ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αγωνιστικό ορόσημο το Κιλελέρ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ακόμα πιο μεγάλη βαρύτητα αποκτά ο φετινός αγωνιστικός γιορτασμός του Κιλελέρ. Η 100ή επέτειος του Κιλελέρ μπορεί και πρέπει να είναι ένας μεγάλος σταθμός στην αγωνιστική πορεία της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η αγροτιά αγωνίζεται και θα αγωνίζεται ενάντια στην πολιτική που την ξεκληρίζει, που την οδηγεί στη φτώχεια, στην ανεργία. Ο πολυήμερος, σκληρός αγώνας στα μπλόκα έδειξε ότι η μικρομεσαία αγροτιά θέλει και μπορεί να συγκρούεται μετωπικά με την αντιαγροτική πολιτική της ΚΑΠ και με τον αγώνα της μπορεί να την ανατρέψει. Εδειξε, ταυτόχρονα, ότι ο αγώνας πρέπει να έχει σα στόχο την εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής, που θα προωθεί μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του ελληνικού λαού. Είναι καθαρό ότι φιλοαγροτική πολιτική υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών δε θέλουν και δε θα εφαρμόσουν ποτέ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που κινούνται στον «ντορό» του ευρωμονόδρομου και εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Το ζητούμενο είναι, μέσα από τον κοινό αγώνα αγροτιάς, εργατιάς και αυτοαπασχολούμενων, να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία, στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, θα εφαρμόσει φιλοαγροτική - φιλολαϊκή πολιτική.

Οι φίλοι στα δύσκολα...

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει την ΕΕ γίγαντα με ένα πόδι, αιτούμενος να αποκτήσει ...αρτιμέλεια και να προχωρήσει τάχιστα η πολιτική της ενοποίηση. Ζητά, δηλαδή, μια πιο ισχυρή ΕΕ, άρα μεγαλύτερη ισχύ των μονοπωλίων που αυτή εκφράζει και εκπροσωπεί στον ταξικό τους πόλεμο απέναντι στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα των χωρών - μελών της ευρωένωσης. Πιο ισχυρή ΕΕ θέλουν και οι Οικολόγοι - Πράσινοι, που παρενέβησαν στο Ευρωκοινοβούλιο αιτούμενοι «κοινή φορολογική πολιτική της ΕΕ». Ισχυρίζονται ότι αν παραμείνει η φορολογική πολιτική αποκλειστικά στα χέρια των εθνικών κυβερνήσεων, τότε «ο άτυπος ανταγωνισμός των ευρωπαϊκών χωρών για προσέλκυση κεφαλαίων και επιχειρήσεων μέσω μείωσης της φορολογίας», θα συνεχίσει να αποστερεί σημαντικά δημόσια έσοδα. Τι δε λένε οι Οικολόγοι - Πράσινοι; Οτι η φορολογική πολιτική, είτε στα χέρια των κυβερνήσεων - πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, είτε στα χέρια του ευρωενωσιακού θεματοφύλακα των συμφερόντων του, ήταν, είναι και θα παραμείνει εργαλείο για την ενίσχυσή του. Ακόμα, οι Οικολόγοι - Πράσινοι επικροτούν την πρόταση «να δοθούν στη Eurostat, τη στατιστική υπηρεσία της ΕΕ, περισσότερες εξουσίες να ελέγχει τα οικονομικά στοιχεία των εθνικών κυβερνήσεων». Και φυσικά επικροτούν σαν «αναγκαίες» τις «μεταρρυθμίσεις», όπως χαρακτηρίζουν το τσάκισμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Δύσκολοι καιροί για το κεφάλαιο και οι πολιτικοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται...

Οι τιμές των φαρμάκων

Παρόλο που οι αποφάσεις της κυβέρνησης, για αλλαγή του τρόπου τιμολόγησης στα φάρμακα, που ανακοινώθηκαν προχτές, ικανοποιούν τις αξιώσεις των φαρμακοβιομηχάνων και των μεγαλοεισαγωγέων, αφού εκπονήθηκαν με γνώμονα τη διασφάλιση των κερδών τους, με περισσό θράσος εξαπέλυσαν χτες ωμές απειλές και εκβιασμούς ότι εάν η ανατιμολόγηση φέρει ...ανεπιθύμητες μειώσεις τιμών, θα απαντήσουν με παράλληλες εξαγωγές και τεχνητές ελλείψεις φαρμάκων ευρείας κατανάλωσης, πλαστές συνταγές και απολύσεις.

«Οι αποφάσεις της κυβέρνησης είναι στη σωστή κατεύθυνση», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ), αλλά... ουαί, «προειδοποιούν». Εάν δε δοθούν οι «αρμόζουσες» - όπως τις θέλουν οι ίδιοι, δηλαδή - αυξήσεις τιμών στα παλιά και δοκιμασμένα φάρμακα, θα καταστούν ασύμφορα και θα αντικατασταθούν από εισαγόμενα νεότερα και ακριβότερα.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες αξιοποιούν το καθεστώς της πλήρους ιδιωτικοποίησης του τομέα της έρευνας - παραγωγής - διακίνησης του φαρμάκου που τους έχουν εξασφαλίσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες έχουν παραδώσει ολοκληρωτικά τον κλάδο στην επιχειρηματική - κερδοσκοπική δράση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του χώρου. Το κακό είναι ότι με βάση αυτό το καθεστώς και με μοναδικό κριτήριο τα επιχειρηματικά κέρδη παίρνονται και οι κυβερνητικές αποφάσεις. Αποφάσεις που είναι σε βάρος των εργαζομένων, των ασφαλιστικών ταμείων και όλων όσοι έχουν ανάγκη από καλό και φθηνό φάρμακο.

Επιχείρηση παραπλάνησης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ πάθανε εκεί στη Νέα Δημοκρατία; Ψυχασθενείς θα γίνουν με τις μεταπτώσεις που έχουν από μέρα σε μέρα...

Τη μια παίρνουν το μειλίχιο «εθνικό» και «συναινετικό» ύφος και την αμέσως επόμενη «κηρύσσουν πόλεμο» και ασκούν δριμύτατη κριτική.

Εχουν χαράξει καμιά τακτική ή το πράγμα εξαρτάται από το πώς θα ξυπνήσει κάθε πρωί ο πρόεδρος;

Επειδή, όμως, δε μας αρέσει να εξηγούμε την πολιτική με όρους ψυχολογίας, μάλλον αλλού βρίσκεται το μυστικό: Στην πολύ απλή επιδίωξη ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, να έχουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο.

Οπου «πίτα» βάλτε τις βλέψεις τους για την εξουσία και όπου «σκύλος» τα μονοπώλια που διαχρονική δουλειά και των δύο είναι να τα διατηρούν χορτασμένα.

Και, ομολογουμένως, έχουν φέρει εξαιρετικά σε πέρας αυτήν την αποστολή.

ΠΛΕΟΝ, ακούγεται σαν ανέκδοτο αυτός ο δικομματικός τσακωμός περί του εάν έχουμε ή όχι αξιόπιστες στατιστικές υπηρεσίες και στατιστικά στοιχεία.

Ουσιαστικά, είναι μια ξεκάθαρη ομολογία των «πράσινων» και των «γαλάζιων» σχετικά με το ότι δεν ενδιαφέρει το πώς έχουν τα πράγματα αλλά το πώς μπορούμε να τα παρουσιάσουμε.

Ως γνωστόν, τα τελευταία 20 χρόνια η χώρα - στατιστικώς - έχει περάσει από την «καταστροφή» στην «ευημερία» τουλάχιστον 10 φορές. Παρ' όλα αυτά, το «ταμείο» των μισθωτών και των συνταξιούχων είναι πάντοτε ...«μείον».

Οσο για τα λογιστικά και στατιστικά μαγειρέματα είναι ούτε λίγο ούτε πολύ αυτονόητα για οποιονδήποτε και αν βρίσκεται στην κυβέρνηση.

Κι επειδή τα ξέρουν πολύ καλά τα κόλπα, μπορούν - στο βαθμό που το θέλουν - να αποκαλύπτουν ο ένας τον άλλον.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αγορές» της εκμετάλλευσης

Σε ρόλο ταγού και καθοδηγητή του εκμεταλλευτικού συστήματος, τα διάφορα τραπεζικά μονοπώλια και οι διεθνείς οίκοι «αξιολόγησης» της οικονομίας, αυτοί με μια κουβέντα είναι οι περιβόητες «αγορές», έρχονται σε αυτή τη φάση να συμπληρώσουν και να στηρίξουν την αντιδραστική πολιτική και τις κυβερνήσεις, που υπηρετούν τις σκοπιμότητές τους. Σήμερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, κοινή συνισταμένη τους είναι η εφαρμογή ενιαίας στρατηγικής εξόδου της πλουτοκρατίας από τη φάση της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και η δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων για ένα νέο κύκλο επιχειρηματικής ανθοφορίας, παραπέρα υπερσυσσώρευσης καπιταλιστικών κερδών.

Ολοι οι ρόλοι - ΕΕ, κυβερνήσεις, ΔΝΤ, μερίδες της πλουτοκρατίας κ.ο.κ. - δεν είναι τίποτα άλλο παρά το συστατικό στοιχείο της ίδιας της εφαρμοζόμενης πολιτικής, του συνολικού σχεδιασμού της πλουτοκρατίας, στο πλαίσιο και του μεταξύ τους συσχετισμού και του καταμερισμού ευθυνών που κάθε φορά αποφασίζουν.

Οι «αγορές», οι «οίκοι αξιολόγησης», αυτοί οι μεγαλοραντιέρηδες, όπως και οι τραπεζίτες και τα άλλα αρπακτικά του πλούτου, που έχουν καταβροχθίσει ολόκληρους προϋπολογισμούς εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, έχουν παίξει και μέσα στη χώρα πρωταγωνιστικό ρόλο, σε όλες τις αντιλαϊκές εξελίξεις. Αυτό το ρόλο τους ανέθεσαν οι κυβερνήσεις αρχικά του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ. Ολα αυτά τα χρόνια στάθηκαν το δεξί τους χέρι σε κάθε είδους αναδιάρθρωση, από τη διαχείριση του κρατικού χρέους και τις ιδιωτικοποιήσεις, μέχρι και στην παροχή κάθε είδους «συμβουλών». Οι διαβόητες «αγορές», με άλλα λόγια τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, που συνεχώς αναζητούν νέες διεξόδους, ακόμη μεγαλύτερα κέρδη και αποδόσεις, έχουν κάνει συμφύσεις με το κράτος και την εκάστοτε πολιτική διαχείριση. Και όχι μόνο σε «τοπικό επίπεδο». Το ίδιο συμβαίνει συνολικά στην ΕΕ και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως και παντού στο καπιταλιστικό σύστημα.

Οι λεγόμενες «αγορές» δεν εκπροσωπούν μόνον τα μονοπώλια του χρηματοπιστωτικού κλάδου. Μαζί τους και στο πλάι τους δεν έχουν μόνον τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους αλλά και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οργανισμούς (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κ.ά.). Και αυτό γιατί τον αμύθητο κοινωνικό πλούτο που έχουν βάλει κάτω από τη διαχείρισή τους, δεν τον έχουν κλέψει από μόνοι τους. Είναι πλούτος που έχουν αρπάξει και οι μεγαλοπελάτες των «αγορών», οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι και άλλες μερίδες της διεθνούς πλουτοκρατίας. Στην πελατεία τους - και μόνον - έχουν να λογοδοτήσουν, τόσο για την ...αξιοσύνη τους να βρουν ή και να δημιουργήσουν καλύτερες ευκαιρίες για υπερκέρδη, όσο και στην περίπτωση που χάσουν σε πόντους ανταγωνιστικότητας στο διαγκωνισμό τους με τις άλλες μερίδες του συναγωνισμού.

Είναι φανερό ότι η όποια «κριτική» που στέκεται απλά στις πρακτικές των «αγορών» χάνει την ουσία του προβλήματος από τη στιγμή που δεν πηγαίνει στη ρίζα του ζητήματος, που δεν είναι άλλη παρά το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Ο ίδιος ο καπιταλισμός γίνεται «μπούμεραγκ» για τα λαϊκά στρώματα. «Απόψεις» που επιχειρούν να εμφανίσουν τις «αγορές» των μονοπωλίων σαν μοναδικό «κακό» και «αποδιοπομπαίο τράγο» του συστήματος, είναι πέρα για πέρα ξεκομμένες από την πραγματικότητα και βαθιά επικίνδυνες, στο βαθμό που είναι σε θέση να στρεβλώσουν συνειδήσεις και καλλιεργήσουν αυταπάτες.

Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ