Από τη μεταφορά στρατιωτικών οχημάτων σε λιμάνι της Ευρώπης ενόψει της άσκησης

Η διεκπεραίωση αυτή θα απαιτήσει δρομολόγια συνολικού μήκους 4.000 χλμ., όπως τα προϋπολογίζουν οι αρμόδιοι. Θα συμμετάσχουν δυνάμεις από 18 κράτη: ΗΠΑ, Βέλγιο, Γαλλία, Λιθουανία, Καναδάς, Ολλανδία, Τσεχία, Γερμανία, Πολωνία, Δανία, Ουγγαρία, Ισπανία, Εσθονία, Ιταλία, Βρετανία, Φινλανδία, Λετονία, αλλά και η Γεωργία, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.

Δεν είναι ακόμα καθαρό τι και πόση δύναμη θα διεκπεραιωθεί του χρόνου από την Αλεξανδρούπολη γι' αυτήν την «εκπαιδευτική δραστηριότητα». Ωστόσο οι Αμερικανοί έχουν ήδη εκμεταλλευτεί τις πολλαπλές δυνατότητες της πόλης στο παρελθόν, τις οποίες θέλουν να επαυξήσουν, με έργα που έχουν ήδη γίνει (απομάκρυνση ναυαγίου από την προβλήτα) συν άλλα στο άμεσο μέλλον. Θυμίζουμε πως το Μάη του 2019 έπιασε λιμάνι στην ακριτική πόλη το αμερικανικό οχηματαγωγό «GREEN RIDGE», το οποίο μετέφερε περισσότερα από 800 οχήματα και φορτία με εξοπλισμό και υλικό για τις αμερικανοΝΑΤΟικές ασκήσεις «Saber Guardian» και «Decisive Strike» που έλαβαν χώρα σε Ρουμανία και Βαλτικές Χώρες.

Ο Αμερικανός πρέσβης Πάιατ σε πρόσφατη στρατιωτική άσκηση στο Λιτόχωρο

Σε εφαρμογή της ειλημμένης απόφασης να στείλει συστοιχία «Patriot» συν το αναγκαίο προσωπικό (έως και 130 άτομα) στη Σαουδική Αραβία (για ενίσχυση της αντιπυραυλικής - αντιαεροπορικής ομπρέλας της κόντρα στο Ιράν, σε υλοποίηση σχετικών αμερικανικών σχεδιασμών), ήδη μια πρώτη ομάδα αρμόδιων στελεχών μετέβη στην αραβική χώρα για κατόπτευση του χώρου προς κατάρτιση της σχετικής αναφοράς.

Στο εξής αναμένεται η σχετική απόφαση του ΚΥΣΕΑ, ώστε να μπει μπροστά η φάση της υλοποίησης. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, μιλώντας την Πέμπτη στη Βουλή, υπερασπίστηκε την αποστολή της συστοιχίας, λέγοντας ότι «η Σαουδική Αραβία είναι μία χώρα, με την οποία ανακαλύπτουμε κοινά γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή»...

Επίσης, ουσιαστικά επιβεβαίωσε πληροφορίες ότι στην πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη - Μακρόν στο Παρίσι, ο Γάλλος Πρόεδρος έβαλε θέμα αποστολής Ελλήνων στρατιωτών και στο Μάλι.

Ο Ν. Παναγιωτόπουλος προσπάθησε να δικαιολογήσει το άνοιγμα ενός ακόμα κεφαλαίου στην ιμπεριαλιστική εμπλοκή, μιλώντας για «μία περιοχή, δυνητικά επικίνδυνη ως προς την ανάπτυξη ριζοσπαστικών, φονταμενταλιστικών κινημάτων» και αποκαλύπτοντας ότι ήδη υπηρετούν εκεί δύο στελέχη του Στρατού Ξηράς έως τον Μάη 2020, σε «εκπαιδευτική αποστολή» της ΕΕ, με απόφαση που εγκρίθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. «Υπάρχουν προτάσεις να αναπτύξουμε κι άλλες δυνάμεις αλλά δεν έχει ληφθεί θετική απόφαση επ' αυτού», πρόσθεσε. Το θέμα αναμένεται να βρεθεί στην ατζέντα και της επικείμενης (τη Δευτέρα) επίσκεψης της Γαλλίδας υπουργού Αμυνας στην Αθήνα.

Μεσοβδόμαδα, εξάλλου, συνεχίστηκαν στην Αθήνα οι συζητήσεις με αντιπροσωπεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για εμβάθυνση της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας. Θυμίζουμε, κατόπιν «αιτήματος» των Αμερικανών που έβαλαν θέμα ακόμα και για αποστολή φρεγάτας για τον έλεγχο των Στενών του Ορμούζ, η κυβέρνηση έχει διαθέσει το στρατιωτικό προσωπικό που υπηρετεί στη χώρα για συλλογή, ανάλυση και ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τις κινήσεις στον Κόλπο.

Ταυτόχρονα, τη Δευτέρα, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας επαναβεβαίωσε την απόφαση της κυβέρνησης να μετάσχει με μέσα και προσωπικό στη νέα επιχείρηση της ΕΕ, που τέλη Μάρτη θα αναπτυχθεί στους θαλάσσιους διαύλους στα ανοιχτά της Λιβύης, με το πρόσχημα της τήρησης του εμπάργκο όπλων για τη χώρα.

«Η Ελλάδα δήλωσε ξανά αυτό που έχει δηλώσει και στο παρελθόν, ότι είναι έτοιμη να συνεισφέρει σε αυτήν την προσπάθεια, καταρχήν με μέσα, αλλά και με οποιαδήποτε άλλη υποστήριξη θα χρειαστεί», έλεγε σχετικά ο Δένδιας, ενώ αρμόδια στελέχη του ΥΠΕΞ επιβεβαίωναν ότι η Αθήνα είναι έτοιμη να συνεισφέρει με πλοία ή/και αεροσκάφη στη νέα επιχείρηση. Ανάλογη αποστολή στο πλαίσιο αντίστοιχου ευρωπαϊκού προγράμματος ετοιμάζουν και για το Ιράκ.

Παραπέρα, ο Αμερικανός πρέσβης Τζ. Πάιατ αποκάλυψε την Τετάρτη (σε φιέστα που έκλεινε την πολύμηνη παρουσία και εκπαίδευση στο Στεφανοβίκειο τάγματος της 3ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ) ότι από Οκτώβρη θα μετασταθμεύσει εκεί ακόμα πιο ενισχυμένη δύναμη από τώρα, κατονομάζοντας συγκεκριμένα την 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία τους (έχει στο δολοφονικό «παλμαρέ» της επιχειρήσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν).

Ενδεικτικό για το τι σηματοδοτεί μια τέτοια εξέλιξη είναι ότι αρμόδιες ελληνικές πηγές εξέφραζαν κατόπιν στα πηγαδάκια έως και απορία για το πού θα χωρέσει όλη αυτή η δύναμη, αν και άλλοι παράγοντες θεωρούν ότι οι Αμερικανοί θα στείλουν τμήματά της. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, ακόμα πιο ενισχυμένα από ό,τι ήταν στη φετινή αμερικανική παρουσία.

Ταυτόχρονα, ο Πάιατ έκανε σαφές ότι οι Αμερικανοί θα αξιοποιήσουν περαιτέρω και την Αλεξανδρούπολη, ώστε η Ελλάδα να χρησιμεύσει ως βασικός κόμβος διεκπεραίωσης αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, βασικά στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, για τη γιγαντιαία αμερικανοΝΑΤΟική άσκηση «Defender Europe 2021».

Εξ ου και την Τετάρτη, επισκέφτηκε την Αλεξανδρούπολη και επιθεώρησε το λιμάνι ο Αμερικανός αρχιστράτηγος (Maj. General) Christofer Mohan, διοικητής της 21ης Διοίκησης Υποστήριξης Πολεμικών Επιχειρήσεων του Στρατού των ΗΠΑ (21st Theater Sustainment Command - US Army), θηριώδης σχηματισμός υπεύθυνος για την τέτοια υποστήριξη αναπτύξεων του αμερικανικού στρατού σε όλο το μήκος και πλάτος της ευρωπαϊκής ηπείρου, με αρμοδιότητες και στην Αφρική.

Ο Αμερικανός αρχιστράτηγος συζήτησε με εμπλεκόμενους φορείς της περιοχής τεχνικά ζητήματα καθώς και λεπτομέρειες αναφορικά με τη μεταφορά αρμάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού από την πρωτεύουσα του Εβρου στις χώρες διεξαγωγής της προαναφερόμενης άσκησης. Εξέτασαν, προς τούτο, σημείο το σημείο την προβλήτα όπου θα ελλιμενιστεί πλοίο των ΗΠΑ, το οποίο θα μεταφέρει στρατιωτικό εξοπλισμό, άρματα και ελικόπτερα.

Η εμπλοκή συνεχίζεται και σε άλλα μέτωπα. Η φρεγάτα «Ψαρά» βρίσκεται νότια της Κύπρου πλέοντας δίπλα στο γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ», ως ένα από τα πλοία προστασίας του, ανοιχτά της Κύπρου, ενώ φημολογείται ότι κοντά βρίσκεται και ελληνικό υποβρύχιο. Η φρεγάτα συμμετέχει στη Ναυτική Δύναμη «Task Force 473» του αεροπλανοφόρου, στο πλαίσιο της επιχείρησης «FOCH 2020» των Γάλλων, στην περιοχή Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Σε αυτό το πλαίσιο, κατά πληροφορίες από το ΓΕΝ, την Τετάρτη, ο Γάλλος διοικητής της «Task Force 473», υποναύαρχος, Μαρκ Οσεντά, επιβαίνων επί του αεροπλανοφόρου, επισκέφθηκε την «Ψαρά» εν πλω, ενημερώθηκε για τις δυνατότητες, τα χαρακτηριστικά του πλοίου και ξεναγήθηκε στους χώρους του, ενώ απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό στο πλήρωμα, τονίζοντας τη «σημαντική συνεισφορά» της φρεγάτας στην ανωτέρω αποστολή.

Τέλος, στη ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2 που επιχειρεί στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ελέγχοντας τον πλου ρωσικών πλοίων είναι ενταγμένα η φρεγάτα «Αιγαίο», η πυραυλάκατος «Ξένος», το ναρκοθηρευτικό «Καλυψώ» και η κανονιοφόρος «Μαχητής».

Τα δύο έγγραφα που αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης»

Η «EU Border Assistance Mission in Libya» (EUBAM) στήθηκε τον Μάη 2013 και στην ουσία πρόκειται για ένα ακόμα από τα πολλά «εργαλεία» που αξιοποιεί η ιμπεριαλιστική ένωση για να προωθεί τα συμφέροντά της στην περιοχή. Επισήμως «υποστηρίζει τις αρχές της Λιβύης στην ανάπτυξη της διαχείρισης των συνόρων και της ασφάλειας στα χερσαία, θαλάσσια και εναέρια σύνορα της χώρας».

Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της ΕΥΕΔ (Δεκέμβρης 2019), «η αποστολή επιχειρεί από το αρχηγείο της στην Τρίπολη και ένα υπο-γραφείο στην Τύνιδα. Το τωρινό εξουσιοδοτημένο προσωπικό ανέρχεται σε 65 άτομα». Η ΕΥΕΔ δίνει και ένα πρόσθετο στοιχείο, ότι στην «EUBAM Libya» συνεισφέρουν συνολικά 15 κράτη - μέλη της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Αξίζει να σημειωθεί, ενδεικτικά για το πού στέλνουν τον κόσμο να πάει να δουλέψει, λόγω της κατάστασης παλιότερα στη Λιβύη και ειδικά στην Τρίπολη, η EUBAM λειτουργούσε με ολιγοπρόσωπο επιτελείο από τον Αύγουστο του 2014 έως και τουλάχιστον το 2016 μόνο στην Τυνησία, αλλά συνέχιζε «να υποστηρίζει την Υπηρεσία Τελωνείων της Λιβύης και την Ακτοφυλακή μέσω εργαστηρίων και σεμιναρίων που οργανώθηκαν εκτός Λιβύης», όπως αναφέρουν τα σχετικά ευρωενωσιακά κείμενα.

Με ελληνικές πλάτες και σε αυτήν την περίπτωση, καθώς οι αστικές κυβερνήσεις έχουν στηρίξει διαχρονικά τις τέτοιες προσπάθειες. Π.χ. επί ΣΥΡΙΖΑ, στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στη Σούδα, το ΓΕΝ έχει διοργανώσει σχολεία με αντικείμενα όπως «Εκμάθηση Βασικών Αρχών Επικοινωνιών» με συμμετοχή αξιωματικών και υπαξιωματικών της Ακτοφυλακής της Λιβύης, εκπαιδεύσεις ενταγμένες στο πλαίσιο «παροχής συνδρομής» του ΠΝ στην αεροναυτική επιχείρηση της ΕΕ «Sophia», στα ανοιχτά της Λιβύης.

Διόλου τυχαία, στις 25/10/18, ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Ευ. Αποστολάκης (και αργότερα υπουργός Αμυνας επί ΣΥΡΙΖΑ), μετέχοντας στη Σύνοδο της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ, έλεγε πως «η συνέχιση της επιχείρησης "Sophia" είναι σημαντική για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών στη Μεσόγειο. Οι ελληνικές ΕΔ, πέραν της διάθεσης προσωπικού και μέσων στην επιχείρηση, συνδράμουν σε αυτήν και με την παροχή εκπαίδευσης σε στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού και της Ακτοφυλακής της Λιβύης, από το ΚΕΝΑΠ».

Αντίστοιχα, η αποστολή της ΕΕ «EUAM Iraq» «για τη στήριξη της μεταρρύθμισης του τομέα της Ασφάλειας στο Ιράκ» ξεκίνησε στις 22/11/17, ως «μη στρατιωτική συμβουλευτική αποστολή της ΕΕ», αναλαμβάνοντας έργο στη Βαγδάτη, σε υλοποίηση σχετικής απόφασης των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ. Τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της ΕΥΕΔ αναφέρουν ότι έως και τον Δεκέμβρη 2019 υπηρετούσαν εκεί 98 «εξουσιοδοτημένα στελέχη».

Eurokinissi

Από την εκδήλωση της Τρίτης με τους πρέσβεις ΗΠΑ - Τουρκίας - Ισραήλ

Η πρώτη με τίτλο «Προϋποθέσεις για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο», που οργάνωσε το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη» της Αννας Διαμαντοπούλου, και τη συμμετοχή των πρεσβευτών των ΗΠΑ, της Τουρκίας και του Ισραήλ, και η δεύτερη του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), με τον εύγλωττο τίτλο «Μας συμφέρει η Χάγη;», όπου τοποθετήθηκαν οι πρώην υπουργοί Εξωτερικών επί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, Γιώργος Παπανδρέου, Ντόρα Μπακογιάννη και Γιώργος Κατρούγκαλος κ.ά.

Οι δύο εκδηλώσεις, που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν μία, επιβεβαίωσαν πως οι επικίνδυνες «διευθετήσεις» που προωθούνται αποτελούν προϋπόθεση της αμερικανοΝΑΤΟικής «τάξης» και συνοχής στην περιοχή, με το βλέμμα στη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στη συγκρότηση των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων για παραπέρα όξυνση, στον κρίσιμο ρόλο της Τουρκίας στη διαμόρφωση του συσχετισμού δυνάμεων και την προσπάθεια για παραμονή της στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με τα ανάλογα βέβαια ανταλλάγματα.

Το σχετικό στίγμα έδωσε στην τοποθέτησή του ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, ο οποίος αναφέρθηκε στα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ανατ. Μεσόγειο, λέγοντας ότι η Ουάσιγκτον εστιάζει στις προκλήσεις στην περιοχή, «όπου έχει επιστρέψει ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων», ενώ κατονόμασε Ρωσία και Κίνα ως έχουσες διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα από τις ΗΠΑ, και με παρουσία πλέον στην Ανατ. Μεσόγειο, όπως είπε. Κατηγόρησε ακόμη τη Ρωσία ότι αποσταθεροποιεί Δυτικά Βαλκάνια, Συρία και Λιβύη και αναφέρθηκε στα ενεργειακά έργα που γίνονται στην περιοχή, λέγοντας ότι αλλάζουν τον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, με την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο.

«Για όλα αυτά, Ελλάδα και Δυτικά Βαλκάνια επέστρεψαν στο προσκήνιο της πολιτικής μας», είπε χαρακτηριστικά, ενώ δίνοντας το στίγμα για το τι ρόλους επιφυλάσσει στη χώρα η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, τόνισε ότι οι ΗΠΑ βλέπουν την Ελλάδα ως έναν «ισχυρό σύμμαχο στην περιοχή για τη διαμόρφωση των Βαλκανίων» πάνω σε ευρωατλαντικά πρότυπα, χαιρέτισε τη νέα Συμφωνία για τις βάσεις που μετατρέπει τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στόχο των ανταγωνιστών, όπως και την επανέναρξη της συζήτησης για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, τονίζοντας πως ΗΠΑ και Ελλάδα συμφωνούν στο ότι πρέπει να συνεχιστεί ο «διάλογος» με την Τουρκία, για την παραμονή της στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Πάνω σε αυτήν τη βάση, χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε ο Τούρκος πρέσβης, Μπουράκ Οζουγκερτζίν, μιλώντας για τη σημασία της «συνεισφοράς» της Τουρκίας στην αμερικανοΝΑΤΟική «τάξη» στην περιοχή όσο και τα ανταλλάγματα που διεκδικεί η αστική της τάξη.

Ο πρέσβης διαφήμισε την ικανότητα της Τουρκίας για «προβολή σταθερότητας», λέγοντας πως η χώρα του χρησιμοποιεί πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά μέσα για να εξασφαλίσει «ηρεμία και σταθερότητα» αλλά και «για να παράσχουμε ασφάλεια» από το Αφγανιστάν έως την Αφρική, ενώ έκανε λόγο για «μια "ατακτοποίητη" περιοχή, όπου η Τουρκία έχει χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής», σημειώνοντας πως «πρέπει να καθορίσουμε τις θαλάσσιες ζώνες και τους αεροδιαδρόμους όχι μόνο για εμάς αλλά και για τρίτες χώρες. Δεν θα εθνικοποιήσουμε τις ζώνες αυτές. Και θα πρέπει να καθορίσουμε τα μερίδια των ενεργειακών πόρων, με βάση το Διεθνές Δίκαιο», δίνοντας δηλαδή τον... ορισμό του «γκριζαρίσματος» σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο εντός πλαισίου ΝΑΤΟ.

Στο ίδιο πνεύμα και ο πρέσβης του Ισραήλ, Γιόσι Αμράνι, ζήτησε μια «παγκόσμια τάξη» βασιζόμενη όχι απαραίτητα στο Διεθνές Δίκαιο ή στον ΟΗΕ, αλλά οπωσδήποτε «με την παρουσία των ΗΠΑ ορατή», γιατί η απουσία τους «θα δημιουργήσει προβλήματα», ενώ κάλεσε ΕΕ και ΟΗΕ να μην ασχολούνται τόσο πολύ με τη χώρα του. Πολύ χαρακτηριστικό δε για τις βαριές ευθύνες που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και πριν του ΣΥΡΙΖΑ, που απογείωσαν τη συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, είναι το κάλεσμά του στην ελληνική κυβέρνηση, «ως σύμμαχος» που είναι, να προβάλλει τις θέσεις του Ισραήλ στα διεθνή φόρα.

Παράλληλα, στις συζητήσεις αναδείχτηκε ξανά πως «πυλώνας» του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στην περιοχή είναι η προσπάθεια για «μοιρασιά» του ενεργειακού (και άλλου) πλούτου της περιοχής και των δρόμων μεταφοράς του, με βασικό όχημα σχήματα ανάμεσα στις αστικές τάξεις της περιοχής, όπως το «Φόρουμ Ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου» (Eastern Mediterranean Gas Forum) και τις ΗΠΑ και την ΕΕ «σε ρόλο υπερκείμενης πηγής ισχύος», όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε.

Γι' αυτό και ο Τζ. Πάιατ στην τοποθέτησή του παρέπεμψε στην κινητικότητα Αμερικανών αξιωματούχων στην περιοχή ώστε να δείξουν σε όλες τις χώρες της περιοχής πως «μπορούν να επωφεληθούν από τη συνεργασία μεταξύ τους», με μοχλό τις αμερικανοΝΑΤΟικές «διευθετήσεις». Εξ ου και χαιρέτισε την πρόσκληση της Τουρκίας στο «Eastern Mediterranean Gas Forum», όπως και - ξανά - τα ενεργειακά έργα που γίνονται με επίκεντρο την Ελλάδα, σε αντιπαράθεση, όπως έκανε ο ίδιος σαφές, με τα ρωσικά σχέδια, λέγοντας ευθέως ότι θα βοηθήσουν τις ΗΠΑ να σπάσουν το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο.

Ενώ χαρακτηριστικές είναι και οι αποστροφές τόσο του πρώην υπουργού Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κατρούγκαλου πως το «Φόρουμ Ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου» αποτελεί «στρατηγικό μέσο όχι απλώς για την οικονομική εκμετάλλευση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων της περιοχής, αλλά και για την πολιτική σταθεροποίησή της», όσο και του Γ. Παπανδρέου πως ήδη επί ημερών της πρωθυπουργίας του «είχαμε θίξει» ως ενδεχόμενο ότι το Φόρουμ μπορεί να αξιοποιηθεί και «για μια πιθανή προσέγγιση Ισραήλ - Ιράν», σίγουρα για μια προσέγγιση Κύπρου - Τουρκίας, αλλά και για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Ενώ τυχαία δεν είναι και η παρομοίωση της Αννας Διαμαντοπούλου των σχημάτων όπως το Φόρουμ, με την ΕΚΑΧ, τον πρόδρομο της ΕΕ, που στην «καρδιά» της είχε τα συμφέροντα των μονοπωλίων του άνθρακα και του χάλυβα, ζητώντας να προχωρήσει ο διάλογος μεταξύ όλων των χωρών στην περιοχή (όχι μόνο στα «δίδυμα ανταγωνισμών» Ελλάδα - Τουρκία ή Ισραήλ - Παλαιστίνη), ώστε να προχωρήσουν από κοινού σχέδια για μπίζνες σε τομείς όπως η κρουαζιέρα, η ναυτιλία, η Ενέργεια, η ναυπηγοεπισκευή.

Σε αυτό το «τραπέζι» ακουμπούν οι αστικές τάξεις της περιοχής τις διεκδικήσεις τους, με τον Τούρκο πρέσβη να καλεί σε «υπεύθυνη και συνεργατική» συμπεριφορά, ζητώντας όλοι οι παίκτες της περιοχής να προσανατολιστούν σε ολοκληρωμένες («inclusive») λύσεις, τονίζοντας ότι ο αγωγός «East Med» δεν βγάζει νόημα οικονομικά - εμπορικά, και «προειδοποιώντας» σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο πως «όποιος θεωρεί πως μπορεί εκεί να έχει όλα τα μερίδια, μπορεί να γυρίσει σπίτι με άδεια χέρια», και τον Ισραηλινό πρέσβη να τονίζει ότι η περιφερειακή συνεργασία μπορεί να έχει «συγκολλητική ουσία» την Ενέργεια, π.χ. με καύσιμο από Ισραήλ και Αίγυπτο να φτάνει στην ΕΕ.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι τοποθετήσεις των υπουργών και των υπόλοιπων «ειδικών» και εισηγητών έδωσαν το στίγμα της απόλυτης στοίχισης όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των αστικών επιτελείων στην παραπέρα εμπλοκή στα προτάγματα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, και γι' αυτό της «προετοιμασίας εδάφους» (και μάλιστα με υποτιθέμενη «φιλειρηνική» προβιά) για τις επικίνδυνες «διευθετήσεις» που είναι μπροστά.

Ενώ ανέδειξαν και την «αναζήτηση», μέσα σε αυτό το πλαίσιο, των δρόμων και των ορίων των «επώδυνων αλλά αναγκαίων» συμβιβασμών με την τουρκική αστική τάξη που να διασφαλίζουν τα «εθνικά» συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης:

-- Με κοινό μπούσουλα ότι «η μόνη ρεαλιστική προοπτική επίλυσης της διαφοράς πρέπει να αποδέχεται την ένταξη της άλλης πλευράς στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου» (Γ. Κατρούγκαλος) και «αξιολογώντας και την όποια σύγκλιση συμφερόντων σε σχέση με την ανάπτυξη, το περιβάλλον, την Ενέργεια, τον Τουρισμό και πολλά άλλα» (Γ. Παπανδρέου).

-- Εστιάζοντας στην «ανάγκη η Ελλάδα να διασφαλίσει την πρωτοβουλία των κινήσεων» για τις «διευθετήσεις» πριν «οι τρίτοι να μας επιβάλουν να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» (Ντ. Μπακογιάννη).

-- Και «ζυγίζοντας πολύ καλά τι κερδίζουμε και τι χάνουμε με κάθε επιλογή μας», αφού ναι μεν χρειάζεται μια αποφασισμένη κυβέρνηση να σπάσει «την κατεστημένη αντίληψη ότι η στασιμότητα έχει μεγαλύτερο όφελος» αλλά «όσοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να προβούμε σε μονομερείς ή στρατιωτικού τύπου κινήσεις, οφείλουν να αναλογισθούν ότι και αυτές μπορεί να έχουν δυσανάλογο κόστος ή να οδηγήσουν τη χώρα σε διαπραγματεύσεις υπό πίεση» (Γ. Παπανδρέου).

«Φορτσάροντας» δηλαδή όλοι μαζί για τα σχέδια συνδιαχείρισης με ορίζοντα τη Χάγη, «μια ώρα αρχύτερα», και γι' αυτό επαναλαμβάνοντας «με ένα στόμα μια φωνή» πως η Τουρκία έχει δικαιώματα σε Αιγαίο και Μεσόγειο και επαινώντας τη Συμφωνία του Ελσίνκι και τον εμπνευστή της Κ. Σημίτη (Δ. Καιρίδης, βουλευτής ΝΔ), ζητώντας «να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, να βάλουμε νερό στο κρασί μας για να προσεγγίσουμε μια λύση» (Ευ. Αποστολάκης, πρ. υπουργός Αμυνας επί ΣΥΡΙΖΑ), καλώντας σε «κατανόηση των θέσεων των άλλων χωρών που διεκδικούν τις ενεργειακές πηγές ή μέρος τους» (Π. Αποστολίδης, πρέσβης επί τιμή), μιλώντας για τα «αμαρτήματα» της χώρας, «όπως το να θεωρεί ότι θα έχει ΑΟΖ έως την Κύπρο» (Χρ. Ροζάκης, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών), ώστε να φύγουν από τη μέση του αμερικανοΝΑΤΟικού δρόμου τα «εμπόδια» των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ζυμώνοντας όλοι μαζί το κάλπικο για τους λαούς δίλημμα: Είτε «επιβολή του νόμου της ζούγκλας» και πόλεμος είτε «επίλυση των προβλημάτων μέσω διαλόγου και διαιτησίας» με «επώδυνες» (για τους λαούς), αλλά «δίκαιες» τάχα μοιρασιές ανάμεσα στους καπιταλιστές και από κοινού ληστεία των ενεργειακών και άλλων πόρων.

Κρύβοντας δηλαδή ότι τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - κεφαλαίου είναι ο ορισμός της καπιταλιστικής «ζούγκλας», είτε οδηγήσουν σε πρόσκαιρους συμβιβασμούς και «διευθετήσεις», σε «συνεκμετάλλευση» - ληστεία του ενεργειακού πλούτου των λαών της περιοχής, που με μαθηματική ακρίβεια προετοιμάζουν τους επόμενους γύρους των ανταγωνισμών, είτε οδηγήσουν σε θερμά επεισόδια ή ακόμα και μια πολεμική αντιπαράθεση που θα πληρώσουν και πάλι οι λαοί, ως μέσο για τις νέες μοιρασιές, «ισορροπίες» και «ολοκληρωμένες λύσεις» των ιμπεριαλιστών.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, και με τις συνεχείς τουρκικές υπερπτήσεις στο Αιγαίο να «υπενθυμίζουν» τις πάγιες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, ολοκληρώθηκε την Πέμπτη στην Αθήνα άλλος ένας γύρος για τα περιλάλητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που «τρέχουν» με «παρότρυνση» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ προς επιτάχυνση των «διευθετήσεων» για να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή.

Αλλωστε, αποκαλυπτικός, για μια ακόμα φορά, για το πώς η εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ δίνει «αέρα» στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας, ήταν ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ. Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στο πλαίσιο της Διάσκεψης για την Ασφάλεια στο Μόναχο για το «αν οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης του ΝΑΤΟ», σημείωσε:

«Εκτιμούμε πολύ και τις δύο ως συμμάχους. Συνεισφέρουν στο ΝΑΤΟ με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους, με θαλάσσιες ικανότητες, με τους στρατούς τους, και οι δύο χώρες είναι σημαντικές. Κάθονται γύρω από το ίδιο τραπέζι κάθε μέρα στο ΝΑΤΟ και παίρνουμε αποφάσεις για επιτάχυνση του αγώνα κατά της τρομοκρατίας ή τη βελτίωση της κυβερνοάμυνάς μας ή τη διακήρυξη του Διαστήματος ως νέου επιχειρησιακού τομέα. Ελλάδα και Τουρκία παρέχουν υπηρεσίες μαζί στο ΝΑΤΟ κάθε μέρα. Οντως υπάρχουν μερικές διαφορές μεταξύ τους, που δεν είναι εύκολο να επιλυθούν, όμως αυτές οι διαφορές δεν έκαναν αδύνατο για το ΝΑΤΟ να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, ή Ελλάδα και Τουρκία να εργάζονται μαζί στο ΝΑΤΟ», φέρνοντας ως παράδειγμα τη ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο με πρόσχημα το Προσφυγικό.

Από τη συνάντηση αντιπροσωπειών Ελλάδας και Τουρκίας τον περασμένο Δεκέμβρη στο Λονδίνο

Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του (ΑΚΡ), ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν είπε ότι οι εξελίξεις στο Ιντλίμπ «επανέρχονται και η Λιβύη μπορεί να είναι αιτία για να θερμανθούν τα νερά στη Μεσόγειο». Υποστήριξε πως «η αποφασιστική στάση μας στη Μεσόγειο άρχισε να γίνεται αποδεκτή» αλλά και πως «λόγω της σθεναρής στάσης της Τουρκίας, η κατάσταση που δημιουργείται μετά το μνημόνιο συνεργασίας με τη Λιβύη (σ.σ. τη δοτή κυβέρνηση του Σάρατζ) στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται σταδιακά αποδεκτή από εμπλεκόμενα μέρη (...) ειδικά από την Ελλάδα».

Οσο κι αν η αντίδραση από την ελληνική πλευρά ήταν σε υψηλούς τόνους, καθόλου δεν αλλάζει το γεγονός ότι διεξάγεται ένα σύνθετο παζάρι ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική αστική τάξη με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα, στο έδαφος των τετελεσμένων που δημιουργεί η τουρκική επιθετικότητα, με στόχο τη διαφύλαξη της ΝΑΤΟικής συνοχής.

Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε συνέντευξη στο τουρκικό δίκτυο TRT. Μετέφερε συζήτηση μεταξύ του Ερντογάν και του Ελληνα πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη, στην οποία σύμφωνα με τον Τούρκο υπουργό συμφωνήθηκε τα δύο ΥΠΕΞ να προετοιμάσουν συνομιλίες σχετικά με την «τουρκική μειονότητα στη Θράκη», για το τζαμί στην Αθήνα και για την «ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη».

Ακόμα, ότι ο Ερντογάν «είπε στον Μητσοτάκη: Εμείς μπορούμε να κάνουμε παρόμοια συμφωνία με εσάς, αρκεί να είστε έτοιμοι να συμβιβαστείτε. Μην κάνετε παιχνίδια πίσω από την πλάτη μας. Να είστε ειλικρινείς. Να μιλήσουμε. Να μάθετε να μοιράζεστε στην Ανατολική Μεσόγειο. Ολοι έχουν δικαιώματα εδώ».

Ο Τσαβούσογλου πρόσθεσε ότι «εμείς κάναμε όλες τις προειδοποιήσεις έναντι των χωρών οι οποίες επιχειρούν να αποκλείσουν την Τουρκία από τη Μεσόγειο σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά κανείς δεν τις πήρε στα σοβαρά» και μίλησε για «κινήσεις μας» (αποστολή γεωτρυπάνων, συμφωνία Ερντογάν - Σάρατζ) που έγιναν «σε ανταπόδοση», για να επαναλάβει πάντως ότι Τουρκία και ψευδοκράτος είναι έτοιμοι να συνομιλήσουν «για όλα τα θέματα, χωρίς ένταση».

Επίσης, η τουρκική ηγεσία επανέφερε τις αξιώσεις για τη Θράκη. Σχολιάζοντας δήλωση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, ο Τσαβούσογλου μίλησε για «παραβίαση αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» και για «τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης», η οποία μάλιστα «ήταν τουρκική εδώ και αιώνες και θα παραμείνει τουρκική».

Χαρακτηριστική ήταν και η δήλωση του Χαμί Ακσόι, εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ, στις 24 του Γενάρη, με την οποία η τουρκική πλευρά επέμεινε μεν να ζητά προκλητικά αποστρατιωτικοποίηση του Αιγαίου, σημείωσε ωστόσο ότι και «τις άλλες διαφορές στο Αιγαίο (...) θα θέλαμε να τις αντιμετωπίσουμε μέσω διαλόγου», αλλά και ότι «δεν αποκλείουμε κανένα μέσο ειρηνικής διευθέτησης που θα συμφωνήσουν αμοιβαία οι δύο πλευρές, συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Δικαστηρίου».

Αντίστοιχη ώθηση σε παζάρια δίνουν και οι διεργασίες γύρω από το Κυπριακό, εν αναμονή και των «προεδρικών εκλογών» που θα γίνουν την άνοιξη στο ψευδοκράτος, μετά τις οποίες πολλοί εντοπίζουν «το τελευταίο σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας» για μια διευθέτηση.

Τόσο η «ημερίδα» που οργάνωσαν αρχές της βδομάδας Τουρκία και ψευδοκράτος, όσο και διάφορες κινήσεις της κυπριακής κυβέρνησης (π.χ. πρόταση για συγκρότηση κοινής επιτροπής Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων) έδειξαν ότι «τρέχουν» διάφορα σχέδια για την «αξιοποίηση» της Αμμόχωστου, που επανέρχεται ως πόλος έλξης επενδύσεων και ανοίγει την όρεξη πολλών μονοπωλίων.

Δεν περνούν απαρατήρητα επίσης μια σειρά από δημοσιεύματα που στρέφουν ξανά την προσοχή στους όρους με τους οποίους έγινε το παζάρι το καλοκαίρι του 2017 στο Κραν Μοντανά. Ξεχώρισαν διαρροές για τις προτάσεις που είχε καταθέσει τότε η Τουρκία, δηλώνοντας έτοιμη για αναπροσαρμογή της στρατιωτικής της παρουσίας στην Κύπρο, μεταξύ άλλων με «περαιτέρω βαθμιαία μείωση σε αριθμούς», με βάση και την «πρόοδο που θα επιτυγχάνεται κατά την εφαρμογή της λύσης».

Βέβαια, δίπλα στα παραπάνω υπήρχαν και προτάσεις για «μια μόνιμη στρατιωτική δύναμη». Αλλωστε, τα σενάρια για δημιουργία τουρκικής βάσης σε μια «επανενωμένη Κύπρο» συνοδεύουν συχνά αντίστοιχα σενάρια και για τη στρατιωτική παρουσία δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία κ.ά. στο νησί.

Η Γαλλία, τέλος, επιχειρεί με τη σειρά της να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή, όπως δείχνει και η επίσκεψη της υπουργού Αμυνας Φλοράνς Παρλί μέσα στη βδομάδα στην Κύπρο, όπου βρίσκεται και το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ», γεγονός το οποίο παρουσίασε ως «σήμα ειρήνης» και το συνέδεσε με την «ασφάλεια» και την «ελεύθερη ναυσιπλοΐα».

Βέβαια η γαλλική στρατιωτική παρουσία σχετίζεται με την προστασία των συμφερόντων των μονοπωλίων της που δρουν στην περιοχή, ειδικά του ενεργειακού κολοσσού «Τotal», που έχει συμβόλαια σε «οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ. Αφορά επίσης τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, τα οποία προφανώς περιλαμβάνουν και τις σχέσεις με την Τουρκία, όσο κι αν επιχειρείται η Γαλλία να παρουσιαστεί από τις κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο ως ...«προστάτιδα» δύναμη.

Από την επίσκεψη του στρατηγού Χ. Χάφταρ στη Μόσχα

Η βδομάδα ήταν γεμάτη από τέτοιες στο φόντο όσων έχουν μεσολαβήσει, όπως οι συναντήσεις στη Μόσχα, στο Βερολίνο, στο Μόναχο, που προβάλλουν ως στόχο την επίτευξη μόνιμης εκεχειρίας, την τήρηση του εμπάργκο όπλων και την έναρξη διαδικασίας πολιτικής διευθέτησης. Στην πραγματικότητα όμως αποτελούν συνέχεια του παζαριού ανάμεσα στις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που διεκδικούν μερτικό από τη λεία της πολύπαθης χώρας.

Οι εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο είναι η άλλη όψη αυτού του παζαριού, όπου ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη στηρίζουν το ένα ή το άλλο στρατόπεδο στη Λιβύη, προωθώντας τα δικά τους ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η απόφαση της ΕΕ για νέα αεροναυτική αποστολή στα ανοιχτά της Λιβύης (στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα), με το πρόσχημα, αυτήν τη φορά, της «τήρησης του εμπάργκο όπλων» (η προηγούμενη επιχείρηση, «Σοφία», ήταν υποτίθεται για την προστασία των προσφύγων - μεταναστών). Η Τουρκία αντέδρασε έντονα για αυτήν την «παρέμβαση», με τον ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου να προειδοποιεί ότι «η ΕΕ δεν έχει καμία αρμοδιότητα να παίρνει αποφάσεις για τη Λιβύη».

Την Τρίτη επίσης, ο Αμερικανός πρέσβης στη Λιβύη Ρίτσαρντ Νόλαντ είχε συναντήσεις με τον Σάρατζ και με τον Χάφταρ (με αυτόν για πρώτη φορά), ενώ την Τετάρτη και την Πέμπτη, Χάφταρ και Σάρατζ ταξίδεψαν σε Μόσχα και Κωνσταντινούπολη αντίστοιχα, για να εξετάσουν με τους συμμάχους τους τις επόμενες κινήσεις τους. Και οι δύο έδωσαν διαβεβαιώσεις περί ετοιμότητας για διάλογο και «πολιτική διευθέτηση», με τον Χάφταρ να θέτει ως βασικό όρο τη «διάλυση των τρομοκρατών που στηρίζει η Τουρκία».

Το γεγονός ότι ο στρατός του Χάφταρ με τη στήριξη και του λεγόμενου «Φόρουμ των Φυλάρχων» σε πόλεις της ανατολής, και όχι μόνο, ελέγχει πλέον τις περισσότερες πετρελαιοπηγές και εγκαταστάσεις, δημιουργεί τεράστια δυσκολία και ανησυχία στην άλλη πλευρά. Αυτό έδειξε και ο βομβαρδισμός την Τετάρτη στο λιμάνι της Τρίπολης από τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό, που φαίνεται να έπληξε δεξαμενή καυσίμων, παρότι αρχικά είχε αναφερθεί ότι στόχος ήταν πλοίο που μετέφερε όπλα από την Τουρκία.