Μπορεί η χτεσινή, πρώτη συνάντηση του υπουργού Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Γερουλάνου, με τους διαπιστευμένους στο υπουργείο δημοσιογράφους να ήταν «γνωριμίας» και να επενδύθηκε με την επικοινωνιακή «χαλαρότητα» που επιβάλλει το σύγχρονο αστικό πολιτικό «μάνατζμεντ», αλλά το «περιτύλιγμα» δεν μπόρεσε να καλύψει το αντιδραστικό περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής.

Ο υπουργός δεν προχώρησε σε συγκεκριμένες ανακοινώσεις, ούτε για τα πλέον καυτά και ανοιχτά ζητήματα, αν και η δήλωσή του ότι, προς το παρόν, «ψάχνουμε» κοινά σημεία επαφής των δύο ενοποιημένων υπουργείων, ώστε «να δημιουργήσουμε μια κεντρική στρατηγική», «λέει» πολύ περισσότερα υπό το πρίσμα του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για τον πολιτισμό. Δηλαδή, για το στόχο υπαγωγής του πολιτισμού στις ανάγκες της «αγοράς» και πιο συγκεκριμένα των τουριστικών επιχειρήσεων.

Στην ερώτηση του «Ρ» για τις εργασιακές σχέσεις «γαλέρας» στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και την υποστελέχωσή της, ο υπουργός «κατακεραύνωσε» τη μέχρι τώρα κατάσταση - «προσπερνώντας», φυσικά, τις ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - μιλώντας για «περίσσια εκμετάλλευση των συμβασιούχων», για εκπαιδευμένο προσωπικό που επί χρόνια λειτουργεί σε «καθεστώς ομηρίας» (sic) και για «ποιότητα ανθρώπινου δυναμικού»! Ολα αυτά για να πει ότι θα επιδιωχθεί ...«λύση - γέφυρα», με «αξιολόγηση θέσεων» και «αξιολόγηση προσωπικού». Δηλαδή, «προσπάθεια» παραμονής των συμβασιούχων που εργάζονται σε τρέχοντα έργα και, μετά, προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ! Πιο απλά: Οι συμβασιούχοι θα τελειώσουν τα έργα, θα απολυθούν και μετά θα δουν εξετάσεις! Ακόμη και για τη «μοριοδότησή» τους, λόγω προϋπηρεσίας στο ίδιο αντικείμενο, επιφυλάχθηκε να δεσμευθεί. Αλλά και πάλι δε θα άλλαζε το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία διάθεση να στελεχώσει την Αρχαιολογική Υπηρεσία με μόνιμο προσωπικό που να καλύπτει όχι μόνο οργανικές θέσεις, αλλά και τις υπερπολλαπλάσιες πραγματικές ανάγκες.

Ούτε στα οικονομικά του Πολιτισμού θα υπάρχουν αλλαγές προς το καλύτερο, αφού ο υπουργός εμφανίστηκε «φειδωλός» ακόμη και στο θεσμικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο, σχολιάζοντας πως μέχρι τώρα οι συλλογικοί φορείς κάνουν προτάσεις που «απαιτούν» μεγαλύτερη κρατική χρηματοδότηση. Επιπλέον, δεν άφησε κανένα περιθώριο ελπίδας για αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για τον πολιτισμό. Αντίθετα, είπε ότι το ΥΠΠΟ προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα από όσα θα περίμενε κανείς από τα κονδύλιά του...

Την ομάδα των κινηματογραφιστών - παραγωγών που αυτοαποκαλούνται «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» υποστηρίζει η λεγόμενη επιτροπή Γαβρά που διόρισε το ΥΠΠΟ το 2008 για να «εκπονήσει» το κινηματογραφικό νομοσχέδιο, καταλήγοντας, τον περσινό Σεπτέμβρη, σε «προτάσεις» που κινούνται στην αγοραία «ανάπτυξη» της κινηματογραφίας!

Σε επιστολή τους προς τον υπουργό Πολιτισμού - Τουρισμού (21/10), τα μέλη της επιτροπής (Κ. Γαβράς, Α. Δοξιάδης, Γ. Λυκιαρδόπουλος, Χρ. Μήτσης, Ε. Μπερντέ, Τ. Μπουλμέτης, Γ. Τζιώτζιος) υπερασπίζονται το «πόνημά» τους και εναντιώνονται στην εκπροσώπηση των σωματείων του χώρου στις αρμόδιες κρατικές επιτροπές!

Συγκεκριμένα, ασκούν κριτική στο νομοσχέδιο που η προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΠΟ «μοίρασε» στους φορείς (Αύγουστος 2009), σημειώνοντας, ότι «ενώ υιοθετούνται αρκετές προτάσεις μας», ωστόσο, «επανεισάγεται ή αυξάνεται η εκπροσώπηση στη διοίκηση κρατικών οργάνων των συντεχνιακών φορέων, συμμετοχή που οι δικές μας προτάσεις περιόρισαν σημαντικά (...) Το να εκχωρείται η πολιτική του κινηματογράφου σε επαγγελματίες συνδικαλιστές είναι μια ακατανόητη ελληνική ιδιαιτερότητα, την οποία πρέπει επιτέλους να αποτάξουμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε»!

Φυσικά το νομοσχέδιο του ΥΠΠΟ, οι προτάσεις της επιτροπής, το νομοσχέδιο της λεγόμενης Διασωματειακής και οι θέσεις της «Ομίχλης», παρά τις επουσιώδεις διαφορές τους, προωθούν μια πολιτική ξένη προς τα συμφέροντα των δημιουργών, αφού όλα αυτά τα κείμενα ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα της ιδιωτικής παραγωγής.

Και μια ενδιαφέρουσα - άκρως χαρακτηριστική και «συμβολική» - λεπτομέρεια: Η επιτροπή, ενώ παθαίνει «αλλεργία» για το ρόλο-λόγο που δικαιούνται να έχουν τα σωματεία (άσχετα με το ότι οι διοικήσεις ορισμένων φροντίζουν για το αντίθετο) «αναβαθμίζει» τους «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» χαρακτηρίζοντάς τη ως «αυθεντικότερη συλλογική έκφραση» του ελληνικού κινηματογράφου!!!

Αντιδρώντας στα παραπάνω, η Ενωση Μουσικοσυνθετών - Στιχουργών Ελλάδας (ΕΜΣΕ) σε ανακοίνωσή της σημειώνει μεταξύ άλλων ότι η κατάργηση του ρόλου των σωματείων επιχειρείται «προκειμένου να αποφύγουν οποιονδήποτε έλεγχο και διαφάνεια στην κατανομή των χρημάτων του ΥΠΠΟ προς την κινηματογραφία μέσω του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (...) με μοναδικό στόχο τον έλεγχό της από τους μεγάλους παραγωγούς και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (...)»!

Μέσα σε λίγες προτάσεις η ΕΜΣΕ υπερασπίζεται ...και επιτίθεται ταυτόχρονα στο ΕΚΚ «τσουβαλιάζοντας» το ρόλο που θα έπρεπε να παίξει με τα συμφέροντα των μεγαλοπαραγωγών, υπέρ των οποίων όντως «δουλεύει» η κρατική κινηματογραφική πολιτική, αλλά και οι νομοθετικές προτάσεις φορέων όπως η «Διασωματειακή»... στην οποία συμμετέχει η ΕΜΣΕ..!

Ενα γεμάτο λυρισμό «ταξίδι» στην ποίηση και τη μουσική του Ζακ Μπρελ προσφέρει η διακεκριμένη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, με το νέο της CD με τίτλο «Sonia Theodoridou sings Jacques Brel», που παρουσιάστηκε σε χτεσινή Συνέντευξη Τύπου. Ηχογραφημένο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (12/2008 και 1/2009), το CD περιέχει 13 υπέροχα τραγούδια του σπουδαίου συνθέτη, ποιητή και τραγουδιστή, ερμηνευμένα με μοναδικό τρόπο από την λυρική τραγουδίστρια. «Το πιο δύσκολο ήταν ότι έπρεπε ν' αφήσω τα "στολίδια" της όπερας και να "ταπεινωθώ" μέσα από την τέχνη του τραγουδιού του», εκμυστηρεύτηκε η ίδια, αναφερόμενη στη «συνάντησή» της με τον δημιουργό. «Η μεγάλη απλότητα και αλήθεια του έργου του ήταν το "σκαλί" για να "πηδήξω" και να τα καταφέρω», είπε, σημειώνοντας ότι «ο Μπρελ με έκανε αλλιώτικη. Με άλλαξε και στην ανθρώπινη ποιότητα, μέσα από τα λόγια που είχα τη χαρά και την τιμή να γευτώ τραγουδώντας». Την ενορχήστρωση των τραγουδιών έκανε ο Θόδωρος Κοτεπάνος. Ο δίσκος κυκλοφορεί από την εταιρεία «Et' cetera».