ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Τέλη Αυγούστου η επόμενη αντιλαϊκή «ψυχρολουσία»

Περισσότερο σαν ένδειξη «ετοιμότητας» μιας κυβέρνησης που... «δουλεύει» θα εμφανιστεί η αυριανή σύσκεψη του πρωθυπουργού με τους συνεργάτες του στο Μέγαρο Μαξίμου, αφού ο Κ. Σημίτης αναμένεται να επιστρέψει σήμερα το βράδυ από τις διακοπές του στη Σκόπελο, θα παραμείνει λίγες ώρες στην Αθήνα και μετά τη σύσκεψη θα ξανααναχωρήσει εντός της ημέρας για την Ελούντα.

Οσο για το τι αναμένεται, άμα τη... οριστική επιστροφή του πρωθυπουργού στην πρωτεύουσα, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επέμεναν πως «όταν καταλάβει ο πολίτης πως τα μέτρα είναι προς το συμφέρον του, τότε τίποτα δε θα μπορέσει να ματαιώσει το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα της κυβέρνησης»! Κάπως έτσι «προβλέπουν»... το μέλλον οι κυβερνώντες, οι οποίοι αποδίδουν τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι σε αυτό το μετεκλογικό «δεύτερο κύμα του εκσυγχρονισμού» του οποίου ηγούνται, στις λειψές αντιληπτικές δυνατότητες που διαθέτει ο λαός, μια και δεν μπορεί να καταλάβει το συμφέρον του!

Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση ελπίζει ότι η ραστώνη του Αυγούστου θα αμβλύνει τις αντιστάσεις και ότι από το τρίτο δεκαήμερο του τελευταίου καλοκαιρινού μήνα και κυρίως από το Σεπτέμβρη, θα μπορέσει να επιβάλει εκείνα τα μέτρα τα οποία ήδη έχει προαναγγείλει. Μέχρι τότε - κατά δήλωση συνεργάτη του πρωθυπουργού - η κυβέρνηση θα «διατηρεί απλωμένο τον τραχανά» στα εργασιακά, την υγεία κλπ και θα προετοιμάζει το έδαφος για το ασφαλιστικό, ενώ ταυτόχρονα θα ετοιμάζει την προπαγανδιστική επίθεση του φθινοπώρου.

Σύμφωνα με τους παραπάνω σχεδιασμούς, η πλύση εγκεφάλου θα έχει το ακόλουθο σλόγκαν: «Μετά την επίτευξη της ΟΝΕ, ο στόχος της ένταξης αντικαθίσταται από το στόχο της ολοκλήρωσης του κοινωνικού κράτους»! Ταυτόχρονα, υπουργοί της κυβέρνησης έλεγαν χτες ότι ενόψει της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός θα ακολουθήσει μια τακτική επίδειξης «στιβαρότητας» και «νοικοκυροσύνης», καθώς δεν προβλέπεται να προβεί σε... φιλολαϊκές εξαγγελίες περί «πακέτων», όπως έπραξε πέρσι. Αντίθετα θα επιδοθεί σε άλλου τύπου μεγαλοστομίες περί της «αναβάθμισης» της διεθνούς θέσης της χώρας και περί διατήρησης της πολιτικής που «εγγυάται» την οικονομική «ανάπτυξη».

Φυσικά η τακτική που στην πράξη θα ακολουθηθεί θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από τις κοινωνικές πιέσεις που θα ασκηθούν απέναντι στην κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, οι οποίες και θα καθορίσουν, τελικά, το χαρακτήρα των κυβερνητικών ελιγμών με στόχο την εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων και την όσο το δυνατόν ευκολότερη επιβολή των νεοφιλελεύθερων μέτρων.

Αμεση λήψη μέτρων

Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γ. Θεωνά, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Την ανάγκη λήψης μέτρων για να εμποδιστεί η επέκταση των διυλιστηρίων της «Πετρόλα» καθώς και το σχετικό πρόγραμμα επενδύσεων, ζήτησε με Ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Θεωνάς, ώστε να αποφευχθούν οι κίνδυνοι ατυχημάτων, όπως συνέβη στο παρελθόν, καθώς και οι κίνδυνοι καταστροφής του περιβάλλοντος.

Ειδικότερα, σημειώνει ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, στο κείμενο της Ερώτησής του, ότι σύμφωνα με προκαταρκτική μελέτη η εταιρία «Πετρόλα» σχεδιάζει επέκταση των δραστηριοτήτων της με διπλασιασμό των μονάδων - δραστηριοτήτων της, με πολλαπλάσια αύξηση της ισχύος, τετραπλασιασμό της κατανάλωσης καυσίμου και υπερτριπλασιασμό του όγκου των απαερίων. Η ενέργεια επέκτασης, τονίζει σ' άλλο σημείο, των εγκαταστάσεων που πολλαπλασιάζει τους κινδύνους για τους κατοίκους της περιοχής, βρίσκει τη ριζική αντίθεση των δημάρχων και των δημοτικών συμβουλίων της περιοχής, όλων των μαζικών φορέων κι έχει προκαλέσει έντονες ανησυχίες στον πληθυσμό.

Παράλληλα, επισημαίνει ο Γ. Θεωνάς, ότι η επέκταση των διυλιστηρίων «Πετρόλα», και το σχετικό πρόγραμμα επενδύσεων, αφ' ενός παραβιάζει την κοινοτική νομοθεσία όσον αφορά την ασφάλεια των εργαζομένων, την προστασία του περιβάλλοντος και ειδικότερα την οδηγία Σεβέζο, αφ' ετέρου έρχεται σε αντίθεση με τη σχετική απόφαση ακύρωσης προηγούμενης προσπάθειας επέκτασης από το Συμβούλιο Επικρατείας το 1991. Η επέκταση αυτή των εγκαταστάσεων της «Πετρόλα», καταλήγει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, θα πλησιάσει ακόμα περισσότερο με αυτές της «Πυρκάλ» και θα πολλαπλασιάσει τους κινδύνους για ατυχήματα όπως αυτό που έγινε το 1992, με τραγικό αποτέλεσμα, 14 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

Κυβέρνηση ... σερίφηδων

«ΗΕλλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι» (!), όπως πολύ καλά γνωρίζετε. Ουδεμία περί τούτου αμφιβολία υπάρχει, μετά και τη σχετική, την περήφανη δήλωση του υπουργού Ναυτιλίας, κ. Παπουτσή. Παρεμπιπτόντως, θυμίζουμε ότι η παραπάνω δήλωση του «σερίφη» υπουργού δεν έγινε για να καταδείξει το σθένος της ελληνικής κυβέρνησης έναντι των πεζοναυτών του ΝΑΤΟ, που, ως γνωστόν, αλωνίζουν στο ξέφραγο αμπέλι... Οταν ο κ. υπουργός ξεσπάθωσε εναντίον των αδαών, που νομίζουν ότι η Ελλάδα είναι ξέφραγο αμπέλι, δεν εννοούσε ούτε τους πράκτορες της CIA, ούτε εκείνους της Σκότλαντ Γιαρντ. Προς Θεού!

***

Οκ. υπουργός ήθελε απλώς να καταδείξει την ικανοποίησή του (!) για την εκτέλεση του Τσέχου «πειρατή» της θαλαμηγού. Και το έπραξε με τρόπο που δηλώνει τις βαθύτερες προθέσεις της κυβέρνησης. Και η βαθύτερη πρόθεση της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει στη συνείδηση του πολίτη το αίσθημα του φόβου απέναντι στην κρατική βία, η οποία, άμα λάχει, «καθαρίζει» κιόλας... Η κυβέρνηση - ανεξαρτήτως της ουσίας του συγκεκριμένου περιστατικού - αξιοποίησε την υπόθεση της πειρατείας, για να «διδάξει» ότι έναντι της κρατικής βίας καμία άλλη βία (ή ό,τι μπορεί να βαφτίζεται «βία» από την κυβέρνηση, όπως η απεργία, η διαδήλωση, η διεκδίκηση κλπ.) δεν μπορεί να «κουνιέται».

***

Η κυβέρνηση και εξ ονόματός της ο κ. υπουργός χρησιμοποίησαν την εν λόγω υπόθεση (σημειωτέον ότι ακόμα δεν έχουν απολογηθεί ούτε για την τραγωδία της Νιόβης, ούτε για την τραγική κατάληξη της ομηρίας του λεωφορείου στην Αλβανία), ώστε να προωθήσουν στην κοινωνία μια πολύ γνωστή σε άλλες χώρες θεωρία περί «ασφάλειας του πολίτη». Πρόκειται για τη θεωρία των καπιταλιστικών κοινωνιών, που εκτρέφουν «Ράμπο» και η οποία θεωρία ...εξασφαλίζει τον πολίτη τόσο, όσος είναι και ο «ανθρωπισμός» που αποπνέεται από τους φορείς της και από την εκ μέρους τους εκδήλωση ικανοποίησης (!) για την εκτέλεση ενός ανθρώπου, ακόμα κι αν αυτός είναι παραβάτης.

***

Σπεύδουμε να σημειώσουμε ότι θα ήταν προπέτεια, αν οποιοσδήποτε θα ήθελε να αντιγυρίσει στα παραπάνω εκείνο το δήθεν ευφυές: «Και τι θα έπρεπε να κάνουν οι ειδικές δυνάμεις;». Οι ειδικές δυνάμεις πρέπει να πράττουν εκείνο, που κάθε φορά επιβάλλεται από τις συγκεκριμένες συνθήκες. Αλλά δεν είναι - εδώ - αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας - εδώ - είναι ότι έχουμε ανατροπή της αρχής, που έλεγε μέχρι τώρα ότι μεταξύ της ασφάλειας του πολίτη και της τιμωρίας του εγκληματία εκείνο που πρυτανεύει είναι το πρώτο. Η ασφάλεια του πολίτη είναι το κύριο.

Αντίθετα, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κ. Σημίτη φαίνεται ότι εντέλλονται πλέον να λειτουργούν με αναποδογυρισμένη την παραπάνω αρχή. Εκείνο που πρωτεύει πλέον στις επιλογές τους - ανεξαρτήτως των ειδικών συνθηκών του α ή β περιστατικού - είναι η τιμωρία του εγκληματία.

***

Μόνο που αυτή η αντίληψη είναι βαθύτατα αντιδραστική. Αντιδραστική και επικίνδυνη, τόσο σε μερικό, όσο και σε γενικό επίπεδο.

Στο μερικό επίπεδο είναι επικίνδυνη, διότι, όταν εμφορείσαι από την αντίληψη της νυν υπέρ πάντων τιμωρία (που μπορεί να σημαίνει εκτέλεση) του ενόχου - τακτική που ακολουθείται στο όνομα της σωτηρίας των ζωών που απειλούνται - τότε οι πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους εκείνοι, που υποτίθεται ότι θέλεις να σώσεις, πολλαπλασιάζονται. Αυτό, βέβαια, μοιάζει να ενδιαφέρει πολύ λιγότερο τους κρατούντες, από όσο τους ενδιαφέρει να μην τρωθεί το «γόητρο» της κρατικής βίας.

Σε γενικό επίπεδο, πρόκειται για μια βαθιά αντιδραστική τακτική, που εισάγει στην κοινωνική συνείδηση την απαξία προς την ανθρώπινη ζωή (το παν δεν είναι να διαφυλάξεις τον αθώο, αλλά να «φας» τον δράστη), αναπτύσσει βαθύτατα συντηρητικά αντανακλαστικά (από την αποδοχή του φόνου ως μέσο επίλυσης ζητημάτων, μέχρι την καλλιέργεια της δουλικότητας έναντι του «νόμου» και των οργάνων του), αποθεώνει την εχθρικότητα προς ό,τι μας «απειλεί» και, ταυτόχρονα, διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με τη λογική είτε της ενεργητικής είτε της παθητικής αποδοχής της αστυνομοκρατίας και της καταστολής.

***

Αυτό το μοντέλο κοινωνίας, που έχει εξουσιαστές εκείνους που διατάζουν τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς, και οι οποίοι, με τη σειρά τους, «καθαρίζουν», είναι το κοινωνικό μοντέλο της βαναυσότητας, που βασίζεται και υπηρετεί την όλο και εντεινόμενη αγριότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Το μοντέλο κοινωνίας, που η κρατική βία του καπιταλιστικού κράτους θέλει να επιβάλει την υπεροχή της έναντι οποιασδήποτε άλλης «βίας» (και κυρίως της επαναστατικής), αποτελεί το σιδερόφραχτο από τις δυνάμεις καταστολής βασίλειο της κάθε είδους βίας: Της βίας απέναντι στον εργάτη που του αρνούνται το 8ωρο, της βίας απέναντι στον άνεργο που του επιβάλλουν την «ελευθερία» της απασχολησιμότητας, της βίας απέναντι στον διεθνιστή και τον πατριώτη που του προσφέρουν δακρυγόνα, άμα τη επισκέψει του Κλίντον, της βίας απέναντι στο θύμα των ναρκωτικών, που, αντί για απεξάρτηση, το στέλνουν στον Κορυδαλλό ή στη μεθαδόνη, της βίας απέναντι στον μικροαπατεωνάκο που δεν έχει τα μέσα να κινείται στα σαλόνια της «καλής» κοινωνίας, όπως οι μεγαλοαπατεώνες, της βίας απέναντι στον κάτοχο ΙΧ τρίτης διαλογής που έκανε την ίδια οδική παράβαση με τον κάτοχο της «Μερσεντές», αλλά ο δεύτερος δεν πήρε κλήση.

***

Αυτό το μοντέλο κοινωνίας είναι το μοντέλο της αγριότητας, όπου η κρατική βία αλωνίζει και που λειτουργεί ως συγκοινωνούν δοχείο της βίας, που ανδρώνεται στα καταγώγια των αποβρασμάτων. Η τελευταία παίρνει μέχρι και τη μορφή ανοιχτού γκαγκστερισμού πια στην Ελλάδα. Οχι τυχαία, αφού η αποθράσυνση της κρατικής βίας είναι το λίπασμα, για να φουντώσει το ανεξέλεγκτο της κάθε μαφιόζικου τύπου βίας.

Από τότε, δε, που ο «κομάντος» υπουργός κ. Παπουτσής διαπίστωσε ότι «η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι», χάσαμε το μέτρημα των δολοφονιών μεταξύ των «νονών» του υποκόσμου. Ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, που γίνονται, πλέον, μέρα μεσημέρι...

Αλλά μόλις γυρίσει ο κ. Σημίτης από τις διακοπές του, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Θα στείλει «τους κομάντος»...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ