Εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης της επιστημονικής, κοινωνικής και πολιτικής τους ευαισθησίας, προσφέρθηκαν ως κάρβουνο εθελοντικής εργασίας σε αμφίβολους επιχορηγούμενους σκοπούς κι άλλοι δούλεψαν και δουλεύουν, έτσι ώστε να μη θεωρούνται ούτε άνεργοι ούτε εργαζόμενοι, σε δίκτυα αραχνοειδούς δομής και αμφίβολης αποτελεσματικότητας, χωρίς κανέναν κυβερνητικό, πόσο μάλλον λαϊκό έλεγχο.

Αυτή η ...κοινωνική δικτύωση, που εκτροχιάστηκε φυσιολογικά στην εποχή του διαδικτύου, είναι η πιο ύπουλη παγίδα για την εξουδετέρωση κάθε λογής γνήσιου λαϊκού κινήματος και ένας δηλητηριώδης αόρατος αντίπαλος στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία. Η προσωπική μου εμπειρία πυροδοτεί μια αγανάκτηση πέραν των ιδεολογικών, πολιτικών ή φιλοσοφικών αντιρρήσεων.

ΜΚΟ: Μας Κοροϊδεύετε Ολους

Από την αποβατική άσκηση της Παρασκευής στη Σκύρο

Διεξήχθη από τις 27/1 στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας και του Αιγαίου, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόβαση έπαιξε το γαλλικό πλοίο αμφίβιων επιθέσεων «Dixmude», που - αφού πρώτα έκανε γυμνάσια στην Ανατ. Μεσόγειο με τουρκικές φρεγάτες - κατέπλευσε διαδοχικά σε Πειραιά και Βόλο, φέρνοντας ελικόπτερα, αποβατικά και ισχυρή δύναμη πεζοναυτών («Fusiliers Μarins») για να συμμετάσχει στην άσκηση. Σε κάθε περίπτωση, ήταν η πρώτη φορά που στην άσκηση συμμετείχαν γαλλικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Επίσης, στην άσκηση έπαιξαν βασικό ρόλο (ειδικά σε προηγούμενα στάδιά της, π.χ. στο Πεδίο Βολής Λιτοχώρου) τα αμερικανικά ελικόπτερα της 3ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ (3 CAB - σταθμεύουν εδώ και μήνες στο Στεφανοβίκειο, σε υλοποίηση της νέας Συμφωνίας για τις βάσεις, μια υπόθεση δρομολογημένη ήδη από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ), όπως και Αμερικανοί πεζοναύτες από την 26η MEU (Marine Expeditionary Unit).

Ο κόλπος της Καλαμίτσας την Παρασκευή γέμισε ασφυκτικά από πλοία και πλεούμενα (το γαλλικό ελικοπτεροφόρο συν πλοία του ελληνικού ΠΝ - 3αρματαγωγά και 1 φρεγάτα - όπως και τα αποβατικά διαφόρων τύπων και μεγεθών), ενώ από την Πέμπτη ακόμα, σε όλα τα επίμαχα σημεία του νησιού ακροβολίστηκαν πάνοπλοι Γάλλοι και Αμερικανοί. Εκπαιδευμένα σκυλιά τους έλεγχαν το χώρο, ενώ παράλληλα βαρέα οχήματα έστρωναν την ακτή για τα αποβατικά και τα τεθωρακισμένα οχήματα συν το προσωπικό που ερχόταν κατόπιν κατά κύματα. Ταυτόχρονα, ελικόπτερα και αεροσκάφη έσκιζαν τον ουρανό του Αιγαίου.

Αλλο ένα στοιχείο της «παγκινητοποίησης» την Παρασκευή στη Σκύρο ήταν το γεγονός ότι η Καλαμίτσα είχε αποκλειστεί για τους κατοίκους του νησιού, ενώ μεγάλη ήταν και η κινητοποίηση των πολιτικών αρχών, π.χ. της Πυροσβεστικής κ.λπ.

Ολα σε μια εικόνα μεγάλων διαστάσεων που σαφώς ξέφευγε κατά πολύ από τα όρια μιας συνηθισμένης άσκησης, παραπέμποντας ευθέως σε πολεμική προπαρασκευή.

Την ίδια ώρα, το επικίνδυνο «σπιράλ» της εμπλοκής ξεδιπλώνεται όλο και πιο γρήγορα.

Ετσι, όπως αποκαλύφθηκε μέσα στη βδομάδα, η κυβέρνηση, μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Μακρόν στο Παρίσι, «εξετάζει» αίτημα των Γάλλων για αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Μάλι (πρώην γαλλική αποικία στην Αφρική), για να συνδράμουν τους Γάλλους που ήδη επιχειρούν εκεί.

Ολα αυτά σε συνέχεια της συμμετοχής που δήλωσε η κυβέρνηση στην ευρωενωσιακή δύναμη θαλάσσιας επιτήρησης που θα αναπτυχθεί στα Στενά του Ορμούζ (EMASOH), με τις κάννες στραμμένες στο Ιράν, στέλνοντας σε πρώτη φάση τις προηγούμενες μέρες τη φρεγάτα «Σπέτσαι» στην ομάδα κρούσης (Carrier Group) που συνόδευσε το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ» από την Τουλόν μέχρι τα ανοιχτά της Κύπρου.

Η κυβέρνηση «συζητά» εξάλλου τη συμμετοχή της χώρας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Παρέμβασης («European Intervention Initiative» - EII), που προεξάρχουσας της Γαλλίας στήθηκε το 2018 ως μια εν δυνάμει στρατιωτική δομή που θα παρακάμπτει την ανάγκη «ομοφωνίας» στην ΕΕ, και ενώ στα τέλη του μήνα αναμένεται στην Αθήνα η υπουργός Αμυνας της Γαλλίας, προκειμένου να συζητηθούν τα παραπέρα βήματα της «στρατηγικής συνεργασίας» Γαλλίας - Ελλάδας που ανακοίνωσαν Μητσοτάκης και Μακρόν.

Την ίδια ώρα, διά στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου η κυβέρνηση επιβεβαίωνε μέσα στη βδομάδα ότι ετοιμάζεται η αποστολή πυραύλων «Patriot» στη Σαουδική Αραβία (μαζί με 130 άτομα προσωπικό), σφίγγοντας τον κλοιό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους γύρω από το Ιράν και τους λαούς της περιοχής.

Ενδεικτικό εξάλλου είναι το άρθρο που αναδημοσίευσε μέσα στη βδομάδα ο Αμερικανός πρέσβης Τζ. Πάιατ από την ιστοσελίδα «Ζώνη Πολέμου», σύμφωνα με το οποίο η ανάπτυξη των ελληνικών «Patriot» «θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για τις ΗΠΑ», αφού «απελευθερώνει» τους αντίστοιχους αμερικανικούς για να μετεγκατασταθούν στο Ιράκ, λειτουργεί δηλαδή ως βασικό στοιχείο για να ξεδιπλωθεί ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός συνολικά στην περιοχή, που μετατρέπει τις υποδομές αυτές και συνολικά τη χώρα σε στόχο των ανταγωνισμών.

Αποκαλυπτική εξάλλου είναι και η νέα προειδοποίηση του Ιρανού πρέσβη μέσα στη βδομάδα. Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης Ιράν - Σαουδικής Αραβίας και αν σε αυτήν την περίπτωση η ελληνική αποστολή αντιμετωπίσει κίνδυνο, ξεκαθάρισε ότι αν το Ιράν «δεχτεί επίθεση από οποιαδήποτε χώρα, κανένα από τα στρατιωτικά σημεία της χώρας - εισβολέα δεν θα είναι ασφαλές από τα ιρανικά αντίμετρα». Πρόσθεσε ότι σε μια τέτοια περίπτωση, «η αμυνόμενη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, με βάση όλους τους διεθνείς νόμους και κανόνες διατηρεί το δικαίωμα απάντησης και λήψης αντιμέτρων».

Την ίδια ώρα, αποκαλυπτικό για την εμπλοκή που βαθαίνει σε όλα τα επίπεδα είναι και το προσύμφωνο στρατηγικής συνεργασίας που υπέγραψαν μέσα στη βδομάδα η «Onex Neorion Shipyards», που ήδη από την εποχή ΣΥΡΙΖΑ πάτησε το πόδι της στο ναυπηγείο της Σύρου, με στόχο ανάμεσα στα άλλα τη μετατροπή του σε ναυπηγοεπισκευαστική βάση για την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή, με τα ισραηλινά ναυπηγεία της «Israel Shipyards Ltd».

Στο πλαίσιο της συμφωνίας, την Πέμπτη «Onex» και «Israeli Shipyards» διοργάνωσαν στη Σύρο «Μέρα Βιομηχανικής Συνεργασίας», όπου τονίστηκε ότι το ναυπηγείο μπορεί να προχωρήσει σε ναυπήγηση κορβετών για το Πολεμικό Ναυτικό Ελλάδας και Ισραήλ.

Μιλώντας στην εκδήλωση ο πρόεδρος της «Onex», Π. Ξενοκώστας, καυχήθηκε ότι «εργαζόμαστε για το μέλλον και είμαστε σε θέση να σπάσουμε ένα νέο ρεκόρ. Αν υποθέσουμε ότι θα αναλάβουμε την κατασκευή ενός πολεμικού πλοίου (κορβέτα), αυτό μπορούμε να το ολοκληρώσουμε σε 250 μέρες. Μαζί με τους συνεταίρους μας του Ισραήλ, υποσχόμαστε ποιότητα και όχι ποσότητα, όπως υπόσχονται άλλοι».

Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, ο Πάιατ πήγαινε την Παρασκευή για πολλοστή φορά στο ΥΠΕΘΑ, αυτήν τη φορά προκειμένου να «συγχαρεί» τον νέο αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Κων. Φλώρο, για τα νέα του καθήκοντα. «Ανυπομονώ να οικοδομήσουμε πάνω στην εξαιρετικά θετική συζήτηση που είχαμε για τους τρόπους εμβάθυνσης της αμυντικής σχέσης ΗΠΑ - Ελλάδας και για την προώθηση της περιφερειακής ασφάλειας και σταθερότητας», έγραψε κατόπιν ο Αμερικανός πρέσβης σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο.

Το ΥΠΕΘΑ επισκέφτηκαν εξάλλου τις προηγούμενες μέρες μια σειρά ανώτατα στελέχη του ΝΑΤΟ, ενόψει και της επερχόμενης (12-13/2) Συνόδου των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ.

Σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο, πληροφορίες αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά ετοιμάζεται να λάβει μέρος και φέτος στη διακλαδική άσκηση των Ενόπλων Δυνάμεων Ουκρανίας και ΗΠΑ, «Sea Breeze 2020» (στέλνει συνήθως πλοίο, εκπαιδευτές από το ΚΕΝΑΠ και επιτελείς στο στρατηγείο που συντονίζει την όλη άσκηση), που διεξάγεται με επίκεντρο τη Μαύρη Θάλασσα. Στην άσκηση αναμένεται φέτος να στείλουν δυνάμεις περίπου 20 χώρες, ανάμεσά τους ακόμα και η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, συγκεντρώνοντας μια σειρά πολεμικά μέσα στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, σηματοδοτώντας και έτσι την κλιμάκωση της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.

Η νέα εκδοχή του επικίνδυνου εφησυχασμού είναι η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, στο πλαίσιο και των διαφόρων σεναρίων συνεκμετάλλευσης - συμβιβασμών που εξετάζει η αστική τάξη.

Το «ζύγι» όμως με το οποίο μετράνε και τα διάφορα διεθνή δικαστήρια, δεν είναι γενικό και αφηρημένο και σίγουρα δεν αφορά τα δικαιώματα των λαών της περιοχής, αλλά σε αυτό παρεμβάλλονται κάθε φορά μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, οι σχεδιασμοί ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, που προωθούν τις δικές τους επιδιώξεις.

Ολοι για παράδειγμα θυμούνται πως το Δικαστήριο της Χάγης νομιμοποίησε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και την ανεξαρτησία του προτεκτοράτου του Κοσόβου, κινούμενο σε πλήρη αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο και ερμηνεύοντάς το εντελώς αυθαίρετα.

Επιπλέον, μια ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη, σύμφωνα με όσα λένε και τα αστικά επιτελεία, θα είναι το τέλος μιας ολόκληρης πορείας «συμβιβασμών» και επικίνδυνων διευθετήσεων. Για παράδειγμα, μια τέτοια προσφυγή προϋποθέτει την υπογραφή «συνυποσχετικού» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Τι θα προβλέπει αυτό αν συμφωνηθεί; Θα καταγράφει τις θέσεις των δύο πλευρών και η τουρκική κυβέρνηση θα μπορεί να θέσει όλες τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, δημιουργώντας έτσι προηγούμενο και τετελεσμένα.

Και βέβαια, ακόμα κι αν στο τέλος μιας τέτοιας πορείας υπάρξει μια απόφαση που θα αποτυπώνει επί της ουσίας τους συσχετισμούς ανάμεσα στις αστικές τάξεις και έναν ενδεχόμενο συμβιβασμό, από πουθενά δεν προκύπτει ότι τέτοιες αποφάσεις «καταργούν» τους ανταγωνισμούς. Κάθε άλλο: Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις αστικές τάξεις, στους επιχειρηματικούς ομίλους είναι μόνιμοι, σε αντίθεση με τους όποιους συμβιβασμούς και ισορροπίες που είναι προσωρινοί και εύθραυστοι. Κι όσο γι' αυτό, αρκεί κανείς να δει πώς αμφισβητούνται σήμερα ανοιχτά ακόμα και «αγκωνάρια» του λεγόμενου Διεθνούς Δικαίου, όπως π.χ. η Συνθήκη της Λοζάνης.

Τα παραμύθια αυτά της κυβέρνησης, όσο και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει απλά μια τυπική «σφραγίδα» των ιμπεριαλιστικών ενώσεων για τη συμμετοχή σε αποστολές εκτός συνόρων, είναι επικίνδυνα και προκαλούν το λαό.

Ποιον αλήθεια κοροϊδεύουν, όταν είναι «φως φανάρι» ότι οι εξοπλισμοί αυτοί, μαζί με τις δυνάμεις που η κυβέρνηση διαθέτει για την ευρωενωσιακή αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, τους Ελληνες αξιωματικούς που βοηθούν στη «συλλογή πληροφοριών» και όλα τα υπόλοιπα, εντάσσονται στην αμερικανοΝΑΤΟική «αλυσίδα» στην περιοχή, στην επιθετική διάταξη απέναντι στο Ιράν και τις υπόλοιπες δυνάμεις στην περιοχή; Τους «κάρφωσε» άλλωστε και ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης, αποκαλύπτοντας πως οι ελληνικοί «Πάτριοτ» θα «απελευθερώσουν» τους αμερικανικούς για να μετεγκατασταθούν στο Ιράκ.

Αλήθεια, ποια κυριαρχικά δικαιώματα υπερασπίζονται τα στρατεύματα και οι υποδομές εκτός συνόρων; Ποια κυριαρχικά δικαιώματα διακυβεύονται στα διυλιστήρια της «Aramco» στη Σαουδική Αραβία, ή στο Μάλι για το οποίο η κυβέρνηση εξετάζει γαλλικό «αίτημα» για την αποστολή στρατευμάτων; Κανένα. Τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των συμμάχων της απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα στέλνονται να υπερασπιστούν.

Το τι κινδύνους σηματοδοτεί η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια δεν θέλει μεγάλη φαντασία. Το έκανε σαφές και μέσα στη βδομάδα ο Ιρανός πρέσβης στην Αθήνα, που σε συνέντευξή του, σε ερώτηση για το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης Ιράν - Σαουδικής Αραβίας και αν σε αυτήν την περίπτωση η ελληνική αποστολή αντιμετωπίσει κίνδυνο, ξεκαθάρισε ότι αν το Ιράν «δεχτεί επίθεση από οποιαδήποτε χώρα, κανένα από τα στρατιωτικά σημεία της χώρας - εισβολέα δεν θα είναι ασφαλές από τα ιρανικά αντίμετρα».

Το ίδιο βέβαια ισχύει - και το επιβεβαιώνουν και οι προειδοποιήσεις Ρώσων και Ιρανών αξιωματούχων - και για όλες τις υπόλοιπες υποδομές, εγκαταστάσεις και δυνάμεις που αξιοποιούνται στο πλαίσιο των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, με πρώτα πρώτα βέβαια τα ορμητήρια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που προβλέπει η κατάπτυστη «ανανεωμένη» Συμφωνία για τις βάσεις.

Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, η «εθνική γραμμή» είναι ήδη διαμορφωμένη ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, που στηρίζουν την παραπέρα εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Βάση αυτής της συναίνεσης δεν είναι άλλη από τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την επιδίωξή της να αναβαθμίσει το ρόλο και τη θέση της στην περιοχή, με την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο. Καπιταλιστική ανάπτυξη και ιμπεριαλιστική εμπλοκή πάνε επομένως χέρι χέρι και εκεί συναντιούνται όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές.

Γι' αυτό στηρίζουν όλοι μαζί την «αναγνώριση» της Ελλάδας ως «αξιόπιστου» και «αδιαμφισβήτητου» συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή. Γι' αυτό στα Ελληνοτουρκικά προβάλλουν τη ΝΑΤΟική εμπλοκή ως «εγγύηση» για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδα» στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Γι' αυτό συντάσσονται στη γραμμή των επικίνδυνων διευθετήσεων σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κυπριακό, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, υπό την εποπτεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, προκειμένου να διαφυλαχτεί η ΝΑΤΟική συνοχή.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της συναίνεσης αντιπαρατίθενται και για τα «ανταλλάγματα» που πρέπει να διεκδικήσει η κυβέρνηση για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Οπως στην περίπτωση της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών», παρά το γεγονός ότι αυτός τη διαπραγματεύτηκε και την προετοίμασε, πριν την υπογράψει η ΝΔ. Στην ίδια λογική των ανταλλαγμάτων «παίζουν» και το ΚΙΝΑΛ, η Ελληνική Λύση και άλλοι.

Οψη της ίδιας πολιτικής είναι ο εθνικισμός, που χωρίς να αμφισβητεί τον ΝΑΤΟικό προσανατολισμό της χώρας, σηκώνει φλάμπουρα πολέμου και είναι χρήσιμος για να «δουλεύει» στο λαό το ψευτοδίλημμα «σύγκρουση ή συμβιβασμός και συνεκμετάλλευση».

Χρειάζεται επομένως διαρκές μέτωπο τόσο απέναντι στον εθνικισμό όσο και στον κοσμοπολιτισμό. Αλλά και απέναντι σε όσες θέσεις προβάλλουν τη γραμμή του κοσμοπολιτισμού φορώντας την προβιά του διεθνισμού και του φιλειρηνισμού. Που κάνουν πως δεν βλέπουν την τουρκική επιθετικότητα και ότι τα σενάρια συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης βρίσκονται στην ατζέντα των αστικών συμφερόντων, που ουσιαστικά αναπαράγουν τη λογική της συνδιαχείρισης στο όνομα αποτροπής του πολέμου.

Κανείς βέβαια δεν μπορεί να είναι αδιάφορος για το ενδεχόμενο ενός πολέμου, όπου η εργατική τάξη και ο λαός είναι αυτοί που θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους για συμφέροντα αλλότρια προς τα δικά τους. Η εναντίωση όμως στον πόλεμο δεν σημαίνει υπεράσπιση της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, της ειρήνης δηλαδή που γεννά αναπόφευκτα τον πόλεμο.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, το ΚΚΕ εναντιώνεται στα σχέδια αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, υπερασπίζοντας τον λαό, τους εργαζόμενους, τη δικιά τους πατρίδα και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των καπιταλιστών, τα κέρδη, τις καταθέσεις και τις μετοχές τους - όπως επιτάσσει η «εθνική γραμμή» - που παρουσιάζονται ως «πατριωτικό εθνικό συμφέρον».

Παλεύει ενάντια στην ιμπεριαλιστική εμπλοκή, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, στην προοπτική ο λαός, οι εργαζόμενοι να φτιάξουν τη δικιά τους πατρίδα, με τον πλούτο και την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Τα κάλπικα επιχειρήματα, τα εκβιαστικά διλήμματα, η τρομοκρατία, όσο και ο επικίνδυνος εφησυχασμός επιστρατεύονται σε κάθε βήμα από τα αστικά επιτελεία, με στόχο να «παραλύσουν» αλλά και να στρατεύσουν το λαό στα επικίνδυνα σχέδια της αστικής τάξης, την ώρα που αυτά οδηγούν όλο και παραμέσα στο επικίνδυνο «σπιράλ» της εμπλοκής: Οι αποκαλύψεις ότι η κυβέρνηση εξετάζει γαλλικό «αίτημα» για αποστολή στρατιωτικών στο Μάλι (!), μετά την αποστολή δυνάμεων στα Στενά του Ορμούζ και ως συνοδεία των γαλλικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, η δρομολόγηση κατασκευής ισραηλινών κορβετών στα ναυπηγεία της Σύρου και βέβαια η επίσημη επιβεβαίωση από την κυβέρνηση για την αποστολή ελληνικών «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, ώστε να «απελευθερωθούν» αμερικανικές δυνάμεις για το Ιράκ, είναι ενδεικτικές.

Η απάντηση της βρώμικης αυτής προπαγάνδας, η αποκάλυψη της ουσίας των εξελίξεων από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων αποτελεί βασικό όρο για να οργανωθεί πιο αποτελεσματικά η πάλη απέναντι στους επικίνδυνους σχεδιασμούς. Ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει ξανά ορισμένα από τα επιχειρήματα αυτά που ακούστηκαν μέσα στη βδομάδα.

Οι συσχετισμοί σήμερα πράγματι είναι τέτοιοι που κάνουν τον αντίπαλο, την αστική τάξη και τους συμμάχους της να φαντάζουν ανίκητοι, υπό το βάρος και των αντεπαναστατικών ανατροπών του περασμένου αιώνα. Ομως, η παραίτηση από τον αγώνα για απεμπλοκή από τους δολοφονικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι να ενισχύει αυτούς τους αρνητικούς συσχετισμούς, να δίνει αέρα στα πανιά της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της στο ξεδίπλωμα αυτών των σχεδιασμών.

Αλλωστε, η σημερινή κατάσταση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως στατική. Το «τίποτα δεν αλλάζει» έχουν κάθε συμφέρον να το διαδίδουν η εργοδοσία, οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων, τα κόμματά τους και οι συνδικαλιστές τους, που θέλουν το λαό υποταγμένο στα συμφέροντά τους. Δεν έχουν κανέναν λόγο να το υιοθετούν όμως και ο εργάτης, ο άνεργος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο συνταξιούχος, που από τη μία τους καταληστεύει το κεφάλαιο και από την άλλη τους καλούν να υποταχθούν στις ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις με το πιστόλι στον κρόταφο.

Ομως, όσο αλήθεια είναι ότι λόγω του αρνητικού συσχετισμού οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, φαντάζουν μονόδρομος, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι έχουν σοβαρές δυσκολίες διαχείρισης των ανταγωνισμών στο εσωτερικό τους. Οτι το κουβάρι των ανταγωνισμών που μπλέκεται όλο και περισσότερο, φανερώνει και τις αδυναμίες τους, ότι τελικά δεν είναι τόσο «αιώνιες» όσο προσπαθούν να πείσουν τους λαούς. Ποιος φανταζόταν πριν από μόλις δεκαπέντε χρόνια ότι η Μ. Βρετανία θα αποχωρούσε από την ΕΕ, ότι η στρατιωτική υπερδύναμη Γαλλία θα χαρακτήριζε το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό», ότι μέσα στην ΕΕ θα δυνάμωναν τόσο πολύ οι φυγόκεντρες τάσεις;

Τι δείχνει άλλωστε η ανησυχία των αστικών επιτελείων για τις «λαϊκές διαμαρτυρίες», από τις οποίες «κινδυνεύει η ΕΕ»; Τι δείχνει το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, η προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να διαστρεβλώσουν καθετί που φανερώνει την ανεξάντλητη δύναμη του λαού, όταν παλεύει με ριζοσπαστική ανατρεπτική προοπτική;

Επομένως, «μέσα σε αυτόν τον συσχετισμό», αυτό που «μπορούμε να κάνουμε» είναι να δράσουμε για να τον αλλάξουμε! Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με διαρκή πάλη, με ανάπτυξη εστιών αντίστασης παντού, με ένταση του αντικαπιταλιστικού αγώνα, που από τη μία θα βάζει εμπόδια στην εφαρμογή της βάρβαρης πολιτικής και από την άλλη θα βοηθάει στη συγκέντρωση δυνάμεων για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Δράση που θα βοηθάει στην ανασύνταξη του κινήματος και στην οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας.

Αυτή η δράση δεν «αναβάλλεται» λόγω συσχετισμών, αλλά επιβάλλεται για να δοθεί πραγματική διέξοδος από τον φαύλο κύκλο των ανταγωνισμών, των παζαριών και των ιμπεριαλιστικών πολέμων με τον λαό κολλημένο στον τοίχο.

Η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οι μεγάλοι κίνδυνοι που αυτή φέρνει, δεν είναι κάτι αντίθετο από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου, αλλά η άλλη της όψη. Δεν μπορούμε να μη δούμε στην εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων τη συνέχεια της πολιτικής στήριξης των σχεδίων του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων στο εσωτερικό.

Για παράδειγμα, στόχος της αστικής τάξης είναι η χώρα να γίνει «κόμβος Ενέργειας». Πώς μεταφράζεται ο στόχος αυτός;

Μεταφράζεται σε βαθύτερη εμπλοκή τόσο στον ενεργειακό σχεδιασμό ΗΠΑ και ΕΕ για την «ενεργειακή απεξάρτηση» από τη Ρωσία (στόχος που ρίχνει «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών σε όλη την περιοχή), όσο και στον στρατιωτικό τους σχεδιασμό, που πηγαίνει χέρι χέρι και αφορά τον έλεγχο των πηγών Ενέργειας στην περιοχή και των δρόμων μεταφοράς της. Τέτοιο παράδειγμα είναι και η αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, που αφορά και τα συμφέροντα των εφοπλιστών που είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το αμερικανικό κεφάλαιο.

Μεταφράζεται στα σχέδια «συνεκμετάλλευσης» και «συνδιαχείρισης» του ενεργειακού πλούτου στην περιοχή, «μοιρασιές» ανάμεσα στις αστικές τάξεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους, που σηματοδοτούν μεγάλους κινδύνους για τους λαούς, αφού πάντα κάποιος θα βρίσκεται «ριγμένος» ή θα του ανοίγει η όρεξη για περισσότερα.

Αλλά και σε συμφωνίες όπως π.χ. την αμερικανοΝΑΤΟική Συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στα επικίνδυνα σχέδια για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Δυτικών Βαλκανίων, ώστε να δημιουργηθούν τα δίκτυα μεταφοράς από και προς την ΕΕ, σχέδια που βρίσκονται στο στόχαστρο των ανταγωνιστών τους.

Αντίστοιχα, στόχος της αστικής τάξης είναι η μετατροπή της χώρας σε «διαμετακομιστικό κόμβο», αξιοποιώντας και τη γεωγραφική της θέση, ως «πύλης εισόδου» στην ΕΕ από την Ανατολή.

Ο στόχος αυτός όμως του κεφαλαίου σημαίνει - όπως π.χ. δείχνουν τα μαχαίρια που «βγαίνουν από τα θηκάρια» για την παρουσία της Κίνας σε υποδομές στρατηγικής σημασίας - ότι η χώρα βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα» των ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κέντρων, περιφερειακών δυνάμεων και μονοπωλιακών ομίλων που «κονταροχτυπιούνται» για το ποιος θα ελέγχει τους δρόμους του εμπορίου, τα «περάσματα» και τα στρατηγικά πόστα, τις αγορές.

Αλλά και συνολικά η «γεωστρατηγική αναβάθμιση», για την οποία μιλάνε και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, ως «όρος» για να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία και για την προσέλκυση επενδύσεων, τι σημαίνει; Σημαίνει με τα μπούνια μέσα στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, διεκδικώντας για την αστική τάξη κάποιο κομμάτι από τη λεία. Σημαίνει να δηλώνεις ο «πλέον αξιόπιστος» ΑμερικανοΝΑΤΟικός σύμμαχος στην περιοχή, «παρών» σε όλες τις βρώμικες αποστολές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ εκτός συνόρων και απέναντι σε άλλους λαούς. Σημαίνει να συμμετέχεις σε πάνω από τα μισά στρατιωτικά «πρότζεκτ» της ΕΕ, μεταξύ αυτών και για τη φιλοξενία της σχολής πρακτόρων της κ.ο.κ.

Αυτό εννοούν και η σημερινή κυβέρνηση όσο και η χτεσινή του ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, όταν στο «κάλεσμά» τους στους «επενδυτές» διαφημίζουν ως ατού την αντιλαϊκή «πραμάτεια» με τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους, αλλά και το ότι η Ελλάδα είναι «πυλώνας» της ευρωατλαντικής «σταθερότητας», πρωτοστατεί δηλαδή στους βρώμικους στρατιωτικούς και άλλους σχεδιασμούς τους.

Αλλωστε, για τους καπιταλιστές ανταγωνισμός και συνεργασία συνυπάρχουν και είναι και τα δυο σε βάρος των λαών. Ακόμα και σε περιόδους όξυνσης, η αστική τάξη συνεχίζει κανονικά τις μπίζνες της. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι οι σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία. Τα «σκαμπανεβάσματα» στις σχέσεις, οι «υψηλοί τόνοι» για πάνω από 15 χρόνια, σε τίποτα δεν εμπόδισαν τις μπίζνες της αστικής τάξης στη γειτονική χώρα και συνολικά στην «πίσω αυλή» των Βαλκανίων.

Για τους εργαζόμενους και το λαό το μενού έχει θυσίες διαρκείας, θυσίες δικαιωμάτων και αναγκών στο όνομα της ανάκαμψης, που με μαθηματική ακρίβεια αργά ή γρήγορα θα φέρει μια νέα κρίση, θυσίες στην ασφάλεια, στην ειρήνη, στα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού για τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Πρόκειται για έναν ακόμα μύθο που έχει χρεοκοπήσει.

Αλλωστε, δεν είναι μόνο οι τελευταίες εξελίξεις, αλλά και ολόκληρη η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, από το 1952 που οι δύο χώρες έγιναν ταυτόχρονα μέλη του ΝΑΤΟ, που αποδεικνύουν ότι η συνύπαρξή τους στην ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν άμβλυνε τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις των δύο κρατών, ούτε βέβαια κατοχύρωσε σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη, οι αμφισβητήσεις εντάθηκαν.

Στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, οι αντιθέσεις της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης έγιναν πιο σύνθετες. Δεν πρόκειται απλώς για «διμερείς διαφορές», αλλά συνδέθηκαν με τους σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, με την επιθετικότητά της ενάντια στην ΕΣΣΔ και τα σοσιαλιστικά κράτη παλιότερα, με μέτωπο στους ανταγωνιστές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σήμερα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και παίρνοντας πάντα υπόψη τον ισχυρότερο στρατιωτικό και πολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, προωθούνται η λογική της συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, η υιοθέτηση δηλαδή τουρκικών αξιώσεων υπό την επιδιαιτησία ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ.

Βγάζει μάτι, για παράδειγμα, ότι σήμερα η ανάγκη για διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, η περιβόητη «ΝΑΤΟική συνοχή» στη νοτιοανατολική πτέρυγα απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά μπλοκ, δίνει και τον τόνο των επικίνδυνων «διευθετήσεων» που δρομολογούνται σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Γι' αυτό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ συνιστούν «μονότονα» σε Ελλάδα και Τουρκία «να τα βρουν», καλούν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την Τουρκία με βασικό κριτήριο τη διασφάλιση της συνοχής του ΝΑΤΟ.

Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της συνειδητά αποδέχονται και ενεργητικά προωθούν τέτοιους επικίνδυνους σχεδιασμούς, παίρνουν μέρος σε ένα σύνθετο παζάρι ανταγωνισμού, όξυνσης και συμβιβασμού με την τουρκική αστική τάξη, αφού οι στόχοι της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» περνάνε μέσα από την ενεργότερη συμμετοχή στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Η συμμετοχή λοιπόν στο ΝΑΤΟ, όπως και σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική συμμαχία, δεν λύνει, δεν αντιμετωπίζει τέτοιες αντιθέσεις, ούτε προστατεύει κυριαρχικά δικαιώματα και σύνορα, αλλά αντίθετα τα υπονομεύει παραπέρα.

Το τι σόι συμμαχία είναι αυτή, το επιβεβαιώνουν άλλωστε οι κυνικές παραδοχές της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, ότι στο ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής εμπλοκής - που θα αξιοποιηθεί έτσι κι αλλιώς για την επιτάχυνση του συμβιβασμού και της συνεκμετάλλευσης - δεν περιμένουν καμία βοήθεια από τους υπόλοιπους ΝΑΤΟικούς συμμάχους. Αλλά και τα «κοκορέματα» της κυβέρνησης ότι η συμμαχία της με τη Γαλλία θα τη διασφαλίσει από την επιθετικότητα μιας τρίτης «συμμάχου», της Τουρκίας.

Αυτό είναι το ΝΑΤΟ: Συμμαχία ανάμεσα σε «λύκους», μια επιθετική ιμπεριαλιστική συμμαχία. Δεν μπορεί, ούτε πρόκειται ποτέ μια ιμπεριαλιστική συμμαχία, που διαλύει χώρες, που ενισχύει εθνικισμούς και θρησκευτικές αντιθέσεις, να κατοχυρώσει σύνορα και κυριαρχικά διακαιώματα. Επιλογή για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού είναι η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τα εγκληματικά τους σχέδια, το δυνάμωμα της πάλης για να κατακτήσει ο ίδιος την εξουσία.

Το Σάββατο 8 Φλεβάρη:

-- Στις 6 μ.μ., σε σύσκεψη της ΚΟ Κεντρικού Μενιδίου, στο 1ο ΚΑΠΗ Δ. Αχαρνών (πλ. Αγίου Νικολάου 1), θα μιλήσει ο Γιώργος Τάτσης.

-- Στις 6 μ.μ., στο 4ο ΚΑΠΗ Δ. Αχαρνών (πλ. Αγίας Αννας - Εργατικές Κατοικίες), θα μιλήσει ο Τάσος Τραβασάρος, μέλος της ΤΕ Βορειοδυτικής Αττικής του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Αχαρνών.

-- Στις 6.30 μ.μ., στην κοινότητα Τριλόφου Θεσσαλονίκης, με ομιλητή τον Γιώργο Σοφιανό, στέλεχος του ΚΚΕ.

Την Κυριακή 9 Φλεβάρη:

-- Στις 11 π.μ., οι ΚΟ του Δήμου Πειραιά καλούν σε συγκέντρωση, στον κινηματογράφο «ΣΙΝΕΑΚ», στην πλατεία Κοραή. Θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.

-- Στις 11 π.μ., οι ΚΟ Βύρωνα καλούν σε συγκέντρωση, στην αίθουσα του δημαρχείου Βύρωνα. Θα μιλήσει ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 6 μ.μ., οι ΚΟ Ζωγράφου καλούν σε συγκέντρωση στον δημοτικό κινηματογράφο «Αλέκα». Θα μιλήσει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής.

-- Στις 6 μ.μ., στο Λιτόχωρο (αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου), με ομιλητή τον Νίκο Παπαναστάση, βουλευτή του ΚΚΕ, αντισυνταγματάρχη Ειδικών Δυνάμεων ε.α.

Τη Δευτέρα 10 Φλεβάρη:

-- Στις 7.30 μ.μ., στην Κάτω Τούμπα (καφέ «Ανεμος»), με ομιλήτρια την Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 6 μ.μ., σε εκδήλωση της ΤΕ Καρδίτσας, στην αίθουσα της ΠΕΔ, θα μιλήσει ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ. Με την ευκαιρία της εκδήλωσης θα γίνει η βράβευση της πρωτοπόρας Οργάνωσης και των συντρόφων που ξεχώρισαν για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης.

-- Στον Βόλο (Μεταξουργείο), στις 6.30 μ.μ., θα μιλήσει ο Νίκος Παπαναστάσης.

Την Τετάρτη 12 Φλεβάρη:

-- Στις 7 μ.μ., οι ΚΟ Καισαριανής καλούν σε συγκέντρωση στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου Καισαριανής. Θα μιλήσει η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.

-- Στις 6.30 μ.μ., οι ΚΟΒ Λόφου και Νέας Ζωής Περιστερίου καλούν σε σύσκεψη, στο μεζεδοπωλείο «Παραβάτες» (Αγ. Τριάδας 49). Θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ., στην Κέρκυρα (αίθουσα Εργατικού Κέντρου), θα μιλήσει ο Ελισαίος Βαγενάς.

Το Σάββατο 15 Φλεβάρη, στις 7.30 μ.μ., στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης («cafe Remezzo»), με ομιλητή τον Σάκη Βαρδαλή, μέλος της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Την Κυριακή 16 Φλεβάρη, στις 11 π.μ., στην Πυλαία Θεσσαλονίκης (δημαρχείο), με ομιλήτρια την Στέλλα Καινουργιάκη, στέλεχος του ΚΚΕ.

Copyright 2020 The Associated

Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Φρ. Φάνον (κέντρο) στις συναντήσεις του στην Κύπρο αυτήν τη βδομάδα

Ενώ λοιπόν με κάθε ευκαιρία η Αγκυρα κλιμακώνει τις προκλήσεις και την Πέμπτη ο εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν, επανέλαβε ότι ετοιμάζονται νέες γεωτρήσεις με μπούσουλα την παράνομη συμφωνία Σάρατζ - Ερντογάν, μια μέρα πριν ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωνε: «Φέτος δεν υπήρξε κρίση στα Ιμια. Γιατί; Λόγω της στάσης που επιδείξαμε εκεί. Είχαμε πει πως αν γίνει μια κίνηση στα Ιμια, όπως γινόταν προηγουμένως, η απάντησή μας θα είναι διαφορετική. Αλλά αν η Ελλάδα δεν κάνει κάτι στα Ιμια, θα δείτε ότι κι εμείς δεν θα κάνουμε κάτι».

Ο τρόπος που «απαντήθηκε» η δήλωση είναι πέρα ως πέρα ενδεικτικός για τα όσα τρέχουν στο παρασκήνιο. Ο υπουργός Αμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, εμφανίστηκε αρχικά την Πέμπτη από ΜΜΕ να διαψεύδει... επιβεβαιώνοντας τις επικίνδυνες «διευθετήσεις» που τρέχουν, λέγοντας πως «αυτές οι συζητήσεις δεν γίνονται από εμένα. Αν γινόντουσαν θα ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά δεν έγιναν ποτέ», για να προστεθεί αργότερα μέσα στη μέρα ανακοίνωση του υπουργείου Αμυνας σύμφωνα με την οποία ο υπουργός «ουδέποτε προέβη σε ανάλογη δήλωση. Ολα τα υπόλοιπα είναι προϊόντα ερμηνειών και εκτιμήσεων αυτών που τις εκφράζουν και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τους επίσημους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ κρατών».

Στο ίδιο «πνεύμα», δείχνοντας προς την επιτάχυνση των «διευθετήσεων» υπό αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα που τρέχουν, και ο ΥΠΕΞ, Ν. Δένδιας, που μιλώντας την Πέμπτη στην ΕΡΤ σημείωνε σχετικά με το αν υπήρξε προσυνεννόηση για τα Ιμια ότι «δεν υπάρχει καμία δυνατότητα σε κανέναν Ελληνα υπουργό να μπορέσει να έχει συνεννοήσεις αυτού του επιπέδου με την τουρκική πλευρά. Εκφεύγει της τρέχουσας ανταλλαγής απόψεων» και πρόσθετε πως η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως «καταρχάς να επιχειρήσουμε να το λύσουμε μεταξύ μας, και αν δεν καταφέρουμε να το λύσουμε μεταξύ μας, θα κάνουμε ένα συνυποσχετικό, να περιγράψουμε αυτό το πρόβλημά μας».

Στην κατεύθυνση αυτή, τις επόμενες μέρες αναμένεται νέα συνάντηση των υπουργών Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου και Χ. Ακάρ, στο περιθώριο της αντίστοιχης υπουργικής Συνόδου του ΝΑΤΟ (12 - 13/2) ενώ στις 16 Φλεβάρη φτάνει στην Αθήνα η τουρκική αντιπροσωπεία που θα πάρει μέρος στη συνέχιση του διαλόγου για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), το διάστημα 17 - 21/2. Υπενθυμίζουμε ότι τα ίδια τα ΜΟΕ είναι διαδικασία που έχουν πολλαπλά «ευλογήσει» και παινέψει τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, και για την Αγκυρα αξιοποιούνται ως πλατφόρμα προβολής όλων των προκλητικών της αξιώσεων στο Αιγαίο και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σημειωτέον, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με αφορμή την επίδοση των διαπιστευτηρίων της νέας Ελληνίδας πρέσβειρας στην Ουάσιγκτον, υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα είναι πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο» και συμπλήρωσε ότι η σχέση Ελλάδας - ΗΠΑ «είναι εξαιρετική, ιδιαίτερα ισχυρή και ιστορική... Ενισχύεται από τις πρόσφατες θετικές εξελίξεις σε στρατιωτικά, οικονομικά και στρατηγικά θέματα», ξεχωρίζοντας φυσικά και τη λεγόμενη «Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας ΗΠΑ - Ελλάδας, που επιβεβαιώνει τη δέσμευση των χωρών σε μια ενισχυμένη σχέση ασφαλείας», ουσιαστικά τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα απέραντο αμερικανικό στρατόπεδο.

Στο μεταξύ, τη βδομάδα που πέρασε επισκέφτηκε την περιοχή ο αρμόδιος για την Ενέργεια υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Φράνσις Φάνον, για να τονίσει μεταξύ άλλων ότι η ενεργειακή συνεργασία είναι «μέσο για την ευρύτερη προώθηση της πολιτικής σταθερότητας στην περιοχή», αλλά και ότι «οι νέες σχέσεις εμπορίας Ενέργειας που σήμερα αναπτύσσονται ήταν αδιανόητες πριν από λίγα χρόνια, σήμερα όμως έχουν νόημα και προχωρούν προς τα εμπρός».

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε «πολιτικά σύννεφα που αιωρούνται πάνω από αρκετές χώρες στην περιοχή», αλλά και να επισημάνει ότι αυτό που οι ΗΠΑ βλέπουν «είναι σημαντικές εμπορικές σχέσεις, παρά το γεγονός ότι αυτά τα πολιτικά σύννεφα (σ.σ. στις σχέσεις χωρών της περιοχής) παραμένουν».

Τέλος, απαντώντας σε ερώτηση για τρόπους διασφάλισης της απρόσκοπτης δράσης των ενεργειακών εταιρειών στην Ανατολική Μεσόγειο, έσπευσε ξανά να τσουβαλιάσει θύτη και θύμα, ρίχνοντας νερό στο μύλο της τουρκικής επιθετικότητας και καλώντας αόριστα «όλα τα μέρη να μην προβαίνουν σε προκλητικές ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω αστάθεια».

Επισήμανε δε την ανησυχία των ΗΠΑ για το πώς θα διασφαλιστεί σταθερότητα, «ώστε όλα τα έθνη να επωφεληθούν από τις οικονομικές ευκαιρίες που μπορεί να προσφέρει η ενεργειακή συνεργασία». Χαρακτηριστικά ήταν και τα εύσημα που απένειμε στο νεοσύστατο Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (όπου, σημειωτέον, συνυπάρχουν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, Αιγύπτιοι, Ιορδανοί, Ιταλοί, Ελληνες) για την προσφορά του στην «ανάπτυξη της συνεργασίας στην περιοχή χωρίς αποκλεισμούς».

Κατά τ' άλλα, ο Φάνον επανέλαβε ότι οι ΗΠΑ «υποστηρίζουμε την Κυπριακή Δημοκρατία στην ανάπτυξη των πόρων της στην ΑΟΖ της», διευκρινίζοντας βέβαια ότι τα έσοδα που θα προκύψουν από τις δραστηριότητες αυτές θα χρησιμοποιηθούν «προς όφελος των δύο κοινοτήτων», ρίχνοντας ουσιαστικά το σύνθημα για αναθέρμανση και των παζαριών για το Κυπριακό, ώστε να δοθεί ορμή στις διευθετήσεις που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ απέναντι σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Την ίδια στιγμή, ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ δεν παρέλειψε να εκφράσει την ικανοποίησή του για την «εμπλοκή αμερικανικών εταιρειών» σε όλες τις πτυχές αυτής της συνεργασίας στην περιοχή, που - υποστήριξε - θα επιτρέψει στις χώρες της περιοχής να αναζητήσουν τα δικά τους «ενεργειακά μονοπάτια». Σε αυτήν την κατεύθυνση τόνισε τον «εξαιρετικά σημαντικό ρόλο» που παίζει η Κύπρος «σε αυτόν τον νέο ενεργειακό διάδρομο, ο οποίος ακόμη αναπτύσσεται στην περιοχή».

Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν από την Κύπρο, όπου ο Φάνον παρευρέθηκε σε συναντήσεις τεχνικών επιτροπών του σχήματος 3+1 (Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ + ΗΠΑ), που την περσινή άνοιξη «πιστοποίησε» την αποφασιστική διείσδυση των ΗΠΑ στα πολυμερή σχήματα της περιφέρειας, ώστε να τα αξιοποιήσει ως μοχλούς πίεσης αντίπαλων συμφερόντων.

Η επίσκεψη Φάνον συνέπεσε με νέες ανακοινώσεις για την επικείμενη έναρξη των γεωτρήσεων στο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ για λογαριασμό του αμερικανικού κολοσσού «ExxonMobil», σπέρνοντας στο λαό νέες αυταπάτες για δήθεν «ασπίδες» ασφάλειας και ανάπτυξης που κουβαλούν μαζί τους τα μονοπώλια. Αντίστοιχα «πανηγύρια» συνοδεύουν και τις αναλύσεις για τις γεωτρήσεις που τις επόμενες βδομάδες προγραμματίζει η κοινοπραξία «Total» - «Εni» στην κυπριακή ΑΟΖ, «συνοδεύοντας» την άφιξη κι άλλων πολεμικών πλοίων στην περιοχή, όπως το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ» (όπου μάλιστα στη συνοδεία του, με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, έχει εμπλακεί και φρεγάτα της χώρας μας).

Μετά τη Λευκωσία, ο Φάνον αναμενόταν να έχει επαφές στην Αγκυρα αλλά και στο Κάιρο. Πριν αναχωρήσει από την κυπριακή πρωτεύουσα, σε συνάντηση με τον Κύπριο ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδη σύμφωνα με πληροφορίες του ΚΥΠΕ εστίασε στις συνέπειες που έχουν οι ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιφέρεια για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Προφανώς με ζητούμενο πώς αυτές οι συνέπειες μπορούν να γίνουν αντικείμενο «επαναδιαπραγμάτευσης», με δεδομένη μάλιστα την «ορμή» που γεννούν οι εξελίξεις στη Συρία (όπου τον τελευταίο καιρό έχουν αναδειχθεί οι διαφωνίες Ρωσίας - Τουρκίας) αλλά και σε όλη την περιφέρεια - π.χ. υπάρχουν αμερικανικές αναλύσεις που ασχολούνται με τις προϋποθέσεις που θα μετέτρεπαν την Τουρκία σε σύμμαχο των ΗΠΑ για την προώθηση του σχεδίου τους για το Παλαιστινιακό και τη Μέση Ανατολή συνολικά.

Παρεμβαίνοντας ξανά για τα θέματα της Ανατ. Μεσογείου, ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας, Μ. Τσαβούσογλου, επανέλαβε ότι «είμαστε ενάντια στις προσεγγίσεις που αποκλείουν την Τουρκία», διαμηνύοντας ότι «υπερασπίζεται τα δικαιώματα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων, στο θέμα του ίσου διαμοιρασμού του πλούτου» και ότι η τουρκική κυβέρνηση είναι έτοιμη να συνεργαστεί «με όλους, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, πλην του "ελληνοκυπριακού τομέα"».

Κατηγόρησε, τέλος, την ΕΕ ότι «δυστυχώς δεν είναι αντικειμενική» και ότι διατηρεί «μια στάση μακριά από την πραγματικότητα» στα θέματα της Ανατ. Μεσογείου, με αποτέλεσμα να υπάρξουν «κάποιες αρνητικές εξελίξεις μεταξύ μας».

Το δικό τους μερίδιο στη διερεύνηση νέων ισορροπιών έχουν σίγουρα οι διεργασίες γύρω από το Κυπριακό, σε αναμονή και των «προεδρικών εκλογών» στα Κατεχόμενα, στα τέλη του Απρίλη.

Με αφορμή την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας Ακιντζί, αναζωπυρώθηκαν οι επισημάνσεις για το «ρεαλισμό» «λύσεων» όπως η «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» και η «διζωνική, δικοινοτική λύση» που θα βασίζεται «σε δύο συνιστώσες πολιτείες» με «πολιτική ισότητα» (ουσιαστικά δύο χωριστά κράτη), αλλά και για το πόσο «μαξιμαλιστικές» είναι οι θέσεις για «μηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατό» πάνω στην Κύπρο...

ΓΕΝΕΥΗ - ΤΡΙΠΟΛΗ.--

Ενώ στη Λιβύη συνεχίζεται η πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στη δοτή κυβέρνηση του Φαγιέζ Σάρατζ και τις δυνάμεις του λεγόμενου Εθνικού Λιβυκού Στρατού του στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ, ταυτόχρονα εξελίσσονται και διπλωματικά παζάρια υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και μεμονωμένων χωρών υποτίθεται για την ειρήνευση και την πολιτική διευθέτηση. Βεβαίως, οι ίδιες δυνάμεις που διέλυσαν, με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο όνομα της «ελευθερίας», τη Λιβύη το 2011, εμφανίζονται τώρα ως ειρηνοποιοί.

Οπως και τότε, έτσι και τώρα, το διακύβευμα δεν είναι άλλο από τον έλεγχο του τεράστιου ενεργειακού πλούτου της χώρας, το να βάλουν πιο γερά πόδι συνολικά στη Βόρεια Αφρική και το «παιχνίδι» που έχει ανοίξει συνολικά στη Μεσόγειο για αγωγούς, σφαίρες επιρροής, που μεταφράζεται σε τεράστια κέρδη για μονοπωλιακούς ομίλους.

Γι' αυτό και διαμορφώνονται τα «στρατόπεδα συμφερόντων» τουλάχιστον για την ώρα, με τον Σάρατζ να στηρίζεται από την Τουρκία, το Κατάρ και πιο συγκαλυμμένα από την Ιταλία, και να αναγνωρίζεται από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, και τον Χάφταρ από την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Γαλλία και έμμεσα από τη Ρωσία.

Πιο ενεργό ρόλο στο παζάρι που διευρύνεται, θέλει να παίξει και η Γερμανία με βλέψεις συνολικά στην αφρικανική ήπειρο, που διοργάνωσε στις 19 Γενάρη τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, χωρίς να επιτευχθεί μια βιώσιμη κατάπαυση του πυρός, αφού η κάθε αντιμαχόμενη πλευρά και οι υποστηρικτές τους συνέχισαν τον εξοπλισμό της.

Πάντως, όπως ανακοινώθηκε από το γερμανικό ΥΠΕΞ, στις 16 του μήνα διοργανώνεται σύνοδος υπουργών Εξωτερικών των χωρών που συμμετείχαν στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Οπως φαίνεται, θα αξιοποιηθεί η 56η ετήσια Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 14 και 16.

Την ίδια ώρα, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Λιβύη, Γκασάν Σαλάμε, συνέχισε μέσα στη βδομάδα στην έδρα του Οργανισμού στη Γενεύη τις επαφές με τις λεγόμενες πενταμελείς επιτροπές στρατιωτικών από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.