Η κρίση είναι παράξενη λέξη. Μπορεί να αφορά στην καπιταλιστική κρίση, μπορεί να αφορά και στην κρίση που κάνει ένας άνθρωπος για την καπιταλιστική κρίση, μπορεί, απλά, να αφορά στη νευρική κρίση στην οποία πέφτουν διάφοροι όταν στριμώχνονται. Σ' ορισμένους, και το άκουσμα μόνο της λέξης κρίση προκαλεί πανικό.

Στους «αντιεξουσιαστές», πάντως, που δεν ξέρουν πώς να κάνουν τη μανούβρα ώστε και τον καπιταλισμό να στηρίξουν και «αντιεξουσιαστές» να παραμείνουν, προκαλεί κώφωση. Ετσι, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δεν άκουσε, γράφει στο κύριο άρθρο της, συγκεκριμένες προτάσεις για την κρίση. Εντάξει, δεν άκουσε. Ούτε διάβασε; Γιατί και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένες προτάσεις κατέθεσαν. Κι αυτές οι προτάσεις είναι ακριβώς αυτά που ζητάει ο ΣΕΒ, αυτά που προβλέπει το νέο σχέδιο σταθερότητας και η ΕΕ. Είναι προτάσεις, που προβλέπουν κι άλλο γονάτισμα των εργατών για να ξεπεράσουν την κρίση οι καπιταλιστές.

Και καλά δεν άκουσε, ούτε διάβασε τι λένε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Το ΚΚΕ, όμως; Πάνω από πέντε μήνες, τουλάχιστον, πριν, το ΚΚΕ και μιλάει, και γράφει, και στέλνει στις εφημερίδες τις θέσεις του για την καπιταλιστική κρίση που έρχεται. Και δεν παραπέμπει σε κανένα μακρινό μέλλον τη λύση. Εδώ και τώρα καταθέτει αιτήματα για άμεση ανακούφιση και απόκρουσή της. Από τη σκοπιά των εργαζομένων, όμως. Εφτασε να καταθέτει ως και σχέδια νόμου (π.χ. για την ανεργία) κι, ακόμα καλύτερα, έκανε καθαρό ότι στηρίζει τα αιτήματα των εργατών, όπως τον κατώτερο μισθό στα 1.400 ευρώ. Προτάσεις, λοιπόν, έχουν κατατεθεί. Αλλά δεν είναι προτάσεις για τη σωτηρία των καπιταλιστών. Γι' αυτό και οι «αντιεξουσιαστές» μας δεν τις άκουσαν.

Για να μπορούν αύριο να πλασάρουν ως προτάσεις διάφορα «ναι μεν αλλά και έτσι και αλλιώς», που καταλήγουν πάντα στον περίφημο δημοκρατικό καπιταλισμό, που και τα κέρδη υπάρχουν, και οι άνθρωποι περνάνε καλά όσο περισσότερο αυξάνουν τα κέρδη.

Καλό το καλαμπούρι, αλλά τα πράγματα είναι δύ-σκο-λα!

Το ΚΚΕ το είπε απλά: Να ετοιμαστεί το κίνημα, με όρους αντεπίθεσης, για να μπορέσει και να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες, αλλά και να ανοίξει το δρόμο για ουσιαστικές αλλαγές σε μια κατεύθυνση όπου δε χωράνε τα καπιταλιστικά κέρδη.

Ακούνε - δεν ακούνε διάφοροι, εδώ είμαστε κι έτσι συνεχίζουμε.

Ασχετο: Αυτό που συμβαίνει στα εγγλέζικα σχολεία δεν είναι άλλο από ένα καλό δείγμα τού τι σημαίνει η κρίση για τον κόσμο των επιχειρήσεων. Τα μονοπώλια γιγαντώνονται. Ασφαλώς υπάρχουν και χαμένοι. Οτι αυτό συμβαίνει και στην εκπαίδευση που λειτουργεί σαν επιχείρηση δε σημαίνει τίποτα άλλο απ' ό,τι για κάθε επιχείρηση. Το ζήτημα παραμένει τι δουλειά έχουν οι επιχειρήσεις στα σχολεία. Οτι θα έχουν ίσως ένα πρόβλημα όσοι ήδη πάνε για τέτοιο πτυχίο, αν το μαγαζί τους δεν εξαγοραστεί κι απλά κλείσει, είναι ένα πρόβλημα. Αλλά έτσι είναι, όταν αποφασίζεις να έχεις πτυχίο από μαγαζί κι όχι από κανονικό σχολείο.