Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με βαθιά θλίψη ανακοίνωσε χτες τον θάνατο του Βασίλη Εφραιμίδη, εκφράζοντας ταυτόχρονα τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Η ανακοίνωση της ΚΕ του Κόμματος έχει ως εξής: «Η ΚΕ του ΚΚΕ με βαθιά θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του μέλους της και πρώην ευρωβουλευτή Βασίλη Εφραιμίδη.

Ο Βασίλης Εφραιμίδης αφιέρωσε τη ζωή του στην εκπλήρωση των ιδανικών της εργατικής τάξης, στην προώθηση των συμφερόντων του λαού, αναπτύσσοντας πλούσια πολιτική δράση. Εμεινε σταθερός στην ιδεολογία και στις αρχές λειτουργίας του ΚΚΕ. Στήριξε αποφασιστικά το Κόμμα σε δύσκολες στιγμές όπως στη διάσπαση του 1968 και του 1991.

Η ειλικρίνεια, η εντιμότητά του, η αμεσότητα αντιμετώπισης ακόμα και του πιο μικρού προβλήματος των εργαζομένων, τον ανέδειξαν σε πολυσήμαντη προσωπικότητα του εργατικού και μαζικού κινήματος. Η πολιτική διορατικότητά του, η συνέπεια και η αγωνιστική στάση του τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό όχι μόνο στους φίλους, αλλά και στους πολιτικούς εχθρούς, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όπου έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης.

Ο Β. Εφραιμίδης γεννήθηκε στο χωριό του Πόντου Ακνταμαντανί, την 1/1/1915. Με τη Μικρασιατική καταστροφή η οικογένειά του ξεριζώνεται και παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς. Το 1923 καταλήγει στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας απ' όπου αποφοίτησε το 1939. Σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως ιδιωτικός υπάλληλος.

Ο Β. Εφραιμίδης είχε πλούσια δραστηριότητα στην Εθνική Αντίσταση. Η κήρυξη του πολέμου το 1940 τον βρίσκει έφεδρο ανθυπασπιστή στην 8η Μεραρχία στα σύνορα. Για τη δράση του στον πόλεμο παρασημοφορείται με το Αριστείο Ανδρείας. Με την κατάρρευση του μετώπου γυρίζει στην Αθήνα. Το 1941 γίνεται μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου. Ηδη είναι μέλος του ΚΚΕ και εντάσσεται στο ΕΑΜ όπου δουλεύει ως οργανωτής και διαφωτιστής στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα. Με την απελευθέρωση συνεχίζει την πολιτική του δράση. Σε συνθήκες σκληρών διώξεων αναλαμβάνει διευθυντής της "Ελεύθερης Ελλάδας", δημοσιογραφικού οργάνου του ΕΑΜ. Το 1947 καταδικάζεται με το νόμο "περί Τύπου" και με το έκτακτο Γ` Ψήφισμα και οδηγείται στη φυλακή. Αποφυλακίζεται τον Ιούλη του 1951 και τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής της ΕΔΑ μέχρι τη δικτατορία. Το 1952 αναλαμβάνει εκδότης και διευθυντής της "Αυγής", όπου παρέμεινε μέχρι το 1956.

Η χούντα καταδιώκει τον Β. Εφραιμίδη, ο οποίος το 1968 διαφεύγει στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύσσει έντονη αντιδικτατορική δράση λόγω της οποίας του αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια και του δεσμεύονται οι συντάξεις του βουλευτή και του δικηγόρου.

Από τη μεταπολίτευση συνεχίζει την πλούσια πολιτική δράση του. Ενεργοποιείται ιδιαίτερα στο κίνημα Ειρήνης και εκλέγεται στο Προεδρείο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Από το 1981, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ, εκλεγόταν συνεχώς ευρωβουλευτής.

Στο 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ του Κόμματος, επανεκλέχθηκε μέλος της ΚΕ στο 10ο, 11ο, 12ο, 13ο, 14ο και 15ο Συνέδριο.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Η κηδεία του Β. Εφραιμίδη θα γίνει αύριο (σ.σ. σήμερα) Πέμπτη 17 Αυγούστου, στις 17.30 από το Α` Νεκροταφείο (εκκλησία Αγίων Θεοδώρων)».

Προδομένος απ' την καρδιά του «έφυγε» για πάντα από κοντά μας, σε ηλικία 85 ετών, ο Βασίλης Εφραιμίδης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, αταλάντευτος αγωνιστής ως την τελευταία μέρα της ζωής του. Ξεχωριστός άνθρωπος, που διακρινόταν για την αστείρευτη δύναμή του, άφησε πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό και ένα έργο πολύτιμη παρακαταθήκη για τους νεότερους.

Η κηδεία του Βασίλη Εφραιμίδη θα γίνει σήμερα Πέμπτη, στις 5.30 μ.μ., από το Α΄ Νεκροταφείο (εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων).

Ο Β. Εφραιμίδης διέθετε πλούσιες αγωνιστικές περγαμηνές, η ζωή και η δράση του τον καταξίωσαν στις λαϊκές συνειδήσεις, τον ανέδειξαν σε εξέχουσα μορφή του εργατικού και μαζικού κινήματος και κέρδισαν την εκτίμηση και το σεβασμό ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων. Γεννήθηκε το 1915 σε ένα μικρό χωριό του Πόντου. Με τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά του ξεριζώνεται και παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς. Καταλήγει το 1923 στην Αθήνα. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στις φτωχογειτονιές της Αθήνας.

Ο Β. Εφραιμίδης αποφοίτησε από το Γυμνάσιο, ενώ παράλληλα επιδίδεται στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο, στην ομάδα της ΑΕΚ. Γράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας το 1935 και τελειώνει το 1939. Σε όλη τη διάρκεια των πανεπιστημιακών του σπουδών συμμετέχει στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και παράλληλα δουλεύει ως ιδιωτικός υπάλληλος.

Η κήρυξη του πολέμου το 1940 τον βρίσκει έφεδρο ανθυπασπιστή στην 8η Μεραρχία στα σύνορα. Παίρνει μέρος σε όλες τις μάχες του υποχωρητικού ελιγμού και της αντεπίθεσης ενάντια στους φασίστες Ιταλούς εισβολείς. Τραυματίζεται στη μάχη της Βήσανης και μετά την ανάρρωσή του ζητάει και επιστρέφει αμέσως στη μονάδα του, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Για τη δράση του στον πόλεμο παρασημοφορείται με το Αριστείο Ανδρείας και προάγεται σε ανθυπολοχαγό.

Γυρίζει στην Αθήνα με την κατάρρευση του μετώπου. Το 1941 γίνεται μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας. Είναι ήδη μέλος του ΚΚΕ και εντάσσεται στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Δουλεύει ως οργανωτής και διαφωτιστής στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα. Με την απελευθέρωση συνεχίζει την πολιτική του δράση. Μέσα σε συνθήκες σκληρών διώξεων αναλαμβάνει στην Αθήνα διευθυντής της «Ελεύθερης Ελλάδας», δημοσιογραφικού οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ.

Είναι η περίοδος που η αντίδραση εξαπολύει την τρομοκρατική εκστρατεία κατά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Ο Β. Εφραιμίδης από τη θέση του διευθυντή της εφημερίδας δέχεται τις επιθέσεις της αντίδρασης με τη μορφή των διώξεων για «αδικήματα Τύπου». Γίνονται πολλές δίκες σε βάρος του εξαιτίας της αγωνιστικής δημοσιογραφικής του δραστηριότητας. Καταδικάζεται το 1947 με το νόμο «περί Τύπου» και με το έκτακτο Γ΄ Ψήφισμα και οδηγείται στη φυλακή. Αποφυλακίζεται τον Ιούλη του 1951.

Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, το 1951, ο δημοκρατικός λαός της Αθήνας τον αναδεικνύει σε βουλευτή της ΕΔΑ. Είναι ένας από τους 10 βουλευτές της ΕΔΑ, από τους βουλευτές που καταψηφίζουν τη συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.

Το 1952 αναλαμβάνει εκδότης, διευθυντής και αρθρογράφος της «Αυγής» - δημοσιογραφικού οργάνου της ΕΔΑ - που πρωτοεκδόθηκε τότε. Παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το 1956.

Στις εκλογές του '56 εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ στη Θεσσαλονίκη. Στην ίδια περιφέρεια εκλέγεται το 1958 και το 1961. Το 1963 και 1964 είναι βουλευτής της ΕΔΑ στο Νομό Σερρών. Παράλληλα, σε όλη την προδικτατορική ζωή της ΕΔΑ είναι μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της.

Με τη χουντική δικτατορία του 1967 αρχίζουν για τον Β. Εφραιμίδη, όπως και για τους άλλους αγωνιστές, νέες διώξεις και νέοι σκληροί αγώνες για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Η χούντα τον καταδιώκει από τη βραδιά της 21ης Απρίλη αλλά ο Β. Εφραιμίδης διαφεύγει τη σύλληψη. Αναπτύσσει έντονη αντιδικτατορική δράση στη Δυτική Ευρώπη, για την οποία η χούντα του αφαιρεί την ελληνική ιθαγένεια και δεσμεύει τις συντάξεις του ως βουλευτή και δικηγόρου.

Μετά τη μεταπολίτευση ο Β. Εφραιμίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, συνεχίζει τη δραστήρια πολιτική του δράση. Ενεργοποιείται ιδιαίτερα στο κίνημα ειρήνης. Για τη δράση του αυτή εκλέγεται στο Προεδρείο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.

Στις εκλογές του 1981 εκλέγεται ευρωβουλευτής του ΚΚΕ. Αναδεικνύεται αντιπρόεδρος της «Κομμουνιστικής Ομάδας και προσκειμένων» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου συμμετέχουν Ιταλοί, Γάλλοι, Ελληνες και Δανοί ευρωβουλευτές.

Εκλέγεται ευρωβουλευτής του ΚΚΕ στις εκλογές του 1985 και 1989. Είναι αντιπρόεδρος της ομάδας του «Συνασπισμού της Αριστεράς» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μέλος των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων, Θεσμικών Θεμάτων, Κανονισμού και Ασυλιών, Κοινωνικών Υποθέσεων. Είναι επίσης μέλος των διακοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών ΕΟΚ-Τουρκίας, ΕΟΚ- Κύπρου.

Το 1994 σε προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, ενόψει των ευρωεκλογών, ακροδεξιά στοιχεία επιτέθηκαν στον Β. Εφραιμίδη τραυματίζοντάς τον με μαχαίρι.

Παρέμεινε ευρωβουλευτής ως το 1999. Από το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1973) εκλεγόταν συνεχώς μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Ο Β. Εφραιμίδης ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Οπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει, μιλούσε εκτός από ελληνικά και την ποντιακή διάλεκτο, επίσης αγγλικά, τούρκικα, καθώς και λίγα γαλλικά.

Αναδημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από ομιλία του Βασίλη Εφραιμίδη σε προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Κυψέλη, το Μάη του 1994, στην οποία αναφέρεται στην ΕΕ και τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων του τόπου:

«Οι επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας. Αυτή η σημασία υποβαθμίζεται από όλα τα άλλα κόμματα, που οι υποψήφιοί τους περί άλλα τυρβάζουν χωρίς εντούτοις να μπαίνουν στην ουσία των προβλημάτων. Και η ουσία είναι ότι μετά την επικύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την παραπέρα προώθηση της "ολοκλήρωσης" η Ελλάδα θα μεταβάλλεται βαθμιαία σε υποβαθμισμένο και υποτακτικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

«Από τα δύο μεγαλύτερα αστικά κόμματα η ΝΔ είναι φυσικό να αποσιωπά όλες αυτές τις καταστροφικές επιπτώσεις, όχι μόνο γιατί πρωτοστάτησε στην ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ (σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση) αλλά και γιατί, ως κυρίαρχος και παραδοσιακός εκφραστής-εκπρόσωπος του κυρίαρχου οικονομικού κύκλου της χώρας, λίγο ενδιαφέρεται για τα λαϊκά συμφέροντα όσο κύρια για τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης, που ο μεταπρατικός της χαρακτήρας τής επιτρέπει να πραγματοποιεί κέρδη και μέσα ακόμα από τη βαθμιαία καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της Ελλάδας...

Το ΠΑΣΟΚ, πάλι, αφού εγκατέλειψε τις προ του 1981 σωστές αντι-ΕΟΚ του θέσεις - αλλάζοντας μορφές όπως ο γυρίνος που γίνεται βάτραχος - περνώντας από τη θέση της μη ένταξης στη θέση της ένταξης, όπου όμως και από αυτή στα Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα, κατέληξε - μέσα στη λογική και πρακτική της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατίας - να ανταγωνίζεται με τη ΝΔ για το ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα τις πολιτικές διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των ίδιων αφεντικών. Ετσι, αποδέχτηκε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ αποσιωπώντας και τότε και τώρα τις θλιβερές της επιπτώσεις.

Οσο για τον ΣΥΝ, αυτό το θλιβερό συνονθύλευμα της πρώην ΕΑΡ, των αποστατών-αυτόμολων πρώην κομμουνιστών και διαφόρων πρώην αναρχοαυτόνομων αριστερών-αριστεριστών, αφού ενέκρινε και υπερψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ τραυλίζει σήμερα, μέσα στην ευρω-λαγνεία του, για μια "ριζική" αναθεώρησή της, ξεχνώντας ότι έτσι του απομένει να διαλέξει ανάμεσα στα δύο. Δηλαδή να κατηγορηθεί είτε για βλακεία - αφού υπερψήφισε άκριτα μια συνθήκη που σήμερα θεωρεί κακή, αφού ζητά τη ριζική της αναθεώρηση - είτε για ανυπέρβλητη υποκρισία, ταρτουφισμό και μπερτοδουλισμό».