Χωρίς λόγω και αιτία παρακρατούν από εκατοντάδες παραγωγούς σίτου του νομού Βοιωτίας επιδοτήσεις του προηγούμενου έτους...

Οι τελευταίοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα τεράστια προβλήματα από τις εξοντωτικές τιμές που επιβάλλει Ευρωπαϊκή Ενωση στα σιτηρά. Εχουν να αντιμετωπίσουν και τον κυβερνητικό «τσαμπουκά» που, σε συνεργασία αυτή τη φορά, με τη Νομαρχία Βοιωτίας, λίγους μήνες πριν από το 2001, παρακρατεί επιδοτήσεις του 1999. Είναι και αυτός ένας τρόπος, ώστε η κυβέρνηση να παρουσιάζει μειωμένα δημοσιονομικά ελλείμματα στους Λεγεωνάριους των Βρυξελλών.

Η ιστορία ομηρίας των παραγωγών σταριού από το υπουργείο Γεωργίας και τη Νομαρχία, έχει ως εξής. Το φθινόπωρο του 2000, κλιμάκια γεωπόνων της Νομαρχίας Βοιωτίας, πραγματοποίησαν ελέγχους προκειμένου να διαπιστώσουν αν οι αριθμός των στεμμάτων που είχαν δηλωθεί ότι καλλιεργήθηκαν με σιτηρά ήταν και πραγματικά ή υπήρχαν περιπτώσεις εικονικών - μη πραγματικών - δηλώσεων με σκοπό την απόσπαση παράνομων επιδοτήσεων.

Για διάφορους λόγους, όχι κατ' ανάγκην μη σύννομους, πολλοί παραγωγοί απορρίφθηκαν από το δικαίωμα των επιδότησης. Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, εκείνοι που απορρίφθηκαν από τις επιτροπές των γεωπόνων, είχαν το δικαιώματα της υποβολής ένστασης κατά της απόφασης απόρριψης, το οποίο και άσκησαν. Με βάση τις ενστάσεις αυτές, κλιμάκια γεωπόνων πραγματοποίησαν στις αρχές της ανοιξης του 2000 νέους ελέγχους, προκειμένου να διαπιστώσουν το βάσιμο ή μη των λόγων εκείνων που ζητούσαν επανεξέταση. Και όπως είναι φυσικό, ορισμένοι απορρίφθηκαν για δεύτερη φορά, ορισμένοι όμως δικαιώθηκαν. Και αυτοί είναι εκατοντάδες. Και από το σημείο αυτό αρχίζει η ταλαιπωρία τους. Κατ' αρχάς, ο ρυθμός των επανελέγχων, έγιναν με πολύ αργούς ρυθμούς. Στα παράπονα που διατυπώθηκαν, οι αρμόδιοι της Νομαρχίας απάντησαν ότι δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό για να επιταχυνθεί η διαδικασία, ενώ οι υπάρχοντες γεωπόνοι πολυαπασχολούνταν και σε άλλος τομείς. Οταν η διαδικασία αυτή τελείωσε (αρχές καλοκαιριού) καθυστερούσε η αποστολή των καταστάσεων με τα ονόματα των καλλιεργητών στις Ενώσεις Γεωργικών Συνεταιρισμών, προκειμένου οι πρώτοι να πληρωθούν. Σε τηλεφωνική επικοινωνία με τους αρμόδιους της Νομαρχίας Βοιωτίας, αυτοί ζητούσαν... υπομονή και... κατανόηση. «Φέτος έχουμε αργήσει λίγο» δήλωναν με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Το υπουργείο Γεωργίας - οι αρμόδιοι υπάλληλοι - δήλωναν άγνοια και για την ύπαρξη του προβλήματος. Με αυτά και με αυτά, τελειώνει και ο Σεπτέμβρης και οι νόμιμες επιδότησης του 1999, δεν έχουν δοθεί ακόμα στους καλλιεργητές.

«Δικαιωμένο» βγήκε το γερμανικό δημόσιο από το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, όσον αφορά την αντιδικία του με τους συγγενείς των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στο Δίστομο, οι οποίοι είχαν προχωρήσει στην κατάσχεση γερμανικών κτιρίων, καθώς η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για καταβολή χρηματικών αποζημιώσεων. Το δικαστήριο (συγκροτούμενο από τον πρόεδρο Πρωτοδικών Θεόδ. Κανελλόπουλο) με την υπ' αριθ. 8206/2000 απόφασή του δέχεται ως βάσιμη την αίτηση των Γερμανών και αναστέλλει τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης «που επισπεύδεται σε βάρος του δημοσίου της ΟΔ Γερμανίας, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί των από 17-7-2000 και 25-7-2000 ανακοπών του κατά της εκτέλεσης και με τον όρο ότι αυτές θα συζητηθούν κατά τη δικάσιμο που έχει οριστεί» (2-10-2001). Ο πληρεξούσιος δικηγόρος των κατοίκων του Διστόμου Ιω. Σταμούλης δήλωσε ότι τον απασχολεί η σκέψη να ασκήσει «αγωγή κακοδικίας κατά των δικαστών που εξέδωσαν απόφαση σαφώς αντίθετη με διατάξεις διεθνών συνθηκών, οι οποίες έχουν κυρωθεί και έχουν αυξημένη ισχύ στη χώρα μας».

Στο σκεπτικό της η δικαστική απόφαση επικαλείται το άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που ορίζει ότι αναγκαστική εκτέλεση κατά αλλοδαπού δημοσίου δεν μπορεί να γίνει, χωρίς προηγούμενη άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης. Αναφέρει, μάλιστα, ότι «για την παροχή της άδειας αυτής ο νόμος δεν οριοθετεί κριτήρια, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, γι' αυτό πρέπει να γίνει δεκτό ότι αυτή δίνεται με κριτήριο τη σκοπιμότητα ή τη διατάραξη των διεθνών σχέσεων της χώρας, χωρίς τη δυνατότητα εξέτασης της βασιμότητας της αίτησης του δανειστή». Επομένως, καταλήγει, «εκτέλεση που επισπεύδεται, χωρίς την άδεια αυτή είναι άκυρη, ανεξάρτητα από το στοιχείο της βλάβης. Η ακυρότητα αυτή προτείνεται κατά το άρθρο 933 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας εντός των προθεσμιών του άρθρου 934. Η παραπάνω διάταξη, ενόψει του ότι με αυτή επιδιώκεται σκοπός γενικού συμφέροντος, ήτοι η αποφυγή διατάραξης των διεθνών σχέσεων της χώρας, δεν είναι αντίθετη προς τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Διεθνούς Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και δεν έχει πάψει να ισχύει, όπως εσφαλμένα ισχυρίζεται η καθής η αίτηση (δηλαδή, η πλευρά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Βοιωτίας ως αντιπρόσωπος και εντολοδόχος 296 κατοίκων του Διστόμου) και τα εκπροσωπούμενα από αυτή φυσικά πρόσωπα».

Σημειώνεται ότι με την υπ' αριθμ. 137/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που έγινε αμετάκλητη μετά την έκδοση της απόφασης 11/2000 του Αρείου Πάγου, αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του δημοσίου της ΟΔ Γερμανίας να καταβάλει στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λιβαδειάς διάφορα χρηματικά ποσά ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης των εντολέων της, την οποία υπέστησαν, λόγω της σφαγής των οικείων τους από τους χιτλερικούς κατακτητές στις 10-6-1944 στο Δίστομο. Με την ίδια απόφαση το γερμανικό δημόσιο καταδικάστηκε στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, ποσού 150 εκατ. δρχ.

Βάσει των παραπάνω αποφάσεων επιβλήθηκε πρόσφατα αναγκαστική κατάσχεση από τη δικαστική επιμελήτρια Κωνσταντίνα Παπασπύρου στο ακίνητο, όπου στεγάζεται το Ινστιτούτο Γκαίτε στην οδό Ομήρου 14-16. Κατά την άποψη όμως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, «η ως άνω αναγκαστική εκτέλεση επισπεύδεται, χωρίς να υφίσταται η απαιτούμενη άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης» και «επομένως πιθανολογείται ότι είναι άκυρη. Πιθανολογείται, επίσης, ότι το γερμανικό δημόσιο σε κάθε περίπτωση θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη, αν συνεχιστεί η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης»...