Να αποχτήσει το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης δημόσιο χαρακτήρα, ζητά η Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης, με κείμενό της που προσυπογράφουν εκατό πνευματικοί άνθρωποι και καλλιτέχνες της πόλης, καλώντας τους Θεσσαλονικείς να συστρατευτούν για το δημόσιο χαρακτήρα του ΜΜ. Στο κείμενο τονίζεται ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του ρόλου του Μεγάρου μουσικής πρέπει να είναι: Η γεωγραφική υπέρβαση, χωρίς την άρνηση των τοπικών ιδιαιτεροτήτων. Ο κοινωνικός χαρακτήρας, χωρίς την απαξίωση της προσωπικής ανάγκης. Η αξιοποίηση της τεχνολογίας της εποχής μας, χωρίς απόρριψη των παραδοσιακών μέσων.

Στο κείμενο σημειώνεται ότι για λόγους εντυπώσεων εγκαινιάστηκαν την προεκλογική περίοδο το Μέγαρο Μουσικής και το Βασιλικό Θέατρο, ενώ οι εργασίες συνεχίζονται. Ελπίζοντας ότι κάποτε θα ολοκληρωθούν, η «Κίνηση Πολιτών» θέτει ανοιχτά το ζήτημα της χρήσης και των αντιλήψεων γύρω από χρήση των κτιρίων. Στο κείμενο αναφέρονται και τα παρακάτω:

«Εδώ και χρόνια η πολιτιστική ηγεμονία ασκείται εξωθεσμικά παρά την ύπαρξη υπουργείων, δημοσίων υπαλλήλων και σχετικών Εθνικών Λογαριασμών. Επιστρέφοντας σε άλλες εποχές, η διαχείριση του δημοσίου χρήματος και η άσκηση πολιτιστικής πολιτικής έχει εκχωρηθεί σε ιδιώτες συγκεκριμένου μορφώματος εξουσίας, οι οποίοι λογοδοτούν σε μεταφυσικές δυνάμεις και διαλέγονται με τη συνείδησή τους. Κατά περίπτωση επιλέγουν τους λήπτες των πολιτιστικών μηνυμάτων και προκρίνουν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, οι οποίες συμπίπτουν καμιά φορά με προσωπικές δημιουργίες. Μολονότι εισερχόμαστε στον αιώνα της πληροφορικής και της φημολογούμενης διαφάνειας, ο χρόνος σε μας παλινδρομεί στην αυλική περίοδο της βασιλικής Γαλλίας. Εμείς ετεροχρονισμένα βιώνουμε την παλινόρθωση των Βουρβόνων, χωρίς στέμμα και στο ημίφως, στην ακμή, υποτίθεται, της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και μάλιστα στη "σοσιαλδημοκρατική" εκδοχή της, όπως θέλει να εμφανίζεται η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ».

«Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αρκετοί συντελεστές, φυσικά πρόσωπα, που ενεπλάκησαν στην ανέγερση του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης έχουν προσόντα και ικανότητες. Ομως από του σημείου αυτού μέχρι την αδιαφανή, κατ' αποκλειστικότητα, διαχείριση πόρων και ανθρώπων υπάρχει μια διαφορά. Οπως υπάρχουν και τα ερωτήματα που εκκρεμούν. Ποιος αποφασίζει, με ποια κριτήρια, ποια δοσολογία και ποια σύνθεση διακρίνει τον "περιούσιο λαό του πνεύματος". Εάν αδυνατεί να εμπνεύσει η όποια ηγεσία το αίσθημα της συλλογικής προσπάθειας, εντιμότερο είναι να ομολογήσει δημόσια την ανικανότητά της, να κατονομάσει ατέλειες και οπισθοδρομικές νοοτροπίες και να θέσει ωμά το πρόβλημα του "πνευματικού μας μέλλοντος", χωρίς περιστροφές».

Οταν πριν ένα χρόνο τοποθετήθηκε ο πρώτος σπόνδυλος της αναστήλωσης του ναού του Διός στη Νεμέα, κανείς δεν «πρόσεξε» ότι είχε συμπληρωθεί με... μάζα τσιμέντου. Πρόκειται για αναστήλωση που κάνει η Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή με επίβλεψη του Αμερικανού αρχαιολόγου Μίλλερ και διεκόπη πρόσφατα με παρέμβαση της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων (ΔΑΑΜ).

Η πρώτη απόπειρα αναστήλωσης του μνημείου έγινε στις αρχές της δεκαετίας του '80, αλλά διακόπηκε το 1983. Τότε η ΔΑΑΜ υπέδειξε το είδος των συνδετικών υλικών που πρέπει να περιέχουν οι μελέτες, το είδος και την έκταση των συμπληρώσεων κ.ά. και ορίστηκε ως επιβλέπων τότε ο Ι. Τραυλός. Η Αμερικανική Σχολή δε συμμορφώθηκε σε καμία υπόδειξη. Η αναστήλωση επαναλήφθηκε πέρυσι σε δύο κίονες όπου ύστερα από αυτοψία της Διεύθυνσης Αναστήλωσης διαπιστώθηκε ότι έγιναν συγκολλήσεις με ασύμβατα κονιάματα και κακότεχνες συμπληρώσεις που αλλοίωσαν την εικόνα του μνημείου έως και τη δομική συνέχεια των σπονδύλων, οι οποίοι φαίνονται πλέον ενιαίοι. Πρόσφατα η Αμερικανική Σχολή έστειλε στη ΔΑΑΜ πρόγραμμα αναστήλωσης άλλων επτά κιόνων, χωρίς μελέτες για την παθολογία του μνημείου και το είδος της αναστήλωσης.

Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε να διενεργήσει αυτοψία στο μνημείο. Αλλά τελικά τι θα συζητηθεί: πώς θα συνεχιστεί η αναστήλωση ή ποια η σκοπιμότητα της αναστήλωσης; Αλλά για ποιο λόγο πρέπει να αναστηλωθεί ένα μνημείο, όπου δε σωζόταν ούτε ο στυλοβάτης; Κι αν αυτό λέγεται αναστήλωση τότε ποια είναι η διαφορά από την ανοικοδόμηση;

Αρχίζουν, στις 17/6 οι εκδηλώσεις του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, με την εικαστική συνάντηση «Κορυφαίοι Δημιουργοί του 20ού αιώνα: Χρύσα - Τάκης». Η έκθεση (μέχρι τις 18/7) θα πλαισιωθεί με την ημερίδα «Τέχνη και Τεχνολογία στον 20ό αιώνα».

Από 30/6-8/7 θα πραγματοποιηθεί η 10η Διεθνής Συνάντηση Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, με θέμα «2500 χρόνια Αρχαίου Ελληνικού Δράματος: Παράδοση και Προοπτικές», το οποίο προσδιορίζει τον επετειακό χαρακτήρα του γεγονότος και την προσέγγιση του αρχαίου δράματος συνολικότερα (κωμωδία - τραγωδία). Η κωμωδία εκπροσωπείται με την παράσταση από το Εθνικό Θέατρο της αριστοφανικής «Ειρήνης» (πρεμιέρα στο Αρχαίο Στάδιο Δελφών, 30/6, 9.30 μμ, μετά την έναρξη της συνάντησης (8 μμ). Στη συνάντηση θα συμμετάσχουν ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε, ως τιμώμενα πρόσωπα στο αφιέρωμα «Από τον Αριστοφάνη στο Ντάριο Φο» (1/7). Το αφιέρωμα περιλαμβάνει διάλεξη του Ντάριο Φο καθώς και αυτοσχεδιασμούς από τους Φο και Ράμε. Στην ενότητα τραγωδία - κύριο κορμό της Συνάντησης - εντάσσονται οι παραστάσεις «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Τ. Σουζούκι, η «Αντιγόνη» σε μετάφραση Μ. Μακ Ντόναλντ και σκηνοθεσία Ντ. Κάντρεϊ, η ελληνοτουρκική «Ηρακλέους Κάθοδος» (2/7) σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου, με Ελληνες και Τούρκους ηθοποιούς, η δραματική σύνθεση «Tristia», με την Αλα Ντεμίντοβα (1/7)και το «Σύμπλεγμα Μήδειας» με τους M. Γουόλτον και Ν. Ιμορι(1/7). Στην ίδια ενότητα περιλαμβάνεται και το τραγωδιακό μυθόδραμα «Μυστική Γη» της Κατερίνας Παπαϊακώβου.

Στις παράλληλες εκδηλώσεις συμμετέχουν καλλιτέχνες από Ισπανία, Τουρκία και Ελλάδα, όπως Γ. Κοντραφούρης, Ν. Ξυδάκης, κ.ά. Στις 7/7, μετά τη λήξη του Συμποσίου θα γίνει η συνεδρίαση των μελών της Διεθνούς Επιτροπής Θεατρικής Ολυμπιάδας και η αναγγελία της θεατρικής Ολυμπιάδας Μόσχας (2001).

Μια τεράστια εξέδρα, εκατοντάδες φωτιστικά συστήματα, πυροτεχνήματα εδάφους και αέρος και φωτιές. Αυτά πρόβλεπε η συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη, που επρόκειτο να γίνει στο Αρχαίο Στάδιο της Ολυμπίας, με αίτημα του Δήμου Ολυμπίας που συζητήθηκε προχθές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Αυτό το «σκηνικό» ήθελε ο Γκερτ Χοφ, ο Γερμανός, μάλλον πυρομανής, καλλιτέχνης που εμπνεύστηκε και το «Μιλένιουμ» στην Ακρόπολη. Ευτυχώς, η Αρχαία Ολυμπία δε θα παραδοθεί στις φλόγες, αφού το ΚΑΣ δεν ενέκρινε τη συναυλία.

Θυμίζουμε, όμως, ότι το ΚΑΣ ομόφωνα είχε δεχτεί τις πρωτοχρονιάτικες πυρομανίες στην Ακρόπολη, με προεξάρχουσα την γενική γραμματέα του ΥΠΠΟ, η οποία χθες μιλούσε για τους κινδύνους στον αρχαιολογικό χώρο Ολυμπίας εάν επιτραπεί η συναυλία. Ομως, για την Ακρόπολη δεν υπήρχαν... αυτοί οι κίνδυνοι, επειδή, όπως είπε, «ήταν παρούσα κατά την προετοιμασία», άρα όλα ήταν υπό έλεγχο...

Η συναυλία του Μ. Θεοδωράκη ήταν προγραμματισμένη για τις 9/9, ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σίδνεϊ και θα αναμεταδιδόταν από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα με φόντο τον αρχαιολογικό χώρο, κάτι που σχολίασε αρνητικά το Συμβούλιο, σαν να μην ήταν τηλεοπτικός και ο στόχος της απερίγραπτης εικόνας του «φλεγόμενου» Παρθενώνα. Στην προκειμένη περίπτωση, το ΚΑΣ δικαίως αρνήθηκε να παραχωρήσει το χώρο, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι γνωμοδοτεί κατά περίπτωση και όχι πάντα κατά συνείδηση.

Η ευχάριστη είδηση για τις δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη της σπουδαίας Αργεντίνας ερμηνεύτριας Μερσέντες Σόσα δυστυχώς δεν υφίσταται. Από το Γραφείο Τύπου του Δήμου Αθηναίων, που είχε την ευθύνη των συναυλιών, ανακοινώθηκε καθυστερημένα ότι οι δύο συναυλίες ακυρώνονται.