Με αφορμή τις γιορτές μίσους που γίνονται κάθε χρόνο στο Βίτσι, στην επέτειο της λήξης του Εμφυλίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1949, ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ, πρόεδρος του Παραρτήματος Πετραλώνων - Θησείου - Π. Σφαγείων της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ), κάτοικος Πάνω Σφαγείων Αθηνών, κάνει μια αναφορά στα δραματικά γεγονότα που προηγήθηκαν και προκάλεσαν την αδελφοκτόνο σύρραξη:

«Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι έπειτα από σκληρούς αγώνες του λαού κατά των κατακτητών και όταν οι "μισοί ήσαν στα σίδερα και οι άλλοι μισοί στο χώμα", θα καταλήγαμε στον Εμφύλιο, μόνο και μόνο γιατί έτσι το 'θελαν οι Αγγλοι και Αμερικάνοι. Και επειδή δεν μπορούσαν να πάρουν το λαό με το μέρος τους, άρχισαν τις προβοκάτσιες. Οπως όταν μας έβγαλαν τους σκοτωμένους από τα αγγλικά τανκς και τους βομβαρδισμούς στην Ούλεν και είπαν ότι ήσαν θύματα του ΕΛΑΣ, έφεραν, μάλιστα, και τον Αγγλο βουλευτή Σίντριν, για να το βεβαιώσει! Ετσι, με τέτοιου είδους αθλιότητες και άλλες πολλές δολοπλοκίες, έβγαλαν στην επιφάνεια τα ανθρωπόμορφα τέρατα, τους συνεργάτες των Γερμανών, τους προδότες. Και αυτοί άρχισαν το φοβερό τους έργο, έκοβαν κεφάλια και αφού "έπαιζαν μπάλα" μ' αυτά, τα κρεμούσαν στις κολόνες του ηλεκτρικού! Οταν δεν έβρισκαν τον αντάρτη που κυνηγούσαν στο σπίτι του, τότε σκότωναν μάνες, βίαζαν αδελφές, έκαιγαν σπίτια. Ολοι μαζί, Μαγγανάδες, Βουρλάκηδες, Σούρληδες, ταγματασφαλίτες, χίτες, μοναρχοβασιλικοί, σ' έναν αιμάτινο διαβολικό κυκλώνα, ρήμαζαν τη χώρα και το λαό της. Εμείς τότε και μέσα από τις φυλακές, φωνάζαμε ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ, αλλά αυτοί, μέσα στην παράκρουση τους, σκότωναν, σκότωναν συνέχεια...

Γέμισαν οι φυλακές και οι εξορίες, τα στρατοδικεία χωρίς πολλές διαδικασίες έβγαζαν συνέχεια καταδικαστικές αποφάσεις: "Εις θάνατον, εις θάνατον, εις...". Ετσι οι κυνηγημένοι πια αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης πήραν τα όπλα για να υπερασπίσουν τη ζωή τους, την τιμή και ανεξαρτησία της πατρίδας. Και άρχισε ο εμφύλιος σπαραγμός. Το κρίμα στο λαιμό των Αγγλοαμερικάνων και των ντόπιων υποτακτικών τους, που, για χάρη των άθλιων συμφερόντων τους, θυσίασαν έναν ήδη πληγωμένο λαό. Το αίμα έτρεχε ποτάμι. Οι χίτες, μετά τη Βάρκιζα, έγιναν «παλικάρια» και σκότωναν τραγουδώντας: "Γέμισαν οι δρόμοι κουκουέδες, γύρνα Σκόμπι, κόψε και ξανακόψε".

Γερμανός ιστορικός έγραψε σε βιβλίο του ότι η μόνη χώρα της Ευρώπης, στην οποία δεν τιμωρήθηκαν οι συνεργάτες των ναζί, ήταν η Ελλάδα.

Στο τέλος του 1948, όταν ήρθαν τα χαρτιά μου για το στρατό, μας πήγαν στη Λαμία. Εκεί με φώναξε ο λοχαγός και μου είπε ότι τα χαρτιά μου λένε πως είμαι επικίνδυνος κομμουνιστής. Εγώ τότε του απάντησα ότι δεν ξέρω καλά - καλά τι είναι κομμουνισμός, ξέρω όμως καλά ότι στην Κατοχή, 18 χρόνων παιδί, αυτοί που με στρατολόγησαν στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ήσαν τίμιοι, ηθικοί και παλικάρια.

Μετά από αυτό, όταν γύρισα σπίτι μου, με περίμενε η Ασφάλεια και με συνέλαβε. Με φόρτωσαν στο καράβι και με έστειλαν εξορία στο Μούδρο της Λήμνου και από εκεί στη Μακρόνησο. Δεν ήμουν μέλος του Κόμματος, αλλά έμεινα κοντά του όλα αυτά τα χρόνια, γιατί τους θαύμαζα τους κομμουνιστές, σε όλες τις εκδηλώσεις τις ζωής τους. Εμεινα κοντά τους μέχρι σήμερα που γέρασα και θα βρίσκομαι πάντα μαζί τους, έως το τέλος της ζωής μου».

Τα όσα ακούστηκαν από το στόμα του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, έμοιαζαν με «παραμύθια της Χαλιμάς». Μας έχουν συνηθίσει πια οι κυβερνώντες μας, του ΠΑΣΟΚ, στις μεγαλοστομίες χωρίς κανένα αντίκρισμα, στα «πατριωτικά» συνθήματα, που ποτέ δεν υλοποιούνται, ώστε ένα μεγάλο μέρος του λαού, να θεωρούμε το ΠΑΣΟΚ «Δούρειο Ιππο» του καπιταλισμού.

Εάν γυρίσουμε λίγο πίσω, στο 1981 και δούμε την πορεία του ΠΑΣΟΚ, θα θυμηθούμε ότι με τα συνθήματα της Αριστεράς (τον πόθο του λαού), «Εξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις», «Εξω οι Αμερικανοί», «Οχι στην ΕΕ», τις παραπλανητικές εξαγγελίες για τα «περήφανα γηρατειά», περί οικονομικής ραχοκοκαλιάς, στήριξης των μικρομεσαίων και τόσα άλλα - ανέκοψε την προοδευτική πορεία της χώρας μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, ξεγελώντας και τσουβαλιάζοντας το λαό.

Σήμερα, αυτοί οι ίδιοι, έχουν για μεγάλα τους «ατού» την ΟΝΕ, που τη μεταφράζουν σε «χρυσά κουτάλια» για το λαό, τον εξευρωπαϊσμό, την ανάπτυξη, την παγκοσμιοποίηση κλπ., κλπ. Προσπαθούν έτσι να παρουσιάσουν το «άσπρο - μαύρο», εμπαίζοντας και τουμπάροντας, για μια ακόμη φορά, το λαό.

Ο πρωθυπουργός είπε: «Το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα σοσιαλιστικό». Εμείς αναρωτιόμαστε, πώς νοείται σοσιαλισμός με την τέτοια άγρια εκμετάλλευση, ελεύθερη αγορά, ασυδοσία, σκοταδισμό, παραπληροφόρηση, διαπλοκή, εμπορευματοποίηση των πάντων, όπως Υγείας, Παιδείας, Ασφάλισης κ.ά.;

Μίλησε ακόμη για δογματισμό της Αριστεράς, που δε θέλει τον εξωραϊσμό, την ανάπτυξη, την ένταξή της, τέλος πάντων, στη Νέα Εποχή, την εποχή της ΠΑΞ - ΑΜΕΡΙΚΑΝΑ. Ομως, για μας, που ανήκουμε στο λαϊκό κίνημα, είναι γνωστό ότι αυτός ο, δήθεν, εξωραϊσμός δεν είναι τίποτε άλλο από ένα νέο Μεσαίωνα, όπου οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Ανεξαρτησία και εθνική περηφάνια θεωρεί το ΠΑΣΟΚ, το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» για τα Ιμια, το χέρι - χέρι με τον Κλίντον, το «ξέφραγο αμπέλι» της χώρας στους δολοφόνους της Γιουγκοσλαβίας, το ξεπούλημα της Κύπρου, τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, τη συμφωνία για την τρομοκρατία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, που είναι βασικά οι πηγές της τρομοκρατίας.

Τα ίδια, φυσικά, θα λέγαμε και για την αξιωματική αντιπολίτευση τη ΝΔ, που, με τα κροκοδείλια δάκρυά της, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι ανησυχεί για την πολιτική της κυβέρνησης, ενώ αυτή στην πραγματικότητα είναι η πρώτη διδάξασα των δεινών της χώρας και συγκοινωνούν δοχείο με το ΠΑΣΟΚ.

Ομως, επειδή το «μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκαλο», η πείρα και η μνήμη, η γνώση, η αγανάκτηση του λαού, δεν αφήνει άλλα περιθώρια, οι λαϊκές δυνάμεις ενώνονται σε αγώνα παλλαϊκό, που όχι μόνο θέλει ν' αντισταθεί σ' αυτήν την κοροϊδία, αλλά και να απαιτήσει πραγματικές «καλύτερες μέρες». Και αυτό θα επιτευχθεί μονάχα με ενότητα - συσπείρωση, προγραμματισμό και αγώνα, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, του μόνου συνεπούς ταξικού συνδικαλιστικού μετώπου πάλης.

Γ.Α. Χάλαρης, ΚΟΒ ΕΒΕ Αχαρνών, Αθήνα. Σύντροφε «Ριζοσπάστη», στις 24 του μήνα που μας πέρασε έκλεισες 27 χρόνια ελεύθερης διακίνησης. Βέβαια, εσύ δεν περίμενες ποτέ την άδεια των «αρμοδίων», για να κυκλοφορήσεις, έβγαινες παράνομα και σε μοίραζαν χέρι χέρι, πόρτα πόρτα. Αλλα και όταν οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν και δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις, βρισκόσουν πάντα στις καρδιές, όπως και πάντα θα 'σαι.

Αν έχεις εχθρούς που θέλουν να σε «κλείσουν», αυτοί το κάνουν και από πολιτική αντίθεση αλλά και από μίσος, γιατί εσύ στέκεις τόσα χρόνια ορθός και ξεσκεπάζεις ό,τι βρόμικο κάνουν. Λες την αλήθεια, και λάμπεις με καθάριο φως. Ενώ αυτοί (οι εχθροί σου), πολλοί από αυτούς, ήταν συνεργάτες του εχθρού στην Κατοχή ή ομοϊδεάτες δικτατόρων.

Τέλος, σου εύχομαι να είσαι πάντα πρώτος και καλύτερος στη σωστή ενημέρωση και να συνεχίσεις τους αγώνες σου, ξεσκεπάζοντάς τους.

Νίκος Μιχιώτης, Αττική. Θα 'θελα και εγώ, όπως και άλλοι αναγνώστες σου, να προσθέσω κάτι για το φαινόμενο της έλλειψής σου από τα περίπτερα και γενικά το φαινόμενο της μη έκθεσής σου, από τους περιπτεριούχους, σε εμφανή σημεία του περιπτέρου τους, όπως γίνεται με τις υπόλοιπες αστικές εφημερίδες. Ετσι λοιπόν, στις περιοχές, όπου εγώ κινούμαι και γνωρίζω, Ερυθραίας, Ανοιξης, Εκάλης, αν κάποιος θέλει να αγοράσει το «Ριζοσπάστη», αναγκάζεται να «σκαλίζει» μέχρι τον πάτο των ραφιών, όπου, τελικά, θα τον ανακαλύψει καλά κρυμμένο δίπλα στο κάθισμα του περιπτερά. Αφήνω δε, άνευ σχολίου τη συμπεριφορά αυτών που τον πουλάνε, που όταν τους τον ζητάς σου λένε: «Ψάξε και θα βρεις».

Τέλος, επισημαίνω, ότι ο αριθμός των φύλλων (2 έως 3), είναι εντελώς ανεπαρκής για μια μεγάλη ακτίνα στις παραπάνω περιοχές.

Διαβάζουμε συχνά στις λεγόμενες δημοκρατικές εφημερίδες, βλέπουμε και ακούμε από τηλεοπτικά κανάλια, διάφορα σενάρια που στρέφονται ευθέως κατά του ΚΚΕ. Αυτό δε μας ξενίζει βεβαίως, διότι γνωρίζουμε ότι το ΚΚΕ ασκεί πολιτική τελείως διαφορετική από τη δική τους και αυτό ασφαλώς δεν τους αρέσει και δεν τους συμφέρει. Είναι γνωστό εξάλλου ότι η πολιτική που ασκείται από το κόμμα της εργατικής τάξης είναι φιλολαϊκή, φιλεργατική, φιλειρηνική, πατριωτική.

Εκείνο, όμως, που προκαλεί θλίψη, αλλά και θυμό παράλληλα, είναι ότι τα σενάρια αυτά προέρχονται, τις πιο πολλές φορές, από πρώην αριστερούς και πρώην στελέχη του Κόμματος, ακόμη δημοσιογράφους - παιδιά πρώην διακεκριμένων στελεχών του προοδευτικού κινήματος. Πιστεύω πως για όλους αυτούς τους «πρώην», ο μακαρίτης μεγάλος Παιδαγωγός Μ. Παπαμαύρος θα έλεγε «ντροπή»!

Τέλος, θα ήθελα ν' αναφερθώ στο πλήθος των δημοσιευμάτων των αστικών εφημερίδων που δήθεν ασχολούνται καλοπροαίρετα με το βίο και τη δράση μερικών διακεκριμένων στελεχών του ΚΚΕ, που είτε έφυγαν με βίαιο τρόπο από τη ζωή, είτε με φυσικό θάνατο και που, στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ατελείωτο «κατηγορώ» και συκοφαντίες για το ΚΚΕ.

Για μας, κύριοι κατήγοροι του Κόμματός μας, τους απλούς κομμουνιστές, οι σύντροφοι μάρτυρες όπως Γιάννης Ζεύγος, Νίκος Μπελογιάννης, Νίκος Πλουμπίδης, Μήτσος Παπαρήγας, Αρης Βελουχιώτης, Στέφανος Σαράφης που εκτελέστηκαν, και ο Νίκος Ζαχαριάδης, που συμπληρώθηκαν 27 χρόνια από το θάνατό του -και που εσείς προσπαθείτε να εκμεταλλευτείτε - παραμένουν στελέχη του τιμημένου ΚΚΕ, που ασφαλώς, εάν βρίσκονταν στη ζωή, θα θλίβονταν σίγουρα για το κατάντημά σας.

Στη μνήμη λοιπόν των παραπάνω μαρτύρων ηρώων του Κόμματος, του Λένιν και Στάλιν, καθώς και στη μνήμη του πατέρα μου Παντελή Δ. Βαλκανά, δασκάλου από το χωριό Χράνος Αρκαδίας, που φέτος συμπληρώνονται 56 χρόνια από την εκτέλεσή του από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους στην Τρίπολη τον Αύγουστο του 1944 και στη μνήμη του αδελφού μου Μίμη Π. Βαλκανά που καταδικάστηκε από το έκτακτο «θανατοδικείο» και εκτελέστηκε, επίσης στην Τρίπολη, τον Ιούλη του 1949, προσφέρω: 40.000 δρχ. στο τιμημένο ΚΚΕ. 10.000 δρχ. στο όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ «Ριζοσπάστη». 10.000 δρχ. στην ΚΝΕ. 10.000 δρχ. στο παράρτημα Ηλιούπολης της ΠΕΑΕΑ και 10.000 δρχ. στην Επιτροπή Ειρήνης Ηλιούπολης.

Συντροφικά