Συνεχίζουμε με το κεφάλι ψηλά.

Μεγάλο στήριγμα η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από εκατοντάδες Σωματεία και Ομοσπονδίες από όλη την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο.

Εσείς μας δίνετε δύναμη να συνεχίσουμε πιο μαχητικά και πιο μαζικά, να γίνουμε μια γροθιά με όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε όλο τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα. Αυτή η αλληλεγγύη να αποτελέσει όπλο για κάθε αγώνα κάθε συνδικάτου, κάθε εργαζόμενου.

Αυτήν την αλληλεγγύη θέλουμε να δώσουμε και εμείς στο Συνδικάτο Οικοδόμων, στο Συνδικάτο Επισιτισμού, στους εκπαιδευτικούς και σε κάθε κλάδο που αγωνίζεται.

Με αυτήν τη μεγάλη απεργία μέσα στο λιμάνι κατορθώσαμε να μη συγκαλυφθεί το εργοδοτικό έγκλημα, αυτός ο τραγικός θάνατος του συναδέλφου μας Δημήτρη Δαγκλή, και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Ολες αυτές τις 7 μέρες απεργίας στο λιμάνι του Πειραιά δείξαμε τη δύναμή μας στον αγώνα για να διασφαλίσουμε να μην υπάρξει άλλος νεκρός, και συνεχίζουμε για αυτόν τον σκοπό.

Το Σωματείο ΕΝΕΔΕΠ ιδρύθηκε μέσα στη φωτιά της απεργίας του 2014 και μέσα στη φωτιά αυτής της απεργίας ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο, συσπειρώνοντας ακόμα περισσότερους εργάτες που αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση απαιτεί σύγκρουση και πάλη.

Οπως δεν μας σταμάτησε καμία σιδερένια πόρτα έξω από την COSCO, όπως δεν μας σταμάτησαν και δεν μας φόβισαν τα δικαστήρια, η τρομοκρατία και οι καθημερινοί εκβιασμοί, ακόμα περισσότερο με το σωματείο μας δίνουμε τη μάχη τις επόμενες μέρες και μαζί με τα υπόλοιπα σωματεία συγκροτούμε ένα μεγάλο απεργιακό μέτωπο απέναντι στην πολιτική τους, που διαλύει και αφαιρεί δικές μας ζωές.

Γιατί κύριο αίτιο όλης αυτής της αφόρητης εντατικοποίησης δεν είναι παρά το κυνήγι του κέρδους, του όλο και μεγαλύτερου κέρδους. Αυτός είναι ο λόγος που μας αντιμετωπίζουν ως αριθμούς, ως ένα χτύπημα της κάρτας που περνάει μια πύλη, ως αναλώσιμα μιας μηχανής που κατατρώει τα κορμιά μας.

Συνάδελφοι, η δική μας μάχη, που έγινε μάχη όλων εσάς, αποδεικνύει ότι χαμένη μάχη είναι η μάχη που δεν δίνεται, ότι μόνο με τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες με συσπείρωση γύρω από τα κάστρα αγώνα, τα σωματεία, μπορείς να καταφέρεις μικρές και μεγάλες νίκες.

Με την απεργιακή μας μάχη μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει:

- Τη δέσμευση της εταιρείας και του υπουργείου να συγκροτηθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφαλείας με τη συμμετοχή μελών του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ.

- Την αναγνώριση και κατοχύρωση του σωματείου μας, που είναι όπλο στα χέρια των εργαζομένων μέσα στο λιμάνι.

-- Εγινε γνωστό σε όλους τι πραγματικά συμβαίνει στον υποτιθέμενο «παράδεισο» της COSCO, με την εντατικοποίηση και τις κόντρα βάρδιες, τα 12ωρα, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, την ομηρία των εργολαβικών εργαζομένων.

Κυρίως όμως κατορθώσαμε όλες αυτές τις μέρες να γίνουμε μια γροθιά.

Κατορθώσαμε το σωματείο μας να πετύχει ακόμη μεγαλύτερη μαζικοποίηση, με τη μαζική συμμετοχή στις αρχαιρεσίες, ταυτόχρονα μάλιστα με τη μάχη της απεργίας. Αυτό είναι που πιέζει και που το φοβάται η εργοδοσία της COSCO, αυτό που μπορεί να δυναμώσει ακόμα περισσότερο τον αγώνα για να αλλάξει η κατάσταση μέσα στο λιμάνι, για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας.

Η πείρα που αποκτήσαμε μέσα στην απεργιακή αναμέτρηση είναι τεράστια, ξέρουμε πως για να αποσπάσουμε ό,τι δικαιούμαστε χρειάζεται σκληρός αγώνας, κρίνεται στις πύλες και τις προβλήτες του λιμανιού, με οργανωμένο, μαζικό, πολύμορφο αγώνα, με σχέδιο και συνέχεια.

Κόντρα σε κάθε εργοδοτικό συνδικάτο, σε κάθε παραμάγαζο της COSCO. Ολες αυτές τις μέρες βρίσκονται στα λαγούμια τους, ή μάλλον μέσα στα γραφεία των αφεντικών τους. Τους γύρισε την πλάτη ο ίδιος ο κόσμος.

Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ βρέθηκε στο πλευρό των λιμενεργατών της COSCO. Βουλευτές και στελέχη του συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις, ενώ με ανακοινώσεις του αναδείκνυε τις ευθύνες κυβέρνησης και εργοδοσίας για το έγκλημα, απαιτώντας τη λήψη μέτρων προστασίας και την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων.

Σε ανακοίνωσή του για την επιτυχία του αγώνα των απεργών της COSCO, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανέφερε:

«Το ΚΚΕ χαιρετίζει τον αγώνα των εργαζομένων στην COSCO, που μετά από 7 μέρες κινητοποιήσεων και απεργιών εξανάγκασαν την εργοδοσία να δεχτεί τα βασικά αιτήματά τους.

Αυτός ο αγώνας ήταν αγώνας ολόκληρης της εργατικής τάξης, γιατί έφερε στο προσκήνιο την εντατικοποίηση της εργασίας και την έλλειψη μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς. Αρα και η επιτυχία τους σημαίνει πολλά για όλους τους εργάτες και εργάτριες. Γι' αυτό άλλωστε και η αλληλεγγύη προς τους απεργούς της COSCO εκδηλώθηκε σε πανεργατικό, ακόμη και σε διεθνές επίπεδο. Φανέρωσε, επίσης, τον χαρακτήρα των δήθεν "λαμπερών" επενδύσεων και συνολικά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που έχουν κάνει σημαία τους η κυβέρνηση αλλά και τα άλλα κόμματα. Από τη μια υπέρογκα κέρδη και από την άλλη τσακισμένα δικαιώματα, εκμετάλλευση, εργατικά ατυχήματα κ.λπ.

Ο αγώνας τους, όπως και ο θάνατος του συναδέλφου τους, αποσιωπήθηκε. Δεν βρήκε θέση στα ΜΜΕ. Δεν έγινε σημείο αντιπαράθεσης στους μικροκομματικούς καβγάδες, αφού άλλωστε το εργασιακό γκέτο στο λιμάνι φτιάχτηκε με τη στήριξη όλων των άλλων κομμάτων. Κι αν γινόταν καμία αναφορά, αυτή ήταν για να συκοφαντηθεί ότι δήθεν "στρέφεται κατά του κοινωνικού συνόλου, γιατί παρακωλύει την οικονομία και την αγορά". Ομως, οι εργατικοί αγώνες μπορούν να διαμορφώσουν τη δική τους δυναμική, να ξεπεράσουν εμπόδια, να αναδείξουν τη φωνή των αδικημένων και καταπιεσμένων.

Το πιο σημαντικό ήταν ότι αυτή η μάχη, όπως και οι αντίστοιχες των εργαζομένων στην "e-food", στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, σε άλλους χώρους δουλειάς και κλάδους, απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι μόνο με τον αγώνα και την οργάνωσή τους, με την αλληλεγγύη, μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους, να αχρηστεύσουν τις απειλές και την τρομοκρατία, τους αντεργατικούς νόμους, τις δικαστικές αποφάσεις που - στηριγμένες σ' αυτούς τους νόμους - επιχειρούν να βάλουν "στον γύψο" την εργατική - λαϊκή πάλη. Απέδειξαν τη σημασία που έχει να γίνονται αυτοί οι αγώνες κέντρα αλληλεγγύης και συντονισμού όλων των εργαζομένων που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.

Ο,τι κέρδισαν, το κέρδισαν επειδή ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο, κόντρα σε κυβερνήσεις και εργοδοσία. Το κέρδισαν μετά από πολλές προσπάθειες και προηγούμενους αγώνες, που μπορεί να μην είχαν άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα. Αλλωστε, η ταξική πάλη δεν προχωράει ευθύγραμμα αλλά μέσα από καμπές και στροφές, δυσκολίες και πισωγυρίσματα, πολύ περισσότερο που ο συσχετισμός παραμένει εξαιρετικά αρνητικός.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Αν πολλαπλασιαστούν οι εστίες της αντίστασης και του αγώνα στους χώρους δουλειάς, αν δυναμώσει η οργάνωση στα σωματεία, αν ηττηθούν οι λογικές της ανάθεσης και των "σωτήριων λύσεων" από τα πάνω, τότε οι εργαζόμενοι μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους. Κι αν σήμερα παλεύουν για τα αυτονόητα, το μεροκάματο, τη ζωή, την υγεία τους κ.λπ., αύριο μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, να βάλουν στο επίκεντρο όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους, τη ζωή που μπορούν να ζήσουν στον 21ο αιώνα.

Το ΚΚΕ δίνει και θα δίνει σ' αυτήν την υπόθεση όλες του τις δυνάμεις».

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης στον Πειραιά, ο Μ. Μπεκρής ενημερώθηκε για την αποδοχή των περισσότερων αιτημάτων των λιμενεργατών από την εργοδοσία και μιλώντας στους συγκεντρωμένους ανέφερε:

«Συνάδελφοι, θέλουμε να σας ενημερώσουμε για μία τελευταία εξέλιξη, όλους εσάς που σταθήκατε παλικαρίσια όλες αυτές τις μέρες δίπλα μας. Επιτρέψτε μου να σας τη διαβάσω όπως είναι.

Επιβεβαιώνεται η συμφωνία στο πλαίσιο των αιτημάτων από την εργοδοσία!

Πρώτον: Σύσταση μεικτής Επιτροπής Υγείας και Ασφάλειας με συμμετοχή τεχνικών Ασφαλείας και γιατρών, εκπροσώπων των εργαζομένων και εκπροσώπου ενός ευρωπαϊκού οργανισμού πιστοποίησης.

Δεύτερον: Κατάργηση της κόντρα βάρδιας.

Τρίτον: Συγκρότηση των ομάδων εργασίας λιμενεργατών στη φορτοεκφόρτωση από πέντε εργαζόμενους.

Αποτελεί μία τεράστια νίκη για όλους μας, για όλους σας, που όλες αυτές τις μέρες ήσασταν δίπλα μας. Τώρα συνεχίζουμε για τη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης και υπογραφή ΣΣΕ. Οι εργαζόμενοι στο λιμάνι είναι ήδη νικητές! Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε».

«Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση του», είναι η φράση που κυριαρχεί, μαζί με τον βουβό πόνο, ανάμεσα στους εργάτες. Γιατί «δουλεύουμε με απειλές. Κόντρα βάρδιες χωρίς ξεκούραση. Αν αρνηθείς, την πάτησες. Σε απειλούν ότι δεν πρόκειται να σου ανανεώσουν τη σύμβαση». «Ετσι βγάζει τα κέρδη της η COSCO. Πάνω στα κορμιά μας πατάει. Είναι αμέτρητοι οι σακατεμένοι εδώ μέσα. Κάποια στιγμή ήταν βέβαιο ότι κάποιος από μας θα την πλήρωνε και με τη ζωή του. Ελαχε στον Μήτσο...».

Επιτόπου το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου τους, της ΕΝΕΔΕΠ, καλεί σε Γενική Συνέλευση. Οι εργαζόμενοι αποφασίζουν την πρώτη 24ωρη απεργία, που ξεκινά τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας. «Φτάνει πια, νισάφι! Πρέπει να γίνουμε ενωμένοι μια γροθιά και να απαιτήσουμε να πηγαίνουμε στα σπίτια μας ζωντανοί και σώοι. Το χρωστάμε στον Δημήτρη», ακούγεται η φωνή του προέδρου τους, Μάρκου Μπεκρή.

Τρίτη 26 Οκτώβρη: Οι εργαζόμενοι της COSCO δίνουν με καθολική συμμετοχή τη μάχη της απεργίας. Η απεργιακή συγκέντρωση στις 11 το πρωί είναι τεράστια. Στις 12 το μεσημέρι γίνεται συνάντηση του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά με τη διοίκηση της εταιρείας, η οποία προκλητικά δηλώνει ότι ως σωματείο του χώρου αναγνωρίζει μόνο το παραμάγαζο που η ίδια έχει στήσει με κάτι τσιράκια της «συνδικαλιστές». Ακόμα, με τον αέρα που της έχει δώσει το αντεργατικό φιλοεπενδυτικό θεσμικό πλαίσιο, με τελευταίο το τερατούργημα Χατζηδάκη, απορρίπτει επιτόπου, χωρίς δεύτερη κουβέντα, κάθε αίτημα.

Οι εργαζόμενοι πεισμώνουν. Το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ ανακοινώνει: «Ο αγώνας μας για να μην πάει χαμένο το αίμα του εργάτη συνάδελφου μας συνεχίζεται». «Οι COSCO - DPORT προκλητικά αρνούνται να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματά μας για να μη θρηνήσουμε άλλον εργάτη». «Η οργανωμένη προκλητική προσπάθεια να συγκαλυφθεί το εργοδοτικό έγκλημα δεν θα περάσει». «Ολοι στην απεργία... Το αίμα μας - τα κέρδη τους!», ακούγεται από τους εργαζόμενους και αποφασίζουν ομόφωνα τη δεύτερη 24ωρη απεργία.

Ταυτόχρονα φουντώνει και η αλληλεγγύη. Τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης στον αγώνα των απεργών καταλήγουν σε μία φράση: «Οχι άλλο αίμα εργατών για τα κέρδη των αφεντικών!». Η ομερτά έχει σπάσει!

Τετάρτη 27 Οκτώβρη: Η αλληλεγγύη στον αγώνα των λιμενεργατών διαρκώς μεγαλώνει. Η απεργιακή συγκέντρωση αυτήν τη φορά γίνεται στην πλατεία Κοραή του Πειραιά. Εκεί οι απεργοί της COSCO καταφτάνουν με μηχανοκίνητη πορεία. Κερατσίνι, Δραπετσώνα, επιβατικό λιμάνι του Πειραιά και γύρω δρόμοι, Πασαλιμάνι και τελικά πλατεία Κοραή, προκαλώντας τη συμπαράσταση του κόσμου.

Οι συγκεντρωμένοι τους υποδέχονται με χειροκροτήματα και συνθήματα. Η μαζική διαδήλωση ξεκινά και λίγο πριν τις 7.30 το απόγευμα φτάνει στο κτίριο της COSCO. Παρότι οι εργαζόμενοι είχαν ενημερώσει ότι θέλουν συνάντηση, βρίσκουν τις τεράστιες σιδερένιες πόρτες κλειστές και ασφαλισμένες με αλυσίδες. Ενας σιδερένιος φράχτης που δεν καταφέρνει να εμποδίσει την αποφασιστικότητά τους. Με το σύνθημα «Οχι άλλο αίμα εργατών στον βωμό του κέρδους των εφοπλιστών» να αντηχεί, ένα μέρος της σιδερένιας πύλης ξηλώνεται. Οργισμένοι οι απεργοί συγκεντρώνονται μπροστά στην είσοδο των γραφείων, απαιτώντας συνάντηση. Απαίτηση που ικανοποιείται, για να δείξει ξανά η εταιρεία την αδιαλλαξία της. «Δεν κάνουμε πίσω», απαντούν οι εργάτες! Με Γενική Συνέλευση που γίνεται επιτόπου στο προαύλιο των κεντρικών γραφείων παίρνουν ομόφωνη απόφαση για νέα 24ωρη απεργία.

Πέμπτη 28 Οκτώβρη: Τέταρτη μέρα του απεργιακού αγώνα και η πανίσχυρη δύναμη της εργατικής ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης παίρνει σάρκα και οστά, με ένα συγκλονιστικό παναττικό συλλαλητήριο το απόγευμα στον τεράστιο χώρο του ΣΕΜΠΟ στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Αμέσως μετά, με τη δύναμη αυτής της πρωτόγνωρης αλληλεγγύης, οι εργαζόμενοι με Γενική Συνέλευση αποφασίζουν νέα 24ωρη απεργία. Εκεί ανακοινώνεται ότι ο υπουργός Ναυτιλίας, Γ. Πλακιωτάκης, καλεί το πρωί της Παρασκευής σε συνάντηση το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ και το μεσημέρι τούς καλούν σε συνάντηση από κοινού το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά (ΕΒΕΠ), η Διεθνής Ναυτική Ενωση (ΔΝΕ), που εκπροσωπεί τις μεγάλες μεταφορικές ναυτιλιακές εταιρείες κοντέινερ, και άλλες ενώσεις του κεφαλαίου.

Στο μεταξύ, στα κινητά των εργαζομένων φτάνει μήνυμα από το εργοδοτικό σωματείο που τους καλεί σε συγκέντρωση την Παρασκευή έξω από το υπουργείο προκειμένου «να απαιτήσουμε να ανοίξει το λιμάνι», δηλαδή να σπάσει η απεργία... Ο προβοκατόρικος μηχανισμός πέφτει στο κενό. Η απάντηση των εργατών είναι «όχι».

Παρασκευή 29 Οκτώβρη: Από το πρωί εξελίσσεται επιχείρηση τρομοκρατίας, πιέσεων, εκβιασμών και ποινικοποίησης του απεργιακού αγώνα, ο οποίος κλείνει πια 5 μέρες. Εχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων. Θέλουν να τους αναγκάσουν, πριν ακόμα θάψουν τον νεκρό τους, να αποδεχτούν να γυρίσουν στη δουλειά, σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έχασαν τον συνάδελφό τους, σαν να μην κινδυνεύουν οι ίδιοι καθημερινά, για να μην «κινδυνεύσει άλλο η οικονομία», δηλαδή τα κέρδη τους.

Οι εργαζόμενοι καταφτάνουν στο υπουργείο Ναυτιλίας, όπου έχει καθοριστεί η πρώτη συνάντηση, με νέα μηχανοκίνητη πορεία, σηκώνοντας και πάλι στο πόδι τις εργατογειτονιές του Πειραιά.

Γίνεται η συνάντηση με τον υπουργό Ναυτιλίας, ο οποίος αρνείται να πάρει θέση απέναντι στα αιτήματά τους. Ακολουθεί η συνάντηση με τις Ενώσεις του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, στα δικαστήρια του Πειραιά, με συνοπτικές διαδικασίες - παρωδία εκδικάζεται η δεύτερη αίτηση της εταιρείας να χαρακτηριστεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική, αότηση που γίνεται αποδεκτή.

Οι εργαζόμενοι ατσαλώνονται ακόμα περισσότερο. Η Παρασκευή είναι η πρώτη μέρα των εκλογών για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο σωματείο ΕΝΕΔΕΠ. Με το που ανοίγουν οι κάλπες, η συμμετοχή ξεπερνάει τις προσδοκίες. Το βράδυ με Γενική Συνέλευση οι εργαζόμενοι αποφασίζουν ομόφωνα νέα 24ωρη απεργία.

Σάββατο 30 Οκτώβρη: Στα δικαστήρια του Πειραιά εξελίσσεται ξανά με καταγέλαστες διαδικασίες, με τους ίδιους ψευδομάρτυρες, η δίκη της τρίτης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων της εργοδοσίας για την απαγόρευση της απεργίας, που γίνεται και αυτή αποδεκτή. Ακριβώς την ίδια ώρα, στον Γαλατά του Πόρου, οι εργαζόμενοι της COSCO κηδεύουν με πόνο και οργή τον νεκρό τους, Δημήτρη Δαγκλή.

Εξω από τα δικαστήρια είναι σε εξέλιξη μαζική συγκέντρωση των απεργών, που έχουν ξεδιπλώσει μπροστά στην είσοδο το πανό τους με τη φράση «Οχι άλλος νεκρός για τα κέρδη της COSCO». Κατέφτασαν εκεί με νέα μηχανοκίνητη πορεία στις εργατογειτονιές του Πειραιά, συνεχίζοντας να απευθύνουν το κάλεσμα στον λαό να σταθεί στο πλευρό τους.

Επιστρέφοντας στο ΣΕΜΠΟ, τους περιμένει ένα πιάτο ζεστή φασολάδα, σάντουιτς, κρουασάν και άλλα πολλά που έφεραν εργαζόμενοι από το Σωματείο Επισιτισμού - Τουρισμού, στο πλαίσιο της μεγάλης και πολύμορφης έμπρακτης αλληλεγγύης που προκαλεί ο απεργιακός αγώνας τους.

Το βράδυ, με τη φράση «δεν κάνουμε πίσω», αποφασίζουν και νέα 24ωρη απεργία.

Κυριακή 31 Οκτώβρη: Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων της COSCO συνεχίζει να γράφει Ιστορία, προστίθεται στις μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις στο λιμάνι του Πειραιά. Το μοναδικό κύμα αλληλεγγύης που προκαλεί εκφράζεται με τεράστια μηχανοκίνητη διαδήλωση: Σωματεία από όλη την Αθήνα συρρέουν στον Πειραιά, ζώνοντας από τη μία άκρη στην άλλη το επιβατηγό λιμάνι.

Νέα επιχείρηση ποινικοποίησης της απεργίας είναι και πάλι σε εξέλιξη, με άλλη μια δίκη - καρμπόν που γίνεται στα δικαστήρια του Πειραιά, τέταρτη κατά σειρά. Κουρελιάζεται και αυτή η απόφαση ότι η απεργία είναι παράνομη, από την πανίσχυρη δύναμη της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης.

Το απόγευμα γίνεται γνωστό ότι η εταιρεία αποδέχεται ένα από τα αιτήματα των απεργών: Τη σύσταση Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας. «Εχουμε άλλα τρία αιτήματα», διαμηνύουν οι εργαζόμενοι. Το βράδυ, λίγη ώρα πριν ολοκληρωθεί η 7η κατά σειρά 24ωρη απεργία, οι εργαζόμενοι με νέα Γενική Συνέλευση δίνουν νέα ώθηση στον αγώνα τους. Αποφασίζουν αυτήν τη φορά 48ωρη απεργία από τις 5 Νοέμβρη. Ταυτόχρονα συνεχίζουν να προσέρχονται μαζικά στις κάλπες του σωματείου τους, το οποίο κατοχυρώνουν ως αυτό που πρέπει να έχει λόγο στο λιμάνι.

Πέμπτη 4 Νοέμβρη: Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η 48ωρη απεργία, η εταιρεία στέλνει γραπτή επιστολή στο σωματείο ΕΝΕΔΕΠ και στους αρμόδιους με την οποία δηλώνει ότι δεσμεύεται να ικανοποιήσει τα περισσότερα από τα αιτήματα των εργαζομένων.

Η επιστολή της εργοδοσίας «σκάει» την ώρα που ο πρόεδρος του σωματείου, Μάρκος Μπεκρής, βρίσκεται στο βήμα απευθύνοντας χαιρετισμό στο μαζικό συλλαλητήριο που είναι σε εξέλιξη στο Πασαλιμάνι του Πειραιά. Διαβάζει τις δεσμεύσεις της εργοδοσίας, προκαλώντας ασταμάτητα χειροκροτήματα και συνθήματα που αντηχούν σε όλο το λιμάνι. Η πρώτη μεγάλη νίκη του αγώνα των λιμενεργατών είναι γεγονός.

Παρασκευή 5 Νοέμβρη: Μεσημέρι. Λίγο πριν αρχίσει η συνέλευση στον χώρο δουλειάς. Το ωραίο νέο έχει ήδη γίνει γνωστό σε όλες τις βάρδιες. «Τους λυγίσαμε». Οι θερμές χειραψίες, οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στους εργαζόμενους για τα θετικά αποτελέσματα που κατέγραψε ο αγώνας τους. Ολοι νιώθουν ένα μπόι ψηλότεροι.

Από το σωματείο μοιράζεται στους εργαζόμενους ένα 11σέλιδο κείμενο με τον τίτλο «Σχέδιο Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας».

Η συνέλευση αρχίζει. «Τώρα προχωράμε για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων μας και την υπογραφή ΣΣΕ», ακούγεται η φωνή του προέδρου του σωματείου και το κλίμα παίρνει φωτιά.

«Να καταλάβουμε όλοι τι έχουμε καταφέρει. Είναι η πρώτη φορά, είτε στην Κίνα είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, που η COSCO, αυτό το πολυεθνικό μεγαθήριο, αναγκάστηκε "να τα μαζέψει" και να ικανοποιήσει αιτήματα εργαζομένων», συνεχίζει ο Μ. Μπεκρής και οι φράσεις του πνίγονται στα χειροκροτήματα. «Είστε όλοι παλικάρια. Η τρομοκρατία θα σπάσει. Θα τη σπάμε κάθε μέρα. Ζήτω οι λιμενεργάτες. Ζήτω η αλληλεγγύη», καταλήγει, για να απαντήσουν οι λιμενεργάτες υψώνοντας τις γροθιές τους.

Το κάλεσμα είχε απευθύνει το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, ζητώντας από τους εργαζόμενους όλης της Αττικής να βρεθούν στο πλευρό τους, και σε χρόνο «μηδέν» μεταδόθηκε σε κάθε περιοχή. Πλήθος συνδικαλιστικών οργανώσεων, μαζικών φορέων, γυναικείοι σύλλογοι (μέλη της ΟΓΕ), πολιτιστικοί σύλλογοι, παράλληλα με τα νέα μηνύματα αλληλεγγύης, καλούσαν τα μέλη τους σε έμπρακτη συμπαράσταση.

Η ανταπόκριση ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Πολύ πριν από τις 5 το απόγευμα που είχε καθοριστεί το αγωνιστικό ραντεβού, ανθρώπινα ποτάμια από κάθε πλευρά του λιμανιού, παράλληλα με κομβόι από αυτοκίνητα και μηχανές, κατέφταναν στο ΣΕΜΠΟ δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Κάποια στιγμή σχηματίστηκαν ουρές χιλιομέτρων από οχήματα, δημιουργώντας μποτιλιάρισμα μέσα στο λιμάνι.

«Κάτι τέτοιο δεν το περιμέναμε. Ευχαριστούμε. Παίρνουμε δύναμη να συνεχίσουμε», έλεγαν ξανά και ξανά, φανερά συγκινημένοι, οι απεργοί της COSCO.

Στην κινητοποίηση παρευρέθηκε και η αδελφή του αδικοχαμένου εργάτη, με τον πρόεδρο της ΕΝΕΔΕΠ Μάρκο Μπεκρή να μεταφέρει εκ μέρους του σωματείου τη διαβεβαίωση ότι «θα στηρίξει την οικογένεια με κάθε τρόπο» και ότι «ξέρουμε να αγωνιζόμαστε σκληρά, να τιμάμε τους νεκρούς μας με αγώνες», για να πνιγούν τα λόγια του από τα χιλιάδες χειροκροτήματα και αμέτρητα απανωτά συνθήματα.

INTIME NEWS

Σωματεία από όλη την Αττική ξεκίνησαν από το κέντρο της Αθήνας, ενημερώνοντας με τις ντουντούκες τους την εργατική τάξη για το εργοδοτικό έγκλημα και τα δίκαια αιτήματα των λιμενεργατών. Με τη φράση «Ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας» να κυριαρχεί, έφτασαν στο λιμάνι του Πειραιά, όπου στην πλατεία Καραϊσκάκη τους υποδέχθηκαν οι συγκεντρωμένοι εργαζόμενοι της COSCO. Προηγουμένως οι λιμενεργάτες είχαν περάσει από τις γειτονιές ολόκληρης της πειραιώτικης περιφέρειας (Κερατσίνι, Κορυδαλλό, Νίκαια), πετώντας τρικάκια, και με σφυρίγματα και συνθήματα ζητούσαν από τον λαό του Πειραιά να σταθεί στο πλευρό τους.

Οταν ενώθηκαν οι δύο μηχανοκίνητες πορείες, όπως ήταν αναμενόμενο περικύκλωσαν ολόκληρο το επιβατηγό λιμάνι, ηλεκτρίζοντας το κλίμα και ξεσηκώνοντας τους πάντες με τη μαζικότητα, τα σφυρίγματα, τα συνθήματά τους. Αλλά και τα σφυρίγματα, τα χειροκροτήματα και τις υψωμένες γροθιές οδηγών διερχόμενων οχημάτων και πεζών.

Η πορεία καταλήγει στα κεντρικά της COSCO στην Ακτή Ξαβέρη. Ολα αυτά με φόντο το γιγαντοπανό που είχε αναρτηθεί νωρίς το πρωί από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, στον πύργο του Πειραιά: Το σύνθημα «Οχι άλλος νεκρός για τα κέρδη της COSCO. Να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των λιμενεργατών» δέσποζε σε όλο το λιμάνι.

Το Συνδικάτο Επισιτισμού ετοιμάζει το τραπέζι στους απεργούς λιμενεργάτες

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων αλληλεγγύης, εργατικά σωματεία της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν δυναμική παρέμβαση στο εμπορικό κέντρο «Λιμάνι», όπου στεγάζονται τα γραφεία εταιρείας του Ομίλου της COSCO. Φωνάζοντας συνθήματα όπως «Απλήρωτη δουλειά, σακατεμένοι εργάτες - έτσι κερδίζουν οι κεφαλαιοκράτες» και κρατώντας πανό που έγραφε «Οχι άλλο αίμα για τα κέρδη των καπιταλιστών», εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργατών της COSCO, καταδικάζοντας παράλληλα κυβέρνηση και εργοδοσία για την προσπάθεια ποινικοποίησης της πάλης τους.

Κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη

«Οχι άλλο αίμα εργατών για τα κέρδη των αφεντικών», τόνισε σε μία από τις πολλές παρεμβάσεις του το ΠΑΜΕ, που στήριξε με κάθε μέσο τον δίκαιο αγώνα. Εκφράζοντας «τα συλλυπητήρια και την ανείπωτη θλίψη των ταξικών συνδικάτων στην οικογένεια και τους συναδέλφους του αδικοχαμένου εργάτη στο γκέτο της COSCO», απαίτησε να αποδοθούν ευθύνες για το νέο εργοδοτικό έγκλημα και να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. «Αυτή η εργασιακή κόλαση, ο σύγχρονος Μεσαίωνας στο γκέτο της εταιρείας που οι κυβερνήσεις τής παρέδωσαν ολόκληρο το λιμάνι του Πειραιά, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι τα κέρδη, οι επενδύσεις και η ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων ποτίζονται με το αίμα των εργατών. Αυτήν την εργασιακή ζούγκλα της εντατικοποίησης, της δουλειάς ήλιο με ήλιο για ένα ξεροκόμματο, τις απλήρωτες υπερωρίες μέχρι θανάτου, χωρίς μέτρα προστασίας της ζωής, της υγείας των εργαζομένων, με ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αυτά ήρθε να νομιμοποιήσει ο νόμος Χατζηδάκη!», σημείωνε μεταξύ άλλων το ΠΑΜΕ.

Μέσω ασύρματου, μάλιστα, οι εργαζόμενοι της COSCO απευθύνθηκαν στα πληρώματα των πλοίων που βρίσκονταν στη ράδα του Πειραιά και περίμεναν να καταπλεύσουν για φορτοεκφόρτωση, καλώντας τους να σταθούν στο πλευρό τους. Το μήνυμα εκπέμφθηκε στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα, αναφέροντας: «Προς όλα τα πλοία που περιμένουν στη ράδα του Πειραιά για operation στο λιμάνι της COSCO. Οι απεργοί εργάτες του λιμανιού απευθυνόμαστε σε σας. Πριν έξι μέρες ένας συνάδελφός μας σκοτώθηκε σε εργατικό δυστύχημα ενώ εκτελούσε βάρδια. Το δυστύχημα συνέβη εξαιτίας της έλλειψης μέτρων ασφαλείας. Απεργούμε για το δικαίωμά μας στη δουλειά, για μέτρα ασφαλείας και ΣΣΕ. Η αλληλεγγύη σας είναι ο πιο σημαντικός σύμμαχος στον αγώνα μας. Ο αγώνας μας είναι αγώνας για όλους τους εργαζόμενους». Πληρώματα των πλοίων ανταποκρίθηκαν εκπέμποντας μηνύματα στις δικές τους γλώσσες.

Μηνύματα αλληλεγγύης κατέφταναν ασταμάτητα στη «Ναυτεργατική», την εφημερίδα των ναυτεργατών, από πληρώματα τόσο στα ανοιχτά του λιμανιού, όσο και από όλο τον κόσμο. Οι ναυτεργάτες εξέφραζαν με δυο κουβέντες γραμμένες στο χαρτί την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους στον δίκαιο αγώνα.

Λιμενεργάτες στο συλλαλητήριο της Αθήνας ανακοινώνουν τη θετική έκβαση της πάλης τους

Το ίδιο βράδυ, το ΔΣ του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ αναλαμβάνει να ενημερώσει τη νυχτερινή βάρδια για τις πρώτες νίκες που καταγράφει ο αγώνας τους, ενώ την επόμενη μέρα, την Παρασκευή, πραγματοποιείται μαζική Γενική Συνέλευση στον χώρο δουλειάς.

Ο πρόεδρος του σωματείου Μ. Μπεκρής ανακοινώνει τα αιτήματα που ικανοποιήθηκαν και το κλίμα ηλεκτρίζεται όταν σημειώνει: «Τώρα προχωράμε για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων μας και την υπογραφή ΣΣΕ».

Το 11σέλιδο σχέδιο Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που αφορά όλες τις ειδικότητες στο λιμάνι και περιέχει κάθε λεπτομέρεια για τις μισθολογικές τους διεκδικήσεις, το σταθερό ωράριο, τα επιδόματα και τα θεσμικά τους αιτήματα, που περιλαμβάνουν και την προστασία στους χώρους δουλειάς, πριν από την έναρξη της Γενικής Συνέλευσης είχε μοιραστεί από το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ σε όλους τους εργαζόμενους, οι οποίοι στη συνέχεια το ενέκριναν ομόφωνα.

Κωνσταντινούπολη

Από την πρώτη στιγμή εξέφρασαν τη στήριξή τους το Ευρωπαϊκό Γραφείο και η Διεθνής Συνδικαλιστική Οργάνωση Μεταφορών - Επικοινωνιών της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Επίσης το Σωματείο Εργαζομένων στο Μετρό στη Στοκχόλμη, η Συντεχνία Εργατοϋπαλλήλων Γεωργίας, Δασών, Μεταφορών, Λιμενεργατών, Ναυτεργατών και Συναφών Επαγγελμάτων Κύπρου, η Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών - Επικοινωνιών Λ. Αμερικής (FUTAC), το Συνδικάτο Εργαζομένων στη Δημόσια Διοίκηση Βαρκελώνης (SAPB CGT), το Συνδικάτο Εργαζομένων στο Εμπόριο Αιγύπτου (GTUCW), το Συνδικάτο LAB από τη Χώρα των Βάσκων, τα Συνδικάτα του Καζακστάν ΖΑΝΑΡΤΟΥ, ΟΝΤΑΚ, Ανθρακωρύχων, Εργαζομένων στα Τρένα, Εργαζομένων στις Μεταφορές, Τοπικό Συνδικάτο Ανατ. Καζακστάν, η Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών Πορτογαλίας, το Συνδικάτο Εργατών Μετάλλου της Intersindical στη Βαλένθια (STM), η FECTRANS (Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών και Επικοινωνιών - οργάνωση της CGTP-IN, Γενικής Συνομοσπονδίας Πορτογάλων Εργαζομένων), η USB Ιταλίας, η Συνδικαλιστική Οργάνωση AITUC - GOA από την Ινδία, η AST (Alternativa Sindical de Trabajadores) από την Ισπανία.

Στάση εργασίας στη Βέρα Κρους, στο Μεξικό

Σε 4ωρη στάση εργασίας προχώρησε την Πέμπτη 4/11 το Σωματείο Φορτοεκφορτωτών του λιμανιού της Βέρα Κρους του Μεξικού, πραγματοποιώντας και κινητοποίηση έξω από τα γραφεία της COSCO, που δραστηριοποιείται και στο συγκεκριμένο λιμάνι.

Την ίδια μέρα πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της COSCO στην Κοπεγχάγη μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους απεργούς.

Κορυφαία στιγμή έκφρασης αλληλεγγύης ήταν όταν στη Γενική Συνέλευση των λιμενεργατών της COSCO την Παρασκευή 5/11 παρευρέθηκαν συνδικαλιστές από Τουρκία και Ιταλία. Πιο συγκεκριμένα, απηύθυναν χαιρετισμούς ο Αλί Ριζά από το Συνδικάτο Μεταφορών Nakliyat-Is Τουρκίας (μέλος της ΠΣΟ) και ο Eugene Christo Foroux, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Μασσαλίας.

«Με τη δική σας δύναμη καταφέρατε να αναδείξετε ότι οι εργάτες με τον αγώνα τους μπορούν να κερδίσουν. Σας ευχαριστούμε, γιατί μας δώσατε τη δυνατότητα να νιώσουμε υπερήφανοι σαν εργάτες», σημείωσαν μεταξύ άλλων.

Κοπεγχάγη

ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ

Για τα εγκλήματα σε βάρος της εργατικής τάξης δεν περισσεύει χρόνος.

Ενας ακόμα μεροκαματιάρης νεκρός. Ενας αγωνιστής της ζωής που πήγε αλλά δεν γύρισε απ' τη δουλειά.

Και μετά σου λένε πως δεν υπάρχει ταξικός πόλεμος, "ένα ατύχημα βρε αδερφέ, το πρώτο είναι τάχα ή το τελευταίο;".

Πού να βρεθεί χώρος για τις γραφίδες και χρόνος για τα μικρόφωνα! Υπάρχουν σοβαρότερα - λέει - προβλήματα. Ασε που με την αποσιώπηση το μεγάλο αφεντικό μένει εκτός κάδρου. Το αφεντικό όμως και όνομα έχει και λερωμένα χέρια. Κι εμείς τα ξέρουμε.

Οπως ξέρουμε και ότι τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς διαρκή πάλη και ταξική αλληλεγγύη».

«Σε έναν κόσμο όπου περνάει στο ντούκου ο διαμελισμός ενός ανθρώπου που ήταν νέος, που είχε οικογένεια και αγαπημένους, που θα 'πρεπε να έχει τη ζωή του για να ανθίζει και να ευτυχεί και όχι για να δουλεύει σαν σκλάβος, κατάκοπος για ένα κομμάτι ψωμί, οφείλουμε όλοι εμείς να παλεύουμε!

Να παλεύουμε μέχρι τη μέρα που στην πλάτη του, στην πλάτη κάθε εργάτη, κάθε αδικημένου ανθρώπου, κανένα αδηφάγο τέρας δεν θα μπορεί να κερδοσκοπεί πια.

ΕΛΕΝΗ ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ

Καμία άλλη.

Κανένας άλλος».

«Το μήνυμα στη ράδα, στα αγκυροβόλια των κολασμένων, των ταπεινών και καταφρονεμένων, όπου "το έντιμο αίμα ζητάει...", το μήνυμα των εργαζομένων στην COSCO μάς καλεί: "Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ". Και το μήνυμα δεν είναι μόνο για τη ράδα του λιμανιού του Πειραιά. Είναι για όλους εμάς, τους δυνατούς, εμάς που μας τρέμουν όταν αποφασίζουμε να πάρουμε τον δρόμο του αγώνα. Τρέμουν την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση των συνδικάτων από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, από τις γυναίκες, τους γιατρούς - μακρύς ο κατάλογος - τα μηνύματα από το εξωτερικό... "και άλλοι πίσω ακολουθούν..." για να γίνει... "Μεγάλο ποτάμι η οργή του λαού". Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά! Δύναμη και Αγώνα!».

«Η αλληλεγγύη όλων μας στον αγώνα των εργαζομένων στο λιμάνι είναι δεδομένη. Είναι αδιανόητο σήμερα, με τέτοια εξέλιξη της τεχνικής και της τεχνολογίας, να μιλάμε για θάνατο εργαζόμενου την ώρα της δουλειάς. Δεν μπορεί να μας γυρίζουν πίσω 100 χρόνια και να μη μιλάμε επειδή κάποιοι κερδίζουν από αυτό».

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΜΑΣΚΙ

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Eurokinissi

«Πειραιάς, 25.10.2021. Αλλο ένα εργοδοτικό έγκλημα στο λιμάνι του Πειραιά, άλλη μία ανθρώπινη ζωή θυσία στον βωμό της εκμετάλλευσης και της εντατικοποίησης», ανέφερε, και τονίζοντας τις «εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες» δουλειάς των λιμενεργατών, τόνισε: «Εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι στο λιμάνι εργάζονται με ελάχιστα δικαιώματα, εξουθενωτικά ωράρια και απλήρωτες υπερωρίες. Χωρίς την εξασφάλιση συνθηκών Υγιεινής και Ασφάλειας στον χώρο της εργασίας, με εργοδοτική τρομοκρατία και απειλές, δεν μπορεί να υπάρχει εργασία. Είναι ανάγκη να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις στο λιμάνι του Πειραιά μέχρι να συμφωνηθούν τα απαιτούμενα για την εξασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών Υγιεινής και Ασφάλειας μεταξύ εργαζομένων και COSCO. Είναι ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι να στηρίξουμε με αλληλεγγύη τον αγώνα των λιμενεργατών!».

Οπως είπε, όσα διεκδικούν οι λιμενεργάτες «είναι τα ελάχιστα αιτήματα για υγιεινές, ασφαλείς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας που πρέπει να διεκδικήσουν όλα τα σωματεία και οι ενώσεις εργαζομένων, για να μη θρηνήσουμε ξανά άλλες ανθρώπινες ζωές, ούτε στο λιμάνι του Πειραιά ούτε πουθενά αλλού.

Οι απεργοί στο λιμάνι φωνάζουν ότι #οι_ζωες_των_εργατων_μετρανε. Η φωνή τους να γίνει φωνή όλων μας!».

Από τη μεγάλη απεργία του 2018

Η πρώτη οργανωμένη αντίδραση των εργαζομένων ήταν το 2014, με τριήμερη αποχή, πριν ακόμα συγκροτήσουν σωματείο. Διεκδικούσαν ένσημα Βαρέα και Ανθυγιεινά, αύξηση στα μεροκάματα, αύξηση της 4άρας πόστας, δημιουργία επιτροπής εργαζομένων Υγιεινής και Ασφάλειας. Στο καμίνι εκείνης της μάχης δημιουργήθηκε το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ (Ενωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά).

Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους ανέδειξαν τότε την εργασιακή κόλαση στο «εμβληματικό» εργασιακό γκέτο: Τα εξαντλητικά ωράρια, την απλήρωτη δουλειά, το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος τους ήταν επινοικιασμένοι στη θυγατρική της COSCO, τη ΣΕΠ, που με τη σειρά της είχε δώσει την εργολαβία στην D-PORT. Εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300-400 ευρώ. Οι συμβάσεις ημερήσιες, που γίνονταν μέσω εταιρείας που είχε συσταθεί γι' αυτόν το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων. Στα «χαρτιά», η εργοδοσία τούς δήλωνε ως ...«συσκευαστές σταφίδας ή σύκου», ενώ στην πραγματικότητα έκαναν ειδικευμένη δουλειά. Αλλη μια πατέντα της εταιρείας για να μην τους δίνει τα προβλεπόμενα ένσημα κ.ο.κ.

Ηταν χαρακτηριστικό το σκεπτικό που ανέπτυσσε η εταιρεία στις αιτήσεις καρμπόν ασφαλιστικών μέτρων κατά της απεργίας. Οπως ανέγραφε, η απεργία έπρεπε να κριθεί από τα δικαστήρια παράνομη επειδή «αποδυναμώνει το επιχειρησιακό σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας»! Αυτό το σκεπτικό έγινε 4 φορές αποδεκτό από τα δικαστήρια του Πειραιά ποινικοποιώντας την απεργία των εργαζομένων.

Με τον τότε απεργιακό τους αγώνα οι εργαζόμενοι ανάγκασαν την εταιρεία να αποδεχτεί το αίτημα για Βαρέα και Ανθυγιεινά Ενσημα.

Ακολούθησε νέα 24ωρη απεργία δύο μήνες αργότερα στις 7 Σεπτέμβρη, πάντα με τα ίδια αιτήματα, η οποία και τότε βγήκε από τα δικαστήρια παράνομη μετά από αίτηση - παραγγελία της COSCO. Μάλιστα, σε συνάντηση που είχε γίνει εκείνη τη μέρα με τη διοίκηση στα κεντρικά γραφεία του ΟΛΠ, για την οποία η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε καλέσει μέχρι και ειδικές δυνάμεις του Λιμενικού και άλλες ομάδες καταστολής οπλισμένες σαν αστακούς, η εταιρεία είχε απαντήσει ότι οι επενδύσεις της COSCO δεν επιτρέπουν να αυξηθεί... το «κόστος»!

Την ίδια περίοδο η εταιρεία διαφήμιζε ότι «η μεταφόρτωση εμπορευμάτων έχει υπερτριπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια στον Πειραιά (...) Σε απόλυτους αριθμούς: Το 2017 διακινήθηκαν 3,691 εκατομμύρια κοντέινερ (Teus) έναντι 3,471 εκατομμυρίων το 2016. Το 2018 μπορεί να ξεπεράσουμε και τα πέντε εκατομμύρια (...) Σε ένα - ενάμιση χρόνο ο Πειραιάς θα γίνει το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου, από τρίτο που είναι σήμερα (...) ο Πειραιάς είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο λιμάνι στον κόσμο, μόνο φέτος η διοίκηση επιδιώκει να αυξήσει τη διακίνηση εμπορευμάτων κατά 35%». Τα δε έσοδα της COSCO από την εκμετάλλευση των προβλητών ΙΙ και ΙΙΙ είχαν σημειώσει το 2018 αύξηση κατά 31% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα και είχαν διαμορφωθεί στα 111,45 εκατ. δολάρια.

Μετά από όλα αυτά, ήταν αναμενόμενο ότι ο θάνατος του Δημήτρη Δαγκλή στις 25 Οκτώβρη του 2021 θα «ξεχείλιζε το ποτήρι» γιατί ήταν καθαρά προδιαγεγραμμένο έγκλημα.

Λεπτό προς λεπτό κάλυψε και αυτή τη μεγάλη απεργιακή μάχη το πόρταλ του ΚΚΕ «902.gr»: Με ανταποκρίσεις, φωτογραφίες, βίντεο συνέβαλλε στην προσπάθεια των λιμενεργατών να σπάσει η «σιωπή» και συκοφάντηση του αγώνα τους.

Αυτή η πραγματικότητα έρχεται ξανά στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες, μετά το τραγικό εργατικό δυστύχημα στις προβλήτες της COSCO στον Πειραιά, όπου έχασε τη ζωή του ο εργάτης καταμεσής της βάρδιάς του.

Ολα όσα ζουν και περιγράφουν οι εργαζόμενοι, τόσο στο λιμάνι όσο και σε άλλους χώρους δουλειάς, δεν αποτελούν ...«παθογένειες», αλλά την άλλη όψη εκείνων των εργαλείων που υπηρετούν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Θύματα αυτών των «εργαλείων» είναι η υγεία και η ίδια η ζωή των εργαζομένων, την ίδια στιγμή που είναι πιο ανεπτυγμένα από ποτέ, εν έτει 2021, εκείνα τα μέσα που θα μπορούσαν να περιορίσουν τη φθορά του ανθρώπινου οργανισμού λόγω εργασίας και πολύ περισσότερο να μειώσουν ραγδαία τους θανάτους από εργατικά «ατυχήματα». Στον αντίποδα, η εργατική τάξη ζει έναν ανηλεή πόλεμο, τα θύματα από τις γραμμές της αντί να μειώνονται πολλαπλασιάζονται, έχοντας μετατρέψει σε «κανονικότητα» το να μην επιστρέφει σπίτι του μετά το μεροκάματο ένας εργάτης κάθε τρεις μέρες!

Στην καλύτερη περίπτωση ο εργοδότης λαμβάνει μέτρα ΥΑΕ μέχρι του σημείου που το «κόστος» πρόληψης είναι μικρότερο του «κόστους» ενός εργατικού «ατυχήματος» ή της επαγγελματικής ασθένειας. Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) έχουν καταγράψει χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που τραυματίζονται και σακατεύονται κάθε χρόνο, ενώ δεκάδες πέφτουν νεκροί στους χώρους δουλειάς. Κι αυτό ενώ τα επίσημα στοιχεία είναι ελλιπή, λόγω και του ανύπαρκτου ουσιαστικά ελεγκτικού μηχανισμού, κατάσταση που θρέφει την εργοδοτική ασυδοσία. Την ίδια ώρα, εκτιμάται ότι στη χώρα μας πεθαίνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες εργαζόμενοι από επαγγελματικές ασθένειες, ωστόσο καταγράφονται ως περιστατικά «κοινής νόσου».

Η καταγραφή των εργατικών «ατυχημάτων» είναι σκόπιμα ελλιπής. Τα στοιχεία που δημοσιεύονται είναι παραπλανητικά, διότι γίνεται προσπάθεια απόκρυψης των εργατικών «ατυχημάτων» από την εργοδοσία μη δηλώνοντάς τα στις αρμόδιες αρχές. Συχνά πιέζονται οι εργαζόμενοι να μη δηλώνουν το ατύχημα, χάνοντας έτσι και τις ελάχιστες παροχές που προβλέπονται. Τα επίσημα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν, επίσης, εργατικά «ατυχήματα» σε ανασφάλιστους, σε ελαστικά εργαζόμενους ή σε όσους δουλεύουν με όρους (π.χ. δελτίο παροχής υπηρεσιών) που υποκρύπτουν εξαρτημένη μισθωτή εργασία. Ακόμα στα στοιχεία του ΣΕΠΕ δεν περιλαμβάνονται «ατυχήματα» σε εργάτες γης, ναυτεργάτες, εργάτες ορυχείων. Υπάρχει, επίσης, η μεταβολή της ανεργίας που αλλοιώνει την πραγματική εικόνα.

Το ΣΕΠΕ έχει δημοσιοποιήσει ετήσιες Εκθέσεις Πεπραγμένων στις οποίες περιλαμβάνονται και τα στοιχεία για τα εργατικά «ατυχήματα» από το 1999 (πρώτος χρόνος λειτουργίας του) μέχρι και το 2017. Από εκεί και πέρα, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν δημοσιοποιηθεί οι επόμενες Εκθέσεις, αν και - υποτίθεται - τα στοιχεία υπάρχουν συγκεντρωμένα... Αξίζει να σημειωθεί πως ανάλογη μεγάλη καθυστέρηση ως προς τη δημοσιοποίηση των στοιχείων είχε συμβεί και για τα έτη 2014 - 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα στοιχεία των τεσσάρων ετών δημοσιοποιήθηκαν μόνο μετά την παρέμβαση του ΚΚΕ, το οποίο κατέθεσε σχετική Ερώτηση στη Βουλή.

Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία της περιόδου 1999-2017 καταγράφουν συνολικά 107.617 εργατικά «ατυχήματα», από τα οποία τα 2.039 είναι θανατηφόρα! Με άλλα λόγια, την περίοδο αυτή συμβαίνουν περίπου 19 εργατικά «ατυχήματα» κάθε εργάσιμη μέρα και κάθε τρεις εργάσιμες μέρες ένας εργάτης χάνει τη ζωή του!

Η μείωση των εργατικών «ατυχημάτων» την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης δεν ήταν αποτέλεσμα ελέγχων, ούτε και λήψης επαρκών μέτρων ΥΑΕ, αλλά το αποτέλεσμα συρρίκνωσης της παραγωγικής διαδικασίας. Ομως, ακόμα και στην περίοδο της κρίσης, τα δημοσιοποιημένα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά και παρουσίαζαν αυξητική τάση. Συγκεκριμένα, το 2017 καταγράφηκαν 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 1999! Αντί δηλαδή να μειώνονται τα εργατικά «ατυχήματα», αφού πλέον η ανάπτυξη της τεχνολογίας μπορεί να παράσχει περισσότερα μέτρα προστασίας, συμβαίνει το αντίθετο! Στο ίδιο έτος, σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα, σημειώνεται συνεχής αύξησή τους από το 2014 και μετά, ενώ τα 76 θανατηφόρα που καταγράφονται το 2017 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών εργατών από το 2011!

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και στα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη. Σύμφωνα με την Eurostat, το 2018 στην ΕΕ των «27» σημειώθηκαν πάνω από 3,1 εκατομμύρια εργατικά «ατυχήματα» και 3.332 θάνατοι εργαζομένων.

Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) εκτιμά ότι κάθε χρόνο σκοτώνονται περίπου 2,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο λόγω εργατικών «ατυχημάτων» ή επαγγελματικών ασθενειών. Αυτό σημαίνει ότι τη μέρα πεθαίνουν πάνω από 6.000 εργάτες στους χώρους δουλειάς, ενώ κάθε έτος σημειώνονται 340 εκατομμύρια εργατικά «ατυχήματα» και 160 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν επαγγελματικές ασθένειες.

Ολες οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει για τη μόνιμη και συστηματική υποστελέχωση του ΣΕΠΕ αλλά και για τις μεγάλες ελλείψεις στην απαραίτητη για τη λειτουργία τους υλικοτεχνική υποδομή.

Ως προς τους ελέγχους για την τήρηση των μέτρων ΥΑΕ, το 2017 σημειώθηκε ξανά μείωσή τους, καταγράφοντας νέο αρνητικό ρεκόρ. Από το 2013 και μετά υπάρχει συνεχής μείωση των ελέγχων και επανελέγχων, φτάνοντας τους 21.423 το 2017, που είναι ο μικρότερος αριθμός από το 2001!

Χαρακτηριστικά, το 2017 το ΣΕΠΕ πραγματοποίησε μόλις 14.000 ελέγχους για ΥΑΕ (δεν περιλαμβάνονται οι επανέλεγχοι και οι έλεγχοι που προκαλούνται από καταγγελίες και εργατικά «ατυχήματα»). Με δεδομένο ότι ο αριθμός των καταγεγραμμένων επιχειρήσεων ήταν 236.500, απαιτούνται 17 χρόνια για να γίνουν έλεγχοι σε όλες τις επιχειρήσεις! Για τις εργασιακές σχέσεις πραγματοποιήθηκαν 30.000 έλεγχοι, που σημαίνει ότι για να ελεγχθούν όλες οι επιχειρήσεις απαιτούνται 8 χρόνια!

Ως προς την υποστελέχωση του Σώματος, είναι αποκαλυπτικά τα εξής στοιχεία:

• Το 2000, τη δεύτερη χρονιά λειτουργίας του ΣΕΠΕ, υπηρετούσαν 683 επιθεωρητές (349 Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 334 Επιθεωρητές για την ΥΑΕ).
• Το 2017 υπηρετούσαν ακόμα λιγότεροι! Συνολικά 618 επιθεωρητές (373 Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 245 επιθεωρητές για την ΥΑΕ)!

Και, φτάνοντας στο σήμερα, με τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη η κυβέρνηση νομοθέτησε τη μετατροπή του ΣΕΠΕ από υπηρεσία υπαγμένη στο υπουργείο Εργασίας σε «Ανεξάρτητη Αρχή». Η στόχευση κυβέρνησης και εργοδοσίας είναι προφανής. Να μην υπάρχει πια καμιά υποχρέωση του υπουργείου Εργασίας για τη στελέχωση της Υπηρεσίας, να μην είναι υπόλογη καμία κυβέρνηση για τις ελλείψεις ή τα πεπραγμένα της, να απαλλαγούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις από τις πιέσεις που ασκούν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους για την εντατικοποίηση των ελέγχων στους χώρους δουλειάς, για μέτρα ασφάλειας και υγείας, για να έχουν τη δυνατότητα να απευθύνονται στις Επιθεωρήσεις και να διεκδικούν ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους όπως η έγκαιρη καταβολή του μισθού τους. Δημιουργείται δηλαδή ακόμα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για να μπορεί να ξεσαλώνει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς και να αποφεύγει ακόμα και τα ελάχιστα εμπόδια που είχε μέχρι σήμερα.

Αν στα παραπάνω προστεθούν η 10ωρη δουλειά, οι σχέσεις εργασίας - λάστιχο, οι «κόντρα βάρδιες» σαν αυτές που καταγγέλλουν οι λιμενεργάτες στον Πειραιά, γίνονται φανερές οι αιτίες του «μακελειού διαρκείας» που είναι σε εξέλιξη στους χώρους δουλειάς και με το οποίο είναι καθημερινά αντιμέτωπη η εργατική τάξη.