ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γνωρίζουν, αλλά δεν τους συμφέρει

Η κρίση είναι παράξενη λέξη. Μπορεί να αφορά στην καπιταλιστική κρίση, μπορεί να αφορά και στην κρίση που κάνει ένας άνθρωπος για την καπιταλιστική κρίση, μπορεί, απλά, να αφορά στη νευρική κρίση στην οποία πέφτουν διάφοροι όταν στριμώχνονται. Σ' ορισμένους, και το άκουσμα μόνο της λέξης κρίση προκαλεί πανικό.

Στους «αντιεξουσιαστές», πάντως, που δεν ξέρουν πώς να κάνουν τη μανούβρα ώστε και τον καπιταλισμό να στηρίξουν και «αντιεξουσιαστές» να παραμείνουν, προκαλεί κώφωση. Ετσι, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δεν άκουσε, γράφει στο κύριο άρθρο της, συγκεκριμένες προτάσεις για την κρίση. Εντάξει, δεν άκουσε. Ούτε διάβασε; Γιατί και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένες προτάσεις κατέθεσαν. Κι αυτές οι προτάσεις είναι ακριβώς αυτά που ζητάει ο ΣΕΒ, αυτά που προβλέπει το νέο σχέδιο σταθερότητας και η ΕΕ. Είναι προτάσεις, που προβλέπουν κι άλλο γονάτισμα των εργατών για να ξεπεράσουν την κρίση οι καπιταλιστές.

Και καλά δεν άκουσε, ούτε διάβασε τι λένε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Το ΚΚΕ, όμως; Πάνω από πέντε μήνες, τουλάχιστον, πριν, το ΚΚΕ και μιλάει, και γράφει, και στέλνει στις εφημερίδες τις θέσεις του για την καπιταλιστική κρίση που έρχεται. Και δεν παραπέμπει σε κανένα μακρινό μέλλον τη λύση. Εδώ και τώρα καταθέτει αιτήματα για άμεση ανακούφιση και απόκρουσή της. Από τη σκοπιά των εργαζομένων, όμως. Εφτασε να καταθέτει ως και σχέδια νόμου (π.χ. για την ανεργία) κι, ακόμα καλύτερα, έκανε καθαρό ότι στηρίζει τα αιτήματα των εργατών, όπως τον κατώτερο μισθό στα 1.400 ευρώ. Προτάσεις, λοιπόν, έχουν κατατεθεί. Αλλά δεν είναι προτάσεις για τη σωτηρία των καπιταλιστών. Γι' αυτό και οι «αντιεξουσιαστές» μας δεν τις άκουσαν.

Για να μπορούν αύριο να πλασάρουν ως προτάσεις διάφορα «ναι μεν αλλά και έτσι και αλλιώς», που καταλήγουν πάντα στον περίφημο δημοκρατικό καπιταλισμό, που και τα κέρδη υπάρχουν, και οι άνθρωποι περνάνε καλά όσο περισσότερο αυξάνουν τα κέρδη.

Καλό το καλαμπούρι, αλλά τα πράγματα είναι δύ-σκο-λα!

Το ΚΚΕ το είπε απλά: Να ετοιμαστεί το κίνημα, με όρους αντεπίθεσης, για να μπορέσει και να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες, αλλά και να ανοίξει το δρόμο για ουσιαστικές αλλαγές σε μια κατεύθυνση όπου δε χωράνε τα καπιταλιστικά κέρδη.

Ακούνε - δεν ακούνε διάφοροι, εδώ είμαστε κι έτσι συνεχίζουμε.

Ασχετο: Αυτό που συμβαίνει στα εγγλέζικα σχολεία δεν είναι άλλο από ένα καλό δείγμα τού τι σημαίνει η κρίση για τον κόσμο των επιχειρήσεων. Τα μονοπώλια γιγαντώνονται. Ασφαλώς υπάρχουν και χαμένοι. Οτι αυτό συμβαίνει και στην εκπαίδευση που λειτουργεί σαν επιχείρηση δε σημαίνει τίποτα άλλο απ' ό,τι για κάθε επιχείρηση. Το ζήτημα παραμένει τι δουλειά έχουν οι επιχειρήσεις στα σχολεία. Οτι θα έχουν ίσως ένα πρόβλημα όσοι ήδη πάνε για τέτοιο πτυχίο, αν το μαγαζί τους δεν εξαγοραστεί κι απλά κλείσει, είναι ένα πρόβλημα. Αλλά έτσι είναι, όταν αποφασίζεις να έχεις πτυχίο από μαγαζί κι όχι από κανονικό σχολείο.

ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΝΕ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ; «Η κρίση είναι πολύ σοβαρή και πρέπει να διατυπωθούν συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Εδώ και τώρα. Από όλες τις πλευρές. Ανεξαρτήτως εκλογολογίας, πρόωρων εκλογών ή Ευρωεκλογών (που μόνο δημοψήφισμα δεν μπορεί να είναι, από τη φύση, τη λογική, τον σκοπό, το αντικείμενο και το εκλογικό σύστημα) ή προεδρικής εκλογής. Αυτές τις συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις δεν τις ακούσαμε. Και πρέπει να τις ξέρουμε» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Σ' ΟΛΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ: «Το ψάξιμο σε ό,τι έχει απομείνει στα καφάσια και στα ράφια των μανάβικων ή στους πάγκους της λαϊκής αγοράς το απομεσήμερο είναι συνήθεια των Ευρωπαίων, που μετρά από τα χρόνια του Μεσαίωνα. Από τότε οι Ευρωπαίοι καταναλωτές αναζητούσαν "χορταράκια" και "υπερώριμα" φρούτα, αρκεί "να τρώγονταν". Ωστόσο, στη Γαλλία, τα σχόλια των ΜΜΕ για το πώς η συνήθεια αυτή μεταβάλλεται σε φαινόμενο που γνωρίζει μεγάλη έξαρση όλο και πληθαίνουν» (το ρεπορτάζ στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΕΙΝΩΝΤΕΣ: «Οταν μπαίνετε σε σούπερ μάρκετ γεμίστε το καροτσάκι όπως παλιά, ώστε να χορτάσετε το μάτι σας. Οταν φτάσετε στο ταμείο, όμως, βάλτε στις σακούλες τα μισά και λιγότερα. Θα φύγετε με αίσθημα ευφορίας (...) κόψτε το τσιγάρο. Με 3 ευρώ την ημέρα που κοστίζει το πακέτο, αγοράζετε το ψωμί και το γάλα του σπιτιού. Και ο καφές περιττός είναι. Αν, όμως, σώνει και καλά θέλετε οπωσδήποτε καφεδάκι, πιέστε το στο σπίτι σας και μετά πηγαίνετε στο καφενείο της γειτονιάς. Η θέρμανση επίσης αποτελεί μια ξεπερασμένη και δαπανηρή συνήθεια. Αγοράστε 4 ή 5 κουβέρτες και εξασφαλίστε θέρμανση για χρόνια (...) μείνατε ξαφνικά χωρίς δουλειά; Καθίστε και συντάξτε έναν ευρύ κατάλογο με όλους τους συγγενείς και φίλους (που εργάζονται) και αρχίστε να δανείζεστε λίγα και από όλους» (συμβουλές επιβίωσης στον καιρό της κρίσης από τον Χρ. Θεοχαράτο στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ - ΔΙΩΞΕΙΣ σε συνδικάτα και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Συναίνεση αντί εκλογών

ΤΑ ΝΕΑ: Στρώνουν φόρους στον δρόμο για τις κάλπες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο Γ. Παπανδρέου ρίχνει το γάντι

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΘΕΑΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Η ΧΩΡΑ: Δίνει φτερά στην Ολυμπιακή

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ο ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΖΗΤΑΩ εκλογές τώρα / ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ και υπευθυνότητα

Η ΑΥΓΗ: Στέλνουν τον λογαριασμό σε εκατομμύρια μικροϊδιοκτήτες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φορολογική αναδίπλωση

ΕΘΝΟΣ: ΡΙΧΝΕΙ το γάντι για εκλογές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στροφή οικονομικής πολιτικής

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ξήλωσαν την πολιτική τους

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΜΕΤΡΑ σωτηρίας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΓΕΝΝΑΙΑ ΜΕΤΡΑ για 870.000 επαγγελματίες κ.ά.

Αυτονόητα ερωτήματα

«Η διακήρυξη της Μπολόνιας, που την υπέγραψαν οι υπουργοί Παιδείας 29 ευρωπαϊκών κρατών το 1999, καλούσε τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια να οργανωθούν σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα παράγουν και θα πουλούν γνώση μέσα στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας της γνώσης. Στο ίδιο πνεύμα σήμερα, το γαλλικό υπουργείο Παιδείας επιχειρεί την ιδιωτικοποίηση της πανεπιστημιακής έρευνας, ξεσηκώνοντας τους φοιτητές στο πλευρό των καθηγητών τους. Πολλοί από αυτούς τους καθηγητές αναρωτιούνται (στη γαλλική εφημερίδα «Σιντ-Ουέστ»): Τι αξία θα έχει μια πανεπιστημιακή έρευνα για τις επιπτώσεις της κινητής τηλεφωνίας στη δημόσια υγεία, όταν αυτή η έρευνα θα χρηματοδοτείται από τις επιχειρήσεις που παρέχουν τις υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας; Τι αξία θα έχουν τα στοιχεία μιας έρευνας για την εγκληματικότητα, όταν αυτή η έρευνα θα χρηματοδοτείται από τις εταιρείες παροχής ιδιωτικών φρουρών;

Το σωτήριο Δημόσιο

Η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόσφατα την πρόθεσή της να κρατικοποιήσει τα ιδιωτικά σχολεία, που, όπως έγραψε η εφημερίδα «Γκάρντιαν», γίνονται ολοένα και πιο προβληματικά. Οι επενδυτές που τα συντηρούσαν αποσύρουν τα λεφτά τους για να τα σιγουρέψουν από την κρίση. Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι γονείς, που μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης δεν μπορούν πια να πληρώνουν τα δίδακτρα. Παίρνουν τα παιδιά τους από τα ιδιωτικά και τα πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία, που έχουν γεμίσει ασφυκτικά από χιλιάδες νέους μαθητές. Τα ιδιωτικά σχολεία απλώνουν το χέρι στο κράτος και επαιτούν για τη διάσωσή τους, όπως ακριβώς έκαναν οι τράπεζες.

Ετσι ή αλλιώς, διά ταύτα μονοπώλια

Ο κίνδυνος της κατάρρευσης έχει πυροδοτήσει στα βρετανικά ιδιωτικά σχολεία μια δαρβινική διαδικασία: ένα κύμα συγχωνεύσεων και εξαγορών, καθώς το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όπως ακριβώς και στον κόσμο των επιχειρήσεων. Είναι η ίδια διαδικασία που είχαν οραματιστεί για τα πανεπιστήμια όσοι είχαν δεχτεί την επιφοίτηση του πνεύματος της Μπολόνιας: ένας άγριος ανταγωνισμός που θα οδηγούσε σε μονοπώλια της γνώσης. Μόνο που σήμερα αυτή τη διαδικασία την υπαγορεύει ο πανικός».

(τα αποσπάσματα από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).