Νομίζω πως δε χρειάζεται να προσφύγουμε στον κριτικοδιαλεκτικό τρόπο σκέψης - πέρα από την ανάγκη για βαθύτερη έρευνα, ανάλυση και ερμηνεία - προκειμένου να διαπιστώσουμε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν καθημερινώς το λαό μας και την πατρίδα μας το κρατούν κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό που το διαχειρίζεται. Καθίσταται αναγκαίο, κατά συνέπεια, να ιδούμε τα πράγματα μέσα από τον καθρέφτη της σοσιαλιστικής προοπτικής, αφενός για να διασώσουμε ό,τι μπορούμε, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας και αφετέρου για να κτίσουμε μια Πολιτεία που πρωτίστως θα σέβεται τον άνθρωπο και θα καλύπτει πλήρως τις βιολογικές, αναπτυξιακές και ψυχολογικές ανάγκες του. Χωρίς πίστη στη σοσιαλιστική προοπτική, χωρίς αντίβαρο, ο καπιταλισμός θα μας «τρέχει» προς τα πίσω ολοένα και πιο γρήγορα, παραμένοντας κατά βάση προϊστορικός και βάρβαρος.

Τι μπορούμε να κάνουμε, κατά τη γνώμη μου, γι' αυτό, ως ελάχιστο ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών; Μπορούμε να φωνάξουμε «παρών» στην ελπίδα του μέλλοντος. Να ενδυναμώσουμε, δηλαδή, με την ψήφο μας - παρά τις όποιες επιμέρους κριτικές στάσεις και επιφυλάξεις του καθενός μας - το ΚΚΕ. Να ενισχύσουμε, δηλαδή, εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που δεν «ντρέπονται» και δε φοβούνται να αγωνίζονται για σοσιαλισμό, δυνάμεις που βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό του λαού για μια γνήσια δημοκρατία. Δημοκρατία λαϊκή και σοσιαλιστική. Δημοκρατία που θα εξασφαλίζει στους πολίτες της πλήρη και ουσιαστικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.