Δευτέρα 25 Οκτώβρη: Είναι λίγο μετά τις 4 το απόγευμα. Η είδηση για τον φριχτό θάνατο του Δημήτρη Δαγκλή κάνει τον γύρο του λιμανιού, σημαίνοντας συναγερμό. Οι πάντες παγώνουν. «Κράτει όλα!». Ολοι οι συνάδελφοί του, εκατοντάδες εργάτες της βάρδιας, σταματούν κάθε εργασία. Ειδοποιούν και τους εκτός βάρδιας, αλλά και τους δικούς τους, φίλους, συγγενείς, όσους μπορούν. Οι εργάτες συγκεντρώνονται στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων, μπροστά από τα κτίρια της εταιρείας, θρηνώντας τον νεκρό συνάδελφό τους, με την οργή και την αγανάκτηση να ξεχειλίζουν. Κάνουν λόγο για προδιαγεγραμμένο έγκλημα, όλοι λένε ότι ήταν θέμα χρόνου.

«Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση του», είναι η φράση που κυριαρχεί, μαζί με τον βουβό πόνο, ανάμεσα στους εργάτες. Γιατί «δουλεύουμε με απειλές. Κόντρα βάρδιες χωρίς ξεκούραση. Αν αρνηθείς, την πάτησες. Σε απειλούν ότι δεν πρόκειται να σου ανανεώσουν τη σύμβαση». «Ετσι βγάζει τα κέρδη της η COSCO. Πάνω στα κορμιά μας πατάει. Είναι αμέτρητοι οι σακατεμένοι εδώ μέσα. Κάποια στιγμή ήταν βέβαιο ότι κάποιος από μας θα την πλήρωνε και με τη ζωή του. Ελαχε στον Μήτσο...».

Επιτόπου το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου τους, της ΕΝΕΔΕΠ, καλεί σε Γενική Συνέλευση. Οι εργαζόμενοι αποφασίζουν την πρώτη 24ωρη απεργία, που ξεκινά τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας. «Φτάνει πια, νισάφι! Πρέπει να γίνουμε ενωμένοι μια γροθιά και να απαιτήσουμε να πηγαίνουμε στα σπίτια μας ζωντανοί και σώοι. Το χρωστάμε στον Δημήτρη», ακούγεται η φωνή του προέδρου τους, Μάρκου Μπεκρή.

Εργοδοσία, κυβέρνηση, αστικά κόμματα και ΜΜΕ βάζουν μπρος την επιχείρηση «ομερτά» για τις αιτίες που έστειλαν στον θάνατο τον εργάτη. Το κρατικό Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων «στήνει» είδηση, κατά παραγγελία της εργοδοσίας, ότι ο νεκρός «μόλις είχε σχολάσει και επέστρεψε να πάρει από το σημείο κάποια προσωπικά αντικείμενα». Δηλαδή φταίει το θύμα! Ο πρώτος που σπεύδει να την αναπαράγει είναι την ίδια στιγμή η ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής», η οποία την επόμενη μέρα, Τρίτη 26 Οκτώβρη, στην έντυπη έκδοση δεν αφιερώνει ούτε μονόστηλο στον θάνατο και στις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Τρίτη 26 Οκτώβρη: Οι εργαζόμενοι της COSCO δίνουν με καθολική συμμετοχή τη μάχη της απεργίας. Η απεργιακή συγκέντρωση στις 11 το πρωί είναι τεράστια. Στις 12 το μεσημέρι γίνεται συνάντηση του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά με τη διοίκηση της εταιρείας, η οποία προκλητικά δηλώνει ότι ως σωματείο του χώρου αναγνωρίζει μόνο το παραμάγαζο που η ίδια έχει στήσει με κάτι τσιράκια της «συνδικαλιστές». Ακόμα, με τον αέρα που της έχει δώσει το αντεργατικό φιλοεπενδυτικό θεσμικό πλαίσιο, με τελευταίο το τερατούργημα Χατζηδάκη, απορρίπτει επιτόπου, χωρίς δεύτερη κουβέντα, κάθε αίτημα.

Οι εργαζόμενοι πεισμώνουν. Το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ ανακοινώνει: «Ο αγώνας μας για να μην πάει χαμένο το αίμα του εργάτη συνάδελφου μας συνεχίζεται». «Οι COSCO - DPORT προκλητικά αρνούνται να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματά μας για να μη θρηνήσουμε άλλον εργάτη». «Η οργανωμένη προκλητική προσπάθεια να συγκαλυφθεί το εργοδοτικό έγκλημα δεν θα περάσει». «Ολοι στην απεργία... Το αίμα μας - τα κέρδη τους!», ακούγεται από τους εργαζόμενους και αποφασίζουν ομόφωνα τη δεύτερη 24ωρη απεργία.

Ταυτόχρονα φουντώνει και η αλληλεγγύη. Τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης στον αγώνα των απεργών καταλήγουν σε μία φράση: «Οχι άλλο αίμα εργατών για τα κέρδη των αφεντικών!». Η ομερτά έχει σπάσει!

Τετάρτη 27 Οκτώβρη: Η αλληλεγγύη στον αγώνα των λιμενεργατών διαρκώς μεγαλώνει. Η απεργιακή συγκέντρωση αυτήν τη φορά γίνεται στην πλατεία Κοραή του Πειραιά. Εκεί οι απεργοί της COSCO καταφτάνουν με μηχανοκίνητη πορεία. Κερατσίνι, Δραπετσώνα, επιβατικό λιμάνι του Πειραιά και γύρω δρόμοι, Πασαλιμάνι και τελικά πλατεία Κοραή, προκαλώντας τη συμπαράσταση του κόσμου.

Οι συγκεντρωμένοι τους υποδέχονται με χειροκροτήματα και συνθήματα. Η μαζική διαδήλωση ξεκινά και λίγο πριν τις 7.30 το απόγευμα φτάνει στο κτίριο της COSCO. Παρότι οι εργαζόμενοι είχαν ενημερώσει ότι θέλουν συνάντηση, βρίσκουν τις τεράστιες σιδερένιες πόρτες κλειστές και ασφαλισμένες με αλυσίδες. Ενας σιδερένιος φράχτης που δεν καταφέρνει να εμποδίσει την αποφασιστικότητά τους. Με το σύνθημα «Οχι άλλο αίμα εργατών στον βωμό του κέρδους των εφοπλιστών» να αντηχεί, ένα μέρος της σιδερένιας πύλης ξηλώνεται. Οργισμένοι οι απεργοί συγκεντρώνονται μπροστά στην είσοδο των γραφείων, απαιτώντας συνάντηση. Απαίτηση που ικανοποιείται, για να δείξει ξανά η εταιρεία την αδιαλλαξία της. «Δεν κάνουμε πίσω», απαντούν οι εργάτες! Με Γενική Συνέλευση που γίνεται επιτόπου στο προαύλιο των κεντρικών γραφείων παίρνουν ομόφωνη απόφαση για νέα 24ωρη απεργία.

Πέμπτη 28 Οκτώβρη: Τέταρτη μέρα του απεργιακού αγώνα και η πανίσχυρη δύναμη της εργατικής ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης παίρνει σάρκα και οστά, με ένα συγκλονιστικό παναττικό συλλαλητήριο το απόγευμα στον τεράστιο χώρο του ΣΕΜΠΟ στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Αμέσως μετά, με τη δύναμη αυτής της πρωτόγνωρης αλληλεγγύης, οι εργαζόμενοι με Γενική Συνέλευση αποφασίζουν νέα 24ωρη απεργία. Εκεί ανακοινώνεται ότι ο υπουργός Ναυτιλίας, Γ. Πλακιωτάκης, καλεί το πρωί της Παρασκευής σε συνάντηση το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ και το μεσημέρι τούς καλούν σε συνάντηση από κοινού το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά (ΕΒΕΠ), η Διεθνής Ναυτική Ενωση (ΔΝΕ), που εκπροσωπεί τις μεγάλες μεταφορικές ναυτιλιακές εταιρείες κοντέινερ, και άλλες ενώσεις του κεφαλαίου.

Στο μεταξύ, στα κινητά των εργαζομένων φτάνει μήνυμα από το εργοδοτικό σωματείο που τους καλεί σε συγκέντρωση την Παρασκευή έξω από το υπουργείο προκειμένου «να απαιτήσουμε να ανοίξει το λιμάνι», δηλαδή να σπάσει η απεργία... Ο προβοκατόρικος μηχανισμός πέφτει στο κενό. Η απάντηση των εργατών είναι «όχι».

Παρασκευή 29 Οκτώβρη: Από το πρωί εξελίσσεται επιχείρηση τρομοκρατίας, πιέσεων, εκβιασμών και ποινικοποίησης του απεργιακού αγώνα, ο οποίος κλείνει πια 5 μέρες. Εχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων. Θέλουν να τους αναγκάσουν, πριν ακόμα θάψουν τον νεκρό τους, να αποδεχτούν να γυρίσουν στη δουλειά, σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μην έχασαν τον συνάδελφό τους, σαν να μην κινδυνεύουν οι ίδιοι καθημερινά, για να μην «κινδυνεύσει άλλο η οικονομία», δηλαδή τα κέρδη τους.

Οι εργαζόμενοι καταφτάνουν στο υπουργείο Ναυτιλίας, όπου έχει καθοριστεί η πρώτη συνάντηση, με νέα μηχανοκίνητη πορεία, σηκώνοντας και πάλι στο πόδι τις εργατογειτονιές του Πειραιά.

Γίνεται η συνάντηση με τον υπουργό Ναυτιλίας, ο οποίος αρνείται να πάρει θέση απέναντι στα αιτήματά τους. Ακολουθεί η συνάντηση με τις Ενώσεις του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, στα δικαστήρια του Πειραιά, με συνοπτικές διαδικασίες - παρωδία εκδικάζεται η δεύτερη αίτηση της εταιρείας να χαρακτηριστεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική, αότηση που γίνεται αποδεκτή.

Οι εργαζόμενοι ατσαλώνονται ακόμα περισσότερο. Η Παρασκευή είναι η πρώτη μέρα των εκλογών για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο σωματείο ΕΝΕΔΕΠ. Με το που ανοίγουν οι κάλπες, η συμμετοχή ξεπερνάει τις προσδοκίες. Το βράδυ με Γενική Συνέλευση οι εργαζόμενοι αποφασίζουν ομόφωνα νέα 24ωρη απεργία.

Σάββατο 30 Οκτώβρη: Στα δικαστήρια του Πειραιά εξελίσσεται ξανά με καταγέλαστες διαδικασίες, με τους ίδιους ψευδομάρτυρες, η δίκη της τρίτης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων της εργοδοσίας για την απαγόρευση της απεργίας, που γίνεται και αυτή αποδεκτή. Ακριβώς την ίδια ώρα, στον Γαλατά του Πόρου, οι εργαζόμενοι της COSCO κηδεύουν με πόνο και οργή τον νεκρό τους, Δημήτρη Δαγκλή.

Εξω από τα δικαστήρια είναι σε εξέλιξη μαζική συγκέντρωση των απεργών, που έχουν ξεδιπλώσει μπροστά στην είσοδο το πανό τους με τη φράση «Οχι άλλος νεκρός για τα κέρδη της COSCO». Κατέφτασαν εκεί με νέα μηχανοκίνητη πορεία στις εργατογειτονιές του Πειραιά, συνεχίζοντας να απευθύνουν το κάλεσμα στον λαό να σταθεί στο πλευρό τους.

Επιστρέφοντας στο ΣΕΜΠΟ, τους περιμένει ένα πιάτο ζεστή φασολάδα, σάντουιτς, κρουασάν και άλλα πολλά που έφεραν εργαζόμενοι από το Σωματείο Επισιτισμού - Τουρισμού, στο πλαίσιο της μεγάλης και πολύμορφης έμπρακτης αλληλεγγύης που προκαλεί ο απεργιακός αγώνας τους.

Το βράδυ, με τη φράση «δεν κάνουμε πίσω», αποφασίζουν και νέα 24ωρη απεργία.

Κυριακή 31 Οκτώβρη: Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων της COSCO συνεχίζει να γράφει Ιστορία, προστίθεται στις μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις στο λιμάνι του Πειραιά. Το μοναδικό κύμα αλληλεγγύης που προκαλεί εκφράζεται με τεράστια μηχανοκίνητη διαδήλωση: Σωματεία από όλη την Αθήνα συρρέουν στον Πειραιά, ζώνοντας από τη μία άκρη στην άλλη το επιβατηγό λιμάνι.

Νέα επιχείρηση ποινικοποίησης της απεργίας είναι και πάλι σε εξέλιξη, με άλλη μια δίκη - καρμπόν που γίνεται στα δικαστήρια του Πειραιά, τέταρτη κατά σειρά. Κουρελιάζεται και αυτή η απόφαση ότι η απεργία είναι παράνομη, από την πανίσχυρη δύναμη της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης.

Το απόγευμα γίνεται γνωστό ότι η εταιρεία αποδέχεται ένα από τα αιτήματα των απεργών: Τη σύσταση Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας. «Εχουμε άλλα τρία αιτήματα», διαμηνύουν οι εργαζόμενοι. Το βράδυ, λίγη ώρα πριν ολοκληρωθεί η 7η κατά σειρά 24ωρη απεργία, οι εργαζόμενοι με νέα Γενική Συνέλευση δίνουν νέα ώθηση στον αγώνα τους. Αποφασίζουν αυτήν τη φορά 48ωρη απεργία από τις 5 Νοέμβρη. Ταυτόχρονα συνεχίζουν να προσέρχονται μαζικά στις κάλπες του σωματείου τους, το οποίο κατοχυρώνουν ως αυτό που πρέπει να έχει λόγο στο λιμάνι.

Πέμπτη 4 Νοέμβρη: Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η 48ωρη απεργία, η εταιρεία στέλνει γραπτή επιστολή στο σωματείο ΕΝΕΔΕΠ και στους αρμόδιους με την οποία δηλώνει ότι δεσμεύεται να ικανοποιήσει τα περισσότερα από τα αιτήματα των εργαζομένων.

Η επιστολή της εργοδοσίας «σκάει» την ώρα που ο πρόεδρος του σωματείου, Μάρκος Μπεκρής, βρίσκεται στο βήμα απευθύνοντας χαιρετισμό στο μαζικό συλλαλητήριο που είναι σε εξέλιξη στο Πασαλιμάνι του Πειραιά. Διαβάζει τις δεσμεύσεις της εργοδοσίας, προκαλώντας ασταμάτητα χειροκροτήματα και συνθήματα που αντηχούν σε όλο το λιμάνι. Η πρώτη μεγάλη νίκη του αγώνα των λιμενεργατών είναι γεγονός.

Παρασκευή 5 Νοέμβρη: Μεσημέρι. Λίγο πριν αρχίσει η συνέλευση στον χώρο δουλειάς. Το ωραίο νέο έχει ήδη γίνει γνωστό σε όλες τις βάρδιες. «Τους λυγίσαμε». Οι θερμές χειραψίες, οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στους εργαζόμενους για τα θετικά αποτελέσματα που κατέγραψε ο αγώνας τους. Ολοι νιώθουν ένα μπόι ψηλότεροι.

Από το σωματείο μοιράζεται στους εργαζόμενους ένα 11σέλιδο κείμενο με τον τίτλο «Σχέδιο Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας».

Η συνέλευση αρχίζει. «Τώρα προχωράμε για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων μας και την υπογραφή ΣΣΕ», ακούγεται η φωνή του προέδρου του σωματείου και το κλίμα παίρνει φωτιά.

«Να καταλάβουμε όλοι τι έχουμε καταφέρει. Είναι η πρώτη φορά, είτε στην Κίνα είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, που η COSCO, αυτό το πολυεθνικό μεγαθήριο, αναγκάστηκε "να τα μαζέψει" και να ικανοποιήσει αιτήματα εργαζομένων», συνεχίζει ο Μ. Μπεκρής και οι φράσεις του πνίγονται στα χειροκροτήματα. «Είστε όλοι παλικάρια. Η τρομοκρατία θα σπάσει. Θα τη σπάμε κάθε μέρα. Ζήτω οι λιμενεργάτες. Ζήτω η αλληλεγγύη», καταλήγει, για να απαντήσουν οι λιμενεργάτες υψώνοντας τις γροθιές τους.