Από τα βασανιστήρια Βρετανών κατοχικών κατά Ιρακινών στη Βασόρα. Τέτοιες εικόνες συχνά βρίσκουν το δρόμο της δημοσιοποίηση μέσω της ιστοσελίδας WikiLeaks

Πληροφορίες, πιπεράτες κάποιες. Χαρακτηρισμοί για ξένους ηγέτες, σκαιοί συχνά. Επιβεβαιώσεις. Διαβεβαιώσεις. Τα πάντα περιέχονται στα διαβαθμισμένα, είτε εμπιστευτικά είτε απόρρητα, διπλωματικά τηλεγραφήματα από περίπου 300 πρεσβείες των ΗΠΑ ανά την υφήλιο προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δίνει στη δημοσιότητα, εδώ και μία βδομάδα, η ιστοσελίδα Wikileaks, ή επεξεργασμένα παρουσιάζονται από διεθνή ΜΜΕ, όπως οι εφημερίδες New York Times, El Pais, Guardian, Le Monde και το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Και παρουσιάζονται καθώς τα συγκεκριμένα διεθνή ΜΜΕ είχαν εκ των προτέρων στη διάθεσή τους μέρος των εγγράφων. Μέχρι στιγμής, έχουν δοθεί στη δημοσιότητα λιγότερα από 700, ενώ η δημοσιοποίηση των 251.287 διπλωματικών εγγράφων θα διαρκέσει μήνες καθώς φαίνεται.

Για να μπορέσουν να αξιολογηθούν συνολικά, όταν και όποτε δημοσιοποιηθούν τόσες εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα, θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: Ποιος ωφελείται; Το μόνο δεδομένο, μέχρι στιγμής, είναι ότι η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον είναι η κύρια «χαμένη». Αποτελεί άραγε ένδειξη αντίθεσης ότι η κυβέρνηση του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα αντιδρά σαν «παραζαλισμένη», δίχως απαντήσεις, με τη Χίλαρι Κλίντον να δίνει προς όλους τους ξένους ηγέτες εξηγήσεις και να ζητά συγγνώμη.

Υπό αυτό το σκεπτικό και μόνο από ένα πολύ μικρό μέρος των ήδη δημοσιευμένων τηλεγραφημάτων:

• Ο Σαουδάραβας μονάρχης Αμπντουλάχ, σύμφωνα με τη βρετανική Guardian, «έχει συχνά προτρέψει τις ΗΠΑ να επιτεθούν στο Ιράν και να βάλουν ένα τέλος στο πυρηνικό του πρόγραμμα», όπως και ότι εκτός του Σαουδάραβα ηγέτη και οι ηγέτες του Μπαχρέιν, της Ιορδανίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Αιγύπτου έχουν αντίστοιχα «αιτήματα» προς τις ΗΠΑ. Ο αντίλογος έρχεται και πάλι μέσα από τα τηλεγραφήματα, όπου ο υπουργός Αμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, φέρεται να δηλώνει ότι κάθε στρατιωτικό χτύπημα εναντίον του Ιράν το μόνο που θα πετύχαινε θα ήταν να καθυστερήσει την επιδίωξή του για δημιουργία πυρηνικών όπλων για 3 περίπου χρόνια, όπως ανέφεραν οι Times.

Καταρχήν, δεν πρόκειται για αποκάλυψη, καθώς ειδικά για τη Σαουδική Αραβία, οι θέσεις της έναντι του Ιράν ήταν γνωστές. Μόλις τον περασμένο Ιούνη, η εφημερίδα New York Times αποκάλυπτε ότι η Σαουδική Αραβία είχε προχωρήσει στη διεξαγωγή άσκησης για την απενεργοποίηση των συστημάτων αεράμυνας. Στόχος εκείνης της άσκησης ήταν η διευκόλυνση ισραηλινών μαχητικών αεροσκαφών στο πλαίσιο μιας υποθετικής επίθεσης της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας στο Ιράν για την καταστροφή των πυρηνικών του εγκαταστάσεων.

Επιπροσθέτως, εμφανίζονται οι ΗΠΑ «πιεζόμενες» για την επίθεση εναντίον του Ιράν από τρίτα μέρη. Κάτι που έχει «θετικές συνέπειες», όσον αφορά στις ιμπεριαλιστικές τους επιδιώξεις έναντι του Ιράν. Σε διάφορες αναφορές στο Ισραήλ, περιγράφεται ως «επίμονο» στην προσπάθειά του να διατηρήσει το περιφερειακό πυρηνικό του μονοπώλιο, ως χώρα με ετοιμότητα να επιτεθεί ακόμη και μόνη της κατά του Ιράν, και ότι κάνει απόπειρες να επηρεάσει την αμερικανική πολιτική. Ολες οι αναφορές χαρακτηρίζονται από έντονη δόση «μοιρολατρίας», ότι δεν μπορούν οι ΗΠΑ να κάνουν κάτι να το αποτρέψουν... Την ίδια στιγμή, σιγήν ιχθύος για τα εγκλήματά του στην Παλαιστίνη και την ευρύτερη Μέση Ανατολή και το ρόλο που διαδραματίζει συνολικότερα.

• Για την Κίνα τα έγγραφα που διέρρευσαν, η πλειοψηφία των οποίων αφορούν τα τρία τελευταία χρόνια, αποκαλύπτουν επίσης ισχυρισμούς ότι τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚ της Κίνας διηύθυναν μια παρείσδυση στο ηλεκτρονικό σύστημα της Google, ως μέρος μιας οργανωμένης εκστρατείας ηλεκτρονικού σαμποτάζ που έγινε από συνεργάτες της κινέζικης κυβέρνησης, ειδικούς ιδιωτικής ασφάλειας και παράνομους του Διαδικτύου, όπως αναφέρουν οι New York Times.

Από την άλλη πλευρά, δεν ήταν «γνωστό» ότι η Κίνα κατά την εκτίμηση πάντα του Νοτιοκορεάτη υφυπουργού Εξωτερικών προς τον Αμερικανό πρέσβη, Τσουν Γιουνγκ Γου, είναι «έτοιμη να εγκαταλείψει τη Βόρεια Κορέα», θα δεχόταν την ενοποίηση της κορεατικής χερσονήσου, καθώς όπως αναφέρει το ίδιο έγγραφο, ο Τσουν πιστεύει πως οι διοικούντες το ΚΚ της Κίνας «δε θεωρούν πλέον τη Βόρεια Κορέα ως ένα χρήσιμο, ή αξιόπιστο σύμμαχο». Εξάλλου, πάντα κατά τις εκτιμήσεις του Νοτιοκορεάτη αξιωματούχου η Κίνα «δε θα είναι ικανή να σταματήσει την κατάρρευση της Βορείου Κορέας έπειτα από το θάνατο του ηγέτη της Κιμ Γιονγκ Ιλ».

«Εκτιμήσεις» και «πληροφορίες» που επίσης έχουν ευεργετικές συνέπειες για τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην περιοχή, δεδομένης της πολεμικής έντασης που συνεχώς ανεβαίνει στην Κορεατική Χερσόνησο.

• ΗΠΑ και Βρετανία ανησυχούν πως το πυρηνικό οπλοστάσιο του Πακιστάν δεν είναι ασφαλές και από το 2007 οι ΗΠΑ έχουν καταβάλει μια μεγάλη μυστική προσπάθεια, μέχρι στιγμής ανεπιτυχή, να αφαιρέσουν από έναν πακιστανικό ερευνητικό αντιδραστήρα εμπλουτισμένο ουράνιο, το οποίο Αμερικανοί αξιωματούχοι φοβούνταν ότι θα χρησιμοποιηθεί ως παράνομη πυρηνική συσκευή. Επίσης γνωστό, που όμως επανέρχεται δραματικά στο προσκήνιο διαλύοντας συνάμα οποιεσδήποτε αμφιβολίες εάν ο πόλεμος του Αφγανιστάν έχει επεκταθεί και στο Πακιστάν.
• Επιβεβαιώθηκαν οι μέχρι σήμερα διαρροές και εικασίες ότι τέσσερις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ φιλοξενούν σε στρατιωτικές βάσεις, τις τελευταίες αμερικανικές πυρηνικές βόμβες, σύμφωνα με τα σχετικά έγγραφα που διέρρευσαν από το WikiLeaks. Η αποκάλυψη αυτή καταδικάστηκε από το ΝΑΤΟ που τη χαρακτήρισε παράνομη και επικίνδυνη.

Η «τρομοκρατία» εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό ζήτημα της αμερικανικής διπλωματίας και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά και ειδικά η υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, με οδηγία της, το 2009, ζητά να συγκεντρωθούν «προσωπικές, βιογραφικές, βιομετρικές πληροφορίες, στοιχεία για ρόλους, αποτελεσματικότητα, στιλ διαχείρισης και επιρροή σημαντικών αξιωματούχων του ΟΗΕ», αλλά και του ΓΓ, Μπαν Κι Μουν, και οτιδήποτε που να αποδεικνύει οποιαδήποτε σχέση αξιωματούχων του ΟΗΕ και τρομοκρατικών ομάδων.

• Ανάλογο το ενδιαφέρον της υπουργού Εξωτερικών και για την Πρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, ειδικά όσον αφορά την ψυχική και πνευματική της υγεία, αλλά και της πρώην υπουργού Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, που είχε δώσει ανάλογη εντολή για τη συλλογή πληροφοριών και βιομετρικών στοιχείων, για το τότε επικρατέστερο υποψήφιο και κατόπιν Πρόεδρο Φερνάντο Λούγκο.
• Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, σε ένα από τα έγγραφα, που αποδίδεται στον Ζαν - Νταβίντ Λετίβ, διπλωματικό σύμβουλο του Προέδρου Νικολά Σαρκοζί, παρουσιάζεται ως «τρελός που ετοιμάζεται να μετατρέψει τη χώρα του σε μια άλλη Ζιμπάμπουε»...
• «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο στρατός, το Ανώτατο Δικαστήριο και το εθνικό Κογκρέσο συνωμότησαν για ένα παράνομο και αντισυνταγματικό πραξικόπημα εναντίον της εκτελεστικής εξουσίας» αναφερόταν στην έκθεση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ονδούρα, Ούγο Γιόρενς προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αμέσως μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου Μανουέλ Σελάγια.

Η έκθεση Γιόρενς πετάχτηκε στα σκουπίδια και το πραξικόπημα «εξαφανίστηκε» από τις ΗΠΑ με «προσωπική» επιλογή της Κλίντον και του κύκλου της, σε τρία βήματα: Επισήμως ποτέ δε χαρακτηρίστηκε πραξικόπημα, ο Γιόρενς επέστρεψε στο πόστο του με σαφείς εντολές να προωθήσει την ατζέντα των «ελεύθερων, δίκαιων και διαφανών εκλογών» και την προπαγάνδα για τη νομιμοποίησή τους και τέλος με την εκστρατεία νομιμοποίησης της κυβέρνησης του Πορφίριο Λόμπο και την πλήρη αποκατάσταση της βοήθειας.

• Τρομακτικό το ενδιαφέρον για την Τουρκία και οι αναφορές στα έγγραφα φτάνουν τις 11.086. Αμερικανοί διπλωμάτες παρακολουθούν εξονυχιστικά τις κινήσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, από το 2002, αλλά δεν εκφράζουν καμία ανησυχία για την εφαρμογή του νόμου της σαρίας. Διακατέχονται, ωστόσο, από σκεπτικισμό όσον αφορά στην αξιοπιστία της Τουρκίας ως «συμμάχου».

Κατά τα έγγραφα, υπάρχει διαμάχη στην ηγεσία του ΑΚΡ, που χρονολογείται ήδη από το 2005, μεταξύ Ερντογάν και του Προέδρου Αμπντουλάχ Γκιούλ, με τον Πρόεδρο να προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή του μέσα στο κόμμα. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, περιγράφεται ως «ιδιαίτερα επικίνδυνος», ενώ στην Ουάσιγκτον υπάρχει ανησυχία, όσον αφορά στο φερόμενο «νεο-οθωμανικό» του δόγμα... Κωδικοποιημένο έγγραφο αναφέρει την εμπλοκή της Αγκυρας στη χρηματοδότηση μιας βομβιστικής επίθεσης σε γέφυρα στη Βαγδάτη, κάνοντας ουσιαστικά λόγο για εκρηκτικά που διοχετεύθηκαν από την Τουρκία σε «τρομοκράτες» με έδρα στο Ιράκ. Σε άλλο εμπιστευτικό τηλεγράφημα της 27ης Ιανουαρίου για την υπόθεση «Βαριοπούλα», αναφέρεται ότι οι στρατιωτικοί αντιλαμβάνονταν ότι τα πραξικοπήματα δεν είναι αρεστά στην κοινή γνώμη, εξ ου και μελετούσαν σειρά σεναρίων που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την επέμβασή τους. Προστίθεται ότι είχαν σχεδιάσει αυτήν την επιχείρηση, που προέβλεπε βομβιστικές επιθέσεις σε τζαμιά, για να προκληθεί ένταση που θα εξελισσόταν σε κρίση με την Ελλάδα, ώστε να μπορεί να εμπλακεί ο στρατός.

• Για την Ελλάδα τα έγγραφα ακόμη μάλλον δεν έχουν αποκαλυφθεί. Μέχρι στιγμής υπάρχουν αναφορές, για την ανησυχία των ΗΠΑ για τις σχέσεις της κυβέρνησης Καραμανλή με τη Ρωσία στον τομέα της ενέργειας, αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο, ακόμη και για ιδιότυπες και ιδιόμορφες δοσοληψίες με συγκεκριμένους Ελληνες και Ρώσους αξιωματούχους με ανταλλαγές πληροφοριών.

Εκφράζονται, επίσης, παράπονα για τη δήθεν «φοβική» και «καθόλου καλή συμπεριφορά της Ελλάδας στους ΝΑΤΟικούς συμμάχους», ενώ ακόμα υπάρχουν ανησυχίες για την «κλιμακούμενη εγκληματικότητα», την αυξημένη «τρομοκρατία» και τους «επικίνδυνους και ακραίους ισλαμικούς θύλακες στην καρδιά της Αθήνας». Για την περίπτωση της ΠΓΔΜ, εκφράζονται απόψεις Γάλλων διπλωματών ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα είναι πιο «ευέλικτη».

Και ενώ οι «αποκαλύψεις» είναι ακόμη στην αρχή, το κέντρο βάρους έχει μετατοπιστεί: στο κυνηγητό από την Ιντερπόλ του ιδρυτή του Wikileaks Τζούλιαν Ασάντζ (πρόκειται για Αυστραλό που ξεκίνησε ως χάκερ και έχει στήσει δίκτυο σε όλο τον κόσμο) αλλά και τα ερωτηματικά εάν τελικά είναι παράνομη η δημοσιοποίησή τους ή όχι. Στις ΗΠΑ, ωστόσο, υπό το σκεπτικό ότι «βρίσκονται υπό επίθεση και ο εχθρός είναι εσωτερικός, ο οποίος μάλιστα στοχεύει στον πιο ευάλωτο τομέα της εθνικής ασφάλειας: τις διεθνείς σχέσεις των ΗΠΑ» αρχίζουν να γίνονται ορατές οι παράπλευρες απώλειες της δημοσιοποίησης, το κυνηγητό, το κλείσιμο ιστοσελίδων και η περαιτέρω καταστολή έχει ήδη αρχίσει.

Οι διαρροές του ιστότοπου WikiLeaks, που παρουσιάζουν τη Ρωσία ως «διεφθαρμένο», «αυταρχικό καθεστώς» στο οποίο συμπράττουν με επίκεντρο τον Πούτιν αξιωματούχοι, ολιγάρχες και οργανωμένο έγκλημα δημιουργώντας ένα «μαφιόζικο» κράτος, ανακυκλώθηκαν από τα αστικά ΜΜΕ όλου του κόσμου.

Σύμφωνα με τις «αποκαλύψεις», οι δομές της σημερινής «δημοκρατικής» ρωσικής εξουσίας, συστηματικά ασχολούνται την παράνομη διακίνηση όπλων, το ξέπλυμα χρήματος, ενώ έχουν αναγάγει σε εθνικό σπορ τον ατομικό πλουτισμό, την προστασία γκάνγκστερ, τους εκβιασμούς. Κυκλοφορούν δε με βαλίτσες γεμάτες χρήματα και διαθέτουν μυστικούς λογαριασμούς offshore εταιρειών σε άλλες χώρες.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι συγκεκριμένες «διαρροές» κι «αποκαλύψεις» δεν κάνουν κάτι άλλο από το να παραβιάζουν ανοιχτές θύρες. Κι αυτό γιατί είναι σε όλους γνωστό, πως η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία, ή η λεγόμενη «αποκατάσταση της δημοκρατίας», όπως τη γράφουν τα αστικά ΜΜΕ, εξελίχθηκε σε μια τεράστια ληστεία του πλούτου που είχαν συσσωρεύσει με την εργασία τους οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης. Αλήθεια, γιατί τώρα αυτές οι δήθεν «αποκαλύψεις»;

Πριν περίπου ένα χρόνο, σε νεκροταφείο της Μόσχας είχε συγκεντρωθεί η «αφρόκρεμα» του ρωσικού κόσμου του εγκλήματος. Περίπου 500 άτομα συνόδευσαν στο τελευταίο ταξίδι του το γνωστό κακοποιό Βιατσεσλάφ Ιβανκόφ, πιο γνωστό με το παρατσούκλι «Γιαπόντσικ», κρατώντας μάλιστα στην κορυφή της νεκρικής πομπής μια μεγάλη τρίχρωμη ρωσική σημαία. Οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού είχαν περικυκλώσει το νεκροταφείο κι είχαν απαγορεύσει την κίνηση των αυτοκινήτων στους γύρω δρόμους.

Ο Γιαπόντσικ, ήταν από τα ηγετικά στελέχη της ρωσικής μαφίας, των λεγόμενων «νομοταγών κλεφτών», όπως αποκαλούνται και θεωρούνται η «ελίτ» του ποινικού κόσμου της Ρωσίας, αριθμώντας περίπου 1.000 «προσωπικότητες» σε όλη τη χώρα.

Η εγκληματική αυτή ομάδα, με την επωνυμία «νομοταγείς κλέφτες», σύμφωνα με εκτιμήσεις οργανώθηκε τη δεκαετία του '30, φημιζόταν ιδιαίτερα για τη σκληρότητά της, τη συνωμοτικότητά της και τον ειδικό «κώδικα» συμπεριφοράς των μελών της. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, λίγο πριν τον πόλεμο είχε δεχτεί τέτοια συντριπτικά χτυπήματα από τις σοβιετικές διωκτικές αρχές που κινδύνεψε να εξαφανιστεί, ωστόσο «επέζησε» χάρη στις συνθήκες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της δόθηκε το «φιλί της ζωής» τη δεκαετία του '70, όταν εξαιτίας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, άρχισε, μεταξύ άλλων να αναπτύσσεται στην ΕΣΣΔ και η λεγόμενη «σκιώδης οικονομία».

Σε βάρος του Γιαπόντσικ είχε στηθεί δολοφονική ενέδρα, βγαίνοντας από εστιατόριο της Μόσχας τον Ιούλη του 2009, αλλά υπέκυψε στα τραύματά του στις 9/10/2009 και κηδεύτηκε υπό δρακόντεια μέτρα ασφάλειας, μετά από λίγες μέρες κοντά σε τάφους επιφανών προσωπικοτήτων (συγγραφέων, καλλιτεχνών) της Ρωσίας.

Για πιο λόγο απονεμήθηκε μια τέτοια τιμή και σεβασμός στον άνθρωπο αυτό;

Το γεγονός είχε σχολιάσει τότε ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ), Βίκτoρ Τιούλκιν.

«Οι αρχές ασφαλείας φοβούνται πως μετά το θάνατο του Γιαπόντσικ θα αρχίσει το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής. Αυτό μπορεί να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις επειδή πλέον δεν πρόκειται για μια καφετερία, αλλά για σοβαρές επιχειρήσεις. Πρόκειται για εργοστάσια κι εταιρείες, που έχουν δική τους παραγωγή και δίκτυα υπηρεσιών, χρηματιστηριακές εταιρείες και τράπεζες, εκπροσώπους στα νομοθετικά κι εκτελεστικά όργανα εξουσίας. Ετσι μπορεί να καταλάβει κανείς πως σήμερα ο πρώην εγκληματικός κόσμος αποτελεί μαζί με τους ολιγάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες ένα πλήρες και ισότιμο εταίρο του λεγόμενου (κατά τον ορισμό του Πούτιν) φιλελεύθερου οικονομικού καθεστώτος της αγοράς. Η διαφορά είναι μόνο στο ότι "οι πολιτισμένοι" ολιγάρχες βρήκαν τα αρχικά κεφάλαιά τους μέσω της ιδιωτικοποίησης και χρησιμοποιώντας τη στενή σχέση με την οικογένεια του Μπορίς Γιέλτσιν. Ενώ ο Γιαπόντσικ με την παρέα του κατακλέβανε διάφορους ολιγάρχες κι επιχειρηματίες.

Ετσι, κατά κάποιον τρόπο, ο Γιαπόντσικ ήταν "πρόδρομος" της σημερινής εξουσίας. Οι εγκληματικές δομές, που νομιμοποιούνται γίνονται σύμμαχοι και μάλιστα στήριγμα του κυρίαρχου καθεστώτος. Εκεί όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση κλείνονται συμφωνίες με άτυπες δομές του ποινικού κόσμου, μέχρι και περιοχές τους παραχωρούνται.

Γι' αυτό δεν υπάρχει τίποτε το αξιοπερίεργο στη μεγαλειώδη τελετή αποχαιρετισμού του Βιατσεσλάφ Ιβανκόφ και με τη συμμετοχή, είτε έτσι είτε αλλιώς, των εκπροσώπων της ελίτ της κοινωνίας καθώς και επίσημων αρχών. Μπορείς να πεις πως αποχαιρετούν έναν πρόδρομο της κοινωνίας της αγοράς. Το άσχημο είναι πως δε φεύγει μαζί του κι ολόκληρο το σύστημα, που όλοι αυτοί δημιούργησαν. Ετσι μένουν σε κάποιους τα εργοστάσια και τα δισεκατομμύρια και στους άλλους τα βάρη της εκμετάλλευσης κι η καθημερινή βιοπάλη για ένα κομμάτι ψωμί».

Διαβάζοντας τις παραπάνω εκτιμήσεις του Α' Γραμματέα του ΚΕΚΡ, μπορούμε να καταλάβουμε τις βαθιές σχέσεις που έχει αναπτύξει ο κόσμος του εγκλήματος με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που επεδίωξαν και πέτυχαν την ανατροπή του σοσιαλισμού και οι οποίες σήμερα βρίσκονται στην εξουσία.

Ωστόσο, γιατί έρχονται σήμερα αυτές οι «αποκαλύψεις»; Ενα ζήτημα που μπορεί να προσέξει κανείς είναι πως έρχονται λίγες ώρες μετά τις προειδοποιήσεις Πούτιν προς τις ΗΠΑ ότι εάν δεν επικυρώσουν τη συμφωνία για τη μείωση των πυρηνικών όπλων, θα πυροδοτήσουν έναν νέο κυνηγητό εξοπλισμών.

Ερχονται λίγες μέρες μετά τις εκκλήσεις Πούτιν προς τις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ να αναπτύξουν στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία.

Τέλος, έρχονται τη στιγμή που στη Ρωσία δυναμώνει η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές.

Μάλλον, λοιπόν, καθόλου τυχαίες δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτές οι «αποκαλύψεις», που εμπλέκονται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις.