Η «αναμόρφωση» του ασφαλιστικού συστήματος είναι - ως γνωστόν - ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τον ΣΕΒ και ο νέος πρόεδρος της ΕΕ του Συνδέσμου, Ελ. Αντωνακόπουλος, σε συνέντευξή του στο «Βήμα» της Κυριακής, λέει σχετικά: «Πιστεύουμε ότι η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος απαιτεί μια θαρραλέα πολιτική απόφαση και η εφαρμογή αυτής της απόφασης θα πρέπει να γίνει με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις. Γι' αυτό ο ΣΕΒ θα επιδιώξει να καταλήξει σε κοινές θέσεις με τους εργαζόμενους σε όσο το δυνατόν περισσότερα σημεία...».
Ισως να λείπει από τον νέο πρόεδρο της ΕΕ του ΣΕΒ η πείρα που έχουν οι παλιές «αλεπούδες» του Συνδέσμου και ίσως έτσι να εξηγείται ο τρόπος με τον οποίο εκθέτει τους «κοινωνικούς εταίρους» της ΓΣΕΕ, μιλώντας, από τη μια, για «θαρραλέα πολιτική απόφαση», που σημαίνει ότι το μαχαίρι θα μπει βαθιά, και από την άλλη ομολογώντας ότι ο όποιος... διάλογος, θα γίνει για να μειωθούν οι «αναταράξεις». Ισως πάλι οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων να τα θεωρούν όλα τόσο δεδομένα, που να μην αισθάνονται την ανάγκη να προστατέψουν τους... συνομιλητές τους.
Πάντως, μόνο για «κοινά σημεία» με τους εργαζόμενους δεν μπορεί να γίνεται σοβαρά λόγος, αφού επιδίωξη των μεν είναι να διαλύσουν την κοινωνική ασφάλιση και των δε να την υπερασπιστούν και φυσικά να τη βελτιώσουν.
Και ο πρόεδρος της ΕΕ του ΣΕΒ συνεχίζει ακάθεκτος στη ρότα «ένας είναι ο εχθρός, ο ανταγωνισμός!»: «Η βούληση για συνεργασία με τους εργαζόμενους στηρίζεται στην πεποίθηση ότι αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε έναν κοινό αντίπαλο που είναι ο ανταγωνισμός. Και στο βαθμό που μπορούμε να βρίσκουμε συναινετικές λύσεις στα ζητήματα που μας απασχολούν θα επιτυγχάνουμε κέρδη έναντι του κοινού αντιπάλου...».
Μάλιστα! Και μετά τι θα τα κάνουμε τα κέρδη, κύριε Αντωνακόπουλε; Θα τα μοιράζουμε μήπως; `Η μήπως μόνο ο εχθρός είναι... κοινός;
Αλλά πριν να φτάσουμε σ' αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, ας θέσουμε ένα άλλο, πιο άμεσο και πιο απλό: Για να αντιμετωπίσουμε τον... ανταγωνισμό, λένε τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ο ΣΕΒ φυσικά ότι πρέπει να κάνουμε δυο βασικά πράγματα: Πρώτον, να μειώσουμε δραστικά τις κοινωνικές δαπάνες που στην ΕΕ καλύπτουν το 25% του ΑΕΠ, ενώ στις ΗΠΑ μόλις φτάνουν το 15%. Επίσης, να ρίξουμε αποφασιστικά το κόστος εργασίας που στην Ευρώπη φτάνει το 46%, ενώ στις ΗΠΑ μόλις 37%...
Και αυτό μαζί με τους εργαζόμενους θα το κάνετε μήπως, κύριε Αντωνακόπουλε; `Η μήπως συνεχίζετε να μπερδεύετε τους εργαζόμενους με τους «κοινωνικούς εταίρους» σας της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ;
«Είναι προφανές, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα που προμηνύει εθνική τραγωδία. Θα μπορέσουν να γίνουν οι Αγώνες; `Η θα ξεφτιλιστούμε και θα παραιτηθούμε από τη διοργάνωση;». Αυτά έλεγε ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στο χτεσινό «Βήμα», δίνοντας τη συμβολή του στο δίλημμα, που έντεχνα καλλιεργείται τον τελευταίο καιρό και βάζει την ανάγκη διάφορων και πολύμορφων θυσιών, για να μην... ξεφτιλιστούμε.
Την ίδια μέρα που δημοσιεύτηκε το άρθρο, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Φλωρίδης, δήλωνε σε ημερίδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Οσο κι αν κοστίσουν τα έργα δεν είναι αυτό το μεγάλο γεγονός».
Σαν να λέμε, δηλαδή, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο... Το μόνο που μονίμως «ξεχνούν» να πουν είναι ποιοι θα πληρώσουν και ποιοι θα εισπράξουν...
«Η Ελλάδα μετέχει ισότιμα σε ένα εγχείρημα πολιτικής σκέψης και συντονισμού που συγκεντρώνει προοδευτικούς ηγέτες από τις πέντε ηπείρους του πλανήτη».
Κάπως έτσι τα παρουσιάζει τα πράγματα ο κ. Σημίτης στο προχτεσινό του άρθρο στο «Βήμα», σχετικά με την επερχόμενη συνεύρεση των «κεντροαριστερών» στο Βερολίνο. Τώρα, βέβαια, στη θέση «προοδευτικοί ηγέτες» βάλτε εσείς τα ονόματα αυτών των ηγετών (Κλίντον, Μπλερ, Ντ' Αλέμα, Σρέντερ κλπ.). Κατόπιν αυτού γίνεται απολύτως αντιληπτό τι νόημα έχει ο όρος «προοδευτικός» όταν εκφέρεται από τον κ. Σημίτη...
«Τη λέξη "κοσμικό κράτος" μην την ξαναπείτε για την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα είναι βεβαίως κυρίαρχο κοσμικό κράτος, αλλά ποια είναι η ταυτότητα του Ελληνος; Ο Ελλην είναι Ελλην και ορθόδοξος πιστός».
Τάδε έφη χτες στο ραδιοσταθμό «Φλας» ο Μητροπολίτης Πειραιά Καλλίνικος. Και τα ερωτήματα παραμένουν: Τελικά για τον κ. Καλλίνικο, η Ελλάδα είναι ή δεν είναι κοσμικό κράτος; Και κάτι επιπλέον: Ο μη ορθόδοξος Ελληνας είναι ή δεν είναι Ελληνας;
ΔΗΛΑΔΗ, αν καταλάβαμε καλά, τώρα εμείς πρέπει να είμαστε είτε «εκσυγχρονιστές», «ευρωπαϊστές» και να ταχθούμε υπέρ του Σημίτη είτε... «χριστιανο-πατριώτες» και να ταχθούμε υπέρ του Χριστόδουλου και του Παπαθεμελή;
Γιατί, όπως προβάλλεται το θέμα με τις ταυτότητες και με τις διαστάσεις που τεχνηέντως έχει πάρει, εκεί θέλουν να μας οδηγήσουν!
Κατά τα άλλα άπαντες υπερασπίζονται την... ελευθερία της γνώμης και την περιφρούρηση των «προσωπικών δεδομένων» των πολιτών. Ομως για το τι πραγματικά πιστεύουν οι πολίτες για όλα αυτά, κατά πόσο τους εκφράζουν οι δηλώσεις που γίνονται από εδώ και από εκεί, δε ρώτησε κανένας.
Οσο για αυτά που λέει ο Χριστόδουλος, ότι δηλαδή η κυβέρνηση είχε κρύψει προεκλογικά τις προθέσεις της για τις ταυτότητες κι αν το έλεγε θα έχανε τις εκλογές, τον διαβεβαιώνουμε ότι απέκρυψε τις προθέσεις της για πολλά άλλα πιο σημαντικά πράγματα.
Ας μας έλεγε πραγματικά τι σχεδιάζει π. χ. για το ασφαλιστικό και τι απεργάζονται τα επιτελεία της με την προσωπική επιμέλεια του πρωθυπουργού και τότε θα βλέπαμε τι εκλογές θα κερδίζανε και τι ψήφους θα παίρνανε.
ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ έτσι αυτή η ιστορία, δηλαδή οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία να περιστρέφονται γύρω από το τι θα γίνει με τον Αρη Σπηλιωτόπουλο, είναι βέβαιο ότι ο εκπρόσωπος Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα χρειαστεί... έναν εκπρόσωπο Τύπου.
Με δεδομένη τη σαφέστατη παρέμβαση του προέδρου της ΝΔ Κώστα Καραμανλή στην ΚΕ του κόμματός του το Σαββατοκύριακο, θεωρούμε ότι... είναι ο καταλληλότερος για τη θέση και τον συνιστούμε ανεπιφύλακτα!
Οσο για τον Καρατζαφέρη, είναι φανερό ότι μετά τη διαγραφή του, έχει... πολύ άχτι να βγάλει. Τελικά, άμα είσαι βουλευτής σε αυτό το κόμμα, είναι καλό πράγμα να έχεις και ένα κανάλι. Ξεδίνεις...
Βεβαίως, οι προαναφερόμενοι έχουν δώσει ήδη το δείγμα γραφής της «κεντροαριστεράς», όταν πριν ακριβώς από ένα χρόνο πραγματοποιούσαν τη δολοφονική επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας. θα μπορούσαμε να μείνουμε σ' αυτό για να καταλάβουμε τι περιεχόμενο δίνουν στην «προοδευτική διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα».
Ας αφήσουμε στην άκρη τους πρωθυπουργικούς κομπασμούς περί δήθεν ισότιμης συμμετοχής σε διεργασίες παγκόσμιας εμβέλειας. Ο ίδιος γνωρίζει ότι όσο προχωρούν οι διαδικασίες της «παγκοσμιοποίησης» και της πολιτικής ολοκλήρωσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τόσο τα λαϊκά στρώματα όσο και η χώρα θα περιθωριοποιούνται.