Οι διαρροές του ιστότοπου WikiLeaks, που παρουσιάζουν τη Ρωσία ως «διεφθαρμένο», «αυταρχικό καθεστώς» στο οποίο συμπράττουν με επίκεντρο τον Πούτιν αξιωματούχοι, ολιγάρχες και οργανωμένο έγκλημα δημιουργώντας ένα «μαφιόζικο» κράτος, ανακυκλώθηκαν από τα αστικά ΜΜΕ όλου του κόσμου.

Σύμφωνα με τις «αποκαλύψεις», οι δομές της σημερινής «δημοκρατικής» ρωσικής εξουσίας, συστηματικά ασχολούνται την παράνομη διακίνηση όπλων, το ξέπλυμα χρήματος, ενώ έχουν αναγάγει σε εθνικό σπορ τον ατομικό πλουτισμό, την προστασία γκάνγκστερ, τους εκβιασμούς. Κυκλοφορούν δε με βαλίτσες γεμάτες χρήματα και διαθέτουν μυστικούς λογαριασμούς offshore εταιρειών σε άλλες χώρες.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι συγκεκριμένες «διαρροές» κι «αποκαλύψεις» δεν κάνουν κάτι άλλο από το να παραβιάζουν ανοιχτές θύρες. Κι αυτό γιατί είναι σε όλους γνωστό, πως η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία, ή η λεγόμενη «αποκατάσταση της δημοκρατίας», όπως τη γράφουν τα αστικά ΜΜΕ, εξελίχθηκε σε μια τεράστια ληστεία του πλούτου που είχαν συσσωρεύσει με την εργασία τους οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης. Αλήθεια, γιατί τώρα αυτές οι δήθεν «αποκαλύψεις»;

Πριν περίπου ένα χρόνο, σε νεκροταφείο της Μόσχας είχε συγκεντρωθεί η «αφρόκρεμα» του ρωσικού κόσμου του εγκλήματος. Περίπου 500 άτομα συνόδευσαν στο τελευταίο ταξίδι του το γνωστό κακοποιό Βιατσεσλάφ Ιβανκόφ, πιο γνωστό με το παρατσούκλι «Γιαπόντσικ», κρατώντας μάλιστα στην κορυφή της νεκρικής πομπής μια μεγάλη τρίχρωμη ρωσική σημαία. Οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού είχαν περικυκλώσει το νεκροταφείο κι είχαν απαγορεύσει την κίνηση των αυτοκινήτων στους γύρω δρόμους.

Ο Γιαπόντσικ, ήταν από τα ηγετικά στελέχη της ρωσικής μαφίας, των λεγόμενων «νομοταγών κλεφτών», όπως αποκαλούνται και θεωρούνται η «ελίτ» του ποινικού κόσμου της Ρωσίας, αριθμώντας περίπου 1.000 «προσωπικότητες» σε όλη τη χώρα.

Η εγκληματική αυτή ομάδα, με την επωνυμία «νομοταγείς κλέφτες», σύμφωνα με εκτιμήσεις οργανώθηκε τη δεκαετία του '30, φημιζόταν ιδιαίτερα για τη σκληρότητά της, τη συνωμοτικότητά της και τον ειδικό «κώδικα» συμπεριφοράς των μελών της. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, λίγο πριν τον πόλεμο είχε δεχτεί τέτοια συντριπτικά χτυπήματα από τις σοβιετικές διωκτικές αρχές που κινδύνεψε να εξαφανιστεί, ωστόσο «επέζησε» χάρη στις συνθήκες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της δόθηκε το «φιλί της ζωής» τη δεκαετία του '70, όταν εξαιτίας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, άρχισε, μεταξύ άλλων να αναπτύσσεται στην ΕΣΣΔ και η λεγόμενη «σκιώδης οικονομία».

Σε βάρος του Γιαπόντσικ είχε στηθεί δολοφονική ενέδρα, βγαίνοντας από εστιατόριο της Μόσχας τον Ιούλη του 2009, αλλά υπέκυψε στα τραύματά του στις 9/10/2009 και κηδεύτηκε υπό δρακόντεια μέτρα ασφάλειας, μετά από λίγες μέρες κοντά σε τάφους επιφανών προσωπικοτήτων (συγγραφέων, καλλιτεχνών) της Ρωσίας.

Για πιο λόγο απονεμήθηκε μια τέτοια τιμή και σεβασμός στον άνθρωπο αυτό;

Το γεγονός είχε σχολιάσει τότε ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ), Βίκτoρ Τιούλκιν.

«Οι αρχές ασφαλείας φοβούνται πως μετά το θάνατο του Γιαπόντσικ θα αρχίσει το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής. Αυτό μπορεί να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις επειδή πλέον δεν πρόκειται για μια καφετερία, αλλά για σοβαρές επιχειρήσεις. Πρόκειται για εργοστάσια κι εταιρείες, που έχουν δική τους παραγωγή και δίκτυα υπηρεσιών, χρηματιστηριακές εταιρείες και τράπεζες, εκπροσώπους στα νομοθετικά κι εκτελεστικά όργανα εξουσίας. Ετσι μπορεί να καταλάβει κανείς πως σήμερα ο πρώην εγκληματικός κόσμος αποτελεί μαζί με τους ολιγάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες ένα πλήρες και ισότιμο εταίρο του λεγόμενου (κατά τον ορισμό του Πούτιν) φιλελεύθερου οικονομικού καθεστώτος της αγοράς. Η διαφορά είναι μόνο στο ότι "οι πολιτισμένοι" ολιγάρχες βρήκαν τα αρχικά κεφάλαιά τους μέσω της ιδιωτικοποίησης και χρησιμοποιώντας τη στενή σχέση με την οικογένεια του Μπορίς Γιέλτσιν. Ενώ ο Γιαπόντσικ με την παρέα του κατακλέβανε διάφορους ολιγάρχες κι επιχειρηματίες.

Ετσι, κατά κάποιον τρόπο, ο Γιαπόντσικ ήταν "πρόδρομος" της σημερινής εξουσίας. Οι εγκληματικές δομές, που νομιμοποιούνται γίνονται σύμμαχοι και μάλιστα στήριγμα του κυρίαρχου καθεστώτος. Εκεί όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση κλείνονται συμφωνίες με άτυπες δομές του ποινικού κόσμου, μέχρι και περιοχές τους παραχωρούνται.

Γι' αυτό δεν υπάρχει τίποτε το αξιοπερίεργο στη μεγαλειώδη τελετή αποχαιρετισμού του Βιατσεσλάφ Ιβανκόφ και με τη συμμετοχή, είτε έτσι είτε αλλιώς, των εκπροσώπων της ελίτ της κοινωνίας καθώς και επίσημων αρχών. Μπορείς να πεις πως αποχαιρετούν έναν πρόδρομο της κοινωνίας της αγοράς. Το άσχημο είναι πως δε φεύγει μαζί του κι ολόκληρο το σύστημα, που όλοι αυτοί δημιούργησαν. Ετσι μένουν σε κάποιους τα εργοστάσια και τα δισεκατομμύρια και στους άλλους τα βάρη της εκμετάλλευσης κι η καθημερινή βιοπάλη για ένα κομμάτι ψωμί».

Διαβάζοντας τις παραπάνω εκτιμήσεις του Α' Γραμματέα του ΚΕΚΡ, μπορούμε να καταλάβουμε τις βαθιές σχέσεις που έχει αναπτύξει ο κόσμος του εγκλήματος με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που επεδίωξαν και πέτυχαν την ανατροπή του σοσιαλισμού και οι οποίες σήμερα βρίσκονται στην εξουσία.

Ωστόσο, γιατί έρχονται σήμερα αυτές οι «αποκαλύψεις»; Ενα ζήτημα που μπορεί να προσέξει κανείς είναι πως έρχονται λίγες ώρες μετά τις προειδοποιήσεις Πούτιν προς τις ΗΠΑ ότι εάν δεν επικυρώσουν τη συμφωνία για τη μείωση των πυρηνικών όπλων, θα πυροδοτήσουν έναν νέο κυνηγητό εξοπλισμών.

Ερχονται λίγες μέρες μετά τις εκκλήσεις Πούτιν προς τις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ να αναπτύξουν στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία.

Τέλος, έρχονται τη στιγμή που στη Ρωσία δυναμώνει η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές.

Μάλλον, λοιπόν, καθόλου τυχαίες δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτές οι «αποκαλύψεις», που εμπλέκονται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις.