Η φωτογραφία είναι από πρόσφατη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, οι επεξεργασίες του οποίου αποτυπώνονται στα προγράμματα των κομμάτων της διαχείρισης

Η σύμπλευση σε στρατηγική κατεύθυνση αποτυπώνεται ανάγλυφα και στο τρίτο μνημόνιο, ψηλά στην ατζέντα του οποίου βρίσκονται οι αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαίες για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, την απόσπαση πόντων ανταγωνιστικότητας, την προσέλκυση επενδύσεων και τη χρηματοδότησή τους με κρατικό χρήμα και άλλους τρόπους μέσα από νέα εργαλεία και μηχανισμούς, όπως τα κάθε είδους επενδυτικά πακέτα που προωθεί η ΕΕ.

Σε αυτό το πλαίσιο το «πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών» για τον όποιο επόμενο κυβερνητικό σχηματισμό, καταγράφεται με τη μορφή των «προαπαιτούμενων δράσεων» του μνημονίου.

Ανάμεσα στις διαρθρωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, περιλαμβάνονται και οι παρακάτω:

Σχέδιο ολοκληρωμένης στρατηγικής για το χρηματοπιστωτικό τομέα, με στόχο τη διασφάλιση ρευστότητας, την προσέλκυση διεθνών επενδυτών και την επιστροφή των τραπεζών σε ιδιώτες, «όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν».

Συγκρότηση και λειτουργία διυπουργικής Επιτροπής για το χωροταξικό σχεδιασμό, με τη συμμετοχή σε αυτή και άλλων «ειδικών».

«Αναπροσαρμογή» των τιμολογίων της ΔΕΗ, με βάση το οριακό κόστος παραγωγής και ανάλογα με το «προφίλ» του καταναλωτή, ζήτημα που ενδιαφέρει τους Ελληνες βιομηχάνους.

Σε ό,τι αφορά τις εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές, μέχρι τα τέλη Οκτώβρη, η κυβέρνηση θα ευθυγραμμίσει τις απαιτήσεις σε ναυτεργατικό δυναμικό για τις εγχώριες υπηρεσίες (ακτοπλοΐα) με εκείνες που ισχύουν για τις διεθνείς γραμμές και να θεσπίσει νομοθετικές αλλαγές.

Ανακοίνωση της δεσμευτικής προθεσμίας για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και του ΟΛΘ.

Αλλαγές στη νομοθεσία που αφορά το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μέσω του οποίου διοχετεύονται οι ενισχύσεις στους τραπεζικούς ομίλους.

Σχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις, δηλαδή για την ανάθεση των έργων και υπηρεσιών από το κράτος στους ιδιώτες.

Πρόταση για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, ή «εναλλακτικά» την εφαρμογή άλλου μέτρου με «ισοδύναμα αποτελέσματα» σε ό,τι αφορά τον ανταγωνισμό.

Ενίσχυση της διοικητικής και οικονομικής ανεξαρτησίας της ΡΑΕ.

«Αυστηρότερος ορισμός» για το αγροτικό επάγγελμα. Αυτό σημαίνει την απογείωση της φοροληστείας απέναντι στους φτωχούς αγρότες.

Το τρίτο μνημόνιο κάνει αναφορά στη «μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής εκμετάλλευσης», σύμφωνα με τη στρατηγική για την «ανταγωνιστικότητα της γεωργίας», το πλαίσιο για την οποία θα θεσπισθεί μέχρι το Δεκέμβρη του 2015.

Πλήρη ισοδύναμα μέτρα, για τις δικαστικές αποφάσεις που ακυρώνουν τις μειώσεις σε συντάξεις.

Πλήρης εφαρμογή των εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ (τρόφιμα, ποτά, καύσιμα) και εκκίνηση της διαδικασίας για χονδρικό και ηλεκτρονικό εμπόριο, μεταποίηση, ΜΜΕ.

Νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα κ.ά.

Τα παραπάνω φωτίζουν σε αδρές γραμμές το πλέγμα των στρατηγικών συμπλεύσεων ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ). Αλλωστε, το ίδιο το μνημόνιο αποτελεί την ενιαία στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων τμημάτων του κεφαλαίου και αυτό ανεξάρτητα από τις διαφορές που εντοπίζονται στα επιμέρους συμφέροντα που θα στηρίξει καθένας από αυτούς, προκειμένου να επέλθουν ρυθμοί καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Μάλιστα, το σχέδιο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» προβλέπεται να ανακοινωθεί μέχρι την άνοιξη του 2016. Το σχέδιο αυτό, επεξεργάζονται, εδώ και καιρό τα αστικά επιτελεία και οι κυβερνήσεις, ενώ οι αναπροσαρμογές θα συνεχίζονται με γνώμονα και τις γενικότερες αβεβαιότητες και τα ρίσκα που εκδηλώνονται στις οικονομίες της Ευρωζώνης, όσο και συνολικά στην παγκόσμια οικονομία.

Σε κάθε περίπτωση, το κριτήριο είναι η απόσπαση επιχειρηματικών κερδών, ο προσανατολισμός σε εξαγωγικές δραστηριότητες στη διεθνή αγορά, η συμπίεση του κόστους παραγωγής. Τα παραπάνω έχουν ως προαπαιτούμενα τη γιγάντωση των επιχειρηματικών σχημάτων (συγχωνεύσεις εξαγορές κ.λπ.), προκειμένου να μειωθεί το επιχειρηματικό κόστος, επίσης τη διαμόρφωση υποδομών (οδικοί άξονες, λιμάνια, τροφοδοσία με πηγές Ενέργειας) κατάλληλων για τη διακίνηση των παραγόμενων εμπορευμάτων, σε «ανταγωνιστικές» τιμές. Η προσέλκυση των μονοπωλίων απαιτεί ακόμη σταθερό «επενδυτικό περιβάλλον», για το οποίο άλλωστε κόπτεται και ο ΣΕΒ, δηλαδή κρατικές ενισχύσεις, χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης στα επιχειρηματικά κέρδη, «φιλικό περιβάλλον» σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των κονδυλίων στους κρατικούς προϋπολογισμούς για επενδύσεις, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην «αγορά εργασίας», τόσο στους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές όσο και στις εργασιακές σχέσεις, στις απολύσεις κ.λπ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, έχει προϋπόθεση τα μόνιμα μνημόνια, τους ενισχυμένους κανόνες δημοσιονομικής εποπτείας, που ισχύουν σε ολόκληρη την ΕΕ, ανεξάρτητα από μηχανισμούς στήριξης και δανειακές συμβάσεις.

Την ίδια ώρα, οι άξονες, γύρω από τους οποίους τα κόμματα αυτά προσαρμόζουν την πολιτική τους, αφορούν στις κρατικές και διακρατικές ενισχύσεις των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων. Οι άξονες αυτοί είναι εκ των προτέρων δεδομένοι. Γύρω από αυτούς, ανεξάρτητα από επιμέρους μικροδιαφορές, διαπλέκεται η πολιτική ολόκληρου του φάσματος των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, όπως και των επιχειρηματικών ομίλων της χώρας.

Συγκεκριμένα:

Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών: Η νέα δανειακή σύμβαση προβλέπει την ενίσχυση των τραπεζικών ομίλων με φρέσκα κεφάλαια ύψους μέχρι 25 δισ. ευρώ, ανάλογα με τις ανάγκες που θα προσδιοριστούν στο αμέσως προσεχές διάστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνει σήμερα και μάλιστα «καρμπόν» την επιχειρηματολογία των προκατόχων του στους κυβερνητικούς θώκους (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και όλοι μαζί με μια φωνή, προβάλλουν τους κινδύνους που συνεπάγονται για την οικονομία τυχόν κλυδωνισμοί ή ακόμη και «κανόνια» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Από την πλευρά τους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.ά. κατηγορούν τη συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την «καταστροφική πολιτική» που εφάρμοσε και που οδήγησε στην ανάγκη της νέας, τρίτης στη σειρά, ανακεφαλαιοποίησης. Και βέβαια, στο «διά ταύτα» όλοι συμφωνούν, γιατί αυτό έχει ανάγκη το κεφάλαιο σήμερα. Από την άλλη, τα ποσά που θα αποδοθούν, μέσω της δανειακής σύμβασης, για την ενίσχυση των τραπεζών, έρχονται να διογκώσουν το κρατικό χρέος, να φορτώσουν στο λαό και νέα βάρη και αυτό γιατί, σε αυτήν τη φάση, μόνο έτσι μπορούν να υπηρετηθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο, διεξάγεται έντονη διαπάλη ανάμεσα σε ιδιώτες σημερινούς μεγαλομετόχους των τραπεζών με άλλους επίδοξους «επενδυτές», γύρω από τους όρους της ανακεφαλαιοποίησης, το ύψος που αυτές θα έχουν για κάθε τράπεζα, τους τρόπους υπολογισμού των κεφαλαιακών αναγκών και των υποθηκευμένων στις τράπεζες ακινήτων και μια σειρά από άλλα «τεχνικά» ζητήματα. Αυτά, με τη σειρά τους, σχετίζονται με τον τρόπο διαχείρισης των «κόκκινων δανείων», με το άνοιγμα της κάνουλας του νέου δανεισμού προς τις ισχυρές επιχειρήσεις και ομίλους, με τον τρόπο διαχείρισης επιχειρήσεων ή και ολόκληρων κλάδων της οικονομίας, με μεγάλα «ανοίγματα» στις τράπεζες. Σε αυτό το επίπεδο, πράγματι εκδηλώνονται αντιθέσεις και ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης και όχι βέβαια για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών.

ΕΣΠΑ - Επενδυτικά πακέτα: Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αποτελεί το αναγκαίο βήμα, προκειμένου αυτές να μετάσχουν στη χρηματοδότηση - δανειοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με τα κρατικά και διακρατικά πακέτα, που αφορούν στην ανάκαμψη των κερδοφόρων επενδύσεων. Στο επίπεδο του πολιτικού σκηνικού, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης έχουν στην προμετωπίδα των προγραμμάτων και διακηρύξεών τους, τους τρόπους απορρόφησης του προβλεπόμενου πακτωλού από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, το λεγόμενο «επενδυτικό πακέτο - Γιούνκερ», τα προγράμματα της ποσοτικής χαλάρωσης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σε αυτό πλαίσιο, νεοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, η «πρώτη φορά Αριστερά», «ποταμίσιοι» και άλλοι, παρά και τις επιμέρους αντιθέσεις τους, εμφανίζονται σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, αυτό των διαχειριστών του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και του επενδυτικού πακέτου Γιούνκερ αποτελεί μία ακόμη στρατηγικού χαρακτήρα σύμπλευση ολόκληρου του φάσματος των κομμάτων της καπιταλιστικής διαχείρισης, με κοινό στόχο να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις του κεφαλαίου. Η αποδέσμευση του προβλεπόμενου πακτωλού με τα 35 δισ. ευρώ, όπως επίσης και στην περίπτωση της «ελάφρυνσης» στον τρόπο αποπληρωμής του κρατικού χρέους, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κ.ά., έχουν ως όρο και προϋπόθεση την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου.

«Η Ελλάδα πρέπει να βασιστεί στη συμφωνημένη στρατηγική ανάκαμψης και να επεξεργαστεί μια γνήσια στρατηγική ανάπτυξης, την οποία θα ενστερνιστεί και θα καθοδηγήσει η ίδια». Αυτό αναφέρεται χαρακτηριστικά στο τρίτο μνημόνιο, σύμφωνα με το οποίο η ανάκαμψη του κεφαλαίου προϋποθέτει την ομοβροντία με τα προβλεπόμενα αντιλαϊκά μέτρα, και μάλιστα σε συνδυασμό με «τη συμφωνία για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ και άλλες βέλτιστες πρακτικές».

Πρόσφατα, αναφερόμενος στο ΕΣΠΑ, ο υπηρεσιακός υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, χαρακτήρισε ως το σημαντικότερο πρόβλημα της οικονομίας την «αποεπένδυση», εκτιμώντας ότι η «λύση του προβλήματος» απαιτεί την προσέλκυση κεφαλαίων ύψους 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2020. Τα 80 δισ. ευρώ πρέπει να αναζητηθούν από ιδιώτες, Ελληνες και ξένους, ενώ κάνοντας ειδική αναφορά στον υπό διαμόρφωση νέο «αναπτυξιακό νόμο», σημείωσε ότι θα στραφεί προς τη στήριξη επιχειρήσεων δυναμικών, με εξωστρέφεια και δυνατότητα δημιουργίας θέσεων εργασίας. Η προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων και μάλιστα σε μαζική κλίμακα, έχει ως όρο και προϋπόθεση τη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης», την εφαρμογή και απόδοση των αντιλαϊκών μέτρων διαρθρωτικού και δημοσιονομικού χαρακτήρα (αύξηση κρατικών εσόδων - μείωση δαπανών). Και, βεβαίως, ο Ν. Χριστοδουλάκης αν και υπηρεσιακός υπουργός Οικονομίας «τρέχει» τη δημιουργία προϋποθέσεων για την καπιταλιστική ανάκαμψη, ώστε η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές να βρει όσο γίνεται έτοιμες τις επενδυτικές συνθήκες, τις συνθήκες ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων.

Χαρακτηριστική είναι και η πρόσφατη τοποθέτηση του ΣΕΒ, σύμφωνα με τον οποίο το μνημόνιο αποτελεί «εφαλτήριο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας», καλώντας μάλιστα το αστικό πολιτικό προσωπικό να το αποδεχθεί ως τέτοιο. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Ελληνες βιομήχανοι, για λογαριασμό και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, τονίζουν: «Το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας». Σε κάθε περίπτωση, η ανάκαμψη του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του θα συμβαδίζει με τη διαρκή βαρβαρότητα απέναντι στο λαό.

Κρατικό χρέος: Κεντρικό ζητούμενο για το εγχώριο κεφάλαιο είναι η επάνοδος του αστικού κράτους στις διεθνείς χρηματαγορές, προς αναζήτηση δανείων, χωρίς τα οποία οι καπιταλιστικές οικονομίες, ανεξάρτητα από τη θέση τους στην πυραμίδα της ανταγωνιστικότητας, δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε ρούπι. Μάλιστα, η «βιωσιμότητα» και η «αξιολόγησή» του κρατικού χρέους αποτελούν το «διαβατήριο» των μονοπωλίων και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων του κάθε κράτους σε ό,τι αφορά την προσέλκυση επενδυτών, την άντληση φρέσκων κεφαλαίων, προκειμένου να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις και συνολικά η καπιταλιστική οικονομία.

Σε αυτήν τη βεντάλια, εκδηλώνονται κόντρες και αντιθέσεις του κεφαλαίου, σε συνδυασμό βέβαια με τις γενικότερες εξελίξεις στις οικονομίες της Ευρωζώνης, αλλά και της «αβεβαιότητας» που αφορά στους αδύναμους κρίκους της, όπως η ελληνική οικονομία, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την κλίμακα της ανταγωνιστικότητας.

Σήμερα, πλέον, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (Ευρωζώνη - ΔΝΤ), στο πλαίσιο ενός μεταξύ τους διαφαινόμενου συμβιβασμού, αλλάζουν τα κριτήρια «βιωσιμότητας». Ως νέο κριτήριο για τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους έβαλε την ετήσια αποπληρωμή ποσών μέχρι το 15% του ΑΕΠ, βγάζοντας έτσι από το κάδρο της «βιωσιμότητας» τη διαμόρφωση της μάζας του κρατικού χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ.

Η αποπληρωμή κρατικού χρέους μέχρι 15% του ΑΕΠ, σε σημερινούς όρους, μεταφράζεται σε πληρωμές τοκοχρεολυσίων ύψους 27 δισ. ευρώ το χρόνο ! Παράλληλα, η όποια ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ, θα σηματοδοτεί την αποπληρωμή ακόμη μεγαλύτερων ποσών στα επόμενα χρόνια. Επί της ουσίας, πρόκειται για την εφαρμογή, διά της πλαγίας, της λεγόμενης «ρήτρας ανάπτυξης» για την εξυπηρέτηση του χρέους, που αποδείχνεται εξίσου καταστροφική για το λαό.

Το ίδιο το κρατικό χρέος, στο σύνολό του, αποτελεί υπόθεση ξένη και εχθρική προς τα λαϊκά συμφέροντα. Συνδέεται αναπόσπαστα με τη φάση του οικονομικού κύκλου της αναπαραγωγής του κεφαλαίου, τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης ή πτώσης της οικονομικής δραστηριότητας, αποτελεί σημαντικό εργαλείο διαχείρισης της ανάγκης για κερδοφόρες επενδύσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στο «Σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος» που παρουσίασε ενόψει των εκλογών, ανάμεσα σε άλλα, τονίζει: «Ο σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα στοιχεία: Τη διασφάλιση των απαραίτητων χρηματοδοτικών πόρων και εργαλείων. Την προσπάθεια να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μέσω διαρθρωτικών αλλαγών, αντί μέσω της μείωσης των μισθών».

Χαρακτηριστικές είναι και οι «Παραγωγικές προτεραιότητες», σε πλήρη ταύτιση με τους αντίστοιχους κλάδους που ιεραρχεί το εγχώριο κεφάλαιο: αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή και αλιεία, ενέργεια, βιομηχανία, μεταφορές, νέες τεχνολογίες, τουρισμός, κατασκευές.

Λόγος, εξάλλου, γίνεται για μια «νέα επιχειρηματικότητα, που να συνδυάζει την παραγωγή υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας προϊόντων και υπηρεσιών με μια νέα μορφή επιχειρηματικής διακυβέρνησης, μέσα από συνεργατικά σχήματα».

Η ΝΔ μιλά για: «Ενίσχυση της ρευστότητας, επανεκκίνηση της οικονομίας, βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος, αποκρατικοποιήσεις, σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών, απενοχοποίηση της έννοιας της επιχειρηματικότητας και της έννοιας του κέρδους, στήριξη των επιχειρήσεων που κάνουν έστω και μία πρόσληψη», που αποτελούν τους βασικούς άξονες του προγράμματός της, όπως τους περιέγραψε στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση ο Ευ. Μεϊμαράκης. Η ΝΔ, επίσης, ιεραρχεί την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε τουρισμό, ναυτιλία, αγροτική παραγωγή, μεταποίηση, έρευνα - καινοτομία, που είναι οι προς επιλογή κλάδοι που θα ενισχυθούν μέσω του «εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης» που θα επεξεργαστεί μια «εθνική ομάδα σχεδιασμού», όπου θα συμμετέχουν και παραγωγικοί φορείς, δίνοντας εκεί απευθείας «θεσμικό» λόγο σε εργοδοτικούς φορείς, όπως έχει ζητήσει ανοιχτά π.χ. ο ΣΕΒ.

Ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, βλέπει δυνατότητες ανάπτυξης στους εξής κλάδους: Γεωργία, μεταποίηση, μεταφορές, υποδομές, ενέργεια, τουρισμός, κατασκευές και αγορά ακινήτων.

Παράλληλα, το νέο αναπτυξιακό μοντέλο σε όφελος των μονοπωλίων συνδυάζεται με την αποβολή των μικρότερων επιχειρήσεων και επαγγελματιών, που δεν καταφέρνουν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της ανταγωνιστικότητας. Ο ΣΕΒ, χαρακτηριστικά, σημειώνει ότι «συντηρούμε έναν ιδιωτικό τομέα που βρίθει από επιχειρήσεις με χαμηλή προστιθέμενη αξία, με τεχνολογική καθυστέρηση, με ασθενή εξαγωγικό προσανατολισμό». Και βέβαια, το τελευταίο δε θα το βρει κανείς έτσι στα προεκλογικά προγράμματα και τις διακηρύξεις. Είναι μια διεργασία που συντελείται ταυτόχρονα με την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, από τις κρατικές και διακρατικές ενισχύσεις, τη φτηνή τραπεζική χρηματοδότηση, από την πτώση του εργατικού «κόστους» και τη φτηνή ανθρώπινη εργασία. Θα το βρει, όμως, στα προγράμματά τους με την αναφορά σε ενίσχυση των επιχειρήσεων καινοτομίας, νέων τεχνολογιών, παραγωγή υψηλής προστιθέμενης αξίας κ.λπ.

Οι εγχώριοι βιομήχανοι αξιώνουν μέτρα μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», όπως την παροχή φορολογικών κινήτρων για τους εργοδότες που αυξάνουν τις θέσεις εργασίας (π.χ. μείωση φόρου εισοδήματος αντίστοιχη με το κόστος επιδόματος ανεργίας για κάθε νέα θέση εργασίας), χρηματοδότηση για κατάρτιση και πρακτική άσκηση των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας.

Ποτάμι: «Το μη μισθολογικό κόστος εργασίας θα πρέπει να μειωθεί και κυρίως οι ασφαλιστικές εισφορές, που εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά υψηλές. Η μείωση θα έχει θετική επίδραση στην ανταγωνιστικότητα, στην απασχόληση, στον περιορισμό της αδήλωτης εργασίας και στην παραγωγικότητα των μικρών επιχειρήσεων».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με το κυβερνητικό πρόγραμμά του, ομολογεί ότι στην ερχόμενη τριετία θα έχει ολοκληρώσει τις παρακάτω 9 ιδιωτικοποιήσεις: Περιφερειακά αεροδρόμια, Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης, Αφάντου (Ρόδος), ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ - ROSCO, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών. Οι λίστες των ιδιωτικοποιήσεων συμπληρώνονται από το ειδικό παράρτημα που συνοδεύει το τρίτο μνημόνιο. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, Εγνατία Οδός, ΕΛΤΑ και μια σειρά από άλλες νευραλγικές υποδομές, που σήμερα βρίσκονται, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, στην ιδιοκτησία του αστικού κράτους. Σε αυτά, βέβαια, συμφωνούν και τα άλλα κόμματα που τρέχουν στον ίδιο δρόμο, αυτόν της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Σ' αυτό το πλαίσιο, η καπιταλιστική ανάπτυξη συνεπάγεται τη μονιμοποίηση των αντεργατικών μέτρων που ήδη έχουν παρθεί στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και την επέκτασή τους, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ενισχυθεί και να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, στη διαρκή διαπάλη για την απόσπαση κομματιών της επιχειρηματικής πίτας στην αγορά και των κερδών.

Είδαμε αναλυτικά ποιο θα είναι το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, ανεξάρτητα από το εάν θα έχει κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ. Ολες τις προηγούμενες μέρες, μέχρι και τώρα λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες, τα αστικά ΜΜΕ, τα αστικά επιτελεία και αυτά των κομμάτων που διεκδικούν αστική διακυβέρνηση ή συμμετοχή σε αυτήν, έχουν ανοίξει σκόπιμα μια τέτοια συζήτηση, παρά τις προσπάθειες που κάνουν να εμφανιστούν πως συγκρούονται, ώστε να υφαρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως υπάρχει η αντικειμενική βάση για το σχηματισμό κυβέρνησης την επομένη των εκλογών, ακόμα και με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Και μάλιστα, εκφράστηκε και στην ψηφοφορία για το μνημόνιο στη Βουλή, όπου τάχθηκαν υπέρ 222 βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Στις προηγούμενες ψηφοφορίες, που αφορούσαν τα προαπαιτούμενα μέτρα για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τη δανειακή σύμβαση, καθώς και η ψηφοφορία για το εάν θα εξουσιοδοτηθεί ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών να ξεκινήσουν τις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις, ο αριθμός ήταν ακόμα μεγαλύτερος... Κατά συνέπεια, μόνο σαν κοροϊδία και σαν προσπάθεια να διαμορφώσει πλαστές διαχωριστικές γραμμές, μπορεί να εκληφθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι διαφέρει από τη ΝΔ σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι αδύνατη η μεταξύ τους κυβερνητική συνεργασία. Θυμίζουμε ότι ανάλογο κλίμα δημιουργούσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πριν από τις εκλογές του 2012, για να καταλήξουν λίγες βδομάδες μετά σε κάτι που φαινόταν αδιανόητο μέχρι τότε. Σε μια συγκυβέρνηση που έφερε νέο μνημόνιο, το δεύτερο στη σειρά. Οι πιθανότητες να επαναληφθεί η ίδια ιστορία είναι πολύ μεγάλες.

Ας δούμε συνοπτικά:

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποκλείει τη συνεργασία με τη ΝΔ - και είναι λογικό αυτό σε προεκλογική περίοδο - ωστόσο στελέχη του αφήνουν ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο, ενώ μιλούν καθαρά για συνεργασία με ΑΝΕΛ, με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι υπό προϋποθέσεις. Μπροστά στο ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, σε τελική ανάλυση επικαλείται τη λαϊκή ψήφο και λέει ότι, ανεξάρτητα από το τι θέλει ο ίδιος, αυτή είναι που θα καθορίσει τις εξελίξεις.

-- Η ΝΔ μιλά ξεκάθαρα ακόμα και για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρείται αυτονόητο ότι θα συνεργαστεί με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.

-- Το ΠΑΣΟΚ καλεί όλα τα κόμματα που ψήφισαν μνημόνιο να κάτσουν και να τα βρουν και δηλώνει διαθέσιμο για συμμετοχή σε οποιαδήποτε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ.

-- Το Ποτάμι λέει ότι θέλει να είναι ρυθμιστής για την επόμενη κυβέρνηση, δηλώνει και αυτό διαθέσιμο για συνεργασία στην επόμενη κυβέρνηση, ώστε να υλοποιηθεί το μνημόνιο και να γίνουν καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

-- Οι ΑΝΕΛ θέλουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εσχάτως αφήνουν να εννοηθεί ότι θα μπορούσαν και με ΝΔ κάτω από προϋποθέσεις.

Το παζλ της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης δεν θα είναι δύσκολο να συμπληρωθεί. Γιατί όλοι δηλώνουν πρόθυμοι για συνεργασίες, έχουν στρατηγικό στόχο την εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών ομίλων, την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Ολοι τους, βέβαια, λένε πως όλα εξαρτώνται από τη «λαϊκή ετυμηγορία». Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να χρεώσουν εκ των προτέρων στο λαό την όποια συνεργασία αποφασίσουν τα αστικά επιτελεία.

Επίσημα, άλλωστε, τόσο εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου (π.χ. ΣΕΒ και άλλες εργοδοτικές ενώσεις) έχουν διατυπώσει την ανάγκη να διαμορφωθεί μια κυβέρνηση σταθερή, ευρύτερης πολιτικής στήριξης μακράς πνοής. Ετσι ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερή υλοποίηση των μέτρων του μνημονίου και ταυτόχρονα η απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης και ανοχής σε αυτήν την πολιτική. Πρώτος στόχος τους σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ο λαός με την ψήφο του να δώσει τη συγκατάθεσή του στη νέα αντιλαϊκή επίθεση, αφού τώρα ξέρει πως όποια κυβέρνηση και αν προκύψει, αυτή θα εφαρμόσει ένα και μόνο αντιλαϊκό πρόγραμμα. Αυτή η επιδίωξη θα πρέπει να είναι κριτήριο για το λαό μπροστά στην κάλπη. Αν, δηλαδή, με την ψήφο του θα στηρίξει αυτά τα σχέδια ή αν θα συμβάλει την επόμενη μέρα, όποια και αν είναι η κυβέρνηση, να εκφραστεί μια δυναμική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση με δυνατό ΚΚΕ.

Ποια είναι, όμως, τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο και θα υλοποιηθούν μέχρι το τέλος του 2015, αρχές 2016; Εχουμε και λέμε:

-- Επιβολή και είσπραξη της 1ης δόσης του ΕΝΦΙΑ από τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

-- Σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από το 55% στο 100% για αυτοαπασχολούμενους, μικρές επιχειρήσεις και για εργαζόμενους με μπλοκάκια.

-- «Κούρεμα» κατά 50% του επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης.

-- Αύξηση του φόρου που τον έχουν ονομάσει «εισφορά αλληλεγγύης» για μισθωτούς, που ενσωματώνεται πλέον στο φόρο εισοδήματος.

-- Εναρξη εφαρμογής των αντιασφαλιστικών νόμων που προβλέπονται στο 1ο και στο 2ο μνημόνιο.

-- Σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ από αρχές 2016.

-- Νέο Ασφαλιστικό από τον Οκτώβρη, με αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώσεις συντάξεων μέσω της διασύνδεσης εισφορών - παροχών, μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα Ταμεία.

-- Περικοπές ύψους 2,25 δισ. ευρώ στις κρατικές δαπάνες για τις συντάξεις για τα έτη 2015 - 2016.

-- Κατάργηση της εξάμηνης μετενέργειας για τις Συλλογικές Συμβάσεις.

-- Από 1/10/2015 κατάργηση του μειωμένου ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο και αύξηση από 66 ευρώ στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο.

-- Αύξηση του φόρου εισοδήματος των αγροτών από 13% στο 20% για τα εισοδήματα του 2016.

-- Μείωση του ακατάσχετου ορίου μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων, από τα 1.500 ευρώ στα 1.000 ευρώ, για οφειλές στο Δημόσιο.

-- Συμπληρωματικός προϋπολογισμός τον Οκτώβρη του 2015 για να υπάρξουν και άλλα δημοσιονομικά μέτρα εάν δεν υλοποιηθούν οι παραπάνω δεσμεύσεις.

-- Αύξηση του φορολογικού συντελεστή στα εισοδήματα από ενοίκια, σ' αυτά κάτω από 12.000 στο 15% από 11% και σ' αυτά άνω των 12.000 στο 35% από 33%. Μέτρο που θα χτυπήσει και τους ενοικιαστές στους οποίους θα μεταφερθεί αυτό το κόστος.

-- Διορισμός των μελών του Δημοσιονομικού Συμβουλίου που θα ξεκινήσει να λειτουργεί και να ελέγχει την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού που θα καταρτισθεί τον Οκτώβρη. Το Δημοσιονομικό Συμβούλιο θα προχωρά σε άμεσες περικοπές μισθών, συντάξεων και κρατικών δαπανών (π.χ. νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια κλπ.) εάν το χρηματοδοτικό πρόγραμμα δεν κυλά με βάση το μνημόνιο.

-- Προσδιορισμός έως τον Οκτώβρη νέων δημοσιονομικών μέτρων σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών για να καλυφθεί το κόστος από τη δικαστική απόφαση που δικαιώνει συνταξιούχους για τις περικοπές από το 2012 και μετά.

-- Υποβολή δεσμευτικών προσφορών μέσα στον Οκτώβρη του 2015 για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ. Το μνημόνιο προβλέπει πως αυτή «μπορεί να αντικατασταθεί από εναλλακτικό σχέδιο με ισοδύναμα αποτελέσματα όσον αφορά τον ανταγωνισμό και τις προοπτικές επενδύσεων, σύμφωνα με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές και σε συμφωνία με τους θεσμούς...».

-- Αμεσα θα γίνει η επανεξέταση της φορολόγησης στην Ενέργεια. Σήμερα ο φόρος είναι στο 13% και δεν αποκλείεται να αυξηθεί.

-- Θέσπιση μέχρι το Δεκέμβρη του 2015 νέου συστήματος μόνιμης κινητικότητας στο Δημόσιο.

Τα παραπάνω είναι μερικά απ' όσα αναμένεται να γίνουν άμεσα, ανεξάρτητα από το ποιοι θα συγκροτήσουν την επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές. Αλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πρόγραμμα που παρουσίασε, από τις πρώτες σελίδες κιόλας δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα τηρήσει τη συμφωνία που έφερε στη Βουλή.

Το ίδιο ισχύει και με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ. Λένε όλοι τους ότι θέλουν συνεργασία για να υλοποιηθεί αποτελεσματικά η νέα σφαγή του λαού. Εχουν δεσμευτεί απέναντι στους «εταίρους» τους γι' αυτό, έχουν βάλει την υπογραφή τους σε πολλά κείμενα που πέρασαν από τη Βουλή, από τα μέσα Ιούλη μέχρι και λίγο πριν προκηρυχθούν οι εκλογές.

Θυμίζουμε ότι μέσα στον Οκτώβρη έχει προγραμματιστεί να γίνει η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος, δηλαδή θα ελεγχθεί το εάν τα παραπάνω αντιλαϊκά μέτρα, καθώς και όσα ψηφίστηκαν στα μέσα Ιούλη, θα έχουν υλοποιηθεί, προκειμένου να συνεχιστεί κανονικά η διαδικασία της δανειοδότησης.

Αξίζει όμως εδώ να αναφέρουμε ορισμένες γενικές αρχές του μνημονίου, ώστε να γίνει αντιληπτό και το περιεχόμενο των μέτρων, που εξυπηρετούν απόλυτα την καπιταλιστική κερδοφορία, την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, την ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Στην Παράγραφο Γ «Συμφωνία Δημοσιονομικών Στόχων και Μεταρρυθμίσεων» του μνημονίου, στο κεφάλαιο με τίτλο «Προοπτική και Στρατηγική» αναφέρει:

-- «Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νόμιμη έγκρισή τους».

Δηλαδή, οι διαπραγματεύσεις από εδώ και στο εξής δεν ξεκινούν από μηδενική βάση, αλλά από μια πολύ συγκεκριμένη βάση, που είναι το μνημόνιο και ό,τι αυτό εξυπηρετεί.

-- «Για την επιτυχία (σ.σ. του μνημονίου) θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη. Για το σκοπό αυτό απαιτείται πολιτική δέσμευση αλλά επίσης και η τεχνική ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να την υλοποιήσει».

Εδώ αποκαλύπτεται ότι όσα έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ θα βαρύνουν το λαό για δεκαετίες και όσα ακούγονται περί παράλληλου προγράμματος και ισοδύναμων μέτρων είναι παραμύθια για να αρπάξουν την ψήφο του λαού και πάλι.

-- «Οι ελληνικές αρχές μπορούν να ζητήσουν τεχνική βοήθεια για να επεξεργαστούν περαιτέρω τη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα μπορούσε να στοχεύει, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος».

Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι το τρίτο μνημόνιο καθώς και τα δύο προηγούμενα έχουν στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου και η ανάπτυξη που εννοούν αφορά την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανάκαμψη των κερδών τους που θα χτιστεί πάνω στα ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων.

-- «Η ελληνική κυβέρνηση θα παρακολουθεί τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων και θα λάβει αντισταθμιστικά μέτρα στο βαθμό που αυτό απαιτείται για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων».

Είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο μνημόνιο κρύβει κι άλλα μνημόνια που θα συμφωνηθούν στο μέλλον, σε περίπτωση που κάποιο από τα μέτρα κρίνεται αναποτελεσματικό για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και τους δημοσιονομικούς στόχους υπέρ του κεφαλαίου.

-- «Οι θεσμοί είναι έτοιμοι να λάβουν υπόψη τους τα άλλα διαρθρωτικά μέτρα (...) σε αντικατάσταση ορισμένων μέτρων από αυτά που αναφέρθηκαν προηγουμένως (...) υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά θα παρουσιαστούν στους θεσμούς κατά τη διάρκεια της φάσης του σχεδιασμού και ότι θα είναι συγκεκριμένα και ποσοτικά μετρήσιμα σε επαρκή βαθμό και ότι, ελλείψει αυτών, η βασική επιλογή είναι εκείνη που προσδιορίζεται παραπάνω».

Τα περιβόητα ισοδύναμα μέτρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μέτρα που θα αντικαθιστούν κάποια αντιλαϊκά μέτρα. Και τα ισοδύναμα θα είναι το ίδιο ή και χειρότερα από όσα προβλέπει το μνημόνιο.

-- «Τα τελευταία έτη έχουν συντελεστεί μείζονες αλλαγές στους ελληνικούς θεσμούς της αγοράς εργασίας και στα συστήματα διαπραγμάτευσης των μισθών, ώστε να καταστεί η αγορά εργασίας πιο ευέλικτη. Οι ελληνικές αρχές έχουν δεσμευτεί να ακολουθήσουν τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ στους θεσμούς της αγοράς εργασίας και να ενισχύσουν τον εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Η προσέγγιση αυτή πρέπει να εξισορροπήσει την ευελιξία με τη δικαιοσύνη για εργαζόμενους και εργοδότες (...)».

Εδώ περιγράφεται με σαφή τρόπο η κατεύθυνση της όποιας διαπραγμάτευσης για τα Εργασιακά, που βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο από μέτρα που θα χτυπήσουν ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Το τι σημαίνει «κοινωνικός διάλογος» το έχουν βιώσει οι εργαζόμενοι πολλά χρόνια τώρα, όπως και το πού έχουν οδηγήσει οι «κοινωνικοί διάλογοι».

-- «...Οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση (;) και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ».

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διατείνεται ότι δεν πέρασαν οι ομαδικές απολύσεις, όμως από το μνημόνιο προκύπτουν άλλα πράγματα. Το θέμα όχι μόνο είναι ανοιχτό αλλά όταν εμπλέκονται στο θέμα οι περιβόητες «βέλτιστες πρακτικές», τότε είναι βέβαιο ότι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων είναι προ των πυλών, όπως άλλωστε σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ερώτημα προκαλεί η αναφορά στη «συλλογική δράση», που προφανώς παραπέμπει στη συνδικαλιστική δράση στους τόπους δουλειάς, που, ως γνωστόν, εδώ και πέντε χρόνια οι εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν να περιοριστεί...

Ο καπιταλισμός με πολλά νομίσματα - κόμματα, πολύχρωμος και πανηγυρικός σέρνει τα θύματά του στις εκλογές για να μπορεί την επομένη να υψώσει τους κορμούς και την κορμάρα του και να υποκλίνεται στη σοφία των ψηφοφόρων.

Αυτή είναι η επιλογή που ακυρώνει τα ψευτοδιλήμματα, τις αυταπάτες, τους εκβιασμούς, την κυρίαρχη προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος κι άρα πρέπει να πορευτούμε όπως καλύτερα μπορούμε στον καπιταλιστικό μονόδρομο. Οι κήρυκες των μονοδρόμων προβάλλουν στο λαό τις δικές τους επιλογές σαν μοναδικές. Δεν είναι. Ο λαός έχει το δικό του δρόμο και αυτός αποτυπώνεται με σαφήνεια στην πολιτική πρόταση που καταθέτει το ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία, για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας και οικονομίας που στο κέντρο της θα έχει τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του.

Διέξοδος προς όφελος του λαού, των εκμεταλλευομένων, των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου μπορεί να ανοίξει αν πάρουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια σε ρήξη με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αν πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας και οργανώσουν την παραγωγή και την κοινωνία με βάση τις δικές τους ανάγκες. Αυτό μπορεί να γίνει με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, με εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με μονομερή διαγραφή του χρέους που δεν είναι του λαού, αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.

Είναι η πρόταση εκείνη που μπορεί να τελειώσει με την ανισομετρία, τις δυσαναλογίες της παραγωγής, με τις οποίες είναι συνυφασμένος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, αφού ο κάθε ξεχωριστός καπιταλιστής προσπαθεί να θωρακίσει τα δικά του συμφέροντα του στη λογική τού «ο θάνατός σου η ζωή μου» με τους ανταγωνιστές του μακριά από προτεραιότητες που έχει ανάγκη ο λαός. Αναλογική και ισόμετρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων μπορεί να υπάρξει αν φύγει απ' τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος.

Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ως ένα βαθμό ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας, διαθέτει έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση σε σχέση με το παρελθόν, πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.

Μπορεί να παράγει τεράστιο αριθμό προϊόντων που σήμερα εισάγει. Εχει το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Μπορεί δηλαδή να λύσει το διατροφικό πρόβλημα αξιοποιώντας την πλούσια γη και το κλίμα που διαθέτει, με πυρήνα τον παραγωγικό συνεταιρισμό και την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία μεταποίησης να δώσει ασφαλή, υγιεινά τρόφιμα και να αξιοποιήσει στη συνέχεια και αμοιβαίες συνεργασίες με άλλες χώρες με εξαγωγές. Μπορεί να αναπτυχθεί η βιομηχανία που αξιοποιεί εγχώριες πρώτες ύλες στην ένδυση και την υπόδηση, στην παραγωγή καλλιεργητικών εφοδίων, λιπασμάτων, βιομηχανικές μονάδες που μπορούν να στηρίξουν άλλες απαραίτητες υποδομές για να αντιμετωπιστούν π.χ. ζητήματα ασφαλών και φτηνών μεταφορών, λαϊκής στέγης, αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής προστασίας.

Η λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τον τεράστιο αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, που μπορεί να τροφοδοτήσει την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία. Τέτοιος είναι ο βωξίτης που μπορεί να δώσει προϊόντα αλουμινίου, το νικέλιο για την παραγωγή κραμάτων χάλυβα. Αλλά μέταλλα όπως ψευδάργυρος, χρυσός, ο λευκόλιθος, το φημισμένο μάρμαρό της.

Η τεράστια τεχνογνωσία της χώρας στη ναυπηγοεπισκευή που σήμερα ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός καταστρέφει, μπορεί να γίνει εργαλείο ανάπτυξης. Με ακτοπλοΐα προσαρμοσμένη στις λαϊκές ανάγκες τα ναυπηγεία θα δώσουν δουλειά σε χιλιάδες τεχνίτες.

Ακόμα και στο ζήτημα της Ενέργειας που συχνά προβάλλεται ως «δισεπίλυτο» πρόβλημα υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες. Αναφέρουμε ενδεικτικά: λιγνίτης, υδάτινο δυναμικό, κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που δεν εξορύσσονται γιατί τώρα δεν συμφέρει το κεφάλαιο. Λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές από το αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.

Η λαϊκή εξουσία και οικονομία μπορεί να αναπτύξει περαιτέρω τη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, την αμυντική βιομηχανία, τα πλαστικά που διαθέτει η χώρα αλλά σήμερα είναι στα χέρια των μεγαλοκαπιταλιστών, που ανάλογα με το πού εξασφαλίζουν το κέρδος που θέλουν αναπτύσσουν ή συρρικνώνουν κλάδους.

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει τη μοναδική δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενισθεί η ανεργία. Αυτόν το σχεδιασμό και αυτήν την κατανομή δεν την κατοχυρώνει ο καπιταλισμός, αφού το κάθε μονοπώλιο μπορεί να προγραμματίσει βραχυπρόθεσμα, το πολύ μεσοπρόθεσμα, τον ατομικό του προγραμματισμό με κριτήριο το κέρδος σε συνθήκες γενικότερης καπιταλιστικής αναρχίας. Η κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας είναι ανάγκη για την ικανοποίηση των απαιτήσεων του ανθρώπου, για την παραπέρα εξέλιξη των μέσων παραγωγής, την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας προς όφελος του λαού.

H λαϊκή εξουσία αποδεσμεύει τη χώρα και το λαό από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το NATO. H λαϊκή εξουσία, ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις, με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.

Η λαϊκή εξουσία θα στηριχθεί σε λαϊκούς θεσμούς που θα γεννήσει η πάλη και η πρωτοβουλία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα αναδειχθούν, κατά συνέπεια, νέοι πρωτόγνωροι λαϊκοί θεσμοί.

Ο σ. Οικονομάκης Ζαχαρίας προσφέρει στο ΚΚΕ για τις ανάγκες της εκλογικής μάχης 150 ευρώ μέσω ΚΟΒ Αμφιλοχίας.

***

Η οικογένεια Γιώργου Ζάγκαλη, από τη Μελβούρνη Αυστραλίας, προσφέρει 100 ευρώ για την εκλογική εκστρατεία του ΚΚΕ.

Τα αστικά επιτελεία και τα κόμματά τους σε όλη την προεκλογική περίοδο προσπάθησαν να επιβάλουν ως μοναδικό κριτήριο ψήφου ποια πρέπει να είναι η επόμενη κυβέρνηση, ποια κόμματα μπορούν να κυβερνήσουν και πώς αυτή θα συγκροτηθεί, ποια κόμματα θα την απαρτίζουν, θα είναι μονοκομματική ή κυβέρνηση συνεργασίας. Μια κυβέρνηση θα εκλεγεί. Σήμερα όμως ξέρουμε περισσότερο από ποτέ ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει θα εφαρμόσει ένα νέο αντιλαϊκό πρόγραμμα, ένα μνημόνιο που έχουν ήδη ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Θέλουν την ψήφο μας για να αποσπάσουν την λαϊκή συναίνεση και στήριξη σε αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα για να έχουν λυμένα τα χέρια την επόμενη μέρα.

Οποια και αν είναι η επόμενη κυβέρνηση, όποιοι και όπως και αν τη συγκροτήσουν, θα είναι λοιπόν εχθρική για τους ανθρώπους του μόχθου, θα υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, τις αξιώσεις των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και ενώσεων που συμμετέχει (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κ.λπ.)

Το ζήτημα για τους εργαζόμενους και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι: Πώς θα βρεθεί ο λαός την επόμενη ημέρα απέναντι στην επόμενης κυβέρνηση, το αντιλαϊκό της πρόγραμμα, απέναντι στα αντιλαϊκά σχέδια των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων;

Το κεντρικό σύνθημα του ΚΚΕ λέει στους εργαζόμενους, στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα: «Τους δοκίμασες όλους. Τώρα με το ΚΚΕ υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής».

Και όταν λέμε στο λαό ότι τους δοκίμασαν όλους, υπενθυμίζουμε ότι δοκίμασαν όλες τις πιθανές εναλλαγές της αστικής διακυβέρνησης κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, αριστερές, μνημονιακές, αντιμνημονιακές κ.λ.π. Ολες αυτές οι κυβερνήσεις ανεξάρτητα από τις αρχικές διακηρύξεις, τα συνθήματα με τα οποία εξελέγησαν, όχι μόνο δεν ανέκοψαν την αντιλαϊκή επίθεση που βιώνει εδώ και πολλά χρόνια αλλά την συνέχισαν με σταθερότητα.

Το ΚΚΕ λοιπόν εξηγεί ότι η «ανατροπή» που χρειάζεται ο λαός δεν είναι η κυβερνητική εναλλαγή, η αλλαγή ενός κόμματος από ένα άλλο στη διακυβέρνηση. Αυτό γίνεται χρόνια τώρα. Γι' αυτό, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, των μνημονίων, της λαϊκής χρεοκοπίας χρειάζεται όχι μόνο ανατροπή των αντιλαϊκών κομμάτων αλλά αλλαγή της τάξης που ασκεί την εξουσία, αλλαγή των σχέσεων ιδιοκτησίας. Χρειάζεται ο λαός να έρθει στην εξουσία, μια εξουσία που θα στηρίζεται στους δικούς της λαϊκούς θεσμούς βγαλμένους μέσα από την λαϊκή πάλη που θα αντικαταστήσουν τους αντιλαϊκούς θεσμούς του σημερινού κράτους των μονοπωλίων. Με αυτή την εξουσία στα χέρια του ο λαός θα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής, τον πλούτο που παράγεται, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα τα θέσει στην υπηρεσία της οικονομίας που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από την ΕΕ, όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Μας ρωτάνε όμως: Οι εκλογές θα δώσουν απάντηση στο ζήτημα ποιος θα έχει την εξουσία; Απαντάμε σίγουρα όχι. Οι εκλογές, όμως, εκτός από το να αναδείξουν αστική κυβέρνηση, μπορούν να δείξουν σε ποιο βαθμό η εργατική τάξη, ο λαός κάνουν ένα μεγάλο βήμα απεγκλωβισμού και χειραφέτησης απ' αυτήν. Αυτό το βήμα δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρό ΚΚΕ στις εκλογές, αλλά ισχυρό και στο εργατικό, λαϊκό κίνημα.

Ο δρόμος για την ανατροπή ανοίγει μέσα από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας ανάμεσα στους εργαζόμενους, την εργατική τάξη, τα φτωχά εργατικά λαϊκά στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τις γυναίκες, τη νεολαία. Ενα δυνατό εργατικό - λαϊκό κίνημα οργανωμένο στους κλάδους, τις επιχειρήσεις, τις λαϊκές - εργατικές γειτονιές που θα παλεύει όχι μόνο από θέσεις άμυνας απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική όχι μόνο για ανάκτηση των απωλειών της περιόδου της κρίσης, για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, για το μεροκάματο, τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στη φοροληστεία, την επίθεση στο ασφαλιστικό. Ενα κίνημα που θα περνάει στην αντεπίθεση. Δηλαδή θα διεκδικεί με βάση τις σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες που προκύπτουν από τις ίδιες τις δυνατότητες που διαμορφώνει η ανάπτυξη της παραγωγής, της επιστήμης, της τεχνολογίας θα παλεύει για νέα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση η πάλη έρχεται σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, των μονοπωλίων της ΕΕ ο αγώνας θα αποκτά αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση θα αμφισβητεί την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου.

Μόνο σ' αυτόν το δρόμο το εργατικό, λαϊκό κίνημα μπορεί να ασκήσει πίεση σε μια κυβέρνηση, να την τρομάξει, να την φοβίσει και να σκέφτεται αν θα εφαρμόζει συνεχώς αντιλαϊκά μέτρα ή θα κάνει και κάποιες παραχωρήσεις, όταν αμφισβητεί όχι μόνο την κυβέρνηση, όχι μόνο το κόμμα ή τα κόμματα της κυβέρνησης, αλλά τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, την εξουσία του, τους έξωθεν συμμάχους τους. Αυτός ο δρόμος λοιπόν είναι που μπορεί να επιβάλει και κάποιες ανάσες προς όφελος του λαού, να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση (έστω και προσωρινά) και όχι η αναμονή από τη δήθεν φιλολαϊκή διαχείριση κάποιων αστικών κυβερνήσεων.

Ο δρόμος αυτός είναι που θα δώσει τη δυνατότητα στο λαό να αποκτήσει την δύναμη που χρειάζεται, να πιστέψει στη δύναμη που ο ίδιος έχει, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να την δοκιμάσει στην πάλη για να επιβάλει το δίκιο του.

Ο δρόμος αυτός απαιτεί ένα δυνατό ΚΚΕ παντού και στη Βουλή αλλά και σε κάθε χώρο δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά στους χώρους νεολαίας. Σημαίνει συμπόρευση με τους κομμουνιστές και την γραμμή τους στο κίνημα, στο σωματείο, το σύλλογο, στη διαδήλωση, την απεργία στις αρχαιρεσίες.

Αλλωστε, το ΚΚΕ δεν ασκεί αντιπολίτευση όπως τα αστικά κόμματα, που ασκούν αντιπολίτευση στο κόμμα που είναι στην κυβέρνηση, στηρίζοντας όμως το κεφάλαιο, την εξουσία του, την ΕΕ κ.λπ.

Το ΚΚΕ ασκεί αντιπολίτευση όχι μόνο ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά, μαζί με το λαό, ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την ΕΕ. Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, ο δρόμος ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, στο λαό και όχι η συμμετοχή, στήριξη μιας αστικής κυβέρνησης.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι να σκεφτούν μέχρι την ώρα της κάλπης και πάνω απ' αυτήν πώς και ποιο κόμμα θα ψηφίσουν. Οι εκλογές είναι μάχη και η ψήφος βόλι. Και πρέπει και μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν σε όφελός τους στοχεύοντας σωστά. Ρίχνοντας στην κάλπη ΚΚΕ. Ξέροντας ότι όποια κυβέρνηση και αν προκύψει θα είναι βαθιά αντεργατική, αντιλαϊκή, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού δε θα μπορούν να έχουν εργατική - λαϊκή εξουσία, θα βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Πρέπει, επομένως, να φροντίσουν με την ψήφο τους να αναδείξουν ισχυρή εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση με δυνατό ΚΚΕ, για να δυναμώσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα συγκρούεται με την αστική εξουσία.

Η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ και με την ψήφο θα δώσει φτερά στο λαό, θα αναζωογονήσει τις ελπίδες για καλύτερες μέρες, θα δυναμώσει τις διαθέσεις για παραπέρα ανάπτυξη της πολιτικής πάλης για σύγκρουση, ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους, υπέρ της πολιτικής διεξόδου που προτείνει το Κόμμα μας και του δρόμου για την πραγματοποίησή της.

Βασικό ρόλο τόσο στη διακυβέρνηση της χώρας, όσο και στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με εφαρμογή του μνημονίου Τσίπρα, διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ.

Επιδιώκει, αξιοποιώντας το τρίτο μνημόνιο που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, να βγει λάδι για την πολιτική που άσκησε την περίοδο 2009 - 2015 είτε μόνο του, είτε σε κυβερνήσεις συνεργασίας με ΝΔ και άλλους.

Να δικαιωθεί στα μάτια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που δεν πρέπει να την πατήσουν και να του δώσουν άφεση αμαρτιών!

Η ...ζέση με την οποία υπερασπίζονται τις θέσεις τους, οπωσδήποτε έχει να κάνει και με το γεγονός ότι τους «ξέπλυνε» ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που άσκησε στο επτάμηνο της διακυβέρνησής του, πάνω στην οποία πατούν και οι ΠΑΣΟΚοι για να εμφανίζουν τα αντιλαϊκά μέτρα ως μονόδρομο.

Ελεγε, χαρακτηριστικά, η Φ. Γεννηματά την Πέμπτη, μιλώντας στη «Ναυτεμπορική», ότι, μετά και τα τρία μνημόνια, «Τώρα όλοι πλέον υιοθετούν την εθνική γραμμή που χάραξε το ΠΑΣΟΚ από το 2010 (...) Είναι πλέον η ώρα να σοβαρευτούν όλοι, να συνεργαστούμε, να αφήσουμε στην άκρη τις άγονες αντιπαραθέσεις, να δουλέψουμε, να υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις...».

Η ίδια ξεκαθάρισε, άλλωστε, ότι θα συμμετέχει σε μια ευρεία συγκυβέρνηση «στη βάση ενός από κοινού συμφωνημένου δεσμευτικού προγράμματος. Για την εφαρμογή των απαραίτητων και συμφωνημένων ήδη με τους δανειστές και ψηφισμένων από την απελθούσα βουλή μεταρρυθμίσεων, που θα μας επιτρέψουν σταδιακά με ανάκτηση της αξιοπιστίας και μετά από τις σχετικές αξιολογήσεις, να επαναδιαπραγματευτούμε κάποιους από τους πιο επαχθείς, για την κοινωνία και την οικονομία, όρους του 3ου και σκληρότερου μνημονίου Τσίπρα».

Το γνωστό παραμύθι που πλασάρουν όλοι όσοι υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ), περί σταδιακής απεμπλοκής από ρυθμίσεις του μέσω της πιστής εφαρμογής του! Αλλος ένας λόγος που πρέπει να αποδοκιμαστούν όλοι τους από το λαό.

Ρόλο «λαγού» στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής διεκδικεί το Ποτάμι, πιέζοντας για άμεση προώθηση βασικών ζητουμένων των μονοπωλίων. Π.χ. τα στελέχη του ζητούν:

«Χρειαζόμαστε ένα ασφαλιστικό σύστημα ενιαίο και λιτό (...) Προτείνουμε πλήρη ενοποίηση του συστήματος, με άμεση ένταξη όλων σε ένα ενιαίο Ταμείο, με τους ίδιους όρους, χωρίς εξαιρέσεις. Με εισφορές ανάλογα με το εισόδημα και για τους αυτοαπασχολούμενους. Με βασική σύνταξη από τον κρατικό προϋπολογισμό, αναλογική σύνταξη σε ανταποδοτική βάση και επικουρική σύνταξη πλήρως ανταποδοτική, χωρίς ελλείμματα και επιχορηγήσεις».

`Η επιχειρηματολογώντας υπέρ του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», λένε: «Χρειαζόμαστε ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση των κρίσεων (...) καθώς θα προχωράει η υλοποίηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, θα υπάρχουν όλο και λιγότεροι με θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, οι άλλοι θα βγαίνουν στη σύνταξη αργότερα και αναμένονται αυξημένα προβλήματα πρόσβασης στην εργασία από άτομα ώριμης ηλικίας, κυρίως γυναίκες.

Επιμένουν για: «Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων σε βάθος πενταετίας στο 20%». «Μηδενική φορολογία για 3 χρόνια για νέες επιχειρήσεις». «Κίνητρα για μετεγκατάσταση επιχειρήσεων στην Ελλάδα». Αλλά και «επιδότηση πρόσληψης με μείωση φορολογίας μετά από την πρώτη περίοδο». Ελεγε επ' αυτού ο Στ. Θεοδωράκης, για το πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας: «Θα προκύψουν μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Θα πρέπει, δηλαδή, να βρούμε τον τρόπο που είναι το φορολογικό καθεστώς, θα πρέπει να συνδέσουμε την κερδοφορία των επιχειρήσεων και τη φορολογία με τι προσλήψεις κάνει. Δηλαδή έχει (...) μια επιχείρηση, η οποία πάει καλά και κερδοφορεί. Εάν τα λεφτά δεν τα αποθηκεύει (...), αλλά τα ρίχνει στο να αυξήσει το εργατικό δυναμικό, πρέπει να έχει λιγότερη εφορία».

Αυτό σε συνδυασμό με θέσεις τους περί αύξησης μισθών αναλόγως της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας και μάλιστα όταν η τέτοια ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται μόνο μέσα από το παραπέρα ξεζούμισμα του εργαζόμενου, σημαίνει αυτόματα ότι εξασφαλίζει ταυτόχρονα στο κεφάλαιο στρατιές χαμηλόμισθων εργαζομένων και νέες φοροαπαλλαγές.

Στο Ποτάμι ζητούν, επίσης, «να προχωρήσουν χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση οι εκκρεμούσες επτά αποκρατικοποιήσεις, ήτοι: 14 περιφερειακά αεροδρόμια. Το 51% και εν συνέχεια το 16% του ΟΛΠ. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. ΔΕΣΦΑ. Αστέρας Βουλιαγμένης. Πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού. Ιππόδρομος».

Ακόμα: «Επαναπατρισμός μη φορολογημένων κεφαλαίων του εξωτερικού με πλήρη φορολόγησή τους, χωρίς όμως πρόστιμα ή ποινικές ευθύνες (...) Μείωση φόρων και εισφορών για τις επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν νέους». Τέλος, το κράτος «να περιοριστεί σε ρόλο επιτελικό και ρυθμιστικό», με «απελευθέρωση αγορών και ιδιαίτερα των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών».

Μάλιστα, μόλις προχτές σε συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι αν κερδίσει τις εκλογές, έως το τέλος της τετραετίας, το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα έχει γίνει πράξη! «Το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα συνεκτικό σχέδιο... για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και τη στήριξη των λαϊκών στρωμάτων... Θα διεκδικήσουμε την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τη στήριξη του κόσμου της μισθωτής εργασίας, αλλά και στο πεδίο των φορολογικών ελαφρύνσεων μισθωτών και συνταξιούχων. Ο αγώνας λοιπόν συνεχίζεται και θα έχει ορίζοντα τετραετίας. Και εκεί το σύνολο των δεσμεύσεων της Θεσσαλονίκης θα είναι εφαρμοσμένη πολιτική», είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά είπε ψέματα.

Τα «θετικά» του 3ου μνημονίου είναι: μέτρα ύψους 14 δισεκατομμυρίων ευρώ! Περικοπές σε συντάξεις, φοροεπιδρομή στο ισχνό εργατικό - λαϊκό εισόδημα. Ανατροπές στα εργασιακά, ασφαλιστικά του δικαιώματα. Ιδιωτικοποιήσεις. Κι όλα αυτά πάνω στα όσα προέβλεπαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια, απ' τα οποία δεν πείραξε ούτε κόμμα η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση. Κι έχει το θράσος να μιλά για «θετικά σημεία» και να υπόσχεται επαναδιαπραγματεύσεις και παράλληλα προγράμματα. Οσον αφορά το χρέος, ο λαός καλείται να το πληρώνει στο διηνεκές και επαυξημένο κατά 90δισ. η ενδεχόμενη ρύθμισή του αφορά το κεφάλαιο που ζητά κρατικό χρήμα για επενδύσεις.

Το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άθλιο εμπόριο ελπίδας, τέτοια μέτρα θα υπάρξουν εφόσον είναι συμβατά με το μνημόνιο και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς. Ακόμα και η εφαρμογή ορισμένων ψίχουλων διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Αυτά άλλωστε περιλάμβανε και το περίφημο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που λέει ότι θα εφαρμοστεί έως το τέλος της τετραετίας. Μέτρα δηλαδή... να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι.

Η περίφημη επαναδιαπραγμάτευση στην πραγματικότητα προβλέπεται στο ίδιο το μνημόνιο, στο οποίο διευκρινίζεται ρητώς ότι όποιο μέτρο αναιρεθεί θα αντικατασταθεί από ένα άλλο αντιλαϊκό μέτρο. Ο λαός δηλαδή καλείται να επιλέξει τι θα χάσει! Εξάλλου, οι προβλεπόμενες αξιολογήσεις θα φέρουν και νέα μέτρα.

Ο λαός λοιπόν δεν αξίζει να του δώσει δεύτερη ευκαιρία. Πόσο μάλλον που τώρα ξέρει πώς εκμεταλλεύτηκε την πρώτη.

Αυτά που έχουν ήδη στο συρτάρι, τα έχουν συναποφασίσει με το μνημόνιο τρία, και θα τα βάλουν προς εφαρμογή από το πρωί της Δευτέρας. Αλλωστε, όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε την Τετάρτη, καλώντας σε υπερψήφιση της ΝΔ, ο πρ. πρόεδρός της και πρ. πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, «Οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη είναι ένα κρίσιμο ορόσημο για τον τόπο (...)Πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις και να προχωρήσουν τολμηρές μεταρρυθμίσεις».

Ο, δε, νυν πρόεδρος της παράταξης, Ευ. Μεϊμαράκης, μιλώντας την Τρίτη στο «Mega» απαρίθμησε ως κεντρικά ζητήματα στα οποία πρέπει να συγκλίνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν σε μια «προγραμματική συμφωνία», την κατάρτιση σφικτού «δημοσιονομικού προϋπολογισμού» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για κοινωνικές δαπάνες, παροχές, μισθούς, συντάξεις και φορολογία), την αντιμετώπιση της «γραφειοκρατίας» για την προσέλκυση «επενδύσεων», το ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων, τη συνταγματική αναθεώρηση, θεσμική μεταρρύθμιση μέσα από την οποία στη ΝΔ θέλουν να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για λιμνάζοντα κεφάλαια.

Επιπρόσθετα, σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Μεϊμαράκης στο «ΕURONEWS» την Πέμπτη, ανέπτυξε το παραμύθι που πλασάρουν οι αστοί στο λαό περί σταδιακής απεμπλοκής από το μνημόνιο μέσα από την πιστή εφαρμογή του: «Εφόσον και η Ευρώπη δει ότι μια κυβέρνηση μέσα στον πρώτο χρόνο θέλει να νοικοκυρέψει, θέλει να εξορθολογήσει, να στείλει ένα μήνυμα ότι η χώρα έχει ισχυρή πολιτική βούληση να εφαρμόσει το πρόγραμμα και να πάει μπροστά, είμαι σίγουρος ότι οι προτάσεις και οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί και δεν μπορούν να εφαρμοστούν και είναι πολύ υφεσιακές, μπορούν να συζητηθούν. Θα είναι λάθος αν πιστεύει κανείς ότι στον πρώτο χρόνο θα μπορέσουμε να πάμε να συζητήσουμε με τους Ευρωπαίους. Αυτοί περιμένουν την πλήρη εφαρμογή ώστε να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη τους υλοποιώντας τις αποκρατικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις και όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται...».

Είναι επιβεβαίωση πως είναι απόγονοι των συνεργατών των ναζί, των γερμανοτσολιάδων και δοσίλογων που τους έχει «πληρώσει» ο λαός της χώρας με χιλιάδες θύματα στη ναζιστική κατοχή.

Ακριβώς ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι πρόκειται για το μαντρόσκυλο του συστήματος, που ανάλογα κάθε φορά με τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του το αμολάει ή το μαζεύει.

Από αυτόν το ναζιστικό, εγκληματικό χαρακτήρα της και το ρόλο που της έχουν αναθέσει τα αφεντικά της, απορρέει και το αντικομμουνιστικό της μένος, γιατί οι χρυσαυγίτες γνωρίζουν ότι οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στην οργάνωση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που η ΧΑ υπηρετεί.

Η Χρυσή Αυγή είναι τόσο ...αντιμνημονιακή που πρωτοστατεί στην εφαρμογή των μνημονίων! Οταν με τα δουλεμπορικά της γραφεία επιδιώκει να προσφέρει τσάμπα εργάτες χωρίς κανένα δικαίωμα και με μεροκάματα πείνας στους επιχειρηματίες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, στα Οινόφυτα, στο Βόλο και πάει λέγοντας, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιδιώκει να κάνει πράξη όλα όσα προβλέπουν τα μνημόνια. Τα μέτρα που περιέχουν τα μνημόνια στοχεύουν ακριβώς στη δραστική πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης για να ευημερεί το κεφάλαιο.

Είναι τόσο ...αντισυστημική που ο Ν. Μιχαλολιάκος στη διακαναλική του συνέντευξη την περασμένη Τρίτη, πρότεινε κίνητρα και φοροαπαλλαγές για τους «Ελληνες που είναι στο εξωτερικό και είναι πάρα πολύ πλούσιοι», προκειμένου «να πειστούν να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα»...

Δεν υπάρχει ερώτηση που να έχουν καταθέσει οι χρυσαυγίτες βουλευτές στη Βουλή, και να μην εκφράζουν μέσα από αυτή την «αγωνία» τους για την «επιχειρηματική δραστηριότητα». Ακόμα και οι θέσεις τους για την Υγεία συμπυκνώνονται στις εξής δύο: «Κίνητρα και χρηματοδότηση στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία», δηλαδή στους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους του φάρμακου και «ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα για την αποσυμφόρηση του ΕΣΥ».

Θέσεις τμημάτων της εγχώριας αστικής τάξης εκφράζει η ΧΑ και με τις προτάσεις της για «επιστροφή στην εθνική παραγωγή», «εθνικό νόμισμα», εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας, ανάδειξη της γεωστρατηγικής της θέσης, «στροφή» όσον αφορά τις συμμαχίες, επιλέγοντας άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις κ.λπ., κ.λπ.

Κανένας εργάτης, άνθρωπος του μόχθου, να μη «λερώσει τα χέρια» του πιάνοντας το ψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής. Να μην ενισχύσει τη δύναμη κρούσης του συστήματος. Να την καταδικάσει, συμβάλλοντας στον αγώνα ενάντια στο ναζισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει και στην κάλπη ενισχύοντας το ΚΚΕ.

Η Λαϊκή Ενότητα ισχυρίζεται ότι τα μνημόνια μπορούν να καταργηθούν δίχως να διαταραχτεί το πλαίσιο εντός του οποίου γεννήθηκαν, δηλαδή ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η εξουσία του κεφαλαίου. Η ίδια διαβεβαιώνει, μάλιστα, σε όλους τους τόνους ότι η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι προτεραιότητά της, εισηγείται μάλιστα και συγκεκριμένα μέτρα για την υλοποίησή της, όπως κίνητρα και ρευστότητα, ασκεί κριτική στο μνημόνιο ότι είναι αποτυχημένο ως προς αυτό το στόχο.

Ισχυρίζεται, ακόμα, ότι τα μνημόνια μπορούν να καταργηθούν χωρίς αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, προσπερνώντας ότι η ίδια της η στρατηγική συνιστά μνημόνιο διαρκείας, όσο διαρκείς είναι οι ανάγκες των μονοπωλίων της για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη, για ενίσχυση του αξιόμαχού τους, στην αρένα όπου αναμετρούνται με τους ανταγωνιστές τους.

Οσο για το επιχείρημα της Λαϊκής Ενότητας ότι η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα θα ακυρώσει τα μνημόνια, δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική. Καταρχήν, πρόκειται για πρόταση που διατυπώνουν όχι απ' τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αλλά απ' τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Γι' αυτό συμπληρώνουν «αν χρειαστεί», αφού δεν αγνοούν ότι προσώρας, για την αστική τάξη, αυτή η επιλογή «δε χρειάζεται». Το ότι πρόκειται για επιλογή που δεν είναι φιλολαϊκή, το βεβαιώνει η πραγματικότητα σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ. Το βεβαιώνει η πραγματικότητα σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου. Και με εθνικό νόμισμα, παντού, ο λαός βιώνει χρεοκοπία διαρκείας, ζει νέες θυσίες, προκειμένου να βγουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι κερδισμένοι απ' την κρίση.

Η ΛΑΕ προσφέρει καλές υπηρεσίες στον καπιταλισμό, εκδίδοντας «αθωωτικό βούλευμα» και φορτώνοντας τις ευθύνες για όσα κατατρύχουν την εργατική - λαϊκή οικογένεια στο νόμισμα. «Μουτζουρώνει» τον ταξικό χαρακτήρα επιλογών που γίνονται στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου και συσκοτίζει τη διέξοδο που απ' τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

Οι ΑΝΕΛ, κάτω από τον αντιμνημονιακό μανδύα, κατάφεραν να κρύψουν τις αντιδραστικές, εθνικιστικές θέσεις τους, την πολιτική στήριξης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος ΑΝΕΛ αφιερώθηκε στην υπεράσπιση του μνημονίου που ψήφισε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, στο να εμφανιστεί ως ο «εγγυητής» που χρειάζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τη λήψη νέων μέτρων που θα θωρακίσουν και θα ενισχύσουν παραπέρα την κερδοφορία τους, ο σταθερός βαστάζος του αστικού συστήματος.

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν το άνοιγμα της κάλπης, επιδόθηκε στα αντιλαϊκά παζάρια για το σχηματισμό κυβέρνησης, προκειμένου να εξασφαλίσει την είσοδο του κόμματός του στη Βουλή, ενώ επιδιώκοντας να συμβάλει στον αποπροσανατολισμό του λαού και να βγάλει «λάδι» την καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπηρετεί, ήταν από τους πρώτους που επιχείρησε να εμφανίσει ως διακύβευμα των εκλογών την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής και να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον «αρχιερέα της κάθαρσης».

Πρόταση των ΑΝΕΛ είναι, όπως έχει κάνει σαφές ο Π. Καμμένος, η στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα, όπως είναι η μείωση της φορολογίας, η δημιουργία ζωνών φοροασυλίας στα νησιά, η χρηματοδότησή τους με ζεστό χρήμα από τα διάφορα αναπτυξιακά πακέτα, ενώ υποστηρίζει ότι η ρευστότητα στις τράπεζες θα πρέπει να οδηγηθεί κατευθείαν στην αγορά.

Οι ΑΝΕΛ είναι το κόμμα που, ως κυβερνητικός συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατεί στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, έχει προτείνει τη δημιουργία νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Κάρπαθο. Είναι πασίγνωστη η σχετική αναφορά του Π. Καμμενου ως υπουργός Αμυνας. Ενώ στη διακαναλική συνέντευξή του την περασμένη Πέμπτη επανέλαβε, αυτή τη φορά με πιο ξεκάθαρο τρόπο, την επικίνδυνη θέση του για τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο όνομα της αντιμετώπισης του «Ισλαμικού Κράτους». «Στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα πρέπει να παρέχει «διευκολύνσεις» και «βάσεις» ήταν η σχετική δήλωσή του.

Υπενθυμίζουμε ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ προχωρά σε έκπτωση 30% στην τιμή των εισιτηρίων των τρένων για τους ετεροδημότες και τους δικαστικούς αντιπροσώπους, για ταξίδια που πραγματοποιούνται έως τις 23/9. Η μείωση αφορά σε ταξίδι απλής μετάβασης ή μετ' επιστροφής, από τον τόπο διαμονής στον τόπο άσκησης του εκλογικού δικαιώματος. Το μέτρο αφορά μόνο την αγορά εισιτηρίων από τα εκδοτήρια.

Εκπτωση 25% θα έχουν έως τις 22/9 και οι δικαστικοί αντιπρόσωποι, έφοροι και εκλογείς που θα μετακινηθούν με τα ΚΤΕΛ και μόνο για διανομαρχιακές μετακινήσεις.

Με λεωφορεία και άλλα μεταφορικά μέσα μετακινούνται προς τον τόπο που ψηφίζουν ετεροδημότες από μια σειρά περιοχές της χώρας, μεταξύ άλλων προς:

• Ηγουμενίτσα - Κέρκυρα
• Αγρίνιο - Αρτα - Γιάννενα
• και από Λάρισα και Βόλο προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Το ΚΚΕ καλεί τους ετεροδημότες να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την αποφασιστική ενίσχυσή του σε κάθε γωνιά της χώρας. Καλεί τους ετεροδημότες:

• Να ενημερωθούν άμεσα για το πού ψηφίζουν.
• Να εξασφαλίσουν έγκαιρα τα εισιτήριά τους, ιδιαίτερα όσοι ψηφίζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους.

Για κάθε πληροφορία και βοήθεια, μπορούν να επικοινωνούν με την Επιτροπή Ετεροδημοτών στα γραφεία της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ (Βερανζέρου και Κοτοπούλη 11, Ομόνοια).

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210.3301.106, 210.3302.411.

Ωρες επικοινωνίας: 9.00 - 21.00.

Σε άλλες πόλεις: Βόλος, τηλ. 242.1033.200 - Λάρισα, 241.0251.878

Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική. Εξαιρούνται όσοι είναι πάνω από 70 ετών και όσοι, κατά τη μέρα της ψηφοφορίας, βρίσκονται στο εξωτερικό.

Ειδικές κατηγορίες ψηφοφόρων

-- Ετεροδημότες: Οι ψηφοφόροι που έχουν καταθέσει αίτηση μέχρι τις 30 Ιούνη 2015 ή είχαν καταθέσει παλιότερα αίτηση και δεν έχουν ζητήσει να διαγραφούν, προκειμένου να γραφτούν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους ετεροδημοτών, για να ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους, θα ψηφίσουν υποχρεωτικά στον τόπο διαμονής τους και όχι στο δήμο στους βασικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι. Στην περίπτωση αυτή, στους βασικούς εκλογικούς καταλόγους που είναι γραμμένοι θα υπάρχει η ένδειξη «Ε» δίπλα στο όνομά τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να ψηφίσουν στο εκλογικό τμήμα στους καταλόγους του οποίου υπάρχει αυτή η ένδειξη.

Προσοχή! Προϋπόθεση για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος ψηφοφόρων ως ετεροδημοτών είναι να έχουν εγγραφεί τουλάχιστον 40 ετεροδημότες σε όλη την εφετειακή περιφέρεια του τόπου διαμονής τους, προερχόμενοι από την ίδια βασική εκλογική περιφέρεια. Διαφορετικά, οι ψηφοφόροι αυτοί ενημερώνονται από το υπουργείο Εσωτερικών (συνήθως με επιστολή) ότι δεν μπορούν να ψηφίσουν ως ετεροδημότες και πρέπει να μεταβούν στην εκλογική περιφέρεια, στους βασικούς εκλογικούς καταλόγους της οποίας είναι γραμμένοι.

Οι ετεροδημότες ψηφίζουν σε ειδικά εκλογικά τμήματα ετεροδημοτών, αμιγή ή μεικτά, που συγκροτούνται στην ευρύτερη εφετειακή περιφέρεια του τόπου διαμονής τους. Επειδή, όμως, τα λάθη στους εκλογικούς καταλόγους είναι συχνό φαινόμενο, ειδικά οι ετεροδημότες χρειάζεται από τώρα να βεβαιωθούν ότι έχουν συμπεριληφθεί στους ειδικούς καταλόγους ετεροδημοτών. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να «επισκεφτούν» την παραπάνω ειδική εφαρμογή «ΜΑΘΕ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ» του υπουργείου Εσωτερικών ή να επικοινωνήσουν στο παραπάνω τηλέφωνο, ώστε να σιγουρευτούν για τον τόπο και το εκλογικό τμήμα στο οποίο θα ψηφίσουν.

-- Δικαστικοί αντιπρόσωποι, μέλη των εφορευτικών επιτροπών: Ψηφίζουν στο εκλογικό τμήμα στο οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους.

-- Στρατιωτικοί (μόνιμοι, έφεδροι, κληρωτοί που υπηρετούν τη θητεία τους), αστυνομικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί: Ψηφίζουν είτε στον τόπο όπου υπηρετούν με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, είτε - εφόσον το έχουν ζητήσει και έχει εγκριθεί από την υπηρεσία τους - στο δήμο, στους εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι (οπότε πρέπει απαραίτητα να προσκομίσουν βεβαίωση από την υπηρεσία τους ότι δεν έχουν γραφτεί σε ειδικούς εκλογικούς καταλόγους).

-- Στρατιωτικό προσωπικό (αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες) μετακινούμενων στρατιωτικών τμημάτων: Ψηφίζουν με ονομαστικές καταστάσεις που συντάσσονται και υπογράφονται από το διοικητή της μονάδας στην οποία υπάγονται, ο οποίος βεβαιώνει υπεύθυνα ότι αυτοί που περιλαμβάνονται στις καταστάσεις είναι γραμμένοι στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους στρατιωτικών, σε εκλογικό τμήμα του δήμου όπου εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.

-- Ελληνες ναυτικοί που υπηρετούν σε πλοία με ελληνική σημαία και κατά την ημέρα των εκλογών το πλοίο που υπηρετούν προβλέπεται να βρίσκεται σε λιμάνι άλλου δήμου από αυτόν στον οποίο είναι γραμμένοι: Ψηφίζουν στο δήμο του λιμανιού όπου βρίσκεται το πλοίο, με το ναυτικό τους φυλλάδιο, με βάση ονομαστικές καταστάσεις (που έχουν ισχύ ειδικών εκλογικών καταλόγων) που συντάσσονται και υπογράφονται από τον πλοίαρχο του πλοίου και θεωρούνται από τον προϊστάμενο της Λιμενικής ή Αστυνομικής ή Τελωνειακής Αρχής του δήμου όπου βρίσκεται το πλοίο, μετά από επικύρωσή τους από το οικείο Πρωτοδικείο. Στην περίπτωση που οι παραπάνω ναυτικοί βρεθούν ή καταπλεύσουν σε ελληνικό λιμάνι δήμου διαφορετικού από αυτόν που είχε προβλεφτεί, στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι, ψηφίζουν και πάλι με το ναυτικό τους φυλλάδιο, σε εκλογικά τμήματα του δήμου του λιμανιού που βρίσκονται, με βάση ονομαστικές καταστάσεις συνταγμένες από τον πλοίαρχο και θεωρημένες από Λιμενική κ.λπ. Αρχή.

-- Κρατούμενοι (που δεν έχουν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων): Ψηφίζουν, με ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, μέσα στο κατάστημα κράτησης.

-- Υποψήφιοι βουλευτές: Μπορούν να ψηφίσουν σε οποιοδήποτε εκλογικό τμήμα της εκλογικής περιφέρειας στην οποία είναι υποψήφιοι.

Στις βουλευτικές εκλογές - αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις ευρωεκλογές - δε συγκροτούνται εκλογικά τμήματα Ελλήνων ψηφοφόρων σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, επομένως οι Ελληνες που διαμένουν στο εξωτερικό, μπορούν να ψηφίσουν μόνο στην Ελλάδα.

Η αναγνώριση των ψηφοφόρων γίνεται με αστυνομική ταυτότητα (ακόμα και «κομμένη») ή προσωρινή βεβαίωση ή διαβατήριο (έστω και αν έχει λήξει) ή άδεια οδήγησης ή ατομικό βιβλιάριο υγείας. Οι ένστολοι ψηφίζουν με την υπηρεσιακή τους ταυτότητα.

-- Λάθη που μπορεί να διαπιστωθούν κατά την αναγνώριση των ψηφοφόρων και πώς αντιμετωπίζονται:

α) Σε περίπτωση ασυμφωνίας μεταξύ των στοιχείων του εκλογικού καταλόγου και της ταυτότητας, είναι δυνατή η εξακρίβωση της πραγματικής ταυτότητας του ψηφοφόρου με αντιπαραβολή όλων των στοιχείων του εκλογικού καταλόγου και της ταυτότητας (π.χ. γένος μητέρας, ημερομηνία γέννησης κ.λπ.) ή με την προσκόμιση συμπληρωματικών εγγράφων (π.χ. ληξιαρχική πράξη γάμου), από τα οποία να προκύπτει η ταυτότητά του. Αν, παρ' όλα αυτά, δεν είναι δυνατή η αναγνώριση του ψηφοφόρου, πρέπει να προσκομίσει βεβαίωση ταυτοπροσωπίας, η οποία εκδίδεται από το δήμαρχο.

β) Παραλειφθέντες εκλογείς. Μπορούν να ψηφίσουν σε οποιοδήποτε εκλογικό τμήμα του δήμου στα δημοτολόγια ή τα μητρώα αρρένων του οποίου είναι γραμμένοι, παίρνοντας πιστοποιητικό εγγραφής στο δημοτολόγιο (σε δύο αντίτυπα) από το δήμο, το οποίο θα αναφέρει ότι «εκδίδεται αποκλειστικά για τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015».

γ) Διπλοεγγεγραμμένοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δίπλα στα στοιχεία του ψηφοφόρου υπάρχει η ένδειξη «Δ». Ο ψηφοφόρος αυτός θα πρέπει να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση (τέτοιες δηλώσεις θα υπάρχουν στα εκλογικά τμήματα), όπου δηλώνει ότι δεν ψήφισε, ούτε προτίθεται να ψηφίσει, σε άλλο εκλογικό τμήμα της χώρας.

Επισημαίνεται ότι, το Σάββατο και την Κυριακή, τα γραφεία Ταυτοτήτων της Αστυνομίας θα είναι ανοιχτά, για να εκδίδουν και αντικαθιστούν ταυτότητες αυθημερόν. Ανοιχτές θα είναι και οι αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων.

Από πανεξόρμηση με τον «Ριζοσπάστη» στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου

Υπάρχει, ωστόσο, κι ένας κόσμος από τα λαϊκά στρώματα που ακόμα ταλαντεύεται. Που προσεγγίζει το ΚΚΕ με τα κριτήρια που αναδείξαμε στην προεκλογική περίοδο, δεν έχει όμως απαγκιστρωθεί από τα ψευτοδιλήμματα και τις αυταπάτες, με τις οποίες ψηφοθηρούν τα άλλα κόμματα. Κόσμος προδομένος από τον ΣΥΡΙΖΑ, απογοητευμένος από τη διακυβέρνηση όλων των προηγούμενων, καχύποπτος απέναντι σε ξαναζεσταμένες υποσχέσεις.

Με πειστικά επιχειρήματα, δουλεύοντας με σχέδιο και χωρίς να υποτιμάμε καμιά απ' αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει τις ώρες που απομένουν να τα δώσουμε όλα, για να κερδηθούν στην κάλπη με το ΚΚΕ. Να στεριώσουμε τις γέφυρες μαζί τους, με το βλέμμα στην επόμενη μέρα.

Λένε κάποιοι ότι στις εκλογές κρίνεται το ποιος θα αναδειχτεί κυβέρνηση και επομένως η ψήφος της Κυριακής έχει διλημματικό χαρακτήρα: ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ; Το επιχείρημα αυτό σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύεται από την «αγωνία» της ακυβερνησίας και των συνεπειών που μπορεί να έχει στη ζωή του λαού.

Την ερχόμενη Δευτέρα, κυβέρνηση θα υπάρχει. Οχι γιατί το λέει το ΚΚΕ, αλλά επειδή υπάρχει αντικειμενική βάση για το σχηματισμό της. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την προγραμματική σύγκλιση των κομμάτων που ψήφισαν το μνημόνιο και στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, πασχίζουν για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αυτό που πρέπει να απασχολήσει το λαό, δεν είναι αν θα σχηματιστεί κυβέρνηση, αλλά τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση όταν ορκιστεί και μοιραστούν τα υπουργεία. Η απάντηση είναι ότι «θα σηκώσει τα μανίκια» για να εφαρμόσει όλα τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης. Επομένως, με το «καλημέρα», θα πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση.

Στηρίζοντας οποιοδήποτε από τα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο και τώρα λανσάρονται σαν υποψήφιοι να συγκυβερνήσουν, ο λαός προσθέτει τη δική του ψήφο στις 222 που στήριξαν το μνημόνιο στη Βουλή, το βράδυ της 14ης Αυγούστου. «Πυροβολεί τα πόδια του» και ανάβει το «πράσινο φως» στην επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει ταχύτατα στην εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου.

Κάποιοι, πάλι, που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές και τώρα ταλαντεύονται, σκέφτονται μήπως αξίζει να του δώσουν μια «δεύτερη ευκαιρία». Αυτό πρακτικά σημαίνει επιβράβευση της πολιτικής του, αλλά και αποδοχή της κοροϊδίας, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε το λαό όλο το διάστημα πριν και μετά τις εκλογές του περασμένου Γενάρη.

Τι σημαίνει «δεύτερη ευκαιρία» στον ΣΥΡΙΖΑ; Να είναι αυτός που, από τη θέση του πρωταγωνιστή, θα υλοποιήσει τις προδιαγεγραμμένες ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά. Θα καταργήσει το ΕΚΑΣ και θα αποφασίσει την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Θα ιδιωτικοποιήσει ό,τι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι και θα συρρικνώσει κι άλλο το λαϊκό εισόδημα. Θα διευθύνει τη συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που επικαιροποιούνται διαρκώς στην περιοχή μας.

«Δεύτερη ευκαιρία» στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει όμως και αποδοχή μιας ολόκληρης επιχειρηματολογίας που λέει ότι εκβιάστηκε για ν' αποδεχτεί τη συμφωνία με τους «θεσμούς». Οτι ο ίδιος έδωσε τάχα τη μάχη για το συμφέρον του λαού, ότι εξάντλησε όλα τα όπλα στη διαπραγμάτευση και τελικά, κάτω από το βάρος του εκβιασμού, συμφώνησε στο τρίτο μνημόνιο.

Δεν ήταν οι εκβιασμοί αυτοί που επέβαλαν τη συμφωνία. Αλλωστε, στο πλαίσιο της ανισόμετρης και ανισότιμης ΕΕ, αυτά είναι «ψωμοτύρι» ανάμεσα σε κράτη - μέλη, ακόμα και με μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική ισχύ από αυτή της Ελλάδας. Ούτε τον έσπρωξαν σε συμφωνία οι υπαρκτές αντιφάσεις της πολιτικής του.

Αυτό που οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο είναι η στρατηγική του. Η προσπάθεια να διαπραγματευτεί για το κεφάλαιο μέτρα χαλάρωσης της αυστηρής περιοριστικής πολιτικής και η αποτυχία της, κάτω από το βάρος των συνολικότερων εξελίξεων στην οικονομία της Ευρωζώνης και παγκόσμια.

Ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ δεν μπορεί να υπηρετηθεί διαφορετικά στη σημερινή συγκυρία, παρά μόνο με μέτρα όπως αυτά που περιέχονται στα μνημόνια. Αυτό είναι το κλειδί για να συνειδητοποιηθεί το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ από αντιμνημονιακός ρήτορας έγινε ο αριστερός ιεροκήρυκας των μνημονίων.

Ακούγεται από κάποιους και το εξής επιχείρημα: Καλά τα λέει το ΚΚΕ, αλλά δε θέλει να κυβερνήσει. Τα λέει αυτά ξέροντας ότι θα είναι πάντα στην αντιπολίτευση.

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο θέμα της συμμετοχής σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις και αποτελεί παρακαταθήκη για το λαό και το κίνημα. Στην πραγματικότητα, επαληθεύτηκε ότι καμιά κυβέρνηση που θέλει να υπηρετήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, δεν μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από προθέσεις και διακηρύξεις.

Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κλασικό τέτοιο παράδειγμα. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι δεν υπήρξαν κι άλλα. Για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80 αναδείχτηκε σε κυβέρνηση με τα συνθήματα που τότε προέβαλε το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος. Η «προσαρμογή» του, όμως, ήταν ταχύτατη, από την πρώτη κιόλας τετραετία της διακυβέρνησής του.

Επομένως, επαληθεύεται αυτό που λέει το ΚΚΕ, ότι όσο ο λαός επιλέγει να είναι στην αντιπολίτευση, τόσο το ΚΚΕ θα παλεύει για να πάρει αυτή μαχητικά, ταξικά χαρακτηριστικά. Να αποτελέσει φόβητρο απέναντι στην πραγματική εξουσία, που ανήκει στο κεφάλαιο, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και πολιτικά εκφράζεται από τα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις τους.

Αυτή η αντιπολίτευση δεν είναι εύκολη. Για παράδειγμα, στο κίνημα εκφράζεται με απειθαρχία στους αντιλαϊκούς νόμους και στην επιθετικότητα της εργοδοσίας, με συνέπειες για τους εργαζόμενους που επιλέγουν μια τέτοια στάση, σε συνθήκες συνδικαλιστικών διώξεων και τρομοκρατίας. Εκφράζεται με την καθημερινή έγνοια για την οργάνωση της εργατικής τάξης, που φέρνει τους πρωτοπόρους εργάτες, τους κομμουνιστές αντιμέτωπους με απολύσεις και διώξεις από την εργοδοσία και το κράτος της, με ποινικοποίηση του αγώνα και βαριές καταδίκες.

Σε κάθε περίπτωση, το ΚΚΕ έχει πρόταση λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, στην οποία θα αναλάβει όλες του τις ευθύνες, όταν ο λαός το αποφασίσει.

Από ορισμένους τίθεται το θέμα των συνεργασιών. Λένε, δηλαδή, ότι το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική συμμαχιών με άλλα κόμματα και ότι αυτός είναι ανασταλτικός παράγοντας για να το ψηφίσουν.

Το ΚΚΕ έχει την πιο πλατιά, την πιο σύγχρονη, αναγκαία και επίκαιρη πολιτική συμμαχιών απ' όλα τα άλλα κόμματα. Προτείνει και παλεύει για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, ανεξάρτητα από τις πολιτικές προτιμήσεις και τα «πιστεύω» που έχει ο καθένας.

Αυτή η συμμαχία θα παλεύει για να αποκρούσει τα βάρβαρα μέτρα, να ανακτήσει ο λαός τις απώλειες που είχε από την περίοδο της κρίσης, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών του. Η πάλη της θα κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στην κατάκτηση της εξουσίας από το λαό, που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Αυτή η Λαϊκή Συμμαχία θα δώσει τη δύναμη, την αποφασιστικότητα στο λαό να πάρει την τύχη στα χέρια του, να επιβάλει πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο.

ΓΕΣ

Από τη συνεκπαίδευση που πραγματοποίησαν, 25 και 26 Ιουνίου 2015, η 32η Ταξιαρχία Πεζοναυτών με την 24η Marine Expeditionary Unit του στρατού των ΗΠΑ, στο Πεδίο Ασκήσεων ΓΛΑΦΥΡΩΝ Μαγνησίας

Εναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έσπευσε να αποδείξει ότι ειδικά στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της στρατιωτικής διπλωματίας, «το κράτος έχει συνέχεια». Διαβεβαίωση που φρόντιζε να δίνει σε όλους τους τόνους προς ντόπια και ξένα κέντρα ο Αλ. Τσίπρας, πριν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη.

Αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση του τόπου και επί επτά μήνες συνέχισε «κανονικότατα» τις συνεκπαιδεύσεις με άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, φιλοξένησε εδώ διαδοχικά αμερικανικές και άλλες ΝΑΤΟικές μονάδες, σε ασκήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων πάνω στα δόγματα και τα «στάνταρτς» της λυκοσυμμαχίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνέχισε να φιλοξενεί εδώ ΝΑΤΟικές υποδομές και βάσεις, στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πηγαίνοντας, μάλιστα, και παραπέρα απ' ό,τι οι προκάτοχοί της, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πρότεινε την ίδρυση και νέου ΝΑΤΟικού στρατηγείου στην Κρήτη, με ταυτόχρονη αναβάθμιση της αμερικανικής βάσης στη Σούδα, την ίδρυση νέας ΝΑΤΟικής αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο.

Διακήρυξε ανοιχτά ότι η χώρα αποτελεί το «προπύργιο» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη νοτιοανατολική τους πτέρυγα. Οτι μπορεί με τις βάσεις και τις λοιπές στρατιωτικές υποδομές που εδράζονται εδώ, να υποστηρίξει τις νέες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις του ευρωατλαντικού άξονα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική με αφορμή τους τζιχαντιστές.

Προθυμοποιήθηκε να δώσει και άλλοθι μιας νέας τέτοιας επέμβασης, ανακοινώνοντας τα σχέδιά της να διοργανώσει, μέσω του υπουργείου Εξωτερικών και σε συνεργασία με την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικών και Αμυνας, «συνέδριο για την προστασία θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων» στη Μέση Ανατολή.

Ταυτόχρονα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και η προηγούμενη των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συμμετείχε στη λήψη αποφάσεων από πλευράς ΕΕ για κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, με αφορμή το Ουκρανικό και πραγματικό διακύβευμα τη διείσδυση του ευρωατλαντικού άξονα και τον έλεγχο στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Στο ίδιο φόντο, συμμετείχε σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στα όρια του ρωσικού FIR, με εκπροσώπους της σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο συμμετείχε σε όλα τα διαβούλια και μυστικοσυμβούλια περί ισχυροποίησης των στρατιωτικών δομών του ΝΑΤΟ έναντι του «εξ Ανατολών κινδύνου».

Αλλο ένα παράδειγμα, δε, «συνέχειας του κράτους», αλλά και πρεμούρας των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να υλοποιήσουν ό,τι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι, ήταν και τα ανοίγματα στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, πάντα προκειμένου - μέσα από κολεγιές και λυκοφιλίες - η ντόπια αστική τάξη να αποκτήσει κάποιο προβάδισμα στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Εστω να κοντύνει την απόσταση που τη χωρίζει από την Τουρκία, δεδομένης της διαφορετικής, ανισόμετρης γεωστρατηγικής και οικονομικής βαρύτητας των δύο κρατών, που επιδρά και στην ανοχή από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ποικιλότροπη τουρκική προκλητικότητα σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Σε αυτό το φόντο, τέλη Απρίλη, ο Αλ. Τσίπρας συμμετείχε στην τριμερή Σύνοδο Κορυφής που έγινε στη Λευκωσία, με τη συμμετοχή και των Προέδρων Κύπρου και Αιγύπτου, Ν. Αναστασιάδη και Α. Φ. ελ Σίσι. Η συνάντηση ήταν ουσιαστικά συνέχεια της τριμερούς που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβρη 2014 στο Κάιρο, στην οποία συμμετείχε ο τότε πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Στο τραπέζι ξαναμπήκε η ανάγκη προώθησης ζητημάτων που ιεραρχούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι των τριών χωρών, η διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας, σε τομείς όπως η Ενέργεια, το Εμπόριο, ο Τουρισμός, οι Μεταφορές κ.ά.

Παράλληλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνέχισε να «τρέχει» τη στρατιωτική συνεργασία με τις Ενοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ, τις συνεχείς συνεκπαιδεύσεις δυνάμεων των δύο κρατών, με μετακινήσεις είτε μονάδων μας εκεί, είτε μονάδων τους εδώ. Κοινές ασκήσεις π.χ. με την Πολεμική τους Αεροπορία, που βάζει στο στόχαστρο χρόνια τώρα τα γυναικόπαιδα του Παλαιστινιακού λαού.

Ο δε υπουργός Αμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, έκανε και συγκεκριμένη και όντως προωθημένη - με βάση ό,τι ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια - πρόταση για ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, με το βλέμμα στις «προκλήσεις» που έχει να αντιμετωπίσει ο ευρωατλαντικός άξονας στα νότια και ανατολικά σύνορά του.

Ολα αυτά γίνονταν, όπως διακήρυσσαν τα προηγούμενα χρόνια ως κυβερνώντες οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για την «προστασία των εθνικών μας συμφερόντων». Επιχειρηματολογία που υιοθέτησε στην πράξη και η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κάνοντας ακριβώς ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι και προωθώντας τα και παραπέρα.

Βέβαια, με τη χώρα ενταγμένη εδώ και δεκαετίες στο ΝΑΤΟ και εκπληρώνοντας όλες τις «συμβατικές» της υποχρεώσεις, υποστηρίζοντας π.χ. τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, η μισή Κύπρος παραμένει 41 χρόνια τώρα υπό τουρκική κατοχή. Κατοχή που μεθοδεύεται να «νομιμοποιηθεί» μέσα από μια σειρά «σχέδια Ανάν» που παραμένουν στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων».

Επίσης, παραμένουν οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, η αμφισβήτηση από πλευράς της Τουρκίας της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας, του Εθνικού Εναέριου Χώρου, ακόμα και της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας σε μια σειρά νησιά και νησίδες.

Η αμφισβήτησή τους ουσιαστικά και από πλευράς των «μεγάλων» μας «συμμάχων» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, εφόσον περιορίζονται να χαρακτηρίζουν την αμφισβήτηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, από τη μεριά της τουρκικής αστικής τάξης, ως «διμερές πρόβλημα», ανατροφοδοτώντας στην πράξη την τουρκική προκλητικότητα.

Επιπλέον, η παροχή κάθε είδους υπηρεσιών στον ευρωατλαντικό άξονα εξελισσόταν, ενώ κορυφαίοι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης, στελέχη σήμερα της Λαϊκής Ενότητας, πλάσαραν το παραμύθι της στροφής προς τη Ρωσία, από την οποία τάχα θα προκύψουν οφέλη για το λαό.

Ομολογουμένως από άλλο δρόμο, πρόταση για «γεωστρατηγική» στροφή προς τη Ρωσία έκανε και η Χρυσή Αυγή.

Αλλά οπωσδήποτε οι της ΛΑΕ φρόντισαν να αποσιωπήσουν ότι η Ρωσία είναι σήμερα μια μεγάλη καπιταλιστική δύναμη, που δεν έχει καμία σχέση με τη Σοβιετική Ενωση. Αντίθετα, όντας ιμπεριαλιστικό κέντρο, δουλεύει για τα δικά του μονοπωλιακά συμφέροντα και δεν πρόκειται να στηρίξει την Ελλάδα, χωρίς πρώτα να ζητήσει σκληρά ανταλλάγματα, γεωστρατηγικά, πολιτικά, οικονομικά. Ανταλλάγματα που θα τα πληρώσει ο λαός, όπως βέβαια πληρώνει και αυτά των ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Ολα τα παραπάνω μεθοδεύτηκαν και σκοπεύουν να τα πάνε και παρακάτω, ενώ τα επόμενα χρόνια η κατάσταση για το λαό, για όλους τους λαούς, θα χειροτερεύει. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι σάπιο. Κρίσεις και ανταγωνισμοί που οξύνονται μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, εντός και εκτός Ευρωζώνης, οδηγούν στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στους πολέμους, στη μετανάστευση.

Μπροστά σε αυτήν την «προοπτική», η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων - αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ - μονομερή διαγραφή του χρέους, είναι η μοναδική ρεαλιστική κι ελπιδοφόρα πρόταση που μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στα μνημόνια και όλες τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός στο βωμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Προφανώς, η πραγματοποίηση αυτού του δρόμου εξαρτάται από τη λαϊκή θέληση. Και ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, κάθε είδους ιμπεριαλιστικά κέντρα, περνά απαραίτητα από τη συσπείρωση με το ΚΚΕ.

Είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στρέφονται σε βάρος των λαών, είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών, που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμους που πάντα είναι ποτισμένοι με το αίμα των λαών.

Μια τέτοια πορεία ανατροπής δε θα είναι μοναχική κι αποκομμένη, όπως ισχυρίζονται όλα τ' άλλα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό. Κάθε άλλο. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, κινημάτων και χωρών που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο. Θα δώσει τη δυνατότητα για σύναψη πραγματικά σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες και λαούς. Θα είναι, τέλος, ο μόνος δρόμος ώστε ο λαός να μην πληρώνει με το αίμα των παιδιών του τα συμφέροντα όσων του έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Απόψε από εδώ, από το Σύνταγμα, με τον αέρα της αισιοδοξίας που μας δίνει αυτή η πραγματικά μεγαλειώδης συγκέντρωση, δίνουμε τη μάχη μέχρι την τελευταία ώρα, η κάλπη της Κυριακής να βγάλει δυνατό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Δυνατό το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, γιατί αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να χαροποιήσει, να δώσει αισιοδοξία ακόμα και σε όσους δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, αναγνωρίζουν όμως ότι το ΚΚΕ είναι η δύναμη της συνέπειας, της αλήθειας, της πραγματικής ανατροπής.

Σε όσους, λοιπόν, ακόμα το σκέφτονται, το βασανίζουν, τους λέμε να απαντήσουν στο εξής: Ποιος θέλεις να χαμογελάει το βράδυ των εκλογών; Οι εκμεταλλευτές σου και τα κόμματά τους, οι κυβερνήσεις τους; `Η να φοβηθούν στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, να δούνε με τη μεγάλη εκλογική δύναμη του ΚΚΕ ότι ο λαός δεν θα σκύψει το κεφάλι, θα ξεσηκωθεί, δεν θα έχουν τη συναίνεσή του...;

Για σας που θέλετε μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και ανεργία, χωρίς αφεντικά, η απάντηση είναι μόνο μία: Κάπα Κάπα Εψιλον. Η απάντηση βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο με τα τρία κόκκινα γράμματα, τη "σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος", όπως γράφει και ο ποιητής μας, ο Γιάννης Ρίτσος.

Την Κυριακή στην κάλπη Κάπα Κάπα Εψιλον, για να μην προσθέσει ο λαός μας και τη δική του ψήφο στις 222 ψήφους των 5 κομμάτων που ψήφισαν το μνημόνιο και τώρα εμφανίζονται σαν αθώες περιστερές που αμάρτησαν για το παιδί τους.

Γιατί ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ για μια "δεύτερη ευκαιρία" θα είναι νέα παραίτηση από τη λαϊκή θέληση να υπερασπιστούμε τις λαϊκές ανάγκες.

Γιατί κανείς δεν πρέπει να επιστρέψει πίσω στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τον απογοήτευσε.

Γιατί κανείς δεν πρέπει να πάει στη ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή, στα τσιράκια του συστήματος, για να εμφανίζονται ως τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη.

Γιατί Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ είναι το ίδιο υπεύθυνοι για τη χτεσινή και αυριανή αντιλαϊκή πολιτική.

Γιατί κανείς δεν πρέπει να σκοντάψει στην τρικλοποδιά της Λαϊκής Ενότητας, γιατί το "αντιμνημόνιο" είναι ψεύτικη διαχωριστική γραμμή, όπως και το δραχμή αντί για ευρώ, χωρίς να θίγονται τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές.

Την Κυριακή στην κάλπη Κάπα Κάπα Εψιλον γιατί η ψήφος του εργάτη, του άνεργου, του μεροκαματιάρη, του φτωχού αγρότη, του νέου παιδιού και της γυναίκας της λαϊκής οικογένειας δεν μπορεί να μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με την ψήφο του μεγαλοβιομήχανου, του τραπεζίτη, του εφοπλιστή και των λοιπών εκμεταλλευτών του λαού, που δικές τους ανάγκες αποτυπώνουν τα μνημόνια, τα προαπαιτούμενα, οι εφαρμοστικοί νόμοι.

Η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση τώρα πρέπει να γίνουν πείσμα, να γίνουν δύναμη, να μην οδηγήσουν σε αποχή από αυτή τη μάχη.

Ε, λοιπόν, ναι. Κάτι ουσιαστικό μπορεί να αρχίσει να γίνεται, κάτι μπορεί να αρχίσει να αλλάζει με δυνατό όμως το ΚΚΕ παντού και στις εκλογές.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι λιθαράκι στο δρόμο της ανατροπής, η ψήφος σε όλα τα άλλα κόμματα είναι νέο εμπόδιο σε οποιαδήποτε ελπίδα. Με δυνατό το ΚΚΕ παντού, μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής.

Στις 21 του Σεπτέμβρη, όπως κι αν διαμορφωθούν τα εκλογικά ποσοστά και οι βουλευτικές έδρες όλων των άλλων κομμάτων, θα υπάρξει συνεννόηση για να γίνει κυβέρνηση.

Είτε αυτή είναι κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με κάποια από τα υπόλοιπα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι ή τους ΑΝΕΛ, είτε είναι κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού των δύο πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος, του ΣΥΡΙΖΑ παρεούλα με τη ΝΔ.

Κυβέρνηση θα υπάρξει, γιατί ο λογαριασμός του 3ου μνημονίου είναι έτοιμος.

Κι αυτός ο λογαριασμός δεν μπορεί να περιμένει γιατί δεν μπορούν να περιμένουν οι απαιτήσεις των μονοπωλίων για νέα μεγαλύτερη κερδοφορία, βγαλμένη από τη δουλειά του μισθωτού, από την αφαίμαξη του αγρότη, του βιοτέχνη, του επαγγελματία, που σήκωσαν και σηκώνουν τα βάρη της οικονομικής κρίσης, που για τα νέα βάρη χρειάζεται τώρα μια πιο μακρόχρονη σταθερή κυβέρνηση.

Phasma

Είναι πρόκληση ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως το μνημόνιο που αυτός έφερε και ψήφισαν όλοι μαζί είναι καλύτερο από τα προηγούμενα γιατί δεν μειώνει άμεσα το μισθό. Είναι χειρότερο όχι μόνο γιατί περιλαμβάνει βάρβαρα μέτρα, αλλά γιατί αυτά έρχονται να προστεθούν στα δύο προηγούμενα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Γιατί προβλέπει νέα φοροεπιδρομή ενάντια στο λαό.

Ο ΕΝΦΙΑ μονιμοποιείται, η εισφορά αλληλεγγύης αυξάνεται σημαντικά, γίνεται μόνιμη.

Οι αυτοαπασχολούμενοι φορολογούνται απ' το πρώτο ευρώ.

Οι αγρότες βρίσκονται στο στόχαστρο μιας πραγματικής φορολογικής καταιγίδας με εκτίναξη της άμεσης φορολογίας, ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια, κατάργηση αφορολόγητου.

Τα 2 δισ. ευρώ αύξηση των έμμεσων φόρων μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ δεν είναι νέα μείωση του εργατικού - λαϊκού μισθού;

Είναι πρόκληση ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως το δικό του μνημόνιο είναι φιλολαϊκό, γιατί πέτυχε μικρότερα πλεονάσματα.

Ποιος θα τα πληρώσει αυτά, από ποια τσέπη θα βρεθούν; Ξανά της λαϊκής οικογένειας, που ήδη έχει χάσει τον μπούσουλα με τη φορολογία, ενώ το μεγάλο κεφάλαιο θα την περνάει ζάχαρη με τις νόμιμες φοροαπαλλαγές, την υπερτιμολόγηση εισαγωγών και τους φορολογικούς παραδείσους.

Eurokinissi

Εχουν δεσμευτεί με την υπογραφή του κ. Τσίπρα. Η όποια αναδιάρθρωση θα συνοδευτεί με νέα αντιλαϊκή επίθεση, όπως έγινε με το "κούρεμα" του PSI.

Ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει ένα χρέος, που εκτοξεύτηκε μαζί με το νέο δάνειο 85 δισ., που του φόρτωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, για το οποίο έχουν χρεωθεί ακόμα και τα δισέγγονά μας.

Η κοροϊδία δεν έχει τέλος. Για ποιο "παράλληλο πρόγραμμα" μιλάνε, για ποια ισοδύναμα;

Τι ισοδύναμα μπορείς να υποσχεθείς στους συνταξιούχους που θα δουν νέες, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις, συνολικού ύψους πάνω από 2 δισ. ευρώ μέχρι το 2016;

Πώς μπορεί να αντισταθμιστεί η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, οι αυξήσεις στις κρατήσεις των συντάξεων, η κατάργηση του ΕΚΑΣ και η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος;

Και, τελοσπάντων, πού τα πουλάνε τα παραμύθια ότι οι δικές τους ιδιωτικοποιήσεις είναι καλύτερες, όταν το Γενάρη οι ίδιοι ξεσπάθωναν για το ξεπούλημα των αεροδρομίων, των λιμανιών, άλλων στρατηγικών υποδομών της χώρας;

Κι όλα τα υπόλοιπα που ανακάλυψαν στον ΣΥΡΙΖΑ, με τις περιβόητες "βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ" για τα εργασιακά δικαιώματα, είναι για να "μασκαρευτούν" τα νέα μέτρα.

Και όταν με την πρώτη πληρώνεις τη λυπητερή, δεν δίνεις και συγχωροχάρτι σε ένα κόμμα, στον ΣΥΡΙΖΑ, που στην καλύτερη περίπτωση "πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος", πούλαγε ελπίδα και έφερε τη μεγαλύτερη λεπίδα των δικαιωμάτων σου.

Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανακουφίσει το λαό αυτούς τους εφτά μήνες;

Τα ψίχουλα της ανθρωπιστικής κρίσης ήταν λίγα, πολύ λίγα για να χορτάσουν τα εκατομμύρια των φτωχών. Ακόμα κι αυτά όμως έχουν ημερομηνία λήξης το τέλος του '15, σε λίγους μήνες.

Οι εκατό δόσεις είναι δόσεις που δεν έχει να πληρώσει ο εργαζόμενος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο φτωχός αγρότης, του οποίου η υπουργός των Οικονομικών, σήμερα αντιμνημονιακή κ. Βαλαβάνη, του έλεγε πως είναι πατριωτικό καθήκον να πληρώσει.

Οι μεγαλοοφειλέτες, τα μεγάλα πορτοφόλια όμως είδαν πρόστιμα να σβήνονται, οφειλές να χαρίζονται.

Κι όσο για το 5ευρω στα νοσοκομεία, αυτό το κατάργησαν με τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, τα ταξικά σωματεία, οι Λαϊκές Επιτροπές, πολύ πριν την κυβέρνηση, που ξαναφέσωσε τους συνταξιούχους, αυξάνοντας την εισφορά για τον κλάδο Υγείας και, βέβαια, αφήνοντας άθικτα όλα τα μέτρα που καθιστούν την Υγεία πανάκριβο εμπόρευμα για το λαό.

Μην περιμένετε ούτε με το λεγόμενο "νέο ελληνικό παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο" του ΣΥΡΙΖΑ ούτε με το "νέο εθνικό οικονομικό και κοινωνικό σχέδιο" της ΝΔ, δηλαδή με την πολυπόθητη γι' αυτούς καπιταλιστική ανάπτυξη, καλύτερες μέρες ή έστω την επιστροφή στην προ κρίσης κατάσταση.

Μην παρασύρεστε από τα μεγάλα λόγια για προσέλκυση επενδύσεων, που θα εστιάζουν στην καινοτομία και στην ποιότητα, λέει, του παραγόμενου εμπορεύματος, για κρατικές επενδύσεις προσέλκυσης επενδυτών, για καλή αξιοποίηση των κοινοτικών πακέτων χρηματοδότησης, για το ποιος θα κάνει πιο γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις.

Απ' αυτά δεν έχει να κερδίσει ο μισθωτός, ο αυτοαπασχολούμενος, ούτε θα λυθεί η ανεργία. Το πολύ πολύ που υπόσχεται ο κ. Τσίπρας είναι 100-150 χιλιάδες 8μηνες θέσεις μερικής εργασίας, μισοασφαλισμένης, μισοπληρωμένης, γιατί αυτές χρειάζονται οι καπιταλιστές σε κάποιους κλάδους.

Δεν μπορούν να καταργήσουν την ανεργία, γιατί δεν συμφέρει τους πλουτοκράτες να μειώσουν το γενικό εργάσιμο χρόνο, με αύξηση και όχι μείωση μισθών, με μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Η πολιτική σταθερότητα για τους καπιταλιστές δεν είναι μόνο η κυβερνητική σταθερότητα, αλλά πάνω από όλα η κατάργηση των αγώνων, της πάλης, με νέους νόμους, προϋπόθεση δηλαδή ο λαός να παραιτηθεί από το αίτημα επιστροφής των απωλειών, από το δικαίωμα να θέλει να βελτιώσει τη ζωή του με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Δεν υπάρχει πολιτική διαχείρισης και "μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης" που να μπορεί να οδηγήσει σε έναν καπιταλισμό χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Γι' αυτό τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ, είτε έχουν μνημόνιο είτε δεν έχουν, ακόμα και σε αυτές όπως η Βρετανία και η Δανία που έχουν εθνικό νόμισμα.

Και με την ευκαιρία, ας μας πουν οι οπαδοί της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής, που κατά τ' άλλα δεν αμφισβητούν την ΕΕ, την ΚΑΠ, τις αναδιαρθρώσεις, την απελευθέρωση των αγορών. Ας μας πουν, πώς θα τα συνταιριάξουν με τις γενικευμένες απώλειες σε εργατικά - λαϊκά δικαιώματα;

Ρωτάμε:

Πόσο ωφελούνται οι άνεργοι και οι άστεγοι της Μ. Βρετανίας της λίρας, που κατά εκατομμύρια περιμένουν από τα συσσίτια των φτωχών ("τράπεζες τροφίμων") ένα πιάτο φαΐ;

Τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι στη Δανία της κορόνας που είδαν τα όρια συνταξιοδότησης να πηγαίνουν στα 67 χρόνια με άμεση προοπτική να φτάσουν τα 68; Για να μη μιλήσουμε για τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία...

Και για να μην κοροϊδευόμαστε: Και με εθνικό νόμισμα θα ισχύουν πλήρως - όπως ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ είτε είναι μέλη της Ευρωζώνης είτε δεν είναι, ανεξάρτητα από το σε ποια θέση βρίσκονται στην ιεραρχία, όλα τα σύγχρονα βάρβαρα μέτρα, επιλογές που υλοποιούνται σε όλα τα κράτη, ανεξάρτητα αν είναι στη φάση της κρίσης ή στη φάση της ανάκαμψης.

Και το ζήτημα δεν είναι αν συμμορφώνεσαι με τους κανόνες της ΕΕ με ευρώ ή δραχμή, αλλά αν επιλέγεις να αποδεσμευτείς από τις αλυσίδες της.

Και για να εξηγούμαστε, είναι διαφορετικό πράγμα να σε αποβάλουν, να σε πετάξουν, γιατί δεν ακολουθείς τους κανόνες λειτουργίας του κοινού νομίσματος ή γιατί θέλουν να την κάνουν ένα κλαμπ ισχυρών και είναι άλλο πράγμα ο λαός, με τη δική του εξουσία, με τη δική του απόφαση, να φύγει από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος, να φύγει από τη μέγγενη των αγορών του κεφαλαίου.

Μας ρωτάνε:

"Και πού θα βρεθούνε χρήματα αν ο λαός στρέψει τις πλάτες του στη διεθνή καπιταλιστική αγορά;"

Μα, λαϊκή, σοσιαλιστική οικονομία σημαίνει οριστικό διαζύγιο με το κεφάλαιο. Σημαίνει ριζικά διαφορετικός τρόπος υπολογισμού, τι από τους πόρους και από τα παραγόμενα προϊόντα πηγαίνει για παραγωγική επένδυση, τι πηγαίνει για κατανάλωση, τι για κοινωνικές υπηρεσίες.

Αυτό σημαίνει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός. Και είναι πολύ λιγότερη η δαπάνη που χρειάζεται για πιο σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες από το μέρος της παραγωγής που αποσπούν σήμερα οι καπιταλιστές ως κέρδος, για πάρτη τους και μόνο.

Τέτοια περισσεύματα υπάρχουν και σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης, έγιναν όμως νόμιμα και παράνομα εξαγόμενα κέρδη, εξαγόμενα κεφάλαια. Το 2014, πάρα πολλοί όμιλοι, μεγάλες επιχειρήσεις είχαν κέρδη, ακόμα κι όταν είχαν μείωση του κύκλου εργασιών τους.

Περίσσεψαν τα "κροκοδείλια" δάκρυα για νεκρά παιδιά, τους ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες από τους διαχειριστές του συστήματος, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, αλλά και από εκείνους, όπως είναι τα στελέχη της λεγόμενης Λαϊκής Ενότητας και άλλους από τους ΑΝΕΛ, που μόλις χτες, από κυβερνητικούς θώκους, υπηρετούσαν τη συγκεκριμένη πολιτική που "σπέρνει" ιμπεριαλιστικούς πολέμους, επεμβάσεις, τζιχαντιστές, για να "θερίσει" τον πόνο, τα δάκρυα, την παραπέρα εκμετάλλευση των λαών, τα εκατομμύρια των προσφύγων που ξεριζώνονται από τη γη τους.

Μερίδιο ευθύνης γι' αυτήν την κατάσταση έχουν όλοι όσοι έβαλαν πλάτη για την υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, όλοι όσοι συμφωνούν με τη συμμετοχή της χώρας μας σε νέα εγκλήματα που διαπράττονται για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς, γενικότερα τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων και των μεριδίων των αγορών ή με δύο λέξεις για το καπιταλιστικό κέρδος.

Τεράστια ευθύνη έχουν όσοι λιβανίζουν και αφήνουν στο απυρόβλητο την ΕΕ, που συμμετέχει σε επεμβάσεις και στη συνέχεια ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα του Δουβλίνου και της Σένγκεν κατά το δοκούν και δε δεσμεύεται να κατανείμει ούτε ένα μικρό αριθμό προσφύγων στα κράτη - μέλη της, ώστε να αποσυμφορηθούν χώρες όπως η Ελλάδα.

Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ επτά μήνες στην κυβέρνηση;

Διατήρησε τις στρατιωτικές βάσεις, τη βάση - ορμητήριο της Σούδας, το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, στο Κιλκίς, την ευρωατλαντική βάση στη Λάρισα, τη βάση των ιπτάμενων ραντάρ στο Ακτιο και τις άλλες υποδομές που είναι στην υπηρεσία των εγκληματικών σχεδίων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Συμμετείχε ως χώρα στις ευρωατλαντικές στρατιωτικές "Ασκήσεις Συνεκπαίδευσης", στις "Ασκήσεις Χειρισμού Κρίσεων", στην υλοποίηση του "Σχεδίου Δράσης Ετοιμότητας του ΝΑΤΟ", που περιλαμβάνει τη συγκρότηση "Στρατιωτικής Δύναμης Υψηλής Ετοιμότητας", στη Διακλαδική Ασκηση "Ηνίοχος 2015", με τη συμμετοχή στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Τι να πρωτοθυμηθούμε από την "πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση";

Την παράδοση 500 εκατομμυρίων δολαρίων στην αμερικανική εταιρεία "Lockheed Martin" για τον εκσυγχρονισμό πέντε πεπαλαιωμένων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας του Πολεμικού Ναυτικού, που αφορούν στις ανάγκες μόνο του ΝΑΤΟ;

Τις υποσχέσεις του υπουργού Αμυνας για τη δημιουργία μιας ακόμη αμερικανο-ΝΑΤΟικής βάσης στο Αιγαίο;

Τα τραγούδια και τους χορούς του Κοτζιά, που τραγουδούσε με τα γεράκια του ΝΑΤΟ "We are the world" και ομολογούσε πως ο "ο κόσμος τους" είναι οι ΝΑΤΟικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και το μακέλεμα των λαών όπου Γης, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου; Είναι τα νεκρά παιδιά στα παράλια, οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι που προσπαθούν να σωθούν από τα "έργα" των επίδοξων "σωτήρων" τους.

Γιατί, αλήθεια, αυτά τα θέματα, συνολικά τα λεγόμενα εθνικά θέματα, δεν αναφέρθηκαν καθόλου στην προεκλογική περίοδο από τα άλλα κόμματα; Μα, δεν υπάρχει πεδίο αντιπαράθεσης γι' αυτά τα ζητήματα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ. Τι δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσε να κάνει η ΝΔ;

Ισα - ίσα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο υλοποίησε τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ, αλλά ανέλαβε και καινούργιες, αφήστε που τώρα πια χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα περί σταθερότητας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ λένε πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος και πως η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ μας εξασφαλίζει την ειρήνη, την ασφάλεια, τη σταθερότητα. Μα, για ποια "σταθερότητα" μιλάνε, όταν γύρω μας και πάνω σ' αυτό το δρόμο που ακολουθεί και η χώρα μας, δηλαδή στο δρόμο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μοίρασμα των πηγών Ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς, διαλύονται χώρες; Ιράκ, Λιβύη, Συρία... Μακρύς ο κατάλογος.

Για ποια "σταθερότητα" μιλούν, όταν οι γείτονες - σύμμαχοι αμφισβητούν ευθέως την ΑΟΖ και μάλιστα εξακολουθούν να προβάλουν εδαφικές διεκδικήσεις σε όλο το Ανατολικό Αιγαίο;

Για ποια σταθερότητα μιλούν, όταν αυτή η "σύμμαχος" Τουρκία, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, εξακολουθεί να κατέχει το 40% της Κύπρου και κάθε τρεις και λίγο παραβιάζει τον Εθνικό Εναέριο Χώρο και τα χωρικά ύδατα της πατρίδας μας;

Για ποια σταθερότητα μιλούν, όταν η Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα η κρίση στην Ουκρανία είναι σε εξέλιξη, όταν η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική "βράζουν", εξαιτίας των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις;

Ας μην ξεγελιόμαστε! Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να είναι ήσυχος, να νομίζει πως αυτός έχει - όπως λέμε - "ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του" και δεν κινδυνεύει. Ιδιαίτερα όταν αυτά τα "κεραμίδια" είναι το ΝΑΤΟ, που είναι ένας εγκληματικός ιμπεριαλιστικός οργανισμός και η ΕΕ, η "συμμορία" του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Λένε, χωρίς να κοκκινίζουν, ότι "σταθερότητα" είναι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και "απομόνωση" η αποδέσμευση από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς! Υπάρχει, αλήθεια, μεγαλύτερη απομόνωση από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, από τον πόλεμο; Στην πραγματικότητα, όμως, τώρα είναι που μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ, ο κάθε λαός, ο λαός μας, είναι μόνος του. Ερχεται αντιμέτωπος με τα αντιλαϊκά μνημόνια και τους κινδύνους του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Αντίθετα, όταν ο λαός αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του, δηλαδή να πάρει στα δικά του χέρια την εξουσία και τα "κλειδιά" της οικονομίας, θα βρει όχι έναν, αλλά δεκάδες κι εκατοντάδες συμπαραστάτες απ' όλους τους λαούς.

Γιατί όταν θα "σπάσει ο πάγος", στον οποίο έχει βάλει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, τότε αυτό δε θα έχει να κάνει με μια μόνο χώρα, με ένα μόνο λαό. Οι εξελίξεις θα γίνουν πιο γενικευμένες.

Επιπλέον, ο λαός μας θα 'χει τη στήριξη πρώτα απ' όλα των άλλων λαών, που θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, αλλά στην πορεία και πολύ περισσότερων, ακόμη και χωρών και κυβερνήσεων που θα παραμένουν στον καπιταλιστικό δρόμο, αλλά τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους και οι συγκυρίες θα συμπίπτουν με τα συμφέροντα της χώρας μας. Και τέτοια παράθυρα, έστω και συγκυριακά, αφήνει η ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη, ο ίδιος ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός.

Αυτό φαίνεται και σήμερα, π.χ. από τις επιπτώσεις του εμπάργκο της ΕΕ ενάντια στη Ρωσία ή στο Ιράν, που είναι διαφορετικές για χώρες όπως η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία. Σήμερα είναι που, για χάρη των ευρωπαϊκών βιομηχανικών μονοπωλίων, θυσιάζεται μέρος της ντόπιας αγροτικής παραγωγής.

Στο ερώτημα "υπάρχει λύση, υπάρχει προοπτική;", απαντάμε κατηγορητικά ΝΑΙ.

Η λύση, η προοπτική για το λαό βρίσκεται στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης για να πάρει ο λαός την εξουσία, για να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, για να σχεδιάσει επιστημονικά την οικονομία, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού μας.

Να σκεφτούμε: Γιατί έχουμε χιλιάδες άνεργους οικοδόμους και μηχανικούς, γιατί έχει σταματήσει η οικοδομή, η κατασκευαστική δραστηριότητα, ενώ χιλιάδες νέοι να αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους, χιλιάδες σπίτια μένουν ακατοίκητα, ενώ υπάρχουν ανάγκες για έργα υποδομής, αντισεισμικής - αντιπλημμυρικής θωράκισης;

Γιατί στην Ελλάδα, μια χώρα πλούσια σε ενεργειακές πηγές, έχουμε σπίτια χωρίς θέρμανση και μειώνεται η λιγνιτική παραγωγή στη Μακεδονία; Γιατί πίσω από τα πανάκριβα καύσιμα κρύβεται το κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων, των διυλιστηρίων, του χονδρικού εμπορίου και η βαριά κρατική φορολογία. Αντίθετα, ο κεντρικός σχεδιασμός και ο ενιαίος κοινωνικοποιημένος φορέας Ενέργειας μπορούν να καλύψουν σήμερα το σύνολο των αναγκών του λαού.

Να σκεφτούμε, γιατί σήμερα εισάγουμε τόσο πολύ γάλα και προϊόντα γάλακτος, π.χ. από την Ολλανδία, όπως και πολλά άλλα αγροτικά προϊόντα;

Είναι άσχετο από την πολιτική που έχει επιβάλλει η ΕΕ; Η Ελλάδα θα μπορούσε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της σε βασικά είδη διατροφής, όπως το γάλα, το κρέας, το σιτάρι, τα όσπρια, με κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία τους.

Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός μπορεί γρήγορα να στηρίξει την ντόπια παραγωγή, να διασφαλίσει ζωοτροφές, φάρμακα, λιπάσματα, κάλυψη των ενεργειακών αναγκών.

Το ίδιο ισχύει και για τις κατασκευές. Μόνο ο κοινωνικοποιημένος κατασκευαστικός τομέας μπορεί να υπαχθεί στον κεντρικό σχεδιασμό, με κριτήριο τις συνολικές ανάγκες σε υποδομές, σε μεταφορές, όχι μόνο κεντρικών αλλά και περιφερειακών αξόνων, σε αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και αντιπυρικά έργα, σε κτίρια κοινωνικών υπηρεσιών, σε όλη τη χώρα, ηπειρωτική και νησιωτική, σε σύγχρονες κατοικίες για όλους και όλες.

Πολλά ακόμα παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε.

Ο δικός μας δρόμος ανάπτυξης θα απελευθερώσει και θα απογειώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, που σήμερα παραμένουν καθηλωμένες λόγω της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος, του ανταγωνισμού των ομίλων, των δεσμεύσεων της ΕΕ.

Αυτό συνέβη με τη συρρίκνωση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, ενώ η Ελλάδα διαθέτει μεγάλες υποδομές, σπουδαία τεχνογνωσία.

Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, αποδεσμευμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μπορεί να κλείσει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες σε μια σειρά τομείς, από την εξόρυξη υδρογονανθράκων έως την αγροτική παραγωγή. Αυτή η ριζική ανατροπή στην Ελλάδα δε θα γίνει με την ευρύτερη περιοχή να μένει αμετάβλητη. Θα συμπαρασύρει και άλλους λαούς και άλλα κινήματα σε άλλες χώρες.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού - και στις εκλογές - σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε μάχη για την υιοθέτηση των εκτιμήσεών του, των θέσεών του.

Δε ζητάμε, βέβαια, να συμφωνήσουν όλοι σε όλα και μεμιάς για να ψηφίσουν το ΚΚΕ, μπορούν όμως να αναγνωρίσουν στο ΚΚΕ ότι είναι ένα άλλο, ριζικά διαφορετικό κόμμα, που δε συμβιβάζεται με την αθλιότητα που ζούμε και παλεύει με συνέπεια λόγων και έργων για την ανατροπή της.

Αυτό ζητάμε σήμερα:

Δύναμη για να οργανώσουμε πιο αποτελεσματικά τον αγώνα με τη σαπίλα, τη βαρβαρότητα, τον πόλεμο που κλιμακώνουν σε βάρος του λαού.

Πολλοί μας λένε: "Σωστά είναι αυτά που λέτε. Αλλά αυτά είναι για το μέλλον. Τι θα γίνει αύριο, πώς θα ζήσουμε την άλλη μέρα;". Αυτή η αντίληψη είναι που οδηγεί τους εργαζόμενους και πολλούς βιοπαλαιστές στην αγκαλιά των αστικών κομμάτων και σε λαθεμένες επιλογές, στον αφοπλισμό, στην υποταγή, στη μοιρολατρία, να αποδέχονται να ζουν με τα ελάχιστα, να αποδέχονται συνεχώς το μικρότερο κακό και που τελικά γίνεται όλο και νέο κακό, χειρότερο.

Δεν είναι καινούργια αυτή η θεωρία.

Τη ζούμε χρόνια και πάμε από το κακό στο χειρότερο και μάλιστα σήμερα ραγδαία. Τελείωσαν οι εποχές που το σύστημα είχε ορισμένες δυνατότητες να κάνει παραχωρήσεις προς τα λαϊκά στρώματα.

Αυτό το απάνθρωπο και σάπιο διεφθαρμένο σύστημα δεν μπορεί να βελτιωθεί με ημίμετρα, δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο.

Ο λαός μας πλέον τα δοκίμασε όλα, τέτοιες και αλλιώτικες κυβερνήσεις, κόμματα και αποκόμματα. Τα δοκίμασε όλα και την υπομονή και την αποδοχή και την ανάθεση. Δεν έχει δοκιμάσει ακόμα, όμως, τη δύναμή του, δεν έχει πάρει τη θέση του στο πλευρό του ΚΚΕ, στο δρόμο της πραγματικής σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπωλιακά συμφέροντα, την ΕΕ και την εξουσία τους, στο δρόμο της ανατροπής όλων αυτών.

Δε λέμε ότι αυτό θα γίνει στις 21 του Σεπτέμβρη. Αλλά μόνο ένα πιο δυνατό ΚΚΕ, ως λαϊκή αντιπολίτευση και μέσα στη Βουλή, μπορεί να ανοίξει το δρόμο, μπορεί να φέρει λαϊκή ανάταση, ελπίδα, θέληση για δράση, για να εμποδίσει την πραγματοποίηση των σχεδιασμένων αντιλαϊκών μέτρων και να οδηγήσει στη μόνη φιλολαϊκή προοπτική.

Γιατί το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι πώς και πότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να περάσουμε σε ρήξεις, ανατροπές και πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης. Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν θα πάρουν θέση η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ΕΒΕ, οι φτωχοί αγρότες, τα παιδιά τους, οι γυναίκες τους, οι άνεργοι, στο υπ' αριθμόν ένα θέμα:

Αν θα αποφασίσουμε να συγκρουστούμε και να απαλλαγούμε από τη δικτατορία του κεφαλαίου, τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Αυτό το πρόβλημα έχει τεθεί ήδη μπροστά μας. Σήμερα, έχουμε περισσότερες αποδείξεις και στοιχεία ότι για το λαό μας, για τους λαούς όλους, αυτή η επιλογή είναι πλέον αναπόφευκτη, είναι η μόνη επιλογή σωτηρίας, ελπίδας, προοπτικής.

Αυτό που, επομένως, κρίνεται στις εκλογές, είναι αν θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά σε αυτή την κατεύθυνση, στηρίζοντας το ΚΚΕ εκλογικά και υιοθετώντας την πρότασή του για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Αυτή η υπόθεση δε θα κριθεί, βέβαια, απλά στις κάλπες και από τετραετία σε τετραετία. Θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα, με ένα πανίσχυρο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με μια μεγάλη κοινωνική λαϊκή συμμαχία. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να φέρει μια πραγματική αλλαγή ανάμεσα στις δυνάμεις που παράγουν και σε εκείνες που τις εκμεταλλεύονται.

Σε αυτές τις εκλογές θα κριθεί αν θα γίνει ένα βήμα σε αυτή την προοπτική με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Λίγες μέρες έμειναν ακόμη. Οσοι προβληματίζεστε ακόμα, δεν έχετε αποφασίσει, κάντε τώρα το βήμα, πάρτε την απόφαση που θα ανοίξει μια καινούργια σελίδα στη ζωή σας, στη ζωή των παιδιών σας, στη ζωή όλων μας. Τους έχουμε δοκιμάσει σχεδόν όλους, τα είδαμε σχεδόν όλα. Τώρα μόνο στο ΚΚΕ μπορούμε να ακουμπήσουμε με εμπιστοσύνη. Βάλτε στην άκρη επιφυλάξεις, επιμέρους διαφωνίες. Με το ΚΚΕ υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής».

Ε, από τότε είμαι πάντα και μ' αυτούς τους αγωνιστές, πάντα με τους κομμουνιστές, πάντα ενταγμένος σε Οργανώσεις του ΚΚΕ, στο Κόμμα που αταλάντευτα παλεύει για δίκαια και ζωή για όλους τους ανθρώπους. Και δεν με διέψευσε ποτέ στην ελπίδα μου για την κατάληξη των αγώνων. Και χαίρομαι για την τύχη μου αυτή να συμπορεύομαι, εβδομήντα τρία χρόνια τώρα, μ' αυτούς τους άφθαστους αγωνιστές και δασκάλους μου, αυτές τις χιλιάδες κομμουνιστών που σφίξαμε τα χέρια μας με νόημα σε δύσκολους αποχαιρετισμούς που, πολλές φορές, μίλησαν στις ψυχές μας τα βουρκωμένα μάτια μας για πολλούς που δεν ξαναϊδωθήκαμε.

Το Κόμμα που ψηφίζω, το ΚΚΕ, είναι αυτό που με υπομονή, με θυσίες ζωής, με περήφανη σκέψη των μελών του, οδηγεί τους εργαζόμενους όλων των μορφών εργασίας στον ανηφορικό δρόμο του αγώνα που σίγουρα θα φέρει τη δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους.

Ηταν και είναι το ΚΚΕ το κόμμα που συνέβαλε, ώστε να μην κυριαρχήσει η αδράνεια, η απάθεια, να μην παροπλιστεί το κίνημα, δουλεύοντας έτσι, που να προετοιμάζεται το κίνημα για το επόμενο βήμα που θα το βγάλει απ' τη στασιμότητα.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι σίγουρη, πιάνει τόπο, δίνει δύναμη, αισιοδοξία και προοπτική!

Αν θέλουμε να μείνουν τα πράγματα όπως είναι πρέπει κάτι να αλλάξουμε. Και τι άλλαξε; Το σύνθημα τρία κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) μια πολιτική έγινε οκτώ κόμματα μια ίδια αντιδραστική πολιτική. Ενα μεγάλο ανάχωμα για να κρύψουν από το λαό την αλήθεια και τη μοναδική πολιτική εναλλακτική. Το σύστημα είναι σάπιο και ζέχνει. Γεμάτο αντιθέσεις, αδικίες και φτώχεια. Οδηγεί τον απλό άνθρωπο σε απόγνωση, κατάθλιψη και αυτοκτονίες. Είναι ένα παιχνίδι με τη ζωή μας που στο τέλος κερδίζουν πάντα οι δυνατοί και οι πλούσιοι. Μία είναι η λύση. Ριζοσπαστικοποίηση. Δεν υπάρχουν μεσσίες. Οργανωνόμαστε. Κάνουμε τα χέρια μας αλυσίδα και τη γροθιά μας αποσπερίτη. Στον αγώνα ενωμένοι, να μη λείψει κανείς. Τα υφεσιακά, αντιλαϊκά, ληστρικά μέτρα του τρίτου μνημονίου δεν πρέπει να υλοποιηθούν. Τούτες οι εκλογές δεν γίνονται για να βγάλουμε κυβέρνηση. Αυτή την ξέρουμε. Θα είναι ένας κυβερνητικός συνασπισμός που θα εφαρμόσει αυτά που έχουν συμφωνήσει οι ίδιοι με τους δανειστές. Αυτές οι εκλογές θα είναι καθοριστικές στην ανάδειξη αντιπολίτευσης. Μιας αγωνιστικής, αντιμνημονιακής, αντισυστημικής, αντικαπιταλιστικής, λαϊκής και μαζικής αντιπολίτευσης, η οποία θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ και θα οργανώσει μια άλλη μορφή εξουσίας.

Η μοναδική συνεπής, ειλικρινής, αριστερή και πατριωτική δύναμη η οποία μπορεί να οργανώσει το λαό σε μια τέτοια αγωνιστική δράση είναι το ΚΚΕ. Οι πολύχρονοι αγώνες και θυσίες του αποτελούν εγγύηση. Τέρμα πια οι κοροϊδίες. Μην αλλάξετε άλλους προπονητές. Αλλάξτε το σύστημα. Στις εκλογές ψηφίζουμε το κόμμα της εργατιάς.

Τη μάχη θα τη δώσουμε μαζί, χέρι - χέρι, πόρτα - πόρτα, γειτονιά τη γειτονιά.

Η πρόταση που έκανε το Κόμμα σε όλα τα μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους για να δώσουν την εκλογική μάχη, με βρίσκει έτοιμο να συστρατευτώ στον εκλογικό αγώνα με όλη μου τη δύναμη, για να σηκώσουμε πιο ψηλά τη Λαϊκή Συμμαχία και τη δύναμη της λαϊκής αντιπολίτευσης.

Η εκλογική μάχη της 20ής του Σεπτέμβρη είναι κρίσιμη μάχη και πρέπει όλοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να δυναμώσει το ΚΚΕ, γιατί έτσι μόνο ο λαός θα αντιπαλέψει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα και την ολομέτωπη επίθεση στα εργατικά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, όποια έχουν ακόμη μείνει!

Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συστρατευτούμε όλοι, για να ενισχύσουμε την εκλογική δύναμη του Κόμματος. Μόνο έτσι θα βρεθεί το ταξικό κίνημα από καλύτερα μετερίζια να παλέψει για τα λαϊκά στρώματα και να πετύχει νίκες που θα ανακουφίζουν το λαό, μέχρι την ολοκλήρωση του στρατηγικού μας στόχου που είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ

«Τους δοκίμασες... Τώρα με το ΚΚΕ υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής»

Στηρίζω - ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο που λέει την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι. Το μόνο κόμμα που ήταν, είναι και θα είναι στο πλευρό της εργατικής τάξης. Είναι το μόνο που προσπαθεί για την οργάνωση του λαού στη μόνη πραγματικά ρεαλιστική πρόταση διεξόδου: Το σοσιαλισμό.

«Βετεράνε αγωνιστή και αγωνίστρια της αθάνατης ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης,

Τώρα που τους δοκίμασες όλους και ξέρεις πως όλοι σε εξαπάτησαν για να σου παίρνουν κάθε φορά την ψήφο σου και μετά να σε φορτώνουν (με τη δική σου συγκατάθεση, υποτίθεται) με όλα τα βάρη και με όλες τις πληγές του σάπιου και βρώμικου πολιτικού και κοινωνικού συστήματός τους, δείξε τους κι εσύ τα δόντια σου.

Μην τους ακολουθείς πια στον ολέθριο κατήφορο που σε σέρνουν κάθε φορά με αυταπάτες και με φρούδες ελπίδες. Αυτή τη φορά σήκωσε ψηλά το κεφάλι. Ορθωσε με θυμό και με πείσμα το τεράστιο μπόι σου και νιώσε την κυκλώπεια δύναμη που κρύβει μέσα του.

Την Κυριακή 20 Σεπτέμβρη 2015 ρίξε στην κάλπη το κόκκινο κι ελπιδοφόρο ψηφοδέλτιο του Κάπα Κάπα Εψιλον. Γιατί το τιμημένο ΚΚΕ είναι το μόνο γερό σανίδι που απέμεινε στη σάπια πολιτική σκηνή της χώρας μας, όπου μπορεί να πατάει με σιγουριά και να στηρίζει τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο ετούτος ο καλός και αγαπημένος λαός, ο "πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος"».

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα δηλώσεις στήριξης του ΚΚΕ μπροστά στις εκλογές της Κυριακής.Ανθρωποι από το χώρο του Πολιτισμού, των Γραμμάτων, του Αθλητισμού, επιστήμονες, συνδικαλιστές εξηγούν τους λόγους για τους οποίους θα ρίξουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην κάλπη.

Επειδή χωρίς γνώση της Ιστορίας δεν υπάρχει όνειρο και πρόσφατη Ιστορία είναι ότι αυτοί που πρώτοι αντιστάθηκαν στις μαύρες ορδές της Κατοχής, εμπνέοντας και στηρίζοντας όλο το λαό, ήταν οι κομμουνιστές και επειδή σήμερα ζούμε πάλι μαύρη αλλά και ύπουλη εποχή για το λαό, οι κομμουνιστές είναι οι ορκισμένοι υπερασπιστές της ελευθερίας και αξιοπρέπειας αυτού του λαού και όχι οι αόριστα «αριστεροί». Ας δώσουμε δύναμη στους πρώτους, δηλαδή στους κομμουνιστές, για να μην επαναλαμβάνουμε το «λαέ ευκολόπιστε και πάλι προδομένε».

1. Διότι εδώ και έναν αιώνα το ΚΚΕ μάχεται για τον Ανθρωπισμό και τον Πολιτισμό με απαρασάλευτη συνέπεια.

2. Γιατί καταδικάζει την αναλγησία και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού σε όλα τα επίπεδα.

3. Γιατί μόνο το ΚΚΕ οραματίζεται μία Ευρώπη όπου πάνω απ' όλα θα είναι ο Ανθρωπος και ο Πολιτισμός και όχι το χρήμα και η βαρβαρότητα, οι τράπεζες και ο καπιταλισμός.

4. Ψηφίζουμε ΚΚΕ στις 20 Σεπτέμβρη γιατί ΚΚΕ σημαίνει Ανθρωπιά και Ευαισθησία.

Τότε, για άλλη μία φορά η ενίσχυση ενός συνεπούς - ιδεολογικά και πολιτικά - κόμματος όπως το ΚΚΕ, είναι αυτονόητος μονόδρομος...

Οταν στο όνομα της ψευδεπίγραφης ανάπτυξης και του κέρδους των λίγων θυσιάζονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, η στήριξη του ΚΚΕ είναι έμπρακτη αντίσταση στην ασυδοσία του κεφαλαίου...

Το δικαίωμα στη ζωή - κάθε ανθρώπου - είναι αδιαπραγμάτευτο και το ΚΚΕ είναι το κόμμα που η ιστορία του αποδεικνύει πως ξέρει να υπερασπίζεται και τη ζωή και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης...

Στην ισχυρή επίθεση του καπιταλιστικού συστήματος ενάντια στα δικαιώματα και τις - μέχρι τώρα - κατακτήσεις του ανθρώπου της εργασίας και του μόχθου, η παρουσία μίας ισχυρής κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ θα είναι ένας ζωντανός θύλακας αντίστασης, που θα κάνει πιο δύσκολη την επιβολή των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων και κανόνων που απεργάζονται η σύγχρονη διεθνής πλουτοκρατία και οι εγχώριοι υπηρέτες της...

Καλή επιτυχία για άλλη μία φορά στην εκλογική μάχη... ένα δυνατό ΚΚΕ την «επόμενη μέρα» είναι πάντα μία παρακαταθήκη για το μέλλον...

Φίλοι και φίλες, ψηφίζω το ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα, που, αν βγει, στοχεύει να επιβάλει τη σοσιαλιστική δημοκρατία, στο πρόγραμμα της οποίας γίνεται δικαιότερη η κατανομή των υλικών, των πνευματικών και των πολιτιστικών αγαθών στον πάντα ευκολοπίστευτο και πάντα προδομένο ελληνικό λαό.

Φίλοι και φίλες, καιρός πια να πάψουν να σηκώνουν τα ασήκωτα βάρη η μεσαία και η κατώτερη κοινωνική τάξη για να απολαμβάνει τη μερίδα του λέοντα η ανώτερη τάξη.

Φίλες και φίλοι, ενισχύστε το ΚΚΕ με τα δικά σας και αήττητα όπλα, που είναι η ψήφος σας, για να ανατείλουν καλύτερες ημέρες.

Ο ωχαδερφισμός, ο φιλοτομαρισμός και η ιδιώτευση είναι αδιέξοδα. Το ξέρουμε αυτό καλά εμείς οι Ελληνες. Το έχει πει τόσο παραστατικά ο Περικλής, ήδη από τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Στα μεταπολιτευτικά χρόνια έχει περάσει σε μεγάλα στρώματα του λαού ο μικροαστισμός.

Εμείς οι μαρξιστές που γνωρίζουμε πολύ καλά πώς δουλεύει ο καπιταλισμός, θα πρέπει να ζυμωθούμε με τον κόσμο της τάξης μας και να βοηθήσουμε να αποκτήσουν ταξική συνείδηση.

Ο εχθρός είναι ο καπιταλισμός και αυτός είναι ο στόχος μας.

Την Κυριακή καλούμαστε και πάλι στις κάλπες. Εχουμε δοκιμάσει και βιώσει όλες τις εναλλακτικές κυβερνήσεις που προτείνει το αστικό καθεστώς.

Απέναντι σ' αυτό το μέτωπο βρίσκεται μόνο και μόνο του το ΚΚΕ. Ας συστρατευθούμε μαζί του για τη δημιουργία μιας νέας λαϊκής συμμαχίας για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Ζήσαμε πρωτόγνωρα πράγματα τα τελευταία χρόνια...

Ζήσαμε και ζούμε στη δίνη ενός πρωτοφανούς οικονομικού και κοινωνικού «Αρμαγεδδώνα»...

Βιώσαμε και βιώνουμε με τρόπο απάνθρωπο το ανθρωποφάγο πρόσωπο μιας «λαίλαπας» που πήρε γρήγορα και βίαια τα χαρακτηριστικά «ανθρωπιστικής κρίσης».

Νιώσαμε και νιώθουμε στο πετσί μας την ολική επαναφορά του «μεσαίωνα», της βάναυσης κατάργησης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των εργασιακών σχέσεων, των στοιχειωδών αρχών του κράτους πρόνοιας.

Τραγικοί θεατές παρακολουθήσαμε και παρακολουθούμε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, του εθνικού πλούτου της χώρας, της ίδιας της εθνικής της κυριαρχίας.

Δεν ζήσαμε όμως μόνο αυτά τούτα τα χρόνια...

Δυστυχώς, γνωρίσαμε (ή είχαμε την ατυχία να ξανασυστηθούμε) και μια νέα γενιά πολιτικών καιροσκόπων που καπηλεύτηκαν τους αγώνες, την αντίσταση, την περηφάνια ενός ολόκληρου λαού. Που τον ενέπαιξαν πολιτικά, τον πρόδωσαν ηθικά, τον ξεπούλησαν ουσιαστικά.

ΕΥΤΥΧΩΣ, όμως, γνωρίσαμε (ή είχαμε την ευκαιρία να ξαναγνωριστούμε) και τους κομμουνιστές ετούτα τα χρόνια...

Επίμονοι, αταλάντευτοι, ξεκάθαροι, προσηλωμένοι στον αγώνα για τη δικαίωση των αιτημάτων του χειμαζόμενου ελληνικού λαού.

Μπορώ να έχω (ο καθένας μπορεί να έχει) επιμέρους διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις, ακόμη ίσως και ιδεολογικές διαφορές με τους κομμουνιστές.

Επειδή όμως οι απόψεις, οι θέσεις αλλά κυρίως οι πράξεις και οι δράσεις τους όλα ετούτα τα «μαύρα» χρόνια δεν ήταν απέναντι με τα λαϊκά συμφέροντα και κυρίως δεν ήταν αντίθετες στα συμφέροντα του κλάδου που συνδικαλιστικά εκπροσωπώ, δηλαδή των μικρών εμπόρων και των αυτοαπασχολούμενων, σε τούτες τις εκλογές στηρίζω τους κομμουνιστές.

Στηρίζω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Ενας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ' το χέρι

Είμαι λέει ο πιο σοφός σ' ολόκληρο τ' ασκέρι

Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια

χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό

εν' δυο προσκυνάμε,

εν' δυο πολεμάμε,

εν' δυο δεν πεινάμε

Τα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μυρμήγκι

όμως πρόσεχε καλά τ' ωραίο σου λαρύγγι

Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια

χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό

εν' δυο προσκυνάμε,

εν' δυο πολεμάμε,

εν' δυο μα πεινάμε

Πριν προλάβω να του πω το σύστημα ν' αλλάξει

πλάκωσε όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει

Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια

χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό

εν' δυο προσκυνάμε,

εν' δυο μα πεινάμε,

εν' δυο θα σε φάμε!

Νομίζω πως δε χρειάζεται να προσφύγουμε στον κριτικοδιαλεκτικό τρόπο σκέψης - πέρα από την ανάγκη για βαθύτερη έρευνα, ανάλυση και ερμηνεία - προκειμένου να διαπιστώσουμε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν καθημερινώς το λαό μας και την πατρίδα μας το κρατούν κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό που το διαχειρίζεται. Καθίσταται αναγκαίο, κατά συνέπεια, να ιδούμε τα πράγματα μέσα από τον καθρέφτη της σοσιαλιστικής προοπτικής, αφενός για να διασώσουμε ό,τι μπορούμε, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας και αφετέρου για να κτίσουμε μια Πολιτεία που πρωτίστως θα σέβεται τον άνθρωπο και θα καλύπτει πλήρως τις βιολογικές, αναπτυξιακές και ψυχολογικές ανάγκες του. Χωρίς πίστη στη σοσιαλιστική προοπτική, χωρίς αντίβαρο, ο καπιταλισμός θα μας «τρέχει» προς τα πίσω ολοένα και πιο γρήγορα, παραμένοντας κατά βάση προϊστορικός και βάρβαρος.

Τι μπορούμε να κάνουμε, κατά τη γνώμη μου, γι' αυτό, ως ελάχιστο ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών; Μπορούμε να φωνάξουμε «παρών» στην ελπίδα του μέλλοντος. Να ενδυναμώσουμε, δηλαδή, με την ψήφο μας - παρά τις όποιες επιμέρους κριτικές στάσεις και επιφυλάξεις του καθενός μας - το ΚΚΕ. Να ενισχύσουμε, δηλαδή, εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που δεν «ντρέπονται» και δε φοβούνται να αγωνίζονται για σοσιαλισμό, δυνάμεις που βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό του λαού για μια γνήσια δημοκρατία. Δημοκρατία λαϊκή και σοσιαλιστική. Δημοκρατία που θα εξασφαλίζει στους πολίτες της πλήρη και ουσιαστικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.

«...Γιατί αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί και κανένας δεν πρέπει να μείνει θεατής, κανείς δεν πρέπει να χειροκροτήσει. Γιατί χορτάσαμε από "σωτήρες" που μόνο του κεφαλαίου τη σωτηρία αποζητούν. Γιατί η ελπίδα που έχουν τσαλαπατήσει, βρίσκεται στο λαό που δε σκύβει το κεφάλι. Γιατί την επόμενη μέρα των εκλογών χρειάζεται ισχυρό κίνημα που θα αντιπαλέψει τα μέτρα και θα αποσπάσει κατακτήσεις. Γιατί απέναντι σε όλα αυτά τα γιατί, η απάντηση είναι στον αγώνα των ανθρώπων της δουλειάς. Γιατί ο αγώνας έχει για αρχικά του, τρία κόκκινα γράμματα: ΚΚΕ».

Το κείμενο υπογράφουν οι:

ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ΖΩΗ ηθοποιός, ΑΓΑΛΙΑΝΟΥ ΠΑΥΛΙΝΑ σκηνοθέτης, ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ εργαζ. οπτικοακουστικού, ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗ ΗΡΩ ζωγράφος, ΑΔΑΜΙΔΗΣ ΕΡΜΗΣ μουσικός, ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ συνθέτης, μουσικός, ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΣΤΡΑΤΗΣ ζωγράφος, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ μουσικός, ΑΛΜΠΑΝΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ ηθοποιός, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ηθοποιός, ΑΝΤΩΝΑΡΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ηθοποιός, ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ γλύπτης, ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ποιητής, ΑΠΕΙΡΑΝΘΙΤΟΥ ΖΩΗ καλλιτέχνης Λυρικής, ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΑΚΗΣ δ/ντής φωτογραφίας, ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ ΜΑΚΗΣ ηθοποιός, ΑΡΜΙΡΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ μουσικός, ΑΡΧΟΝΤΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ συνθέτης, ΑΡΩΝΗΣ ΧΑΡΗΣ ηθοποιός, ΑΥΓΟΥΣΤΗ ΕΛΕΝΗ σπουδ. δραματικής σχολής, ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ συγγραφέας, ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΥ ΜΑΡΙΑ ζωγράφος, ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ζωγράφος, ΒΑΡΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ μουσικός, εκπαιδευτικός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ μουσικός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΕΤΣΑ ΒΕΡΑ λογοτέχνης, στιχουργός, ΒΕΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηθοποιός, ΒΕΖΥΡΟΓΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ μουσικός, ΒΙΤΣΕΝΤΖΑΤΟΣ ΤΑΣΟΣ, μουσικός, ΒΙΤΣΕΤΖΑΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ηθοποιός, ΒΛΑΧΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ηθοποιός, ΒΛΗΣΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ηθοποιός, ΒΟΓΙΑΤΖΗ ΔΑΝΑΗ χορεύτρια, ΒΟΡΡΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ κινηματογραφίστρια, ΒΡΑΧΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ζωγράφος, ΓΑΛΛΙΟΣ ΝΙΚΟΣ θεατρολόγος, ΓΑΝΩΣΕΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ μουσικός, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ χορευτής, ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ ΕΛΕΑΝΝΑ ηθοποιός, ΓΕΩΡΓΟΥΝΤΖΟΣ ΝΤΙΝΟΣ μουσικός, ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηθοποιός, ΓΙΑΝΝΙΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ηθοποιός, ΓΙΑΧΑΝΑΤΖΗ ΝΕΛΛΗ εικαστικός, κεραμίστρια, ΓΚΕΛΜΠΕΣΗ ΚΑΛΗ λογοτέχνης, ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ ηθοποιός, ΓΚΟΤΖΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ μουσικός, ΓΚΟΥΜΑΣ ΑΛΕΞΗΣ θεατρολόγος, ΓΟΓΟΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ εικαστικός, ΓΡΑΜΨΑΣ ΘΟΔΩΡΟΣ ηθοποιός, ΓΥΡΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ χορογράφος, ΔΑΛΕΖΙΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ μουσικός, ΔΑΡΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ μουσικός, ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΑΚΗ ΣΑΣΑ ζωγράφος, ΔΕΜΕΡΤΖΗ ΜΑΡΚΕΛΛΑ αρχιτέκτονας, ΔΕΣΤΟΥΝΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ηθοποιός, ΔΗΜΕΓΓΕΛΗΣ ΤΑΣΟΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑ τραγουδίστρια, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ ΜΑΡΙΑ ηθοποιός, ΔΟΥΚΑΣ ΝΙΚΟΣ μουσικός, ΔΡΑΚΟΥ ΛΙΖΑ δ/ντρια παραγωγής, ΔΡΙΒΑ ΕΙΡΗΝΗ ηθοποιός, ΔΡΟΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηθοποιός, ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΕΙΡΗΝΗ καθηγ. μουσικής, ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ μουσικός, ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ ηθοποιός, ΖΑΚΚΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ζωγράφος, ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ μουσικός, ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΤΖΕΝΗ μουσικός, ΖΟΥΛΙΑΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ μουσικός, ΗΛΙΑΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ μουσικός, ΗΛΙΑΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ μουσικός, ΘΕΟΛΟΓΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ηθοποιός, σκηνοθέτης, ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ηθοποιός, ΙΒΑΝΟΒΑ ΜΙΡΕΪΓ καλλιτέχνης Λυρικής, ΙΜΠΡΟΧΩΡΗ ΚΑΙΤΗ ηθοποιός, ΚΑΛΕΣΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ηθοποιός, ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ ΣΤΑΘΗΣ καθηγητής μουσικής, ΚΑΛΟΓΡΙΔΑΚΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ μουσικός, ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ μουσικός, ΚΑΜΙΝΑΡΗ ΣΟΦΙΑ μουσικός, ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μουσικός, ΚΑΝΟΥΣΗΣ ΘΑΝΟΣ ηθοποιός, ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ μουσικός, ΚΑΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ υποψ. δρ. θεατρολογίας, ΚΑΡΕΛΛΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ τραγουδοποιός, ΚΑΡΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μουσικός, ΚΑΡΟΥΣΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ποιητής, πρόεδρος ΕΕΛ, ΚΑΤΣΑΒΟΥ ΑΛΙΚΗ ηθοποιός, ΚΑΤΣΑΜΕΝΗ ΔΑΝΑΗ ηθοποιός, ΚΑΤΣΑΝΟΥ ΣΟΦΙΑ μουσικός, ΚΑΤΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μουσικός, ενορχηστρωτής, ΚΑΤΣΟΥΛΙΕΡΗ ΣΟΦΙΑ εργαζ. οπτικοακουστικού, ΚΑΨΑΛΟΥ ΜΑΡΙΑ μουσικός, ΚΑΨΟΚΑΒΑΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μουσικός, εκπαιδευτικός, ΚΕΛΕΠΟΥΡΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ μουσικός, ΚΕΦΑΛΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ζωγράφος, ΚΟΚΚΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ηθοποιός, ΚΟΛΑΝΙΑΝ ΙΑΚΩΒΟΣ σολιστ, καθηγ. κιθάρας, ΚΟΛΛΙΑ ΤΖΕΝΗ ηθοποιός, ΚΟΛΛΙΑΣ ΜΕΛΤΗΣ φωτογράφος, ΚΟΛΛΙΑΣ ΦΩΤΗΣ μουσικός, ΚΟΛΟΒΟΣ ΗΛΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ διευθυντής ορχήστρας, Δρ. Παν/μίου Μόντρεαλ, ΚΟΜΙΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ποιητής, ταμίας ΕΕΛ, ΚΟΝΤΟΡΙΖΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ηθοποιός, ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ μουσικός, ΚΟΡΟΜΗΛΑ ΡΑΝΙΑ χαράκτρια, ΚΟΡΦΙΑΤΗ ΔΑΝΑΗ χορεύτρια, δασκ. χορού, ΚΟΥΑΝΤΑΣ ΑΛΕΞΗΣ σκηνοθέτης, ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ μουσικός, ΚΟΥΕΛΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ μουσικός, ΚΟΥΛΑΚΟΥ ΦΙΛΑΝΘΗ μουσικός, ΚΟΥΛΙΖΑΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ηθοποιός, ΚΟΥΜΑΡΙΩΤΗ ΧΑΡΑ μουσικός, ΚΟΥΝΑΔΗ ΒΕΝΕΤΙΑ σπουδ. θεατρολογίας, ΚΟΥΤΡΟΚΟΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ηθοποιός, ΚΟΥΤΣΙΑΜΠΑΣΑΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ κινηματογραφιστής, ΚΟΥΤΣΙΟΥ ΝΤΙΝΑ ηθοποιός, ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΟΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ηθοποιός, ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ ΜΑΙΡΗ ηθοποιός, ΚΡΕΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ζωγράφος, ΚΩΤΑΤΗ ΕΙΡΗΝΗ μέλος του συγκροτ. παραδ. χορών Δώρα Στράτου, ΚΩΤΤΑΚΗ ΧΡΥΣΑ μουσικός, ΛΑΡΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ τραγουδιστής, ΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ χορεύτρια, ΛΥΚΟΥΔΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ καθηγήτρια χορού, ΛΥΚΟΥΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ συντηρητής αρχαιοτήτων, ΛΥΚΟΥΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μουσικός, ΜΑΓΚΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηθοποιός, ΜΑΙΡΗ ΤΖΕΝΗ ζωγράφος, ΜΑΪΣΤΡΕΛΟ ΜΑΡΙΑ δασκάλα χορού, ΜΑΚΡΗ ΜΑΡΙΑ - ΕΛΕΝΗ ηθοποιός, ΜΑΝΔΑΛΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ ηθοποιός, ΜΑΝΙΦΑΒΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ μουσικός, ΜΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΩΜΑΣ λογοτέχνης, ΜΑΝΟΥΡΑ ΑΓΑΠΗ ηθοποιός, ΜΑΝΤΗ ΣΟΦΙΑ χορογράφος, χορεύτρια, δασκ. χορού, ΜΑΟΥΤΣΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μουσικός, ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗ ζωγράφος, ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ ΑΓΗΣ κινηματογραφιστής, δικηγόρος, ΜΑΡΓΩΝΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ μουσικός, ΜΑΡΤΕΚΑΣ ΘΕΜΗΣ μουσικός, ΜΑΤΘΑΙΟΥΔΑΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ μονωδός Λυρικής, ΜΑΥΡΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ μουσικός, ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ ΗΛΙΑΝΑ, ηθοποιός, ΜΕΛΙΔΗΣ ΙΩΝ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ, καθηγ. μουσικής, ΜΕΛΙΣΣΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ηθοποιός, ΜΕΝΟΙΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ ηθοποιός, ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μουσικός, ΜΕΤΣΙΚΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ τραγουδίστρια, ΜΗΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ζωγράφος, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΦΑΝΗ ζωγράφος, ΜΙΧΑΗΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ μουσικός, ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ εικαστικός, ΜΟΡΤΖΟΣ ΦΡΙΞΟΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΜΟΣΧΟΒΟΣ ΝΙΚΟΣ ηθοποιός, ΜΟΥΛΙΑΚΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ηθοποιός, ΜΟΥΡΓΕΛΑ ΟΛΓΑ ηθοποιός, ΜΟΥΡΚΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ λυρική τραγουδίστρια, μεταφρ., ΜΠΑΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑ θεατρολόγος, ΜΠΑΡΔΑΝΗ - ΣΗΜΑΝΤΗΡΗ ΣΟΦΙΑ λογοτέχνης, ΜΠΑΡΜΠΑΡΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ τραγουδιστής, ΜΠΑΡΤΖΩΚΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ χορεύτρια, ΜΠΑΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηθοποιός, ΜΠΕΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Μαέστρος Χορωδίας Δήμου Αθήνας, ΜΠΟΥΣΑΛΗΣ ΠΑΝΟΣ τραγουδοποιός, ΜΠΟΦΙΛΙΟΣ ΝΙΚΟΣ τραγουδιστής, ΝΑΚΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ηθοποιός, ΝΑΚΟΥ ΜΥΡΤΩ χορεύτρια, δασκάλα χορού, ΝΑΣΤΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗ καλλιτέχνης Λυρικής, ΝΕΟΦΥΤΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ καλλιτέχνης Λυρικής, ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΜΑΡΙΝΑ ηθοποιός, ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΚΗΣ μουσικός, ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ σκηνοθέτης, ΞΕΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ηθοποιός, ΞΕΝΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ηθοποιός, ΞΕΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ τραγουδιστής, ΞΥΘΑΛΗΣ ΝΙΚΟΣ ηθοποιός, σκηνοθέτης, ΞΥΠΟΛΥΤΑΣ ΕΥΘΥΜΗΣ ηθοποιός, ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ηθοποιός, ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ηθοποιός, ΠΑΝΟΥ ΘΕΜΗΣ ηθοποιός, ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ζωγράφος, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ηθοποιός, χορεύτρια, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΑΜΠΗΣ μουσικός, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηλεκτρολόγος - φωτιστής, ΠΑΠΑΚΑΝΕΛΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μουσικός, ΠΑΠΑΚΥΠΑΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ καθηγ. χορού, χορεύτρια, ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΑΙΔΡΑ ηθοποιός, ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΝΙΚΟΣ τραγουδιστής του σχήματος «Τοξικά Απόβλητα», ΠΑΤΣΙΑ ΔΩΡΑ θεατρολόγος, ΠΑΥΛΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ μηχανικός ΟΜΜΑ, ΠΑΥΛΟΥ ΜΙΡΑΝΤΑ ηθοποιός, ΠΕΠΠΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ηθοποιός, ποιητής, ΠΕΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ηθοποιός, ΠΕΤΡΙΔΗ ΣΑΒΒΙΝΑ ηθοποιός, ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣ ηθοποιός, ΠΙΤΤΑΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΠΛΑΤΑΡΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ καθηγ. μουσικής, ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ μουσικός, ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΙΩΣΗΦ ηθοποιός, ΠΡΕΒΕΖΑ ΡΑΝΙΑ ηθοποιός, ΡΑΚΙΤΖΗΣ ΤΑΚΗΣ μουσικός, ΡΕΜΠΑΠΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ μουσικός, ΡΟΪΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ μουσικός, ΣΑΒΒΙΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ηθοποιός, ΣΑΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΙΡΗ ηθοποιός, ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ ΑΘΗΝΑ μουσικολόγος, ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ μουσικός, ΣΕΡΕΛΕΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΣΙΒΡΟΓΛΟΥ ΣΟΦΙΑ ηθοποιός, ΣΚΑΡΠΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ διακοσμητής, ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ Β. ΣΤΕΛΙΟΣ φωτογράφος, συγγραφέας, ΣΟΥΡΜΠΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ μονωδός Λυρικής, ΣΟΥΣΑΜΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ επιμελητής φωτισμού θεάτρου, ΣΟΥΤΟΓΛΟΥ ΕΦΗ ζωγράφος, ΣΠΥΡΑΚΗ ΟΛΓΑ χορογράφος, χορεύτρια, δασκ. χορού, ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ζωγράφος, ΣΤΑΥΡΑΚΑ ΒΙΚΗ ηθοποιός, ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ μουσικός, ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ζωγράφος, εκπαιδευτικός, ΣΤΡΑΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ σπουδ. δραματικής σχολής, ΣΤΡΑΤΩΝΙΟΥ ΗΛΕΚΤΡΑ συγγραφέας, ΣΥΛΛΕΛΟΓΛΟΥ ΚΑΛΥΨΩ ηθοποιός, ΣΥΡΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ποιητής, ΣΧΙΖΑ ΕΛΠΙΔΑ μουσικός, ΣΩΤΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ μουσικός, ΣΩΧΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ηθοποιός, ΤΕΜΖΕΛΙΔΗΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ μουσικός, ΤΖΑΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ μουσικός, ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗ ΕΛΕΝΗ τραγουδίστρια, συγγραφέας, ΤΟΥΡΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ηθοποιός, ΤΣΑΚΑΛΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ μουσικός, ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ μουσικός, ΤΣΕΡΚΕΖΙΔΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ηθοποιός, ΤΣΙΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ηθοποιός, ΤΣΟΡΑΝΙΔΗΣ ΦΩΤΗΣ μουσικός, ΤΣΟΡΤΕΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ηθοποιός, σκηνοθέτης, ΤΣΟΥΜΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ καλλιτέχνης Λυρικής, ΦΑΜΠΑ ΕΥΑ σολίστ, καθηγ. κιθάρας, ΦΕΙΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗ τραγουδίστρια, ΦΙΛΙΟΥΣΗ ΕΛΕΝΗ ηθοποιός, ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ ΒΙΒΗ θεατρολόγος, μουσικός, ΦΛΥΤΖΑΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ μουσικός, ΦΡΑΓΚΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ εικαστικός, ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ γλύπτης, ΧΑΛΚΙΑΣ ΝΙΚΟΣ μουσικός, ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΚΗΣ μουσικοσυνθέτης, ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ ΦΩΤΕΙΝΗ καλλιτέχνης Λυρικής, ΧΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ μουσικός συγκροτήματος «Γυάλα», ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ηθοποιός, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ζωγράφος, αντιπρ. ΕΕΤΕ, ΨΑΡΑΔΑΚΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ μουσικός, ΨΥΧΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ηθοποιός, ΨΥΧΟΓΙΟΥ ΛΙΝΑ τραγουδίστρια, ΨΩΜΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ηθοποιός

Πάνω από εξήντα επιστήμονες, εργαζόμενοι σε Ερευνητικά Κέντρα της χώρας, συνυπογράφουν κάλεσμα στήριξης του ΚΚΕ στις εκλογές.

Αναλυτικά στο κείμενό τους σημειώνουν:

«Εμείς, οι εργαζόμενοι σε Ερευνητικά Κέντρα που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, απευθύνουμε κάλεσμα για ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, στο κίνημα και την κάλπη.

Το δικαίωμα στη δουλειά και η συνέχεια στην Ερευνα είναι έρμαια του ενδεχόμενου προκήρυξης προγραμμάτων. Περικοπές, "κουρέματα" και δεσμεύσεις αποθεματικών έχουν γονατίσει τα Ερευνητικά Ιδρύματα. Ολα αυτά αποτελούν συνέπειες της ευρωενωσιακής στρατηγικής, στην οποία ομνύουν όλα τα άλλα κόμματα, που επιτάσσει την εμπορευματοποίηση και την επιχειρηματική λειτουργία των φορέων της Ερευνας. Ηρθε πια η ώρα, παρά τις ενδεχόμενες επιμέρους διαφωνίες και επιφυλάξεις, να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση σε κάθε αντιλαϊκή συμφωνία και νόμο, σε κάθε κυβέρνηση αντιλαϊκής διαχείρισης. (...) Γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυνατότητες που δίνουν η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, το επιστημονικό και το εργατικό δυναμικό που διαθέτει η χώρα. Το να τεθούν όλα αυτά στην υπηρεσία του λαού, απελευθερωμένα από τη μέγγενη της μονοπωλιακής κερδοφορίας, είναι η μόνη ρεαλιστική και αναγκαία για το λαό προοπτική».

Το κάλεσμα υπογράφουν οι:

ΑΠΟΣΤΟΛΑΡΑΣ Αποστόλης, μηχανικός η/υ, μεταδιδακτορικός ερευνητής, ΙΠΤΗΛ/ΕΚΕΤΑ, ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ Μελίνα, διευθύντρια ερευνών, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ Δώρα, μεταδιδακτορική ερευνήτρια, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΒΟΥΝΟΤΡΙΠΙΔΗΣ Αστέριος, βοηθός έρευνας, ΙΠΤΗΛ/ΕΚΕΤΑ, ΒΡΕΤΟΣ Νίκος, μεταδιδακτορικός ερευνητής, ΙΠΤΗΛ/ΕΚΕΤΑ, ΓΚΟΥΣΕΒ Αντρέας, χημικός μηχανικός, ΙΔΕΠ/ΕΚΕΤΑ, ΓΟΝΤΙΚΑ Ιωάννα, τεχνικός - υποψ. διδ., Τράπεζα Ομφάλιου Αίματος ΙΒΕΑΑ, ΔΟΛΙΑΝΙΤΗΣ Γιάννης, εργαζόμενος ΕΚΕΤΑ, ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Βασίλης, διευθυντής εφαρμογών, ΙΤΕ/ΙΕΧΜΗ, ΖΑΓΓΑΝΑΣ Κώστας, υποψ. διδ., «ΑΘΗΝΑ», ΖΑΧΑΡΟΓΙΑΝΝΗ Μαργαρίτα, μεταδιδακτορική ερευνήτρια, ΙΒΕΑΑ, ΖΟΥΜΠΟΥΡΛΗΣ Βασίλης, διευθυντής ερευνών, ταμίας ΔΣ ΣΠ ΕΙΕ, ΚΑΚΛΑΜΑΝΟΣ Αιμίλιος, υποψ. διδ., πρόεδρος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων του ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΚΑΝΕΛΛΟΣ Ηλίας, υποψ. διδ. ΕΜΠ, «ΑΘΗΝΑ», ΚΑΤΣΑΡΟΣ Νίκος, διευθυντής ερευνών, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΚΑΦΦΕ Ελεάννα, μεταδιδακτορική ερευνήτρια, ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΚΟΚΟΡΑΚΗΣ Νίκος, μεταπτ. φοιτητής, ΙΒΕΑΑ, ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ Μιχάλης, εργαζόμενος ΕΚΕΤΑ, ΚΡΗΤΙΚΟΣ Γιώργος, μεταδιδακτορικός ερευνητής, ΚΥΡΙΤΣΗΣ Κώστας, δ.ε. τεχνικών, διεύθυνση υποστήριξης ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ΛΕΟΝΤΗΣ Γιάννης, υποψ. διδ., ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΛΙΟΝΗΣ Γιάννης, ηλεκτρονικός, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΛΟΥΓΓΗΣ Τηλέμαχος, ομότιμος διευθυντής ερευνών, ΕΙΕ, ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ Δημήτρης, ζωοκόμος, ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΛΥΚΑΚΗ Μαρίλια, υποψ. διδ., ΕΙΕ, ΜΑΛΛΗΣ Παναγιώτης, υπ. διδ. Ιατρικής, Τράπεζα Ομφάλιου Αίματος ΙΒΕΑΑ, ΜΑΡΑΓΚΟΣ Νίκος, μεταδιδακτορικός ερευνητής, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΜΙΧΑΗΛ Αντώνης, μεταπτυχιακός φοιτητής, ΙΤΕ/ΙΕΧΜΗ, ΜΠΑΚΑΛΗΣ Σπύρος, μηχανουργός, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ Ηλιάννα, φοιτήτρια, ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΜΠΑΤΗΣ Δημήτρης, αναπλ. γραμ. ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΙΓΜΕ, ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ Διονύσης, διευθυντής ερευνών, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΜΠΟΥΣΙΑ Αλεξάνδρα, μηχανικός Η/Υ, υποψ. διδ., «Universitat Politecnica de Catalunya», ΝΕΣΣΗ Εύη, χημικός μηχανικός, ΙΔΕΠ/ΕΚΕΤΑ, ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Αριστείδης, μεταδιδακτορικός ερευνητής, ΕΚΕΤΑ, ΠΑΛΟΥΚΗΣ Φώτης, μεταδιδακτορικός ερευνητής, ΙΤΕ/ΙΕΧΜΗ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Κωνσταντίνα, μεταδιδακτορική ερευνήτρια, ΙΤΕ/ΙΕΧΜΗ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΝΘΟΣ, ομότιμος διευθυντής ερευνών, ΕΙΕ, ΠΑΠΑΚΗΡΥΚΟΥ Βαγγέλης, μηχανικός η/υ, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, ΠΑΧΝΙΣΤΗ Σοφία, επιστ. συνεργάτης, ΕΚΤ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΣ Λουκάς, ειδικό επιστημονικό προσωπικό, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΠΛΑΚΑΡΥΔΗ Δανάη, υποψ. διδ. ΕΜΠ, «ΑΘΗΝΑ», ΡΑΠΤΗ Βάλλια, επιστ. συνεργάτης, μέλος ΔΣ ΣΠ ΕΙΕ, ΡΕΚΛΕΙΤΗΣ Αντώνης, λογιστής, μέλος ΔΣ Παν. Ομοσπ. Εργ. σε Ερευν. Ιδρ. ΙΔ, γραμ. ΔΣ ΣΠ ΕΙΕ, ΡΟΥΛΗΣ Μανώλης, πρ. πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», Πανεπιστήμιο Yale, ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ Φανή, υποψ. διδ., ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΡΩΤΑΣ Γιώργος, επιστ. συνεργάτης, ΕΙΕ, ΣΑΒΒΑ Παναγιώτα, επιστημονικός συνεργάτης, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗ Ιωάννα, γεωλόγος, ΕΛΚΕΘΕ, ΤΕΡΖΕΝΙΔΟΥ Μαρία-Ειρήνη, υποψ. διδ., ταμίας ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων του ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΤΖΩΛΗ Αννα, υπαλ. γραφ. προσωπικού, ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΤΟΪΤΟΥ Ειρήνη, επιστ. συνεργάτης, ΕΚΤ, ΤΟΥΜΠΕΚΗ Χρυσαυγή, μεταδιδακτορική ερευνήτρια, ΙΒΕΑΑ, ΤΣΑΒΑΡΤΖΙΔΗΣ Δημήτρης, τεχνική υπηρεσία, ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ», ΤΣΟΓΚΑ Λαμπρινή, τεχνικός ΙΒΕΑΑ, ΤΣΟΛΑΚΗ Ελευθερία, δρ. βιολόγος, ΕΛΙΕΚ, ΤΣΟΜΠΟΠΟΥΛΟΥ Εφη, επιστημονικός συνεργάτης, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΤΣΩΛΗΣ Αρης, υποψ. διδ., μέλος ΔΣ Συλλόγου Μεταπτυχιακών και Υποψ. Διδακτόρων ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΦΛΩΡΟΥ Ελένη, διευθύντρια ερευνών, ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Ελπίδα, δρ. βιολόγος, ΕΛΙΕΚ, ΧΟΥΜΑΣ Κώστας, μηχανικός η/υ, υποψ. διδ., ΙΠΤΗΛ/ΕΚΕΤΑ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Χρήστος, υποψ. διδ., ΕΚΕΤΑ, ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Δημήτρης, διοικητικός υπάλληλος, ΕΙΕ.