Αναρωτιόμαστε, μετά απ' όλ' αυτά, λοιπόν, γιατί συνεχίζουν μια σειρά δημοσιογράφοι να γράφουν και να λένε «το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ». Εχουν την αυταπάτη, ότι με τη συνειδητή αυτή λαθροχειρία θα πλαγιοκοπήσουν το ΠΑΜΕ και θα βάλουν εμπόδια στην παραπέρα ενίσχυση και ανάπτυξή του; Ματαιοπονούν. Και όχι μόνο. Ταυτόχρονα, αποδείχνουν ποιους υπηρετούν και ποιον θεό πιστεύουν...

Και να σκεφθείτε ότι είναι οι ίδιοι, που πριν μερικά χρόνια είχαν κεντρικά τους συνθήματα και φώναζαν «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», «Πρώτα η Ελλάδα», και άλλα τέτοια εύηχα...

Η λογική και τα σχετικά επιχειρήματα δεν είναι καινούρια. Αυτή ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, την ίδια ακολουθεί τώρα και η κυβέρνηση της ΝΔ. Μπορεί, να τη διαβάσετε ή να την ακούσετε, με τη μορφή περισπούδαστων οικονομικών αναλύσεων, περί της ανάγκης προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων, τη δημιουργία ελκυστικού για το σκοπό αυτό περιβάλλοντος με την αποφασιστική εφαρμογή των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, κλπ., κλπ. Μπορεί, να την ακούσετε, όμως και με περισσότερο απλά λόγια, όπως: Αν δεν μπει κάνα δολάριο στη χώρα, δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία. Και για να γίνει αυτό, πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει γρήγορα και τολμηρά στις αναγκαίες ρήξεις και τομές. Στο κάτω κάτω της γραφής - τονίζουν - πώς να έρθουν τα δολάρια στην Ελλάδα, όταν δίπλα στη χώρα μας, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, ακόμη και στην Τουρκία, θα πληρώνουν δυο και τρεις φορές μικρότερα μεροκάματα και φορολογικά βάρη.

Πράγματι, έτσι έχουν σήμερα τα πράγματα. Οι καιροί, που συνδύαζαν σ' ένα κάποιο βαθμό την καπιταλιστική ανάπτυξη με την ικανοποίηση ορισμένων αναγκών του λαού, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα, οι κεφαλαιοκράτες τα θέλουν όλα και, μάλιστα, εδώ και τώρα. Ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός δεν αστειεύεται, έχει πάρει, ήδη, τεράστιες διαστάσεις και εντείνεται καθημερινά, ενώ τα φαινόμενα ύφεσης και τα συμπτώματα της κρίσης πάνε κι έρχονται.

Τι σημαίνουν όλα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο για τους εργαζόμενους και το λαό; Πάρα πολλά, αλλά θα σταθούμε σε ορισμένα: Πρώτον, εξηγούν την εντεινόμενη συνεχώς επιθετικότητα του κεφαλαίου και τις αντίστοιχες αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, μέχρι και το αδιαμφισβήτητο φαινόμενο της τόσο μεγάλης σύμπτωσης - αν όχι ταύτισης - θέσεων των λεγομένων συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Δεύτερον, αποκαλύπτουν τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις, που «σφραγίζουν» τις θέσεις όλων όσοι μιλούν για τον όποιο «εξανθρωπισμό» του σύγχρονου καπιταλισμού και ονειρεύονται έναν κόσμο, όπου θα ζουν αρμονικά και ευτυχισμένοι κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Τρίτον, δικαιώνουν την από αρκετά χρόνια εκτίμηση του ΚΚΕ, για το κρίσιμο σταυροδρόμι των δυο δρόμων ανάπτυξης, που βρίσκεται μπροστά στην εργατική τάξη και το λαό μας. Αυτόν του καπιταλισμού και αυτόν του σοσιαλισμού. Και φανερώνουν, πόσο ώριμη, επιτακτικά αναγκαία, αλλά και ρεαλιστική είναι η πρόταση του ΚΚΕ, για την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας, την κατάκτηση της εξουσίας και την εφαρμογή της λαϊκής οικονομίας.

Τέτοια και πολύ χειρότερα θα γίνονται, όσο οι κεφαλαιοκράτες και η μεγιστοποίηση των επιχειρηματικών κερδών τους αποτελούν τον αδιαμφισβήτητο, βασικό μοχλό της οικονομικής ανάπτυξης και την υπ' αριθμόν μία «αξία» της κοινωνίας. Οσο όλα, από τις λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα, μέχρι τους νόμους, το περιβάλλον, κλπ., κλπ., πρέπει να υποτάσσονται και να θυσιάζονται στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων.

Σημειώνουμε τα παραπάνω με αφορμή την πρόσφατη καταγγελία της τοπικής Γραμματείας της Παναγροτικής Συσπείρωσης Αγροτών (ΠΑΣΥ) Ν. Ηρακλείου. Σύμφωνα με την καταγγελία αυτή, η γνωστή εταιρία «TASTY FOOD» εισάγει αμερικανική σταφίδα, με σκοπό τη διάθεσή της στην εγχώρια αγορά. Την ίδια στιγμή, τονίζεται στην ανακοίνωση, στις αποθήκες της ΚΣΟΣ (Κεντρική Συνεταιριστική Οργάνωση Σταφίδας) παραμένουν 6.500 τόνοι αδιάθετης σταφίδας.

Απόλυτα δικαιολογημένα η ανακοίνωση καταλήγει: «Οι αγρότες πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, των εμποροβιομηχάνων και των πολιτικών εκφραστών τους στη χώρα μας. Να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτούς που μας κοροϊδεύουν. Να παλέψουμε για μια άλλη πολιτική προς όφελός μας, που θα στηρίζει τον μικρομεσαίο αγρότη».

Στον 5ο τόμο περιλαμβάνονται και παραρτήματα - συμπληρώματα και των τεσσάρων προηγούμενων τόμων, με ονόματα πεσόντων αγωνιστών σε διάφορες περιόδους, ονόματα που εντοπίστηκαν και διασταυρώθηκαν μετά την έκδοση των τόμων, καθώς η έρευνα και συλλογή ονομάτων δε σταματά. Το μεγαλύτερο, βέβαια, μέρος του τόμου αφορά στην ονομαστική καταγραφή, πρωτίστως, των ηρωικών θυμάτων του Δεκέμβρη σε Αθήνα και Πειραιά. Με αρκετά βιογραφικά στοιχεία (για όποιον υπάρχουν αρκετά και φωτογραφίες) ή με τα βασικά βιογραφικά στοιχεία τους «απαθανατίζονται» πρώτα οι ομαδικοί θάνατοι αγωνιστών στην Αθήνα από τις 3/12/1944 - 13/1/1945, και ακολουθούν (αλφαβητικά) τα ονομαστικά και βιογραφικά στοιχεία πολλών εκατοντάδων πεσόντων (όσων τα στοιχεία διασταυρώθηκαν) στην ηρωική αντίσταση κατά του αγγλικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων συνεργατών του, αποδείχνοντας την τραγική αλήθεια του πρωτοσώμενου στην έκδοση, ανώνυμου λαϊκού ποιητή, τετράστιχου: «Γυναίκες και μωρά παιδιά/ με μπόμπες τα χτυπάνε/πάντα οι Εγγλέζοι τόλεγαν/ ότι μας αγαπάνε».

Ο Λαχούντ, η παράταση της θητείας του οποίου πυροδότησε κύμα αντιδράσεων που κατέληξε στις σημερινές εξελίξεις, συμφώνησε με τον Σύρο ομόλογό του, πριν από λίγες μέρες, σε μια σταδιακή συριακή στρατιωτική αποχώρηση από το Λίβανο, της οποίας η πρώτη φάση, ήδη, ολοκληρώθηκε. Η δεύτερη θα συγκεκριμενοποιηθεί στις αρχές Απρίλη. Τόσο ο Λαχούντ, όσο και ο Σύρος Πρόεδρος, Μπάσαρ αλ Ασαντ, επισήμαναν την ανάγκη εφαρμογής της διμερούς συμφωνίας του Τάεφ, την οποία παρακάμπτει προκλητικά το ψήφισμα 1559 του ΟΗΕ, που ζητά άμεση και ολική αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων.

Οι προσπάθειές του, όμως, να διατηρήσει στοιχειώδεις ισορροπίες στην πολιτική σκηνή της χώρας του, μέχρι στιγμής δεν έχουν αποδώσει. Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός Ομάρ Καράμε, που εξασφάλισε την ψήφο της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου λίγες μέρες μετά την εξώθησή του σε παραίτηση, δεν έχει καταφέρει, παρά τις αλλεπάλληλες συναντήσεις, να εκμαιεύσει τη συναίνεση των κομμάτων της αντι-συριακής αντιπολίτευσης σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Οσο η κρίση σοβεί και κλιμακώνεται εξαιτίας των διαρκών ξένων παρεμβάσεων, τόσο διογκώνεται ο φόβος αρκετών αναλυτών ότι ένας νέος εμφύλιος δεν είναι τόσο μακριά όσο πολλοί νομίζουν.