Από 2 έως 4 Νοεμβρίου διεξάγεται το 49ο Επιστημονικό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων (ΠΕΦ), που αφορά το έργο του μεγάλου Κερκυραίου λογοτέχνη και λόγιου Κωνσταντίνου Θεοτόκη, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατό του.

Το συνέδριο θα διεξαχθεί στο Αμφιθέατρο της Λεοντείου Σχολής Αθηνών (Νεϊγύ 17, Ανω Πατήσια) και σε αυτό καλούν επίσης το Εργαστήριο Φιλοσοφίας και Τέχνης του Τμήματος Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ και η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών.

Η έναρξή του θα γίνει μετά τις 4 το απόγευμα της Πέμπτης 2 Νοεμβρίου (16.00-16.45 προσέλευση - εγγραφές, 16.45-17.10 χαιρετισμοί). Η πρόεδρος της ΠΕΦ Μαρία K. Πεσκετζή θα κάνει την εναρκτήρια ομιλία με θέμα: «Ο ρεαλισμός του Κωνσταντίνου Θεοτόκη και η ευρωπαϊκή λογοτεχνική παράδοση» και θα ακολουθήσουν άλλες εισηγήσεις και παρεμβάσεις.

Οι εργασίες του συνεδρίου θα συνεχιστούν την Παρασκευή 3 και το Σάββατο 4 Νοέμβρη από τις 9 το πρωί έως το βράδυ και θα μιλήσουν σε αυτό δεκάδες μάχιμοι φιλόλογοι της τάξης, πανεπιστημιακοί και ερευνητές, εξετάζοντας τον Κ. Θεοτόκη και το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του, τη σχέση του με άλλους λογοτέχνες της εποχής του, το ποιητικό, πεζογραφικό, μεταφραστικό και μελετητικό του έργο, τη διδασκαλία του λογοτεχνικού έργου του Θεοτόκη στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αλλά και τη μεταφορά έργων του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Το συνέδριο αφιερώνεται στη μνήμη του Κώστα Μπαλάσκα, ιδρυτικού μέλους και πρώτου προέδρου της ΠΕΦ, ο οποίος «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή.

Η παγκόσμια ποίηση στο ελληνικό τραγούδι είναι το περιεχόμενο της συναυλίας που παρουσιάζουν την Τετάρτη 1η Νοέμβρη στο Θέατρο «Αθηνά» (Δεριγνύ 10 και Πατησίων, έναντι σταθμού «Βικτώρια») η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Γιάννης Μπελώνης.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου συναντά τον κορυφαίο ενορχηστρωτή και πιανίστα Γιάννη Μπελώνη για να αποδώσουν σπουδαία τραγούδια που σφράγισε ο ποιητικός λόγος των Νερούδα, Χικμέτ, Μπρεχτ, Λόρκα, Μαγιακόφσκι, Χάινε, Ελυάρ, Μπουκόφσκι, Ομάρ Καγιάμ και Πιερ Ζαν Ζουβ.

Οταν η ελληνική μουσική συνάντησε την ξένη ποίηση δημιουργήθηκαν διαχρονικά τραγούδια όπως «Αννα μην κλαις», «Αν η μισή μου καρδιά», «Αυτούς τους έχω βαρεθεί», «Μικρόκοσμος», «Ο παράδεισός μου», «Λούζεται η αγάπη μου» και πολλά άλλα.

Ενα αφιέρωμα για την παγκόσμια ποίηση στο ελληνικό τραγούδι, που πραγματοποιείται για πρώτη φορά. Μία ξεχωριστή βραδιά στη σκηνή του Θεάτρου «Αθηνά».

Προπώληση: more.com

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2108237330

Τη συναυλία οργανώνει η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών - Μουσείο Σολωμού Κέρκυρας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεών της για τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τον θάνατο του συγγραφέα. Η εκδήλωση είναι αποτέλεσμα σύμπραξης κορυφαίων Κερκυραίων και συνδεδεμένων με τη μουσική δημιουργία στην Κέρκυρα καλλιτεχνών, προς τιμήν του Κωνσταντίνου (Ντίνου) Θεοτόκη, ενός από τους πρόδρομους σοσιαλιστές λογοτέχνες.

Σονέτα του λογοτέχνη που μιλούν για τον έρωτα, την κοινωνία και τον πόλεμο μελοποίησαν οι μουσικοσυνθέτες Σπύρος Μαυρόπουλος, Αλκης Μπαλτάς και Σπύρος Προσωπάρης. Σολίστ είναι ο λυρικός ερμηνευτής από την κρατική όπερα της Βιέννης Παναγιώτης Πράτσος.

Οι ίδιοι συνθέτες εισέφεραν επίσης άλλες πρωτότυπες και διασκευασμένες μουσικές δημιουργίες τους σχετικά με τη ζωή και το έργο του λογοτέχνη ή και αφιερωμένες σε αυτόν. Συμπεριλαμβάνεται σε αυτές το εμβατήριο «Κωνσταντίνος Θεοτόκης».

Την ορχήστρα που συγκροτήθηκε για τη συγκεκριμένη συναυλία προς τιμήν του Κωνσταντίνου Θεοτόκη αποτελούν οι Κερκυραίοι μουσικοί Σπύρος Αρκούδης, Ισίδωρος Θύμης, Χρήστος Καλούδης, Αλέκος Μαυρόπουλος, Θεόδωρος Μαυρομμάτης, Πέτρος Μαυρομμάτης, Σπύρος Μπάκος, Σάκης Μυρώνης, Δημήτρης Ντακοβάνος, Κώστας Τζέκος, Σπύρος Τζέκος, Σπύρος Φαρούγγιας.

Την ορχήστρα διευθύνει και έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας ο μαέστρος Χρήστος Κολοβός.

Συμμετέχει σε ρόλο αφηγητή η ηθοποιός Χριστίνα Θύμη.

Συμπράττουν επίσης στη συναυλία, παρουσιάζοντας στην έναρξή της σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν σε ποίηση Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, με μετάφραση από τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, λαμβάνοντας υπόψη σημείωση - προτροπή του Κερκυραίου συγγραφέα το 1915 η μετάφρασή του «να τραγουδιστεί κατά τη σύνθεση του Μπετόβεν», η λυρική ερμηνεύτρια Ρόζα Πουλημένου και η πιανίστρια Μπήλιω Μωραΐτου - Καβαλλιεράτου.

Καλωσόρισμα και χαιρετισμό στην εκδήλωση θα απευθύνει ο Περικλής Παγκράτης, πρόεδρος της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών - Μουσείου Σολωμού Κέρκυρας.

Η Ερη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, θα προλογίσει τη συναυλία με αφιερωματικό κείμενο «"Τραγούδα, ψάλε", μουσική και ποίηση στο έργο του Κ. Θεοτόκη».

Παραθέτουμε κείμενο του διευθυντή ορχήστρας Χρήστου Ηλ. Κολοβού, ο οποίος θα είναι και ο μαέστρος της συναυλίας.

«Ηταν η τύχη του, φαίνεται, να προβάλλει μέσα σε τέτοιες κοσμοϊστορικές ταραχές, όταν ποτάμια αίματα βάφουν τη μητέρα γη, σα μια δειλή διαμαρτυρία ενάντια σ' ένα τόσο άτοπο καθεστώς που για να υπάρχει χρειάζεται τον παράλογο φόνο και την ατυχία τόσων πλασμάτων. Κ. Θ. (από την εισαγωγή του βιβλίου του "Η Τιμή και το Χρήμα").

Δεν θα υπήρχε, δυστυχώς, πιο ταιριαστή περίοδος για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης από αυτήν, που η "μητέρα γη" βάφεται με αίμα με "τον φόνο και την ατυχία τόσων πλασμάτων", όσο ετούτη, όπου δύο λαοί, ο παλαιστινιακός και ο ισραηλινός, είναι τα χιλιάδες θύματα από την επίθεση του κράτους του Ισραήλ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Μια περίοδος που οι σοσιαλιστικές ιδέες του Θεοτόκη βρίσκουν σημαντικό έδαφος για να ανθίσουν και μέσω αυτών ο κόσμος μας να γίνει δικαιότερος και κυρίως χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Καλλιτεχνικό και κοινωνικοπολιτικό πρόδρομο όμως των επαναστατικών ιδεών του Κ. Θ., μεταξύ άλλων, αποτελεί και το περίφημο χορωδιακό των Χωρικών από την πρώτη ελληνική όπερα "Ο Υποψήφιος" (1867) του συμπατριώτη του Σπυρίδωνος Ξύνδα (λιμπρ. Ιω. Ρινόπουλου), στο οποίο οι εργάτες της κερκυραϊκής γης περιγράφουν τη σκληρή, αποτρόπαιη και γεμάτη εκμετάλλευση από τα αφεντικά τους δουλειά στα χωράφια.

ΧΟΡΟΣ Γεωργών έσωθεν

Είναι το χάραμα - έσκασ' η μέρα

Παιδιά να φύγουμε - για τη δουλειά μας.

Κάτου 'ς τ' αμπέλια μας - 'ς τους λόγγους πέρα,

Για να δουλέψουμε - με τα τσαπιά μας

Πάμε και η μοίρα μας - μας το 'χει πει,

Ολοι θα σκάσουμε - εις το τσαπί.

ΤΙΝΕΣ: Ως πότ' εμείς οι δύστυχοι

Ζόρκοι, τυραγνισμένοι,

Ως πότε θα δουλεύουμε,

Θα 'μασθε πεινασμένοι!

ΕΤΕΡΟΙ: Ξυπόλυτοι, ξεσκούφωτοι

Δέρνουμε το 'κουφάρι!

Τέτοια ζωή καλήτερα

Ο διάολος να την πάρη.

ΟΛΟΙ: Πάμε κι' η μοίρα μας - μας το 'χει 'πει

Ολοι θα σκάσουμε - εις το τσαπί.

Ηταν πριν αρκετό καιρό, όπου γνωστός μου και αγαπητός Κερκυραίος δημοσιογράφος, με προσέγγισε να συνδιοργανώσουμε αυτό το αφιέρωμα στα εκατόχρονα από τον θάνατο του Κερκυραίου λογοτέχνη Ντίνου Θεοτόκη, με μία και αμετακίνητη προϋπόθεση, να μελοποιηθούν για πρώτη φορά συγκεκριμένα σονέτα του με λυρικοεπαναστατικό χαρακτήρα, μα και κάποιο από τα ερωτικά του. Η πρόταση του αγαπητού μου δημοσιογράφου περιελάμβανε εμένα ως μαέστρο, ένεκα, όπως λέει, ότι η ψυχή μου είναι και κερκυραϊκή και ας είμαι Λάκων. Με πολύ χαρά δέχτηκα και τιμή τόσο την πρόσκληση όσο και το "κομπλιμάν" και ριχτήκαμε στη δουλειά.

Ετσι, σας δίνουμε κάποιες πολύ όμορφες μουσικές σελίδες καμωμένες με γνώση και μεράκι, αλλά και ως συνέχεια της κερκυραϊκής μουσικής παράδοσης 200 ετών, από σπουδαίους Κερκυραίους συνθέτες και ερμηνευτές, που επί δεκαετίες λαμπρύνουν τα μουσικά πράγματα της χώρας μας. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως η Ελληνική Εθνική Μουσική Σχολή ξεκινά αναμφισβήτητα από τον "Πατριάρχη" της, τον εθνικό μας συνθέτη Νικόλαο Χαλικιόπουλο - Μάντζαρο και φτάνει στις μέρες μας αδιάκοπα, όχι μόνο συνθετικά μα και κοινωνικά, αφού στην Κέρκυρα επί Μάντζαρου ιδρύθηκε και εδραιώθηκε ως τώρα, το πολύ κατοπινό παγκόσμιο μουσικό φαινόμενο της Βενεζουέλας "το Σύστημα" ("elsystema"), ένα σύστημα στο οποίο τα παιδιά των Κορφών, επί 200 χρόνια, μαθαίνουν μουσική δωρεάν! Οπως και στη Βενεζουέλα.

Στις 2 Νοέμβρη 2023 συμβαίνει λοιπόν η ιστορική αυτή συναυλία, ενώ μια μέρα σαν κι αυτή του 1960, έπεσε από το πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ενώ διηύθυνε την 3η του Μάλερ, την επονομαζόμενη "Η νίκη της ζωής επί του θανάτου". Κι εμείς εδώ απόψε τιμάμε τις τέχνες και τους αγώνες των υπηρετών της από τον Μάντζαρο, τον Ξύνδα, τον Θεοτόκη, τον Μητρόπουλο, έως τον Προσωπάρη που συνεχίζει το έργο του Μάντζαρου στην "Παλαιά" και τους Ελληνες μουσικούς που αντιστέκονται στην αποπνευματοποίηση και την αμουσία κράτους και εποχής».

Ωρες λειτουργίας της έκθεσης: Τετάρτη - Κυριακή 18.00 - 20.30.

Η είσοδος είναι ελεύθερη. Για οργανωμένες επισκέψεις και ξεναγήσεις, επικοινωνία στο τηλέφωνο 2107515584.

Στον χώρο γίνονται σεμινάρια χαρακτικής, κύκλοι τεσσάρων συναντήσεων για αρχάριους και προχωρημένους.

Εικαστικοί καλλιτέχνες που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν το εργαστήριο για την καλλιτεχνική τους δημιουργία, καθώς και ενδιαφερόμενοι να παρακολουθήσουν τα σεμινάρια, πρέπει να απευθύνονται στο τηλέφωνο 2107515584.

Τον Χώρο Πολιτισμού «Εργαστήρι Γιώργη Βαρλάμου» επισκέφτηκαν το Σάββατο 21 Οκτώβρη 43 μέλη του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρωνιάνων - Δένδρων, με επικεφαλής την πρόεδρο του Συλλόγου κα Λιβανίου. Σε αυτόν τον Σύλλογο ο Γιώργης Βαρλάμος ήταν μέλος, συνεργάτης και πρόεδρος, ενώ είχε φιλοτεχνήσει κατ' επανάληψη ημερολόγια του Συλλόγου και πολλά έντυπα.

Τα μέλη του Συλλόγου ξεναγήθηκαν από την υπεύθυνη του χώρου, Εύα Μελά, και παρακολούθησαν επίδειξη εκτύπωσης ξυλογραφίας.

Από τα σεμινάρια που πραγματοποιούνται στον χώρο

Οι αλλεπάλληλοι κύκλοι της ζωής ενός προσφάτως αποφυλακισθέντα. Ο κύκλος του έρωτα, ο κύκλος της τιμιότητας, ο κύκλος της επιβίωσης, ο κύκλος του θανάτου, μέσα από μια αλυσίδα από συναρπαστικά γεγονότα που συνθέτουν τον τραγικό βίο του Φραντς. Η εποποιία ενός μικρού ανθρώπου στο Βερολίνο του Μεσοπολέμου.

Αξίζει πραγματικά να τη δείτε! Εως 12 Νοέμβρη.

Παίζουν: Βασίλης Ανδρέου, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Γιώργος Δάμπασης, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Λίλλυ Μελεμέ, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Παπανικολάου, Μαρία Σαββίδου, Θεόβη Στύλλου, Αρης Τρουπάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης

Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή 19.00, Πέμπτη και Παρασκευή 20.30, Σάββατο 21.00.

Για λίγες παραστάσεις επιστρέφει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης η παράσταση «154 Bertha» της Ελσας Ανδριανού, σε σκηνοθεσία και πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Αμπαζή.

Μια κωμικοτραγική ιστορία εντός της «οικογενειακής εστίας»...

Ενα χάσμα γενεών διαστημικών διαστάσεων. Μια οικογένεια σε αδιέξοδο, λίγο πριν τη ρουφήξει η μαύρη τρύπα. Οσο οι γονείς προσπαθούν να καλύψουν τα έτη φωτός που τους χωρίζουν από έναν απροσδιόριστο κόσμο που δεν θέλει - ή δεν μπορεί; - να βρει το όνομά του, τα παιδιά ψάχνουν καταφύγιο σε άλλους γαλαξίες. Υπάρχει μέλλον για τον άνθρωπο; 'Η μόνο η αναμονή του επόμενου big bang;

Παίζουν: Νέστορας Κοψιδάς, Αμαλία Τσεκούρα, Δανάη Σαριδάκη, Λένα Μποζάκη, Γιώργος Ζυγούρης.

Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00.

Το νέο έργο του θιάσου «Αντάμα», «Αστεροειδής 2476Κ» της Γεωργίας Καούκη, βασισμένο στο έργο της Αλεξάνδρας Κολοντάι, «Βασιλίσα Μαλίγκινα» ανεβαίνει στο Θέατρο «Μικρός Κεραμεικός» (Ευμολπιδών 13).

Ενα νέο, ανατρεπτικό έργο, που έρχεται να αγκαλιάσει σύγχρονα ερωτήματα για την εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων και τη θέση της γυναίκας. Τι έχει αλλάξει στις σχέσεις των δύο φύλων; Πώς έχει δομηθεί ο ρόλος της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία με την πάροδο εκατό χρόνων; Και πώς η σπειροειδής εξέλιξη της κοινωνίας αντανακλάται στην ποιότητα των σχέσεων;

Παίζουν: Δανάη Αλυσανδράτου, Κατερίνα Καϊμά, Συμεών Κωστάκογλου, Αρης Μπαταγιάννης, Ειρήνη Λιγάτου, Βιβή Τάγαρη.

Παραστάσεις: Παρασκευή στις 21.00 και Σάββατο στις 19.00.

Η παράσταση «Ψυχών Λύτρωσις», εμπνευσμένη από τη συλλογή διηγημάτων της Γαλάτειας Καζαντζάκη «Ο κόσμος που πεθαίνει κι ο κόσμος που έρχεται», ανεβαίνει στο Θέατρο «Αλκμήνη» (Αλκμήνης 8-12, Αθήνα) σε σκηνοθεσία Νίκου Κρίκα.

Η θεατρική παράσταση «Ψυχών Λύτρωσις», μέσα από μια ιστορία αγάπης, πραγματεύεται τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από διαχρονικά κοινωνικά ζητήματα, όπως η κοινωνική ανισότητα, η διαφορετικότητα, η προκατάληψη, η κακοποίηση, τα πάσης φύσης κοινωνικά στερεότυπα.

Παίζουν: Περικλής Λιανός, Ελένη Φίλιππα, Φαίδρα Παπανικολάου, Δήμητρα Μπάσιου, Αντώνης Σανιάνος, Κωνσταντίνα Αργυροπούλου, Χρήστος Ζαχάρωφ.

Παραστάσεις: Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.00.

Για τρίτη χρονιά επιστρέφει η παράσταση «Αριστερόχειρες» της Νεφέλης Μαϊστράλη, σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη, από την ομάδα 4frontal στο Θέατρο «Μπέλλος» (Κέκροπος 1, Πλάκα).

Μια παράσταση που με όχημα τον Εμφύλιο θέτει καίρια ερωτήματα και στο σήμερα. Μπορούν να υπάρξουν «εθνική ομόνοια» και «εθνική συμφιλίωση»; Θέτει το ερώτημα. Δεν νουθετεί, ούτε κουνά το δάχτυλο... Μια παράσταση γι' αυτούς που γνωρίζουν τα γεγονότα, αλλά πολύ περισσότερο γι' αυτούς που δεν τα γνωρίζουν. Ενα σύγχρονο ελληνικό θεατρικό έργο που μέσα από το ντοκουμέντο, τη συγκίνηση, το γέλιο, ακόμα και τον θυμό, αναμετριέται με τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου μας.

Παίζουν: Ελένη Βλάχου, Τάσος Δημητρόπουλος, Χάρης Κρεμμύδας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Πάνος Τοψίδης.

Παραστάσεις από 1η Νοέμβρη, κάθε Τετάρτη στις 20.00, Σάββατο στις 18.00, Κυριακή στις 21.00.

Από τις 2 Νοέμβρη ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά η παράσταση «Οι Υπάκουοι ή Reunion» της Αννας Ετιαρίδου, από τη θεατρική ομάδα «Πλάνη» σε σκηνοθεσία Κώστα Δελακούρα, στο Θέατρο «Βαφείο - Λάκης Καραλής» (Αγίου Ορους 16, Αθήνα).

Μία παρέα παλιών συμμαθητών καλούνται σε ένα reunion στην Αράχοβα για να γιορτάσουν την Πρωτοχρονιά. Σαρανταπεντάρηδες πλέον, φορτώνονται και πάλι τις «σχολικές τους τσάντες» και ετοιμάζονται να γιορτάσουν «όπως τότε»... Το reunion τούς ξυπνάει τρυφερές αναμνήσεις, αλλά τους φέρνει και αντιμέτωπους με έναν αναπόφευκτο απολογισμό ζωής. Ευάλωτοι στις αλήθειες, προσπαθούν να εξηγήσουν τη ζωή τους, τις επιλογές τους και τον δρόμο που διάλεξαν, να κατανοήσουν την εποχή τους αλλά και την πορεία της γενιάς τους.

Παίζουν: Δημήτρης Αντωνιάδης, Κώστας Δελακούρας, Αννα Ετιαρίδου, Ειρήνη Ευαγγελάτου, Σίμος Κυπαρισσόπουλος, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Χριστίνα Μωρόγιαννη, Γιάννα Παπανικολάου.

Παραστάσεις: Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00.

Από τις 3 Νοέμβρη ανεβαίνει στο Θέατρο «Από Κοινού» (Ευπατριδών 4, Γκάζι) «Η μικρή λέξη αγάπη» του Αυγούστου Κορτώ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Νάντιας Δαλκυριάδου, με τις Αγγελική Ξένου και Βασιλική Κούλη.

Η Μάντια, το κορίτσι από το Τυφλό Νερό, έμαθε τι θα πει βία από πρώτο χέρι. Μέσα στην οικογένεια, από το χέρι του πατέρα. Εφτασε η ώρα που το έσκασε από τον βασανιστή της, για μια καλύτερη ζωή, αλλά την περίμενε ένας νέος κύκλος βίας...

Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00.

Το πρώτο θεατρικό έργο της Σεμίνας Διγενή, «Felicita», ανεβαίνει από τις 5 Νοέμβρη στο Θέατρο «Αλκυονίς» (Ιουλιανού 37), σε σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου.

Ενα παράτολμο πείραμα, ένα παιχνίδι, όπου οι ήρωες, ένας άνδρας και μία γυναίκα, εναλλάσσονται στους ρόλους του θύτη και του θύματος. Μια φαινομενικά απλή συνάντηση ανάμεσα σε μια σκηνοθέτη και έναν νεαρό διανομέα εξελίσσεται σε μια κατάσταση γεμάτη ερωτηματικά. Τι συνδέει τελικά αυτούς τους δύο ήρωες; Οταν η αλήθεια αποκαλυφθεί, ανατρέπει σαρωτικά όσα φαίνεται να ισχύουν.

Παίζουν: Μυρτώ Αλικάκη, Γιάννης Σοφολόγης.

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00.

Από τις 15 Νοέμβρη επιστρέφει «Η Νύχτα των Δολοφόνων» του Χοσέ Τριάνα, σε σκηνοθεσία Δανάης Κατσαμένη, από την ομάδα θεάτρου α-silen[θ]io στο Θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Αθήνα).

Κούβα. Δεκαετία του '50. Λίγο πριν ξεσπάσει η Κουβανική Επανάσταση.

Μια οικογένεια - μικρογραφία της κοινωνίας η οποία βρίσκεται σε σήψη. Οι τρεις ήρωες μέσα από ένα άγριο παιχνίδι εναλλαγής ρόλων ρισκάρουν, οργανώνουν, δοκιμάζουν τις αντοχές και τα όριά τους... Τη στιγμή που το «παλιό» μάταια προσπαθεί να επιβάλει με κάθε τρόπο «όλα να παραμείνουν ακίνητα», έχουν ήδη αρχίσει να κυοφορούνται οι νέες ιδέες - οι ιδέες της ανατροπής.

Παίζουν: Γιώργος Δρίβας, Βίκυ Λέκκα, Αριάδνη Μιχαηλάρη.

Παραστάσεις: Σάββατο και Κυριακή στις 21.00.

Στις 19 Νοέμβρη ξεκινά στο Θέατρο «Από Κοινού» η παράσταση «Μια σεμνή πρόταση» του Ιρλανδού Τζόναθαν Σουίφτ, σε ελεύθερη απόδοση και ερμηνεία Αντώνη Ξένου, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει η Δανάη Κατσαμένη.

Εχοντας ως βασικό γνώμονα την απέχθεια προς τα τυραννικά καθεστώτα, ο συγγραφέας που έγινε ευρέως γνωστός από τα περίφημα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» έγραψε ένα έργο όπου χρησιμοποιεί με δυστοπική αλληγορία την έννοια της ανθρωποφαγίας, για να πραγματοποιήσει μια ευθύβολη και διορατική επίθεση στα μειωμένα αντανακλαστικά κάθε «φιλήσυχου», αλλά πρακτικά εφησυχασμένου πολίτη - αναγνώστη, κάθε εποχής και κοινωνίας.

Κάθε Κυριακή στις 20.00.

Φέτος το φεστιβάλ αύξησε τον προϋπολογισμό του εξασφαλίζοντας χρηματοδότηση έως τα τέλη του 2025, εντάχθηκε στο Ταμείο Ανάκαμψης, ξεκίνησε το Προπτυχιακό Τμήμα Κινηματογραφικών Σπουδών του ΕΑΠ και πήρε το εισιτήριο για τα Οσκαρ. Ομως η στέγη του φεστιβάλ παραμένει ακόμα ένα μακρινό όνειρο, αφού αν και χρηματοδοτείται η μελέτη για την ανακατασκευή του πρώην στρατοπέδου Ανδρικάκη, απέχουμε πολύ από την πραγματοποίησή της. Να θυμίσουμε ότι έχει εγκαταλειφθεί η παλιότερη ιδέα της Καπναποθήκης και είχαν χαθεί τα χρήματα που προορίζονταν για το έργο. Εμείς με τη σειρά μας πάντα ελπίζουμε σε ένα πανόραμα ελληνικών ταινιών μικρού μήκους, για να γνωριστούμε με τους σκηνοθέτες και το έργο τους σε πιο ευρεία κλίμακα. Ραντεβού στην Ταινιοθήκη.

Τούτο το δοκίμιο - ντοκιμαντέρ μας εντυπωσίασε με την εικόνα και την απόκοσμη ατμόσφαιρά του, χωρίς να χρειαστεί να ακουστεί ούτε μισή λέξη. Εκανε τόσο καλή δουλειά ο σκηνοθέτης στο δέσιμο του αρχειακού υλικού με τα σύγχρονα γυρίσματα, που πολλές φορές δεν ξεχώριζες ποιο ήταν ποιο. Μια άρτια δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Περιμένουμε ανυπόμονα το επόμενο βήμα του Νεριτάν Ζιντζιρία.

Η Σάντυ είναι απόφοιτη δραματικής σχολής, έχει άσθμα και το βράδυ έχει παράσταση. Μέχρι τότε έχει να διδάξει γιόγκα, να δουλέψει ως κλόουν και να πάει και σε μία οντισιόν. Σε αυτήν την εξίσωση, προσπαθεί να βρει και λίγο χώρο για τον Σπύρο, το αγόρι της.

Αυτή εδώ η ταινία είναι η ζωή μας, σάρκα από τη σάρκα μας. Ενα ατελείωτο τρέξιμο ολημερίς για ένα κομμάτι ψωμί, μηδέν προσωπικός χρόνος, άγχος, αγωνία για το αύριο. Κυριολεκτικά για το αύριο. Η Δήμητρα Βλαγκοπούλου έδωσε ρέστα, ο σκηνοθέτης αποτύπωσε με τα πιο γλαφυρά χρώματα το χάος και την κοινωνική ανισότητα, κι εμείς προσευχηθήκαμε στον «θεό του σινεμά» για περισσότερες ταινίες σαν και τούτη.

Ενας άντρας, με την απειλή όπλου, γίνεται πειρατής ενός ταξί όταν ο ταξιτζής αρνείται να τον πάει εκεί που του ζητάει. Σε μία κούρσα όπου όλα θα πάνε στραβά και κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται, ένα κορίτσι θα έρθει να τους αλλάξει τον δρόμο. Είναι ένας δρόμος που, στο τέλος, θα παραμείνει ένα αίνιγμα ακόμα και για τους ήρωες της ταινίας.

Ο σκηνοθέτης έδωσε μια ατμόσφαιρα Κουέντιν Ταραντίνο, σε όλα του. Εκπληκτικές γωνίες λήψης, σενάριο υποδειγματικό, μαύρο χιούμορ κατράμι, καστ που δεν περιγράφεται με Δημήτρη Καπετανάκο, Αντώνη Τσιοτσιόπουλο στα καλύτερά τους και μια Δάφνη Λαζαροπούλου να δίνει τη λύση στο αδιέξοδο αυτού του road trip που ευτυχώς έχει χάπι εντ. Μια ταινία μοναδικής υφής...

Μια γυναίκα λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον γιο της, ενώ περιμένει εκείνον και την κοπέλα του για μεσημεριανό.

Μια ταινία συμβολική, που εξερευνά ένα πολύ δύσκολο θέμα. Τον ρόλο της μητέρας στη διαπαιδαγώγηση του γιου και μέχρι πού φτάνουν αυτά τα όρια της «προστασίας»... Μπορεί να τον δικαιολογήσει στα πάντα; Μια ταινία μονοπλάνο, γυρισμένη εξαιρετικά, με την Δέσποινα Κούρτη να υπερβαίνει εαυτήν και τη βάση της θεματολογίας να διχάζει. Αξίζει να τη δείτε για τους προβληματισμούς που αναδεικνύει.

Δύο άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι συναντιούνται σε ένα διαμέρισμα. Η εξώπορτα έχει ξεχαστεί μισάνοιχτη. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Θα μπορούσε να μπει ο οποιοσδήποτε. Κανείς δεν θέλει να αποκαλύψει την ταυτότητά του κι έτσι μπλέκονται σε ένα παιχνίδι ρόλων. Τελικά ποιος είναι ο κλέφτης και ποιος ο νοικοκύρης;

Μια κωμωδία παρεξηγήσεων με σασπένς. Μια ταινία ορισμός της μικρού μήκους. Ολοκληρωμένο καλοδουλεμένο σενάριο, που δίνει τη λύση ακριβώς στο τελευταίο πλάνο. Μας έλειψαν πολύ αυτές οι ταινίες, μας έλειψε πολύ το γέλιο που είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να το πετύχεις και τόσο αναγκαίο για την καθημερινότητά μας. Πηνελόπη Τσιλίκα και Δημοσθένης Ξυλαρδιστός στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, απολαυστικοί.

Ο Σάλι, ένας νέος αλβανικής καταγωγής, έχει αφήσει το σχολείο και δουλεύει σε θερμοκήπια. Θέλει να μαζέψει χρήματα για να πάει να δοκιμαστεί στις ακαδημίες της Γιουβέντους. Για να πραγματοποιήσει όμως το όνειρό του, θα πρέπει να ξεπεράσει μια σειρά από εμπόδια που προκύπτουν από τη σκληρή του καθημερινότητα.

Το «Θερμοκήπιο» είναι μια ταινία αναφοράς στο κοινωνικό σινεμά, που θα την χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα τα επόμενα χρόνια. Είναι η ταινία του Σπουδαστικού διαγωνιστικού που κατέστησε δυσδιάκριτα τα όρια με το Εθνικό διαγωνιστικό. Ενα ατόφιο διαμάντι που καταφέρνει να δείξει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο, χωρίς να αγιοποιεί και χωρίς να κρατάει αποστάσεις.

Ενα φιλμ - δοκίμιο που αναζητά ίχνη σημαντικών συγκρουσιακών γεγονότων της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας στο σώμα της αθηναϊκής μητρόπολης. Αρθρώνεται στη βάση συνεντεύξεων με αρχιτέκτονες και ιστορικούς, ενεργοποιεί αρχειακό υλικό και επιστρατεύει στοιχεία μυθοπλασίας που ξεδιπλώνονται μέσα από ένα διαλογικό voice-over.

Ο Δημήτρης Κεχρής θύμισε με τη δουλειά του τους αναγκαίους ιστορικούς περιπάτους που κάνουμε όλα τα τελευταία χρόνια για να μάθουμε την ιστορία του τόπου μας. Μια ιστορία δική μας, που γράφτηκε από την πλευρά των «νικητών» και εξαφάνισε τα σημάδια παλαιοτέρων και προσφάτων σημαντικών σημαδιών της Ιστορίας, θεωρώντας πως θα τα καταδικάσει στη λήθη.

Η Αννα είναι λίγο πριν τα τριάντα και νιώθει πως τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία να πετύχει το όνειρό της, να κυνηγήσει μια μουσική καριέρα στο Παρίσι. Η επιτυχία δεν θα έμοιαζε άπιαστη, αν ο αυτοκαταστροφικός αλκοολικός πατέρας της δεν στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο της.

Με μια λέξη, μαχαιριά. Πώς κατάφερε να συμπυκνώσει τον αγώνα ενός ανθρώπου να ξεφύγει από το τοξικό περιβάλλον του, τον αγώνα να σπάσει τα συναισθηματικά δεσμά που τον κρατάνε κάτω από τη γη και να καταφέρει να πετάξει, δεν γνωρίζουμε ακόμα. Μια ταινία ψυχαναλυτική εμπειρία, με τους κυριολεκτικά σπαραχτικούς Μαρίνα Σιώτου και Γιάννη Τσορτέκη, που δεν χάνεται.

Μια συνέντευξη με τον πατέρα του Νίκου Σαμπάνη, που έπεσε νεκρός από σφαίρες έπειτα από καταδίωξη της αστυνομίας, περιγράφει τις απώλειές τους και φέρνει στο προσκήνιο τις τραγικές συνέπειες της προκατάληψης και του ρατσισμού απέναντι σε μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα.

Εκτός διαγωνισμού προβλήθηκε αυτό το μικρό οδοιπορικό στα πατρογονικά χώματα του Νίκου Σαμπάνη. Αυθεντικό, σκληρό, τρυφερό, μα δυστυχώς θα το θέλαμε μεγαλύτερο. Τόσο το αγαπήσαμε.

Μια σιδηροδρομική διάβαση στο πουθενά. Δύο ξύλινα φυλάκια. Γύρω κίτρινοι λόφοι κι ανοιχτός ορίζοντας. Δύο φύλακες: Ο μοναχικός Γιάννης και ο χαλαρός Αντώνης. Κάθε τόσο, μια φωνή στο μεγάφωνο αναγγέλλει το πέρασμα ενός τρένου. Τίποτα δεν φαίνεται να διαταράσσει την καθημερινότητά τους μέχρι να εισβάλει ο έρωτας, συντρίβοντας κάθε βεβαιότητα.

Τούτη την ταινία την επιλέξαμε γιατί τη συζητήσαμε αρκετά και ο κάθε συνομιλητής μας είχε και μια καινούργια οπτική να δώσει. Αλλος υπαρξιακή, άλλος πολιτική, πάντως ο καθένας ερμήνευσε την ταινία με πολλές αναγνώσεις. Μεγάλο προτέρημα αυτό για ένα συμβολικό σενάριο.

Τον Δεκέμβριο του 1948, μια ανεπίσημη χριστουγεννιάτικη εκεχειρία μεταξύ του Δημοκρατικού και του αστικού Στρατού επιτρέπει στους στρατιώτες και των δύο πλευρών να μοιραστούν μια ανθρώπινη, συγκινητική στιγμή πριν επανέλθουν και πάλι στη βάρβαρη πραγματικότητα των αιώνια διχασμένων Ελλήνων.

Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία που ο αντικομμουνισμός προβάλλεται με ωραίο περιτύλιγμα. Τούτη η ταινία, εάν είχε ιστορικό υπόβαθρο και δεν ήταν μια χυδαία μυθοπλασία, θα απαιτούσε και αντίστοιχη απάντηση. Από τη στιγμή όμως που μόνο στόχο έχει να μας δείξει ότι οι μαχητές του ΔΣΕ έπεσαν στο ναρκοπέδιο που έφτιαξαν οι ίδιοι, δικαιώνοντας τον αστικό στρατό, που όπως φαίνεται αντιμετωπίζει τους μαχητές του ΔΣΕ με παράπονο γιατί δίχασαν τους Ελληνες, δεν έχουμε να πούμε πολλά. Θα συμβουλεύαμε μόνο τον σκηνοθέτη που θέλει να ασχοληθεί με τον Εμφύλιο Πόλεμο να διαβάσει πρώτα Ιστορία. Τίποτα άλλο.