ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Μουντζουρωμένο» το ... «λευκό χαρτί»

Λέξη τη λέξη «μουντζουρώνεται» το υποτιθέμενο «λευκό χαρτί» του πολυδιαφημισμένου «διαλόγου» του υπουργείου Παιδείας για την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Μετά τη χτεσινή συνάντηση του υπουργού Α. Σπηλιωτόπουλου με την πρώην υπουργό Μ. Γιαννάκου, προέκυψε:

Πρώτον ότι το «έργο» και οι «μεταρρυθμίσεις» που έχει προωθήσει μέχρι τώρα η κυβέρνηση παραμένουν και επεκτείνονται. Αρα η φιλοσοφία της όποιας αλλαγής στο εξεταστικό θα υπακούει στην ίδια πολιτική που θέλει σχολείο και πανεπιστήμιο να λειτουργούν ανταποδοτικά ως επιχείρήσεις, να χρυσοπληρώνουν οι γονείς και να αλωνίζουν οι επιχειρηματίες...

Δεύτερον, ότι οι εξετάσεις δεν καταργούνται, όπως παραπλανητικά ισχυρίζονται κάποιοι κύκλοι, αλλά θα αποδεσμευτεί το λύκειο από αυτές. Αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση κατάργηση των φροντιστηρίων, ούτε εξασφάλιση μιας καλύτερης προοπτικής σπουδών και, παραπέρα, προοπτικής εργασίας για τους νέους.

Τρίτον, ότι η προεργασία που έχει γίνει από την επιτροπή σοφών του ΕΣΥΠ είναι σε ισχύ και ότι θα αντιγραφούν «καλές πρακτικές» από άλλες χώρες. Δηλαδή, θα συζητήσουμε πώς θα καμουφλάρουμε καλύτερα την ταξική επιλογή...

Τα παραπάνω κάθε άλλο παρά λευκό χαρτί αποτελούν για το «διάλογο». Αντιθέτως ξεκαθαρίζουν ότι θα διατηρηθούν όλα τα αρνητικά στοιχεία της ταξικής επιλογής για το ποιο παιδί θα συνεχίζει και ποιο όχι τις σπουδές του στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Οσο για τα παιδιά που δε θα φτάνουν στα ΑΕΙ, ο δρόμος παραμένει ο ίδιος με σήμερα: Χαμηλού επιπέδου ακριβοπληρωμένη κατάρτιση σε ΙΕΚ και διάφορα άλλα μαγαζιά κατάρτισης.

Συντηρητικά ξεσπαθώματα...

Η συζήτηση που έχει φουντώσει τις τελευταίες μέρες για το πανεπιστημιακό άσυλο, έχει ξεσηκώσει τις πιο ακραίες συντηρητικές φωνές. Μέσα σ' όλους τους σοφούς που κάνουν τις αναλύσεις τους το τελευταίο διάστημα, δημοσιογράφοι ζήτησαν και τη γνώμη της πρώην υπουργού Παιδείας, Μαριέττας Γιαννάκου, μετά τη χτεσινή συνάντησή της με τον νυν υπουργό Α. Σπηλιωτόπουλο. Και η Μ. Γιαννάκου είπε τα εξής:

«'Η οι αρχές οι πανεπιστημιακές με τις προσπάθειες που κάνουν - και για πρώτη φορά βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να κάνουν τέτοιες προσπάθειες - μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε εγώ που είμαι φοιτητής και πρωτομπαίνω στο πανεπιστήμιο να μη μου δημιουργεί κανείς πρόβλημα στο να μάθω, στο να πάω στη γραμματεία μου, στο να καθίσω στην αίθουσά μου, στο να πάω στη βιβλιοθήκη να διαβάσω ή θα καλέσουν τη δικαιοσύνη. Ενα από τα δύο»...

Δηλαδή, ή οι πρυτάνεις θα γίνουν αστυνομικοί και δικαστές μέσα στα ιδρύματα... ή θα φωνάζουν για επέμβαση τους πραγματικούς αστυνομικούς και δικαστές!

Και παρακάτω, η πρώην υπουργός ισχυρίστηκε ότι ο νόμος - πλαίσιο σέβεται το άσυλο «γιατί εμείς δε θέλαμε να καταργήσουμε το άσυλο, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ιδεών»...

Δηλαδή, μας είπε κιόλας ότι το άσυλο είναι άχρηστο και μήπως να χρωστάμε και χάρη στην κυβέρνηση που δεν το κατάργησε όντας «άχρηστο»..;

Αυταπάτες με το Ταμείο Εγγυοδοσίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με όρους ...«μπέσας» προσεγγίζει πλέον τις τράπεζες η κυβέρνηση για το θέμα των δανείων που εγγυάται το Ταμείο Εγγυοδοσίας.

Μια προσέγγιση εξαρχής άτοπη, άδοξη και αβάσιμη....

Οπως και το πρόγραμμα της κυβέρνησης, τάχα υπέρ των μικρών επιχειρήσεων. Ο Κ. Χατζηδάκης δήλωσε ότι «και οι τράπεζες πρέπει να τιμήσουν την υπογραφή τους». Και παρουσίασε στοιχεία ότι από τις 15 του περασμένου Δεκέμβρη που ξεκίνησε, κι ενώ έχουν υποβληθεί χιλιάδες αιτήσεις, έχουν προωθηθεί και εγκριθεί από το Ταμείο Εγγυοδοσίας 739 αιτήματα.

Την ίδια ώρα, το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας σημειώνει τα αιτήματα των τραπεζών για εγγύηση επί του συνόλου του δανείου και επιπλέον προμήθεια 1% και κάνει λόγο για τραπεζική τακτική «που θέτει υπό αμφισβήτηση το βαθμό αναγνώρισης της κοινωνικής τους ευθύνης» (των τραπεζών), ενώ «έχουν δεχτεί μεγάλη ενίσχυση της πολιτείας με θυσία της ελληνικής κοινωνίας».

Κατά τα φαινόμενα, μόνο η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι τράπεζες μπορεί να έχουν και «μπέσα»...

ΚΚΕ και κρίση

Το ΚΚΕ, εδώ και πολύ καιρό, είχε προειδοποιήσει τους εργαζόμενους της χώρας. Οι πανηγυρισμοί των κυβερνώντων, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, για τους ρυθμούς αύξησης της ελληνικής οικονομίας, ήταν πανηγυρισμοί που δεν αφορούσαν τους εργαζόμενους. Και οι δύο τους θριαμβολογούσαν για τα επιχειρηματικά κέρδη. Για το γεγονός ότι - και οι μεν και οι δε - είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν μια μακρόχρονη πορεία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, αδιαφορώντας για την κατάσταση και τα προβλήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων συνολικά.

Το ΚΚΕ είχε ξεκάθαρη θέση και αργότερα. Οταν τον περασμένο Σεπτέμβρη, με αφορμή την εμφάνιση της κρίσης αρχικά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα στις ΗΠΑ, και στη συνέχεια και στην παραγωγή, ο Κ. Καραμανλής διαβεβαίωνε ότι άλλο ΗΠΑ και άλλο ΕΕ, ισχυριζόμενος ότι τέθηκε ως στόχος «ο καλύτερος συντονισμός και η ενίσχυση της διαφάνειας στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να αποφεύγονται προβλήματα, όπως αυτά που δημιουργήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες». Η απάντηση του Κόμματος δε χώραγε διπλή ανάγνωση: «Καμιά μορφή διαχείρισης - έλεγε - δεν μπορεί να ματαιώσει την κρίση», αφού «το οικονομικό μοντέλο της ΕΕ δεν είναι διαφορετικό από αυτό των ΗΠΑ, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός».

Το ΚΚΕ πολύ έγκαιρα διατύπωσε τις εκτιμήσεις των κομμουνιστών για την επερχόμενη κρίση, την οποία οι εγκέφαλοι της ΕΕ και των ντόπιων απολογητών της ανακάλυψαν τώρα, διαβάζοντας τις εκθέσεις των Βρυξελλών. Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ο καπιταλισμός ο ίδιος, το εκμεταλλευτικό σύστημα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων για τους λίγους και της συνεχούς αφαίμαξης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων οδηγεί σε αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις. Κρίσεις αναπόφευκτες και κατά το παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον, όλων των καπιταλιστικών οικονομιών.

Το ΚΚΕ από το προηγούμενο φθινόπωρο είχε τονίσει πως οι εργαζόμενοι της χώρας οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι οικονομικές κρίσεις, που μοιραία ξεσπούν στις διάφορες καπιταλιστικές χώρες, δείχνουν ότι ο καπιταλισμός δεν είναι παντοδύναμος. Το αντίθετο, μάλιστα. Αποτελεί ένα σύστημα πλήρους παρασιτισμού και σήψης, εξαιτίας της ίδιας του της φύσης, του ατομικού χαρακτήρα της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και της ατομικής ιδιοποίησης του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Το ΚΚΕ - αυτό και μόνον αυτό - κατάγγειλε, από την πρώτη στιγμή, τα δεκάδες δισεκατομμύρια που προώθησε η κυβέρνηση στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, ως μέτρα που αποβλέπουν αποκλειστικά στη σωτηρία και στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου, να ξεπεράσει τη φάση της δικής του κρίσης. Απέρριψε τις μεθοδεύσεις των εκπροσώπων του κεφαλαίου για μείωση της απασχόλησης και των αποδοχών των εργαζομένων και άλλα μέτρα υπονόμευσης της θέσης τους. Κατάγγειλε τους σχεδιασμούς των κυβερνώντων, που απεργάζονται νέα αντιδραστικά πακέτα μέτρων. Αποκάλυψε τους διάφορους οπορτουνιστές, που πρόβαλλαν ως λύση την ...ελεγχόμενη παροχέτευση νέων κεφαλαίων προς την πλουτοκρατία.

Οι κομμουνιστές, και τώρα, που η συζήτηση για την κρίση γενικεύεται, σταθερά και αποφασιστικά εξακολουθούν να κινούνται στην ίδια γραμμή. Η λαϊκή απάντηση είναι μία και μοναδική: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Στο μονόδρομο της στήριξης της ολιγαρχίας που ακολουθούν τα κόμματα του δικομματισμού και οι άλλοι οπαδοί της ΕΕ, οι εργαζόμενοι θα αντιτάξουν το μονόδρομο της προστασίας των δικών τους συμφερόντων, προχωρώντας σε κοινή πάλη αντεπίθεσης για τις άμεσες λαϊκές ανάγκες.