Πολλοί Αγγλοι ξεσηκώθηκαν, μιλάνε για επικίνδυνο, σκληρό, ανήθικο και ...δαπανηρό πρόγραμμα, που έστησε ο Τζόνσον για να τον βρίζουν γι' αυτό, κι όχι για το κορονοπρόστιμο των πάρτυ, που η αστυνομία του επέβαλε, μ' αυτήν την τάχα μου δήθεν δημοκρατική εγγλέζικη νοοτροπία βασιλοαστικής νομιμότητας.

Οι Ρουαντανέζοι ισχυρίζονται ότι σε είκοσι χρόνια άλλαξαν τη χώρα και την έκαναν σαν τα δυτικά μας μούτρα. Το παρατηρητήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κεντρικής Αφρικής, όμως, επιμένει ότι «η αυθαίρετη κράτηση, η κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια, σε επίσημες και ανεπίσημες εγκαταστάσεις κράτησης στη Ρουάντα είναι σύνηθες φαινόμενο...». Κι ούτε λόγος για δίκαιες δίκες. Κι εδώ υψώνεται μέσα μου, και μου τρώει τα σωθικά, η προφανώς αφελής απορία, πώς γίνεται χώρες σαν τη Ρουάντα της σφαγής και των εκτοπισμών, και το Ισραήλ του Ολοκαυτώματος, να εφαρμόζουν τα φριχτά που υπέστησαν σε βάρος Παλαιστινίων, μεταναστών, προσφύγων, και καρφώνοντας στο σώμα του πλανήτη, σαν πινέζα στο χάρτη, σύγχρονα κι εκλεπτυσμένα Αουσβιτς και Νταχάου.

Και την ίδια ώρα με εξοργίζει που οι πρώτοι διδάξαντες, Αγγλοι αποικιοκράτες, που ακόμα προσκυνάνε κορώνες και βασιλόπουλα, κι αφήνουν αγάλματα αγκρέμιστα όπως οι Βέλγοι, αυτό του Λεοπόλδου, που ακρωτηρίαζε τα μαυράκια και τ' άφηνε χωρίς χέρια, επειδή δεν έπιαναν τους στόχους παραγωγής, έρχονται τώρα και μου διδάσκουν δημοκρατικές αξίες της Ευρώπης, της Δύσης, κι άλλα τέτοια φανφαρόνικα, με μούρη που κοκκινίζει μόνον από το πολύ ουίσκι.

Συνεχίζονται οι συσκέψεις και οι εκδηλώσεις για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις πολιτικές εξελίξεις. Στην Αττική, το πρόγραμμα γι' αυτές τις μέρες έχει ως εξής:

Το Σάββατο 16 Απρίλη

-- Στις 7 μ.μ. η ΚΟΒ Β' Διαμερίσματος Πειραιά, στην πλατεία Κανάρη στο Πασαλιμάνι. Θα μιλήσει ο Δημήτρης Ξεκαλάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. η ΚΟΒ Ε' Διαμερίσματος Πειραιά, στην πλατεία Θεμιστοκλή (Ταμπούρια). Θα μιλήσει ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ.

-- Στις 6.30 μ.μ., η ΚΟΒ Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας, στο θεατράκι του ΠΠΙΕΔ Ν. Φιλαδέλφειας (λεωφ. Δεκελείας 152 και Ατταλείας). Θα μιλήσει η Βαγγελιώ Πλατανιά, μέλος της ΚΕΟΕ.

-- Στις 7 μ.μ., η ΚΟΒ Ν. Ηρακλείου, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ηλέκτρα Αποστόλου» (Κουντουριώτου & Νεότητος, Ν. Ηράκλειο). Θα μιλήσει ο Νίκος Ρεμπάπης, μέλος της ΚΕ.

Την Κυριακή 17 Απρίλη

-- Στις 11 π.μ., οι ΚΟ Τύπου της ΤΟ Βιομηχανίας, στην αίθουσα συνταξιούχων της ΠΑΣΑΣ ΔΕΗ (Αριστοτέλους 11, Αθήνα). Θα μιλήσει η Γιώτα Ταβουλάρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 11 π.μ., οι ΚΟ Πρόνοιας και οι Κομματικές Ομάδες Αναπήρων και Γονέων - Κηδεμόνων, στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος, 2ος όρ.). Θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ., η ΤΟ Μεταφορών της ΚΟ Αττικής, στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος, 2ος όρ.). Θα μιλήσει ο Πέτρος Μαρκομιχάλης, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Μεταφορών.

-- Στις 6.30μ.μ., η ΚΟΒ Γ΄ - Δ΄ Διαμερίσματος Πειραιά του ΚΚΕ, στην πλατεία Αγίας Σωτήρας. Θα μιλήσει ο Γιάννης Πατσής, μέλος της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ.

Τη Δευτέρα 18 Απρίλη

-- Στις 6.30 μ.μ., η ΤΟ Επισιτισμού - Τουρισμού καλεί σε συγκέντρωση, στο θεατράκι στην πλ. Εθνικής Αντιστάσεως στο Περιστέρι (έναντι ΟΤΕ, στον σταθμό του μετρό «Αγιος Αντώνιος»). Θα μιλήσει ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ., η ΚΟΒ Αμφιάλης και η ΚΟΒ Ταμπουρίων στην πλ. Ζαρντέν (τριγωνάκι). Θα μιλήσει ο Μανώλης Ραπανάκης.

Το Σάββατο 16 Απρίλη

-- Στις 7 μ.μ., οι Τομεακές Οργανώσεις Καβάλας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στην αίθουσα του κινηματογράφου «OSCAR». Θα μιλήσει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής.

Την Κυριακή 17 Απρίλη

-- Στις 6 μ.μ., η ΤΕ Κιλκίς του ΚΚΕ, στην πλατεία - Πάρκο Κήπου. Θα μιλήσει η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 11.30 π.μ. στην περιοχή Σύνορα της Πάτρας, στο καφέ «Πέρασμα», οι ΚΟΒ της περιοχής της ΤΕ Αχαΐας. Θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ., στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου, στα Μουδανιά. Θα μιλήσει ο Δημήτρης Μαϊκίδης, μέλος του ΓΠ της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερώτηση του «Ριζοσπάστη» σχετικά με το «αν υφίσταται κάποια συμφωνία για χρήση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης για τη διέλευση ΝΑΤΟικών δυνάμεων προς την Ανατολική Ευρώπη, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και άλλα λιμάνια της χώρας», ο Γ. Οικονόμου απάντησε πως «η χώρα στο πλαίσιο της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ κάνει αυτά που είναι συμφωνημένα και κάνει αυτά τα οποία την οδηγούν στο να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της απέναντι στη συμμαχία, υποχρεώσεις που έχουν όλες οι χώρες που συμμετέχουν εκεί. Φαντάζομαι πως οτιδήποτε γίνεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι κάτι που συμβαίνει μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συμφωνιών που έχουν στιγμιαία ή ενδεχομένως και μεγαλύτερη διάρκεια. Η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Η συμμαχία προϋποθέτει δικαιώματα και υποχρεώσεις και η χώρα αυτά ακολουθεί».

Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ήδη άλλωστε χρησιμοποιείται για τη διέλευση ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων και στρατιωτικού εξοπλισμού. Στο πλαίσιο αυτό, την περασμένη βδομάδα κατέπλευσε βρετανικό στρατιωτικό πλοίο και ξεφόρτωσε στρατιωτικά οχήματα, τα οποία στη συνέχεια προωθήθηκαν προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ουσιαστικά ήρθε να επιβεβαιώσει τον ρόλο που θα παίξει και πάλι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ως ορμητήριο θανάτου, όπως συμβαίνει με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, επικαλούμενος όπως άλλωστε όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά τις «υποχρεώσεις» της χώρας ως μέλους του ΝΑΤΟ.

Επίσης επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της κόντρα στην απαίτηση του λαού της πόλης για «Θεσσαλονίκη λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών». Γι' αυτό χτύπησε ανελέητα με τις δυνάμεις καταστολής τη μεγάλη απεργιακή διαδήλωση στις 6 του Απρίλη όταν αυτή έφτασε στο λιμάνι και εξέφρασε την αντίθεση του εργαζόμενου λαού στη μετατροπή του σε πέρασμα των δολοφονικών μηχανών του ΝΑΤΟ για το μακέλεμα λαών. Γι' αυτό προχώρησε στη σύλληψη 8 απεργών διαδηλωτών και τους διώκει με στημένες και ανυπόστατες κατηγορίες.

Ενοχλήθηκε που παρά τους αστυνομικούς φραγμούς και τις απαγορεύσεις οι διαδηλωτές κατάφεραν να μπουν στον χώρο του λιμανιού, να προσεγγίσουν τη ΝΑΤΟική στρατιωτική φάλαγγα, να πετάξουν μπογιές στα οχήματα και να γράψουν «NATO KILLERS GO HOME».

Ενοχλήθηκε γιατί είδε να αναβιώνουν μέρες του 1999, όταν και πάλι το λιμάνι χρησιμοποιήθηκε για τη διέλευση των ΝΑΤΟικών προς τη Γιουγκοσλαβία και τότε ο λαός διαδήλωνε και σταματούσε τα τανκς και τα όπλα τους στήνοντας μπλόκα στις φάλαγγες οχημάτων, στα τρένα κ.α., δείχνοντας στην πράξη τι σημαίνει αλληλεγγύη στον γιουγκοσλαβικό λαό, όπως και σήμερα στον λαό της Ουκρανίας.

Τη βδομάδα που πέρασε, επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι πληροφορίες που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» εδώ και μέρες για αποστολή δυνάμεων μέχρι και στη Μοζαμβίκη, στη Νοτιοανατολική Αφρική. Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, το προηγούμενο Σάββατο, στο πλαίσιο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ) της ΕΕ, αναχώρησε για τη Μοζαμβίκη τμήμα 8 στελεχών της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου του ΓΕΕΘΑ, το οποίο συμμετέχει στην «εκπαιδευτική αποστολή» της ΕΕ στη χώρα (EUTM MOZ), ιμπεριαλιστική αποστολή, με 1.100 στρατιώτες, κατά βάση από την Πορτογαλία.

Η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην EUTM MOZ εγκρίθηκε με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Ασφάλειας (ΚΥΣΕΑ) στις 31/3, με διάρκεια 2 ετών (μέχρι το τέλος του 2023) και δυνατότητα παράτασης εφόσον αποφασιστεί η χρονική επέκταση της αποστολής.

Η συγκρότηση της αποστολής αποφασίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 12/7/2021, στο πλαίσιο υπεράσπισης των ευρωενωσιακών συμφερόντων στην αφρικανική ήπειρο απέναντι στους ανταγωνιστές, Κίνα και Ρωσία. Η ελληνική κυβέρνηση ήταν άλλωστε από τις πρώτες που δήλωσαν πρόθυμες για συμμετοχή σε αυτήν τη νέα ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική αποστολή, αφού, όπως ανακοίνωσε το ΓΕΕΘΑ, αυτή η αποστολή «αποσκοπεί στην ενεργό συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις αποστολές διεθνών οργανισμών και στην προβολή των δυνατοτήτων τους σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ενισχύοντας τον ρόλο της Ελλάδας ως παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας σε διεθνές επίπεδο», με την ντόπια αστική τάξη να διεκδικεί ακόμα πιο ενεργά ρόλο ευρωατλαντικού χωροφύλακα σε μια εκτεταμένη ζώνη, από τον Ινδικό Ωκεανό μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.

Ενδεικτικό ως προς αυτό είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει και την αποστολή μάχιμου τμήματος Ενόπλων Δυνάμεων στη Βουλγαρία, σε υπό διαμόρφωση ΝΑΤΟικό «Σχηματισμό Μάχης» (Battlegroup) που αποφάσισε πρόσφατα η λυκοσυμμαχία, με μέτωπο στη Ρωσία. Ο σχεδιασμός προβλέπει τη μετακίνηση Τμήματος Αντιαρματικών, που θα αποτελείται από μία διμοιρία με τέσσερα στοιχεία (όπλα πάνω σε ερπυστριοφόρα) συν ένα στοιχείο Τεχνικής Υποστήριξης.

Οι σχετικές δραστηριότητες συνεχίζονται: Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, την προηγούμενη Πέμπτη πραγματοποιήθηκε άσκηση ενεργοποίησης μονάδων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που έχουν διατεθεί σε κατάσταση ετοιμότητας στην επιχείρηση θαλάσσιας ασφάλειας του ΝΑΤΟ «Sea Guardian», υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας (Allied Maritime Command - MARCOM).

Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε στο Μυρτώο Πέλαγος άσκηση εκτέλεσης μη συναινετικής νηοψίας στο πλοίο γενικής υποστήριξης του Πολεμικού Ναυτικού «Ατλας Ι», το οποίο προσομοίωσε πλοίο που έφερε «ύποπτο φορτίο», με τη συμμετοχή πυραυλακάτου «Ρουσέν», στην οποία επέβαινε Ομάδα Ανορθόδοξου Πολέμου της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών.

Αλλωστε, οι πληροφορίες λένε ότι στον ΝΑΤΟικό καταμερισμό ελληνικά πολεμικά πλοία έχουν χρεωθεί ήδη την εκτέλεση νηοψιών σε «ύποπτα πλοία» σε Αιγαίο και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο - «ύποπτα» για υποστήριξη των ρωσικών μονάδων που επιχειρούν στον άξονα από Συρία έως Βόρεια Αφρική, ρόλο που ουκ ολίγες φορές έχουν αναλάβει στο πλαίσιο των «εστιασμένων περιπολιών» της «Sea Guardian» τα προηγούμενα χρόνια.

Θυμίζουμε ότι οι μονάδες που εμπλέκονται στη «Sea Guardian» είναι (μαζί και με τις 4 μόνιμες ναυτικές αρμάδες του ΝΑΤΟ, SNMG 1 και 2 και SNMCMG 1 και 2) βασικά τμήματα του ναυτικού σκέλους της Δύναμης Απόκρισης της λυκοσυμμαχίας (NATO Response Force - NRF). Η οποία NRF από την πρώτη στιγμή του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία τέθηκε σε κατάσταση υψηλής ετοιμότητας και απευθείας υπό τη διοίκηση του ανώτατου ΝΑΤΟικού στρατιωτικού διοικητή Ευρώπης (SACEUR), Αμερικανού πτέραρχου Τ. Γουόλτερς.

Ολα αυτά μάλιστα την ώρα που τις προηγούμενες μέρες στο Αιγαίο ξαναβρέθηκε το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Χάρι Τρούμαν», παρακολουθούμενο και από ρωσικά πολεμικά πλοία.

Κοντά σε αυτά, και ο ρόλος - κλειδί που παίζει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στον πόλεμο της Ουκρανίας και γενικά στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ απέναντι στη Ρωσία, ταυτόχρονα με τη μετατροπή ολόκληρης της Ελλάδας σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ.

Χαρακτηριστικά, ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, φρόντισε να αναπαραγάγει στο προσωπικό του ιστολόγιο δημοσίευμα (της «Καθημερινής»), το οποίο εστιάζει στον «ρόλο της αρτηρίας που παρακάμπτει τα Στενά με κατεύθυνση προς τις παράκτιες χώρες της Μαύρης Θάλασσας και την Ανατολική Ευρώπη», τον οποίο «έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου τις τελευταίες 40 ημέρες το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης».

Αναφέρει, χαρακτηριστικά, ότι από τις 28/2 και έπειτα, όταν αποφασίστηκε να κλείσουν τα Στενά του Βοσπόρου για πολεμικά πλοία και τη μεταφορά πολεμικού υλικού με βάση όλα όσα προβλέπει η Σύμβαση του Μοντρέ, «το σχέδιο για το οποίο εξαρχής είχε σχεδιαστεί η Αλεξανδρούπολη τέθηκε σε εφαρμογή. Εκτοτε από το λιμάνι έχουν μεταφερθεί προσωπικό και υλικό του ΝΑΤΟ όχι μόνο προς τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, αλλά και προς την Πολωνία, με τελευταίο παράδειγμα τα άρματα μάχης "Abrams" και τα τεθωρακισμένα οχήματα "Bradley" του αμερικανικού στρατού. Τα συγκεκριμένα τεθωρακισμένα κατέληξαν στη δυτική Πολωνία με συνολικά οκτώ σιδηροδρομικούς συρμούς», ενώ λόγος γίνεται και για «ενδεχόμενη αποστολή και κάποιων από τα 20 τεθωρακισμένα "Bushmaster" που δωρίζει η κυβέρνηση της Αυστραλίας προς την Ουκρανία».

Θυμίζουμε ότι αυτό το 5μηνο, σύμφωνα και με σχετική ανακοίνωση του Οργανισμού Λιμένα Αλεξανδρούπολης (ΟΛΑ), η ακριτική πόλη χρησιμοποιείται ως βασικό ορμητήριο των Αμερικανών, για την επιχείρηση «Αtlantic Resolve 2022». Ηδη, δύο αμερικανικά γιγάντια μεταγωγικά, το «Liberty Passion» και το «Liberty King», αλλά και το βρετανικό «Hartland Point», έχουν ξεφορτώσει στο λιμάνι στρατιωτικό εξοπλισμό και οχήματα που προωθήθηκαν βορειότερα, ενώ μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου αναμένεται να έχει «δέσει» στο λιμάνι της πόλης και το οχηματαγωγό «AYA M», φορτωμένο με ΝΑΤΟικό στρατιωτικό υλικό από την Πορτογαλία το οποίο θα μεταφερθεί στη συνέχεια στη Ρουμανία.

Καθώς, άλλωστε, ιμπεριαλιστικός πόλεμος και «ευκαιρίες» για το κεφάλαιο πάνε χέρι χέρι, θυμίζουμε ότι μιλώντας στο Φόρουμ των Δελφών, πριν από μερικές μέρες, η Elizabeth K. Lee, γενική πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, επισήμανε πως «είναι σημαντικό να ενισχύσουμε την ανάπτυξη της Θράκης (...) Το κλειδί για την αποκάλυψη του κρυμμένου θησαυρού είναι η υποδομή. Θα πρέπει να βελτιωθούν οι μεταφορές. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, εντάθηκαν οι συζητήσεις για τις στρατηγικές δυνατότητες του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για τη μεταφορά της Ενέργειας. Το λιμάνι ως εμπορικός κόμβος μπορεί να λειτουργεί ως εναλλακτική δίοδος για τον Βόσπορο».

Την ίδια ώρα, ο υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, μιλώντας την προηγούμενη Κυριακή, στη Βουλή, στη Μόνιμη Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, ανακοίνωσε τη «δρομολόγηση σύνδεσης με αγωγό καυσίμων της χώρας μας με τις συμμάχους Βουλγαρία και Ρουμανία, προκειμένου να καταστεί εφικτή η τροφοδοσία αυτών με καύσιμα μέσω του λιμένα της Αλεξανδρούπολης (...) σε ενδεχόμενη περίπτωση που οι επιχειρήσεις της Συμμαχίας το απαιτήσουν, καθώς εκτιμάται ότι ο χώρος της Μαύρης Θάλασσας μπορεί να καταστεί απαγορευτικό περιβάλλον "non permιtion environment" για την εκτέλεση αντίστοιχων θαλάσσιων μεταφορών».

Ενδεικτική άλλωστε είναι και η καταγραφή ότι «η τριάδα Αλεξανδρούπολη, 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα και βάση της Σούδας, τις τελευταίες 40 μέρες, βρίσκεται υπό διαρκή κινητικότητα, ενώ σε αυτές πρέπει να προστεθεί και η βάση της Ανδραβίδας, στην οποία τους τελευταίους μήνες έχουν επανειλημμένως προσγειωθεί, με αφορμή διάφορες ασκήσεις, αεροσκάφη "F-15E" της αμερικανικής αεροπορίας». Σημειώνουν, ακόμα, ότι στην αεροπορική βάση της Λάρισας ήδη υπάρχει η δυνατότητα για τη στάθμευση αμερικανικών UAV τύπου MQ-9, με τη συγκεκριμένη πιθανότητα να «είναι πάντα ανοιχτή», ενώ ήδη εκεί «προχωρούν με ραγδαίο ρυθμό τα έργα αναβάθμισης των εγκαταστάσεων» υπό την επίβλεψη των Αμερικανών.

Την Πέμπτη άλλωστε ο υπουργός Αμυνας και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Κων. Φλώρος, συνόδευαν Αμερικανούς γερουσιαστές στη Σούδα (μεταξύ άλλων από τις επιτροπές στρατιωτικών και πιστώσεων), παρουσία και του πρέσβη τους στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, ο οποίος έσπευσε ξανά να κάνει λόγο για το «στολίδι στο στέμμα της διμερούς αμυντικής συνεργασίας», τονίζοντας παράλληλα και «όλα όσα κάνουμε μαζί για να προωθήσουμε τους κοινούς στρατηγικούς μας στόχους στην Ανατολική Μεσόγειο και ακόμα παραπέρα, ενισχυμένοι από την MDCA», τη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις.

Βέβαια, τίποτε από αυτά δεν εγγυάται «ασφάλεια», «σταθερότητα» και «διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων», ό,τι επικαλούνται δηλαδή τα κόμματα του ευρωατλαντισμού. Το αντίθετο, μάλιστα, καθώς πέρα απ' το ότι συνολικά ο λαός μπαίνει στο στόχαστρο των ανταγωνισμών, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, προς αγκίστρωση της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο και για διασφάλιση της «συνοχής» στη ΝΑ πτέρυγα της λυκοσυμμαχίας, τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο υπουργός Παναγιωτόπουλος, μιλώντας την Τετάρτη στην Επιτροπή Αμυνας και Εξωτερικών της Βουλής, λέγοντας ότι «δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, γιατί οι σύμμαχοι θέλουν να εξασφαλίσουν ότι αυτή θα παραμείνει προσδεδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ». «Βεβαίως», πρόσθεσε, «εμείς θα αιτιολογούμε πάντα τις ενστάσεις μας και θα ζητάμε να μεταβάλει η Τουρκία τη συμπεριφορά της», αλλά, όπως είπε, «υπάρχει και η γενικότερη εικόνα», στην προκειμένη περίπτωση η ΝΑΤΟική συνοχή...

Αυτά, την ίδια ώρα που η διοίκηση του ΝΑΤΟ στη Νάπολη της Ιταλίας (NATO JFC Naples) σε ανάρτησή της χαιρέτιζε τη γείτονα ως «μία σύμμαχο που συνεισφέρει στην προστασία του συμμαχικού εναέριου χώρου» - κατά το «ΝΑΤΟικό έδαφος» που όλο και πιο συχνά τελευταία επιστρατεύει ως έννοια η κυβέρνηση - κι ενώ κλείσαμε σχεδόν μία βδομάδα υπερπτήσεων από πλευράς των τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικά νησιά στο Αιγαίο.

Σε τροχιά κλιμάκωσης βρίσκεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας με επίκεντρο την Ουκρανία, αλλά και τη σχεδιαζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ρωσικά σύνορα.

Οι ΗΠΑ έκαναν ξανά λόγο για «παρατεταμένη» σύγκρουση στην Ουκρανία, ενώ η Ρωσία απείλησε με ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στη Βαλτική σε περίπτωση που η Φινλανδία και η Σουηδία ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Στα δύο σκανδιναβικά κράτη διεξάγονται αυτό το διάστημα διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, την οποία έχει ουσιαστικά προαναγγείλει η Φινλανδία.

Σε αυτήν την περίπτωση, η Ρωσία θα ενισχύσει τις χερσαίες, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της στη Βαλτική Θάλασσα, και με πυρηνικά όπλα, ξεκαθάρισε ο Ρώσος πρώην πρωθυπουργός και νυν αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμ. Μεντβέντεφ. Οι δύο χώρες θα είναι πλέον «επίσημα αντίπαλοι της Ρωσίας» εφόσον ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και «δεν μπορεί να γίνεται πλέον λόγος για οποιοδήποτε αποπυρηνικοποιημένο καθεστώς για τη Βαλτική - η ισορροπία πρέπει να αποκατασταθεί», είπε.

«Τα σύνορά μας με τη Φινλανδία έχουν μήκος 1.300 χλμ. Αυτό θα σημαίνει ριζική αλλαγή στη στρατιωτική και πολιτική κατάσταση και θα αναγκαστούμε να λάβουμε απαραίτητα μέτρα ασφαλείας και άμυνας», επισήμανε για το ίδιο θέμα ο Ρώσος αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Αλ. Γκρουσκό. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν θα τους προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια, αντίθετα «θα βρεθούν αυτόματα στην πρώτη γραμμή του ΝΑΤΟ», σχολίασε η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, καλώντας τις χώρες αυτές «να αντιληφθούν τις συνέπειες ενός τέτοιου μέτρου για τις διμερείς σχέσεις μας και για την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας συνολικά».

Λίγες ώρες μετά η κυβέρνηση της Φινλανδίας δήλωνε έτοιμη για «διάφορα είδη απειλών» από τη Ρωσία, κάνοντας ξεχωριστή αναφορά στη συμφωνία με τις ΗΠΑ για την αγορά μαχητικών αεροσκαφών «F-35».

«Η Φινλανδία έχει πραγματικά έναν αρκετά ισχυρό στρατό. Εχουμε περισσότερους από 280.000 έφεδρους, έχουμε υποψήφιους για στρατολόγηση, μόλις επενδύσαμε σε μαχητικά "F-35", εκ των οποίων τα 60 έρχονται ήδη στη Φινλανδία κ.λπ. (...) Ζούμε σε έναν κόσμο, όπως βλέπουμε από την επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, όπου εμφανίζονται και νέες απειλές για την ασφάλεια. Μέσω της στενότερης συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις διαφορετικές απειλές», δήλωσε στο CNN ο Φινλανδός ΥΠΕΞ, Π. Χααβίστο.

Η δε κυβέρνηση της Λιθουανίας ισχυρίστηκε πως ο ρωσικός θύλακας Καλίνινγκραντ, στα παράλια της Βαλτικής, ανάμεσα σε Λιθουανία και Πολωνία, «είναι μια πολύ στρατιωτικοποιημένη ζώνη εδώ και πολλά χρόνια» και πως «πυρηνικά όπλα υπήρχαν ανέκαθεν στο Καλίνινγκραντ».

«Δεν θα ανησυχούσαμε ότι η διεύρυνση μιας αμυντικής συμμαχίας θα προκαλούσε οτιδήποτε άλλο πέραν της ενίσχυσης της ασφάλειας στην ευρωπαϊκή ήπειρο», ισχυρίστηκε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Ν. Πράις, απαντώντας σε ερώτηση αν οι ΗΠΑ ανησυχούν πως η Ρωσία θα μπορούσε να κλιμακώσει την αντιπαράθεση για την Ουκρανία αν η Σουηδία και η Φινλανδία ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.

Η Ρωσία προειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι θα υπάρξουν «απρόβλεπτες συνέπειες», καθώς συνεχίζονται και ενισχύονται οι ροές εξοπλισμού προς την Ουκρανία από διάφορα μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

«Καλούμε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να σταματήσουν την ανεύθυνη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, κάτι το οποίο συνεπάγεται απρόβλεπτες συνέπειες για την περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια», έγραψε η «Washington Post», επικαλούμενη διακοίνωση που απέστειλε η Ρωσία στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με την Ερευνητική Επιτροπή της Ρωσίας, έχουν παραδοθεί όπλα στην Ουκρανία από 25 χώρες, μεταξύ των οποίων 21 χώρες του ΝΑΤΟ.

Επίσης, η Επιτροπή σημείωσε ότι οι Ρώσοι ερευνητές άνοιξαν ποινικές υποθέσεις για εμπλοκή μισθοφόρων από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, τη Νορβηγία και τον Καναδά.

Πάνω από 3 δισ. δολάρια σε στρατιωτικό εξοπλισμό για την Ουκρανία έχουν δαπανήσει οι ΗΠΑ μέσα σε δύο μήνες, μετά και την επιπλέον στρατιωτική βοήθεια 800 εκατ. δολαρίων που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν.

Το νέο πακέτο, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, περιλαμβάνει ελικόπτερα «Mi-17», οβιδοβόλα «Howitzer», ραντάρ αντι-πυροβολικού και 200 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Μέρος του εξοπλισμού αναμενόταν να παραδοθεί μέσα στο Σαββατοκύριακο.

Για ορισμένα από αυτά θα απαιτηθεί εκπαίδευση των ουκρανικών δυνάμεων, δήλωσε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου. Οι ΗΠΑ έχουν παραδεχτεί πως στο έδαφός τους εκπαιδεύονται Ουκρανοί στρατιωτικοί σε αμερικανικά όπλα, ενώ ορισμένοι εκπαιδεύονται από Βρετανούς κ.ά. σε γειτονικές χώρες της Ουκρανίας, σύμφωνα με βρετανικά δημοσιεύματα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «The Times», σε στρατιωτική βάση στην Πολωνία, περίπου 160 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουκρανία, αμερικανικά στρατεύματα προετοιμάζονται για ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης μονάδων του ουκρανικού στρατού, προκειμένου να τις βοηθήσουν στη χρήση του εξοπλισμού που θα αποσταλεί από τις ΗΠΑ.

Σχετικά δε με την αντίδραση της Ρωσίας αν «στριμωχτεί» στρατιωτικά, ο επικεφαλής της CIA, Ουίλιαμ Μπερνς, προειδοποίησε πως δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο κίνδυνος η Ρωσία να χρησιμοποιήσει τακτικά ή χαμηλής απόδοσης πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία.

Οι συγκρούσεις στην Ουκρανία είναι πιθανό να είναι «παρατεταμένες» και να συνεχιστούν «για μήνες ή και παραπάνω», επανέλαβε ο Τζ. Σάλιβαν, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στον Λευκό Οίκο, καθώς κλιμακώνεται η αντιπαράθεση με τη Ρωσία με «εργαλείο» τις κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και τις δυτικές αναφορές για ενδεχόμενη χρήση χημικών όπλων. Δύο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εκτίμησαν στο CNN ότι οι μάχες στην ανατολική Ουκρανία μπορεί να διαρκέσουν 4 - 6 μήνες και στη συνέχεια να οδηγήσουν σε αδιέξοδο.

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Αντ. Μπλίνκεν, είπε σε Ευρωπαίους συμμάχους ότι οι ΗΠΑ πιστεύουν πως ο ρωσικός πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2022, ανέφεραν δύο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι στο CNN.

Σύμφωνα με αξιωματούχους που επικαλείται το αμερικανικό μέσο, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι τελικοί στόχοι του Ρώσου Προέδρου, Βλ. Πούτιν, έχουν αλλάξει και είναι απίθανο να επιδιώξει διπλωματική λύση εάν δεν αντιμετωπίσει στρατιωτική ήττα. Με αυτόν τον στόχο η Δύση κλιμακώνει τη σύγκρουση, με αποστολές εξοπλισμών, κυρώσεις κ.λπ.

Εξάλλου, σύμφωνα με τον Σάλιβαν, «δεν είναι δεδομένο» ότι οι ΗΠΑ θα άρουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας εάν καταλήξει σε διπλωματική συμφωνία με την Ουκρανία. Αυτό θα εξαρτηθεί από τους όρους της συμφωνίας, δηλαδή αν θα κριθεί συμφέρουσα για τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια.

Χωρίς να πει συγκεκριμένα ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» των ΗΠΑ για άμεση επέμβαση στην Ουκρανία, ο Σάλιβαν άφησε ανοιχτό το «παράθυρο» μεγαλύτερης στρατιωτικής εμπλοκής, λέγοντας πως η χώρας του έχει καταστήσει σαφές στη Ρωσία ότι θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες αν χρησιμοποιηθούν όπλα μαζικής καταστροφής, όπως χημικά ή βιολογικά.

Η Ρωσία εξακολουθεί, από την πλευρά της, να επικαλείται στοιχεία για βιολογικά εργαστήρια των ΗΠΑ στην Ουκρανία, με επικίνδυνα παθογόνα που σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν ως απειλή για τη Ρωσία και γειτονικά κράτη. Επίσης, ο επικεφαλής των στρατευμάτων ακτινοβολίας, χημικής και βιολογικής προστασίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, Ιγκ. Κιρίλοφ, κατήγγειλε πως το διάστημα 2019 - 2021, Αμερικανοί επιστήμονες δοκίμαζαν δυνητικά επικίνδυνα βιολογικά προϊόντα σε ψυχιατρικούς ασθενείς στο Περιφερειακό Κλινικό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Νο 3 στο Χάρκοβο.

Μεγάλες αντιδράσεις προκάλεσε στη Γερμανία η «προσβλητική» και «ενοχλητική», όπως χαρακτηρίστηκε, άρνηση του Κιέβου για επίσκεψη του Προέδρου, Φρ. Β. Σταϊνμάγερ, στην Ουκρανία, λόγω των σχέσεών του με τη Ρωσία και του ρόλου του ως ΥΠΕΞ επί κυβερνήσεων Μέρκελ, ιδιαίτερα στην υπογραφή των Συμφωνιών του Μινσκ για το Ντονμπάς.

Το περιστατικό αυτό ήρθε με φόντο αντιθέσεις μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα και τις μεγάλες πιέσεις που ασκεί η Ουκρανία στη Γερμανία για παράδοση βαρέος εξοπλισμού. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι (FDP), μέρη του κυβερνητικού συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), καλούν ανοιχτά τον καγκελάριο, Ολ. Σολτς, να εγκρίνει την παράδοση βαρέων όπλων στην Ουκρανία.

«Η Γερμανία θέλει να παραδώσει σωστά και έξυπνα όπλα, για τα οποία υπάρχουν πυρομαχικά και ανταλλακτικά και για τα οποία δεν χρειάζεται να ταξιδέψει στην Ουκρανία κανένας στρατιώτης μας», ισχυρίστηκε ο Σολτς, τονίζοντας ότι θέλει να αποτρέψει η Γερμανία και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ να γίνουν εμπόλεμο μέρος της σύγκρουσης.

Πάντως, ο Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας και Κλίματος, Ρ. Χάμπεκ (Πράσινοι), υπαναχώρησε την Πέμπτη όσον αφορά την ταχεία αποστολή τανκς στην Ουκρανία, αναφέροντας ανησυχίες μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ ότι οι παραδόσεις σύγχρονων αρμάτων μάχης θα μπορούσε να ωθήσουν τη Ρωσία να επεκτείνει τον πόλεμο στις δυτικές χώρες.

«Τα βαρέα όπλα είναι συνώνυμα με τα τανκς, και όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ μέχρι στιγμής έχουν αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο, για να μη γίνουν οι ίδιες στόχοι», είπε, υποστηρίζοντας ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ πρέπει πρώτα να συζητήσουν εάν «θέλουμε να αλλάξει αυτή η γραμμή». «Το ΝΑΤΟ θα επαναξιολογεί συνεχώς την κατάσταση στην πορεία του πολέμου», είπε.

Κυβερνητική πηγή από το Βερολίνο ανέφερε την Παρασκευή ότι ο καγκελάριος, Ο. Σολτς, θέλει να δαπανήσει επιπλέον 2 δισ. ευρώ για νέο στρατιωτικό εξοπλισμό, τα οποία θα δοθούν κυρίως ως βοήθεια στην Ουκρανία.

Ο Ουκρανός Πρόεδρος, Β. Ζελένσκι, εξέφρασε ακόμη δυσαρέσκεια, επειδή ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, αρνήθηκε να πει ότι ο ρωσικός στρατός διαπράττει «γενοκτονία» στην Ουκρανία - όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον Τζο Μπάιντεν.

«Η Ιταλία δεν έχει στοιχεία για να εξακριβώσει αν στην Ουκρανία διαπράττεται γενοκτονία, αλλά όλοι μπορούν να δούνε τις φρικαλεότητες, τους πολίτες και τα παιδιά που δολοφονούνται», δήλωσε με τη σειρά του ο Ιταλός ΥΠΕΞ, Λ. Ντι Μάιο. «Πρέπει να σταματήσουμε την κλιμάκωση της έντασης, πρέπει να συμβάλουμε στο να ξαναρχίσει ο διάλογος» Ουκρανίας - Ρωσίας, πρόσθεσε.

Ο αριθμός και η έκταση των ρωσικών πυραυλικών πληγμάτων εναντίον θέσεων στο Κίεβο θα αυξηθούν σε απάντηση στις «τρομοκρατικού τύπου επιθέσεις και στα σαμποτάζ» σε ρωσικό έδαφος από το «ουκρανικό εθνικιστικό καθεστώς», ανακοίνωσε το ρωσικό υπουργείο Αμυνας, μετά από ουκρανικά χτυπήματα σε ρωσικά παραμεθόρια χωριά στις περιοχές Μπέλγκοροντ και Μπριάνσκ.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ρωσικό υπουργείο ανακοίνωσε την Παρασκευή την καταστροφή ενός εργαστηρίου παραγωγής πυραύλων εδάφους - αέρος στο εργοστάσιο Βιζάρ, σε απόσταση περίπου 30 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά της ουκρανικής πρωτεύουσας,

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, πρόκειται για εργοστάσιο που κατασκευάζει πυραύλους «Neptune», με τους οποίους ο ουκρανικός στρατός ισχυρίζεται πως έπληξε το ρωσικό καταδρομικό πλοίο «Moskva», ναυαρχίδα του ρωσικού Ναυτικού της Μαύρης Θάλασσας.

Το «Moskva» βυθίστηκε μία μέρα πριν, με το ρωσικό υπουργείο Αμυνας να διαψεύδει ότι υπήρξε ουκρανικό πλήγμα και να κάνει λόγο για πυροδότηση πυρομαχικών και φωτιά στο πλοίο που έπληξε το κύτος, οδηγώντας τελικά στη βύθισή του κατά τη ρυμούλκησή του σε λιμάνι.

Σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά, το πλήρωμα - υπολογίζεται σε 500 άτομα - απομακρύνθηκε. Ο υπουργός Αμυνας της Λιθουανίας, Α. Ανουσάουσκας, ωστόσο, ισχυρίστηκε την Παρασκευή ότι εκτός από 54 μέλη του πληρώματος που διασώθηκαν από τουρκικό πλοίο, «η συνολική απώλεια σε ζωές είναι ακόμα άγνωστη».

Επίσης, η Μόσχα υποστήριξε πως οι ρωσικές δυνάμεις σκότωσαν περίπου 30 «Πολωνούς μισθοφόρους» μιας ιδιωτικής πολωνικής στρατιωτικής εταιρείας (...) στο χωριό Ιζιούμσκε, στην περιφέρεια του Χάρκοβο.

Στη Μαριούπολη οι ρωσικές δυνάμεις ανακοίνωσαν πως έχουν πλέον τον πλήρη έλεγχο της μεταλλουργίας «Illich Steel and Iron Works», όπου είχαν θωρακιστεί δυνάμεις των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων και του ναζιστικού Τάγματος Αζόφ. Την Τετάρτη η Ρωσία είχε ανακοινώσει πως πάνω από 1.000 Ουκρανοί στρατιώτες και αξιωματικοί παραδόθηκαν κοντά στο χαλυβουργείο.

Ρωσικά στρατηγικά βαρέα βομβαρδιστικά «Tu-95/-160» χτύπησαν τη Μαριούπολη και για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής εισβολής βόμβες εκτοξεύτηκαν από βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς «Tu-22M3», σύμφωνα με το εκπρόσωπο του ουκρανικού υπουργείου Αμυνας. Συμπλήρωσε ότι η Ρωσία επικεντρώνει τις επιχειρήσεις της στο να καταλάβει τις πόλεις Ρουμπεζνόγιε, Ποπάσνα και Μαριούπολη.

Στη μεγαλύτερη περιφέρεια του Ντονμπάς, το Ντονέτσκ, μάχες διεξάγονται σε όλη τη γραμμή του μετώπου, ενώ στο Λουγκάνσκ σημειώνονται πολλοί βομβαρδισμοί καθημερινά και χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να διαφύγουν.

Ukrainian Defense Ministry Pre

Αμερικανός «εκπαιδευτής» με Ουκρανούς στρατιώτες στο Γιαβορίβ, στα τέλη Γενάρη, λίγο πριν τη ρωσική εισβολή

Αποκαλυπτικά ως προς τη μακροχρόνια στοχευμένη στρατιωτική εκπαίδευση Ουκρανών από το ΝΑΤΟ για έναν πόλεμο με τη Ρωσία είναι όσα αναφέρει ρεπορτάζ της «Wall Street Journal» (WSJ).

«Οταν ο υπολοχαγός της Ουκρανικής Εθνικής Φρουράς, Αντρί Κούλις, έστησε ενέδρα στις ρωσικές δυνάμεις, ευχαρίστησε τον καναδικό στρατό. Οι Καναδοί εκπαίδευσαν την Ταξιαρχία Ταχείας Αντίδρασης το περασμένο καλοκαίρι σε πόλεμο, τακτικές πεδίου και ιατρική στο πεδίο μάχης. Η άσκηση στη δυτική Ουκρανία ήταν μία από τις πολλές τα τελευταία χρόνια, με στρατεύματα από Καναδά, Ηνωμένο Βασίλειο και Ρουμανία και με την Εθνοφρουρά της Καλιφόρνιας».

«Αυτή η εκπαίδευση είναι μόνο ένα μικρό μέρος της προσπάθειας των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, που μετασχημάτισε τον στρατό της Ουκρανίας, ιδιαίτερα το διάστημα 2014 - 2022». Ουκρανοί και Δυτικοί αναλυτές σημειώνουν ότι γι' αυτόν τον λόγο ο ουκρανικός στρατός αντιστέκεται εδώ και περίπου δύο μήνες στον καλύτερα εξοπλισμένο ρωσικό στρατό.

Μέσω μαθημάτων και ασκήσεων, όπου «συμμετείχαν τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες ετησίως για περισσότερα από οκτώ χρόνια», το ΝΑΤΟ συνέβαλε στην αναδιαμόρφωση του ουκρανικού στρατού στα δυτικά πρότυπα. Οι Ουκρανοί στρατιώτες «χρησιμοποιούν σίγουρα διαδικασίες που έμαθαν κατά την εκπαίδευση με το ΝΑΤΟ», λέει ο υπολοχαγός.

Στο μεταξύ η διαρκής στρατιωτική παρουσία της Δύσης στην Ουκρανία, και μάλιστα σε καιρό εμφυλίου με τους φιλορώσους αυτονομιστές του Ντονμπάς, ήταν και «μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους».

Οι «σκληροπυρηνικοί στρατιώτες» της Ουκρανίας - εθνικιστές, βετεράνοι του στρατού, ναζιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις όπως το Τάγμα Αζόφ, ο «Δεξιός Τομέας» κ.ά. - πολεμούσαν στο Ντονμπάς εδώ και 8 χρόνια. Η εμπειρία τους στην πρώτη γραμμή τούς βοήθησε να «απορροφήσουν την εκπαίδευση του ΝΑΤΟ», στην οποία συμμετείχαν τουλάχιστον 8 χώρες, και πρόσφερε στους διοικητές του ΝΑΤΟ «ένα παράθυρο για το πώς θα ήταν ένας πόλεμος με τη Ρωσία», λένε Δυτικοί αξιωματικοί.

«Η πολύχρονη υποστήριξη και βοήθεια είχε σημαντικό αντίκτυπο», επεσήμανε και ο γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ.

Η προσπάθεια για ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνατοτήτων από τον ουκρανικό στρατό ξεκίνησε το 2008, μετά την απόσχιση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας από τη Γεωργία με τη συμβολή της Ρωσίας.

Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν μετά την όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην Ουκρανία το 2014, και τις επιθέσεις στο Ντονμπάς, που άρχισε ο στρατιωτικός μετασχηματισμός στα πρότυπα του ΝΑΤΟ.

Δυτικοί αξιωματικοί εγκαταστάθηκαν σε μια στρατιωτική εκπαιδευτική εγκατάσταση 150 τετραγωνικών μιλίων στην πόλη Γιαβορίβ, κοντά στα σύνορα Ουκρανίας - Πολωνίας.

Η πρώτη προτεραιότητα το 2014 ήταν να βοηθηθούν τα ουκρανικά στρατεύματα να πολεμήσουν τους Ρώσους στα ανατολικά. Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε μαθήματα για ιατρική στο πεδίο της μάχης, σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης και αντιμετώπιση του ρωσικού υβριδικού πολέμου. Δυτικοί αξιωματικοί άρχισαν να εκπαιδεύουν τα στρατεύματα της Ουκρανικής Εθνοφρουράς σε σύγχρονες τακτικές μάχης, με αποτέλεσμα αξιωματικοί του ουκρανικού στρατού να ζητήσουν παρόμοια εκπαίδευση, αναφέρει ανώτερος αξιωματούχος της άμυνας των ΗΠΑ.

Στο Κίεβο, κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνεργάστηκαν με συμβούλους του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και άλλες χώρες, για να προετοιμάσουν βαθύτερες αλλαγές.

Οπως αναφέρει ο Κρ. Ριβς, συνταγματάρχης του καναδικού στρατού που ηγήθηκε της εκπαίδευσης το διάστημα 2017 - 2018, μέχρι να φύγει, οι εκπαιδευτικές συνεδρίες στο Γιαβορίβ είχαν μετατραπεί από «παρέες» 150 στρατιωτών σε ομάδες μάχης με περισσότερους από 400 στρατιώτες. Οι Ουκρανοί άρχισαν να αντικαθιστούν Δυτικούς στρατιώτες σε κορυφαίες προσομοιώσεις μάχης.

Οι ετήσιες ασκήσεις «Rapid Trident», που διοργανώνονται στο Γιαβορίβ από τον στρατό των ΗΠΑ, επιτρέπουν στα ουκρανικά στρατεύματα να εξασκούνται σε εικονικό πόλεμο με δυνάμεις από έως και 12 χώρες. Ο υπολοχαγός Κούλις τονίζει ότι οι δεξιότητες που απέκτησε στις ασκήσεις από το 2016 βοήθησαν την ταξιαρχία ταχείας αντίδρασης να πολεμήσει στο Ντονμπάς τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα στον πόλεμο με τη Ρωσία βρίσκονται στην Ουκρανία αξιωματικοί, μέλη μυστικών υπηρεσιών και μισθοφόροι από κράτη του ΝΑΤΟ, με ηγετικό τον ρόλο των ΗΠΑ σύμφωνα με αναφορές που βγαίνουν στα ΜΜΕ.

Για σημαντικό ρόλο αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στον πόλεμο στην Ουκρανία έκανε λόγο πρόσφατα στο τηλεοπτικό δίκτυο «CNews» ο Γάλλος δημοσιογράφος Ζορζ Μπαλμπρουνό, ο οποίος το προηγούμενο διάστημα βρέθηκε σε εμπόλεμες περιοχές, μαζί με Γάλλους «εθελοντές» στο πλευρό των Ουκρανών.

Συγκεκριμένα, είπε ότι συνόδευε Γάλλους μαχητές, δύο από τους οποίους είχαν πολεμήσει στο παρελθόν κατά του ISIS. «Βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν ανακαλύψαμε ότι για να μπορέσει να μπει κάποιος στον ουκρανικό στρατό, οι Αμερικανοί είναι επικεφαλής». Μάλιστα, ο ίδιος και οι μαχητές «παραλίγο να συλληφθούν» από τους Αμερικανούς, που τους υποχρέωσαν να υπογράψουν συμβόλαιο με ισχύ «μέχρι το τέλος του πολέμου».

«Ποιος είναι επικεφαλής; Οι Αμερικανοί, το είδα με τα μάτια μου», είπε ο δημοσιογράφος.

Εκτός από μισθοφόρους, «στρατιωτικό προσωπικό των χωρών του ΝΑΤΟ εμπλέκεται στην ουκρανική σύγκρουση», ανέφερε στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος «Ενωμένη Ρωσία», Αντρ. Κλίμοφ.

«Εχουμε ήδη κρατούμενους μεταξύ του στρατιωτικού προσωπικού των χωρών του ΝΑΤΟ, θα τα δείξουμε όλα αυτά όταν διεξάγουμε δίκες και όλος ο κόσμος θα δει τι πραγματικά συνέβη», πρόσθεσε.

Είναι προφανές πως πέρα από την αποσιώπηση και παραποίηση γεγονότων, τις προβοκάτσιες, που μπορεί να στήνονται για να κερδηθεί ο «πόλεμος της προπαγάνδας», πάντα, μετά την αρχική «πλύση» της σκέψης, ακολουθεί και το «σιδέρωμά» της, η επιδίωξη να υιοθετήσουμε κάποιες «πυξίδες», που θα μας οδηγήσουνε εκεί που θέλουνε αυτοί που κρατάνε στα χέρια τους τα ηνία της πραγματικής εξουσίας.

Το ΚΚΕ, μελετώντας τις εξελίξεις, τοποθετήθηκε αναδεικνύοντας πως η καταδικαστέα ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία παραβιάζει τα σύνορα, μεγεθύνει το αιματοκύλισμα των λαών, είναι μονάχα ένα «κομμάτι του παζλ» των σκληρών αντιθέσεων και συγκρούσεων, που έχουν ξεσπάσει μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Σ' αυτές τις συγκρούσεις δεν εμπλέκονται μόνο οι κυρίαρχες τάξεις και κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Ουκρανίας, αλλά ευρύτερες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Είναι διεργασίες, που συνδέονται και με τη διαπάλη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα. Το ΚΚΕ σημείωσε πως πίσω από τις προσχηματικές δικαιολογίες των πλευρών βρίσκεται η διαπάλη των μονοπωλίων, των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών για τις πρώτες ύλες, τον ορυκτό πλούτο, την Ενέργεια, τα εδάφη, το ανθρώπινο δυναμικό, για το πώς θα μοιραστούν σε τελική φάση τα μερίδια των αγορών.

Καταγγείλαμε τον αντικομμουνισμό, που συνοδεύει κάθε αντιλαϊκή εξέλιξη, τον πόλεμο, που εκδηλώνεται τόσο από την αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας, με την απαγόρευση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, τις διώξεις του ΚΚ, τις φυλακίσεις στελεχών της νεολαίας του, όσο και από τη ρωσική ηγεσία που καθυβρίζει τον Λένιν και μας «γαζώνει» με τους ίδιους αντικομμουνιστικούς όρους που χρησιμοποιούν η ΕΕ, οι ΗΠΑ.

Το ΚΚΕ, μαζί και με άλλα 40 ΚΚ και 30 ΚΝ χαρακτήρισε τον πόλεμο ιμπεριαλιστικό, άδικο, πόλεμο που διεξάγεται για συμφέροντα των λίγων και τάχθηκε ενάντια στη συνεχιζόμενη εμπλοκή της κάθε χώρας και της Ελλάδας σε αυτόν.

Ανέδειξε πως αποτελούν «κενό γράμμα» οι διάφορες πασιφιστικές δηλώσεις περί νέας διεθνούς «αρχιτεκτονικής», τα διάφορα «συστήματα ασφαλείας», που δήθεν θα αποτρέπουν τους πολέμους. «Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας προορισμένη στο να καταναγκάσει τον αντίπαλο να εκτελέσει τη θέλησή μας... Είναι μια σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων ρυθμισμένη με το αίμα, και είναι μόνο σ' αυτό που διαφέρει από τις άλλες συγκρούσεις», γράφει στο σύγγραμμά του «Περί του πολέμου» ο Κλαούζεβιτς, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς για τα προβλήματα του πολέμου, που σημαντικές απόψεις του υιοθετήθηκαν από τον Λένιν, που επανέλαβε τη ρήση του πως «ο πόλεμος είναι μια απλή συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα»¹. Να γιατί η διέξοδος για τους λαούς βρίσκεται στην πάλη για να εκλείψουν οι αιτίες που μας οδηγούν στον πόλεμο. Βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Παραμένουν πολλά ακόμη να κάνουμε, υπάρχουν και πολλά ερωτήματα, προβληματισμοί, σε κάποιους από τους οποίους θα σταθούμε και στη σημερινή συζήτηση.

Ορισμένοι νεότεροι φίλοι μας, ή ένας κόσμος που δεν έχει μεγάλη σχέση με την πολιτική, αναρωτιέται: Το ΚΚΕ εκφράζει την άποψη να μην επιλέξουμε πλευρά στη σύγκρουση και την ίδια ώρα κινητοποιείται ενάντια στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, που περνάνε από τη χώρα μας. Αυτή η στάση, αντικειμενικά, δεν βοηθάει τη Ρωσία; Στο κάτω κάτω της γραφής η Ρωσία εισέβαλε και η Ουκρανία αμύνεται, γιατί δεν πρέπει να βοηθήσουμε τον «αμυνόμενο», την Ουκρανία;

Κάπως έτσι μας περιγράφουν και την τρέχουσα πολεμική σύγκρουση. Ο Πούτιν «άρπαξε από τον λαιμό» τον Ζελένσκι και το ΝΑΤΟ βοηθάει τον τελευταίο, αλλά δειλά, γιατί φοβάται τον μεγάλο «καβγά», έναν πυρηνικό πόλεμο. Τα επίσημα ρωσικά χείλη και ΜΜΕ, αντίθετα, θεωρούν πως το ΝΑΤΟ, με τις κυκλωτικές κινήσεις του είναι αυτό που «άρπαξε από τον λαιμό» τον Πούτιν και τη Ρωσία, που αντέδρασε με τον «καβγά», δηλαδή τον πόλεμο ή την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», μιας και η λέξη «πόλεμος» απαγορεύτηκε στη Ρωσία.

Τα πράγματα, όμως, δεν πρέπει να τα βλέπουμε απλοϊκά, διότι είναι πιο σύνθετα και ο Λένιν κατέληγε στο παραπάνω απόσπασμα πως δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να γελαστεί και να αφήσουμε τους αστούς συμβουλάτορες να εξηγήσουν τον πόλεμο έτσι απλά, «ότι ζούσαμε κάποτε ειρηνικά, ο ένας επιτέθηκε, ο άλλος υπερασπίζει τον εαυτό του».²

Ολοι αυτοί οι συλλογισμοί που μας «σερβίρουν», ότι πρέπει να είμαστε με τον «αμυνόμενο», με τον «αδύνατο», είναι πέρα για πέρα υποκριτικοί. (...) Πρέπει, να δούμε τους πραγματικούς λόγους που διεξάγεται ο πόλεμος, το ποιες κοινωνικές τάξεις και για ποια συμφέροντα έχουν προχωρήσει σε αυτόν. Κι ο πόλεμος αυτός, εάν τηρήσουμε αυτά τα κριτήρια, είναι πόλεμος που διεξάγεται από αστικές τάξεις, από δυνάμεις εχθρικές προς τους λαούς, για δικά τους συμφέροντα, κι άσχετα από τα προσχήματα, είναι άδικος και από τις δύο πλευρές. Το ΚΚΕ τάχθηκε ενάντια και στις δύο πλευρές της σύγκρουσης, και το ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας γίνονται έξω από βάσεις και στρατόπεδα απ' όπου περνάνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις έχει να κάνει με το υπαρκτό γεγονός πως η χώρα μας είναι ήδη μέρος της μιας πλευράς της σύγκρουσης, της αμερικανοΝΑΤΟικής. Απαιτούμε, λοιπόν, τον απεγκλωβισμό της χώρας μας από τον πόλεμο, από τους εγκληματικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντισμού και τις σχετικές ενώσεις του. Αυτό δεν μπορεί να «μεταφράζεται» ως στήριξη στην καπιταλιστική Ρωσία, την οποία επίσης έχουμε καταδικάσει.

Να θυμίσω πως η χώρα μας είναι σε ΝΑΤΟ - ΕΕ, είναι «στρατηγικός σύμμαχος» των ΗΠΑ, εμπλέκεται στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς τους, γιατί αυτό συμφέρει την αστική τάξη της. Ορισμένοι φίλοι, που ξεκινούν από αυτήν την αφετηρία και με σωστά αντιΝΑΤΟικά αντανακλαστικά, τα οποία ενισχύει ακόμη περισσότερο η φιλοΝΑΤΟική προπαγάνδα του συνόλου των ελληνικών ΜΜΕ, αναρωτιόνται: Γιατί να μην ευχόμαστε τη νίκη της Ρωσίας και την ήττα των δυνάμεων του ευρωατλαντισμού; Δεν θα ήταν κάτι τέτοιο προς όφελος του κινήματος στην Ελλάδα; Γιατί να μην είμαστε με τη Ρωσία, αναγνωρίζοντας πως είναι καπιταλιστική δύναμη, πως η αστική τάξη της Ρωσίας έχει τους δικούς της αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, αλλά την ίδια ώρα επιτελεί για τους δικούς της λόγους έναν «καλό σκοπό», αδυνατίζει ή και νικά το ΝΑΤΟ, ή τις δυνάμεις που συνεργάζονται με αυτό, ακόμη και τους ναζί της Ουκρανίας; Δεν θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, στηρίζοντας τη μια πλευρά της σύγκρουσης, ώστε το λαϊκό κίνημα να βρεθεί σε καλύτερη μοίρα την επομένη του πολέμου;

Δεν είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που μπαίνει αυτό το ζήτημα. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου είχαμε τους Γάλλους σοσιαλδημοκράτες που με ανάλογα επιχειρήματα, εκτιμώντας πως η Αντάντ (Γαλλία, Βρετανία) έχει ένα «προοδευτικό φορτίο» τη στήριζαν έναντι των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας). Ακόμη κι ο πασίγνωστος Ρώσος αναρχικός Πιότρ Κροπότκιν τάχθηκε με την Αντάντ, γιατί θεωρούσε ότι το φιλελεύθερο πνεύμα των αστικών Δημοκρατιών της Αντάντ, σε περίπτωση νίκης της, θα επεκτεινόταν στην Ευρώπη και θα δημιουργούσε ένα πιο ευνοϊκό πολιτικό κλίμα για την ανάπτυξη επαναστατικών διαθέσεων στους ευρωπαϊκούς λαούς. `Η άλλο παράδειγμα είναι μια σειρά σημαντικών παραγόντων και οργανώσεων της Ινδίας, που πάλευαν ενάντια στην αποικιοκρατία και τόσο κατά τη διάρκεια του Α', όσο και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, διαμόρφωσαν γραμμή συνεργασίας με τη Γερμανία. Πώς γίνεται τώρα ένα αντιαποικιοκρατικό κίνημα να έχει γραμμή πολιτικής συνεργασίας με τον Χίτλερ και τους ναζί; Κι όμως, γινόταν! Διότι, όπως τώρα κάποιοι φίλοι μας ξεχωρίζουν στη δική μας χώρα το ζήτημα του ΝΑΤΟ από τις υπόλοιπες εξελίξεις στον καπιταλιστικό κόσμο, έτσι κι εκείνοι ξεχώριζαν το ζήτημα της βρετανικής αποικιοκρατίας, που είχε τότε υπό την κατοχή της το 25% των εδαφών του πλανήτη, και κατέληγαν στο γνωστό ρητό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».

Οπως, όμως, λέει ο δικός μας λαός «πιάνεται φίλος ο λύκος;». Σαφώς και δεν πιάνεται!

Ο Μαρξ και ο Ενγκελς στην εποχή τους εξέφραζαν γνώμη και έλεγαν π.χ. για τους πολέμους της εποχής τους πως θα ήταν καλύτερα να νικήσει ο τάδε και να χάσει ο τάδε. Γιατί αυτό δεν μπορεί να ισχύει και σήμερα; Σε αυτό το ερώτημα έχει απαντήσει ο Λένιν, σημειώνοντας πως δεν μπορούν να γίνουν τέτοιες αναλογίες, αφού στην εποχή που έζησαν οι Μαρξ και Ενγκελς «το αντικειμενικό περιεχόμενο του ιστορικού προτσές στην ηπειρωτική Ευρώπη δεν ήταν ο ιμπεριαλισμός, αλλά τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα»³. Με άλλα λόγια, τότε υπήρχαν ακόμη αστικά προοδευτικά κινήματα, ενώ την εποχή του Λένιν στην Ευρώπη, και βέβαια σήμερα σε όλον τον κόσμο, δεν μπορούμε να μιλάμε για κάποια προοδευτική αστική τάξη. Ετσι ο Λένιν κατέληγε στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να επιλέγουμε «στρατόπεδο ληστή», δεν πρέπει να επιλέγουμε αστική τάξη και να ευχόμαστε τη νίκη της, αφού όπως έλεγε: «Η σύγχρονη δημοκρατία θα παραμείνει πιστή στον εαυτό της μόνο στην περίπτωση που δεν θα προσχωρήσει σε καμία ιμπεριαλιστική αστική τάξη, στην περίπτωση που θα πει ότι "και οι δύο τους είναι η μια χειρότερη από την άλλη", στην περίπτωση που σε κάθε χώρα θα εύχεται την αποτυχία της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης».⁴

Αλλά ας δούμε και συγκεκριμένα σήμερα, η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, που εκτυλίσσεται σχεδόν δυο μήνες, βοηθάει να δυναμώσει το εργατικό - κομμουνιστικό κίνημα στις άμεσα εμπλεκόμενες χώρες, στη Ρωσία, στην Ουκρανία; Βοηθάει την κοινή πάλη των δύο λαών, που για δεκαετίες έζησαν και μεγαλούργησαν στο πλαίσιο του σοσιαλισμού, δηλαδή στο να οργανώσουν τον κοινό αγώνα τους ενάντια σε όσα και όσους «ρουφούν» τους κόπους τους και πλούτισαν από αυτούς τα τελευταία 30 χρόνια;

Οχι, βέβαια! Δυναμώνει ο εθνικισμός και στις δύο χώρες. Το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα υποχωρεί κι άλλο οργανωτικά και ιδεολογικοπολιτικά. Γίνεται αυτό που είπε ο Πούτιν στο διάγγελμά του: «Τώρα θα σας δείξουμε τι σημαίνει πραγματικά αποκομμουνιστικοποίηση!», είχε πει. Αυτό δεν αλλάζει από τα υψηλά εκλογικά ποσοστά του ΚΚΡΟ, από το ενδεχόμενο να αναλάβει ακόμη κυβερνητικό ρόλο στην κυβέρνηση Πούτιν, όπως στο παρελθόν και όπως το ίδιο ζητά και πάλι. Γεγονός είναι ότι ο προσανατολισμός που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τις στρατηγικές επιδιώξεις της οδηγεί σε συνολικό ιδεολογικοπολιτικό εκφυλισμό.

Επιπλέον, είναι φανερό πως ο φασισμός, οι φασιστικές οργανώσεις, που αξιοποιήθηκαν στην Ουκρανία για την αντισυνταγματική ανατροπή της φιλορωσικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς το 2014 και στη συνέχεια ενσωματώθηκαν στο στρατό και σε όργανα ασφαλείας του αστικού ουκρανικού κράτους, όχι μόνο δεν νιώθουν «άβολα» από τις εξελίξεις, αλλά μέσα στο γενικότερο εθνικιστικό ρεύμα ενισχύονται και «ξεπλένονται» δήθεν ως «πατριωτικές» δυνάμεις. Αυτό φάνηκε και με τη θρασύτατη ενέργεια προβολής του ναζιστή ομογενή του Αζόφ στην ελληνική Βουλή. Ανάλογη τάση χαρακτηρίζει και τη Ρωσία.

Ασχετα, λοιπόν, από το ποια θα είναι η έκβαση του πολέμου, οι δυσκολίες που δημιούργησε η ρωσική εισβολή στο κίνημα και στις δύο χώρες πολλαπλασιάστηκαν.

Από την άλλη, μήπως αυτή η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας αδυνάτισε το ΝΑΤΟ; Σε καμία περίπτωση! Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ συσπειρώθηκαν γύρω από τη βασική δύναμη του ευρωατλαντισμού, τις ΗΠΑ. Δόθηκαν νέες αφορμές για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Ισχυρές ΝΑΤΟικές χώρες, όπως η Γερμανία, προχωρούν σε γενικευμένο πρόγραμμα επανεξοπλισμού. Δημιουργούνται νέες βάσεις και στρατιωτικά σώματα. Γίνεται λόγος για την ενσωμάτωση νέων χωρών (Σουηδία, Φινλανδία), στη ΝΑΤΟική «σφηκοφωλιά». Επιπλέον, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ, που όλα τα προηγούμενα χρόνια καταρράκωσαν το διεθνές Δίκαιο, που είχε διαμορφωθεί με τη συμβολή της ΕΣΣΔ, τώρα βγαίνουν ως τιμητές του, ως αντίπαλοι του λεγόμενου «αναθεωρητισμού» στις διεθνείς σχέσεις. Ομως οι πρώτοι «αναθεωρητές» είναι οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού, που έχουν διαπράξει δεκάδες εγκλήματα και τα εγκλήματα του ενός ιμπεριαλιστή δεν μπορούν να σβήσουν τα εγκλήματα των άλλων. (...)

Αντικειμενικά, η ρωσική επέμβαση έχει ενισχύσει στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες την προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, τα κατασταλτικά μέσα σε βάρος των λαών, τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Κάποιοι άλλοι φίλοι, που παρακολουθούν τις θέσεις του Κόμματός μας, αναρωτιούνται μήπως, όταν ανατρέχουμε στον Λένιν, σε όσα αυτός έχει γράψει για τη στάση των κομμουνιστών στον Α' ιμπεριαλιστικό Παγκόσμιο Πόλεμο, μήπως «δογματικά» προσεγγίζουμε τις εξελίξεις. Αναρωτιούνται, δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις από τότε;

Η εκτίμηση του Κόμματός μας είναι πως σαφώς και υπάρχουν αλλαγές και εξελίξεις. Ηδη ανέφερα πιο πάνω μία. Ο Λένιν έγραφε πως στην εποχή του δεν υπάρχει προοδευτική αστική τάξη στην Ευρώπη, αλλά την ίδια ώρα στήριζε αστικά, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις αποικίες. Σήμερα, εξαιτίας της ανάπτυξης του καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο δεν υπάρχουν αποικίες και η αστική τάξη παντού, σε όλο τον πλανήτη μας έχει εξαντλήσει κάθε προοδευτική πλευρά της. Ο Λένιν έγραφε στην εποχή του για μια «χούφτα χωρών», που λυμαίνονταν τον κόσμο και πράγματι έτσι ήταν στην εποχή του, όταν μερικές αυτοκρατορίες (βρετανική, γερμανική, ρωσική, οθωμανική κ.ο.κ.) και άλλες ισχυρές αποικιοκρατικές δυνάμεις, όπως η Γαλλία, που είχαν υπό τον έλεγχό τους τα 3/4 του πλανήτη, που ήταν αποικίες. Σήμερα, στο σύγχρονο ιμπεριαλιστικό σύστημα, υπάρχουν περίπου 200 κράτη που έχουν «πολιτική ανεξαρτησία», δεν υπάρχει δηλαδή η κατάσταση των αποικιών, όπως συνέβαινε έως τον 18ο - 19ο αιώνα, έχει διαμορφωθεί ένα καθεστώς ανισότιμης αλληλεξάρτησης μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, που μοιάζει με μια «πυραμίδα», όπου κάθε καπιταλιστικό κράτος καταλαμβάνει τη δική του θέση, στη βάση της ισχύος του (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής). Την ίδια ώρα σ' αυτόν τον σύγχρονο κόσμο παραμένουν σε ισχύ όλες οι βασικές, θεμελιακές θέσεις, που είχε αναπτύξει ο Λένιν για τον καπιταλισμό, που βρίσκεται στο μονοπωλιακό του στάδιο, στο στάδιο του ιμπεριαλισμού. Υπάρχουν όλα όσα περιέγραψε ο Λένιν, όπως τα μονοπώλια, το χρηματιστικό κεφάλαιο, ο ρόλος που παίζει η εξαγωγή κεφαλαίων, οι διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις των καπιταλιστών, η διαπάλη για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα του κόσμου. Βεβαίως, στην εποχή μας αυτή η διαπάλη, που έχει όπως και τότε στο επίκεντρο τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών, δεν γίνεται με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με την πάλη για τις αποικίες, αλλά για γεωπολιτικά στηρίγματα, πολυμερείς διακρατικές συμφωνίες και ενώσεις.

Κάθε άλλο, λοιπόν, παρά αντιμετωπίζουμε τη λενινιστική θεωρία με δογματισμό. Κάτι που δεν θα το έλεγες για εκείνες τις δυνάμεις, που ανασύρουν την «αντιφασιστική γραμμή» της Γ΄ Διεθνούς, όπως κάνει το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ), για να δικαιολογήσουν την απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Προσπαθώντας να μας πείσουν πως όπως τότε οι κυβερνήσεις των «αντιφασιστικών αστικών κρατών» στηρίχτηκαν από τα ΚΚ, έτσι και σήμερα πρέπει να στηριχτεί η ρωσική στρατιωτική επέμβαση. Καταρχάς, πρέπει να διευκρινίσουμε πως το ΚΚΕ, μελετώντας την Ιστορία του, όπως και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, έχει ασκήσει κριτική σε εκείνη τη γραμμή, που απέκοψε την πάλη με τον φασισμό από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, ο οποίος γεννά τον φασισμό και τον αξιοποιεί. Επιπλέον, έχουμε αναδείξει πως και για τα λεγόμενα «δημοκρατικά κράτη» της αντιχιτλερικής συμμαχίας ο πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και άδικος, αυτά τα κράτη επίσης διέπραξαν κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως η ρίψη πυρηνικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και άλλα. Εκείνος ο πόλεμος ήταν δίκαιος μόνο για την ΕΣΣΔ και τα αντάρτικα κινήματα των κατακτημένων από τους ναζί χωρών.

Ας μη γίνονται, λοιπόν, άστοχοι παραλληλισμοί με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε η Ρωσία είναι ΕΣΣΔ, ούτε η Κίνα είναι σοσιαλιστική χώρα, παρά την ύπαρξη της κόκκινης σημαίας και του κυβερνητικού ΚΚ. Από χρόνια και εκεί έχουν επικρατήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι δισεκατομμυριούχοι έχουν στα χέρια τους τον πλούτο και την πραγματική εξουσία, ενώ ο λαός βιώνει και εκεί τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι αυτοί που βγαίνουν χαμένοι από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που τον πληρώνουν με την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την υπέρογκη φορολογία, την ανεργία και συχνά και με το αίμα τους. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να χαράξουν τη δική τους αυτοτελή γραμμή πάλης, μακριά και ανεξάρτητα από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να θέσουν τους δικούς τους στόχους, για την ανατροπή της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους.

Παραπομπές:

1. Καρλ Βον Κλαούζεβιτς: «Περί του πολέμου», εκδ. «Βάνιας», σελ. 31, 153 και 53.

2. Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», «Το προλεταριάτο και ο πόλεμος», τόμ. 26, σελ. 31

3. Β. Ι. Λένιν, «Απαντα», «Κάτω από ξένη σημαία», τόμ. 26, σελ. 140

4. Β. Ι. Λένιν, Απαντα, «Κάτω από ξένη σημαία», τόμ. 26, σελ. 141

«Οικογενειακή φωτογραφία»: Το Τάγμα Αζόφ με ΝΑΤΟικές και χιτλερικές σημαίες

Επιχειρήματα όπως το παραπάνω, που ανεβάζουν τα «γράδα» στο σαπούνισμα των νεοναζί του Αζόφ άρχισαν να ακούγονται, αφού πρώτα η κυβέρνηση έφαγε τα μούτρα της με την παρουσία τους στη Βουλή κατά την ομιλία Ζελένσκι. Το «σχήμα» είναι το εξής: Προτάσσεται ο γνώριμος «εθνικός κίνδυνος», και στο όνομά του επιχειρείται να «σβήσει» κάθε διαχωρισμός. Λένε ότι τώρα δεν έχει σημασία «τι πιστεύει» ο καθένας, σημασία έχει η άμυνα απέναντι στον εισβολέα, «από όλους». Το ότι σε αυτούς τους «όλους» περίοπτη θέση καταλαμβάνουν βέβαια οι κάθε λογής φασίστες μόνο την αστική τάξη δεν ανησυχεί, αφού δικά της παιδιά είναι, για το δικό της «παρόν» και «μέλλον» παλεύουν, και τέτοιες αποδείξεις υπάρχουν πάμπολλες και από τον ρόλο που έπαιξαν στην Ελλάδα, είτε σε εμπόλεμη είτε σε ειρηνική περίοδο, με το βλέμμα στραμμένο στο τσάκισμα του λαϊκού κινήματος.

Οσοι από την κυβέρνηση χρησιμοποίησαν το παραπάνω επιχείρημα για να υπερασπιστούν την παρουσία των Αζόφ στη Βουλή, έφτασαν μέσα στην απελπισία τους να επικαλεστούν ακόμα και το ιστορικό 1ο Γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη το 1940 και το κάλεσμά του στον λαό να δώσει «χωρίς επιφύλαξη» όλες του τις δυνάμεις στον πόλεμο «που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά». «Κι ο Ζαχαριάδης το ίδιο έκανε», λένε, για να αποδείξουν ότι «στην άμυνα δεν ζητάμε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων». Το πιο ενδιαφέρον εδώ είναι ότι όλοι αυτοί μπορεί να θυμούνται τα λόγια του Ζαχαριάδη, αλλά «ξεχνάνε» τι έκανε το καθεστώς Μεταξά κατά την έναρξη του ιταλοελληνικού πολέμου, «ξεχνάνε» τι έκανε η αστική τάξη κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα. Αφού λοιπόν θέλουν ιστορικές αναδρομές, ας απαντήσουν: Ηταν ή δεν ήταν το καθεστώς Μεταξά που ενώ οι κομμουνιστές ζητούσαν να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν, τους κράτησε φυλακισμένους, για να τους παραδώσει στους ναζί κατακτητές; Ηταν ή δεν ήταν η αστική τάξη της χώρας, που με την έναρξη της κατοχής είτε μάζεψε τα μπογαλάκια της (ακόμα και τον χρυσό της χώρας) και έγινε «καπνός» λουφάζοντας στο Κάιρο, είτε συνεργάστηκε με τους ναζί κατακτητές; Ηταν ή δεν ήταν δικά της δημιουργήματα τα Τάγματα Ασφαλείας και οι άλλες τρομοκρατικές συμμορίες που ανέλαβαν να πετσοκόψουν τον λαό και την αντίστασή του, ώστε να επιστρέψει για να συνεχίσει να εξουσιάζει ανενόχλητη;

Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται σήμερα στην Ουκρανία: Η κυβέρνηση Ζελένσκι, που χειροκρότησαν στη Βουλή επειδή τάχα «εκπροσωπεί όλο τον λαό», κρατάει στην παρανομία το Κομμουνιστικό Κόμμα. Φυλακίζει στελέχη της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Βγάζει εκτός νόμου 11 κόμματα της αντιπολίτευσης, και την ίδια στιγμή μοιράζει όπλα σε ποινικούς, σεσημασμένους φασίστες ακόμα και από το εξωτερικό για να κάνουν «άμυνα».

Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι όλοι αυτοί που «συστρατεύονται», τόσο οι δυνάμεις κρούσης, τα τάγματα που αξιοποιεί το αστικό κράτος της Ουκρανίας, όσο και η ίδια η κυβέρνηση, οι κατεξοχήν «θεσμικοί» εκπρόσωποι του κράτους, ενιαία έχουν το βλέμμα τους στραμμένο ενάντια στον «εχθρό - λαό», όσο κι αν τον επικαλούνται οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους.

Οσοι χρησιμοποιούν τα παραπάνω επιχειρήματα πασχίζουν να ξορκίσουν αυτό που δεν «ξορκίζεται» με τίποτα: Το γεγονός ότι όπως και στην ιμπεριαλιστική ειρήνη, έτσι και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο η ταξική πάλη δεν σταματά. Η άμυνα που έχει κάθε συμφέρον να κάνει ο λαός είναι αυτή απέναντι σε όλους τους «θύτες» του, τόσο στην αστική τάξη της χώρας του που τον ρίχνει στις αρένες του ιμπεριαλιστικού πολέμου όσο και απέναντι στην ξένη αστική τάξη που εισβάλλει στη χώρα του. Αυτός είναι ο δίκαιος αγώνας, για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά και για να μπει τέλος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Και αυτό δεν μπορεί να διασφαλιστεί με κανενός είδους συστράτευση με την αστική τάξη και τα επιτελεία της, όπως είναι τα μαντρόσκυλά τους, οι κάθε λογής φασίστες, όποια προβιά κι αν φοράνε.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με όσους υποστηρίζουν ότι οι Αζοφίτες βρέθηκαν στο ναζιστικό τάγμα κάνοντας την «ανάγκη φιλοτιμία». Οτι είναι «φτωχοί, άνεργοι, τυχοδιώκτες και περιθωριακοί που προσφέρονται ως "εθελοντές" όταν οι τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν επαρκούν» (εφημερίδα «Τα Νέα»). Είναι να απορεί κανείς που όσοι τα λένε αυτά δεν κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Θυμίζουμε ότι τα ίδια έλεγαν και οι συνήγοροι μελών της φασιστοσυμμορίας. Οτι «δεν ήξεραν», ότι «παραπλανήθηκαν αλλά είχαν καλές προθέσεις», ότι «από ανάγκη βρέθηκαν στα τάγματα εφόδου» κ.ο.κ. Ετσι και οι Αζοφίτες, που από το 2014 τρομοκρατούν τον λαό της Ουκρανίας. Απλά βγάζουν το «μεροκάματο», δεν κάνουν κάτι το μεμπτό, λένε οι υπερασπιστές τους.

Κάπως έτσι η κλάψα για τον ολοκληρωτισμό «από όπου κι αν προέρχεται», για τα «δύο άκρα» και τον «λαϊκισμό» μετατρέπεται στο αντίθετό της, αφού πρόκειται για ...ΝΑΤΟικούς «εταίρους».

Και οι «εταίροι» βέβαια εδώ και χρόνια στηρίζουν με κάθε μέσο τους σημερινούς «μεροκαματιάρηδες ναζί». Τι να πρωτοθυμηθούμε... Τις «οικογενειακές φωτογραφίες», με τους φασίστες του Αζόφ να κρατούν στο ένα χέρι τη ΝΑΤΟική και στο άλλο τη χιτλερική σημαία; Την πολύμορφη διασύνδεσή τους με το ίδιο το ΝΑΤΟ και τους μηχανισμούς του; Τα τρόφιμα που μοίραζε η ίδια η Αμερικανίδα βοηθός ΥΠΕΞ, Νούλαντ, στην πλατεία Μεϊντάν στους κουκουλοφόρους που από το 2014 μακελεύουν τον λαό της Ουκρανίας; Τον Πάιατ, τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία, που ανέλαβε ακόμα και ρόλο «τροχονόμου» για να διευκολύνει τις συγκεντρώσεις στην ίδια πλατεία;

Βέβαια, για κάποιον λόγο, αν πρόκειται για ναζί, μόλις «ενσωματωθούν» παύουν να είναι ...ναζί, εξαγνίζονται, επειδή, όπως γράφτηκε, γίνονται «δημόσιοι υπάλληλοι», «μεροκαματιάρηδες "ναζί"».

Αυτό που ισχύει είναι το αντίθετο: Η ένταξη των ναζιστικών ταγμάτων στον τακτικό στρατό δεν ακυρώνει τον χαρακτήρα τους, απλά επιβεβαιώνει ότι το ίδιο το αστικό κράτος είναι πάντα πρόθυμο να αξιοποιήσει οργανικά τέτοια κατακάθια, αφού αποτελούν την αιχμή του δόρατος για το κεφάλαιο. Ποιος ξεχνάει άραγε τη σύνδεση που αποκαλύφθηκε ότι είχαν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής με τον πιο σκληρό πυρήνα του κράτους, την ασυλία που απολάμβαναν τα τάγματα εφόδου της, τον εξοπλισμό και τον τρόπο δράσης της, που μόνο μια κρατική κατασταλτική δύναμη θα μπορούσε να έχει;

Ας το πάρουν απόφαση, λοιπόν, και όσοι «πέφτουν από τα σύννεφα»: Κάθε στρατόπεδο ληστών, ιμπεριαλιστών έχει και τα μαντρόσκυλά του, επομένως αυτά πάνε μαζί με την επιλογή στρατοπέδου. Και δεν εξωραΐζονται παρά τις φιλότιμες προσπάθειες.

Από τις φωτογραφίες που τράβηξαν εργαζόμενοι, αποκαλύπτοντας τον βαρύ οπλισμό με τον οποίο είναι φορτωμένο το «Bahri Jeddah»

Το συνδικάτο αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι «παρά τον αστυνομικό κλοιό και τη συνένοχη σιωπή του Λιμεναρχείου, οι εργαζόμενοι του λιμανιού της Γένοβας ξεσκέπασαν το φορτίο θανάτου του πλοίου "Bahri Jeddah". Ολα αυτά χωρίς κανέναν έλεγχο από τις αρμόδιες αρχές (Νομαρχία, Λιμεναρχείο, κ.τ.λ.) εναντίον αυτών των πλοίων που καταγγέλλονται εδώ και 3 χρόνια από εργάτες και φιλειρηνικά κινήματα, καταγγελίες που επαναλήφθηκαν στη διαδήλωση στις 2 Απρίλη και παραδόθηκαν στον πρόεδρο του λιμανιού...

Οι μόνοι έλεγχοι στο λιμάνι στρέφονται εναντίον εργαζομένων που εμποδίζονται να επαληθεύσουν την παρουσία και τον προορισμό των όπλων. Εναντίον των εργαζομένων που δεν θέλουν να συμμετάσχουν στη μεταφορά των όπλων ανά τον κόσμο, έχοντας επίγνωση του πόνου και της καταστροφής που προκαλούν στους λαούς, από τις ίδιες δυνάμεις που μας εκμεταλλεύονται και γεωπολιτικά και από την παραγωγή των όπλων.

(...) Απαιτούμε να δουλεύουμε για ειρήνη, όχι για εγκληματικούς πολέμους. Οχι άλλα όπλα στο λιμάνι της Γένοβας και σε όλα τα λιμάνια. Κατεβάστε τα όπλα - αυξήστε τους μισθούς».

Στη «δημοκρατική» ΕΕ, όπως και στην Ελλάδα, ο στρατός εκπαιδεύεται για να αντιμετωπίσει τον «εχθρό λαό», με ασκήσεις καταστολής σε αστικό περιβάλλον

Αλλά να δικαιολογηθεί και η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, που δεν περιορίζεται στην αποστολή στρατιωτικού υλικού. Αντίθετα, περιλαμβάνει τις «διευκολύνσεις» στα αμερικανοΝΑΤΟικά στρατεύματα να προωθηθούν προς την Ανατ. Ευρώπη, τη συμμετοχή στις ευρωατλαντικές κυρώσεις, τη «ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών» υπεράσπιση όλων των ιδεολογημάτων που στόχο έχουν να στρατεύσουν τον λαό στον πόλεμο «για τις αξίες της Δύσης», όπως παρουσιάζεται η ιμπεριαλιστική αναμέτρηση στο έδαφος της Ουκρανίας.

Το κάλπικο δίπολο «δημοκρατία - ολοκληρωτισμός» κυριαρχεί στον παράλληλο πόλεμο της προπαγάνδας από την πρώτη μέρα του πολέμου. Στην πιο χυδαία εκδοχή του μεταφράζεται ως εξής από τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού τόξου: «Οποιος δεν είναι με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ σ' αυτόν τον πόλεμο, είναι με τον ολοκληρωτισμό της Ρωσίας και συντάσσεται με τους εχθρούς της δημοκρατίας».

Οι αστοί και τα επιτελεία τους βέβαια δεν ανακάλυψαν ...τον τροχό της προπαγάνδας περί «ολοκληρωτισμού» με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η έννοια του ολοκληρωτισμού διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1930, περίοδο που προετοιμαζόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, και επιχείρησε να «ενοποιήσει» προπαγανδιστικά τον εχθρό της αστικής δημοκρατίας, ταυτίζοντας δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα: Τον φασισμό - ναζισμό από τη μια και τον κομμουνισμό - σοσιαλισμό από την άλλη.

Αξιοποιήθηκε ιδιαίτερα στα τέλη της δεκαετίας του '30, όταν δηλαδή, σε απάντηση της Συμφωνίας του Μονάχου, με την οποία η ναζιστική Γερμανία σπρώχτηκε «προς ανατολάς», ενάντια στην ΕΣΣΔ, η αντίδραση του πρώτου εργατικού κράτους ήταν το Σύμφωνο μη επίθεσης Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ. Η θεωρία αυτή αποθεώθηκε μεταπολεμικά και σήμερα βρίσκει την έκφρασή της στην εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού, που είναι επίσημη ιδεολογία της ΕΕ.

Η πραγματικότητα βεβαίως είναι εντελώς διαφορετική. Ο φασισμός δεν γεννήθηκε έξω από τον καπιταλισμό, αλλά μέσα στους κόλπους του ως πολιτικό - ιδεολογικό ρεύμα. Στηρίχθηκε από επιφανείς πολιτικούς και οικονομικούς εκπροσώπους του. Μεγάλοι επιχειρηματίες, αστοί πολιτικοί απ' όλο το πολιτικό φάσμα, ενώσεις εργοδοτών, βιομηχάνων, τραπεζιτών, επένδυσαν πάνω στον φασισμό και τον ναζισμό. Τον στήριξαν και τον βόηθησαν να ανέλθει στη Γερμανία και στην Ιταλία, με νόμιμο μάλιστα, κοινοβουλευτικό τρόπο, μέσα από τους κόλπους της ίδιας της αστικής δημοκρατίας, ως επιλογή.

Η στήριξη του γερμανικού και ιταλικού φασισμού υπήρξε επιλογή και δυνάμεων άλλων δυτικών αστικών δημοκρατιών, όπως η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ, προκειμένου να αποτελέσει μια ισχυρή αντικομμουνιστική και αντισοβιετική δύναμη.

Αυτά που εξασφάλισαν ο φασισμός και ο ναζισμός στις αστικές τάξεις των χωρών τους ήταν το τσάκισμα του εργατικού κινήματος, το χτύπημα των κομμουνιστών, η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και η ολόπλευρη προετοιμασία για τον νέο πόλεμο. Σε αυτήν την κατεύθυνση, πέρασε και σε ανοιχτά δικτατορική άσκηση της εξουσίας της αστικής τάξης.

Αυτό όμως δεν υπήρξε χαρακτηριστικό μόνο των φασιστικών καθεστώτων. Η επιβολή καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης και οι καθιέρωση σκληρών μέτρων ενάντια σε όσους αντιδρούν στον πόλεμο ήταν και είναι πάντα χαρακτηριστικά της πολεμικής προετοιμασίας. Ας δούμε για παράδειγμα τι χαρακτηριστικά έχει το καθεστώς στην Ουκρανία, που πολεμάει σήμερα «στο όνομα της παγκόσμιας δημοκρατίας», όπως λένε.

Πρόκειται για καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», που έχει σημαία τον αντικομμουνισμό. Εχει απαγορεύσει το ΚΚ Ουκρανίας, αλλά και 11 τουλάχιστον αστικά κόμματα τα οποία θεωρεί «φιλορωσικά». Εχει αναγνωρίσει, συγκροτήσει και εκπαιδεύσει μαζί με τους ΝΑΤΟικούς τα ναζιστικά τάγματα εφόδου τύπου «Αζόφ» και «Δεξιός Τομέας», που πλέον έχουν ενταχθεί στον στρατό και στον κρατικό μηχανισμό. Για ποια «φιλελεύθερη δημοκρατία» μιλάνε λοιπόν;

Για να «θωρακίσουν» μάλιστα το επιχείρημα περί «ολοκληρωτισμού», και δείχνοντας τι είναι αυτό που τους «πονάει» πραγματικά, δεν διστάζουν να παρουσιάζουν τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία και την κυβέρνηση Πούτιν ως συνέχεια της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ!

Η σημερινή Ρωσία, όμως, είναι το είδωλο της καπιταλιστικής «δημοκρατικής» Δύσης στον καθρέπτη. Τον Πούτιν βλέπουν ως αντανάκλασή τους ο Μπάιντεν, ο Σολτς, ο Τζόνσον και οι άλλοι. Αυτόν στήριξαν στις αρχές της πολιτικής του καριέρας οι ΗΠΑ και η ΕΕ, για να προωθήσει τη «φιλελευθεροποίηση» της ρωσικής οικονομίας, ανοίγοντας νέα κερδοφόρα πεδία δράσης στους μονοπωλιακούς τους ομίλους.

Δικός τους είναι ο Πούτιν, «σάρκα από τη σάρκα» της «δημοκρατίας» τους, που «θριάμβευσε» μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην πρώην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες!

Η καπιταλιστική Ρωσία όμως του 1991, ακόμα και του 2000, δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή. Η εξέλιξη της οικονομικής και στρατιωτικής της δύναμης την καθιστά σήμερα «στρατηγικό αντίπαλο» του ΝΑΤΟ, το οποίο απειλεί με πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης. Κάπως έτσι, ο παλιός «εταίρος» έγινε «εχθρός». Και για την αντιμετώπισή του, ξέθαψαν το τσεκούρι του «ολοκληρωτισμού», δίνοντας στη μεταξύ τους ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση για τις σφαίρες επιρροής, τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας χαρακτηριστικά πολέμου για την υπεράσπιση τάχα της δημοκρατίας.

Για να έχουμε πάντως μια καλύτερη εικόνα τού τι και ποιος συγκρούεται πραγματικά στην Ουκρανία, αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία που δείχνουν ότι και στη «δημοκρατική» Ουκρανία και στην «ολοκληρωτική» Ρωσία το κεφάλαιο κερνάει και το κεφάλαιο πίνει, σε βάρος του ουκρανικού, του ρωσικού και των άλλων λαών.

Στη Ρωσία, το 13% του πληθυσμού ζούσε το 2020 κάτω από το όριο της φτώχειας, 1,2 εκατ. άνθρωποι περισσότεροι σε σχέση με το 2019. Το ελάχιστο όριο διαβίωσης στην πανίσχυρη στρατιωτικά και ενεργειακά χώρα ήταν 168,2 ευρώ για τους εργαζόμενους και 103 ευρώ για τους συνταξιούχους.

Στην Ουκρανία, αντίστοιχα, ένας στους τέσσερις ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Αλλες πηγές ανεβάζουν αυτό το ποσοστό τρεις φορές πάνω, δείχνοντας και τη σχετικότητα που έχουν αυτοί οι δείκτες σε σύγκριση με την πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά. Πόσο μάλλον σε σύγκριση με το πώς θα μπορούσαν και θα έπρεπε να ζουν, με βάση τις πραγματικές δυνατότητες.

Στη Ρωσία, το 3% του πληθυσμού κατέχει περίπου το 90% όλων των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, καταθέσεων και μετρητών. Το 2018, στα χέρια του 10% των πιο εύπορων Ρώσων συγκεντρωνόταν το 82% όλου του πλούτου της χώρας. Σε διάστημα ενός χρόνου οι εκατομμυριούχοι σε δολάρια στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 30%.

Αντίστοιχα, στην Ουκρανία, η φτώχεια σαρώνει τον λαό μιας πλούσιας χώρας, που καταγράφει τις εξής εντυπωσιακές επιδόσεις: Είναι 1η στην Ευρώπη σε αναλήψιμα αποθέματα ορυκτού ουρανίου, 2η στην Ευρώπη και 10η στον κόσμο σε αποθέματα τιτανίου, 1η στην Ευρώπη σε επιφάνεια αρόσιμης γης. Αυτοτελώς, η παραγωγή της Ουκρανίας θα μπορούσε να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες 600 εκατομμυρίων ανθρώπων! Εξίσου εντυπωσιακές είναι οι επιδόσεις της στη βιομηχανική παραγωγή.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, και με στοιχεία που δεν αντέχουν σε καμία σύγκριση, βαθαίνουν οι κοινωνικές - ταξικές αντιθέσεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, είτε μιλάμε για τις ΗΠΑ και την ΕΕ, είτε για τη Ρωσία και την Κίνα. Μήπως όμως, παρά το κοινό στοιχείο της εκμετάλλευσης σε Δύση και Ανατολή, οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν μεγαλύτερες ελευθερίες στις «δημοκρατικές» ΗΠΑ και ΕΕ απ' ό,τι στα «αυταρχικά» καθεστώτα της Ευρασίας ή του Ινδο-Ειρηνικού;

Για να δούμε λοιπόν πόσο «πλέρια» είναι η δημοκρατία της Δύσης, που καλεί τους λαούς να χύσουν το αίμα τους στο πλευρό του ΝΑΤΟ προκειμένου να την υπερασπιστούν από τον «αυταρχισμό» και τον «ολοκληρωτισμό»...

• Ξεκινώντας από την ίδια την Ουκρανία, η «δημοκρατική» Δύση επέβαλε πραξικοπηματικά την απομάκρυνση της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς το 2014 και εγκατέστησε φιλοαμερικάνικη - φιλοΕΕ κυβέρνηση, εξαπολύοντας πογκρόμ σε βάρος ρωσόφωνων και ρωσογενών πληθυσμών, με την αξιοποίηση και των υπολειμμάτων των ναζί, τους οποίους ανασυγκρότησε, εκπαίδευσε και εξόπλισε.
• Στη σημερινή «δημοκρατική» Ουκρανία, που δηλώνει υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, η ρωσική γλώσσα δεν αναγνωρίζεται επίσημα, παρά το γεγονός ότι το 1/3 του πληθυσμού της χώρας τη θεωρεί μητρική του γλώσσα! Αντίστοιχα, το 2014 είχε ψηφιστεί νόμος από την ουκρανική Βουλή με τον οποίο απαγορευόταν η «χρήση μειονοτικών γλωσσών, όπως τα Ελληνικά, τα Ρωσικά και τα Ουγγρικά», με την ελληνική ομογένεια να καταγγέλλει τότε την «παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων», που αποτελεί «"προνόμιο" ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος»!
• Στις «δημοκρατικές» βαλτικές χώρες, που είναι και μέλη της ΕΕ, όπως και σε άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, εδώ και χρόνια εξελίσσεται ένα πογκρόμ διώξεων ενάντια στους κομμουνιστές, με πολύχρονες φυλακίσεις υπερήλικων βετεράνων της αντιφασιστικής πάλης, απαγόρευση των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των κομμουνιστικών συμβόλων, της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης. Αποκαθηλώνονται μνημεία του Κόκκινου Στρατού και αντίστροφα αναγνωρίζονται ως «αντιστασιακοί ήρωες» οι εγκληματίες που στελέχωσαν τις φασιστικές συμμορίες των «Waffen SS» και άλλοι διαβόητοι συνεργάτες του ναζισμού.
• Οι ΗΠΑ, που παρουσιάζονται ως το επίκεντρο της δυτικής δημοκρατίας, έχουν στηρίξει ή ενορχηστρώσει στρατιωτικά πραξικοπήματα και ανατροπές καθεστώτων στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία και σε άλλα μέρη του κόσμου, σε συνεργασία με αστικές δυνάμεις στις χώρες αυτές. Πικρή πείρα έχει και η χώρα μας από την 7ετία της χούντας. Επίσης η «Αραβική Ανοιξη», μέρος του ευρωατλαντικού σχεδίου για τη «νέα Μέση Ανατολή», εγκαινίασε μια νέα φουρνιά αλλαγών σε «μη αρεστά» καθεστώτα, με τις λεγόμενες «πολύχρωμες επαναστάσεις». Τέτοια ήταν και η «πορτοκαλί επανάσταση» που έγινε στην Ουκρανία το 2004, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, που μας έφερε ως εδώ.
• Στη «δημοκρατική» ΕΕ και στις ΗΠΑ, στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», μια σειρά «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι αναστέλλουν ή απειλούν με κατάργηση ακόμα και στοιχειώδη λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες. Νόμοι ενάντια στη ριζοσπαστικοποίηση γίνονται άλλοθι για να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί εργαζόμενους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, επειδή πρωτοστατούν στις διεκδικήσεις. Προωθείται παράλληλα η παραπέρα στρατιωτικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας και ο συντονισμός τους - με ΝΑΤΟικά πρότυπα - ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό». Με τον ίδιο στόχο, ο στρατός εξασκείται σε αστικό περιβάλλον για την αντιμετώπιση διαδηλωτών!
• ΗΠΑ και ΕΕ μοιράζουν πιστοποιητικά δημοκρατικότητας και αυταρχισμού, σε σύμμαχα και αντίπαλα καθεστώτα, ανάλογα με το τι επιβάλλει το συμφέρον τους την κάθε στιγμή, στο έδαφος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Ερντογάν κατατασσόταν μέχρι πριν λίγους μήνες στον ...«άξονα του κακού» μέσα στην ευρωατλαντική συμμαχία, με την ίδια να καταγγέλλει ανάμειξη των ΗΠΑ στο πραξικόπημα του 2016. Σήμερα όμως, που ο ρόλος της Τουρκίας αναβαθμίζεται στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ΑμερικανοΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι «στάζουν μέλι» για την κυβέρνηση Ερντογάν. Μέχρι και οι διώξεις και οι «εκκαθαρίσεις» αντικαθεστωτικών εξαφανίστηκαν από το λεξιλόγιό τους.
• Και ένα ακόμα παράδειγμα: Στη Γαλλία, οι φιλελεύθερες αστικές πολιτικές δυνάμεις της ΕΕ καλούν σε «δημοκρατική πανστρατιά» για να αντιμετωπιστεί η Λεπέν στον δεύτερο γύρο των εκλογών, αποδίδοντάς της σχέσεις με την «αυταρχική Ρωσία». Στην Ουκρανία όμως ξεπλένουν και ταΐζουν τους νεοναζί του Αζόφ, τους οποίους παρουσιάζουν σαν πατριώτες!

Καμία σύγκρουση δεν υπάρχει λοιπόν ανάμεσα στη «δημοκρατία» και στον «ολοκληρωτισμό», στο «φως» και στο «σκότος». Αυτό που συγκρούεται είναι καπιταλισμός με καπιταλισμό, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές μορφές που επιβάλλεται η εξουσία τους σε κάθε χώρα και σε κάθε ιστορική στιγμή. Με αυτά τα ψευτοδιλήμματα καμία σχέση δεν έχει ο λαός!

Η δική του σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι με τον έναν ή τον άλλο πόλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με τις ΗΠΑ και την ΕΕ απέναντι στην Κίνα και στη Ρωσία ή το αντίστροφο. Δεν είναι να διαλέγει ληστή. Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι να οργανώσει τη δική του αυτοτελή πάλη, με κριτήριο τις δικές του σύγχρονες ανάγκες και στόχο την ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου, τον σοσιαλισμό.

Την εναρκτήρια ομιλία θα κάνει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις σε 5 θεματικές ενότητες για:

• Τα γλωσσικά μαθήματα.
• Τις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά.
• Τα ζητήματα ερμηνείας της κοινωνίας και της εξέλιξής της.
• Τα εργαστήρια δεξιοτήτων, την αισθητική και φυσική αγωγή στο σχολείο.
• Την πολιτική και ιδεολογική διαπάλη με επίκεντρο το περιεχόμενο της σχολικής γνώσης.

Οι Οργανώσεις Περιστερίου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και το Παράρτημα Περιστερίου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ καλούν το Σάββατο 16 Απρίλη στις 7 μ.μ. στην εκδήλωση για τα 15 χρόνια λειτουργίας του Μουσείου ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης στο Περιστέρι. Θα μιλήσει ο Χρήστος Μπάθας, μέλος του Γραφείου Περιοχής Αττικής του ΚΚΕ. Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στον σύντροφο Θοδωρή Αυγέρο, που αποτέλεσε την «ψυχή» του Μουσείου, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία του. Μέχρι και την Κυριακή 17 Απρίλη θα λειτουργεί στον χώρο του Μουσείου (Εθνικής Αντιστάσεως 33, Περιστέρι) έκθεση για τα 80 χρόνια του ΕΛΑΣ, με δυνατότητα ξενάγησης.

Η Τομεακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ και το Τομεακό Συμβούλιο Λέσβου της ΚΝΕ πραγματοποιούν το Σάββατο 16 Απρίλη, στις 6.30 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, ημερίδα - καλλιτεχνική εκδήλωση αφιερωμένη στον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, με αφορμή τα 111 χρόνια από τη γέννησή του.

Συμμετέχουν με θεματικές εισηγήσεις: Καράβολας Ηλίας (φιλόλογος): «Ο Ηλιος ο Ηλιάτορας, ένα λαϊκό ορατόριο»,Πατίλας Δημήτρης (φιλόλογος): «Ελύτης - Ρίτσος: Αναλογίες»,Σκορδάς Παναγιώτης (φιλόλογος): «Η γοητεία του απρόβλεπτου», Σκούφαλος Μάρκος (εκπαιδευτικός): «Η γλώσσα της ποίησης στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης, ο ρόλος της στο έργο του Ελύτη»,Βουλβούλη Μαρία (μέλος της ΤΕ Λέσβου): «Αξιον Εστί: Η Τέχνη στην αιχμή του δόρατος για την κοινωνική αλλαγή»

Συμμετέχουν με απαγγελίες: Κομνηνάκα Κατερίνα, Μαρμάρου Μάγδα, Τζανέτος Κλεομένης, Χατζημιχαήλ Πέγκυ.

Η Τομεακή Επιτροπή Χανίων του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση την Κυριακή 17 Απρίλη, στις 7.30 μ.μ., στην πλατεία του Βάμου με θέμα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την αγροτική παραγωγή και οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας». Ομιλητής θα είναι ο Γιώργος Νταγκουνάκης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τα 70 χρόνια από την εκτέλεση του κομμουνιστή ήρωα Νίκου Μπελογιάννη, που στις 30 Μάρτη 1952, ξημερώματα Κυριακής, οδηγούνταν μαζί με τους συγκρατούμενούς του Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση, από τις φυλακές της Καλλιθέας στο εκτελεστικό απόσπασμα στου Γουδή, τιμούν η Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στο Μόντρεαλ και ο Σύλλογος Αντιστασιακών με την εκδήλωση που συνδιοργανώνουν το Σάββατο 16 Απρίλη στις 6.30 μ.μ. στην αίθουσα του Εργατικού Συλλόγου (5359 Ave du Parc).

Οι Κομματικές Οργανώσεις Χαλκίδας του ΚΚΕ διοργανώνουν προβολή - παρουσίαση του ντοκιμαντέρ «Μακρόνησος: Μπόλικη πέτρα, μπόλικη καρδιά». Η προβολή θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 17 Απρίλη, στις 7 μ.μ., στο αμφιθέατρο της Περιφέρειας στη Χαλκίδα. Προσκλήσεις διατίθενται από τις Κομματικές Οργανώσεις. Τηλ. επικοινωνίας 2221.082.680.

Το Σάββατο 16/4, στις 6 μ.μ., στο Ηράκλειο, θα γίνει εκδήλωση της ΚΟ Υγείας με θέμα «"Νέο" ΕΣΥ - φτιαγμένο από τα παλιά υλικά της εμπορευματοποίησης. Οι θέσεις του ΚΚΕ για την Υγεία των σύγχρονων αναγκών μας», στην Ανδρόγεω, με ομιλητή τον Γιώργο Σιδέρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η αύξηση του πληθωρισμού σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Βρετανία καταρρίπτει ρεκόρ δεκαετιών, με συνέπεια νέες ασφυκτικές πιέσεις σε εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στη Βρετανία, το Γραφείο Προϋπολογισμού (OBR) υπολογίζει ότι το πραγματικό εισόδημα των πολιτών θα υποστεί φέτος τη μεγαλύτερη συρρίκνωση από το 1956, και στη Γερμανία, το ινστιτούτο Kiel προειδοποιεί για τον κίνδυνο βαθιάς ύφεσης της οικονομίας, προβλέποντας ότι η χώρα ενδέχεται να χάσει 220 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ως επίπτωση του σοκ σε περίπτωση που κοπεί ξαφνικά η εισροή ρωσικού φυσικού αερίου.

Παράλληλα συνεχίζονται οι διαταράξεις στη διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα λόγω των νέων λοκντάουν σε μεγάλες πόλεις της Κίνας, όπως η Σαγκάη, αλλά και οι ελλείψεις σε ημιαγωγούς που προκαλούν εδώ και μήνες προσωρινή αναστολή λειτουργίας σε βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας (ηλεκτροκίνηση, υπολογιστές κ.λπ.).

Η επιλογή της κυβέρνησης της Κίνας να περιορίσει με πολύ αυστηρά μέτρα ακόμα και μερικές δεκάδες χιλιάδες κρούσματα COVID-19 έχει οδηγήσει σε μπλοκάρισμα αυτοκινητοδρόμων και λιμανιών και έχει βάλει προσωρινά λουκέτο σε αμέτρητα εργοστάσια. Η εταιρεία «Pegatron», προμηθευτής της αμερικανικής «Apple», κλείνει τα εργοστάσια σε Σαγκάη και Κουνσάν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παραγωγή τηλεφώνων του αμερικανικού μονοπωλίου. Το ίδιο έχει κάνει και η «Quanta Computer», που παράγει περίπου το 75% των Macbook της «Apple». Τέτοιες εξελίξεις αυξάνουν τις φωνές εντός των ΗΠΑ για την ανάγκη «αυτάρκειας» σε οικονομία και παραγωγή κάθε λογής προϊόντων ή περιορισμού της εξάρτησης από την πολυδιάσπαση της παραγωγής στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε ανταγωνιστικές χώρες, όπως η Κίνα.

Επιπλέον, συνεχίζεται η προσπάθεια των ΗΠΑ να σφίξουν τον κλοιό γύρω από τη ρωσική οικονομία, ώστε να πετύχουν μία τεχνητή χρεοκοπία, όπως αυξάνονται και οι απειλές έναντι χωρών που είτε δεν εφαρμόζουν τις δυτικές κυρώσεις, όπως η Κίνα, είτε δεν στοιχίζονται πλήρως με αυτές, αλλά αξιοποιούν τη συγκυρία για να προωθήσουν τους δικούς τους στόχους, αξιοποιώντας μεταξύ άλλων και τα οφέλη από τις εισαγωγές φθηνότερης ρωσικής Ενέργειας, όπως η Ινδία.

Ενδεικτικές ήταν οι προειδοποιήσεις και οι απειλές που καταγράφηκαν αυτήν τη βδομάδα από αξιωματούχους όπως η Αμερικανίδα υπουργός Οικονομικών, Τζάνετ Γέλεν, η οποία σε ομιλία της την Τετάρτη, στο «Ατλαντικό Συμβούλιο» στην Ουάσιγκτον, είπε: «Η Κίνα δεν μπορεί να περιμένει από τη διεθνή κοινότητα να σεβαστεί τις εκκλήσεις της για τις αρχές της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας στο μέλλον, αν δεν σεβαστεί αυτές τις αρχές τώρα που έχει σημασία». Πρόσθεσε δε πως πλέον «θα είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστούν τα οικονομικά ζητήματα από ευρύτερες πλευρές εθνικού συμφέροντος, συμπεριλαμβανομένης της εθνικής ασφάλειας».

Η έμμεση απάντηση στις απειλές της Γέλεν ήρθε ένα 24ωρο μετά, από την εκπρόσωπο του κινεζικού υπουργείου Εμπορίου Σου Ζουετένγκ, η οποία δήλωσε ότι «η Κίνα θα πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα και θα υπερασπιστεί τα έννομα συμφέροντα των εταιρειών της», επαναλαμβάνοντας ότι το Πεκίνο δεν έχει πρόθεση να υιοθετήσει τέτοιες κυρώσεις. Συμπλήρωσε δε πως η Κίνα είναι αντίθετη «σε οποιουσδήποτε περιορισμούς που επιβλήθηκαν μονομερώς, χωρίς να βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο».

Ακολούθησαν οι επισημάνσεις της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, η οποία διαβλέπει επισιτιστική κρίση στις αναπτυσσόμενες χώρες και «κίνδυνο» διαμερισματοποίησης της διεθνούς οικονομίας «σε γεωπολιτικά μπλοκ». «Οι ενέργειες που κάνουμε τώρα, μαζί, θα καθορίσουν το μέλλον μας με θεμελιώδεις τρόπους. Μου θυμίζει το Bretton Woods το 1944, όταν, στη σκοτεινή σκιά του πολέμου, οι ηγέτες συγκεντρώθηκαν για να οραματιστούν έναν πιο φωτεινό κόσμο. Ηταν μια στιγμή πρωτοφανούς θάρρους και συνεργασίας. Αυτό το πνεύμα χρειαζόμαστε σήμερα, καθώς αντιμετωπίζουμε μεγαλύτερες προκλήσεις και πιο δύσκολες επιλογές», είπε η Γκεοργκίεβα, ενώ στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει συζήτηση για ένα «νέο Bretton Woods», στο φόντο των νέων δεδομένων που προκαλούν οι ολοένα και πιο συχνές διεθνείς κρίσεις.

Αίσθηση προκάλεσε και η ανησυχία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ, ότι ο πόλεμος επηρεάζει σοβαρά την οικονομία της Ευρωζώνης, «αυξάνοντας σημαντικά την αβεβαιότητα», με τον πληθωρισμό τον Μάρτη στο 7,5% κατά μέσο όρο. Την Πέμπτη μάλιστα η Λαγκάρντ προετοίμασε το έδαφος για την πρώτη αύξηση των επιτοκίων μετά από μια δεκαετία.

Επιπλέον, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντ. Γκουτέρες προειδοποίησε ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προκαλεί αναβρασμό στις διεθνείς αγορές Τροφίμων και Ενέργειας, δημιουργώντας προϋποθέσεις για «κρίση τριών διαστάσεων» σε Τρόφιμα, Ενέργεια και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Επέστησε την προσοχή ιδιαίτερα στις οικονομίες αναπτυσσόμενων χωρών, τονίζοντας ότι περίπου 1,7 δισ. άνθρωποι, το ένα τρίτο εκ των οποίων ζει ήδη στη φτώχεια, είναι πλέον εκτεθειμένοι στις διαταράξεις Τροφίμων, Ενέργειας και χρηματοπιστωτικών συστημάτων.