Το ζήτημα της ΝΑΤΟικής συνοχής και του ρόλου της Τουρκίας στην αντιπαράθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα «σε όλο το εύρος» των ανοιχτών μετώπων βρίσκεται εξάλλου σταθερά στο επίκεντρο των παζαριών μεταξύ της τουρκικής αστικής τάξης και των Ευρωατλαντικών συμμάχων της, με τις αξιώσεις της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο να αποτελούν μέρος της κόντρας.

Ενδεικτική είναι η συνάντηση μεσοβδόμαδα, στο Βερολίνο, των βασικών συμβούλων των ηγετών Τουρκίας, Γερμανίας, ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας, όπου συζητήθηκαν όλα τα ανοιχτά μέτωπα, από τον πόλεμο στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν και το Ιράν, μέχρι τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική και τη Συρία, όπου η Τουρκία ζητάει επίμονα το «πράσινο φως» για την εισβολή, αλλά και την επικείμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Εκεί ο εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου, Ιμπραχίμ Καλίν, τόνισε ότι η Αγκυρα «θα συνεχίσει αποφασιστικά τις προσπάθειές της για την εξεύρεση διπλωματικών λύσεων σε περιφερειακές και παγκόσμιες κρίσεις» και έσπευσε να θέσει τις αξιώσεις της και για Αιγαίο - Μεσόγειο, τονίζοντας ότι η χώρα του «δεν θα συμβιβαστούμε σε ό,τι αφορά τα νόμιμα δικαιώματά μας σε ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο και τη Μεσόγειο».

Την ίδια ώρα, και καθώς όλοι ομολογούν πως ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τραβήξει σε μάκρος, η Τουρκία συμμετέχει πλέον και στο αλισβερίσι για την πιθανή διάνοιξη διαδρόμου μεταφοράς των τόνων σιτηρών που περιμένουν σε λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, αξιοποιώντας το θέμα και ως μοχλό για την επανέναρξη συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας συνολικά. Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, επικρότησε τις «προσπάθειες της Τουρκίας να επιχειρήσει να διευκολύνει κάποιου είδους συμφωνία, που θα μπορούσε να επιτρέψει την εξαγωγή σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας» και ότι η χώρα, «ως σύμμαχος του ΝΑΤΟ, εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτές τις προσπάθειες».

Αντίστοιχα, πολύπλευρα παζάρια «τρέχουν» και για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την ένταξη Σουηδίας - Φινλανδίας, με τον γγ του να σπεύδει μέσα στη βδομάδα, μιλώντας για το τουρκικό «βέτο» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να τονίσει ότι διάφορα επιτελεία κρατών - μελών «εργάζονται σκληρά για να λύσουν τις εύλογες ανησυχίες (...) που έχει εγείρει η Τουρκία», υποτίθεται για ζητήματα «ασφάλειας που σχετίζονται με την τρομοκρατία».

Με βασικό επίδικο τη συμμαχική «συνοχή», η στάση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σιγοντάρει σταθερά την επιθετικότητα και τις αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, μιλώντας για «διαφορές» στο Αιγαίο και καλώντας σε «επίλυσή» τους σε «συμμαχικό πνεύμα».

Στα τέλη της βδομάδας, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νεντ Πράις, επανέλαβε: «Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ - την Ελλάδα και την Τουρκία σε αυτήν την περίπτωση - να συνεργαστούν για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή και για την επίλυση των διαφορών τους με διπλωματικό τρόπο».

Ο γγ του ΝΑΤΟ προέτρεψε κι αυτός «Ελλάδα και Τουρκία να λύσουν τις διαφορές τους στο Αιγαίο με πνεύμα εμπιστοσύνης και συμμαχικής αλληλεγγύης», εξηγώντας ότι «αυτό σημαίνει αυτοσυγκράτηση, μετριοπάθεια και αποχή από κάθε ενέργεια ή ρητορική που θα μπορούσε να κλιμακώσει την κατάσταση». Σημείωσε μάλιστα όλο νόημα ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία κάνει «ακόμη πιο σημαντικό για τους συμμάχους να είναι ενωμένοι». Για τις δε σταθερές προκλήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο και όλη την περιοχή επέλεξε απλά να πει ότι «στο παρελθόν υπήρξαν ατυχήματα με ελληνικές και τουρκικές δυνάμεις και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε στη μείωση του κινδύνου τέτοιων ατυχημάτων στο μέλλον», αφού είχε θυμίσει ότι «η Μεσόγειος είναι ζωτικής σημασίας για το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, η Τουρκία, πολλοί σύμμαχοι και άλλες χώρες επιχειρούν εκεί σε τακτική βάση». Ενώ δεν παρέλειψε για μια ακόμα φορά να θυμίσει και το ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία έχει έτοιμο για το σχετικό παζάρι τον «μηχανισμό αποκλιμάκωσης» που στήθηκε το 2020, στην προηγούμενη φάση της μεγάλης όξυνσης στην Ανατ. Μεσόγειο.

Η δε Κομισιόν χαρακτήρισε τις τουρκικές αμφισβητήσεις «ανοιχτά ζητήματα» που πρέπει να αντιμετωπίζονται «με ειρηνικό τρόπο, μέσω διαλόγου, με καλή πίστη» και ζήτησε από την Τουρκία «να συμπεριφέρεται με εποικοδομητικό τρόπο».

Ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ, Κρίστιαν Βάγκνερ, εξέφρασε προβληματισμό επειδή οι τουρκικές δηλώσεις «δεν συμβάλλουν στον εποικοδομητικό διάλογο και τη σταθερότητα στην περιοχή», παραπέμποντας σε πρόσφατες δηλώσεις της Γερμανίδας ΥΠΕΞ ότι «σε μια περίοδο όπου η ευρωπαϊκή τάξη ασφάλειας τίθεται υπό αμφισβήτηση από τον Πρόεδρο Πούτιν, οφείλουμε ως ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι και Ευρωπαίοι εταίροι να στεκόμαστε ενωμένοι».

Μέσα σε αυτό το πεδίο προχωράνε και τα παζάρια των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας. Μεσοβδόμαδα ο Τούρκος Πρόεδρος υποστήριξε ότι η Ελλάδα λειτουργεί ως μοχλός για παιχνίδια τρίτων σε βάρος της χώρας του, σημειώνοντας πως η Ελλάδα «δεν αντιλαμβάνεται αυτό το παιχνίδι ή οικειοθελώς έχει αναλάβει τον ρόλο του κομπάρσου». «Στο παρελθόν αυτό συνέβη στην Ελλάδα και αν επιμείνει στο ίδιο λάθος θα συμβεί ακριβώς αυτό και πάλι», είπε ο Ερντογάν, με παραπομπές στη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή, διαβεβαιώνοντας πως η Τουρκία «θα διατηρεί πάντα την ύπαρξή της ως παγκόσμιας πολιτικής δύναμης στην περιοχή και στον κόσμο».

Την ίδια ώρα, επί του πεδίου, συνεχίζονταν οι τουρκικές υπερπτήσεις και παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, ενώ την Παρασκευή παρενοχλήθηκε δι' ασυρμάτου και το ελικόπτερο που μετέφερε τον υφυπουργό Αμυνας, Νίκο Χαρδαλιά, και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, στον Αη Στράτη.

Εξάλλου, ο ηγέτης του Εθνικιστικού Κινήματος (ΜΗΡ), Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ζήτησε να κηρυχθεί μονομερώς ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο από την Τουρκία, αλλά και να εκδοθεί NAVTEX διαρκείας στην περιοχή. Την ίδια ώρα πρωτοκλασάτα νυν και πρώην στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως ο αντιναύαρχος εν αποστρατεία Τζιχάντ Γιαϊτζί (πρωτεργάτης του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας»), έλεγαν ότι «πρέπει να ενεργοποιήσουμε τους "S-400". Εάν τους ενεργοποιήσουμε, κανένα ελληνικό αεροσκάφος δεν θα μπορεί να πλησιάσει την Τουρκία. Τα ελληνικά νησιά είναι σε απόσταση που μπορείς να τους ρίξεις πέτρα. Αν η Τουρκία τα θέσει σε πολιορκία, αν τα απομονώσει για μια βδομάδα (...) ο λαός εκεί δεν θα αντέξει ούτε μια βδομάδα. Η Τουρκία χωρίς να πολεμήσει μπορεί να γονατίσει την Ελλάδα».

Αλλωστε, στο τραπέζι πέφτουν ακόμα και σενάρια ναυτικού αποκλεισμού των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, στον απόηχο και της πρόσφατης άσκησης «EFES22», που περιλάμβανε τέτοιες ασκήσεις με τη συμμετοχή μάλιστα Αμερικανών, Γάλλων και λοιπών ΝΑΤΟικών. Ενώ αξίζει να σημειωθεί πως, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται το έναυσμα για μια τέτοια κίνηση κλιμάκωσης και αμφισβήτησης της «στρατιωτικοποίησης» των νησιών, να δοθεί με την έλευση εδώ των τεθωρακισμένων οχημάτων «Marder» από τη Γερμανία, προς αντικατάσταση των «BMP-1» που θα στείλει η κυβέρνηση στην Ουκρανία, κι ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα η Τουρκία έχει ζητήσει από τη Γερμανία να θέσει ως όρο τη μη μεταφορά των «Marder» στα νησιά, προχωρώντας έτσι σε αποστρατιωτικοποίηση «διά της πλαγίας».

Την ίδια στιγμή, επιβεβαιώνοντας πως όξυνση και προσπάθειες συμβιβασμών αποτελούν «συγκοινωνούντα δοχεία» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και παζαριών, ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας, Χουλούσι Ακάρ, που είχε σύντομη συνάντηση με τον Ελληνα ομόλογό του, Ν. Παναγιωτόπουλο, στο περιθώριο της ΝΑΤΟικής σύναξης των υπουργών Αμυνας, αναφέρθηκε στη «σημασία διατήρησης ανοικτών διαύλων επικοινωνίας στο πνεύμα των σχέσεων καλής γειτονίας και της εστίασης σε θετική ατζέντα που θα συμβάλει στην οικοδόμηση καλύτερου κλίματος και στη διμερή και περιφερειακή συνεργασία».

Μάλιστα, αναφέρθηκε και στη «σημασία μείωσης των εντάσεων», ενώ μια μέρα πριν είχε δηλώσει ότι «εμείς είμαστε έτοιμοι να επιλύσουμε όλα μας τα προβλήματα με συνομιλίες και συναντήσεις. Ηδη υπάρχουν προσπάθειες που έχουν γίνει», παραπέμποντας στα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και τις συναντήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Εμείς είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε άμεσα αυτές τις συναντήσεις, όπως είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε και να συνομιλήσουμε με τους Ελληνες ομολόγους μας».

Ενώ, επιβεβαιώνοντας και το «εφ' όλης της ύλης» παζάρι που βρίσκεται επί της ουσίας σε εξέλιξη, σημείωνε σχετικά με την αξίωση για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου ότι «αν αναφερθούμε μοναδικά για ένα θέμα θα δημιουργηθούν λαθεμένες εντυπώσεις, λαθεμένες αποφάσεις. Αυτά είναι βαθιά θέματα, θέματα που χρειάζονται εξειδίκευση. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες, όπως νομικοί, πολιτικοί, ιστορικοί και γεωγραφικοί (...) Να συναντηθούν και να συνομιλήσουν οι ειδικοί, και αργότερα η πολιτική βούληση να κάνει αυτό που πρέπει».

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό, με τα μυθεύματα περί της δήθεν «συμμαχικής στήριξης» έναντι των τουρκικών προκλητικών αξιώσεων, στέλνοντας σε κάθε περίπτωση το μήνυμα της συνέχισης του παζαριού με την Τουρκία.

Ενδεικτικά είναι τα όσα έλεγε από την Κύπρο, όπου βρέθηκε την Παρασκευή, ο πρωθυπουργός για «τον κοινό συντονισμό στην αντιμετώπιση των μεγάλων γεωπολιτικών προκλήσεων, σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Αλλά και να συντονίσουμε τη δράση μας απέναντι στην αναταραχή η οποία παρατηρείται τελευταία στην Ανατολική Μεσόγειο».

Με φόντο αυτά, ο Κυρ. Μητσοτάκης επαναλάμβανε τα περί δήθεν ασπίδας που «είναι οι ισχυρές μας συμμαχίες, είναι η συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και με ήρεμη αποφασιστικότητα και ψυχραιμία θα αντιπαρερχόμαστε πάντα οποιαδήποτε ρητορική ξεφεύγει από τους κανόνες της καλής διπλωματικής πρακτικής», βαφτίζοντας «ρητορικές εξάρσεις» τις πάγιες αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Αλλά και εκτιμώντας, με βάση προφανώς και τις διεργασίες στο παρασκήνιο για τη δρομολόγηση και των επικίνδυνων «διευθετήσεων», ότι «θα μπορέσουμε να επανέλθουμε σύντομα σε πιο ήρεμα νερά, κρατώντας πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας οι οποίοι και στις πιο δύσκολες συγκυρίες, άποψή μου ήταν και είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να κλείνουν».

Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρός του, Αλ. Τσίπρας, έσπευσε μεσοβδόμαδα σε συνάντησή του με τον νέο Αμερικανό πρέσβη να ζητήσει από τις ΗΠΑ «να πιεστεί η Τουρκία για να (...) επιστρέψουμε σε έναν διάλογο ύφεσης», ενώ κάλεσε την κυβέρνηση «να απαιτήσει τη στήριξη που δικαιούται ως κράτος - μέλος της ΕΕ και να θέσει τις κόκκινες γραμμές της στο ΝΑΤΟ», επειδή «μόνο κάτω από τέτοιες προϋποθέσεις θα μπορέσει να κάνει αποτελεσματικό διάλογο με την Τουρκία». Καθιστούσε δηλαδή κι αυτός ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ «εγγυητές» στο παζάρι για διευθετήσεις, που μόνο στόχο έχουν τη θωράκιση της ατλαντικής συνοχής, ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

REUTERS

Από τη νέα συνάντηση της «Ομάδας Επαφής για την Ουκρανία», πρωτοβουλίας των ΗΠΑ για την ενίσχυση και τον συντονισμό της παροχής οπλικών συστημάτων στο Κίεβο

Οι διαφωνίες για τους όρους και τη χρονική στιγμή «τερματισμού» του πολέμου, οι ανησυχίες και τα αντικρουόμενα συμφέροντα για τις οικονομικές και ενεργειακές επιπτώσεις του, πρωτίστως στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, καθώς και ο συνολικότερος γεωπολιτικός ανταγωνισμός στην Ανατολική Ευρώπη προβάλλουν όλο και πιο έντονα.

Τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν εκτιμήσεις αναλυτών και αξιωματούχων της Δύσης για αλλαγή ισορροπιών στον πόλεμο, με τη Μόσχα να έχει καταγράψει σημαντικά εδαφικά κέρδη στο πεδίο, να επιτυγχάνει σταδιακά στόχους στο Ντονμπάς, ενώ στις περιοχές που κατέχει στα νότια (Χερσώνα, Μελιτόπολη, Μαριούπολη κ.λπ.) προσπαθεί να εδραιώσει την εξουσία της και μεθοδεύει προσάρτηση εδαφών.

Εκφράζονται ανησυχίες ότι αν η Ουκρανία δεν προκαλέσει κατάρρευση της ρωσικής γραμμής άμυνας και δεν αναγκάσει τη Ρωσία να περιορίσει τις εδαφικές της φιλοδοξίες, θα παγιωθεί μια ημι-μόνιμη σύγκρουση, που θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμη και μια δεκαετία. Επομένως, σημειώνουν, υπάρχει το ενδεχόμενο της «κόπωσης» και οι δυτικές κυβερνήσεις να αναγκαστούν να λάβουν όλο και πιο «σκληρές αποφάσεις» στήριξης στην Ουκρανία, με αυξανόμενο κόστος για τις δικές τους οικονομίες και τα αποθέματα όπλων τους.

Από τη συνέντευξη Τύπου των ηγετών Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ρουμανίας μαζί με τον Ουκρανό Πρόεδρο

Στον ανταγωνισμό με ΗΠΑ, Βρετανία και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που επιδιώκουν σε αυτήν τη συγκυρία να αυξήσουν τη γεωπολιτική τους επιρροή και να προωθήσουν τις δικές τους συμμαχίες και τις δικές τους πολεμικές βιομηχανίες στα εξοπλιστικά προγράμματα - «μαμούθ» των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, κάλεσε να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και να γίνει «πολύ πιο ισχυρή».

«Το να δαπανάμε μεγάλα ποσά για να αγοράζουμε από αλλού δεν είναι καλή ιδέα» και δημιουργεί νέες εξαρτήσεις της ΕΕ (από τις ΗΠΑ), τόνισε, συμπληρώνοντας ότι η Γαλλία έχει εισέλθει σε «οικονομία πολέμου», στην οποία «θα βρισκόμαστε για μεγάλη διάρκεια».

Επιδεικνύοντας «ενότητα» στις επιδιώξεις της ΕΕ να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη «διευθέτηση» και την «επόμενη μέρα», οι ηγέτες της Γερμανίας, Ολ. Σολτς, της Γαλλίας, Εμ. Μακρόν, και της Ιταλίας, Μ. Ντράγκι, επισκέφτηκαν την Πέμπτη το Κίεβο.

Σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ, οι τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες πρότειναν στην ουκρανική ηγεσία να ξαναρχίσει διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, ενδεχομένως και να εγκαταλείψει ορισμένα εδάφη της, ενώ η ΕΕ φέρεται να επεξεργάζεται μια κοινά αποδεκτή ευρωπαϊκή πρόταση για «ειρήνευση» στην Ουκρανία, με «ανταλλάγματα», όπως «εγγυήσεις ασφαλείας», κεφάλαια για ανοικοδόμηση της χώρας, στενότερη σύνδεση με την ΕΕ.

Η ΕΕ διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος στα κεφάλαια που θα διοχετευτούν για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, ενώ προτεραιότητα της τσέχικης προεδρίας από 1η Ιούλη θα είναι η προώθηση ενός «σχεδίου Μάρσαλ» για την Ουκρανία.

Η πρόταση αυτή αναμένεται να έχει διαμορφωθεί μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (23 - 24 Ιούνη) και να τεθεί για συζήτηση στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στα τέλη του μήνα.

Ο Μακρόν, εκτός του ότι έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η Ρωσία «δεν πρέπει να ταπεινωθεί» για να υπάρξει μια «βιώσιμη διευθέτηση», μια μέρα πριν μεταβεί στο Κίεβο κάλεσε σε κατάπαυση του πυρός, διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας για λήξη του πολέμου, με τη συμμετοχή της ΕΕ ως «εγγυητή ασφαλείας». Εξάλλου, η Ιταλία κατέθεσε τον περασμένο μήνα στον ΟΗΕ πρόταση για «ειρηνευτικό σχέδιο» στην Ουκρανία (απορρίφθηκε και από τις δυο πλευρές), όπου μεταξύ άλλων προβλεπόταν «στρατηγικός διάλογος» ΕΕ - Ρωσίας για την «ευρωπαϊκή ασφάλεια».

Μετά το Κίεβο, σε ερώτηση αν θα πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις προς τη ρωσική πλευρά, ο Μακρόν απάντησε ότι εναπόκειται στην Ουκρανία να αποφασίσει, ενώ θα πρέπει να βοηθηθεί για να αντέξει σε έναν πόλεμο που θα διαρκέσει. Είπε, ωστόσο, ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει είτε μια στρατιωτική ήττα είτε μια διπλωματική διέξοδος.

Αντίστοιχα, οι δηλώσεις του Γ. Στόλτενμπεργκ την περασμένη Κυριακή από τη Φινλανδία, όπου υπονόησε για πρώτη φορά ότι η ουκρανική κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος, θεωρήθηκαν «επανατοποθέτηση» του ΝΑΤΟ, με δεδομένες και τις διαφορετικές «αποχρώσεις» εντός της «συμμαχίας», αλλά και τις εξελίξεις στο πεδίο της μάχης.

«Η ειρήνη είναι δυνατή. Το μόνο ερώτημα είναι: Ποιο είναι το τίμημα που οι Ουκρανοί θα είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για την ειρήνη; Πόση επικράτεια, πόση ανεξαρτησία, πόση κυριαρχία είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν», είπε ο γγ του ΝΑΤΟ.

«Υποστηρικτικό ρόλο» στις όποιες διαπραγματεύσεις της Ουκρανίας με τη Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου θα έχει και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, υπογράμμισε ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας της αμερικανικής προεδρίας, Τζ. Σάλιβαν. Αλλωστε, ΗΠΑ και Βρετανία έχουν ήδη λόγο στη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων και η Μόσχα έχει αναφερθεί επανειλημμένα στον «αγγλοσαξονικό άξονα», που έχει καθοδηγήσει το Κίεβο να διακόψει τις «ειρηνευτικές» συνομιλίες.

Η Ουάσιγκτον κρίνει πως ο πόλεμος «θα πρέπει να τελειώσει μέσω διπλωματίας», συνέχισε ο Σάλιβαν, όμως «δεν πρόκειται να πιέσει τους Ουκρανούς να κάνουν εδαφικές παραχωρήσεις». Στόχος είναι να ενισχυθούν «οι Ουκρανοί όσο γίνεται περισσότερο, καταρχάς στο πεδίο της μάχης και, σε τελευταία ανάλυση, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», όταν αρχίσει διπλωματική διαδικασία, υπενθύμισε, με αυτό το «τελευταία ανάλυση» να αποτυπώνει χαρακτηριστικά τις αντιθέσεις στο ευρωατλαντικό μπλοκ.

Η Κομισιόν συνέστησε την Παρασκευή να δοθεί καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ουκρανία, αλλά και στη Μολδαβία, ανακοίνωσε η πρόεδρος της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επισημαίνοντας ωστόσο ότι πρέπει να γίνουν πολλά βήματα σε τομείς, όπως «κράτος δικαίου, καταπολέμηση της διαφθοράς, θεμελιώδη δικαιώματα».

Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την ερχόμενη βδομάδα θα αποφασιστούν οι ευρωενωσιακές προοπτικές της Ουκρανίας, της Μολδαβίας και της Γεωργίας. Για την τελευταία η Κομισιόν προτείνει να της χορηγηθεί «ευρωπαϊκή προοπτική», αλλά όχι ακόμα καθεστώς υποψήφιας χώρας.

Είχε προηγηθεί η στήριξη των ηγετών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ρουμανίας στην υποψηφιότητα της Ουκρανίας και της Μολδαβίας, κατά την επίσκεψη στο Κίεβο, τονίζοντας βέβαια ότι θα είναι μια μακρά διαδικασία.

«Η Ουκρανία κανονικά δεν έπρεπε να είναι υποψήφια. Η υποψηφιότητα σημαίνει μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει για χρόνια, η Σερβία είναι τέτοιο παράδειγμα. Είναι μόνο ένα κεφάλαιο στις διαπραγματεύσεις. Το κάνουμε γιατί βρίσκονται σε εξέλιξη στρατιωτικές δραστηριότητες και πιστεύουμε ότι είναι σωστό», είπε χαρακτηριστικά ο Γάλλος Πρόεδρος, εκφράζοντας την επείγουσα γεωπολιτική πραγματικότητα που επιβάλλει η Ουκρανία να «δεθεί» με την ΕΕ.

Στην απόφαση για υποψηφιότητα σε Ουκρανία και Μολδαβία βαραίνει και ο ανταγωνισμός της ΕΕ με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, που προωθούν δικές τους συμμαχίες στην περιοχή, απέναντι στις Βρυξέλλες.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία επιταχύνει ανακατατάξεις και νέες ιμπεριαλιστικές «συμμαχίες» μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα, με τη Βρετανία να προχωράει συμμαχικά σχήματα με την Πολωνία, την Ουκρανία και τα κράτη της Βαλτικής.

Ετσι, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπ. Τζόνσον και ο Πολωνός Πρόεδρος, Α. Ντούντα, ανακοίνωσαν στις αρχές Απρίλη την Κοινή Επιτροπή Βρετανίας - Πολωνίας, για βαθιά, στρατηγική συνεργασία σε θέματα Αμυνας και Ασφάλειας, στις Ενοπλες Δυνάμεις, στις υπηρεσίες πληροφοριών και μέσω ενός νέου προγράμματος συνεργασίας στην αμυντική βιομηχανία.

Τα δύο κράτη θέλουν να διασφαλίσουν «ότι η τρέχουσα συνεργασία στην ευρωπαϊκή ασφάλεια θα διευρυνθεί και θα ενισχυθεί τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες».

Η «συμμαχία» έχει στο επίκεντρο την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, με μακροπρόθεσμο συντονισμό στις προμήθειες όπλων και την εκπαίδευση στρατιωτών, εκσυγχρονισμό του ουκρανικού στρατού και αντικατάσταση των εξοπλισμών σοβιετικής εποχής με εξοπλισμούς δυτικής τεχνολογίας ΝΑΤΟικών προδιαγραφών.

Η ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» έχει γράψει πως ο Τζόνσον κατά την επίσκεψή του στο Κίεβο την ίδια περίοδο διαβίβασε στον Ουκρανό πρόεδρο την ιδέα μιας λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας» μεταξύ Βρετανίας, Πολωνίας, χωρών της Βαλτικής και Ουκρανίας, ως «ένα νέο σύστημα πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών συμμαχιών - εναλλακτικό στην ΕΕ», δεδομένης της «δυσπιστίας των κρατών προς τις Βρυξέλλες». Τότε είχε θεωρηθεί πως η στάση του Κιέβου θα εξαρτηθεί ίσως και από την ενταξιακή του πορεία στην ΕΕ...

Η Ουάσιγκτον «θα υποστήριζε» την ιδέα μιας νέας «συμμαχίας για την ασφάλεια», που θα μπορούσε να περιλαμβάνει την Ουκρανία, τη Βρετανία, την Πολωνία, τις χώρες της Βαλτικής και πιθανά την Τουρκία, δήλωσε πριν λίγες μέρες η μόνιμη Αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, Τζ. Σμιθ.

Επιπλέον η Βρετανία ηγείται στην «Κοινή Εκστρατευτική Δύναμη» (Joint Expeditionary Force), ένα σχήμα που περιλαμβάνει 10 χώρες της Βόρειας Ευρώπης (Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Ισλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία), δημιουργήθηκε το 2012, αλλά είναι ιδιαίτερα ενεργό μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Στην Κοινή Επιτροπή Βρετανίας - Πολωνίας αναφέρθηκε με έμφαση η Βρετανίδα ΥΠΕΞ, Λιζ Τρας, μιλώντας προ ημερών στο κοινοβούλιο, όπου ξεκαθάρισε μεταξύ άλλων πως η Βρετανία θα συνεχίσει να αποκρούει τη «ρωσική επιθετικότητα» σε αυτή την «κρίσιμη στιγμή», όπου «ορισμένοι - έξω από την Ουκρανία - αμφισβητούν εάν ο ελεύθερος κόσμος μπορεί να διατηρήσει την υποστήριξή του και ισχυρίζονται ότι έχουν αρχίσει να κουράζονται από τον πόλεμο».

Η Βρετανία θα συνεχίσει να στέλνει στην Ουκρανία βαριά όπλα και ταυτόχρονα θα την στηρίξει στις διαπραγματεύσεις, είπε η Τρας. «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να πιεστεί η Ουκρανία να παραχωρήσει εδάφη με τρόπο που δεν θα αποδεχόμασταν ποτέ», ξεκαθάρισε την ίδια μέρα που οι τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονταν στο Κίεβο, χωρίς να αναφέρει από ποιες κυβερνήσεις προέρχονται αυτές οι πιέσεις.

«Μέσω της G7 και του ΝΑΤΟ κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ενισχύσουμε το χέρι της Ουκρανίας. Πρέπει επίσης να βεβαιωθούμε ότι θα συμμετέχουν οι φίλοι μας από τη Βαλτική και την Πολωνία» στις διαπραγματεύσεις, τόνισε η Βρετανίδα ΥΠΕΞ.

Την ίδια στιγμή, η Βρετανία διεκδικεί δυναμικά και την «πίτα» της ανοικοδόμησης «όσο το δυνατόν γρηγορότερα» και προωθεί το δικό της «σχέδιο Μάρσαλ», είπε η Τρας.

Την Παρασκευή επισκέφτηκαν το Λονδίνο εκπρόσωποι της Ουκρανίας και επιχειρηματικά στελέχη, προκειμένου να συζητηθεί η συμμετοχή βρετανικών ομίλων σε επενδύσεις σε υποδομές, Ενέργεια, μεταφορές, στην αποκατάσταση ιδιωτικών επιχειρήσεων.

«Χωρίς τη βοήθεια των Δυτικών εταίρων μας δεν θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο», προειδοποίησε η Ουκρανίδα υφυπουργός Αμυνας. Κάλεσε τους «συμμάχους» στο ΝΑΤΟ να λυθεί το πρόβλημα των καθυστερήσεων στις παραδόσεις όπλων, προειδοποιώντας πως «δεν μπορούμε να περιμένουμε για μεγάλο διάστημα, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη», ιδίως στο Ντονμπάς, όπου οι μάχες θα «δώσουν μια ένδειξη» για τη συνολική πορεία του πολέμου.

Στο περιθώριο της ΝΑΤΟικής Συνόδου των υπουργών Αμυνας (15-16 Ιούνη) συναντήθηκε η «Ομάδα Επαφής για την άμυνα της Ουκρανίας», πρωτοβουλία στην οποία πρωτοστατούν οι ΗΠΑ για τον συντονισμό της στρατιωτικής «βοήθειας» δεκάδων κρατών στο Κίεβο.

Η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια κομβική στιγμή στο πεδίο της μάχης, «δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα παρατήσουμε και να χάσουμε την ορμή», είπε ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Λ. Οστιν, τονίζοντας πως «το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό».

Οι χώρες του ΝΑΤΟ θα συνεχίσουν να προμηθεύουν την Ουκρανία με σύγχρονα βαρέα όπλα, όπως αντιαεροπορικά συστήματα και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, αλλά «απαιτείται χρόνος», σημείωσε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ. «Πρόκειται για όπλα με τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ, πράγμα που επιβάλλει εκπαίδευση, συντήρηση», ανέφερε, «και η μετάβαση από το στρατιωτικό υλικό της σοβιετικής περιόδου στο σύγχρονο υλικό του ΝΑΤΟ είναι δύσκολη και απαιτητική».

Πρόσθεσε δε ότι στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης το ΝΑΤΟ αναμένεται να συμφωνήσει ένα συνολικό πακέτο «βοήθειας» για την Ουκρανία, ώστε μακροπρόθεσμα να αντικαταστήσει τα οπλικά συστήματα σοβιετικής εποχής με δυτικά συστήματα, επιβεβαιώνοντας πως η σύγκρουση Δύσης - Ρωσίας έχει βάθος χρόνου ανεξάρτητα από την εξέλιξη του πολέμου.

Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν νέο πακέτο στρατιωτικής «βοήθειας» προς το Κίεβο, ύψους 1 δισ. δολαρίων, το οποίο περιλαμβάνει και αντιπλοϊκά πυραυλικά συστήματα, προηγμένα συστήματα πυραύλων, βλήματα για το πυροβολικό και τα χόβιτζερ.

Η Γαλλία θα στείλει στην Ουκρανία άλλα 6 αυτοκινούμενα πυροβόλα Caesar, επιπλέον των 12 που έχει ήδη παραδώσει. Ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, ζήτησε από τη γαλλική βιομηχανία όπλων «Nexter» να τεθεί σε «λειτουργία πολέμου» και να κατασκευάσει πολύ πιο γρήγορα Caesar για τον γαλλικό στρατό.

Η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα προμηθεύσει τον ουκρανικό στρατό με 3 αυτοκινούμενα συστήματα εκτόξευσης πολλαπλών πυραύλων «MARS II», τα οποία θα παραδοθούν τέλη Ιούλη ή τον Αύγουστο, αφότου ο ουκρανικός στρατός έχει εκπαιδευτεί.

«Αυτήν τη στιγμή εκπαιδεύουμε τον ουκρανικό στρατό σε υπερσύγχρονα όπλα, το αυτοκινούμενο οβιδοβόλο "Howitzer 2000" και το αντιαεροπορικό άρμα "Gepard"», σύμφωνα με τον Γερμανό καγκελάριο, Ολ. Σολτς. Επανέλαβε δε τις δεσμεύσεις της γερμανικής κυβέρνησης να στείλει το σύγχρονο σύστημα αεράμυνας «Iris-T» και το ειδικό ραντάρ «Cobra».

Eurokinissi

Και αυτή η στιγμή ήρθε. Ολα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο είναι πολύ αποκαλυπτικά.

Αποκαλύπτουν όλους τους πολιτικούς συνένοχους στο έγκλημα της απολιγνιτοποίησης, το οποίο διαπράττουν σταθερά όλες οι κυβερνήσεις (...)

Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που ο πρωθυπουργός, τον Νοέμβρη του 2021, στη συνάντησή του με τους φορείς της περιοχής, δήλωνε ότι και η «πράσινη μετάβαση» είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και ότι αυτόν τον μονόδρομο πρέπει να τον διανύσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα δημιουργηθούν γρήγορα καλύτερες θέσεις εργασίας από αυτές που υπήρχαν πριν από την απολιγνιτοποίηση.

Λίγους μήνες αργότερα, φέτος τον Απρίλη, ο πρωθυπουργός μάς πληροφόρησε εξίσου κατηγορηματικά ότι προκειμένου να απεξαρτηθεί η ΕΕ απ' το ρωσικό φυσικό αέριο, πρέπει να αυξηθεί προσωρινά η λιγνιτική παραγωγή και να παραταθεί η λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων.

Δεν πρόκειται όμως για ελληνική πρωτοτυπία. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται ήδη η γερμανική, η ιταλική και η βρετανική κυβέρνηση. Τώρα μας πληροφορούν ότι η νίκη του ευρωατλαντικού άξονα στον ενεργειακό πόλεμο με τη Ρωσία έχει μεγαλύτερη σημασία από την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Ασφαλώς η υποκριτική επίκληση και το κάλπικο ενδιαφέρον για την προστασία του περιβάλλοντος είχαν αποκαλυφθεί πολύ πριν από την επικίνδυνη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. Είχαν αποκαλυφθεί με τις καταστροφικές για το περιβάλλον επιλογές για να προωθηθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις της «πράσινης μετάβασης» στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Ετσι, παρά τις διακηρύξεις για την εξοικονόμηση Ενέργειας, αναδείχθηκε το φυσικό αέριο σε στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, τη στιγμή που αυτή η επιλογή οδηγεί σε σπατάλη έως και 50% της περιεχόμενης σ' αυτό Ενέργειας.

Οι εγκαταστάσεις γιγαντιαίων αιολικών πάρκων οδήγησαν σε καταστροφή δασικών εκτάσεων, ακόμα και μέσα σε περιοχές Natura και σε αρνητικές επιδράσεις στον υδροφόρο ορίζοντα και στην αντιμετώπιση πλημμυρικών φαινομένων σε παρακείμενες περιοχές. Δεκάδες είναι οι σχετικές καταγγελίες από τοπικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, που συχνά βρέθηκαν αντιμέτωπες με την κρατική καταστολή και στις οποίες συμμετείχαν ενεργά οι δυνάμεις του ΚΚΕ.

Από την εκδήλωση

Επίσης, ενώ υπήρχε συνεχής βομβαρδισμός πληροφόρησης για τους υπαρκτούς κινδύνους απ' την εξόρυξη υδρογονανθράκων, ελάχιστα ακούγαμε για τους μεγάλους κινδύνους απ' την εξόρυξη, τον διαχωρισμό και την επεξεργασία των σπάνιων γαιών που είναι απαραίτητες για να προχωρήσουν τα μεγάλα επενδυτικά προγράμματα της «πράσινης μετάβασης» και του ψηφιακού μετασχηματισμού. Ελάχιστοι έχουν πληροφορηθεί για τα τοξικά απόβλητα και τα ραδιενεργά υποπροϊόντα που αφορούν τα αναγκαία ορυκτά της «πράσινης μετάβασης». Αντίστοιχα, ούτε κουβέντα δεν ακούγεται για τις επενδύσεις καύσης των απορριμμάτων και του RDF που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα (...)

Σήμερα δύσκολα μπορούν πλέον να κρύψουν τους πραγματικούς στόχους της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης και τις ολέθριες συνέπειές της για τον λαό (...)

Η «πράσινη μετάβαση» δημιουργεί νέες ευκαιρίες για μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις (π.χ. μεγάλα αιολικά πάρκα) και ταυτόχρονα βοηθά στην ελεγχόμενη καταστροφή, στην ελεγχόμενη απαξίωση ενός μέρους του υπάρχοντος κεφαλαίου (π.χ. κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής) (...)

Ενώ η ΕΕ αποφάσισε ήδη να διαθέσει ένα μεγάλο πακέτο 300 δισ. ευρώ, τα περισσότερα ως νέα δάνεια σε κράτη - μέλη, για το νέο σχέδιο απεξάρτησης απ' τα ρωσικά καύσιμα, που αφορά επενδύσεις στις ΑΠΕ, στις υποδομές υδρογόνου, στην ενίσχυση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ. Ταυτόχρονα με την επιβολή των μέτρων των κλιματικών νόμων σε όλα τα κράτη της ΕΕ θα ανοίξει υποχρεωτικά η αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, «πράσινου» οικιακού εξοπλισμού, αναβάθμισης κτιρίων, ανοίγοντας μια μεγάλη κερδοφόρα διέξοδο για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουμε λοιπόν τους μεγάλους ωφελημένους της «πράσινης μετάβασης». Σκεφτείτε ότι μόνο για τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και της Πελοποννήσου η κοινοτική και κρατική χρηματοδότηση για έργα ενεργειακής μετάβασης αφορά ήδη ένα πακέτο επενδύσεων 7 δισ. ευρώ (...)

Τα μεγάλα κέρδη των «πράσινων» επενδυτών δεν πέφτουν φυσικά από τον ουρανό. Διασφαλίζονται με τις δικές μας θυσίες, τις πολλαπλές θυσίες των λαών της ΕΕ.

Διασφαλίζονται με το ξεζούμισμα των εργαζομένων, το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στην αύξηση της παραγωγικότητας και τους πραγματικούς μισθούς, με την αύξηση των «μαύρων» «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με αλυσίδα νομοθετικών ρυθμίσεων που κορυφώθηκαν με τον νόμο Χατζηδάκη. Διασφαλίζονται με το πανάκριβο «πράσινο» ρεύμα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ' όλη την Ευρώπη. Οι ίδιες οι βρετανικές εταιρείες προειδοποιούν φέτος για τον κίνδυνο να ξεπεράσει το 30% το ποσοστό ενεργειακής φτώχειας στη Βρετανία.

Αξίζει να θυμηθούμε τις υποσχέσεις όλων των αστικών κυβερνήσεων ότι με την απελευθέρωση της αγοράς και τον ανταγωνισμό των ομίλων θα πέσουν οι τιμές, θα έχουμε φτηνό ρεύμα και να δούμε τι έγινε στην πραγματικότητα.

Ετσι, στην Ελλάδα η εγχώρια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη έγινε με τεχνητό τρόπο πιο ακριβή απ' την παραγωγή με εισαγόμενο φυσικό αέριο και από ΑΠΕ, γιατί υποχρεώθηκε να αγοράζει δικαιώματα εκπομπών ρύπων, στο πλαίσιο του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Ρύπων της ΕΕ. Το κόστος αγοράς των δικαιωμάτων μιας λιγνιτικής μονάδας να ρυπαίνει έφτασε τον Σεπτέμβρη του 2021 να είναι διπλάσιο απ' το κόστος παραγωγής μιας λιγνιτικής μεγαβατώρας.

Δηλαδή, χωρίς τις δεσμεύσεις του Εμπορίου Ρύπων το κόστος λιγνιτικής παραγωγής θα μπορούσε να μειωθεί στο 1/3 του σημερινού.

Ετσι, τεχνητά, η εγχώρια λιγνιτική παραγωγή έγινε πιο ακριβή και οι αστικές κυβερνήσεις κάλυψαν με άφθονη προπαγάνδα την εγκληματική πολιτική της απολιγνιτοποίησης.

Σήμερα, ο πρωθυπουργός μιλά ξανά για την ιστορική ευκαιρία ενίσχυσης των εισοδημάτων που θα εξασφαλίσει σ' όλους τους κατοίκους η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Μαθαίνουμε μάλιστα ότι η Κοζάνη θα είναι μια απ' τις 100 «πράσινες» «έξυπνες» πόλεις της ΕΕ.

Η αλήθεια είναι ότι η Δυτική Μακεδονία κατέχει σήμερα την πρωτιά στην ανεργία ανάμεσα σ' όλες τις Περιφέρειες της Ελλάδας. Η αλήθεια είναι ότι τα λαϊκά στρώματα ζουν στον αναπνευστήρα των προγραμμάτων απασχόλησης και κατάρτισης ανέργων.

Η αλήθεια είναι ότι στο ενεργειακό κέντρο της Ελλάδας οι δημότες υποβάλλουν αιτήσεις για εκπτώσεις, για να αντιμετωπίσουν το κόστος τηλεθέρμανσης.

Πριν, λοιπόν, μιλήσουν για «έξυπνες» πόλεις και «έξυπνα» σπίτια, ας φροντίσουν όλες οι οικογένειες, όλα τα σπίτια να μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους για θέρμανση, κλιματισμό, ηλεκτροδότηση (...)

Η πολιτική της απολιγνιτοποίησης, με το σταδιακό κλείσιμο των λιγνιτικών σταθμών, η αποδοχή των κοινοτικών δεσμεύσεων για το εμπόριο ρύπων και η ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε βασικό καύσιμο μετάβασης, υλοποιήθηκαν απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση αυτών των αντιλαϊκών κατευθύνσεων διαμόρφωσε, ως κυβέρνηση, το 2018 το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), το οποίο με δευτερεύουσες αλλαγές υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Την τετραετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η παραγωγή ρεύματος από εγχώριο λιγνίτη μειώθηκε κατά 50%, έκλεισαν οι λιγνιτικές μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς και δεν προχώρησε η κατασκευή νέων μονάδων (...)

Ομως, η συνενοχή των αστικών κομμάτων δεν αφορά μόνο την απολιγνιτοποίηση (...)

Ολοι στηρίζουν τις νέες επιλογές της κυβέρνησης που θα αυξήσουν αντί να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, με αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρικού ρεύματος απ' το Ισραήλ και την Αίγυπτο με βάση τα σχέδια EuroAsia και EuroAfrica (...)

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι επίσης συνένοχοι για τη βαριά έμμεση φορολογία στα καύσιμα. Η εκτίναξη των κρατικών εσόδων από έμμεσους ειδικούς φόρους στην Ενέργεια, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υλοποιήθηκε με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων. Ετσι φτάσαμε το 50% της τιμής που πληρώνουμε για το πετρέλαιο, για τα καύσιμα, να είναι κρατικοί φόροι που καταλήγουν σε μεγάλο βαθμό και πάλι στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχαν οι κρατικοί φόροι και δεν έπρεπε να διασφαλιστεί το κέρδος των εισαγωγών, των ομίλων διύλισης και της χονδρικής εμπορίας, οι τιμές θα μπορούσαν να είναι μικρότερες απ' το 1/5 των σημερινών.

Εξίσου αστεία και κάλπικη είναι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση της ΝΔ για τη δημιουργία καρτέλ και την ανοχή στην κερδοσκοπία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι συνένοχοι για την «απελευθέρωση του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας», σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που είναι μια μορφή λειτουργίας της απελευθερωμένης αγοράς. Το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που απ' τη φύση του είναι το βασίλειο της κερδοσκοπίας, ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τότε ο Τσίπρας και ο υπουργός Σταθάκης μάς εξηγούσαν για τα οφέλη απ' την αύξηση των επιχειρηματικών ευκαιριών και του διασυνοριακού εμπορίου.

Τώρα παρουσιάζουν την κυβέρνηση της ΝΔ ως τη μοναδική υπεύθυνη, γιατί η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξάνεται περισσότερο σε σχέση με την Ευρωζώνη.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι μαζί επέβαλαν υψηλότερους έμμεσους φόρους στα καύσιμα σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ.

Ολοι μαζί ευθύνονται για την υψηλότερη συμμετοχή του εισαγόμενου φυσικού αερίου στο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής, σε αντίθεση με άλλες χώρες που ενίσχυσαν την παραγωγή από εγχώριες πηγές.

Ολοι στήριξαν στην πράξη ενεργά τη δημιουργία του καρτέλ των ΑΠΕ.

Ολοι μαζί διασφάλισαν το σύστημα εγγυημένων τιμών από το κράτος, με τις οποίες πληρώνονται σταθερά οι παραγωγοί ΑΠΕ διασφαλίζοντας καταρχάς σίγουρα κέρδη.

Ετσι, οι παραγωγοί ΑΠΕ δεν συμμετέχουν στην Ελλάδα στον ημερήσιο καθορισμό της τιμής του ρεύματος, ακόμα και σε μέρες που η παραγωγή τους κυριαρχεί στο ενεργειακό μείγμα.

Ολοι ευθύνονται επίσης για το γεγονός ότι η εισαγωγή φυσικού αερίου δεν βασίστηκε σε μακροπρόθεσμα διμερή συμβόλαια κι έτσι κάθε αύξηση της τιμής στη χονδρεμπορική αγορά περνάει κατά 100% στη λιανική αγορά.

Ολοι μαζί επέβαλαν τα χαράτσια, τα «πράσινα» ειδικά τέλη, τους «πράσινους» φόρους που γεμίζουν τα κρατικά ταμεία του Ειδικού Λογαριασμού για τις επιχειρήσεις ΑΠΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, έσπευσε να καλύψει ένα έλλειμμα 800 εκατ. ευρώ στον Ειδικό Λογαριασμό ενίσχυσης των μεγάλων ομίλων. Η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ότι αύξησε ξανά το έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού και έθεσε σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των «πράσινων» επενδύσεων (...)

Εξίσου κάλπικη είναι η αντιπαράθεσή τους για το ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για τις ενεργειακές κοινότητες, που θα μας οδηγήσουν τάχα στην ενεργειακή δημοκρατία. Βλέπουμε πώς αξιοποιούνται στην πράξη οι ενεργειακές κοινότητες για να αναθέσουν σε εταιρείες τα σχετικά προγράμματα ανάπτυξης φωτοβολταϊκών σταθμών και ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίων. Γι' αυτό και ήδη χρηματοδοτούνται απ' το Πράσινο Ταμείο και στηρίζονται απ' την Περιφέρεια.

Για όλους αυτούς τους λόγους η διαμάχη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ για το ποιος θα είναι ο επόμενος μηχανοδηγός του τρένου της «πράσινης μετάβασης» δεν αφορά τον λαό. Οποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προκύψει την επόμενη μέρα, θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα.

Κάθε φάρμακο που προτείνουν για κάποια απ' τις ολέθριες συνέπειες της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, μετατρέπεται σε δηλητήριο για τις άλλες. Κανένα σχέδιο δήθεν προοδευτικής διαχείρισης δεν μπορεί να ακυρώσει τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, που γεννά φυσιολογικά τις κρίσεις, την ανεργία και τη φτώχεια.

Οι κρατικές επιδοτήσεις της κυβέρνησης της ΝΔ δεν είναι μόνο ελάχιστες σε σχέση με τα βάρη που επωμίζονται οι εργαζόμενοι. Στην ουσία, μας φορτώνουν με νέα δάνεια και επιδοτούν την αύξηση των τιμών, τον πληθωρισμό και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια.

Με άλλα λόγια, οι κρατικές επιδοτήσεις προσπαθούν μάταια να γεμίσουν με νερό το τρύπιο πιθάρι των Δαναΐδων. Εξάλλου, οι κρατικές επιδοτήσεις δεν πέφτουν απ' τον ουρανό. Απ' τη δική μας φορολογία προέρχονται τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού (...)

Αυτή η διέξοδος υπάρχει. Είναι ο σοσιαλισμός. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Είναι ο ενεργός, καθημερινός ρόλος των εργαζομένων στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων. Είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός του σοσιαλισμού που μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών για να εξαλειφθούν η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία, να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας απ' τις εισαγωγές, να προστατευτούν η ασφάλεια των εργαζομένων, το περιβάλλον και η υγεία των κατοίκων.

Είναι η επιστημονική έρευνα στον σοσιαλισμό που μπορεί πλέον να αξιοποιηθεί χωρίς εμπόδια για να προβλεφθούν και να καλυφθούν έγκαιρα οι μελλοντικές λαϊκές ανάγκες, αντί να εγκλωβίζεται στην αναζήτηση των βέλτιστων λύσεων για την καπιταλιστική κερδοφορία.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα και χειροπιαστά τι μπορεί να διασφαλίσει ο σοσιαλισμός σήμερα στην Ελλάδα:

1) Αφού θα απαλλαγούμε απ' τις δεσμεύσεις του Εμπορίου Ρύπων και γενικότερα της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, τα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη θα μπορούν να αξιοποιηθούν ξανά για την ηλεκτροπαραγωγή με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης, που θα αξιοποιούν και τις νέες τεχνολογίες δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα. Θα μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν για την παραγωγή υδρογόνου, με μικρότερο κόστος απ' το αντίστοιχο της παραγωγής του από ΑΠΕ.

2) Θα προχωρήσει η κατασκευή νέων μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων και θα αυξηθεί η σχετική ηλεκτροπαραγωγή, συμβάλλοντας και στις ανάγκες άρδευσης στον τομέα της αγροτικής παραγωγής.

Δεν θα εξαρτάται πλέον ο βαθμός συμμετοχής των υδροηλεκτρικών έργων απ' τον ανταγωνισμό των ομίλων και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

3) Απαλλαγμένη απ' τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η εργατική εξουσία θα συνάψει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, με προτεραιότητα στα εντοπισμένα κοιτάσματα του Ιονίου, του Β. Αιγαίου και νότια της Κρήτης.

4) Θα δοθεί έμφαση στην εξοικονόμηση Ενέργειας και στην αναβάθμιση της εγχώριας παραγωγής υποδομών για την αξιοποίηση των ΑΠΕ, απ' την κατασκευή ηλιοθερμικών σταθμών μέχρι τον οικιακό εξοπλισμό, με προτεραιότητα τους μεγάλους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Σ' αυτό το πλαίσιο θα μειωθεί δραστικά η αξιοποίηση του φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή.

5) Με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα προσδιοριστούν το μέγεθος, η ορθή κατανομή και η χωροθέτηση των αιολικών πάρκων για να αποφευχθεί ο κορεσμός συγκεκριμένων περιοχών, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες στα δάση και στον υδροφόρο ορίζοντα. Αντίστοιχα θα προσδιορίζεται ο βαθμός αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας και της εγχώριας γεωθερμίας που έχει υψηλό συντελεστή απόδοσης.

Πάνω απ' όλα ο σοσιαλισμός θα κατοχυρώσει ότι τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, η Υγεία και η ίδια η εργατική δύναμη δεν θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα.

Οσοι αμφιβάλλουν ότι αυτά μπορούν να υλοποιηθούν, ας ρίξουν μια ματιά στην ιστορία της Σοβιετικής Ενωσης για να δουν πώς ο σοσιαλισμός σε εξαιρετικά δύσκολες καιρικές συνθήκες εξάλειψε πριν από πολλές δεκαετίες το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας και της ανεργίας (...)

Φίλες και φίλοι, τα ψέματα τελείωσαν.

Η ελπίδα βρίσκεται στη δική μας δύναμη, στην οργάνωση του δικού μας αγώνα. Και αυτή η δύναμη, η δύναμη του λαού όταν αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα χέρια του είναι πολύ μεγάλη. Δεν μπορεί να τη νικήσει κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο.

Αυτή η δύναμη του απλού εργαζόμενου όταν αποφασίσει να δράσει συλλογικά, να σημαδέψει και να αναμετρηθεί με τον πραγματικό αντίπαλό του, φάνηκε σ' όλες τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουμε μπροστά για να ξεδιπλωθεί μια πλατιά αγωνιστική πρωτοβουλία για να μην πληρώσει ξανά ο λαός τους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων και τα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Δυναμώνουμε την προσπάθεια για να αυξηθούν οι πρωτοπόρες εστίες αντίστασης. Να πολλαπλασιαστούν τα παραδείγματα της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, των «Πετρελαίων Καβάλας».

Καλούμε τους εργαζόμενους να μη δεχτούν για άλλη μια φορά να μειώσουν τις απαιτήσεις τους στα «όρια που αντέχει η οικονομία», δηλαδή στα όρια που δεν θίγονται η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Καλούμε τους εργαζόμενους να επιλέξουν τον δρόμο της πραγματικής σύγκρουσης με τις κατευθύνσεις, τις δεσμεύσεις, τις επιλογές της ΕΕ και της άρχουσας τάξης και όχι τα άσφαιρα πυρά της σοσιαλδημοκρατίας και του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Να παλέψουμε για την κατάργηση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης και όχι για μειώσεις συντελεστών στα όρια που επιτρέπει η ΕΕ.

Να απαιτήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου, 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο και όχι ψίχουλα που δεν αναπληρώνουν τις τεράστιες απώλειες της προηγούμενης δεκαετίας.

Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο και όχι να αλλάξει απλά όνομα η ρήτρα αναπροσαρμογής και να συνεχίσει στην ουσία να πληρώνει ο λαός.

Να αγωνιστούμε για την κατάργηση των δεσμεύσεων του εμπορίου ρύπων και γενικότερα της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, για να αξιοποιηθούν ο λιγνίτης και τα εγχώρια ορυκτά καύσιμα (...)

Σας καλούμε να μην εναποθέσετε τις ελπίδες σας στη μάταιη αναζήτηση απ' τα πάνω μιας καλύτερης κυβέρνησης, ενός δήθεν μικρότερου κακού απ' την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σας καλούμε να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ για να καταδικάσουμε όλους τους συνένοχους για τη σημερινή κατάσταση στην Πτολεμαΐδα και στη Δυτική Μακεδονία.

Να ρίξουμε κόκκινο στη νύχτα. Να ακυρώσουμε τα σχέδια της άρχουσας τάξης, που για όλους εμάς προβλέπουν μόνο νέες θυσίες.

Ελάτε να βαδίσουμε μαζί στον ίδιο δρόμο, στον δρόμο της ανατροπής. Ελάτε να παλέψουμε όλοι μαζί για τη ζωή που μας αξίζει.

Πυρήνας της σχετικής ευρωενωσιακής νομοθεσίας είναι η αναθεώρηση του άθλιου «συστήματος εμπορίου της ρύπανσης (ΣΕΔΕ - ETS)» που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί το θεμελιώδες εργαλείο της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ.

Τι είναι το Σύστημα Εμπορίου Ρύπανσης (ΣΕΔΕ - ETS); Για να πούμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα, πρόκειται για το «Χρηματιστήριο της βρωμιάς». Κυριολεκτικά! Με βάση αυτό τα κράτη - μέλη της ΕΕ απονέμουν στους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους δωρεάν δικαιώματα να ρυπαίνουν (έτσι ακριβώς!). Οταν κάποιες επιχειρήσεις εξαντλήσουν αυτά τα δικαιώματα «βρωμιάς» - καταστροφής του περιβάλλοντος πρέπει να αγοράσουν καινούργια, που αυτήν τη φορά θα τα πληρώσουν. Και πού τα βρίσκουν;

Με βάση το ΣΕΔΕ - ETS οι επιχειρήσεις που για διάφορους λόγους δεν έχουν εξαντλήσει τα δικά τους δικαιώματα «βρωμιάς» τα βγάζουν σε πλειστηριασμό, κι έτσι δημιουργείται ένα «χρηματιστήριο της βρωμιάς και της καταστροφής του περιβάλλοντος». Η νομοθεσία της ΕΕ δεν απαγορεύει σε κανέναν επιχειρηματικό όμιλο να καταστρέφει το περιβάλλον, την υγεία και τη ζωή του λαού, αρκεί να πληρώνει.

Αυτή είναι η περιβόητη «αρχή» της ΕΕ «Ο ρυπαίνων πληρώνει» για να συνεχίσει να ρυπαίνει. Σ' αυτό το άθλιο χρηματιστήριο η «ρύπανση», όπως «κομψά» χαρακτηρίζουν οι αστοί τη βρωμιά, την καταστροφή του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, παίρνει μια τιμή που πληρώνουν όσοι όμιλοι αγοράζουν σ' αυτούς που πουλάνε. Σ' αυτό το αλισβερίσι κάποιοι όμιλοι βγάζουν πολλά λεφτά.

Μήπως όμως χάνουν τα μονοπώλια που πληρώνουν για να ρυπαίνουν; Οχι βέβαια! Τα μονοπώλια ό,τι πληρώνουν σε δικαιώματα να βρωμίζουν το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή το μετακυλούν στο τελικό κόστος του προϊόντος που παράγουν και πουλάνε, πράγμα που σημαίνει ότι το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ως καταναλωτές κι ως φορολογούμενοι αφού οι κρατικές και ευρωενωσιακές επιδοτήσεις που πληρώνει από την τσέπη του ο λαός ενισχύουν τα μεγάλα επιχειρηματικά σχέδιά τους.

Η νέα νομοθεσία της ΕΕ προχωράει σε αναθεώρηση του υπάρχοντος συστήματος ETS και εντάσσει οικονομικούς κλάδους που πριν δεν εντάσσονταν σ' αυτό, όπως οι αεροπορικές και θαλάσσιες μεταφορές¹, ενώ δεν διστάζει να εντάξει και τις οδικές μεταφορές και τις «εκπομπές από τα κτίρια», που σημαίνει ότι τα λαϊκά νοικοκυριά εκτός από τις άλλες επιβαρύνσεις θα πληρώνουν και «πράσινο πρόστιμο» γιατί χρησιμοποιούν παλιά αυτοκίνητα (και μάλιστα μετά το 2035 αν δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρικά αυτοκίνητα) ή γιατί έχουν στα σπίτια τους ή τις πολυκατοικίες λέβητες πετρελαίου.

Τόσο απύθμενη είναι η δίψα των μονοπωλίων για κέρδη από τα πάντα που δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν στο «σύστημα του εμπορίου της βρωμιάς» μέχρι και την καύση των απορριμμάτων, την πιο βλαβερή και θανατηφόρα μορφή διαχείρισης των σκουπιδιών, η οποία όμως έχει αποδειχτεί από τις πιο κερδοφόρες δραστηριότητες του κεφαλαίου, όπως συμβαίνει με την αθλιότητα της καύσης σκουπιδιών μέσα στον αστικό ιστό της πόλης του Βόλου από την πολυεθνική «ΑΓΕΤ - Lafarge».

Η «πράσινη μετάβαση» που υλοποιούν τα όργανα της ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις αποτελεί κερδοφόρα διέξοδο είτε για λιμνάζοντα κεφάλαια των μονοπωλίων είτε για επενδύσεις ομίλων που τους τοποθετούν σε ευνοϊκή θέση απέναντι σε ανταγωνιστές τους σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ και σε αυτά άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και δυνάμεων (ΗΠΑ, Κίνας).

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η συζήτηση του «πράσινου» νομοθετικού πακέτου της ΕΕ, τα λόμπι των επιχειρηματικών ομίλων όλων των κλάδων της καπιταλιστικής οικονομίας «στρατοπέδευσαν» στις εγκαταστάσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Αλλωστε, με σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων έχουν το ελεύθερο να «αλωνίζουν» στα γραφεία των ευρωβουλευτών, να οργανώνουν «επισκέψεις», συναντήσεις, «ενημερώσεις» κ.λπ., αρκεί να το δηλώνουν².

Ολο αυτό το διάστημα οι επιχειρηματικοί όμιλοι κάθε οικονομικού κλάδου έγραφαν άρθρα της νομοθεσίας, έσβηναν άλλα, «διόρθωναν» αυτά που δεν τους συνέφεραν, προσέθεταν και αφαιρούσαν ή διόρθωναν λέξεις, φράσεις, παραγράφους, ημερομηνίες έναρξης ισχύος προς όφελος των συμφερόντων τους. Το «μοναδικό εκλεγμένο σώμα της ΕΕ», όπως προσπαθεί να παρουσιάσει το Ευρωκοινοβούλιο η δράκα των εκπροσώπων των μονοπωλίων, προτίμησε τον απλούστερο δρόμο. Ας γράψουν τους νόμους αυτοί που ...ξέρουν - και για τα συμφέροντα των οποίων άλλωστε το Ευρωκοινοβούλιο τους ψηφίζει.

Ελα όμως που τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων είναι ανταγωνιστικά. Υπάρχουν όμιλοι που «έγκαιρα» επένδυσαν σε νέες τεχνολογίες και προσάρμοσαν την παραγωγική τους δραστηριότητα και ικανότητα στον νέο κερδοφόρο ορίζοντα της «πράσινης μετάβασης», της «Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας». Αλλοι όμιλοι, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, δεν ήθελαν ή δεν μπόρεσαν έγκαιρα να προσαρμοστούν στον δρόμο της «πράσινης κερδοφορίας» και απαιτούν από τα όργανα της ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις μεταβατική περίοδο προσαρμογής και επιπλέον ευρωενωσιακές και κρατικές ενισχύσεις.

Κι εκεί άρχισε ένα καινούργιο γαϊτανάκι. Τα επιχειρηματικά λόμπι που είδαν τις απαιτήσεις τους να μη συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση που θα ερχόταν για ψήφιση ξημεροβραδιάζονταν στα γραφεία των ευρωβουλευτών για να τους πείσουν να υπογράψουν, να καταθέσουν και βέβαια να ψηφίσουν διάφορες τροπολογίες που είχαν συντάξει οι ίδιες οι επιχειρήσεις με βάση τα δικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις.

Από κοντά εμφάνιζαν ως υποστηρικτές αυτών των τροπολογιών και διάφορες ΜΚΟ «καταναλωτών» και «συμπαθούντων» για τα βάσανα των επιχειρηματιών. Ο κόπος τους έπιασε τόπο. Τις ίδιες ακριβώς τροπολογίες των επιχειρήσεων «ω του θαύματος!» τις υπέγραψαν και τις κατέθεσαν δεκάδες ευρωβουλευτές από κοινού αν και προέρχονταν από τις πιο διαφορετικές χώρες, από τα πιο διαφορετικά εθνικά κόμματα και από διαφορετικές πολιτικές ομάδες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι το «μόνο εκλεγμένο από τους λαούς», όπως διατείνονται, όργανο της ΕΕ! Για να κάνει, όπως και τ' άλλα όργανα της ΕΕ, τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό των μονοπωλίων, και πάνω απ' όλα «στο όνομα των λαών».

Δεν είναι κρυφό ότι κάθε τροπολογία που υποστήριζαν οι διάφοροι όμιλοι κοστολογούνταν για τα συμφέροντά τους σε εκατομμύρια ευρώ, όπως άλλωστε και οι τροπολογίες που περιλάμβαναν οι αρχικές εκθέσεις της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Ευρωκοινοβουλίου. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τροπολογία που ονομάστηκε «τροπολογία της "Ferrari"»³.

Στον πόλεμο των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων τα αστικά πολιτικά ρεύματα - οι πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο ανάλογα με τους δεσμούς που διατηρούν με τους αντίστοιχους ομίλους - ανέλαβαν τον ρόλο των επικεφαλής σ' έναν «πόλεμο δι' αντιπροσώπων», εκπροσωπώντας τα αντίστοιχα μονοπωλιακά συμφέροντα.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ανέλαβε την υπεράσπιση των τμημάτων του κεφαλαίου που απαιτούν μεγαλύτερη ευρωενωσιακή και κρατική χρηματοδοτική στήριξη και ελεγχόμενη «πράσινη μετάβαση». Σοσιαλδημοκράτες και «Πράσινοι» στηρίζουν την ενδυνάμωση των τμημάτων του κεφαλαίου (στα οποία άλλωστε οι «Πράσινοι» οφείλουν τη σημερινή πολιτική τους θέση) που επένδυσαν στην «πράσινη κερδοφορία» (βλ. ΑΠΕ, εναλλακτικά καύσιμα κ.λπ.), ενώ θλιβερός συνοδοιπόρος στον διαγκωνισμό των ανταγωνιστικών μερίδων του κεφαλαίου ακολουθεί η ομάδα της αυτοονομαζόμενης «Αριστεράς» (της μετονομασμένης GUE).

Στην ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για την κομβική νομοθεσία της αναθεώρησης του «Συστήματος Εμπορίας Ρύπανσης» επικράτησαν οι τροπολογίες που είχαν γράψει και προωθήσει τα λόμπι επιχειρήσεων που στήριξε το ΕΛΚ. Οι Σοσιαλδημοκράτες, αφού ζήτησαν ολιγόλεπτη διακοπή για να συμβουλευτούν τα επιχειρηματικά λόμπι που στήριζαν μαζί με τους «Πράσινους», τα κόμματα του ΚΕΑ και αυτά που το ακολουθούν στην ομάδα της «Αριστεράς», τελικά απέρριψαν το τελικό κείμενο, ώστε να υπάρξει νέα προσπάθεια συμβιβασμού των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, που θα έρθει για ψηφοφορία τις επόμενες βδομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο.

Τα γεγονότα εκθέτουν εκείνες τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως τους Podemos, τον ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. που προσπάθησαν να εμφανίσουν τον «πόλεμο» των μονοπωλιακών συμφερόντων ως διαμάχη μεταξύ των «δεξιών» και «αριστερών» δυνάμεων δήθεν για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Τα μονοπώλια θα καταλήξουν σε συμβιβασμό, έστω κι αν θα είναι προσωρινός και εύθραυστος. Το αποτέλεσμά του θα είναι, όπως και σήμερα, η επιβολή ενός δυσβάσταχτου βάρους στη ζωή του εργαζόμενου λαού. Η εκτόξευση των τιμών της Ενέργειας και των καυσίμων απ' τον προηγούμενο Αύγουστο, με την κλιμακούμενη ενεργειακή φτώχεια, τις αυξήσεις στις τιμές των εμπορευμάτων και τον πληθωρισμό, είναι τελικά αντανάκλαση της πολιτικής της «πράσινης ανάπτυξης» ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων.

Η «πράσινη μετάβαση» φτωχοποιεί τον λαό. Τα νομοθετικά μέτρα της ΕΕ, των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων που τα υλοποιούν και όλων των αστικών κομμάτων που τα χειροκροτούν υποχρεώνουν τον λαό να πληρώνει τα «πράσινα» κέρδη των ομίλων με «πράσινους» φόρους και τέλη, το πανάκριβο «πράσινο ρεύμα», με την υποχρεωτική αντικατάσταση υποδομών, εξοπλισμού, αυτοκινήτων με αντίστοιχα «πράσινα».

Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που καταστρέφει το περιβάλλον. Αλλωστε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη καταστροφής (μεταξύ άλλων και) του περιβάλλοντος στις μέρες μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπου όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που υποκριτικά ανησυχούν για τις εκπομπές CO₂, τον στηρίζουν, προωθούν την περαιτέρω εμπλοκή τους και απειλούν ως και με πυρηνικά.

Απέναντι σε όλα αυτά, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε τους κανονισμούς που τέθηκαν σε ψηφοφορία, αποκάλυψε και καταψήφισε τους αντιλαϊκούς μηχανισμούς που θεσπίζουν αυτοί, ενώ αρνήθηκε να πάρει μέρος στους ανταγωνισμούς των ομίλων και τον πόλεμο των τροπολογιών με σημαδεμένους στόχους από τα μεγάλα συμφέροντα.

Για τον εργαζόμενο λαό υπάρχει μόνο ένας δρόμος για το δικαίωμά του στη ζωή και την ευημερία. Η εξουσία και η οικονομία στα χέρια του λαού. Κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής παραγωγής γιατί μόνο σ' αυτόν τον δρόμο μπορεί να προλαμβάνονται προβλήματα, να αντιμετωπίζονται συνδυασμένα και σχεδιασμένα οι επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, να εξασφαλίζεται η ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Αυτόν τον δρόμο μπορεί να βαδίσει ο λαός μας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, ενάντια στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου, επιβεβαιώνοντας ότι: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, για να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.

Παραπομπές

1. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο «καθάρισε», αφού επέβαλε να συμπεριληφθεί στην έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου η απαίτησή του να μην πληρώνει τίποτε, καθώς με βάση τη σχετική διάταξη ο τελικός υπεύθυνος για την πληρωμή πρέπει να είναι «ο φορέας εκμετάλλευσης ενός πλοίου», δηλαδή «τρέχα γύρευε», από το ναυλωτή μέχρι καμιά ανύπαρκτη «shipping company» με έδρα τα νησιά Καϋμάν ή του Σολομώντα...

2. Τσουνάμι συναντήσεων με λομπίστες της βιομηχανίας του άνθρακα έχει προηγηθεί (και ακολουθήσει) των ψηφοφοριών για το ETS: «Η έγκριση τροπολογιών που αποσκοπούν στην παροχή μεγαλύτερης ελευθερίας στους πιο βρώμικους τομείς της Ευρώπης έδειξε ότι η στενή πλειοψηφία των νομοθετών τάσσεται υπέρ μιας συντηρητικής προσέγγισης για τη δράση για το κλίμα», σχολιάζει το «politico». «Ο γερμανικός κολοσσός του χάλυβα "Thyssenkrupp" είχε επτά συναντήσεις με βασικούς ευρωβουλευτές που εργάζονταν για την πρόταση ETS, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής νομοθέτη του ΕΛΚ Peter Liese. Η Eurofer και η Ομοσπονδία Γερμανικής Βιομηχανίας πραγματοποίησαν από έξι συναντήσεις με τον Liese. Η Hydrogen Europe, η οποία υποστηρίζει μια ταχύτερη σταδιακή κατάργηση, συμμετείχε σε πέντε συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένων δύο με τον Liese.

https://www.politico.eu/article/europe-emissions-climate-change-lobbying-war/

3. Οι Ιταλοί κατασκευαστές πολυτελών αυτοκινήτων κατάφεραν να εξασφαλίσουν εξαίρεση για τις αυτοκινητοβιομηχανίες τους, όπως η «Ferrari», η «Bugatti» και η «Lamborghini» από την de facto απαγόρευση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, τη λεγόμενη «εξαίρεση της "Ferrari"».