Εκρηκτικά τα προβλήματα, ταπεινωτικές συνθήκες κράτησης. Να κουκουλώσει το πρόβλημα επιχειρεί η κυβέρνηση
Σε απεργία πείνας, με κύριο αίτημα τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, βρίσκονται πάνω από 5.500 κρατούμενοι σε φυλακές της χώρας. Η κατάσταση είναι εκρηκτική, καθώς οι συνθήκες κράτησης όχι απλά το σωφρονισμό των κρατουμένων δεν υπηρετούν, αλλά ούτε καν σε ανθρώπινα όντα δεν ταιριάζουν. Οι απάνθρωπες αυτές και ταπεινωτικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνθήκες είναι και η κύρια αιτία που οδήγησε τους κρατούμενους σε μαζική συμμετοχή στην απεργία πείνας.
Το «κύμα» διαμαρτυρίας στις φυλακές, από τη στιγμή που ξέσπασε, στις αρχές του μήνα και όσο περνούν οι ημέρες, κλιμακώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των απεργών πείνας αυξάνεται καθημερινά από την ημέρα που η αποχή από το συσσίτιο μετατράπηκε σε απεργία πείνας: Από τους 3.500 στις 8 Νοέμβρη ξεπερνούν τους 5.500 μέχρι τώρα.
Αυτή τη στιγμή η πληρότητα των φυλακών ξεπερνά το 200%. Ενώ η συνολική χωρητικότητα των φυλακών ανέρχεται σε 7.500 θέσεις, κρατούνται περισσότεροι από 12.000, με αποτέλεσμα άνθρωποι να κοιμούνται στο πάτωμα ακόμα και μέσα σε τουαλέτες. Οπως καταγγέλλουν οι κρατούμενοι, κελιά στον Κορυδαλλό με εσωτερική τουαλέτα που είχαν κατασκευαστεί για ένα άτομο, αυτή τη στιγμή «φιλοξενούν» τέσσερα άτομα, ενώ επισημαίνουν ακόμα και την έλλειψη πόρτας στην τουαλέτα.
Ιδιαίτερα αυξημένος είναι ο αριθμός των υποδίκων, των τοξικοεξαρτημένων και των αλλοδαπών. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 45% των κρατουμένων για παραβιάσεις του νόμου περί ναρκωτικών είναι και οι ίδιοι τοξικοεξαρτημένοι. Αυτοί, αντί να βρίσκονται σε ειδικά κέντρα απεξάρτησης κρατουμένων, όπως αυτό στον Ελαιώνα, που υπολειτουργεί με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βιώνουν τις απάνθρωπες συνθήκες των φυλακών. Απαράδεκτη αναφορικά με τα παραπάνω είναι και η αναγγελθείσα ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο της απόφασης - πλαίσιο του Συμβουλίου της ΕΕ (2004/757/ΔΕΥ), που προβλέπει μειωμένες ποινές για τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Ουσιαστικά οδηγεί σε σταδιακή αποποινικοποίηση της διακίνησης, με δραματικές συνέπειες στην αύξηση της τοξικοεξάρτησης, όπως δείχνουν τα στοιχεία της πρόσφατης έκθεσης του Παρατηρητηρίου για τα Ναρκωτικά της ΕΕ.
Στα κελιά συμβιώνουν χρήστες με άλλους παραβάτες, υπόδικοι με κατάδικους, ελαφροποινίτες με βαρυποινίτες, ενώ οι ασθενείς αφήνονται ουσιαστικά στην τύχη τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες κρατουμένων, φορείς του ιού του AIDS και φυματικοί συμβιώνουν δίπλα στους υπόλοιπους κρατούμενους. Στα σωφρονιστικά καταστήματα η απουσία μόνιμων ιατρικών και υγειονομικών υποδομών είναι παντελής. Το μοναδικό νοσοκομείο και ψυχιατρείο κρατουμένων στην Ελλάδα είναι στον Κορυδαλλό, υπάγονται στο υπουργείο Δικαιοσύνης αντί στο ΕΣΥ, ενώ δε διαθέτουν ειδικευμένους γιατρούς. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι ασκούν χρέη νοσοκόμου...
Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας το ...«έργο» των προκατόχων της, δεν έχει σκοπό να δώσει ουσιαστικές λύσεις στα φλέγοντα προβλήματα. Αντίθετα, τα μέτρα που έχει εξαγγείλει, φανερώνουν ότι επιχειρεί να «ξεμπερδέψει» όπως - όπως, να εκτονώσει την κατάσταση και να μεταθέσει το πρόβλημα και το κόστος του στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, στις οικογένειες των φυλακισμένων. Αυτό καταμαρτυρεί και η πλήρης απουσία μέτρων στήριξης των αποφυλακισμένων.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τα 4/5 των αποφυλακισμένων καταλήγουν ξανά στη φυλακή. Παράλληλα, οι απαραίτητες για το σωφρονισμό των κρατουμένων εκπαιδευτικές, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες δεν έχουν καμία θέση στις ελληνικές φυλακές. Το ίδιο και το ειδικευμένο προσωπικό, που θα συμβάλει στην ψυχοκοινωνική στήριξή τους.
Οπως πολύ εύστοχα σημείωνε ήδη από το 2007 η «Δημοκρατική Συσπείρωση», η αποφόρτωση των φυλακών είναι απαραίτητη, όμως δεν μπορεί να περιορίζεται σε βελτιωτικές προτάσεις, αλλά να συνδέεται με ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα επανένταξης των αποφυλακισμένων, με έμφαση στους ανήλικους παραβάτες.
Σε ανακοίνωσή του (11/11/2008), το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε για την κατάσταση στις φυλακές:
«Η μαζική απεργία πείνας και η διαμαρτυρία των κρατουμένων στις φυλακές της χώρας φανερώνει πόσο οξυμένη και απάνθρωπη είναι η κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να αναλάβει τις ευθύνες της και να πάρει άμεσα μέτρα για τη διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης των κρατουμένων. Η όξυνση του προβλήματος είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ». Και τόνιζε ότι «οι κρατούμενοι δεν πρέπει να στερούνται κανένα άλλο δικαίωμα, εκτός από την ελευθερία τους».
Γενικότερα, το ΚΚΕ σχετικά με το ζήτημα των φυλακών απαιτεί:
Το θέμα των συνθηκών διαβίωσης και κυρίως τα προβλήματα των ευαίσθητων ομάδων κρατουμένων, όπως είναι οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών, οι ανήλικοι, οι γυναίκες και οι υπόδικοι, έφερε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο το ΚΚΕ, με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε η βουλευτής του Βέρα Νικολαΐδου προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Σωτήρη Χατζηγάκη, την περασμένη Πέμπτη.
«Μπροστά σ' αυτά τα προβλήματα διαβίωσης που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι, η κυβέρνηση», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η βουλευτής του ΚΚΕ, «προγραμματίζει την ανέγερση νέων φυλακών με τη μέθοδο του ΣΔΙΤ»!
(όχι μόνο ...είμαστε όλοι Αμερικάνοι)
Ποιος λογικός άνθρωπος δε βλέπει πως ετούτος ο κόσμος που στοιβάζεται μέσα στους απαράδεκτους θαλάμους και στις βρώμικες τουαλέτες σαν τις σαρδέλες, που τον μεταχειρίζονται σαν ζώο, που τον εξευτελίζουν, δε γεμίζει τα στήθια του με δηλητηριασμένο θυμό; Ενα δηλητηριασμένο θυμό, που, με μαθηματική ακρίβεια, θα μετατραπεί σε βία. Μια βία, που θα έρθει να προστεθεί στον ήδη διαμορφωμένο βίαιο χαρακτήρα του. Οι φυλακές, τελικά, δε βγάζουν «σωφρονισμένους» ανθρώπους, όπως, υποτίθεται, πρέπει να κάνουν, βγάζουν θυμωμένους ανθρώπους. Ανθρώπους, που έχουν ταλαιπωρηθεί και ορκίστηκαν εκδίκηση!
Το σύνολο σχεδόν των φυλακισμένων έχουν μπει φυλακή πολύ πριν ακόμα συλληφθούν! Εχουν μπει στη φυλακή την ίδια μέρα που γεννήθηκαν. Ολο αυτό το διάστημα, από τη μέρα, δηλαδή, που γεννήθηκαν μέχρι τη μέρα που μεταφέρθηκαν στις φυλακές, ήταν το διάστημα που χρειάστηκε η μεταγωγή τους. Το διάστημα αυτό για κάποιους ήταν πολύ σύντομο (οι ανήλικοι κρατούμενοι) και για κάποιους άλλους λίγο μεγαλύτερο (μέχρι την ενηλικίωσή τους).
Κανένας, βέβαια, δεν αθωώνει τους κρατούμενους. Εχουν και αυτοί τις ευθύνες τους. Και είναι πολλές. Στην πίεση που δέχτηκαν, αντέδρασαν λάθος! Αντί να κάνουν την οργή τους αγώνα, υποχώρησαν! Δεν είχαν την ευφυία, την υπομονή, τη γνώση, τη θέληση... να δώσουν τη σωστή μάχη. Στην ουσία, το έβαλαν στα πόδια. Και τρέχοντας, οπισθοχωρώντας, μπήκαν στη φυλακή. Τους έκλεισαν στη φυλακή για μικροκλοπές, για ναρκωτικά, για εκμετάλλευση γυναικών. Για εγκλήματα δηλαδή, που, τελικά, στρέφονται σε βάρος της δικής τους οικογένειας (με την ευρεία έννοια).
Η ελληνική κοινωνία, πνιγμένη στα δικά της μεγάλα προβλήματα, άκουσε μιαν ακόμα κραυγή απελπισίας. Περισσότεροι από 10.000 κρατούμενοι, από 21 φυλακές της χώρας, κατέβηκαν σε απεργία πείνας! Πράξη απελπισίας και, την ίδια στιγμή, πράξη αγώνα για αξιοπρέπεια! Οι φυλακισμένοι ενώθηκαν για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης. Για σεβασμό!
Αυτό που συμβαίνει στις φυλακές είναι, τελικά, και δική μας υπόθεση. Ο λαός, οι εργαζόμενοι δε συμφωνούν με την ...τρέχουσα εγκληματικότητα. Δε συμφωνούν με τη «διέξοδο» των ναρκωτικών. Ούτε με το κοινό έγκλημα. Δεν πιστεύουν σε τέτοιες αντιδράσεις. Ομως, επειδή και οι κρατούμενοι είναι άνθρωποι, η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι απαιτούν ανθρώπινες φυλακές. Απαιτούν υπεύθυνες συμπεριφορές από την πολιτεία.
Ωστόσο, και για να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις και για να μη συναινούμε σε φρούδες ελπίδες, ανθρωπινότερες φυλακές προϋποθέτουν εξελιγμένη ανθρώπινη κοινωνία, ανθρώπινο κοινωνικό σύστημα. Κοινωνικό σύστημα, που θα προλαβαίνει και δε θα την έχει στημένη, για να τιμωρεί! Και, μάλιστα, δύο φορές. Τη μια, όταν σε σπρώχνουν στο έγκλημα και, την άλλη, όταν σε έχουν χώσει στη φυλακή!