Στη χώρα μας δεν προστατεύονται τα κοιτάσματα νερού. Κοντά σε μια γεώτρηση για νερό προς ύδρευση, μπορεί να λειτουργεί βενζινάδικο, συνεργείο, ελαιοτριβείο ή αγροτική παραγωγή με χημικά λιπάσματα. Με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία. Επίσης, ένας υπόγειος υδροφορέας μπορεί να εκτείνεται πέρα από όρια νομών, ακόμα και κρατών. Στην Ελλάδα, όμως, αν το νερό του υδροφορέα αναβλύζει στο χωράφι κάποιου, αυτός ο κάποιος το καρπώνεται. Εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης του φυσικού πόρου, ο οποίος αντί να ανήκει στο δημόσιο και να καλύπτει δημόσιες ανάγκες, με την ανοχή των κυβερνήσεων, αφήνεται στον ιδιώτη να τον χειριστεί κατά το ατομικό του συμφέρον. Οι προαναφερόμενες περιπτώσεις...