Υπό τον πρωθυπουργό, Κυρ. Μητσοτάκη, συνεδρίασε την Παρασκευή το ΚΥΣΕΑ για την επιλογή νέας ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Αποφάσισε την επιλογή: Του αντιστρατήγου Κωνσταντίνου Φλώρου ως αρχηγού Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας. Του αντιστρατήγου Χαράλαμπου Λαλούση ως αρχηγού Γενικού Επιτελείου Στρατού. Του αντιναυάρχου Στυλιανού Πετράκη ως αρχηγού Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (Α/ΓΕΝ). Την παράταση της θητείας του αντιπτεράρχου Γεωργίου Μπλιούμη ως αρχηγού Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας.

Eurokinissi

Από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Χάφταρ την Παρασκευή

Το ίδιο άλλωστε αποτυπώνει και η προσπάθεια τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ - που χαιρέτισε την εξέλιξη ως θετική - να παρουσιάσουν την αιφνιδιαστική επίσκεψη του Χάφταρ στην Αθήνα ως «διπλωματική αντεπίθεση» της Ελλάδας μετά την απουσία της από τη Διάσκεψη του Βερολίνου, παρουσιάζοντας μάλιστα τις σχέσεις με τέτοιες δυνάμεις, που παζαρεύουν με τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, ως παράγοντες - εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας υπέρ των λαών, αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Τα παραπάνω αποτυπώθηκαν και στην επίσκεψη του Χάφταρ το πρωί της Παρασκευής στο ΥΠΕΞ, όπου συναντήθηκε με τον Ν. Δένδια, ο οποίος δήλωνε κατόπιν ότι μίλησαν για «την κατάσταση στη Λιβύη, τη Διαδικασία του Βερολίνου και την επόμενη μέρα στη Λιβύη και στην περιοχή. Εμείς από την πλευρά μας ενθαρρύναμε τον στρατάρχη να μετάσχει με εποικοδομητικό πνεύμα στη Διαδικασία του Βερολίνου και να επιχειρήσει, μέσα στο πλαίσιο των συνθηκών, να πετύχει και την κατάπαυση του πυρός και την αποκατάσταση της ασφάλειας στη Λιβύη, την απομάκρυνση των μισθοφόρων, την αναγνώριση της ακυρότητας των παράνομων μνημονίων ανάμεσα στην Τουρκία και στην κυβέρνηση Σάρατζ».

Οσον αφορά την κλιμάκωση της ελληνικής εμπλοκής, ο Ν. Δένδιας δήλωσε: «Είπα επίσης ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή (σ.σ. "διεθνής μηχανισμός επιτήρησης εκεχειρίας") είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη».

Να σημειωθεί ότι αργότερα, με διαρροές σε ΜΜΕ, το ΥΠΕΞ επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την επικίνδυνη αυτή δήλωση και τις προθέσεις της κυβέρνησης, επιστρατεύοντας διάφορες αστειότητες, ότι τάχα δεν εννοούσε ένοπλες δυνάμεις αλλά παρατηρητές κ.ο.κ.

Παραπέρα ο Ν. Δένδιας, εκφράζοντας την ενόχληση της ελληνικής αστικής τάξης για τον αποκλεισμό της από τη Διάσκεψη για τη μοιρασιά της λείας, την Κυριακή στο Βερολίνο, σημείωσε ότι «η Ελλάδα δεν μετείχε όλα αυτά τα χρόνια, όμως νομίζουμε ότι οι παρούσες συνθήκες ήταν αυτές που θα οδηγούσαν στο να θεωρηθεί από την οικοδέσποινα Γερμανία η συμμετοχή μας κάτι το θετικό».

Διατύπωσε εξάλλου αίτημα προς το Βερολίνο «να αποτελέσει τον θεματοφύλακα της ευρωπαϊκής θέσης για τα θέματα της Λιβύης», που υποτίθεται «εκφράστηκε από το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» και «αναγνωρίζει την ακυρότητα και την ανυπαρξία των μνημονίων που υπεγράφησαν από την κυβέρνηση Σάρατζ και την Τουρκία. Περιμένουμε λοιπόν σαν Ευρωπαίοι από τη Γερμανία να επιβάλει και να εκφράσει την ευρωπαϊκή θέση στη Διαδικασία του Βερολίνου. Το ίδιο περιμένουμε και από τις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ που συμμετέχουν σε αυτήν τη διαδικασία».

Ερωτηθείς αν όντως η χώρα ασκήσει βέτο σε μια «πολιτική λύση» που θα επιχειρηθεί να επικυρωθεί σε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ χωρίς να ακυρώνονται τα τουρκολιβυκά μνημόνια, όπως προειδοποιούσε μια μέρα νωρίτερα ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Ν. Δένδιας επέμεινε ότι «αν η κοινή ευρωπαϊκή θέση δεν γίνει σεβαστή, τότε κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει αυτονόητη υποχρέωση να υπερασπίσει αυτήν τη θέση».

Για το ίδιο θέμα ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε την Παρασκευή τηλεφωνική επικοινωνία με την Α. Μέρκελ. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές «εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει προσκληθεί στη Διάσκεψη του Βερολίνου και την ανησυχία του για την κατάσταση στη Λιβύη, ιδίως όπως αυτή διαμορφώνεται μετά την υπογραφή των άκυρων μνημονίων μεταξύ Σάρατζ - Τουρκίας». «Εθεσε επίσης τους προβληματισμούς του για την κατάσταση ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου λόγω των αποσταθεροποιητικών τουρκικών ενεργειών». Κάλεσε την Μέρκελ και τους εκπροσώπους της ΕΕ που συμμετέχουν στη Διάσκεψη να εφαρμόσουν τη σχετική απόφαση του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οπως διαχέεται από τις ίδιες πηγές, η καγκελάριος «εξέφρασε την πλήρη δέσμευσή της στις θέσεις της ΕΕ, σημειώνοντας ωστόσο ότι η Διάσκεψη του Βερολίνου έχει ως στόχο να φέρει ειρήνη και σταθερότητα στη Λιβύη και δεν θα ασχοληθεί με θέματα θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο»...

Αργότερα την ίδια μέρα έγινε και συνάντηση Μητσοτάκη - Χάφταρ, όπου σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ο Λίβυος στρατηγός «κατήγγειλε τον αρνητικό παρεμβατικό ρόλο της Τουρκίας και δήλωσε ότι αμφότερα τα μνημόνια Σάρατζ - Τουρκίας είναι άκυρα, επειδή αντιβαίνουν στο Διεθνές Δίκαιο αλλά και επειδή έχουν υπογραφεί από κυβέρνηση που δεν έχει την προς τούτο νομιμοποίηση».

Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός «τόνισε την ανάγκη εξεύρεσης πολιτικής λύσης» στη Λιβύη, «παρότρυνε τον Χάφταρ να τηρήσει εποικοδομητική στάση στη Διάσκεψη του Βερολίνου» και «υπογράμμισε ότι η κατάπαυση πυρός είναι το αναγκαίο πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της ασφάλειας και την απομάκρυνση των μισθοφόρων, πράγμα που θα επιτρέψει την έναρξη της πολιτικής διαδικασίας επίλυσης». Οι ίδιες πηγές επιμένουν ότι από τη συζήτηση «συγκρατείται η ξεκάθαρη τοποθέτηση Χάφταρ για την ακυρότητα του μνημονίου Σάρατζ - Τουρκίας και η δέσμευσή του για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών με την Ελλάδα».

Την ίδια ώρα, επιβεβαιώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στο βούρκο των επικίνδυνων σχεδίων και ανάγοντας τα «πάρε - δώσε» με δυνάμεις όπως ο Χάφταρ και συνολικά την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά παζάρια και σχέδια ως τάχα παράγοντα εξασφάλισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Χαρίτσης, σε συνέντευξή του στον ρ/σ «Alpha» έλεγε πως «θεωρώ ότι είναι μια θετική εξέλιξη η έλευση του κ. Χάφταρ στην Αθήνα. Περιμένουμε να δούμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα και αν θα παραγάγει θετικά αποτελέσματα για τα εθνικά μας συμφέροντα» και πρόσθετε ότι «δυστυχώς το κυρίαρχο είναι ότι η Ελλάδα θα είναι απούσα στην κρίσιμη συνάντηση στο Βερολίνο».

Αργότερα, το βράδυ της Παρασκευής, το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι αν και «η επίσκεψη του στρατηγού Χάφταρ στην Ελλάδα και η τηλεφωνική επικοινωνία του πρωθυπουργού με την καγκελάριο Μέρκελ αποτελούν θετικά βήματα», η κυβέρνηση φέρει μεγάλες ευθύνες για την απουσία της από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, ενώ βάζοντας το λύκο να φυλάει τα πρόβατα υποδεικνύει στην κυβέρνηση να απαιτήσει από την ΕΕ «επέκταση των ευρωπαϊκών κυρώσεων σε φυσικά και νομικά πρόσωπα που θα δρουν παράνομα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, όπου τέμνεται με την περιοχή της παράνομης συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης».

Αυτό άλλωστε είχε αποτυπωθεί και όλες τις προηγούμενες μέρες με την «κριτική» του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων για τα «ανταλλάγματα» που εξασφάλισε η κυβέρνηση της ΝΔ κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, για τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για την επίσκεψη του Λίβυου στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ στην Αθήνα:

«Η επίσκεψη Χάφταρ στην Ελλάδα και η πρόθεση της κυβέρνησης της ΝΔ να στείλει ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στη Λιβύη συνιστά κλιμάκωση της εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, από την οποία κανένα όφελος δεν μπορεί να υπάρξει για τον ελληνικό λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Είναι εκτός πραγματικότητας ο ισχυρισμός ότι οι σχέσεις με δυνάμεις τύπου Χάφταρ, που είναι μπλεγμένες στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και παζαρεύουν ταυτόχρονα με πολλά μέρη, μπορούν να αποτελέσουν εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας υπέρ των λαών, αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Η δε στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτηρίζει θετική την επίσκεψη Χάφταρ, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι βουτηγμένο μέχρι το λαιμό στο βούρκο αυτών των επικίνδυνων σχεδίων».

Εξάλλου, σε σχόλιό του για τη συνέντευξη του Κυρ. Μητσοτάκη στον τ/σ «Alpha» την Πέμπτη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τόνιζε: «Ο κ. Μητσοτάκης επανέλαβε τα γνωστά και χιλιοειπωμένα - και από τον ίδιο και από τον προκάτοχό του κ. Τσίπρα - για τους "ισχυρούς συμμάχους της Ελλάδας, ΗΠΑ και ΕΕ που θα την στηρίξουν", για "τη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας" κ.ο.κ., επιχειρήματα που έχουν καταρρεύσει παταγωδώς, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με ευθύνη της κυβέρνησης η χώρα μας εμπλέκεται ακόμη περισσότερο στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, όπως δείχνει και η επίσκεψη Χάφταρ στην Ελλάδα, η κύρωση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, που προετοίμασε και εφάρμοσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τώρα επεκτείνει η ΝΔ, αλλά και η αποστολή πυραυλικών συστοιχιών και προσωπικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Σαουδική Αραβία».

Παρέμβαση στη συζήτηση για την «Κατάσταση στη Λιβύη» στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στο Στρασβούργο, έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος, τονίζοντας τα παρακάτω:

«Οχι μόνο απούσα δεν είναι, όπως λένε μερικοί, η ΕΕ, αντίθετα μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν βαρύτατες ευθύνες για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, για το διαμελισμό της Συρίας.

Οι συνέπειες είναι καταστροφικές για τους λαούς. Ενώ και σήμερα ξανά οι ανταγωνισμοί των ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ με Ρωσία και Κίνα με την εμπλοκή δυνάμεων όπως π.χ. η Τουρκία, η Αίγυπτος και άλλες χώρες για τον έλεγχο της Ενέργειας έχουν διαμορφώσει εκρηκτική κατάσταση στη Λιβύη και στην περιοχή.

Σε αυτό το επικίνδυνο για τους λαούς περιβάλλον η αστική τάξη της Τουρκίας και με το απαράδεκτο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο επιδιώκει να χαράξει αυθαίρετα τα θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο.

Το αφήγημα των "ισχυρών συμμάχων" της Ελλάδας και ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η ελληνική κυβέρνηση έχουν χρεοκοπήσει. ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ θεωρούν την Τουρκία στρατηγικό εταίρο, με τη στάση τους οξύνουν την επιθετικότητά της.

Απάντηση είναι η ένταση της συντονισμένης λαϊκής πάλης για καμιά αλλαγή συνόρων, ενάντια στις ξένες βάσεις, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, με τη δική τους εξουσία, με σεβασμό στα κυριαρχικά δικαιώματα».

Copyright 2020 The Associated

Από τις διαπραγματεύσεις στη Μόσχα το περασμένο Σαββατοκύριακο

Η λεγόμενη διεθνής διάσκεψη γίνεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αλλά ουσιαστικά διοργανώνεται από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας. Οι προσκλήσεις από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών δόθηκαν στους δύο βασικούς «πρωταγωνιστές» της σύγκρουσης στη Λιβύη, δηλαδή στον πρωθυπουργό Φαγιέζ Σάρατζ, που στηρίζεται μεταξύ άλλων από την Τουρκία, το Κατάρ και την Ιταλία, και στον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ, που σήμερα στηρίζεται πιο φανερά από Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Γαλλία, Ρωσία κ.ά. Δόθηκαν επίσης σε διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς - κλειδιά (ΟΗΕ, ΕΕ, Αφρικανική Ενωση, Αραβικός Σύνδεσμος), στις πέντε χώρες - μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα) αλλά και σε χώρες της περιοχής - ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις, με «βάρος» στη διαμόρφωση των συσχετισμών στην περιοχή (Αίγυπτο, Αλγερία, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).

Στη Σύνοδο τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αφού διέλυσαν τη Λιβύη, προσέρχονται για να μοιράσουν τα «ιμάτιά» της και να διασφαλίσουν τις θέσεις τους στο πλαίσιο της ευρύτερης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή.

Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο σύμφωνα με δηλώσεις του προσέρχεται στη Σύνοδο με τρεις στόχους: Την επίτευξη εκεχειρίας στη Λιβύη, την αποχώρηση όλων των ξένων δυνάμεων και την επανενεργοποίηση της πολιτικής διαδικασίας στη Λιβύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν ο Ερντογάν ανακοινώσει την Πέμπτη την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη είχε νέα τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ντ. Τραμπ, ενώ οι όποιες αντιρρήσεις των ΗΠΑ στην τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη σχετίζονται με το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή διεξάγεται μια διαπραγμάτευση στην οποία φαίνεται πως πρωτοστατούν η Ρωσία και η Γερμανία.

Ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ σημείωσε την Παρασκευή στην καθιερωμένη ετήσια συνέντευξη Τύπου σχετικά με τη Λιβύη πως «το κυριότερο είναι ότι η κατάπαυση του πυρός, η οποία ανακοινώθηκε πριν από την άφιξη (σ.σ. των συμμετεχόντων στην ενδολιβυκή σύγκρουση) στη Μόσχα, βρίσκεται υπό επιτήρηση. Αυτό είναι ένα σαφές βήμα προς τα μπρος και ελπίζουμε ότι θα συνεχιστεί η επιτήρηση».

«Υποστηρίξαμε από την αρχή την πρωτοβουλία να διοργανωθεί ένα συνέδριο στο Βερολίνο. Οσο περισσότερες χώρες θέλουν να βοηθήσουν τους Λίβυους να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την επίλυση της κρίσης, τόσο το καλύτερο», συμπλήρωσε.

Πρόσθεσε πως η Ρωσία συμμετείχε και στις πέντε προπαρασκευαστικές συναντήσεις και πως «τα τελικά κείμενα είναι τώρα, κατά τη γνώμη μου, σχεδόν εγκεκριμένα... Συμμορφώνονται πλήρως με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας ως προς τον λιβυκό συμβιβασμό και δεν περιέχουν διατάξεις που να τις αντιβαίνουν», ενώ σημείωσε ακόμη πως «είναι σημαντικό ότι οι πλευρές που συγκρούονται στη Λιβύη δεν θα καθορίσουν πρόσθετες προϋποθέσεις μετά τη Διάσκεψη του Βερολίνου».

Η τελευταία αυτή αναφορά έχει σχέση με τη συμφωνία που έπεσε στο τραπέζι κατά τις διαπραγματεύσεις στη Ρωσία το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι οποίες δεν κατέληξαν σε συμφωνία μετά την αποχώρηση Χάφταρ. Σύμφωνα με πληροφορίες που γράφτηκαν στον Τύπο και δεν επιβεβαιώθηκαν επίσημα, αλλά ούτε και διαψεύστηκαν, προβλέπει μεταξύ άλλων ο «Λιβυκός Εθνικός Στρατός» να είναι αρμόδιος για την «εξασφάλιση» των εγκαταστάσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου όλης της Λιβύης και να περάσει υπό την εποπτεία του ΟΗΕ και της Ρωσίας η φύλαξη λιμανιών και αεροδρομίων της χώρας, όπως επίσης να γίνει αναδιανομή εξουσιών και αρμοδιοτήτων ανάμεσα στην «κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας» του Σάρατζ και το εκλεγμένο Κοινοβούλιο που εδρεύει στο Τομπρούκ, ο «Λιβυκός Εθνικός Στρατός» να αναλάβει τον αφοπλισμό κάποιων ένοπλων ισλαμικών ομάδων και τρομοκρατικών οργανώσεων και να σταματήσει η παραπέρα ανάπτυξη άλλων τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη.

Τις δικές της θέσεις, με το βλέμμα στον συνολικότερο συσχετισμό στην περιοχή και στον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών, σύμφωνα με το απαράδεκτο μνημόνιο που υπέγραψε με τον Σάρατζ (βλ. και θέμα σελίδα 11), επιχειρεί να διασφαλίσει και η Τουρκία, που ανακοίνωσε την Πέμπτη την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη. Την Παρασκευή ο Τούρκος Πρόεδρος, κληθείς να σχολιάσει δήλωση του Ρώσου ΥΠΕΞ Λαβρόφ ότι στο Βερολίνο ο στρατάρχης Χάφταρ θα συμβιβαστεί, είπε ότι «η αλήθεια είναι πως δεν διαβάζω το σκότος. Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άνθρωπος αξιόπιστος. Χτες συνέχισαν να βομβαρδίζουν την Τρίπολη. Εμείς θα το δούμε αυτό πολύ καθαρά στο Βερολίνο. Θα δούμε και τι θα κάνουν μία - δύο μέρες μετά το Βερολίνο».

Σε ό,τι αφορά τη Γερμανία, που φιλοξενεί τη συνάντηση, ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωνε την Παρασκευή πως βασική προτεραιότητα αποτελεί η στήριξη των προσπαθειών του ΟΗΕ και του ειδικού απεσταλμένου του για τη Λιβύη, προσθέτοντας: «Αυτή η προσπάθεια πρέπει να γίνει, διότι η κατάσταση στην Λιβύη είναι αυτή που είναι. Διότι η κρατική οντότητα είναι τόσο αδύναμη, διότι υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος η διένεξη στη Λιβύη να επεκταθεί σε "πόλεμο διά αντιπροσώπων". Θέλουμε να συνεισφέρουμε στο να το εμποδίσουμε και ένα είναι σαφές: Τα προβλήματα της Λιβύης δεν μπορούν να λυθούν σε μια μέρα και μία Διάσκεψη, αλλά στην καλύτερη περίπτωση αυτό θα είναι η έναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ (...) Αυτή η Διάσκεψη σίγουρα δεν μπορεί να δώσει μια λύση, αλλά μπορεί πιθανώς να συμβάλει προς αυτήν την κατεύθυνση».

Να σημειωθεί πως την Παρασκευή ανακοινώθηκε και η επίσκεψη Μέρκελ στην Τουρκία, την ερχόμενη Παρασκευή 24 Γενάρη, για επίσημες επαφές εφ' όλης της ύλης με τον Τούρκο Πρόεδρο.

Στο μεταξύ, μήνυμα πως αν υπάρξει κατάπαυση πυρός στη Λιβύη η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να είναι έτοιμη να βοηθήσει στην εφαρμογή και παρακολούθηση της κατάπαυσης, ακόμα και με στρατιώτες, έστειλε ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική, Ζοζέπ Μπορέλ, μιλώντας την Παρασκευή στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel».

Παράλληλα επέκρινε την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας και της Ρωσίας στη Λιβύη, πρόσθεσε όμως ότι οι Πρόεδροι των δύο χωρών «κατάφεραν τουλάχιστον να προετοιμάσουν μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός μεταξύ των εχθρικών μερών στη Λιβύη. Αυτή είναι μια δυνητικά καλή είδηση για το λαό της Λιβύης, αλλά όχι απαραίτητα επιβεβαίωση μεγάλης επιρροής της ΕΕ».

Στο μεταξύ, την ετοιμότητά του να επισκεφθεί τη Μόσχα με στόχο τη συνέχιση του διαλόγου εξέφρασε την Παρασκευή ο Χάφταρ με ευχαριστήρια επιστολή που απέστειλε προς τον Ρώσο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν, για τη συμβολή της Ρωσίας στη διαπραγμάτευση. Στην επιστολή που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Κρεμλίνο, αφού εκφράζει την «ευγνωμοσύνη» του για τις προσπάθειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας «για την αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Λιβύη», σημειώνει πως «εκφράζω την πλήρη υποστήριξή μου στη ρωσική πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή ειρηνευτικών συνομιλιών στη Μόσχα, οι οποίες πρέπει να φέρουν την ειρήνη στη Λιβύη. Επιβεβαιώνω ότι είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την πρότασή σας να επισκεφθούμε τη Ρωσική Ομοσπονδία για να συνεχίσουμε τον διάλογο που ξεκίνησε».

Από τη συνάντηση στο Κάιρο

Θυμίζουμε ότι μόνιμα μέλη του Φόρουμ είναι οι Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιταλία, Ελλάδα, Κύπρος, Ιορδανία και Παλαιστινιακή Αρχή. Στην προηγούμενη υπουργική συνάντηση του Φόρουμ (τον περασμένο Ιούλη) είχε πάρει μέρος και ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας Ρικ Πέρι, ενώ τώρα οι ΗΠΑ υπέβαλαν και επίσημα αίτημα ένταξής τους στο Φόρουμ με το καθεστώς του «μόνιμου παρατηρητή».

Εξίσου ενδεικτικό είναι και το ενδιαφέρον της Γαλλίας, που επίσης συμμετείχε στην τρίτη συνάντηση του Φόρουμ και ζήτησε με τη σειρά της να συμμετέχει ως παρατηρητής.

Εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης ξεκαθάρισε ότι το νέο σχήμα θα συμβάλει αποφασιστικά στην όξυνση των αντιλαϊκών σχεδιασμών και διεργασιών, επαναλαμβάνοντας μάλιστα και τις γνωστές προτάσεις για παζάρια και με την τουρκική αστική τάξη. Χαρακτήρισε το Φόρουμ «καταλύτη για την ειρήνη και τη συνεργασία» και πρόσθεσε ότι «το μήνυμα αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από την Τουρκία, η οποία θα μπορούσε να γίνει δεκτή σε αυτόν τον οργανισμό, υπό μία βασική προϋπόθεση: Το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου».

Από τη μεριά της η Αγκυρα αντέδρασε έντονα, με το τουρκικό ΥΠΕΞ να χαρακτηρίζει το Φόρουμ «μη ρεαλιστική πρωτοβουλία, που ξεκίνησαν ορισμένες χώρες με πολιτικά κίνητρα και αυταπάτες αποκλεισμού της Τουρκίας από την ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου». Η ανακοίνωση της Αγκυρας ανέφερε ακόμα ότι «αν ο στόχος του Φόρουμ ήταν αληθινά η συνεργασία, σίγουρα θα είχαν προσκληθεί η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι. Τέτοιες πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν ενάντια στην Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους δεν θα συμβάλουν ποτέ στην ειρήνη και τη συνεργασία στην περιοχή. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους δεν θα πετύχει». Υποστήριξε δε πως «αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί νέα απόδειξη ότι οι χώρες που δεν απάντησαν στις εκκλήσεις μας για διάλογο και συνεργασία εξακολουθούν να έχουν μάταιες ελπίδες».

Τη συνάντηση στο Κάιρο παρακολούθησαν και εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και της Παγκόσμιας Τράπεζας, της οποίας μάλιστα παρουσιάστηκε ειδική μελέτη για τα κοιτάσματα και τις υποδομές φυσικού αερίου της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας με την κοινή μας τοποθέτηση επιδιώκουμε να παρέμβουμε στις επικίνδυνες και ανησυχητικές εξελίξεις, που διαμορφώνονται στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και που προκαλούνται από κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν να σύρουν τους δύο λαούς σε αιματηρές περιπέτειες για τα δικά τους συμφέροντα.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, που καθορίζονται σήμερα τόσο από τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων αστικών τάξεων των δύο χωρών, όσο και από τα συμφέροντα άλλων αστικών τάξεων και ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, έχουν «χτυπήσει κόκκινο». Κι αυτό γιατί εμπλέκονται στη σφοδρή διαπάλη για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας και των εμπορευμάτων. Αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι στην ευρύτερη περιοχή μας, όπως π.χ. στη Συρία και στη Λιβύη, οι πολύ επικίνδυνες εξελίξεις στον Περσικό Κόλπο που τροφοδοτούνται και από την αμερικανική επίθεση στο Ιράκ και τη δολοφονία Ιρανών και Ιρακινών αξιωματούχων.

«Κομμάτι» αυτών των εξελίξεων είναι και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν μπορούν να προσμένουν τίποτα το θετικό για τις εξελίξεις από την εμπλοκή σε αυτές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Τα δύο κόμματά μας στηρίζονται στον προλεταριακό διεθνισμό, στη διεθνιστική αλληλεγγύη και με αυτές τις αρχές αντιμετωπίζουμε τις σύνθετες εξελίξεις στην περιοχή μας, παλεύοντας για τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα.

Υπογραμμίζουμε πως τόσο η συνεργασία, όσο και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας, π.χ. για το ποια χώρα θα γίνει «ενεργειακός κόμβος», υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών.

Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Εχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, κόντρα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στα καπιταλιστικά κέρδη, που οδηγούν στον πόλεμο και στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, το «ξερίζωμα» εκείνων των αιτιών που οδηγούν τους λαούς στην «κρεατομηχανή» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, τα ΚΚ της Ελλάδας και της Τουρκίας:

• Εναντιωνόμαστε σε κάθε περίπτωση θερμού επεισοδίου και πολεμικής εμπλοκής.
• Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στις παραβιάσεις των συνόρων και στην αμφισβήτηση των διεθνών Συνθηκών που έχουν καθορίσει τα σύνορα στην περιοχή.
• Υποστηρίζουμε τη θέση για μη αλλαγή των συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν.
• Καταδικάζουμε τις προσπάθειες, από θέσεις στρατιωτικής ισχύος, να διαμορφωθούν τετελεσμένα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως και τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες των δύο χωρών, που δημιουργούν υπόβαθρο πολεμικής αναμέτρησης.
• Καταγγέλλουμε πως τα σχέδια για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, από τις αστικές τάξεις των δύο χωρών, αποσκοπούν στο να βάλουν στο χέρι τα ξένα και ντόπια μονοπώλια τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους, δημιουργώντας όρους για μεγαλύτερες επιπλοκές και όξυνση της αντιπαράθεσης, κινδύνους για το περιβάλλον. Η εργατική τάξη, οι λαοί των δύο χωρών δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα απ' αυτά τα σχέδια.
• Παλεύουμε για απεμπλοκή των δύο χωρών από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από ΝΑΤΟικές και άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων.
• Παλεύουμε για την αποδέσμευση των χωρών μας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να διώξουμε τις αμερικανικές και ΝΑΤΟικές βάσεις από τις χώρες μας.

Τα ΚΚ της Ελλάδας και της Τουρκίας καλούμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, ενάντια στον εθνικισμό και ρατσισμό, για να φτάσει το μήνυμα πως οι γείτονες λαοί επιθυμούν και διεκδικούν να ζήσουν ειρηνικά!

17 Γενάρη 2020

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

Ολο και πιο βαθιά στη «μέγκενη» των συνολικότερων αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή και της σύγκρουσης με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, σχεδιασμών που δρομολογούν επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς και εξίσου επικίνδυνες «διευθετήσεις» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, μπαίνουν τα Ελληνοτουρκικά.

Ενδεικτικές άλλωστε για το πλαίσιο είναι οι δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας, Ρ. Τ. Ερντογάν, μιλώντας μεσοβδόμαδα στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, λίγο πριν ανακοινώσει ότι «στέλνουμε τα στρατεύματά μας στη Λιβύη για τη διατήρηση της νόμιμης κυβέρνησης (σ.σ. εννοεί τον Φαγέζ αλ Σάρατζ) και τη διασφάλιση της σταθερότητας»: «Τα βήματα που έχει κάνει τον τελευταίο καιρό η Τουρκία, η στάση και ο αγώνας της είναι σημαντικά για τη διαμόρφωση της επόμενης 50ετίας, ακόμα και ολόκληρου του επόμενου αιώνα... Η παγκόσμια τάξη πάνω στην οποία οικοδομήθηκε όλος ο προηγούμενος αιώνας τώρα διαταράσσεται θεμελιακά, με τρόπο που δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη καμιά χώρα και καμιά περιοχή», είπε.

Επίσης, ο Ερντογάν επανέλαβε ότι η Αγκυρα θα ξεκινήσει άμεσα έρευνες για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, με βάση τις ζώνες που καθόρισε η απαράδεκτη συμφωνία με τον Σάρατζ, υποστηρίζοντας ότι «πλέον είναι νομικά αδύνατο να γίνουν έρευνες ή εξορύξεις στην περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ή να γίνει αγωγός, χωρίς την έγκριση των δύο πλευρών...» και ότι «εντός του 2020 επιταχύνουμε τις διαδικασίες και ξεκινάμε τις έρευνες και γεωτρήσεις στις περιοχές αυτές. Αφού παραχωρηθούν οικόπεδα και ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, το "Ορούτς Ρέις" θα πραγματοποιήσει εκεί σεισμικές έρευνες».

Την ίδια ώρα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου προχωρούσε εκ νέου σε αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε νησιά του Αιγαίου, δηλώνοντας: «Υπάρχουν νησιά που δεν έχει καθοριστεί η κυριαρχία τους ούτε στη Συνθήκη Λοζάνης, ούτε στη Συνθήκη ειρήνης του 1948. Αυτός είναι ο λόγος που ζητάμε διερευνητικές επαφές για να λύσουμε τα ζητήματα αυτά. Για να μη συμβεί πάλι κάποια κρίση των Καρντάκ (Ιμια)...».

Την ίδια στιγμή, ο Μ. Τσαβούσογλου - δείχνοντας πως όξυνση και ιμπεριαλιστικές «διευθετήσεις» είναι οι δύο όψεις του ίδιου επικίνδυνου νομίσματος - εξηγούσε ότι «το μνημόνιο που υπογράψαμε στη Λιβύη είναι η δύναμη της Τουρκίας στο τραπέζι», αλλά και ότι «είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε μνημόνιο συμφωνίας ή συμφωνία στη Μεσόγειο με όλους, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Αρκεί να μην αποκλειστεί η Τουρκία», ενώ δεν απέκλεισε την αξιοποίηση του «East Med» θέτοντας όρους, εξηγώντας ότι για να λειτουργήσει, «το Ισραήλ και οι άλλες χώρες θα πρέπει να μιλήσουν με την Τουρκία. Χωρίς την έγκριση της Τουρκίας δεν μπορεί να γίνει αυτό το έργο».

«Ελάτε να φροντίσουμε τη δίκαιη μοιρασιά, να κερδίσουν όλοι και να μην υπάρξει ένταση αδίκως», πρόσθεσε και δεν παρέλειψε δε να θυμίσει ότι «μέχρι να υπογράψουμε εμείς αυτά τα μνημόνια με τη Λιβύη, είχαν γίνει πολλές προσπάθειες με διμερή, τριμερή και τετραμερή σχήματα για τον αποκλεισμό της Τουρκίας. Ενώ τους είχαμε υπενθυμίσει πως η Τουρκία δεν μπορεί να αποκλειστεί από οποιαδήποτε συμφωνία αφού έχουμε τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο».

Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον «Alpha», αφού επαναλάμβανε τους χρεοκοπημένους μύθους ότι οι «ισχυροί» ΑμερικανοΝΑΤΟικοί σύμμαχοι αποτελούν τάχα ομπρέλα απέναντι στον «απομονωμένο Ερντογάν», ερωτηθείς σχετικά με το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας, απάντησε πως «θα κάνουμε και ό,τι χρειάζεται για να μη φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε ό,τι χρειάζεται...». Ετσι, στο πλαίσιο αυτό, τόνιζε πως «παραμένουν ανοιχτά» τα κανάλια επικοινωνίας με την Αγκυρα και περιγράφοντας τις διαπραγματεύσεις στο ΝΑΤΟικό πλαίσιο, έκανε λόγο για «αμοιβαίες μετακινήσεις» ώστε «να μειώσουμε την ένταση», προσθέτοντας πως η «πρόθεση» της κυβέρνησης είναι ακόμα και μια προσφυγή στη Χάγη αν στο μεταξύ οι δύο πλευρές δεν συμφωνήσουν σε μια διευθέτηση.

Τον «τόνο» σε όλα τα παραπάνω, όπως και «αέρα στα πανιά» της τουρκικής επιθετικότητας, δίνουν τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, και ο βασικός στόχος των ΗΠΑ (που συμμερίζονται πλήρως η κυβέρνηση της ΝΔ όπως και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις) για την παραμονή της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟικού στρατοπέδου, τη στιγμή που η τελευταία αναπτύσσει πολύμορφες σχέσεις με τη Ρωσία και με δεδομένο το κρίσιμο βάρος της ως πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης για τη διαμόρφωση συνολικά του συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε στην αρχή της βδομάδας και στον απόηχο της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, ξεκαθαρίζοντας - σχετικά με το ενδεχόμενο αμερικανικής παρέμβασης στα Ελληνοτουρκικά - πως «φυσικά και θα εμπλακούμε. Φυσικά και δεν θέλουμε να ξεσπάσει κάποια κρίση. Δεν θέλουμε Ελλάδα και Τουρκία να φτάσουν σε κρίσιμο σημείο και έχουμε επέμβει ξανά στο παρελθόν», σημειώνοντας ότι «η Τουρκία δεν θέλει να μείνει μόνη της με τη Ρωσία και το Ιράν και είναι ένα θέμα στο οποίο Ελλάδα και ΗΠΑ εργάζονται μαζί».

Το τι σηματοδοτούν όλα αυτά για τα κυριαρχικά δικαιώματα και τη δρομολόγηση σχεδίων συνδιαχείρισης, αποκαλύφθηκαν αμέσως μετά, όταν ο πρέσβης ερωτώμενος για την «παράνομη» συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης ξεκαθάρισε πως «δεν έχουμε αποδώσει ακόμα αυτόν το χαρακτηρισμό, μένουμε στο ότι είναι αντιπαραγωγική και προκλητική».

Επίσης, είπε ότι «τα νησιά, και κυρίως του μεγέθους της Κρήτης, έχουν τα ίδια δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες με τις ηπειρωτικές περιοχές», παραγράφοντας εμμέσως πλην σαφέστατα δηλαδή κυριαρχικά δικαιώματα για τα υπόλοιπα (...που δεν έχουν το μέγεθος της Κρήτης!) και ανοίγοντας και από εκείνη την πλευρά την πόρτα για τις σχετικές αμερικανοΝΑΤΟικές «διευθετήσεις».

Ενώ και εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μέσα στη βδομάδα, περιέγραψε ως βασική «αδυναμία» της συμφωνίας Τουρκίας - Λιβύης το ότι δεν λαμβάνει «υπόψη τα συμφέροντα όλων των ενδιαφερόμενων κρατών», στη λογική της συνδιαχείρισης που εξυπηρετεί τη σταθερότητα της ΝΑ ΝΑΤΟικής πτέρυγας, μιλώντας μάλιστα για «αλληλεπικαλυπτόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις» που έχει η Ελλάδα (και όχι δικαιώματα) στην περιοχή.

Ενώ χαρακτηριστική ήταν και η άρνησή του να επιβεβαιώσει το ενδεχόμενο νέων αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος της Αγκυρας - όπως προβλέπει προεδρικό εκτελεστικό διάταγμα του 2016 για τη Λιβύη - λέγοντας ότι «οι ΗΠΑ δεν κάνουν προαναγγελίες, ούτε προδικάζουν τις αποφάσεις που λαμβάνουν περί κυρώσεων».

Την ίδια ώρα, αποκαλυπτική για το πώς η προετοιμασία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και κάθε φωνή αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας εναντίον των δολοφονικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων είναι η αναφορά στην ετήσια έκθεση για την εφαρμογή της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, όπου ανάμεσα στους υπόλοιπους «κινδύνους» για την ασφάλεια της ιμπεριαλιστικής ένωσης που «λαμβάνονται υπόψη» για τον καθορισμό της στρατηγικής της ΕΕ, πλάι στους γνωστούς θολούς όρους περί «τρομοκρατίας», «ριζοσπαστισμού» κ.τ.λ., τώρα σημειώνεται ότι λαμβάνεται υπόψη και η «εμφάνιση αυταρχικών ηγετών, βίαιων μη κρατικών παραγόντων και λαϊκών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας», οι οποίες μάλιστα συνδέονται και με την «παγκόσμια αναδιαμόρφωση», τις ανακατατάξεις δηλαδή στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η συγκεκριμένη αναφορά έρχεται ως ο τελευταίος κρίκος σε μια μακριά «αλυσίδα» συγκεκριμένων μέτρων με στόχο την παραπέρα θωράκιση της αστικής εξουσίας σε κάθε κράτος - μέλος απέναντι στον «εχθρό - λαό», στο φόντο της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

«Μεταφράζεται» εδώ και χρόνια σε ανάλογες προσαρμογές στη δομή, στη λειτουργία και τις συνεργασίες μεταξύ των κατασταλτικών μηχανισμών και των μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών της ΕΕ και μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ, στην επέκταση του φακελώματος με τη συγκρότηση του «ευρωπαϊκού προτύπου πληροφοριών», στην ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών (Europol, Eurojust, Frontex) που απέκτησαν νέες διευρυμένες δυνατότητες - όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα με την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης για τη δημιουργία του Ενιαίου Φορέα Επιτήρησης Συνόρων (ΕΝΦΕΣ), που συνιστά ένα ακόμη βήμα στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας και εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στην «επιτήρηση» της «εσωτερικής ασφάλειας», ένα υβριδικό ένοπλο σώμα που ενισχύει παραπέρα την καταστολή σε βάρος προσφύγων και μεταναστών και που, όταν απαιτηθεί, το κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις θα το στρέψουν ενάντια στο λαό.

Την ίδια ώρα, η ομολογία - με την καταγραφή για πρώτη φορά σε επίσημο κείμενο - ότι ανάμεσα στους «κινδύνους» για την ασφάλεια της ΕΕ συγκαταλέγονται και οι «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας» επιβεβαιώνει ότι η προετοιμασία των νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων πηγαίνει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με την προσπάθεια να σημάνει «σιγή νεκροταφείου» στο λαό απέναντι στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Σε ό,τι αφορά τις δύο εκθέσεις - «φωτιά» που εγκρίθηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο, αυτές εισηγούνται τη δημιουργία νέων δομών και μηχανισμών (όπως η «νέα γεωπολιτική Επιτροπή» της ιμπεριαλιστικής ένωσης), επιτάχυνση των σχετικών αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα - πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά - και ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κονδυλίων για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση, με βασικό στόχο την ενίσχυση της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, που όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται «θεμελιώνεται στην ικανότητα της Ενωσης να ενεργεί μόνη της όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά της».

Κι αυτό, όπως αναφέρουν, παραπέμποντας στην παραπέρα όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, καθώς «η υφήλιος βρίσκεται ενώπιον μιας παγκόσμιας μετατόπισης δυνάμεων, με τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό να αποτελεί κυρίαρχη τάση στην εξωτερική πολιτική, κάτι που απαιτεί γρήγορους, ενιαίους και επαρκείς μηχανισμούς και ικανότητες αντίδρασης» και «λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΕΕ απουσιάζει εν πολλοίς σε αυτήν την παγκόσμια μετατόπιση δυνάμεων και στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό λόγω έλλειψης ενότητας μεταξύ των κρατών - μελών της», εξαιτίας δηλαδή των «αγιάτρευτων» ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της.

Κατονομάζονται άλλωστε και «ορισμένοι παγκόσμιοι παράγοντες (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία) αλλά και ένας αυξανόμενος αριθμός περιφερειακών παραγόντων (Τουρκία, Ιράν, Σαουδική Αραβία κ.λπ.)» που «επιδιώκουν την προβολή ισχύος μέσα από ένα συνδυασμό μονομερών διπλωματικών κινήσεων, αλλαγών στις συμμαχίες, αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων υβριδικού κυρίως χαρακτήρα και αυξανόμενης στρατιωτικής ικανότητας».

Στο πλαίσιο αυτό, οι δύο εκθέσεις:

-- Εισηγούνται την εισαγωγή της ειδικής πλειοψηφίας στο πεδίο της κοινής πολιτικής για την ασφάλεια και άμυνα αλλά και τη δημιουργία ειδικών συμμαχιών μεταξύ των κρατών - μελών για τη «βελτίωση της ικανότητας αντίδρασης της εξωτερικής δράσης της Ενωσης, μειώνοντας την πίεση την οποία δημιουργεί η ανάγκη συναίνεσης μεταξύ των κρατών - μελών», προκειμένου να «παρακάμπτονται» οι μεγάλες αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και να αναλαμβάνεται πιο γρήγορα «δράση».

-- Ξεκαθαρίζουν ότι η «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ δεν αμφισβητεί το ΝΑΤΟ, αντιθέτως το ενισχύει, ενώ αναγνωρίζουν «τη σημασία των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην προσπάθεια αποτροπής της περαιτέρω ρωσικής επιθετικότητας και παροχής κρίσιμης υποστήριξης σε περίπτωση σύγκρουσης».

-- Προαναγγέλλουν νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αφού όπως χαρακτηριστικά λέγεται «η ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία θα πρέπει να περιλαμβάνει την ικανότητα ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων στην περιφέρεια της ΕΕ»!

Υπογραμμίζουν άλλωστε «τη σημασία της στρατιωτικής κινητικότητας» και της δυνατότητας μετακίνησης στρατευμάτων «ελεύθερα και γρήγορα, μέσω του εδάφους των άλλων κρατών - μελών αλλά και εκτός ΕΕ», υποστηρίζοντας ότι «η στρατιωτική κινητικότητα αποτελεί στρατηγικό μέσο για να μπορέσει η ΕΕ να προασπίσει τα συμφέροντά της (...) αποτελεσματικά και συμπληρωματικά προς άλλους οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ».

Παράλληλα, καταγράφονται και οι 16 «αποστολές» (6 στρατιωτικές) που έχει αναπτυγμένες η ΕΕ σε τρεις ηπείρους. Συνιστάται μάλιστα στα κράτη - μέλη να αυξήσουν τη «συνεισφορά» τους σε προσωπικό σε αυτές.

Για τους σκοπούς αυτούς προβλέπουν πακτωλό χρημάτων και νέων μηχανισμών, με τις Εκθέσεις να τάσσονται αναφανδόν υπέρ των προτάσεων που έχει καταθέσει η Κομισιόν για τη δημιουργία του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού για την Ειρήνη», τη δημιουργία μιας «γραμμής του προϋπολογισμού» ύψους 13 δισ. ευρώ για στρατιωτικές δαπάνες στο επόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ), για «σύσταση Ευρωπαϊκού Ταμείου Αμυνας (EDF) που θα συντονίζει, θα συμπληρώνει και θα μεγεθύνει τις εθνικές επενδύσεις στον τομέα της άμυνας...», όπως και για «να συνδυαστούν τα περισσότερα από τα υφιστάμενα μέσα εξωτερικής δράσης σε ένα ενιαίο μέσο, τον Μηχανισμό Γειτονίας, Ανάπτυξης και Διεθνούς Συνεργασίας».

Χαιρετίζουν ακόμα την «αποτελεσματική εφαρμογή» της «Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO)» και ζητάνε ενίσχυση της έρευνας για την ανάπτυξη στρατιωτικής τεχνολογίας αλλά και αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης, της ρομποτικής κ.λπ. για στρατιωτικούς σκοπούς, όπως και προώθηση της στρατιωτικοποίησης του Διαστήματος.

Τις ίδιες μέρες, στις Βρυξέλλες συνεδρίαζε η Στρατιωτική Επιτροπή (ΣΕ) του ΝΑΤΟ σε επίπεδο αρχηγών ΓΕΕΘΑ, βάζοντας στο τραπέζι και επισήμως πλέον το αίτημα του Ντ. Τραμπ για μεγαλύτερη και απευθείας εμπλοκή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στη Μέση Ανατολή. Χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε ζητήσει ακόμα και να κηρυχθεί η περιοχή ΝΑΤΟική επικράτεια, με τη μετονομασία της σε «ΝΑΤΟ - Μέση Ανατολή».

Σε αυτό το φόντο και γεννώντας πρόσθετες ανησυχίες για τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει η κυβέρνηση εντός του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού, ο πρόεδρος της ΣΕ, Βρετανός πτέραρχος Στιούαρτ Πιτς, ανοίγοντας τις εργασίες της, αναφέρθηκε στη συνομιλία του γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ με τον Τραμπ «και τον πρωθυπουργό του Ιράκ, που ζητούν πρόσθετη υποστήριξη από το ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή». Και υπογράμμισε ότι «το αίτημα θα συζητηθεί τώρα σε πολιτικό επίπεδο μέσω του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου», σε αρχική φάση δηλαδή σε επίπεδο μόνιμων αντιπροσώπων των κρατών - μελών, πριν επιληφθούν στις δικές τους Συνόδους οι υπουργοί Εξωτερικών, Αμυνας και οι αρχηγοί των κρατών - μελών.

Αλλωστε τα μέλη της ΣΕ εστίασαν στις επιχειρήσεις και αποστολές του ΝΑΤΟ σε Αφγανιστάν (Resolute Support), Ιράκ («εκπαιδευτές» για τις ντόπιες Ενοπλες Δυνάμεις) και Κόσοβο, όπως και στη Νότια Πτέρυγα του ΝΑΤΟ («NATO's Southern Flank»), βάζοντας στο τραπέζι σχέδια και τρόπους για το «πώς θα ενισχύσουν τη συνεργασία με εταίρους και θεσμούς με κοινά συμφέροντα στην περιοχή, όπως η Αφρικανική Ενωση, η ΕΕ και ο ΟΗΕ», με τον πρόεδρο της ΣΕ να σημειώνει πως στο Ιράκ «η αποστολή συνεχίζεται. Παρακολουθούμε την κατάσταση πολύ στενά και παραμένουμε σε στενή και τακτική επαφή με τους φίλους μας στις αρχές των ΗΠΑ».

Παράλληλα, περιγράφοντας το πώς ξεδιπλώνεται η ΝΑΤΟική στρατηγική «περικύκλωσης» της Ρωσίας, ο Βρετανός πτέραρχος σημείωσε ότι «ενισχύσαμε τη στρατιωτική μας δομή από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Εχουμε ετοιμοπόλεμα στρατεύματα στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας μας».

Βασικό κομμάτι της Συνόδου αποτέλεσε και η συζήτηση για τη Δομή Αποτροπής και Αμυνας της λυκοσυμμαχίας («Deterrence and Defence Posture»), όπως και του σχεδίου με τον τίτλο «NATO Warfighting Capstone Concept» (NWCC - «Σχέδιο Πολεμική Κορωνίδα του ΝΑΤΟ»), με τον πρόεδρο της ΣΕ να σημειώνει ότι «το Warfighting Concept βλέπει 20 χρόνια μπροστά, θέτοντας ένα όραμα για να υποστηρίξει τις προσπάθειες των Συμμάχων να αναπτύξουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους και να εντοπίσουν πιθανά κενά στις δυνατότητές του, να παράσχει τις απαραίτητες συστάσεις ώστε να διασφαλίσει ότι είμαστε έτοιμοι και ικανοί να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του μέλλοντος», μεταξύ άλλων «αυξάνοντας την ετοιμότητα των δυνάμεών μας και την ικανότητά μας να τις διεκπεραιώνουμε στον Ατλαντικό και εντός Ευρώπης, καθώς και εκσυγχρονίζοντας τη στρατιωτική δομή διοίκησης και το στρατηγείο μας».

Οι επικίνδυνες αποφάσεις των ΕΕ και ΝΑΤΟ φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των υπόλοιπων κομμάτων του «ευρωατλαντικού τόξου», με πρώτο πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, που οι ευρωβουλευτές του έσπευσαν στη σχετική συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο να υπερασπιστούν την ανάγκη «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ.

Αλλωστε, την ίδια ώρα που η «ανανεωμένη» Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η ΝΔ, βρίσκεται προς έγκριση στη Βουλή, τα όσα προβλέπει είναι σε πλήρη ισχύ, ενώ οι «αναβαθμισμένοι ρόλοι» που διεκδικεί η αστική τάξη στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, «μεταφράζονται» τις μέρες αυτές σε μόνιμη στάθμευση πυρηνοκίνητου υποβρυχίου των ΗΠΑ στη Σούδα, σε αμερικανικά ελικόπτερα προς τη Μ. Ανατολή με ενδιάμεσο σταθμό τη Ρόδο, ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα η Ελλάδα βρίσκεται μια ανάσα από την αποστολή «Patriot» στη Σαουδική Αραβία - ως «προσφορά» στην αμερικανοΝΑΤΟική περικύκλωση του Ιράν - αλλά και από την αποστολή φρεγάτας ως συνοδείας του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκολ», που πλέει προς την Ανατολική Μεσόγειο «για να στηρίξει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις "Chammal" στη Μέση Ανατολή».

Μέχρι στιγμής για τη μέρα εκείνη συλλαλητήρια έχουν αποφασιστεί στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στον Βόλο, στα Χανιά, στο Ηράκλειο και στην Αλεξανδρούπολη.

Παράλληλα αντιπολεμικό συλλαλητήριο το Σάββατο 18 Γενάρη, στις 12 μ. στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαΐδας, οργανώνουν η Επιτροπή Ειρήνης Εορδαίας, σωματεία και φορείς της περιοχής, με κεντρικό σύνθημα - αίτημα «Οχι στις βάσεις και τα πυρηνικά» και «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Επίσης, εκδήλωση με θέμα «Εξελίξεις στην περιοχή μας στο φόντο της νέας ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις και ο ρόλος της βάσης της Σούδας» διοργανώνει η Επιτροπή Ειρήνης Χανίων την Τετάρτη 22 Γενάρη, στις 7.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Χανίων. Ομιλητής θα είναι ο πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης, Μ. Παπαδομανωλάκης.

Αφίσα της ΚΝΕ που καλεί σε ξεσηκωμό ενάντια στη Συμφωνία

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ζητά η συζήτηση στη Βουλή να γίνει με την κανονική διαδικασία που προβλέπεται για τη συζήτηση και ψήφιση των νομοσχεδίων, «δεδομένου ότι - εκτός των άλλων - η σύμβαση αυτή αφορά το άρθρο 27 του Συντάγματος, που αφορά κυριαρχικά δικαιώματα και πιο συγκεκριμένα "την παραμονή και διέλευση ξένης στρατιωτικής δύναμης στην ελληνική επικράτεια", και επομένως η συζήτηση στη Βουλή πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις κανονικές διαδικασίες συζήτησης και ψήφισης των νομοσχεδίων, όπως ρητά ορίζεται στην παράγραφο 3 του άρθρου 112 του Κανονισμού της Βουλής».

Υπενθυμίζεται ότι το σχετικό νομοσχέδιο, που κατατέθηκε από την κυβέρνηση στη Βουλή παραμονή Χριστουγέννων και η συζήτησή του ξεκινάει στην αρμόδια επιτροπή την Τρίτη, 21 Γενάρη, φέρει τον τίτλο «Κύρωση του Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».

Ο,τι μεσολάβησε από τη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα στο Λευκό Οίκο, τον Οκτώβρη το υ 2017, μέχρι την ίδια συνάντηση με τον Μητσοτάκη πριν από λίγες μέρες, επιβεβαιώνει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, στοιχισμένοι με τα συμφέροντα της αστικής τάξης και έχοντας τη στήριξη όλων των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, προωθούν βήμα βήμα τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Η υπογραφή της αναθεωρημένης Συμφωνίας για τις Βάσεις, αποτέλεσμα του «Στρατηγικού Διαλόγου» ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το εύρος της συναίνεσης όλων των αστικών κομμάτων, ειδικά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωατλαντική πολιτική και για την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που εκθέτουν το λαό σε μεγάλο κίνδυνο.

Ειδικά στην περίπτωση της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, ο ένας την προετοίμασε και ο άλλος την καθαρόγραψε. Γι' αυτό, τώρα που η ΝΔ ετοιμάζεται να την καταθέσει προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ότι ...«προβληματίζεται» για τη στάση του, καλώντας την κυβέρνηση να την «παγώσει», δεν πείθει κανέναν.

Μέχρι το «παρά πέντε» ήταν αυτός που δόμησε τον κορμό της Συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ, όχι μόνο στα χαρτιά, αλλά και στην πράξη, αφού παλιές και νέες υποδομές που περιγράφονται σε αυτήν εξυπηρετούν ήδη τους Αμερικανούς και τα δολοφονικά τους σχέδια στην περιοχή.

Η Συμφωνία για τις Βάσεις αποτελεί προϊόν και «γέφυρα» ανάμεσα στους δύο γύρους του πολυδιαφημισμένου «Στρατηγικού Διαλόγου», που έγιναν ο πρώτος στις ΗΠΑ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον Δεκέμβρη του 2018 και ο δεύτερος επί ΝΔ, στην Αθήνα, ακριβώς έναν χρόνο μετά.

Με τη Συμφωνία παραχωρούνται όλα τα στρατόπεδα, τα στρατιωτικά αεροδρόμια και λιμάνια στην υπηρεσία των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, επεκτείνοντας το εύρος των δραστηριοτήτων τους στην Ελλάδα, που μετατρέπεται απ' άκρη σ' άκρη σε αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο και πολεμικό ορμητήριο.

Ενισχύει ειδικά τις πολεμικές δυνατότητες της βάσης της Σούδας στην Κρήτη, που διαχρονικά έχει χρησιμοποιηθεί από τους ΝΑΤΟικούς στους πολέμους και τις επεμβάσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (1999), του Αφγανιστάν (2001), του Ιράκ (2003), της Λιβύης (2011), της Συρίας (2011) κ.λπ.

Με οποιαδήποτε κυβέρνηση, η βάση λειτουργεί σταθερά ως αγκυροβόλιο αμερικανικών αεροπλανοφόρων, άλλων πολεμικών πλοίων, θηριωδών υποβρυχίων, όπλων πρώτης γραμμής για τους Αμερικανούς, ενώ εδώ και μήνες, ήδη από την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχουν δρομολογηθεί έργα επέκτασης των δυνατοτήτων της και στο αεροπορικό της σκέλος, προκειμένου να διευκολύνει και την ταχύτερη αεροπορική διεκπεραίωση εφοδίων και προσωπικού.

Τις μέρες αυτές ελλιμενίστηκε στη Σούδα και το αμερικανικό πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο «USS Florida», που το 2011 συμμετείχε στον βομβαρδισμό της Λιβύης από τις ΗΠΑ και τους πρόθυμους συμμάχους τους.

Η Συμφωνία παγιώνει επίσης τη χρήση στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο για στάθμευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών και ελικοπτέρων, αντίστοιχα, με μια σειρά από σκοπούς που υπηρετούνται ήδη, όπως η περιοδική μεταστάθμευση δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, ο εναέριος έλεγχος εκτεταμένων ζωνών από τη Βόρεια Αφρική έως τη Μαύρη Θάλασσα, οι υψηλού επιπέδου συνεκπαιδεύσεις με ελληνικά πληρώματα σε σύνθετα σενάρια και αντικείμενα σε ένα απαιτητικό γεωμορφολογικό ανάγλυφο.

Επίσης, η Συμφωνία μονιμοποιεί τη χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης από τους Αμερικανούς για τη διεκπεραίωση επίλεκτων μάχιμων τμημάτων τους προς ό,τι οι ίδιοι ονοματίζουν ως «ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων», κάτι που γίνεται ήδη εδώ και χρόνια, με πρόσχημα π.χ. ασκήσεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, ή εν γένει την περιοδική μεταστάθμευση αμερικανικών μονάδων στην Ευρώπη.

Η Αλεξανδρούπολη θεωρείται στρατηγικό σημείο για τα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, αφού, εκτός των άλλων, «βλέπει» προς τα Δαρδανέλια, προσφέροντας τη δυνατότητα άμεσου αποκλεισμού της διόδου από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο και αντίστροφα.

Εκτός από τις «επίσημες» βάσεις που περιγράφει ονομαστικά η Συμφωνία, υπάρχουν και υποδομές που συνδράμουν σταθερά τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, όπως ο Αραξος όπου έχουν γίνει εκτεταμένες εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να φιλοξενήσει ξανά πυρηνικές βόμβες των Αμερικανών, αν για παράδειγμα αποφασιστεί η μεταφορά τους από το Ιντσιρλίκ.

Κατά τα άλλα, οι ΗΠΑ έχουν αφήσει το στρατιωτικό τους αποτύπωμα σε πολύ περισσότερα σημεία της Ελλάδας, «σημαδεύοντας» υποδομές και μέρη όπου στο μέλλον θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πιο συστηματικά για τα σχέδια και τις στρατιωτικές τους ανάγκες. Ειδικά επί ΣΥΡΙΖΑ, σε πολλά σημεία του χάρτη της Ελλάδας τοποθετήθηκαν καρφίτσες που σηματοδοτούν το αμερικανικό ενδιαφέρον και τα κατοχυρώνουν για μελλοντική χρήση.

Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια, επί υπουργίας Καμμένου, είχε διαρρεύσει το ενδιαφέρον των Αμερικανών να αξιοποιήσουν την Κάρπαθο για τη στάθμευση αεροπορικών τους δυνάμεων, ή και την Κάλυμνο, για βάση ελικοπτέρων.

Αν και τα σχέδια δεν προχώρησαν σ' αυτήν τη φάση, είναι δεδομένη η προθυμία των ΗΠΑ να αυξήσουν τις υποδομές που εξυπηρετούν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις στην περιοχή, και της κυβέρνησης, με τη συναίνεση και των άλλων κομμάτων, να τις παραχωρήσει.

Δεύτερη γνώμη γι' αυτό δεν υπάρχει και οι όποιες «υποδείξεις» γίνονται στην κυβέρνηση από τα άλλα αστικά κόμματα αφορούν την απόσπαση περισσοτέρων «ανταλλαγμάτων» για λογαριασμό της αστικής τάξης και τον καβγά τους για το ποιος θα μπορούσε καλύτερα να τα εξασφαλίσει.

Πέρα όμως από τη συμφωνία, στοιχεία της ελληνικής εμπλοκής που βάθυνε στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, είναι οι τακτικές συνεκπαιδεύσεις με τις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις, η συγκρότηση και διεύρυνση πολυμερών σχημάτων συνεργασίας στην περιοχή, είτε στα Βαλκάνια, είτε στην Ανατ. Μεσόγειο, η «στρατηγική συνεργασία» Ελλάδας - Ισραήλ, που κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε όλες τις άλλες συμμαχίες της αστικής τάξης της χώρας «υπό τη σκέπη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ».

Οπως δεν μπορεί να μην αναφερθεί και η σημασία που έχουν για τη στήριξη αποστολών των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή διάφορες πολιτικές υποδομές, που έχουν βάλει στο χέρι ή σχεδιάζουν να βάλουν οι ΗΠΑ. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, τα Ναυπηγεία της Σύρου, που πουλήθηκαν στην αμερικάνικη ΟΝΕΧ με προεργασία του ΣΥΡΙΖΑ και την υπογραφή της ΝΔ.

Τα Ναυπηγεία προσφέρουν στους Αμερικανούς μια σημαντική ναυπηγοεπισκευαστική βάση στο Αιγαίο για τον πολεμικό τους στόλο. Αντίστοιχη συζήτηση γίνεται τώρα για τα ναυπηγεία στην Ελευσίνα, ενώ οι Αμερικανοί κάνουν ήδη «παρουσιάσεις» σε ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, για το τι ακριβώς «υπηρεσίες υποστήριξης» μπορεί να χρειαστούν, πάνω σε ποια πρότυπα κ.λπ...

Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, 56 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από όλο τον κόσμο με κοινή ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν την εγκληματική επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ στις 8 Γενάρη, τη δολοφονία αξιωματούχων, την κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου καθώς και τα καλέσματα για περαιτέρω εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή.

Τα κόμματα που υπογράφουν είναι:

• Αιγυπτιακό Κομμουνιστικό Κόμμα
• Κομμουνιστικό Κόμμα Αργεντινής
• ΚΚ Αρμενίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας
• Κόμμα Εργασίας Αυστρίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας
• Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα
• Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας
• ΚΚ στη Δανία
• Κομμουνιστικό Κόμμα Εκουαδόρ
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
• ΚΚ ΗΠΑ
• Κόμμα Κομμουνιστών ΗΠΑ
• ΚΚ Ινδίας
• ΚΚ Ινδίας - Μαρξιστικό
• Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα
• Κόμμα Τουντέχ Ιράν
• Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Ισπανίας
• ΚΚ Καναδά
• Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν
• Κομμουνιστές Καταλονίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ
• Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία)
• Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας
• ΑΚΕΛ
• Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα
• Σοσιαλιστικό Κόμμα (Λιθουανία)
• Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού
• Κομμουνιστικό Κόμμα Μπαγκλαντές
• Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας
• Νέο ΚΚ Ολλανδίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας
• Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας
• Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα
• Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν
• Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης
• Κόμμα Λαού της Παλαιστίνης
• Παραγουανό Κομμουνιστικό Κόμμα
• ΚΚ Πολωνίας
• Ρουμανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
• Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας
• Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας
• Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης
• Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης
• Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας
• Κομμουνιστές Σερβίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Σουαζιλάνδης
• Σουδανικό ΚΚ
• ΚΚ Σουηδίας
• Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα
• Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας
• Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής

Copyright 2020 The Associated

Οι αντιαμερικανικές διαδηλώσεις φούντωσαν με τη δολοφονία Σολεϊμανί, ωστόσο η κατά λάθος κατάρριψη του ουκρανικού αεροσκάφους από τους «Φρουρούς της Επανάστασης» διαφοροποιεί την κατάσταση

Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο το παραδέχτηκε ουσιαστικά το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, μιλώντας σε εκδήλωση του ινστιτούτου Χάντσον στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Οπως τόνισε, το ζήτημα δεν είναι τα προσχήματα υπό τα οποία θα δικαιολογηθεί η κλιμάκωση της αμερικανικής στρατιωτικής πυγμής στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά η «αποκατάσταση της αποτροπής κινδύνων» για τα αμερικανικά συμφέροντα από ανταγωνιστές τους, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς όχι το Ιράν, αλλά τη Ρωσία και την Κίνα. Σύμφωνα με τον Πομπέο, πίσω από την εξόντωση του Σολεϊμανί βρίσκεται μια «ευρύτερη στρατηγική», επειδή «ο Πρόεδρος Τραμπ και όσοι από εμάς είμαστε στην ομάδα των συμβούλων του για την Εθνική Ασφάλεια αποκαθιστούμε την αποτροπή - την αληθινή αποτροπή - έναντι της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν». Στο ίδιο φόντο, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Μαρκ Εσπερ έτριξε και άλλο τα δόντια, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ διαθέτει την απαραίτητη «νομική και συνταγματική εξουσία» για να συνεχίσει τις επιθέσεις «όχι μόνο στους αντιπροσώπους του Ιράν, αλλά και στο ίδιο το έδαφος του Ιράν».

Μπροστά στις κλιμακούμενες απειλές των ΗΠΑ, φαίνεται πως η βεντάλια των επιπτώσεων που προκαλεί η επιλογή των ΗΠΑ να δολοφονήσουν τον Ιρανό στρατηγό Κασέμ Σολεϊμανί στις 3 Γενάρη, δεν έχει ανοίξει ακόμη για τα καλά.

Πάντως, εννιά μέρες μετά τα ιρανικά αντίποινα για τη δολοφονία Σολεϊμανί στις 8 Γενάρη σε βάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ, εκπρόσωπος της Κεντρικής Διοίκησης του αμερικανικού στρατού αναγνώρισε πως τραυματίστηκαν 11 Αμερικανοί στρατιώτες, οι 8 εκ των οποίων μεταφέρθηκαν με συμπτώματα σοβαρής διάσεισης σε στρατιωτικά νοσοκομεία της Γερμανίας και του Κουβέιτ.

Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ προκαλεί «τριγμούς» στις σχέσεις τους, και ενώ η χώρα αυτή, που παραμένει σταθερά σε τροχιά αποσταθεροποίησης και οικονομικής παρακμής μετά την ιμπεριαλιστική επίθεση του 2003. Η απόφαση της ιρακινής Βουλής για αποχώρηση των αμερικανικών και άλλων ξένων στρατευμάτων από το Ιράκ ενδέχεται να μην παραμείνει μόνο στο χαρτί της απόφασης που πήρε στις 5 Γενάρη η ιρακινή Βουλή. Στις 14 Γενάρη η κυβέρνηση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Αλί Μαχντί ανακοίνωσε ότι επιθυμεί διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ με στόχο την εξεύρεση μοντέλου που θα επιτρέψει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη χώρα. Η ανακοίνωση του Ιρακινού πρωθυπουργού έγινε παρά τις αμερικανικές απειλές για «πάγωμα» της χρηματοπιστωτικής πρόσβασης των Ιρακινών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED), όπου κινούνται τα έσοδα από τις εξαγωγές του ιρακινού πετρελαίου και τις επακόλουθες απειλές για ανάσχεση της στρατιωτικής βοήθειας 250.000.000 δολαρίων. Την Πέμπτη οι «Τάιμς της Ν. Υόρκης», σε μία προσπάθεια να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, διέδωσαν πως ο αμερικανικός στρατός ξανάρχισε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ. Ομως αυτό αργότερα διαψεύστηκε τόσο από τον εκπρόσωπο του Πενταγώνου, όσο και από τον εκπρόσωπο Τύπου του Ιρακινού πρωθυπουργού για στρατιωτικά ζητήματα.

Απαρατήρητη δεν θα πρέπει να περνά και η πρόσφατη πρόταση του προέδρου της Επιτροπής Αμυνας και Ασφάλειας του ιρακινού Κοινοβουλίου Μοχάμαντ Ρεζά για αγορά ρωσικών πυραύλων «S-300», προκειμένου να βελτιωθεί η ιρακινή αεράμυνα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και περίπου δύο βδομάδες αφότου κάποιοι Αμερικανοί πολιτικοί (π.χ. ο Ρεπουμπλικάνος Μάρκο Ρούμπιο) επανέφεραν στο τραπέζι πρόταση περί ανεξαρτητοποίησης του ιρακινού Κουρδιστάν, ο Α. Μαχντί μετέβη στο ιρακινό αυτόνομο Κουρδιστάν για συναντήσεις με τον Κούρδο πρωθυπουργό Μασρούρ Μπαρζανί. Του θύμισε (κατά εκτενές ρεπορτάζ της ιστοσελίδας «Αλ Μόνιτορ») πως το αυτόνομο Κουρδιστάν είναι τμήμα του Ιράκ και θα πρέπει να υπακούει στις αποφάσεις της ιρακινής Βουλής. Κάλεσε την ηγεσία των Κούρδων να συνεργαστούν «πλήρως», ισχυριζόμενος πως η κεντρική κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει την παρουσία ξενών στρατευμάτων στο Ιράκ «υπό καμία πρόφαση».

Δεν έγινε βέβαια σαφές εάν «η μπάλα» παίρνει μόνο τα αμερικανικά ή και τα τουρκικά στρατεύματα που εξακολουθούν να δρουν στο βόρειο Ιράκ κατά υποτίθεται των μαχητών του ΡΚΚ... Την Πέμπτη, πάντως, τουρκικά βομβαρδιστικά ήταν αυτά που χτύπησαν θέσεις Γιαζίντι του ΡΚΚ στο Σιντζάν προκαλώντας τον θάνατο τεσσάρων μαχητών.

Ενδιαφέρουσες εξελίξεις όμως προκαλούνται το τελευταίο διάστημα εντός και εκτός Ιράν.

Στο εσωτερικό του Ιράν η δολοφονία Σολεϊμανί προκάλεσε αρχικά συσπείρωση όλων των δυνάμεων της αντιπολίτευσης απέναντι στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η αποκάλυψη πως τα ιρανικά αντίποινα της 8ης Γενάρη σε δύο βάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ συνοδεύτηκαν, την ίδια μέρα, από την κατά λάθος κατάρριψη ουκρανικού πολιτικού αεροσκάφους από δύο ιρανικούς πυραύλους με ευθύνη των «Φρουρών της Επανάστασης» (σκοτώνοντας 176 ανθρώπους), προκαλεί «τριγμούς» στο εσωτερικό της ιρανικής κυβέρνησης.

Οι «τριγμοί» αυτοί τροφοδοτούν, εκ νέου, τις έριδες ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης, μέρος των οποίων ταυτίζεται με τον «μεταρρυθμιστή» Πρόεδρο της χώρας, Χασάν Ροχανί, ο οποίος μεσοβδόμαδα διεκδίκησε εμμέσως πλην σαφώς αλλαγές και στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας ενόψει και των βουλευτικών εκλογών της 21ης Φλεβάρη στο Ιράν.

Ενα άλλο μέρος της ιρανικής αστικής τάξης φαίνεται να συσπειρώνεται πίσω από τους πιο συντηρητικούς κύκλους με επικεφαλής τον Σιίτη ανώτατο ιερωμένο Αλί Χαμενεΐ, που δείχνει πως έχει σαφώς υποστεί πλήγμα γοήτρου από την κατά λάθος κατάρριψη του ουκρανικού πολιτικού αεροσκάφους. Ωστόσο, η πλευρά των συντηρητικών θεωρεί πως δικαιώνεται στο θέμα της διατήρησης σκληρής στάσης απέναντι στις δυτικές δυνάμεις μετά και από την απόφαση των Βρετανίας, Γερμανίας και Γαλλίας μεσοβδόμαδα να προχωρήσουν στην ενεργοποίηση του λεγόμενου Μηχανισμού Επίλυσης Διαφορών, που προβλέπεται από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Ο μηχανισμός αυτός προβλέπει την επαναφορά των διεθνών κυρώσεων του ΟΗΕ σε βάρος του Ιράν εάν μέσα σε 65 μέρες από τη συγκρότησή του δεν επιλυθούν οι διαφορές διαδίκων με το Ιράν. Επικρίθηκε σφόδρα από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, ενώ ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μ. Τζ. Ζαρίφ την Πέμπτη από το Νέο Δελχί αποκάλυψε πως οφείλεται στους εκβιασμούς της κυβέρνησης Τραμπ που απείλησε, σε διαφορετική περίπτωση, τις ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες με δασμούς 25% στις εισαγωγές αυτοκινήτων. Οι πιέσεις των ΗΠΑ για μία ακόμη φορά φάνηκε να πιάνουν τόπο. Δεν είναι σίγουρο εάν μακροπρόθεσμα θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, καθώς οι διατλαντικές κόντρες (μεταξύ άλλων και ενόψει Brexit) αναμένεται να ενταθούν περαιτέρω λόγω ασυμβίβαστων, ενδεχομένως, συμφερόντων.

Από τη «μεγάλη εικόνα» των εξελίξεων που καταγράφονται τις τελευταίες μέρες στην ευρύτερη περιοχή δεν θα πρέπει να παραβλέψει κανείς την κλιμάκωση των επιχειρήσεων της συριακής και ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας στο Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας, που σιγά σιγά «αδειάζει» από φιλότουρκους μισθοφόρους τζιχαντιστές του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», καθώς στρέφονται σε πιο επικερδείς επιχειρήσεις συγκρούσεων στην Τρίπολη της Λιβύης, υπό τις προτροπές και τη «βοήθεια» της Τουρκίας. Δεν είναι τυχαίο πως την ίδια περίοδο, η κυβέρνηση Ερντογάν επιχειρεί να επαναδιαπραγματευτεί με τη Ρωσία μία «νέα εκεχειρία» στο Ιντλίμπ, ενώ το περασμένο Σάββατο στη Μόσχα προηγήθηκε συνάντηση ανάμεσα στους αρχηγούς των μυστικών υπηρεσιών Τουρκίας και Συρίας. Εκεί ο Σύρος στρατηγός (ενδεχομένως με έμμεση στήριξη της Μόσχας) απαίτησε την «άμεση και πλήρη» αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από όλο το συριακό έδαφος. Κάτι παρόμοιο ζήτησε τέσσερις μέρες αργότερα και ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκιπας Φαϊσάλ Μπιν Φαρχάν, που μιλώντας στο αραβικό κοινοβούλιο του Αραβικού Συνδέσμου στο Κάιρο την Τετάρτη, καταδίκασε τη δράση του τουρκικού στρατού στη Βόρεια Συρία. Αυτά όταν μόλις πριν από έξι - επτά χρόνια Τουρκία και Σαουδική Αραβία έστελναν στρατιές μισθοφόρων τζιχαντιστών κατά του τότε κοινού αντιπάλου τους Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ.