Τα αστικά κόμματα είναι εχθροί των λαϊκών συμφερόντων. Οταν περνάνε κρίση, ας σταματήσουν να απευθύνονται στο συναίσθημα των ανθρώπων του λαού και ας είναι έτοιμοι να δεχτούν ασυγκίνητη αντιμετώπιση, όπως ασυγκίνητη ήταν η αντιμετώπισή τους όταν χτυπούσαν διαδηλωτές, όταν καταδίκαζαν στη φτώχεια εκτεταμένα τμήματα εργαζομένων, όταν προετοίμαζαν το έδαφος δράσης των εμπρηστών και τόσα άλλα.

Το ΠΑΣΟΚ έχει κατά βάση την ίδια πολιτική με τη ΝΔ. Και οι άνθρωποι του μόχθου όχι μόνο πρέπει να μείνουν ασυγκίνητοι από την κρίση του ΠΑΣΟΚ, αλλά να το εγκαταλείψουν, όπως και τη ΝΔ. Να μπουν ακόμη πιο αποφασιστικά στους ταξικούς αγώνες μαζί με τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές.

Από τη μέρα που βούλιαξε το κρουαζιερόπλοιο «SEA DIAMOND» της εταιρείας ΛΟΥΗΣ στη θάλασσα της Σαντορίνης οι κάτοικοι του νησιού απαίτησαν την απάντληση των πετρελαιοειδών και την ανέλκυση του ναυαγίου. Ωστόσο, η κυβέρνηση της ΝΔ, δείχνοντας την ...«ευαισθησία» της απέναντι στο περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή, απάντησε απέναντι στα αιτήματα των κατοίκων με απροκάλυπτη κοροϊδία, προστατεύοντας τα συμφέροντα της εταιρείας. Μέσω του προηγούμενου υπουργού της Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη επέβαλε μόνο πρόστιμα και αυτά μάλιστα σε δύο υπαλλήλους της εταιρείας και τον καπετάνιο.

Ομως τα «πρόστιμα» σε τίποτα δεν εμποδίζουν το πλοίο να συνεχίζει να «ξερνάει» στη θάλασσα από πετρελαιοειδή μέχρι υγρά από μπαταρίες και κάθε είδους επικίνδυνο, καρκινογόνο υλικό. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ανάλογη «ευαισθησία» είχε δείξει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2000. Γιατί, αν το «SEA DIAMOND» βρίσκεται σε 300 μέτρα βάθος, το «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» είναι στα 45 μέτρα. Και η ανέλκυση του δεύτερου που απαιτούσαν τότε οι πάντες, εκτός από την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, είχε να κάνει και με την ανεύρεση των αιτιών που έστειλαν στον τάφο 80 ανθρώπους. Αυτή είναι η «πρόνοια» και των δυο για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος. Μια «πρόνοια» κομμένη και ραμμένη στα εφοπλιστικά συμφέροντα.

«Οι πολιτικοί θα πρέπει να πουν στο λαό την αλήθεια. Ολες οι χώρες που πέτυχαν, άρχισαν να μειώνουν τις εισφορές στον πρώτο πυλώνα. Από πολιτικής άποψης πρόκειται για την πιο δύσκολη απόφαση. Σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία, με παρόμοιες συνθήκες, είχαμε περικοπές στον πρώτο πυλώνα και την αντικατάστασή τους από ένα σύστημα με κεφαλαιοποιητική χρηματοδότηση. Στην Ελβετία η μετάβαση έγινε υποχρεωτικά, σε άλλες χώρες έγινε εθελούσια. Οι κανόνες του παιχνιδιού απαιτούν να πεις πρώτα την αλήθεια. Στη συνέχεια να προβείς σε περικοπές στον πρώτο πυλώνα. Στη συνέχεια η συνταξιοδοτική αυταπάτη καταρρίπτεται. Διότι ο μέσος άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι πρέπει να υπάρχει κάποιας μορφής αποταμίευση για να υπάρξει μακροπρόθεσμα σύνταξη».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Johan Goldbrunner και προέρχονται από συνέντευξή του στην «Καθημερινή» την 1/2/2004. Πρόκειται για τον διευθύνοντα σύμβουλο της «Allianz Dresdner Asset Management» Γερμανίας, της εταιρείας που έχει αναλάβει τη διαχείριση του επαγγελματικού ταμείου το οποίο ιδρύθηκε στον κλάδο του μετάλλου με πρωτοβουλία των εργοδοτών και των συνδικάτων της Γερμανίας. Με αυτό τον κυνικό τρόπο απάντησε ο Γερμανός τεχνοκράτης στο ερώτημα της εφημερίδας για το ποια είναι η συνταγή προκειμένου και στη χώρα μας να προχωρήσουν τα επαγγελματικά ταμεία που έχουν ήδη νομοθετηθεί με τον 3029/02. Αναπαράγουμε την απάντηση ενόψει και του «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό που - όπως ανακοινώθηκε - ξεκινάει οσονούπω. Ετσι, για να μην έχει κανείς την παραμικρή αυταπάτη για το ποιο θα είναι το περιεχόμενο και το προαποφασισμένο αποτέλεσμα και αυτού του «κοινωνικού διαλόγου»...

Σε δραματική κατάσταση βρίσκεται η παιδεία στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η «Γιούνισεφ», στα κράτη που προέκυψαν από την πρώην ΕΣΣΔ όλο και λιγότερα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο με αποτέλεσμα κάθε χρόνο 14 εκατομμύρια απ' αυτά να εισέρχονται στην αγορά εργασίας χωρίς όμως να έχουν λάβει οποιαδήποτε μόρφωση.

Η αντίθεση σε σχέση με την περίοδο του σοσιαλισμού είναι προφανής και δεν αντέχει σε καμιά σύγκριση. Η περίοδος της Σοβιετικής Ενωσης σηματοδότησε όχι μόνο απλά κατοχύρωση στην πράξη του δικαιώματος στη μόρφωση, αλλά ένα τεράστιο πολιτισμικό άλμα για όλους τους λαούς της ΕΣΣΔ και για όλες τις κοινωνικές ομάδες.

Σήμερα, λοιπόν, στη Ρωσία και αλλού, μπορεί να μην υπάρχουν σχολεία, αλλά περισσεύουν τα πολυτελή αυτοκίνητα, η χλιδή της πλουτοκρατίας, τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα... Και όλα αυτά στο φόντο μιας οικονομίας που χάριν του πετρελαίου, των τεράστιων υποδομών που έγιναν επί σοσιαλισμού, των πλουτοπαραγωγικών πηγών αλλά και της φτηνής - αν και με υψηλή ειδίκευση- εργατικής δύναμης και σήμερα καταφέρνει να παράγει τεράστιο πλούτο. Μόνο που τώρα άλλες είναι οι προτεραιότητες της ολιγαρχίας και των κυβερνήσεων. Και αυτό πληρώνει ακριβά η νέα γενιά των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ.

Η εκλογή Γκιουλ στον προεδρικό θώκο σηματοδότησε την άνοδο στην εξουσία ενός αστικού κόμματος με «ισλαμικό» περίβλημα, που με την υποστήριξη της ΕΕ, των βιομηχανικών και χρηματοοικονομικών κύκλων και την ανοχή των ΗΠΑ ήρθε να ανατρέψει τόσο στην προεδρία, όσο και στην κυβέρνηση, την εξουσία μίας ελίτ με κοσμικό προσωπείο, δικαστικών και στρατιωτικών, ως μία πιο «βολική λύση» στο διαπραγματευτικό πεδίο, αναφορικά με τα οικονομικά - ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Δύσης. Στο πλευρό του νέου καθεστώτος και οι ΗΠΑ, με τον υφυπουργό Εξωτερικών, Νίκολας Μπερνς, να επισκέπτεται την Τουρκία για «στρατηγικά θέματα»...

Η επίσημη πρώτη του Α. Γκιουλ, ως Προέδρου της Δημοκρατίας, επελέγη να γίνει στα κατεχόμενα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακολουθούμενη από δηλώσεις περί «δύο κρατών και δύο λαών», έκανε σαφή την απόλυτη στήριξη στο ψευδοκράτος και τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, που ακολουθεί γραμμή ΑΚΡ.

Σύμφωνα με τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, η εκλογή Γκιουλ σταθεροποίησε πολιτικά την Τουρκία, δίνοντας τέλος στην «αβεβαιότητα» και καθιστώντας την έτοιμη να προχωρήσει σε νέες, αποφασιστικότερες και πιο ...αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.