ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Τρομο-πόλεμος» κατά του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Είμαστε σε πόλεμο», διαμηνύει «κυβερνητική πηγή», μέσω του χτεσινού πρωτοσέλιδου του «Ελεύθερου Τύπου». «Το φαινόμενο της μαζικής τρομοκρατίας πια που υπάρχει στη χώρα και της λογικής του αντάρτικου πόλεων συμβαίνει εδώ, στην Ελλάδα, στην Κολομβία και ενδεχομένως και στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού και δεν υπερβάλλω και πρέπει να μας απασχολήσει», υπερακοντίζει ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης από το ΠΑΣΟΚ. Είναι ολοφάνερο πού το πάνε κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και μηχανισμοί καταστολής. Αξιοποιώντας προβοκατόρικες επιθέσεις σαν αυτές τις τελευταίες στο «Αλτερ», τη «Σίτιμπανκ» και κατά του καθηγητή Εγκληματολογίας Γ. Πανούση, καλλιεργούν στο έπακρο την τρομολαγνεία, δημιουργώντας την εικόνα ότι πλέον το πράγμα δεν πάει άλλο και «κάτι πρέπει να γίνει» επειγόντως. Η εντύπωση μάλιστα ότι «είμαστε σε πόλεμο» δεν αφήνει περιθώρια για το είδος της «αντίδρασης» από την πλευρά του κράτους. Στον «πόλεμο», όπως είναι γνωστό, επιτρέπεται η χρήση όλων των μέσων, ενώ αναστέλλονται όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες... Ηδη στη σκιά των τρομοκρατικών χτυπημάτων κυρώθηκαν από τη Βουλή οι δύο τρομοσυμβάσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, ενώ ακούγονται πιο έντονα «φωνές» για ενίσχυση των (αντι)τρομοκρατικών μηχανισμών καταστολής κ.ά. Μόνο όσοι εθελοτυφλούν, δεν μπορούν να διακρίνουν ότι στο στόχαστρο του «πολέμου» είναι το λαϊκό κίνημα που θέλουν να δέσουν χειροπόδαρα εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης...

Θράσος οπορτουνιστών...

Κάθε άλλο παρά ξαφνιάζει ο τρόπος με τον οποίο ο οπορτουνισμός στέκεται απέναντι στο Συνέδριο του ΚΚΕ. «Εκ στόματος κοράκου, κρα» ή για να γινόμαστε κατανοητοί άλλος βλέπει το «φάντασμα του Στάλιν» να πλανάται εντός της αιθούσης, άλλος βλέπει «Συνέδριο περιορισμένης ευθύνης». Τα παραμορφωτικά γυαλιά του αντικομμουνισμού τους επιτρέπουν να βλέπουν ό,τι θέλουν να δουν. Μερικές φορές «ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη»...

Γιατί, το να μιλά ο Ν. Βούτσης σημαίνον στέλεχος του ΣΥΝ για «Συνέδριο Περιορισμένης Ευθύνης» τρεις μέρες αφότου ο ΣΥΝ βγήκε από ένα Συνέδριο - παρωδία, είναι τουλάχιστον προκλητικό. Υπενθυμίζουμε ότι οι σύνεδροι του ΣΥΝ κλήθηκαν και ψήφισαν σε ποσοστό 82% ένα πρόγραμμα 400 σελίδων για το οποίο δεν είχαν ιδέα, αφού δε συζητήθηκε ποτέ, πουθενά.

Να εγκαλεί το ΚΚΕ ότι δε μιλά για την κρίση είναι επίσης προκλητικό. Ας ψάξει να βρει πότε το ΚΚΕ μίλησε και για την κρίση και για τις αιτίες της και για τα καθήκοντα του κινήματος για την αντιμετώπισή της. Για παράδειγμα, για να μην κουράζεται μπορεί να πάει στις σχετικές παραγράφους ήδη από το προηγούμενο, το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Κι ας ψάξει να βρει πότε έκανε κάτι ανάλογο ο ΣΥΝ.

... για να μην αποκαλυφτούν

Χρειάζεται θράσος να εγκαλεί το ΚΚΕ ότι δεν κάνει ίχνος αυτοκριτικής ανήκοντας σ' ένα κόμμα του οποίου ο πρόεδρος απ' το βήμα του Συνεδρίου τους, τράβηξε τ' αυτιά στους ελάχιστους που ζήτησαν αυτοκριτική για την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, λέγοντάς τους «δεν πετάμε τίποτα ούτε τα υπέρ ούτε τα κατά μας»...

Οπως θράσος χρειάζεται για να εγκαλεί το ΚΚΕ ότι «ψαρεύει στα θολά απόνερα του συστήματος». Το στέλεχος του ΣΥΝ για το πρόγραμμα του οποίου ο συντάκτης του δήλωσε στο Συνέδριο: «Πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων προτείνουμε. Δε θα το προτείναμε αν πιστεύαμε ότι ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται»...!

Ας μείνουμε σ' αυτά, γι' αυτούς που μία και μόνο ευθύνη συναισθάνονται και μάλιστα πλήρως, την ευθύνη τους να συμβάλουν ως ανάχωμα, ως εξωραϊστές του καπιταλισμού, στη διάσωσή του, ευελπιστώντας να τους αναγνωριστούν οι υπηρεσίες τους με μια θέση στη διαχείριση αυτού του συστήματος.

Πού τα είδε.., πού τα άκουσε;;;

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι εκεί στον ΣΥΝ πάσχουν από αντιΚΚΕ τύφλωση. Χτες ανακαλύψαμε ότι τους βασανίζει και αντιΚΚΕ κώφωση. Στη χτεσινή «Αυγή» διαβάσαμε για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ ότι αυτό διακήρυξε πως «Ο εχθρός παραμένει ένας, ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ», ότι το σύνθημα του Συνεδρίου για αντεπίθεση αφορά στην ένταση των επιθέσεων «εναντίον της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς». Δε γνωρίζουμε βέβαια πού τα είδε και τα άκουσε αυτά ο συντάκτης τους. Ούτε πολύ περισσότερο πού είδε ή άκουσε ότι για το ΚΚΕ «οι οπορτουνιστές φταίνε και για την κρίση» και ότι το ΚΚΕ προτείνει για «αντίδοτο στην κρίση, τον σταλινισμό»!

Βεβαίως, πουθενά δεν τα είδε γραμμένα και από κανέναν δεν τα άκουσε. Η «Αυγή» έγραψε αυτά που θα ήθελε ίσως να ακούσει προσπαθώντας και να υποδαυλίσει τα αντανακλαστικά αναγνωστών της να υπερασπιστούν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που το ΚΚΕ τάχα στοχοποιεί αναγορεύοντάς τον σε νούμερο ένα εχθρό.

Ας ξαναδιαβάσουν την εισήγηση της ΚΕ στο 18ο Συνέδριο. Οχι γιατί περιμένουμε ότι θα σταματήσουν να γράφουν ανακρίβειες. Θα συνεχίσουν. Γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο αντιπαράθεσης.

Στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής

Την παρέμβαση των δυνάμεων της ρήξης και της ανατροπής σηματοδοτούν οι εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ώστε να βγουν στο προσκήνιο οι λαϊκές δυνάμεις που όχι μόνο θα μπουν φραγμός στην καπιταλιστική λαίλαπα που με πρόσχημα την κρίση ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, αλλά και θα αντεπιτεθούν για να κατακτήσουν αυτά που τους στερεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Το ΚΚΕ με τις θέσεις και με τη δράση του μέσα στο λαϊκό κίνημα χαράσσει τη γραμμή πάλης που σήμερα επιβάλλεται να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι. Στις σημερινές συνθήκες και μπροστά στην εξελισσόμενη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος συγκρούονται δυο γραμμές. Αυτή της ρήξης και της ανατροπής με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό που προβάλλει το ΚΚΕ και αυτή της «καλύτερης διαχείρισης» του συστήματος που υπόσχονται οι αστικές κυβερνήσεις και τα ρεφορμιστικά κόμματα, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς.

Οι αστικές κυβερνήσεις τόσο στις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού όσο και στις λιγότερο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες εκπονούν το ένα μετά το άλλο «σχέδια διάσωσης» του συστήματος, προσφέροντας από τα κρατικά ταμεία άφθονο χρήμα στους πολυεθνικούς ομίλους. Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ πιστή στην προώθηση των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων χάρισε 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, ενεργοποίησε κάθε πρόγραμμα παροχής οικονομικών κινήτρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις και παράλληλα έριξε στο τραπέζι μέτρα που περιορίζουν ακόμα περισσότερο τα εργασιακά δικαιώματα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το «σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση» που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας υποσχέσεις στην ντόπια πλουτοκρατία για εξασφάλιση ζεστού χρήματος και φτηνού εργατικού δυναμικού. Οι ντόπιες δυνάμεις του οπορτουνισμού, σαν γνήσιοι απολογητές και υπερασπιστές του καπιταλισμού, αναζητούν τα αίτια της κρίσης στη «στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης» και αποδίδουν τις ευθύνες στη διαχείριση που επέλεξαν τα νεοφιλελεύθερα ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, σε μια συνειδητή πολιτική επιλογή να αθωώσουν το καπιταλιστικό σύστημα.Τα κόμματα της ολιγαρχίας και οι δυνάμεις του ρεφορμισμού επιχειρούν να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες και να εισαγάγουν παρωχημένες «Κεϋνσιανές συνταγές» για άμεση κρατική συμμετοχή στο τραπεζικό σύστημα ή σε κάποιες παραγωγικές επιχειρήσεις, ώστε να... πείσουν τους εργαζόμενους ότι μπορούν να προσμένουν δήθεν καλύτερες μέρες.

Απέναντι σ' αυτό το «μοντέλο», τις συνέπειες του οποίου έχουν δοκιμάσει στην πλάτη τους τα λαϊκά στρώματα, υπάρχει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Το Κόμμα της εργατικής τάξης καλεί το λαϊκό κίνημα να οξύνει την πάλη του, στη γραμμή της ρήξης και της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Καλεί τους εργαζόμενους, ειδικότερα σήμερα και σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, να βγάλουν ξεκάθαρα συμπεράσματα. Να συνειδητοποιήσουν ότι αν σήμερα δεν αμφισβητήσεις το μονοπώλιο, τον ιμπεριαλισμό, δεν αμφισβητήσεις την ανάπτυξη που έχει στον πυρήνα της το καπιταλιστικό κέρδος, δεν μπορείς να υπερασπίσεις ούτε επιμέρους δικαιώματα. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να βάλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.