Να προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ να δώσει λύσεις στα εσωτερικά του προβλήματα είναι απολύτως κατανοητό και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Αλλά υπάρχει μεγάλη απόσταση από το σημείο αυτό μέχρι τα στελέχη του να προσπαθούν στο «γυαλί» να πείσουν ότι σώνει και καλά η υπόθεση ανασύνταξής του είναι υπόθεση που αφορά όλο το λαό και μάλιστα είναι τάχα αναγκαία προϋπόθεση για να πάει μπροστά ο τόπος. Οχι μόνο γιατί είναι αυτά τα ίδια τα στελέχη που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και στη θητεία του ως αξιωματική αντιπολίτευση, που καταδικάστηκαν από τη λαϊκή ψήφο, αλλά κυρίως επειδή οι εργαζόμενοι έχουν μόνο να χάσουν από τη διατήρηση και την ενίσχυση του ενός ή του άλλου πόλου του δικομματισμού. Εχουν μόνο να χάσουν από ένα πιο ισχυρό ΠΑΣΟΚ, από μια πιο ισχυρή ΝΔ ή από την ενίσχυση άλλων κομμάτων που θα παίξουν με τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ το παιχνίδι της κυβερνητικής εξουσίας.

Τα αστικά κόμματα είναι εχθροί των λαϊκών συμφερόντων. Οταν περνάνε κρίση, ας σταματήσουν να απευθύνονται στο συναίσθημα των ανθρώπων του λαού και ας είναι έτοιμοι να δεχτούν ασυγκίνητη αντιμετώπιση, όπως ασυγκίνητη ήταν η αντιμετώπισή τους όταν χτυπούσαν διαδηλωτές, όταν καταδίκαζαν στη φτώχεια εκτεταμένα τμήματα εργαζομένων, όταν προετοίμαζαν το έδαφος δράσης των εμπρηστών και τόσα άλλα.

Το ΠΑΣΟΚ έχει κατά βάση την ίδια πολιτική με τη ΝΔ. Και οι άνθρωποι του μόχθου όχι μόνο πρέπει να μείνουν ασυγκίνητοι από την κρίση του ΠΑΣΟΚ, αλλά να το εγκαταλείψουν, όπως και τη ΝΔ. Να μπουν ακόμη πιο αποφασιστικά στους ταξικούς αγώνες μαζί με τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές.