβει, να καταστρέψει τα βουνά, να τα εκμεταλλευτεί προς όφελος της κερδοφορίας. Στο ψευδές επιχείρημα της περιφερειακής αρχής ότι η διάνοιξη του δρόμου εξυπηρετεί τους κτηνοτρόφους της περιοχής, ανέφερε πως αν πραγματικά ήθελε να τους βοηθήσει θα υποστήριζε τα αιτήματά τους για να έχουν ένα εισόδημα ικανό να αντιμετωπίζει το αυξημένο κόστος παραγωγής και να αφήνει κάτι για τις ανάγκες τις δικές τους και της οικογένειάς τους. Υποστήριξε δε ότι η δραματική μείωση της αιγοπροβατοτροφίας την προηγούμενη δεκαετία και στην περιοχή είναι αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και των προηγούμενων, που θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη των λίγων, για να καταλήξει ότι αν υπήρχε το ελάχιστο ενδιαφέρον για τους αγροτοκτηνοτρόφους θα φρόντιζαν για την αποκατάσταση και συντήρηση του υπάρχοντος δρόμου που συνδέει το χωριό με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο.

Επιπρόσθετα αναφέρθηκε στην επίμονη προσπάθεια χρόνων που καταβάλλει το ΚΚΕ με τη βοήθεια και ομάδας που δημιουργήθηκε για τον σκοπό αυτόν, να συγκεντρώσει σημαντικό υλικό και να εκδώσει ταξιδιωτικό οδηγό που αποτυπώνει πέρα από το φυσικό κάλλος του Γράμμου και την ομορφιά της αγωνιστικής στάσης, την ομορφιά του λαϊκού αγώνα για ανώτερα ιδανικά, την πολύτιμη παρακαταθήκη της τάξης πάλης, της κορυφαίας μάχης του λαού μας που περικλείει ο Γράμμος.

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Δ. Πιτσιάβας ξεκαθάρισε ότι δεν θα γίνει ανεκτό, προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων, είτε για ανεμογεννήτριες, είτε για τουριστικά συμφέροντα, να λεηλατηθεί το βουνό που «έχει τα χνάρια των μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, έχει το Νοσοκομείο του ΔΣΕ που αναδείχθηκε πρόσφατα μετά από πολλά χρόνια. Γι' αυτό βροντοφωνάζουμε κάτω τα χέρια από τον Γράμμο».

Στην κινητοποίηση τον λόγο επίσης πήραν η Ασπα Σκαπέρδα, μέλος του συλλόγου «Η Αετομηλίτσα», ο Βασίλης Νιτσιάκος, καθηγητής Ανθρωπολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με καταγωγή από την Αετομηλίτσα, και ο Τάκης Σδούκος, δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμου Κόνιτσας.

Ακολούθησε ανάβαση σε υψόμετρο 1.550 μέτρων, στην οποία συμμετείχαν και οι ορειβατικοί Σύλλογοι Κοζάνης, Βελβεντού, Αρτας, Πρέβεζας, Βoΐου, Ιωαννίνων, Κόνιτσας και Καστοριάς. Οι ορειβατικοί Σύλλογοι υπογραμμίζουν ότι η κυβέρνηση έχει ευθύνη για όλο το νομικό οπλοστάσιο που επιτρέπει, παρά τη διαφωνία της επιστημονικής κοινότητας και των ίδιων των κατοίκων, να γίνονται «έργα» καταπώς βολεύει τον εκάστοτε σχεδιασμό της και απαιτούν να σταματήσουν όλες οι εργασίες και να αποκατασταθούν άμεσα όλες οι ζημιές που έχουν ήδη γίνει με ευθύνη της κυβέρνησης και της περιφερειακής αρχής.

Η εκδήλωση ξεκίνησε από την Πλατεία 11ης Οκτώβρη 1944, όπου η Λίζα Φωτιάδου, στέλεχος του ΚΚΕ, έκανε μία σύντομη αναφορά στην επέτειο της μέρας απελευθέρωσης του Ηρακλείου, από όπου πήρε και το όνομά της η ομώνυμη Πλατεία.

Στην κεντρική εκδήλωση στην πλατεία Ατσαλένιου, χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ ο Τάσος Χιώτης, πρόεδρος του Παραρτήματος Ηρακλείου.

Στη συνέχεια δόθηκε από την Λίνα Ανδρουλάκη το χρονικό των μεγάλων μαχών της απελευθέρωσης στην πόλη του Ηρακλείου και ακολούθησε η κεντρική ομιλία από τον Μανώλη Συντυχάκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής και βουλευτή Ηρακλείου του ΚΚΕ.

Στην κεντρική ομιλία ο Μανώλης Συντυχάκης ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Σήμερα, εδώ στην ΕΑΜοκρατούμενη προσφυγομάνα, το Ατσαλένιο, γιορτάζουμε τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση του Ηρακλείου από τα ναζιστικά στρατεύματα με την καθοριστική συμβολή του ΕΛΑΣ. Στις 11 Οκτώβρη του 1944 μπήκαν στην πόλη του Ηρακλείου τα πρώτα τμήματα των μαχητών του ΕΛΑΣ. Προπορευόταν, πάνω σε ένα άσπρο άλογο, ο θρυλικός καπετάνιος του ΕΛΑΣ Γιάννης Ποδιάς και ακολουθούσαν τα ένοπλα τμήματα του 43ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Ν. Ηρακλείου. Ημέρα που έχει μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη του κρητικού λαού, που τους υποδέχτηκε ως νικητές μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς.

«Η μελέτη της Ιστορίας της δεκαετίας του '40 αναδεικνύει όχι μόνο τη σκληρότητα της ταξικής πάλης και το αναπόφευκτο της σύγκρουσης, αλλά και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη νικηφόρα έκβαση υπέρ της εργατικής εξουσίας. Υπογραμμίζει πως η κινητοποίηση των μαζών και η όξυνση της ταξικής πάλης δεν μπορούν να οδηγήσουν στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας αν δεν καθοδηγούνται από μια επαναστατική στρατηγική. Αυτή σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αφορά τη στήριξη σε αστική κυβέρνηση, όπως αναδεικνύει η αρνητική πείρα της συμμετοχής του ΚΚΕ στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ποτέ και πουθενά δεν επιβεβαιώθηκε ότι μπορεί να υπάρξει "εθνική ενότητα". Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη», σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ.

Ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στην προσπάθεια ξαναγραψίματος της Ιστορίας από την αστική τάξη, σημειώνοντας πως «από άλλες αστικές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.) επιχειρείται με επίθεση "φιλίας" ο αποχρωματισμός της αντιστασιακής πάλης, με στόχο να συγκαλυφθεί ο ρόλος του ΚΚΕ σ' εκείνον τον μεγάλο αγώνα και να παρουσιαστεί η Αντίσταση ως κάτι το "γενικά λαϊκό"! (...)

Αυτόν τον στόχο εξυπηρετούσε η άθλια απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης, τον Σεπτέμβρη του 2020, να καθιερωθεί η 10η Μάη ως "Μέρα Ευρωπαϊκής Ειρήνης και ως Δημόσιας Εορτής τοπικής σημασίας", αποκρύπτοντας ότι αυτή η κατάπτυστη συμφωνία, ως "Συμφωνία της Κνωσού", αποτελούσε συμφωνία συναλλαγής μεταξύ αγγλικών, ελληνικών αρχών και γερμανικού στρατού για την ασφαλή αποχώρηση του τελευταίου από τα Χανιά.

Ηταν τόσο ντροπιαστική αυτή η απόφαση για την ιστορία της Κρήτης, που κάτω από τη σθεναρή αντίσταση των κομμουνιστών μέσα και έξω από το ΠΣ, της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και πλήθος κόσμου, αναγκάστηκαν να την παγώσουν. Κανένας πόλεμος δεν ολοκληρώθηκε στις 10 Μαΐου 1945 στο Ηράκλειο.

Ετσι εξηγείται γιατί 80 χρόνια τώρα ποτέ δεν γιορτάστηκε η απελευθέρωση του Ηρακλείου από τις "επίσημες" τοπικές αρχές, το επίσημο κράτος, παρά μόνο το ΚΚΕ. Αλλά και για την αδιαφορία, την αποστροφή όλων των δημοτικών αρχών προς την ιστορική αυτή περίοδο».

«Σήμερα το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά σε αυτό το κρίσιμο διάστημα για: Τη διαφώτιση του λαού για τους κινδύνους πολέμου, για τους υπαίτιους, για την ανάγκη πολιτικής καταδίκης τους και από την άλλη, την πάλη για την αποτροπή κάθε προσπάθειας αλλαγής συνόρων.

Κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος. Τίποτα δεν παραμένει ακλόνητο και αναλλοίωτο. Συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη. Θα τα καταφέρουμε με ισχυρό ΚΚΕ και οργανωμένο λαό», κατέληξε ο Μανώλης Συντυχάκης.

Εκδήλωση τιμής για τα 80 χρόνια από την κατάληψη του γερμανικού πλοίου «Μαρία Αντουανέτα», αλλά και τους νεκρούς που είχαν ο ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ κατά την επιχείρηση, πραγματοποίησαν το απόγευμα της Κυριακής η ΚΟΒ Ιθάκης του ΚΚΕ και το τοπικό παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, στις Φρίκες.

Με αναφορά στα 80 χρόνια από τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1944, τιμήθηκαν και οι δύο νεκροί ΕΛΑΝίτες Βασίλης Παπαφώτης, 23 χρονών από την Αιτωλοακαρνανία, και Γιώργος Τριλίβας, 24 χρονών από την Ιθάκη, που έπεσαν μετά τη βύθιση του πλοίου από τους Γερμανούς ναζί κατακτητές.

«Αυτή την ιστορική στιγμή ερχόμαστε σήμερα εδώ να θυμηθούμε και να τιμήσουμε, να αποτίσουμε φόρο τιμής στους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους σε αυτόν τον αγώνα», τόνισε, μεταξύ άλλων, στον χαιρετισμό του, ο Διονύσης Αλιβιζάτος, Γραμματέας της ΤΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης, προσθέτοντας πως «είναι σελίδες της ιστορίας της πατρίδας μας που τις κρύβουν από τα παιδιά μας. Δεν θέλουν να μάθουν τα παιδιά μας την αλήθεια γιατί είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν πως ο αιμοδότης της Εθνικής Αντίστασης ήταν το τιμημένο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ που σε όλη την Ιστορία του μόνο θυσίες και αγώνες έχει να επιδείξει. Σε κάθε κρίσιμη καμπή της Ιστορίας της πατρίδας μας, το Κόμμα μας στάθηκε πάντα μπροστάρης στους αγώνες και ενέπνεε με την αυτοθυσία των μελών του όταν οι άλλοι κιότευαν κρυμμένοι στο εξωτερικό. Γι' αυτή την Ιστορία είμαστε υπερήφανοι, αυτή την Ιστορία δεν τη χαρίζουμε σε κανέναν».

Στάθηκε και στο σήμερα, στις αιτίες που οδήγησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που είναι παρούσες, δηλαδή η αντιπαράθεση μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών τους ενώσεων, για τη μοιρασιά στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τις σφαίρες επιρροής, τις αγορές, τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, τον έλεγχό τους, «με μια λέξη: Το άπληστο καπιταλιστικό κέρδος!», όπως υπογράμμισε.

Κάλεσε τέλος τους εργαζόμενους, τον λαό, τη νεολαίας να συμπορευτούν με το ΚΚΕ απέναντι στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, δίνοντας τη μάχη σε σύγκρουση με τη σημερινή λαίλαπα που σαρώνει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση λουλουδιών στον χώρο του μνημείου στις Φρίκες.

Την 80ή επέτειο απελευθέρωσης μιας σειράς πόλεων τιμούν Οργανώσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και φορείς.

Το Σάββατο 19 Οκτώβρη:

-- Στις 6 μ.μ., στην πλατεία Λαού, η ΤΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ, το ΤΣ Φθιώτιδας της ΚΝΕ και το Παράρτημα Λαμίας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, στην πλατεία λαού. Θα μιλήσει ο Νεόφυτος Θάνος, μέλος της ΕΠ Ανατ. Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ, ενώ θα παρευρεθεί και θα απευθύνει χαιρετισμό η κόρη του Τσε Γκεβάρα, Αλέιδα.

Την Κυριακή 20 Οκτώβρη:

-- Στη Λάρισα, στο Μνημείο Εκτελεσθέντων της περιόδου 1946 - 1950 (ΔΣΕ) και 1941 - 1944, στο Μεζούρλο. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 11 π.μ. και το πρόγραμμα περιλαμβάνει ομιλία από την Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέα της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, παρουσίαση του δρώμενου «5 δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από τη μουσικοθεατρική ομάδα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και συναυλία με πολιτικά τραγούδια.

-- Στον Βόλο στις 11 π.μ. στο «Καζανάκι», με ομιλητή τον Βασίλη Μεταξά, βουλευτή Μαγνησίας του ΚΚΕ.

-- Στις 12 μ. οι ΚΟ Πειραιά του ΚΚΕ και το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ διοργανώνουν εκδήλωση στη μνήμη της θρυλικής ΕΠΟΝίτισσας Ηρώς Κωνσταντοπούλου, στο Μνημείο της (Πλατεία Τερψιθέας). Χαιρετισμούς θα απευθύνουν ο Γιάννης Νταουντάκης, πρόεδρος του Παραρτήματος Πειραιά της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, και ο Ηρακλής Ευαγγελινός, Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Πειραιά της ΚΝΕ. Θα ακολουθήσει προβολή του βίντεο «Αντοχή», που επιμελήθηκαν οι μαθητικές ΟΒ της ΤΟ Πειραιά της ΚΝΕ, στο Πολιτιστικό Στέκι Πειραιά της ΚΝΕ «Τραβέρσο» (Φίλωνος 9).

Επίσης, στον Βόλο, το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και του Τμήματος Γλωσσικών και Διαπολιτισμικών Σπουδών οργανώνουν:

• Εκθεση φωτογραφικού και άλλου αρχειακού υλικού από την περίοδο της Κατοχής στον Θόλο του Πανεπιστημίου από σήμερα Τρίτη έως την Παρασκευή 18 Οκτώβρη και ώρες 11 π.μ. - 1 μ.μ. και 6 - 8 μ.μ.
• Προβολή τριών αντιφασιστικών ταινιών στις 8 μ.μ. στον Θόλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Συγκεκριμένα: Σήμερα, «Το αληθινό πρόσωπο του φασισμού» του Ρομ, «Το μπλόκο» του Αδωνη Κύρου στις 16 Οκτώβρη, «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση» του Ντίνου Κατσουρίδη με τον Θανάση Βέγγο, στις 17 Οκτώβρη.
• Συγκέντρωση τη μέρα της Απελευθέρωσης, Σάββατο 19 Οκτώβρη, στις 11 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας. Θα ακολουθήσουν κατάθεση στεφανιών σε τόπους μαρτυρίου και θυσιών και μικρός ιστορικός περίπατος.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιήματος και με ένα θεατρικό δρώμενο, που αναπαρέστησε στιγμές αγωνιστικής ανάτασης του λαού τη μέρα της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ.

Ακολούθησε ομιλία από τον Γιάννη Δελή, βουλευτή του ΚΚΕ, που αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα, ενώ φώτισε τα σύγχρονα διδάγματα του αγώνα, το γεγονός πως «τότε και τώρα μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με δυνατό ΚΚΕ».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία - αφιέρωμα στα τραγούδια της Αντίστασης, με τις επιβλητικές φωνές της Μαρίας Φραγκούλη και του Σωτήρη Μπαλλά. Τους συνόδευσαν: Π. Παφρανίδης (μπουζούκι), Γ. Φιλιππουπολίτης (Πιάνο), Γ. Ιωαννίδης (Τύμπανα), Λ. Κυρίδης (Μπάσο), Ν. Ταλέας (ακορντεόν).

Στην ομιλία του ο Γιάννης Δελής αναφέρθηκε στο Μπλόκο της Καλαμαριάς, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Κείνη τη μέρα οι Γερμανοί περικυκλώνουν και μπλοκάρουν την Καλαμαριά, την Αρετσού, το Δέρκων, το Κουρί, το Κατιρλί και το Κέντρο, και κανείς δεν μπορεί ούτε να μπει ούτε να διαφύγει.

Ολα αυτά, όμως, δεν τα κάνουν οι ίδιοι οι Γερμανοί κατακτητές!

Τα κάνουν οι Ελληνες συνεργάτες τους, οι ταγματασφαλίτες, ο Δάγκουλας με τη συμμορία του.

Χτυπούν για μια ακόμα φορά στην κόκκινη ανταρτομάνα Καλαμαριά των προσφύγων και των εργατών, γιατί ξέρουν πως το ΕΑΜ και το ΚΚΕ κυριαρχεί και σε αυτήν.

Οπως βλέπετε, η αστική τάξη ποτέ δεν έχασε και δεν χάνει το ταξικό της ένστικτο και τον προσανατολισμό και πάντα έχει πλήρη γνώση του πραγματικού της αντιπάλου, που δεν είναι, βέβαια, οι αστικές τάξεις των άλλων χωρών, μα η ίδια η εργατική τάξη και τα γύρω της λαϊκά στρώματα, και βέβαια η πολιτική τους πρωτοπορία, το ΚΚΕ.

Κι αυτό η ελληνική αστική τάξη δεν το ξεχνά και δεν το ξέχασε ποτέ!

(...) Φοβούνταν και φοβούνται την οργάνωση του λαού και την αντιμάχονται και τότε και σήμερα».

Αναφερόμενος στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ακριβοπληρωμένη πείρα του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας, σημείωσε πως «η εθνικοαπελευθερωτική πάλη των εκμεταλλευομένων πρέπει να διεξάγεται ξέχωρα από τους εκμεταλλευτές τους και να αποσκοπεί στην ανατροπή της αστικής εξουσίας.

(...) Οι μόνες θυσίες που αρμόζουν στον λαό μας, είναι οι θυσίες στον αγώνα για να ξημερώσει η δική του εργατική - λαϊκή εξουσία, η μόνη που θα βάλει τέρμα στην εκμετάλλευση και στην ταξική αδικία εξαλείφοντας οριστικά τις κρίσεις.

Αυτό είναι το πραγματικό σημερινό νόημα - από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων - της επετείου της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους ναζί και όλων των αγώνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ».

Νωρίτερα το πρωί, πραγματοποιήθηκε ιστορικός περίπατος στην Καλαμαριά του Μπλόκου (13/8/1944) με αφετηρία τους Μύλους «Αλλατίνη» (οδός Λογοθέτου και Σοφούλη γωνία Κάλλας). Ενας περίπατος που πέρασε από τα σημεία όπου δολοφονήθηκαν οι 11 αγωνιστές (οδός Βλάση Γαβριηλίδη και Τραπεζούντος γωνία, οδός Νικομηδείας 16-18, οδός Μουρουζιδών και Πασαλίδη γωνία, Ιασωνίδου 10) και κατέληξε στην Πλατεία Προσφυγικού Ελληνισμού.

Στον ιστορικό περίπατο συμμετείχαν και οι συγγενείς των οικογενειών τριών εκτελεσμένων, Ουσταμπασίδη, Γεωργιάδη και Καρατζόγλου.

Το Μπλόκο ήταν μια προγραμματισμένη επιχείρηση τρομοκράτησης και εξόντωσης όσων συμμετείχαν σε αντιστασιακές ενέργειες κατά των Γερμανών. Η επιχείρηση στους συνοικισμούς της Καλαμαριάς είχε προετοιμαστεί από καιρό. Και είχε δοθεί εντολή οι εκτελέσεις να γίνουν κατά τη διάρκεια της μέρας, ώστε να επιτευχθεί άμεσα ο στόχος της τρομοκράτησης. Η εκτέλεση της επιχείρησης είχε ανατεθεί στη συμμορία του Δάγκουλα.

Οι 11 δολοφονημένοι που εκτελέστηκαν στα σπίτια τους ή στον δρόμο ήταν: Ανδρέας Γεωργιάδης, Κωνσταντίνος Μοροχλιάδης, Παρασκευή Μοροχλιάδου, Δημήτρης Τιτόπουλος, Σπυρίδων Τιτόπουλος, Μιχαήλ Μιχαλίτσης, Κωνσταντίνος Δεληβαλάς, Αναστάσης Καρατζόγλου, Βασίλης Ζαμπέτογλου, Θόδωρος Ουσταμπασίδης, Γιώργος Μαραγκός.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πλακέτας που τοποθετήθηκε, από τον Γραμματέα της ΤΟ Δήμου Θεσσαλονίκης, Θανάση Σγούρο, και τους Παύλο και Σίμο Κερασίδη, ανίψια του αλύγιστου κομμουνιστή. Και ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα στα τραγούδια του αγώνα.

Ο Θανάσης Σγούρος, στην ομιλία του, ανέφερε πως με αυτή την εκδήλωση η Τομεακή Οργάνωση του ΚΚΕ στον Δήμο Θεσσαλονίκης εκπληρώνει ένα σημαντικό χρέος, «απέναντι στην ηρωική μορφή του Σίμου Κερασίδη, παιδί του Πόντου, γεννημένου το 1918 στην Οινόη του Πόντου, αλλά και παιδί της Τούμπας, αφού εδώ, σε αυτές τις γειτονιές εγκαταστάθηκε η οικογένειά του ύστερα από αρκετή περιπλάνηση. Σε αυτή τη μεγάλη προσφυγούπολη μεγάλωσε, ανδρώθηκε ο Σίμος Κερασίδης. Αθλητής στίβου του ιστορικού συλλόγου του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και της ελληνορωμαϊκής πάλης στον ΒΑΟ». Μαζί με αυτόν, τόνισε, σήμερα τιμάμε και τον αδερφό του Χρήστο - Χρυσόστομο (Χρύσο) Κερασίδη, μέλος του ΚΚΕ, από τα πρώτα μέλη της ανταρτοομάδας "Αθανάσιος Διάκος", μαχητή του ΕΛΑΣ, εξόριστου για πολλά χρόνια στη Γαύδο και μέχρι το τέλος της ζωής του στις γραμμές του Κόμματός μας».

Αναφερόμενος στην ιστορία του Σίμου Κερασίδη, σημείωσε μεταξύ άλλων πως «είναι μια ακόμη απόδειξη ότι το ΚΚΕ οργάνωσε την αντίσταση του ελληνικού λαού, από την πρώτη κιόλας μέρα ναζιστικής κατοχής, όταν ο βασιλιάς, οι αστικοί πολιτικοί, αλλά και οι ντόπιες αρχές, είτε έτρεχαν να κρυφτούν σαν τα ποντίκια είτε έτρεχαν να γίνουν συνεργάτες των ναζί. (...) Γι' αυτό κι εμείς δεν υποχωρούμε από την υπεράσπιση και αποκάλυψη της ιστορικής αλήθειας. Δεν κάνουμε πίσω, από το να ακούγεται δυνατά κάθε χρόνο στους δρόμους της πόλης μας ότι το χώμα που πατάμε λευτερώθηκε με αγώνα, με αίμα, με θυσίες από το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ, τον ΕΛΑΣ, από το ΚΚΕ που ήταν αιμοδότης και καθοδηγητής της εποποιίας της αντίστασης του λαού μας!

Ο Σίμος Κερασίδης δεν ήταν σπορά της τύχης. Ηταν σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης της πόλης μας και μάλιστα του πιο δυναμικού κομματιού της εκείνη την εποχή, των προσφύγων, που ερχόμενοι πλέον κατά δεκάδες χιλιάδες τη δεκαετία του '20, δημιούργησαν μια νέα κατάσταση και δυναμική. Βίωσε στο πετσί του τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης για χιλιάδες πρόσφυγες, πρώτα στους συνοικισμούς της Καλαμαριάς, ύστερα της Χαριλάου, την περιφρόνηση από ένα κράτος εχθρικό για τον λαό.

• Ο «Ριζοσπάστης» θα δημοσιεύσει αναλυτικότερο ρεπορτάζ από την εκδήλωση σε επόμενο φύλλο.

Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη για τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της πόλης από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, που θα κορυφωθούν την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου, ημέρα της Απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ, με εκδήλωση στον πεζόδρομο Αγίας Σοφίας, στις 6.30 μ.μ., με ομιλήτρια την Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου προγραμματίζονται:

Στις 11 π.μ., εκδήλωση προς τιμήν του δολοφονημένου Τάσου Μαγλαρίδη, μέλους του ΚΚΕ, και πορεία από το Δημοτικό Θέατρο Νεάπολης προς τον τόπο δολοφονίας του.

Στις 11.30 π.μ., στο Πάρκο του Αρη, στη Χαριλάου, εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Αλέκο Σιώτη, μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ και αθλητή του Αρη Θεσσαλονίκης, με ομιλητή τον Ακη Αδάμ, μέλος της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Στις 5 μ.μ., ιστορικός περίπατος στην περιοχή της Ανάληψης, με έναρξη από τη συμβολή Βασιλίσσης Ολγας και 25ηςΜαρτίου.

Στα μεταλλεία της Χαλκιδικής ο όμιλος της Eldorado Gold/ Ελληνικός Χρυσός επιχείρησε να επιβάλλει 4ήμερη 12ωρη εργασία για να μην υπάρχει «νεκρός» χρόνος ανάμεσα στις βάρδιες

-- Επιλέγετε να φέρετε στο επίκεντρο της συζήτησης με τους εργαζόμενους το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου. Γιατί ιεραρχείται ως τόσο σημαντικό; Πώς επιδρά στην αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων;

-- Το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου και συγκεκριμένα η διευθέτησή του επιλέχθηκε σαν βασικό θέμα από κυβέρνηση και εργοδοσία. Η διαμόρφωση ενός πλαισίου που θα επιτρέπει στις επιχειρήσεις να απασχολούν τους εργαζόμενους όποτε θέλουν, όσο θέλουν και με όποια μορφή θέλουν, είναι σταθερά στην πρώτη γραμμή για όλες τις κυβερνήσεις, αλλά και στα νομοσχέδια και τις Οδηγίες της ΕΕ. Οι νόμοι Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, που έφεραν τα 10ωρα και 12ωρα, το 6ήμερο, τις συμβάσεις μηδενικού χρόνου, δείχνουν ξεκάθαρα πως στόχος είναι μέσα από τον έλεγχο του εργάσιμου χρόνου να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους.

Γιατί ο εργάσιμος χρόνος είναι για τον εργοδότη η «μονάδα μέτρησης» της εκμετάλλευσης ενός εργαζόμενου. Είναι ο βασικός συντελεστής για το πόσο κέρδος θα βγάλει ο μέτοχος μιας επιχείρησης. Και αυτό φαίνεται μέσα από την ίδια τη δουλειά μας.

Για παράδειγμα, στα Μεταλλεία της Χαλκιδικής ο όμιλος της Eldorado Gold/Ελληνικός Χρυσός επιχείρησε να επιβάλλει 4ήμερη, 12ωρη εργασία. Ο λόγος; Να μην υπάρχει «νεκρός» χρόνος ανάμεσα στις αλλαγές βαρδιών, γιατί εκείνες τις ώρες δεν παραγόταν κέρδος.

Το πιο πρόσφατο τραγικό παράδειγμα είναι το «ατύχημα» στο διυλιστήριο της «Motor Oil». Η βαθύτερη αιτία για την πυρκαγιά είναι πως επειδή το αναγκαστικό shutdown του διυλιστηρίου για εργασίες συντήρησης αποτελεί χρόνο που δεν παράγεται κέρδος, η εταιρεία επιδιώκει να το μειώνει όσο γίνεται χρονικά, κάτι που μεταφράζεται σε εξαντλητική εντατικοποίηση για τους εργάτες, ανεπαρκή συντήρηση του εξοπλισμού και ελλιπή μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Είναι η ίδια αιτία που το 2015 θρηνήσαμε θύματα στο shutdown του διυλιστηρίου Ασπροπύργου, του έτερου μονοπωλιακού ομίλου διύλισης αργού πετρελαίου στη χώρα, των ΕΛΠΕ.

Στα μεγάλα ξενοδοχεία, μπροστά στο πρόβλημα με τα κενά σε ανθρώπινο δυναμικό, η λύση για τους ξενοδόχους ήρθε από τη μια με την εντατικοποίηση της εργασίας (δηλαδή 2 και 3 πόστα σε μια βάρδια για κάθε εργαζόμενο) και ωράρια λάστιχο με 7 στα 7, 12ωρα στη σεζόν και είτε ανεργία είτε 1-2 μεροκάματα την υπόλοιπη περίοδο.

Στις «πλατφόρμες» διανομής, η εργοδοσία έδωσε την «ελευθερία» στους εργαζόμενους να είναι «συνεργάτες» και όχι μισθωτοί. Με το περιτύλιγμα της ελευθερίας στην επιλογή του ωραρίου εργασίας, οι συγκεκριμένες εταιρείες απελευθερώθηκαν από την Ασφάλιση, τα ΜΑΠ, τις άδειες και δεκάδες δικαιώματα για τους εργαζόμενούς τους. Και μάλιστα, έχοντας έναν στόλο freelancers, που τελικά δουλεύει 12ωρα κάθε μέρα για να καταφέρει να βγάλει έναν μισθό.

Σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, οι εργαζόμενοι μπορούν να δουν πως εδώ και χρόνια οι εργοδότες ασχολούνται με μεγάλο ζήλο στο πώς με τα 4ωρα, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα zero-hour contracts και άλλα σύγχρονα εργαλεία όπως η εξ αποστάσεως εργασία, θα κάνουν λάστιχο τον εργάσιμο χρόνο.

Τόσο σημαντικός είναι για αυτούς και την κερδοφορία τους ο χρόνος εργασίας μας, πολλές φορές παραπάνω και από τον μισθό μας, αφού ξέρουν πως η αύξηση της εκμετάλλευσής μας είναι αυτό που εξασφαλίζει την ευημερία και τα κέρδη τους.

Είναι χυδαίο και βρώμικο το αφήγημα ότι «πληρώνεσαι ό,τι δουλεύεις». Ποτέ κανένας εργάτης σε αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν πήρε και δεν θα πάρει αυτό που δουλεύει. Η «κλοπή» του ιδρώτα μας και της δουλειάς μας είναι το θεμέλιο του καπιταλισμού. Το ότι η εργοδοσία πάντα θα παίρνει το μεγαλύτερο κομμάτι όσων παράγουμε, είναι απαραίτητο συστατικό της «οικονομίας της αγοράς». Οι νόμοι που ψηφίστηκαν για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου έρχονται επιπρόσθετα να κλέψουν ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι από αυτά που παράγουμε. Ερχονται να εξασφαλίσουν ότι στον εργάσιμο χρόνο μας θα παράγουμε πολύ περισσότερα από όσα μέχρι τώρα, ότι θα αξιοποιηθεί στο έπακρο με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου κάθε δευτερόλεπτο δουλειάς μας. Οτι για τις ίδιες ή περισσότερες εισπράξεις ανά εργάσιμη ώρα θα κοστίζουμε λιγότερο. Αυτό είναι εξάλλου γραμμένο και στην πρόσφατη περίφημη «έκθεση Ντράγκι», που έγινε ήδη ευαγγέλιο για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Περισσότερη δουλειά για μεγαλύτερα κέρδη των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων.

-- Τι έχει να κερδίσει ένας νέος εργαζόμενος από αυτή την εκδήλωση;

-- Καταρχήν το θέμα του εργάσιμου χρόνου αφορά τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους. Από τους εργαζόμενους στο Εμπόριο που μπορεί να δουλεύουν από 4ωρα με μισθό χαρτζιλίκι μέχρι και 6ήμερο, ενώ τώρα μαζεύουν τις δυνάμεις τους για ένα δίμηνο - κόλαση. Από τους διανομείς που το ύψος του εισοδήματος εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο θα δουλέψουν. Από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές με τα χρωστούμενα ρεπό χρόνων. Από τους εργαζόμενους στον κλάδο των τροφίμων, που η εντατικοποίηση χτυπάει κόκκινο και οι βιομήχανοι περίμεναν πώς και πώς το δωράκι του 6ήμερου. Ολοι όσοι κάθε μέρα βλέπουν να μεγαλώνει η απόσταση από αυτά που παράγουν σε σχέση με αυτά που καρπώνονται, έχουν πολλούς λόγους να έρθουν να ακούσουν τις αιτίες, μα πάνω από όλα τη διέξοδο. Να προβληματιστούν για παράδειγμα γιατί εργαζόμενος σε εργοστάσιο που δούλεψε 2.500 ώρες τον χρόνο έχει μισθό 1.000 ευρώ, ενώ οι μέτοχοι που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους στο εργοστάσιο μοιράζονται εκατομμύρια; Γιατί η πρόταση της εργοδοσίας στα μεταλλεία για 4ήμερη εργασία ήταν τελικά ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση; Γιατί στα κομποστάδικα της Μακεδονίας οι εργαζόμενοι δουλεύουν 12 ώρες τη μέρα το καλοκαίρι και ζουν στην ανεργία τον υπόλοιπο χρόνο;

Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα, μπορούμε να βρούμε απαντήσεις σκαλίζοντας το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου, που είναι πάντα στο στόχαστρο. Και όσο ψάχνουμε, όσο θα αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας η τεράστια αδικία που συμβαίνει με τα τεράστια κέρδη που βγάζει η δουλειά μας, τόσο θα πεισμώνουμε για να διεκδικούμε στους χώρους δουλειάς. Δεν αφορά λοιπόν μόνο μια φιλοσοφική συζήτηση αλλά ουσιαστικά ζητήματα που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και όσοι τους υπηρετούν, δεν θέλουν να τα συζητάμε, γιατί όσο κατανοείς από πού βγαίνουν τα κέρδη, τόσο μεγαλώνει και η ανάγκη να αλλάξεις την κατάσταση.

Να μην τους κάνουμε λοιπόν τη χάρη, στις 20 Οκτώβρη να συναντηθούμε όλοι, να ανταλλάξουμε πείρα και σκέψεις, να δείξουμε ότι «δεν μασάμε» και δεν πιστεύουμε τα fake news των εκάστοτε υπουργών που πάντα προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα γίνονται «για το καλό μας». Ο Χατζηδάκης μας έστελνε να μαζέψουμε ελιές, ο Γεωργιάδης μας έκανε τη «χάρη» να μπορούμε να δουλεύουμε μέχρι 13 ώρες, ενώ η Κεραμέως προσπαθεί να μας πείσει ότι ο νέος τρόπος υπολογισμού του κατώτατου μισθού μας ευνοεί. Σε αυτήν την εκδήλωση λοιπόν θα συζητήσουμε την αληθινή πραγματικότητα και όχι την εικονική πραγματικότητα που θέλουν να μας παρουσιάσουν.

-- Τελικά υπάρχει λύση στο πρόβλημα - ερώτημα που θέτει και ο τίτλος της εκδήλωσης «δουλεύουμε για να ζούμε ή ζούμε για να δουλεύουμε», που αντιμετωπίζουν όλοι οι εργαζόμενοι στις μέρες μας;

-- Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση καταρχήν θα πρέπει να σκεφτούμε αν λύνεται το συγκεκριμένο πρόβλημα. Και εδώ η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική. Με την τεχνολογία της Τεχνητής Νοημοσύνης για παράδειγμα, βασικές εργασίες απλού προγραμματισμού που χρειάζονταν 3-4 ώρες για έναν εργαζόμενο, πλέον γίνονται σε 10 λεπτά και αφορούν απλά τον έλεγχο της ακρίβειας της εργασίας από το AI. `Η στον τομέα της βιομηχανίας, πρωτοποριακές τεχνολογίες που ανακαλύπτουν εργαζόμενοι για την αύξηση της παραγωγικότητας, αντί να αποτελούν κοινωνικό επίτευγμα που θα περάσει σε κάθε μονάδα παραγωγής, κλειδαμπαρώνονται πίσω από copyrights και αντί να μεταφράζονται σε μείωση του εργάσιμου χρόνου αυτές μετατρέπονται σε όχημα για απολύσεις και εντατικοποίηση.

Το 2024 είναι αντικειμενικά δυνατό να δουλεύουμε και να ζούμε με αξιοπρέπεια, με μειωμένα ωράρια, με σταθερό εργάσιμο χρόνο και αυξημένες άδειες και μέρες ανάπαυσης. Είναι εφικτό και αναγκαίο να έχουμε χρόνο για τους εαυτούς μας και την οικογένειά μας. Να μπορούμε να απολαύσουμε όσα οι ίδιοι παράγουμε και ταυτόχρονα να έχουμε χρόνο για πρόσβαση στον πολιτισμό, τον αθλητισμό, για μια ωραία ταινία ή για μια εκδρομή.

Αντλώντας πείρα από τον αγώνα των εργατών του Σικάγο για 8ωρο, σχεδόν ενάμιση αιώνα πριν, σήμερα σε δεκάδες χώρους δουλειάς οι εργαζόμενοι επιλέγουν τον ίδιο δρόμο του αγώνα.

Είναι ο δρόμος που διάλεξαν οι εργάτες στη ΛΑΡΚΟ, στα Μεταλλεία Χαλκιδικής, στην «Wolt» και την «E-food»! Η οργάνωση στα σωματεία, οι Γενικές Συνελεύσεις και οι δημοκρατικές διαδικασίες με τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές, οι μαχητικές κινητοποιήσεις, οι απεργίες, η απόφασή τους να στηρίξουν το δίκιο τους με τη ζωή τους, χωρίς να σκύψουν το κεφάλι. Να διεκδικήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους όλα όσα μπορεί να τους προσφέρει η σημερινή κοινωνία.

Η κραυγή αγωνίας μεγαλομετόχων στις ΗΠΑ, πως κάθε βδομάδα απεργίας στα λιμάνια της Ανατ. Ακτής σημαίνει 5 δισ. διαφυγόντα κέρδη, είναι ένας δείκτης τού ποιος παράγει τον πλούτο και πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της εργατικής τάξης.

Το 6ήμερο, οι αυξημένες μέρες και ώρες δουλειάς, η δουλειά με το «κομμάτι» δεν είναι το μέλλον μας και θα φροντίσουμε να γίνει παρελθόν μαζί με όλους τους νόμους, Οδηγίες κ.λπ. που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά και όλα τα αστικά κόμματα εξυπηρετώντας τα θέλω του κεφαλαίου. Δεν θα δεχτούμε να γίνουμε σύγχρονοι σκλάβοι. Οι εργάτες με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή και με ΚΚΕ δυνατό σε κάθε χώρο δουλειάς έχουν τη δύναμη και το δίκιο με το μέρος τους να ορίσουν τη μοίρα τους, να κερδίσουν καλύτερους όρους εργασίας. Να βάλουν φρένο στα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας και να πετύχουν νίκες δυναμώνοντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα και αναπτύσσοντας νέους μεγάλους αγώνες.