ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εχουμε τη γνώση και την απόφαση

Την ώρα που ο κόσμος στενάζει, η αστική τάξη καλεί σε θυσίες που θα αποδώσουν μετά θάνατον απολαύσεις.

Την ώρα που η ανεργία τσακίζει, η αστική τάξη αξιώνει δουλειά λάστιχο με τζάμπα εργάτες.

Την ώρα που μεγάλα τμήματα εργαζομένων οδηγούνται στην εξαθλίωση, η αστική τάξη ανησυχεί μήπως το πολιτικό προσωπικό της δεν ανταποκριθεί ως το τέλος στο καθήκον του: το τσάκισμα των εργατών, τη διασφάλιση της απρόσκοπτης κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τέτοιες μέρες - κατ' ευφημισμόν «γιορτινές» - μαζί με τους απολογισμούς παίρνονται και αποφάσεις. Για τον καθένα από τη σκοπιά του ταξικού συμφέροντός του. Για την εργατική τάξη οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται «μετά λόγου γνώσεως». Που σημαίνει πως δίπλα στην οργή που προκαλεί ο ανελέητος πόλεμος τον οποίο έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου, οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι «να βάλουν κάτω» τη γνώση που ήδη έχουν αποκτήσει στη διάρκεια των μέχρι τώρα ταξικών αναμετρήσεων και να σηκώσουν ψηλά τη σημαία για έναν εξίσου ανελέητο πόλεμο ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του, στους εκπροσώπους της.

Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Το έχουμε αποφασίσει. Σε μια φαινομενικά ανύποπτη στιγμή, στις 6 και 7 Μάρτη του 2010, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ για τη δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα εκτιμούσε τις εξελίξεις και έδειχνε το δρόμο.

Τόνιζε: «Είναι εκβιασμός της εργατικής και λαϊκής συνείδησης ο ισχυρισμός "τώρα κάποια θυσία, κάποια περικοπή σε μισθούς και συντάξεις για να υπάρχουν αύριο κρατικά έσοδα, να σωθεί η ελληνική οικονομία, η εθνική υπόληψη». Τα προβλήματα στην κρατική διαχείριση τα έφερε η πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Κέρδη και πλούτος πάνε χέρι - χέρι με τα ελλείμματα, αλλά κυρίως με την εκμετάλλευση.

Το πρόβλημα, ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή για το λαό έρχεται στην ημερήσια διάταξη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Το συμφέρον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης απαλλαγμένο από το ζυγό των μονοπωλίων και γενικότερα το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διασφαλίσει στο σημερινό εργάτη, φτωχό αγρότη, αυτοαπασχολούμενο πλήρη και σταθερή δουλειά και ένα μέλλον χωρίς την ανασφάλεια και την αγωνία για την επιβίωσή του.

Μόνο ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας μπορεί να ικανοποιήσει συνδυασμένα τις λαϊκές ανάγκες που αφορούν στη διατροφή, στη στέγη, στην ολοκληρωμένη μόρφωση, στην προστασία της υγείας, στη διασφάλιση του ελεύθερου χρόνου και στη δημιουργική ψυχαγωγία.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην ισόμετρη και ολόπλευρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και των αναγκαίων υποδομών με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να εξασφαλίσει εγχώρια παραγωγή αγροτικών προϊόντων για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και για την ανάπτυξη σχετικών κλάδων της εγχώριας μεταποιητικής βιομηχανίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να μεταβάλει σε κοινωνικές παροχές το νερό, την τηλεπικοινωνία, την ενέργεια, τις μεταφορές, κατοχυρώνοντας την κοινωνική κρατική ιδιοκτησία σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διευρύνει και να κατοχυρώσει τις λαϊκές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα.

Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Οι παραγωγοί όλου του πλούτου με την ανατρεπτική δράση τους πρέπει να καταστήσουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής λαϊκή ιδιοκτησία, στην υπηρεσία της σχεδιασμένης παραγωγής για τη λαϊκή ευημερία.

Η λαϊκή συμμαχία θα οικοδομηθεί με ευθύνη της εργατικής τάξης.

Θα διαμορφωθεί μέσα απ' την ισχυροποίηση του πολιτικού αγώνα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για τη λαϊκή εξουσία.

Θα σφυρηλατηθεί με την προώθηση ριζοσπαστικού πλαισίου, κοινών στόχων πάλης, σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση σε κάθε κλάδο της οικονομίας.

Θα αναδυθεί μέσα από τους συντονισμένους, τους κοινούς αγώνες του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης Επαγγελματιών - Βιοτεχνών - Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ), με αφετηρία τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους».

Κάθε λέξη αυτών των εκτιμήσεων έχει επιβεβαιωθεί στη ζωή και αποκτά πρόσθετη αξία από τις εξελίξεις που μεσολάβησαν. Αυτός είναι ο δρόμος μας, σ' αυτόν βαδίζουμε. Αυτό είναι το δικό μας αστέρι.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: «Η χώρα βρίσκεται σε μια πάρα πολύ κρίσιμη καμπή. Η ύφεση αγγίζει πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το ΠΑΣΟΚ και τις συντεχνίες του και οι τράπεζες και μαζί οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε δεινή θέση. Ολα αυτά έχουν διαμορφώσει μιαν άρρωστη, βαριά ατμόσφαιρα, ενώ πληθαίνουν τα κρούσματα βίας διαφόρων μορφών. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή παρά να βαδίσει στον δρόμο του "μαρτυρίου" και των αναγκαίων αλλαγών πριν δει το φως της ανάκαμψης. Οι επόμενες εβδομάδες δεν θα είναι εύκολες και η κυβέρνηση κινδυνεύει να βρεθεί σε αδιέξοδο αν δείξει ότι δειλιάζει ή ότι υποχωρεί μπροστά στις αντιδράσεις. Δεν πρέπει όμως να γελιόμαστε. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να πέσει και να την διαδεχθεί μια άλλη, αλλά στο τέλος της ημέρας ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθηθεί θα είναι ο ίδιος» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΣΥΝΕΝΟΧΗΣ: «Ο υπουργός Οικονομικών δεν κάνει του κεφαλιού του. Εφαρμόζει μια πολιτική η οποία αποφασίστηκε από τον Πρωθυπουργό, συνομολογήθηκε από την κυβέρνηση και ψηφίστηκε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή. Με άλλα λόγια, αθώοι του αίματος στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν (...) Είτε η κυβερνητική πολιτική θα επιτύχει οπότε το ΠΑΣΟΚ θα οδηγηθεί σε περίλαμπρη νίκη επιβράβευσης. Είτε η προσπάθεια θα καταρρεύσει και το ΠΑΣΟΚ θα σαρωθεί σε πρωτοφανή επίπεδα για τα πολιτικά μας πράγματα. Μέσες καταστάσεις δεν προβλέπονται. Και γι' αυτό, όποιος στο ΠΑΣΟΚ πριονίζει την καρέκλα του διπλανού του, στην πραγματικότητα πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται ο ίδιος» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

ΑΣΧΕΤΟ: «Ο πρωθυπουργός αθλείται, εμφανίζεται σε καλή φυσική κατάσταση (...) η άσκηση (...) ενισχύει τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες του εγκεφάλου. Ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να εμφανίζει αγχώδεις ή καταθλιπτικές ενδείξεις» (η ανάλυση από την Ιλια Θεοτοκά ψυχοθεραπεύτρια / στο κυριακάτικο ΒΗΜΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΝΙΑΙΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ στον πόλεμο κυβέρνησης - τρόικα - κεφαλαίου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Με νομοσχέδια - φωτιά μπαίνει το 2011

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ανοιγμα - αστραπή για 150 κλειστά επαγγέλματα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΣΑΡΩΤΙΚΕΣ ΟΙ ΜΕΤΑΤΑΞΕΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ και ενιαίο μισθολόγιο σαρώνουν το Δημόσιο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΕΦΙΑΛΤΗΣ με 12 δισ. νέα μέτρα

ΤΑ ΝΕΑ: Η εξέγερση των δικηγόρων

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΜΕ ΠΑΤΑΓΟ

Η ΑΥΓΗ: Αντίστροφη μέτρηση για Μνημόνιο - κυβέρνηση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η κυβέρνηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και τρόικας

ΕΘΝΟΣ: Η ΕΠΕΛΑΣΗ των «στρατηγών» στο Μετοχικό

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Τα WikiLeks καίνε την Ντόρα

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ 1.991 ελλήνων με μαύρες καταθέσεις

Μερική περιγραφή

«Η απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων του τομέα των υπηρεσιών που προωθεί η κυβέρνηση (...) έχει και τη σκοτεινή της πλευρά (...) αυτοί που θα ευνοηθούν από τις αλλαγές είναι οι μεγάλοι πολυεθνικοί και άλλοι ισχυροί - ξένοι και εγχώριοι - επιχειρηματικοί όμιλοι, οι οποίοι θα κυριεύσουν την αγορά της χώρας μας απασχολώντας εργαζομένους - Ελληνες και αλλοδαπούς - με μισθούς πείνας, εκμεταλλευόμενοι τις νέες συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα που καθιερώθηκαν πρόσφατα και παρέχοντας φθηνές, χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες. Θα έχουν, μάλιστα, και τη δυνατότητα να κερδοσκοπούν, δημιουργώντας αργότερα ολιγοπώλια που θα αυξάνουν συνεννοημένα τις τιμές. Ζημιωμένοι θα είναι περίπου 1.000.000 Ελληνες μικρομεσαίοι επαγγελματίες που θα αναγκαστούν να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και θα γίνουν χαμηλόμισθοι υπάλληλοι. Αργότερα, δε, θα βγουν ζημιωμένοι κι οι ίδιοι οι καταναλωτές. Να το θυμηθείτε. Ούτε αυτή η... διαρθρωτική αλλαγή θα μας βγει σε καλό» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Η αιτία και η διέξοδος

«Πακέτα ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας γης, βασικών και συγκεντρωμένων κλάδων παραγωγής, δικτύων και υποδομών, "απελευθέρωση" εκατοντάδων επαγγελμάτων, προσφέρει απλόχερα η κυβέρνηση στο κεφάλαιο, για την άκρατη ενίσχυσή του. Ταυτόχρονα, του παρέχει ζεστό χρήμα ενίσχυσης για επενδύσεις και νέες προκλητικές φοροελαφρύνσεις. Ακόμη, η κυβέρνηση με τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 25%, που δρομολογεί την κατάργησή τους και οδηγεί στο βούλιαγμα των Ταμείων, αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων και επιβολής των επιχειρησιακών - που μειώνουν δραστικά μισθούς και μεροκάματα αλλά και συντάξεις - αυξάνει ακόμη περισσότερο την εκμετάλλευση. Πρόκειται για ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη, που πρέπει να πάρει απάντηση με τον ενιαίο ταξικό πόλεμο εργατών, μικροπαραγωγών πόλης και χωριού, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους σε ρότα αντιμονοπωλιακή, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία».

Στην ημερήσια διάταξη

«Χωρίς παραίτηση από τον καθημερινό αγώνα, να απαλυνθεί ο πόνος των εργαζομένων, την προσπάθεια να υπάρχουν κατακτήσεις, τοπικές, περιφερειακές, κλαδικές κλπ., αντικειμενικά σήμερα το ζήτημα της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας πρέπει να μπει σε ημερήσια διάταξη για να δημιουργηθούν και υποκειμενικά οι προϋποθέσεις»

(τα αποσπάσματα από την πρώτη σελίδα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).