Ποιος λογικός άνθρωπος δε βλέπει πως ετούτος ο κόσμος που στοιβάζεται μέσα στους απαράδεκτους θαλάμους και στις βρώμικες τουαλέτες σαν τις σαρδέλες, που τον μεταχειρίζονται σαν ζώο, που τον εξευτελίζουν, δε γεμίζει τα στήθια του με δηλητηριασμένο θυμό; Ενα δηλητηριασμένο θυμό, που, με μαθηματική ακρίβεια, θα μετατραπεί σε βία. Μια βία, που θα έρθει να προστεθεί στον ήδη διαμορφωμένο βίαιο χαρακτήρα του. Οι φυλακές, τελικά, δε βγάζουν «σωφρονισμένους» ανθρώπους, όπως, υποτίθεται, πρέπει να κάνουν, βγάζουν θυμωμένους ανθρώπους. Ανθρώπους, που έχουν ταλαιπωρηθεί και ορκίστηκαν εκδίκηση!

Το σύνολο σχεδόν των φυλακισμένων έχουν μπει φυλακή πολύ πριν ακόμα συλληφθούν! Εχουν μπει στη φυλακή την ίδια μέρα που γεννήθηκαν. Ολο αυτό το διάστημα, από τη μέρα, δηλαδή, που γεννήθηκαν μέχρι τη μέρα που μεταφέρθηκαν στις φυλακές, ήταν το διάστημα που χρειάστηκε η μεταγωγή τους. Το διάστημα αυτό για κάποιους ήταν πολύ σύντομο (οι ανήλικοι κρατούμενοι) και για κάποιους άλλους λίγο μεγαλύτερο (μέχρι την ενηλικίωσή τους).

Κανένας, βέβαια, δεν αθωώνει τους κρατούμενους. Εχουν και αυτοί τις ευθύνες τους. Και είναι πολλές. Στην πίεση που δέχτηκαν, αντέδρασαν λάθος! Αντί να κάνουν την οργή τους αγώνα, υποχώρησαν! Δεν είχαν την ευφυία, την υπομονή, τη γνώση, τη θέληση... να δώσουν τη σωστή μάχη. Στην ουσία, το έβαλαν στα πόδια. Και τρέχοντας, οπισθοχωρώντας, μπήκαν στη φυλακή. Τους έκλεισαν στη φυλακή για μικροκλοπές, για ναρκωτικά, για εκμετάλλευση γυναικών. Για εγκλήματα δηλαδή, που, τελικά, στρέφονται σε βάρος της δικής τους οικογένειας (με την ευρεία έννοια).

Η ελληνική κοινωνία, πνιγμένη στα δικά της μεγάλα προβλήματα, άκουσε μιαν ακόμα κραυγή απελπισίας. Περισσότεροι από 10.000 κρατούμενοι, από 21 φυλακές της χώρας, κατέβηκαν σε απεργία πείνας! Πράξη απελπισίας και, την ίδια στιγμή, πράξη αγώνα για αξιοπρέπεια! Οι φυλακισμένοι ενώθηκαν για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης. Για σεβασμό!

Αυτό που συμβαίνει στις φυλακές είναι, τελικά, και δική μας υπόθεση. Ο λαός, οι εργαζόμενοι δε συμφωνούν με την ...τρέχουσα εγκληματικότητα. Δε συμφωνούν με τη «διέξοδο» των ναρκωτικών. Ούτε με το κοινό έγκλημα. Δεν πιστεύουν σε τέτοιες αντιδράσεις. Ομως, επειδή και οι κρατούμενοι είναι άνθρωποι, η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι απαιτούν ανθρώπινες φυλακές. Απαιτούν υπεύθυνες συμπεριφορές από την πολιτεία.

Ωστόσο, και για να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις και για να μη συναινούμε σε φρούδες ελπίδες, ανθρωπινότερες φυλακές προϋποθέτουν εξελιγμένη ανθρώπινη κοινωνία, ανθρώπινο κοινωνικό σύστημα. Κοινωνικό σύστημα, που θα προλαβαίνει και δε θα την έχει στημένη, για να τιμωρεί! Και, μάλιστα, δύο φορές. Τη μια, όταν σε σπρώχνουν στο έγκλημα και, την άλλη, όταν σε έχουν χώσει στη φυλακή!