...Στις 12 Μάρτη του 1947 ο Αμερικανός Πρόεδρος εξήγγειλε το περιβόητο «Δόγμα Τρούμαν», για την «παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα και Τουρκία, 400 εκατομμυρίων δολαρίων». Στις 22 Μάρτη έγινε νόμος του αμερικανικού κράτους. Επίσης, ο Τρούμαν, από το καλοκαίρι του 1949 είχε ζητήσει να γίνει νόμος του αμερικανικού κράτους η ρίψη των εμπρηστικών βομβών «ναπάλμ» από αμερικανικά βομβαρδιστικά κατά των μαχητών του ΔΣΕ και στα χωριά εκείνα που παρείχαν βοήθεια στους μαχητές στην περιοχή Γράμμου - Βίτσι.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ είχαν στηρίξει με κάθε τρόπο τις προσπάθειες των ανακτόρων για συνένωση όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων σε μια «εθνική κυβέρνηση», προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον ΔΣΕ. Ετσι, η διορισμένη στις 27 Γενάρη 1947 λεγόμενη «επτακέφαλη κυβέρνηση», αποτελούμενη από τους αστούς πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων: Κ. Τσαλδάρη, Σ. Βενιζέλο, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλο, Στ. Γονατά, Ν. Ζέρβα και Απ. Αλεξανδρή, υπό τον εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό τραπεζίτη Δημ. Μάξιμο, είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας το έργο που της ανέθεσαν τα ανάκτορα και οι ΗΠΑ για τη διάλυση του ΔΣΕ και την εξόντωσή του.

Ενα άλλο έργο της κυβέρνησης, τότε, ήταν η ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης: Της Μακρονήσου (κάτι ανάλογο με το Γκουαντάναμο), του Τρίκερι, της Γιάρου, της Ικαρίας, του Αϊ Στράτη κλπ. Τα στρατόπεδα αυτά έμειναν στην Ιστορία ως τόποι εξορίας και άγριων βασανιστηρίων των κομμουνιστών και «συνοδοιπόρων». Λίγους μήνες μετά με εντολή των ΗΠΑ, διορίστηκε νέα κυβέρνηση από τους Φιλελεύθερους του Θ. Σοφούλη και το Λαϊκό Κόμμα ως καταλληλότερη...

... Αλλά οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές δε σταμάτησαν ποτέ τις επεμβάσεις τους στα Βαλκάνια - τα γεγονότα της δεκαετίας του '90 είναι νωπά...- ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζοντας να υπακούνε στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, το 1999, παραχώρησαν στεριά, θάλασσα και ουρανούς στο ΝΑΤΟ για το βομβαρδισμό της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, στέλνοντας και ελληνικά στρατεύματα κατοχής στις χώρες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Αξίζει να θυμίσουμε ότι το «Δόγμα Τρούμαν» κατάγγειλε αμέσως ο, τότε, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης ως ωμή και απροκάλυπτη επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας και το ΚΚΕ κάλεσε το λαό να υπερασπιστεί την εθνική ανεξαρτησία. Το ΚΚΕ και σήμερα είναι το μόνο κόμμα που καταγγέλλει τις βάρβαρες ιμπεριαλιστικές πολιτικές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ΕΕ και υπερασπίζεται τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι, εκτιμώντας την 90χρονη πορεία αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ και στις εκλογές να ενισχύσουν το ΚΚΕ που, διαχρονικά, σταθερά υπερασπίζεται και παλεύει για τα λαϊκά συμφέροντα.

Σύντροφε «Ριζοσπάστη»! Νιώθω την ανάγκη - έστω καθυστερημένα... - να πω ένα μεγάλο από καρδιάς ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, που πιστεύω ότι είναι ένα συνολικό ευχαριστώ όλων μας. Είναι για την προσφορά του «Ρ» σε όλους μας του ζωγραφικού πίνακα-αφίσα του Νικόλα Κιτμερίδη, που κοσμεί την ...«ΚΟΒ» του σπιτιού μου. Οσο για την αντικομμουνιστική υστερία του καθηγητή - βρε παιδί μου αυτοί οι καθηγητάδες... - και όσους απ' τις φοιτητικές παρατάξεις αντέδρασαν, όπως η ΠΑΣΠ, απαντώ - απαντάμε: 1) «Ο καλλιτέχνης δεν αντιγράφει δουλικά τη φύση, την αλλάζει και δημιουργεί πρόσωπα που γίνονται πραγματικά...» (Ιλία Ερεμπουργκ: Από το βιβλίο «Η λογοτεχνία και η αισθητική» έκδοση της ΣΕ). 2) «Η Τέχνη είναι βαθύτατα πολιτική... σκοπεύει μακροπρόθεσμα... απευθύνεται σε συνειδήσεις(...). Δεν μπορείς να σταθείς στην Τέχνη, σε κανένα σκαλοπάτι της... εάν δεν είσαι συνεχώς αγωνιζόμενος άνθρωπος» (Κώστας Καζάκος στον «Ρ»). Κι ακόμα: «Πολιτισμός είναι ο τρόπος που ζεις, που σκέφτεσαι, που αισθάνεσαι. Πολιτισμός είναι ο ίδιος ο άνθρωπος(...). Ο Πολιτισμός ανακαλύπτεται κι αναβιώνει κάθε στιγμή, μέσα από τις ίδιες τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας, τις ευθύνες μας (...). Ο κόσμος, άλλωστε, γίνεται ομορφότερος όταν υπάρχουν στη ζωή μας οράματα και ιδανικά, για έναν καλύτερο άνθρωπο, σ' έναν καλύτερο κόσμο» (Πέπη Δαράκη στον «Ρ» της 5.2.1995). Γιατί: «Οταν αφαιρέσουμε από την Τέχνη το δικαίωμα να υπηρετεί τα κοινωνικά συμφέροντα, δεν την ανυψώνουμε, αλλά την ταπεινώνουμε, γιατί της στερούμε τη ζωντανή δύναμη, τη σκέψη και την κάνουμε αντικείμενο συβαριτισμού, παιχνίδι στα χέρια των αργόσχολων τεμπελχανάδων» (Μπελίνσκι).

Φαίνεται ότι ο κύριος καθηγητής κι από κοντά του οι παρατάξεις της πολιτισμικής υποταγής είναι οπαδοί της «τέχνης για την τέχνη». Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του Μεγάλου Ποιητή μας Κώστα Βάρναλη: «Ο Αριστοφάνης, ο Ντάντες, ο Θερβάντες, ο Ζολά, ο Τολστόης κάνουνε πολιτική. Πολιτική κατά των "κακώς κειμένων". Πολιτική έξω απ' τα δόντια. Ποιος μυθολόγος της εξωπολιτικής τέχνης θα 'χει το κουράγιο να υποστηρίξει πως αυτοί οι Ηλιοι του πνευματικού στερεώματος δεν είναι μέγιστοι δημιουργοί του Λόγου; - (παρά του θέματος, π.χ. Νικόλας Κιτμερίδης).

Να λοιπόν μια απόδειξη πως η Τέχνη μπορεί να κάνει πολιτική χωρίς να πάψει να 'ναι τέχνη και μάλιστα τρισμεγάλη. Ζήτημα λοιπόν δεν υπάρχει για το αν η Τέχνη κάνει πολιτική και αν η πολιτική τη χαλάει. Ζήτημα υπάρχει μόνον ποια πολιτική δίνει ζωή και δύναμη στην τέχνη και την απλώνει στο χώρο και στο χρόνο και ποια πολιτική τη χαλάει, τη σκοτώνει και τη μεταβάλλει σε καπνό χωρίς φλόγα. Ποια πολιτική κάνει ψεύτικη τέχνη και ποια πολιτική κάνει αληθινή Τέχνη, ποια πολιτική κάνει καλή Τέχνη και ποια κάνει Τέχνη κακή».(Από το βιβλίο του Στέλιου Γεράνη «ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ» εκδ. ΣΕ). Γιατί: «Η αιτία της πνευματικής χρεοκοπίας είναι πάντα η απομάκρυνση απ' τη γνώση της βασικής αντίληψης των φαινομένων του πραγματικού κόσμου...» (Μάξιμ Γκόρκι: Από το βιβλίο «Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός», εκδ. «Μόρφωση»).

Δεν υπάρχει λόγος να υπερασπίσει κανείς το έργο του φοιτητή ζωγράφου. Το έργο υπερασπίζει τον εαυτό του και δικαιώνεται από μόνο του. Μόνο, ένα από καρδιάς ευχαριστώ - ευχαριστούμε - στον «Ριζοσπάστη» και στον φοιτητή της ΑΣΚΤ Νικόλα Κιτμερίδη, που ταιριάζουν γι' αυτόν τα ζεστά λόγια του Μέγα Ποιητή της Ρωμιοσύνης, Γιάννη Ρίτσου: «Το ταλέντο μου δε φτάνει μόνο του, βρήκα ανεξάντλητη πηγή και αντλώ απ' το σμίξιμό μου με το λαό, με την πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές».

O αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Νίκος Ζαραλής έγινε θρύλος στην περιοχή των Χασίων και, γενικότερα, στο Ν. Τρικάλων. Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Αγιόφυλλο (Βελεμίτσι) της Καλαμπάκας Τρικάλων. Γεννήθηκε στα 1916, απ' τα 5 χρόνια του έμεινε ορφανός από πατέρα. Σχολειό δεν πήγε, έγινε τσοπάνος από μικρό παιδί. Μικρόσωμος, αλλά με τη σβελτάδα του γαβριά, την παλικαριά του Αστραπόγιαννου. Πρώτος στο τρέξιμο και στο πάλεμα, άντεξε μεγάλες κακουχίες.

Πολέμησε στην Αλβανία και με το σπάσιμο του μετώπου γύρισε με τα πόδια στο χωριό, φέρνοντας μαζί του ένα πιστόλι και μια χειροβομβίδα. Στην κατοχή τον πλησίασαν εκπρόσωποι του ΕΑΜ, ζητώντας του να ενταχθεί στην Αντίσταση. Ο Ζαραλής δέχεται λέγοντας: «Θέλω να πολεμήσω για τη λευτεριά της πατρίδας μου». Εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και αναλαμβάνει αρχηγός ομάδας ανταρτών στα Χάσια.

Στους λόγους του στα χωριά της περιοχής έλεγε: «Είμαστε πατριώτες και πολεμάμε για να διώξουμε τους καταχτητές. Αλλά και όσοι συνεργάζονται με τον εχθρό κι όσοι κλέβουν το λαό να ξέρουν ότι θα τους κόψουν το κεφάλι δυο πιθαμές παρακάτω». Για τα τσιφλίκια των Μετεώρων έλεγε στους χωρικούς: «Δικά σας είναι σας το λέει ο Ζαραλής».

Με τον ΕΛΑΣ πήρε μέρος σε πολλές μάχες, όπως στη θρυλική και νικηφόρα μάχη της Μερίτσας. Βγήκε στον ΔΣΕ κι έδωσε πολλές μάχες εναντίον των αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών και των ντόπιων συνεργατών τους, του μοναρχοφασισμού. Στο άκουσμα: «Ερχεται ο Ζαραλής», έτρεμαν οι προδότες.

Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ πέρασε στη Σοβιετική Ενωση όπου δούλεψε οικοδόμος κι εκεί πέθανε. Ο Νίκος Ζαραλής έχει μείνει στη θύμηση των Τρικαλινών ως το ατρόμητο παλικάρι της Εθνικής Αντίστασης, ο σκληρός μαχητής του ΔΣΕ. Αξίζει να στηθεί ο ανδριάντας του στο χωριό τους.

Αγαπητοί αναγνώστες - επιστολογράφοι του «Ριζοσπάστη», παρακαλούμε με τις επιστολές που μας στέλνετε, έντυπα ή ηλεκτρονικά, για δημοσίευση, να στέλνετε στη διάθεση της εφημερίδας μας και τα πλήρη στοιχεία σας, ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, τηλέφωνο και διεύθυνση διαμονής σας, ώστε, αν χρειάζεται, να επικοινωνούμε μαζί σας, προκειμένου να αξιοποιείται η επιστολή σας.