Ο Θ. Μπίμπας καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και ευχαρίστησε ιδιαίτερα τους εργαζόμενους του δήμου Καρπενησίου και της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας για τη συνδρομή τους στην προετοιμασία του Πάρκου Κεφαλόβρυσου, ενώ ταυτόχρονα συνεχάρη τους δεκάδες συντρόφους που δούλεψαν ακούραστα για το στήσιμο του χώρου σε αυτό το πανέμορφο τοπίο.

Αναφέρθηκε ακόμα στη σημασία του Διημέρου, που έρχεται να κλείσει μια περίοδο πλούσιας πολιτικής δραστηριότητας της Οργάνωσης με τις πολλαπλές εκλογικές μάχες, στις οποίες η ΚΝΕ στάθηκε επάξια δίπλα στο πλευρό του Κόμματος.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, έδωσε και το στίγμα του περιεχομένου των εκδηλώσεων του Διημέρου που ακολούθησαν, τονίζοντας:

«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σηκώνουμε στους ώμους μας τη βαριά κληρονομιά της 100χρονης πορείας του Κόμματός μας, έχοντας στέρεα την πεποίθηση ότι η τελική έκβαση της αναμέτρησης θα είναι νικηφόρα για το λαό μας. Αναμετριόμαστε μαχητικά με τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, εμπνεόμενοι από το δίκιο της υπόθεσής μας.

Η καλύτερη τιμή είναι ότι συνεχίζουμε στο δρόμο που βάδισαν οι σταυραετοί της Ρούμελης με το ηρωικό Κόμμα μας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Καλή δύναμη σε όλους!».

«"Εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε! Με το ΚΚΕ πάντα μπροστά για το δίκιο του λαού!". Αυτό το σύνθημα "ένωσε" φέτος χιλιάδες μέλη και φίλους της ΚΝΕ, που έδωσαν μαχητικό "παρών" στο 28ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Καρπενήσι, σ' έναν πανέμορφο τόπο, που έχει συνδεθεί με κορυφαίες στιγμές της επαναστατικής δράσης του 20ού αιώνα στη χώρα μας. Οι συζητήσεις, ο χορός, το τραγούδι, τα παιχνίδια, οι αθλητικές δραστηριότητες πλούτισαν το πρόγραμμα του Διημέρου, προσφέροντας ξεχωριστές στιγμές.

Τα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα της ΚΝΕ, 28 χρόνια τώρα, έχουν γίνει αφορμή δεκάδες χιλιάδες μέλη και φίλοι της ΚΝΕ να ταξιδέψουν απ' άκρη σ' άκρη σ' όλη την Ελλάδα, να διαδηλώσουν ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να γνωρίσουν την ηρωική Ιστορία του επαναστατικού - λαϊκού κινήματος της χώρας μας.

Ξεχωριστή στιγμή, η μεγαλειώδης συγκέντρωση στην πλατεία του Καρπενησίου, το Σάββατο 13 Ιουλίου, με ομιλητές τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, και τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Ν. Αμπατιέλο, όπου ο παλμός από τα συνθήματα και τα τραγούδια εναλλάσσονταν με τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση για την τιμημένη Ιστορία του ΚΚΕ, για τους αγώνες που όχι μόνο μας κάνουν σήμερα περήφανους, αλλά μας δείχνουν το δρόμο που επιλέγουμε να βαδίσουμε μέχρι την "τελική νίκη": Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, χωρίς φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, της κοινωνίας της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ραντεβού, λοιπόν, στις εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή"».

-- Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ με αφορμή την ολοκλήρωση του Διημέρου.

-- Αποσπάσματα από τη συζήτηση για το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ με τους Κώστα Σκολαρίκο, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ, και τον Αρη Πλωμαρίτη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ.

-- Αποσπάσματα από το εργαστήριο (workshop) με φοιτητές Ιστορικών και Κοινωνικών Σπουδών για τις κινητήριες δυνάμεις της Επανάστασης του 1821, με τον Αναστάση Γκίκα, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Ρεπορτάζ από άλλες εκδηλώσεις στην κατασκήνωση.

-- Ματιές στην άρτια οργανωμένη, κεφάτη παιδική κατασκήνωση.

Αυτό το κομμάτι της Ιστορίας, η Ελληνική Επανάσταση, μπήκε στο περιεχόμενο των εκδηλώσεων του Διημέρου, μέσα από ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον workshop (εργαστήριο) για φοιτητές Τμημάτων Ιστορικών και Κοινωνικών Σπουδών, με ομιλητή τον Αναστάση Γκίκα, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο επίκεντρο της συζήτησης τέθηκε το θέμα του χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821 και των κινητήριων δυνάμεών της. Οι φοιτητές έκαναν ερωτήσεις σχετικές με τα όσα διδάσκονται στις σχολές τους για την Επανάσταση.

«Ηταν η Επανάσταση του '21 μια από τις πολλές κατά σειρά εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά των Τούρκων; Οχι. Και εκεί είναι η ειδοποιός διαφορά», είπε χαρακτηριστικά ο Αν. Γκίκας, προσθέτοντας ότι υπήρχαν και άλλα ξεσπάσματα, αλλά «σε καμιά περίπτωση δεν συνιστούσαν επανάσταση: Δηλαδή μια συνειδητή, οργανωμένη και με πρόγραμμα για την επόμενη μέρα ένοπλη εξέγερση, κοινωνικού ή εθνικοαπελευθερωτικού καν χαρακτήρα».

Θυμίζοντας ότι η ιστορία των κοινωνιών και της εξέλιξής τους είναι ιστορία ταξικών αγώνων, όπως έχουν δείξει ο Μαρξ και ο Ενγκελς, και ότι «η επανάσταση είναι η ανώτατη, η κορυφαία εκείνη εκδήλωση της βασικής αντίθεσης που ενυπάρχει σε όλες τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες», στη συνέχεια αναφέρθηκε αναλυτικά στην αστική τάξη, που ήταν η κινητήρια δύναμη της Επανάστασης, σημειώνοντας: «Στην πορεία του 17ου και 18ου αιώνα η ελληνόφωνη αστική τάξη, με αιχμή το εμπόριο και τη ναυτιλία, ανέπτυξε ιδιαίτερη δυναμική συσσωρεύοντας σημαντικό πλούτο και δύναμη» και αναφέρθηκε στους παράγοντες που συνέτειναν σε αυτό. «Οσο όμως η ελληνόφωνη αστική τάξη αναπτυσσόταν, τόσο πιο έντονοι - έως και ασφυκτικοί - γίνονταν οι περιορισμοί που αντικειμενικά έθεταν σε αυτή οι φεουδαρχικές δομές του κυρίαρχου κράτους, δηλαδή του οθωμανικού», πρόσθεσε και συνέχισε: «Επειδή η αντίθεση αυτή αναπτύχθηκε στο πλαίσιο μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας, όπου η ίδια δεν ήταν εθνικά κυρίαρχη, η εν λόγω σύγκρουση έλαβε και εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά».

Εξετάζοντας το πώς φτάσαμε στο σημείο της επαναστατικής ρήξης, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, η νεαρή ελληνόφωνη αστική τάξη, πέραν της οικονομικής δύναμης, οπλίστηκε επιπλέον με ιδεολογία και πολιτικό πρόγραμμα, που άντλησε από τον Διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση. Ο ελληνικός Διαφωτισμός, όπως και ο ευρωπαϊκός, πρόβαλλε αστικές - φιλελεύθερες ιδέες (τότε προοδευτικές για την εποχή τους), όπως της ατομικής ελευθερίας, της ισότητας έναντι του νόμου, των "πολιτών" έναντι των υπηκόων, του ορθολογισμού έναντι της μεταφυσικής της Εκκλησίας κ.ο.κ. Οι ριζοσπαστικές αυτές ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης, του αγώνα κατά του απολυταρχισμού για την αποτίναξη κάθε μορφής τυραννίας, διαπλέχθηκαν, οσμώθηκαν και εντέλει γίνανε εν πολλοίς ένα με το αίτημα για εθνική απελευθέρωση».

Ο Αν. Γκίκας αναφέρθηκε επίσης στην οργάνωση της Επανάστασης από την αστική τάξη, που ήταν στον πυρήνα της Φιλικής Εταιρίας, η οποία πρόβαλε, προώθησε και επέμεινε στην οργανωμένη επαναστατική πάλη, σε αντίθεση με άλλες αντιλήψεις της εποχής. «Η Φιλική Εταιρία προσανατόλισε τα λαϊκά στρώματα στο να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις και στη δική τους δράση, προκειμένου να προχωρήσει το έργο της εθνικής απελευθέρωσης», τόνισε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «ήταν εκείνη, η οποία, έχοντας κάνει την απαραίτητη προπαρασκευή, την κατάλληλη στιγμή κινητοποιήθηκε, με σχέδιο, πυροδοτώντας την ταυτόχρονη εξέγερση από τον Μοριά έως τη Μολδοβλαχία».

Επίσης, τόνισε και ανέλυσε ότι η στάση των κοινωνικών δυνάμεων της εποχής - ακόμα και τμημάτων της αστικής τάξης - δεν ήταν ενιαία, με κάποιες να αμφιταλαντεύονται και κάποιες να κρατούν ακόμη και στάση ανοιχτά εχθρική προς την Επανάσταση, στάση που εδραζόταν σε συγκεκριμένους υλικούς παράγοντες. Στο πλαίσιο αυτό, μίλησε αναλυτικά για τον ρόλο της Εκκλησίας, τον αφορισμό της Επανάστασης από το Πατριαρχείο, αλλά και σημαντικό μέρος μετείχε ενεργά στην Επανάσταση. Αναφέρθηκε στις αντίστοιχες διαφοροποιήσεις που υπήρχαν στους Φαναριώτες, πολλοί από τους οποίους μετείχαν σε υψηλά πόστα στην οθωμανική διοίκηση, αλλά και στους κοτζαμπάσηδες, το κατώτερο τμήμα της οθωμανικής διοικητικής ιεραρχίας, που είχαν και προνόμια συνυφασμένα με το υπάρχον οθωμανικό καθεστώς, αλλά είχαν και υλικό συμφέρον από την ανατροπή του.

«Αυτοί βέβαια που επάνδρωσαν τον κύριο όγκο των μάχιμων δυνάμεων της επανάστασης, δεν ήταν άλλοι από τη φτωχή αγροτιά, την κλεφτουριά, τους ναυτικούς, τους τεχνίτες κ.ά. προερχόμενους από τα λαϊκά - αλλά και μικροαστικά - στρώματα της πόλης και της υπαίθρου», σημείωσε.

Και ένα αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι μπορεί να είναι «ένα ωραίο ταξίδι», όπως είπε η Ρίτα Αντωνοπούλου, και δίκαια να αρχίζει με τραγούδια σε ποίηση του Νίκου Καββαδία, του ποιητή που μας προτρέπει να κατακτήσουμε το αδύνατο «χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία», και φυσικά με την υπέροχη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου.

Στο ξεκίνημα της συναυλίας, η Ρίτα Αντωνοπούλου παρουσίασε τους σπουδαίους μουσικούς που πλαισίωναν τη σκηνή, τον Θύμιο Παπαδόπουλο, τον Σταύρο Καβαλιεράτο και τον Μανόλη Ανδρουλιδάκη.

Από τον «Σταυρό του Νότου» και το «Καραντί» περάσαμε στην ιστορία του «Κεμάλ», γιατί... «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»!

Σύγχρονα τραγούδια, όπως τα «Διόδια», και μελωδίες παλιές και νέες, πάντα όμως αγαπημένες. Από μια «Ομορφη πόλη», στην «ομορφιά του κόσμου» που «πώς να τη σωπάσω μέσα μου», και «στ' άστρο του κόσμου μες απ' τα μάτια ενός πιτσιρικά» ή μέσα απ' τα μάτια του Κυρ - Μέντιου, που φωνάζει να μη «σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Ο «Μικρόκοσμος», «Το τραγούδι του Σεβάχ του Θαλασσινού», «Καραγκιόζης», «Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν» και τόσα άλλα...

Μετά το τέλος της συναυλίας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, συνεχάρη τους καλλιτέχνες.

Οι εκδηλώσεις του Σαββάτου είχαν αρχίσει νωρίτερα το βράδυ με μια παρουσίαση τοπικών παραδοσιακών χωρών από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καρπενησίου, ενώ μετά τη συναυλία τη σκυτάλη πήρε το Συγκρότημα της Οργάνωσης Περιοχής Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ, αρχίζοντας ένα ακόμη γλέντι που θα διαρκούσε πολύ περισσότερο αν δεν το εμπόδιζε η διαρκής βροχή.

Αφού ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση, τόνισε ότι «για εμάς είναι πολύ σημαντική η μελέτη και η ανάλυση της Ιστορίας, προκειμένου να εξάγουμε από αυτήν συμπεράσματα που είναι πολύτιμα στο παρόν», και υπό αυτήν την έννοια μίλησε για τον Ισπανικό Εμφύλιο κατά την περίοδο 1936 - 1939, σημειώνοντας:

«Αρχικά, θα πρέπει να ορίσουμε τον πόλεμο στην Ισπανία ως τη σύγκρουση της εργατικής τάξης και της αγροτιάς ενάντια στο πιο αντιδραστικό τμήμα των καπιταλιστών, οι οποίοι, μπροστά στο φόβο που τους ξυπνούσε η ανάπτυξη της οργάνωσης της εργατικής τάξης και η πιθανότητα μιας σοσιαλιστικής επανάστασης στη χώρα, οργάνωσαν στρατιωτικό πραξικόπημα με τη στήριξη των διαφόρων φασιστικών οργανώσεων που υπήρχαν εκείνη την περίοδο στην Ισπανία. Σε ένα πρώτο στάδιο, η μεγάλη πλειονότητα του ρεπουμπλικανικού στρατού συντάχθηκε με το πραξικόπημα, ωστόσο η άμεση κινητοποίηση των συνδικάτων και του Κομμουνιστικού Κόμματος κατάφεραν να καταστείλουν το πραξικόπημα σε πολλές από τις βασικές ισπανικές περιφέρειες και πόλεις. Αυτή η αντίδραση από τις εργατικές και λαϊκές μάζες υπερέβη κατά πολύ τη ρεπουμπλικανική κυβέρνηση, η οποία στην αρχή προσπάθησε ακόμη και να τις εμποδίσει να πάρουν τα όπλα για να υπερασπιστούν την ίδια τη δημοκρατία.

Κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου, το 5ο Σύνταγμα του Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας ξεχώρισε ως η πιο πειθαρχημένη και αποτελεσματική δύναμη. Δημιουργήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα και συμμετείχε σε αυτό ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που ήταν οργανωμένη πολιτικά μέσα και γύρω από την Ενωμένη Σοσιαλιστική Νεολαία. Η νεολαία αυτή σχηματίστηκε από την ένωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας και της Σοσιαλιστικής Νεολαίας σε μία ενιαία οργάνωση, λόγω του στόχου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο εργατικό κόμμα που θα μάχεται ενάντια στην άνοδο του φασισμού και θα παλεύει για το σοσιαλισμό. Ωστόσο, σύντομα αποδείχθηκε ότι η ηγεσία του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE) δεν συμμεριζόταν αυτόν το στόχο και κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου μέρους της σύγκρουσης εφάρμοσαν μια πολιτική κατευνασμού απέναντι στο φασιστικό στρατόπεδο, όπως έκαναν και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις μπροστά στην άνοδο του γερμανικού φασισμού, και βεβαίως με το ίδιο αποτέλεσμα: Την ήττα. Σήμερα, οι κομμουνιστές στην Ισπανία μπορούμε να πούμε πως η επιδίωξη ενότητας με τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις ήταν και είναι λανθασμένη.

Σε διεθνές επίπεδο, τα μόνα έθνη που προσέφεραν τη βοήθειά τους στην Ισπανική Δημοκρατία ήταν η Σοβιετική Ενωση και το Μεξικό, ενώ οι φασιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις (Ιταλία, Γερμανία, Πορτογαλία κ.ά.) συνεργάζονταν ενεργά με τον ισπανικό φασισμό και οι υποτιθέμενες δημοκρατίες που πλαισίωναν την Κοινωνία των Εθνών προωθούσαν έναν εγκληματικό οικονομικό αποκλεισμό εναντίον της χώρας μας».

Αναφέρθηκε επίσης στις Διεθνείς Ταξιαρχίες, όπου χιλιάδες άνθρωποι κατέφθασαν στην Ισπανία από όλες τις μεριές του κόσμου για να πολεμήσουν εναντίον του φασισμού, καθώς και στην παρουσία εκατοντάδων Ελλήνων μαχητών σε αυτές, και έκλεισε απευθύνοντας στην ΚΝΕ θερμό χαιρετισμό και φωνάζοντας: «Ζήτω η Κομμουνιστική Νεολαία! Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!».

Με τις καλύτερες εντυπώσεις αναχώρησαν από την Ευρυτανία οι χιλιάδες νέοι και νέες κατασκηνωτές του 28ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ. Ηταν άλλο ένα Διήμερο της ΚΝΕ υποδειγματικό, τόσο γεμάτο σε περιεχόμενο και δραστηριότητες, τόσο γεμάτο παλμό και δύναμη, με τη μεγάλη συγκέντρωση που έγινε το Σάββατο στο Καρπενήσι, τόσο γεμάτο συγκινήσεις, με τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ που βρέθηκαν μαζί με τους νέους και τις νέες της ΚΝΕ, τόσο απολαυστικό μέσα στην υπέροχη φύση στις πλαγιές κάτω από το Βελούχι, με τις συναυλίες και τα γλέντια του, με τη συντροφικότητά του με όλη τη σημασία της λέξης!

Με τις καλύτερες εντυπώσεις όμως άφησε και τους κατοίκους της περιοχής, αφού όπως γνωρίζει και πάντα κάνει η ΚΝΕ, προχώρησε σε όλες τις δραστηριότητες του Διημέρου με οργάνωση και πειθαρχία, με σεβασμό στο χώρο και στους ανθρώπους του, με υποδειγματική συνεργασία με τους εργαζόμενους που συνέδραμαν στις απαιτούμενες εργασίες του Διημέρου, άφησε πεντακάθαρο το Πάρκο του Κεφαλόβρυσου και την πλατεία του Καρπενησίου, αποσπώντας εγκωμιαστικά σχόλια από κατοίκους, από τις τοπικές αρχές, ακόμα και από τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, που έκαναν σχετικά ρεπορτάζ με λόγια του τύπου «συγχαρητήρια, αυτό θα πει παιδεία»!

Στην ανάγκη να γίνει το Δοκίμιο αντικείμενο μελέτης για κάθε μέλος της ΚΝΕ αναφέρθηκε ανοίγοντας τη συζήτηση ο Α. Πλωμαρίτης, που τόνισε μεταξύ άλλων τη σημασία μελέτης της Ιστορίας ως επιστήμης, γιατί μέσα από αυτή «δεν γνωρίζουμε μόνο, αλλά κατανοούμε τον κόσμο, την κοινωνία, μπορούμε να δίνουμε εξηγήσεις για το τι συμβαίνει γύρω μας, για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα. Μπορούμε και βγάζουμε συμπεράσματα για ποιος είναι ο δικός μας ρόλος μπροστά σε τυχόν εξελίξεις και γεγονότα που αντιμετωπίζουμε (...) Η Ιστορία διδάσκει τον αγώνα για την ανατροπή. Αυτήν την ηρωική Ιστορία τη μελετάμε, θέλουμε να τη μάθουμε σπιθαμή προς σπιθαμή, να οπλιστούμε με την πείρα των επαναστατών που έδρασαν πριν από εμάς για την ίδια υπόθεση που παλεύουμε σήμερα κι εμείς. Τα συμπεράσματα αυτής της Ιστορίας είναι πολύτιμα εφόδια στην καθημερινή προσπάθεια που κάνει κάθε μέλος της ΚΝΕ για πιο μαζική και γερή Οργάνωση σε κάθε χώρο, για το φούντωμα της πάλης και της συλλογικής διεκδίκησης, για να γίνονται όλο και περισσότεροι οι νέοι και οι νέες που παίρνουν πάνω τους την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της συμμετοχής της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης. Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η μελέτη του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ (1918 - 1949) δεν αφορά κάποιους ειδικούς, αλλά κάθε μέλος της ΚΝΕ, κάθε νέο και νέα που αγωνίζεται για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση».

Μίλησε για τους δύο επόμενους τόμους, που αφιερώνονται στη δεκαετία του 1940, «οπότε σημαντικές μάζες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων εισέβαλαν στο προσκήνιο της Ιστορίας και επιδίωξαν να διαμορφώσουν την τύχη τους. Η μεγάλη σημασία της περιόδου έγκειται στο γεγονός ότι στη διάρκειά της διαμορφώθηκαν αντικειμενικές συνθήκες ώστε ο υποκειμενικός παράγοντας, το επαναστατικό εργατικό κίνημα, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ να σχεδιάσει και να οργανώσει επαναστατική σοσιαλιστική εξέγερση με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας».

Εκανε αναφορά στις αστικές δυνάμεις την περίοδο της Κατοχής, που «στο σύνολό τους άφησαν το λαό έρμαιο», και αντίστοιχα στην ενδυνάμωση του ΚΚΕ, που οι δυνάμεις του «είχαν κατορθώσει πριν από την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων να απελευθερώσουν σημαντικό τμήμα της χώρας, όπου άρχισαν να διαμορφώνονται λαογέννητοι θεσμοί διοίκησης, Εκπαίδευσης και Δικαιοσύνης». Και συνέχισε: «Η αστική τάξη είχε πεντακάθαρο ότι η ανασυγκρότηση και η θωράκιση του καπιταλιστικού συστήματος απαιτούσε "φωτιά και σίδερο" και ότι η συμμαχία με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" ήταν μια κίνηση τακτικής έως ότου διαμορφωθούν εκείνες οι συνθήκες που θα επέτρεπαν μια γενική επίθεση για την ανατροπή του διαμορφωμένου συσχετισμού δυνάμεων. Το μόνο που θα μπορούσε να εμποδίσει τους αστικούς σχεδιασμούς ήταν μια επανάσταση για τη συντριβή της αστικής εξουσίας». Επισήμανε δε ότι «στην περίοδο που αναφερόμαστε, επαναστατική κατάσταση υπήρχε από τους τελευταίους μήνες πριν από την αποχώρηση των Γερμανών έως και τις αρχές του 1946, οπότε συγκροτήθηκε ο ΔΣΕ».

«Το σημαντικότερο ζήτημα που τίθεται και κρίνεται στο Δοκίμιο είναι ότι από το Κόμμα δεν υπήρξε συλλογική εκτίμηση για την ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης, ούτε σχεδιάστηκε - οργανώθηκε η σοσιαλιστική επανάσταση. Αιτία ήταν ότι το ΚΚΕ στρατηγικά ήταν εγκλωβισμένο στη λαθεμένη του εκτίμηση για τον ελληνικό καπιταλισμό και στο στόχο της συνεργασίας με μερίδα των αστικών δυνάμεων για την ολοκλήρωση της αστικοδημοκρατικής επανάστασης», τόνισε ο Κ. Σκολαρίκος.

Και παρακάτω σημείωσε: «Συνολικά, εκτιμούμε ότι ο καθοδηγητικός πυρήνας του ΚΚΕ προσανατολιζόταν σε δυναμική αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο, δίχως όμως και να έχει ξεκάθαρη στρατηγική επαναστατικής κατάκτησης της εργατικής εξουσίας, ενώ εξαρτούσε την υλοποίηση του σχεδίου του από τη σύμφωνη θέση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και από την πολεμική βοήθειά του. Το ΚΚΕ σωστά επέλεξε τον ένοπλο αγώνα και όχι την υποταγή, αλλά η στρατηγική του αδυναμία εμπόδισε την έγκαιρη μετατροπή του ΕΛΑΣ σε επαναστατικό εργατικό στρατό, την αποφασιστική επιλογή της κατάλληλης στιγμής για σύγκρουση - κατάληψη της Αθήνας, στηριζόμενο στον εσωτερικό συσχετισμό, στον οποίο καταγράφονταν και οι ένοπλες δυνάμεις που διέθετε ή επηρέαζε. Οι ανασταλτικές παρεμβάσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δεν αναιρούν την παραπάνω εκτίμηση. Αλλωστε, μια ευνοϊκή εξέλιξη του επαναστατικού αγώνα στην Ελλάδα μπορούσε να προκαλέσει και την πιο άμεση στήριξή του από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ώστε να έχει τελικά θετική έκβαση». Αναφέρθηκε επίσης αναλυτικά στη διαπάλη και στις λαθεμένες εκτιμήσεις που επικράτησαν στην Κομμουνιστική Διεθνή, ενώ έκλεισε την ομιλία του με αναφορές στην επίθεση και στις διαστρεβλώσεις της Ιστορίας του ΚΚΕ από το αντικομμουνιστικό και το οπορτουνιστικό ρεύμα.

Από την «πορεία» στο χώρο της κατασκήνωσης

Σίγουρα, μετά από κάθε παιδική κατασκήνωση, τα παιδιά γυρίζουν με τις βαλίτσες τους γεμάτες νέα εφόδια. Μέσα από τις συναντήσεις τους, τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες, το διάβασμα του αγαπημένου περιοδικού, «κόκκινο Αερόστατο», που το επόμενο τεύχος του αναμένεται να κυκλοφορήσει τέλη Αυγούστου, τα παιδιά θα μπορέσουν να επεξεργαστούν τα ερεθίσματα που έλαβαν, αλλά και καινούρια, μέσα σε όλη τη χρονιά. Η συντροφικότητα, η ομαδικότητα και η πειθαρχία διέκριναν τη λειτουργία της κατασκήνωσης, καθώς και οι πολύωρες συζητήσεις των παιδιών με τους ομαδάρχες τους, οι οποίες ποίκιλαν ανάλογα με την εμπειρία και την ηλικία τους. Κάθε πρωτοβουλία και κάθε δραστηριότητα γινόταν αφορμή για να ανοίξει η κουβέντα. Σίγουρα, η πιο ξεχωριστή στιγμή του Διημέρου ήταν η οργανωμένη παρουσία των παιδιών στη βράβευση των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ που βρίσκονται εν ζωή, την Παρασκευή το βράδυ στην κεντρική σκηνή. Κάθισαν κοντά τους και είδαν με τα μάτια τους και κατανόησαν ότι οι δικοί μας ήρωες, αυτοί που μεγαλούργησαν στα βουνά και τις πλαγιές της χώρας μας, ήταν άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, που οι συνθήκες και η πίστη σε ένα ιδανικό τους έδωσαν δύναμη. Τον ενθουσιασμό των παιδιών τον έβλεπες στα μάτια τους, τον άκουγες στα δυνατά τους συνθήματα.

Φτιάχνοντας το όνομα της ομάδας

Τα παιδιά φτάνοντας στον χώρο είχαν ήδη χωριστεί σε μικρές ομάδες με ονόματα που διάλεξαν τα ίδια, εμπνευσμένα από τα μηνύματα του Διημέρου... «Κόκκινα Αετόπουλα», «Los compagneros», «Rebels», «Μικροί αντάρτες» είναι μόνο μερικά από τα ονόματα. Στην υποδοχή μοιραζόταν και το φετινό αναμνηστικό: Ενα τετρασέλιδο φυλλάδιο, που από τη μια μεριά μιλούσε στα παιδιά με απλά λόγια για τη μεγάλη δεκαετία του '40, τον χαρακτήρα και τη δράση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, τη δημιουργία της Κυβέρνησης του Βουνού, αλλά και στοιχεία γύρω από το Καρπενήσι. Ανοίγοντας το φυλλάδιο τα παιδιά αντίκριζαν μια όμορφη αφίσα, που συνέδεε το χτες με το σήμερα.

Από τις δραστηριότητες μπορούμε να ξεχωρίσουμε την επίσκεψη το απόγευμα της Παρασκευής στο «πάρκο του Νεύτωνα», όπου τα παιδιά έπαιξαν με την ψυχή τους και απόλαυσαν παιχνίδια που σχετίζονταν με τις φυσικές επιστήμες. Οπως, επίσης, τις ομαδικές δραστηριότητες εμπνευσμένες από το περιεχόμενο του φετινού Διημέρου αλλά και από σελίδες παλιότερων τευχών του «κόκκινου Αερόστατου», που βοηθούσαν στην ανάπτυξη του προβληματισμού. Τις εντυπώσεις «έκλεψε» το παιχνίδι των ρεπόρτερ, στο οποίο τα παιδιά έφτιαξαν τις δικές τους ερωτήσεις «οργώνοντας» το χώρο της κατασκήνωσης και ρωτώντας τους υπόλοιπους κατασκηνωτές: «Γιατί συμμετέχεις στο φετινό Διήμερο της ΚΝΕ;», «Ποιες λέξεις σου έρχονται όταν ακούς ΔΣΕ;» και άλλες και αφού συνέλεξαν τις απαντήσεις, τις κουβέντιασαν με την ομάδα τους. Σίγουρα, όλοι θα θυμούνται το ξαφνικό μπουγέλο, αλλά και το πάρτι με τις ωραίες εκπλήξεις. Για πρώτη φορά ο διαγωνισμός για τον «ύμνο» της παιδικής κατασκήνωσης ξεπέρασε κάθε συμμετοχή, αφού οι ομάδες των παιδιών εμπνεύστηκαν περισσότερα τραγούδια από κάθε άλλη φορά. Το πρώτο «βραβείο» δόθηκε στην Κεντρική Μακεδονία, για το τραγούδι που ανάμεσα στ' άλλα έλεγε:

Στο...

Τράβα μπρος με την ΚΝΕ είναι η λύση

του ΔΣΕ τις κορφές να ανεβούμε

είμαστε αντάρτες και διεκδικούμε...

Τράβα μπρος τραβάμε όλοι

Θάρρος θέλει μα και τόλμη

η ζωή είναι ωραία να αγωνίζεσαι παρέα...».

Δυστυχώς, λόγω καιρού, δεν έγινε κατορθωτό να πραγματοποιηθούν όλες οι προγραμματισμένες δραστηριότητες. Ακόμα όμως και με «κόντρα» τον καιρό οι ομαδάρχες σκαρφίστηκαν καινούριες δραστηριότητες... Την αρχική απογοήτευση των παιδιών από τη μη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση στο Καρπενήσι, λόγω βροχής, διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός από την επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στο χώρο, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και συνθήματα.

Η χαρά των παιδιών κράτησε μέχρι και το τελευταίο λεπτό, όταν αποχωρίστηκαν οι ομάδες για τις περιοχές τους. Το ραντεβού ήδη δόθηκε για του χρόνου! Στα πούλμαν της επιστροφής τα παιδιά μοίρασαν και τα δικά τους βραβεία. «Βραβείο εμπειρίας σε 2ήμερο - "δεν το χάνω με τίποτα"», «Βραβείο προστασίας ομάδας και συντροφικής πίστης», «Βραβείο ζωηράδας - "εξαφανίζομαι στο λεπτό"», «Βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου» ήταν μόνο μερικά από τα βραβεία που δόθηκαν...

Επόμενο μεγάλο ραντεβού, αμέσως μετά το καλοκαίρι, στο 45ο Φεστιβάλ, στο χώρο του «κόκκινου Αερόστατου» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους και τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιηθούν σε όλα τα μεγάλα Φεστιβάλ.

...πάρτι

Τα παιδιά από την Κ. Μακεδονία διαγωνίζονται στο τραγούδι

Ξαφνικό μπουγέλο!

Οι συμμετέχοντες περπάτησαν περίπου 4 χλμ., ξεκινώντας από την κατασκήνωση του Διημέρου στο Πάρκο Κεφαλόβρυσου. Ανέβηκαν το λόφο του Αγ. Δημητρίου, βαδίζοντας στα χνάρια της ηρωικής Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ, που έδρασε στα ίδια μονοπάτια το 1949, κατά την κατάληψη του Καρπενησίου.

Μια πανέμορφη διαδρομή μέσα από δάσος και πάνω από ρυάκια, όχι ιδιαιτέρα κουραστική, γι' αυτό και οι συμμετέχοντες την απόλαυσαν, φωνάζοντας συνθήματα κατά τη διάρκεια της ανάβασης.

Φτάνοντας στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου, μια έκπληξη περίμενε τους πεζοπόρους: Η αντάρτισσα του ΔΣΕ Κατίνα Μανιτάρα, που είχε πάρει μέρος στη Μάχη του Καρπενησίου και την προηγούμενη μέρα ήταν ανάμεσα στους πέντε μαχητές και μαχήτριες που βράβευσε η ΚΝΕ σε μια συγκλονιστική εκδήλωση, βρισκόταν εκεί, στο λόφο, περιμένοντας τους νέους της ΚΝΕ!

Την παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων έκανε ο Θανάσης Λεκάτης, μέλος της Επιτροπής του Αρχείου του ΚΚΕ. Μιλώντας για την κατάσταση πριν από τη Μάχη του Καρπενησίου, είπε: «Βρισκόμαστε στο 1949 και όλοι νομίζουν ότι όλα έχουν τελειώσει, αλλά δεν έχουν τελειώσει. Εχει καταληφθεί η Νάουσα από το Γενάρη του '49 και μετά η Καρδίτσα, με επικεφαλής τον Χαρίλαο Φλωράκη (Καπετάν Γιώτη) και τον Γιάννη Αλεξάνδρου (Καπετάν Διαμαντή)».

Αμέσως μετά, το λόγο πήρε η Κατίνα Μανιτάρα, η οποία με συγκλονιστικό τρόπο και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες διηγήθηκε πώς έζησαν οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ τη Μάχη του Καρπενησίου:

«Μετά τη μάχη της Καρδίτσας, ανεβήκαμε όλοι στα Αγραφα. Στα Αγραφα που ανεβήκαμε μείναμε για λίγο, αλλάξαμε χρονιά και μετά ξεκινάμε από εκεί, η Σχολή Αξιωματικών σαν εμπροσθοφυλακή, να πιάσουμε "γλώσσα", δηλαδή πληροφορίες, κάποιον θα πιάναμε και θα παίρναμε πληροφορίες, θα τον κρατούσαμε να μη μας προδώσει και θα τον αφήναμε να πάει στο σπίτι του. Εμείς δεν σκοτώναμε ούτε τραυματίες, όπως έκαναν αυτοί, ούτε αιχμαλώτους.

Εμείς λοιπόν, η Σχολή Αξιωματικών, κατεβήκαμε νύχτα. Ολοι οι αξιωματικοί είδαν σε ποια μέρη θα πάει το κάθε τμήμα, ποια θα είναι η αποστολή του. Και ως Σχολή Αξιωματικών μάς λέει ο διοικητής μας "Εσείς θα παρακολουθήσετε, ως μελλοντικοί αξιωματικοί πρέπει να γνωρίζετε να το κάνετε κι εσείς κάποτε". Αφού ήρθαμε εδώ έγινε η επίθεση στο Καρπενήσι, συγχρονισμένα, κάναμε δύο εφόδους, αλλά αποτύχαμε (...) Πήγαμε πάνω στην Καλιακούδα και κάτσαμε όλη μέρα. Χιόνι, Γενάρης μήνας, μέσα στο χιόνι, παγωνιά, το κρύο ως το μεδούλι, ξυπόλητοι, κανένας όμως δεν έκανε παράπονο, κάτσαμε μέσα στους θάμνους όλοι, και όλοι τσιμουδιά, μιλούσαμε με το "τηλέφωνο", δηλαδή από στόμα σε στόμα (...)

Η Κατίνα Μανιτάρα μίλησε στους νέους για τη Μάχη του Καρπενησίου, όπου πήρε μέρος

Αυτοί ξέγνοιαστοι ότι φύγαμε, "σαν ατσάλινο τείχος που αλύγιστα ορμάει", έτσι ορμήξαμε. Ανεβαίνουμε πάνω απότομα, είχαμε και δύο ελαφρά τραυματισμένους. Μπαίνουμε αμέσως, παίρνουμε το πολυβόλο που έριχνε στους αντάρτες και ρίχνουμε στο Ρόβια, όπου ήταν ο αστικός στρατός θωρακισμένος (...)

Αιχμαλωτίσαμε πολλούς. Αυτοί νόμισαν ότι είχαμε φύγει και ειδοποίησαν στο Καρπενήσι ότι φύγαμε, και ανέβαιναν η ανώτερη Διοίκηση του Καρπενησίου να γλιτώσουν από τη Μάχη του Καρπενησίου και τους αιχμαλωτίσαμε (...)

Και έτσι πήραμε τον Αη Δημήτρη. Την άλλη μέρα, 20 Γενάρη 1949, έστειλαν ένα αεροπλάνο να δουν τι γίνεται. Στο αεροπλάνο ήταν ένας Ελληνας πιλότος και ένας Αμερικανός ταγματάρχης. Μόλις είδαμε το αεροπλάνο, όπως είμαστε, με απλά τουφέκια, με αυτόματα, με ό,τι είχαμε, τα σηκώσαμε όλοι πάνω και το αεροπλάνο εβλήθη (...)

Συνοχή, αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση, προσοχή, αυτό το δέσιμο κράτησε τον ΔΣΕ τρία χρόνια, ήμασταν κάτι παραπάνω από αδέρφια.

Στο καλό, καλή πορεία, καλούς αγώνες», ευχήθηκε η μαχήτρια, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στους πεζοπόρους, που την παρακολούθησαν με δέος.

Μετά την ομιλία της Κατίνας Μανιτάρα, οι νέοι και οι νέες βροντοφώναξαν το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και συγκλονισμένοι πήραν το δρόμο της επιστροφής για την κατασκήνωση και τις υπόλοιπες δραστηριότητες του Διημέρου.

Ακολούθησαν άλλα δύο γκρουπ κατασκηνωτών που έκαναν πεζοπορία μέχρι τον Αη Δημήτρη, όπου ο Θ. Λεκάτης μίλησε για τη Μάχη του Καρπενησίου, το επιχειρησιακό κομμάτι και τη σημασία της.

Το απόγευμα της Παρασκευής, οι μαθητές άπλωσαν το παιχνίδι τους σε όλο το χώρο της κατασκήνωσης, περνώντας από 5 σταθμούς, όπου κλήθηκαν να απαντήσουν σε γρίφους ερχόμενοι σε επαφή με σημαντικές στιγμές της Ιστορίας του λαϊκού κινήματος της χώρας μας κατά την περίοδο της Κατοχής, αλλά και της εποποιίας του ΔΣΕ. Επίκεντρο του παιχνιδιού ήταν η ιστορική Μάχη του Καρπενησίου τον Γενάρη του 1949, καθώς και οι πρωταγωνιστές της.

Ο όρκος του ΔΣΕ, μια προκήρυξη του 1947 που καλούσε αντάρτες του ΕΛΑΣ να ενταχθούν στις γραμμές του ΔΣΕ, ιστορικές φωτογραφίες από τον αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, αλλά και ένα παζλ ήταν μερικά από τα στοιχεία του παιχνιδιού. Το κλειδί όμως ήταν ο ίδιος ο τίτλος, τον οποίο έπρεπε να αποκρυπτογραφήσει κάθε ομάδα μέσα από σήματα Μορς. Το «Καταρρίψαμε - Συνεχίζουμε» ήταν το μήνυμα μιας ομάδας μαχητριών του ΔΣΕ που εκτέλεσαν με επιτυχία την αποστολή τους να καταρρίψουν αναγνωριστικό μαχητικό αεροπλάνο του κυβερνητικού στρατού στη Μάχη του Καρπενησίου!

Το παιχνίδι συνεχίστηκε και το Σάββατο το πρωί, ενώ νικήτριες ομάδες με τον καλύτερο χρόνο αποκρυπτογράφησης αναδείχθηκαν η ομάδα «Τρέχα γύρευε» από την Α' Αθήνας και στην κατηγορία των μικρότερων μαθητών από την παιδική κατασκήνωση της ΚΝΕ, νικήτρια αναδείχθηκε η ομάδα «Los companieros» από τη Στερεά Ελλάδα.