Αναχωρούν σήμερα για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τρία αεροσκάφη «C-130» με τα οποία θα επαναπατριστούν περίπου 200 Ελληνες που το έχουν ζητήσει. Μιλώντας χτες για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο, ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλλης αρκέστηκε σε περιγραφές και σε διαβεβαιώσεις προς την ντόπια πλουτοκρατία ότι η κυβέρνηση κάνει το παν για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στη χώρα της Β. Αφρικής.

Σ' αυτό το πνεύμα χαρακτήρισε την κατάσταση στην Αίγυπτο «ρευστή» και εκτίμησε ότι «ο στρατός της χώρας, ο οποίος είναι διαχρονικός εγγυητής της ομαλότητας, αυτή τη στιγμή φαίνεται να έχει στα χέρια του την εξουσία». Σημείωσε ακόμα ότι η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τις εξελίξεις, ακόμη και αυτές που αφορούν τις ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, υπογραμμίζοντας ότι «οποιαδήποτε κατάσταση, μεταβατική ή μη (επικρατήσει στη χώρα) θα πρέπει να μας δίνει τη δυνατότητα να παρέμβουμε για να προστατεύσουμε τα οικονομικά συμφέροντα επιχειρήσεων ή ατόμων».

Τα γραφεία των δύο ελληνικών κοινοτήτων σε Κάιρο και Αλεξάνδρεια παραμένουν ανοικτά, στο πλαίσιο των ωρών που επιτρέπει το μέτρο απαγόρευσης κυκλοφορίας που έχει επιβάλει η αιγυπτιακή κυβέρνηση, για να βοηθήσουν σε οποιοδήποτε ζήτημα προκύψει για τους παροίκους. Στην ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας, σύμφωνα με όσα είπε χτες ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, περισσότερα από 150 άτομα είχαν εκφράσει την επιθυμία για επαναπατρισμό.

Την ένταση των βάρβαρων κατασταλτικών μέτρων για τον «περιορισμό των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα», αλλά και για να «αποφεύγονται κινητοποιήσεις» στο εσωτερικό της χώρας «που μπορούν να δημιουργήσουν εστίες έντασης», προανήγγειλε χτες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρ. Παπουτσής.

Οι δηλώσεις του Χρ. Παπουτσή έγιναν αμέσως μετά την έκτακτη σύσκεψη που προηγήθηκε στο υπουργείο στη Δραπετσώνα, στην οποία συμμετείχαν εκτός από τον υπουργό, η ηγεσία του Λιμενικού Σώματος, της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ και παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών. Αφορμή της σύσκεψης ήταν, σύμφωνα με τον υπουργό, οι εξελίξεις σε Αίγυπτο, Τυνησία και Αλγερία και η «προετοιμασία της χώρας» να αντιμετωπίσει την «ένταση» των «μεταναστευτικών ροών», αλλά και οι «κίνδυνοι που δημιουργούνται, από τη μεγάλη κινητικότητα που επιδεικνύουν ορισμένοι εντός της χώρας, επιχειρώντας να κινητοποιήσουν και να ενεργοποιήσουν μετανάστες που αντιμετωπίζουν προβλήματα», υπονοώντας τα γεγονότα στη Νομική.

Οπως ανέφερε Χρ. Παπουτσής, στη διάρκεια της σύσκεψης αφού εκτίμησαν «όλους τους παράγοντες, οι οποίοι αφορούν στον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας μας», κατέληξαν ότι «τόσο το Λιμενικό Σώμα, όσο και η Ελληνική Αστυνομία θα εντείνουν τους ελέγχους στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα της χώρας μας. Ταυτόχρονα, θα προετοιμαστούν στην περίπτωση που η χώρα μας κληθεί να αντιμετωπίσει αύξηση των μεταναστευτικών ροών».

Η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας την πολιτική του κεφαλαίου και στα πλαίσια των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ, προσπαθεί με την ένταση των κατασταλτικών μέτρων να αντιμετωπίσει τα θύματα αυτής της πολιτικής. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το νομοσχέδιο για το Λιμενικό Σώμα, το οποίο το μετατρέπει σε στρατιωτική μηχανή που θα επεμβαίνει εντός και εκτός συνόρων σε βάρος των λαών, ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίσει να καλύπτει την ασύδοτη δράση των εφοπλιστών και των πολυεθνικών σε βάρος Ελλήνων και αλλοδαπών ναυτεργατών και την αποδεδειγμένη διαπλοκή τους με το διεθνές δουλεμπόριο (π.χ. μέσω αυτού βρίσκουν ναυτεργάτες) και όχι μόνο.

Είναι χαρακτηριστική η ερώτηση που τέθηκε στον Χρ. Παπουτσή στη διάρκεια της συζήτησης με τους δημοσιογράφους που ακολούθησε, ότι αφού η κυβέρνηση κόπτεται για τη «νομιμότητα» και την «ασφάλεια των συνόρων» πώς και από ποιους ελέγχονται τα κρουαζιερόπλοια από τρίτες χώρες που ταξιδεύουν πλέον «ανενόχλητα», με την άρση του καμποτάζ, στις εσωτερικές θάλασσες, τα οποία είναι πλωτά δουλεμπορικά και μπορούν να μεταφέρουν τους οποιουσδήποτε. Τόσο ο υπουργός όσο και ο αρχηγός του Λιμενικού, αν και παραδέχτηκαν ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν.

Παρά τα «δημοκρατικά βήματα» που εξήγγειλε το 2005, υπό την ασφυκτική πίεση των αμερικανικών σχεδίων περί «ευρείας Μέσης Ανατολής», ο Χόσνι Μουμπάρακ, ο έλεγχος του ίδιου και του κόμματός του, το οποίο κυριαρχεί στο Κοινοβούλιο, είναι σχεδόν απόλυτος επί της πολιτικής σκηνής. Για να είναι κανείς υποψήφιος (είτε στις προεδρικές είτε στις βουλευτικές εκλογές), θα πρέπει να εγκριθεί από επιτροπή που ελέγχεται από το Κοινοβούλιο, άρα κυρίως από το κόμμα του Μουμπάρακ. Με τον τρόπο αυτό, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του Μουμπάρακ ελέγχει «συμμάχους και αντιπάλους». Αξίζει, φυσικά, να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο κόμμα είναι, ακόμη και σήμερα, μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, καθώς ο πρόεδρός της Γ. Παπανδρέου, προφανώς, έκρινε όλα αυτά τα χρόνια ότι «συμβαδίζει» με τις «περί δημοκρατίας και ελευθερίας» διακηρύξεις της!

Στην Αίγυπτο, από το 1967 μέχρι σήμερα, με μόνο μια 18μηνη διακοπή το 1981, ισχύει καθεστώς έκτακτης ανάγκης... Ο δε στρατός χαίρει εκτίμησης και διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Από το 1952, οπότε εκδηλώθηκε το Κίνημα των Ελεύθερων Αξιωματικών, που έδωσε σάρκα και οστά στην ανεξαρτητοποίηση της Αιγύπτου από τη Βρετανία το 1953, όλοι οι ηγέτες της χώρας προέρχονται από το στρατό και έχουν την υποστήριξή του: Ο Μουχάμεντ Ναγκίμπ (1953 - 1956), ο Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ (1956 - 1970), ο Ανουάρ Σαντάτ (1970 - 1981) και ο Μουμπάρακ, ως σήμερα, ο οποίος ήταν αξιωματικός καριέρας της πολεμικής αεροπορίας.

Από το 1979 και μετά, χρονιά που η Αίγυπτος υπέγραψε συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ, η Ουάσιγκτον ετησίως την ενισχύει με 2,2 δισ. δολάρια, ενώ τα υπόλοιπα βασικά έσοδα προέρχονται από τον τουρισμό, τη διαχείριση της διώρυγας του Σουέζ (που εθνικοποίησε, παίρνοντας τον έλεγχο από τους Αγγλους, ο Νάσερ το 1956), ενώ σημαντικοί είναι και οι τομείς της γεωργίας, της ενέργειας και της τεχνολογίας της επικοινωνίας. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, του οποίου «τις συνταγές» ακολούθησε πρόθυμα από τα τέλη της δεκαετίας του '80 και μετά η ηγεσία Μουμπάρακ, η αιγυπτιακή οικονομία «είναι από τις πλέον ισχυρές της περιοχής με τεράστιες δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης», οι οποίες βασίζονταν, βέβαια, κυρίως σε ιδιωτικοποιήσεις.

Οσο οι οικονομικοί δείκτες «ευημερούσαν», τόσο δεν ευημερούσε ο κόσμος. Οι τιμές των τροφίμων αυξάνονταν, η ανεργία και η φτώχεια επίσης. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την πολιτική ασφυξία, μπορεί κανείς να πει ότι ήταν το «έδαφος» της σημερινής έκρηξης.

Ενα ευρύ και ετερόκλητο κράμα δυνάμεων συναντιέται στους αιγυπτιακούς δρόμους, με κοινό αίτημα την εκδίωξη του Προέδρου Μουμπάρακ και του καθεστώτος του, την υιοθέτηση συνταγματικών αλλαγών που «θα διασφαλίζουν τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα» και μέτρων για στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση. Αν και το πρόσωπο που έχει γίνει πιο γνωστό διά μέσου των ΜΜΕ είναι αυτό του πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, Μουχάμαντ αλ Μπάρανταϊ, αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ο ίδιος δεν ηγείται πολιτικού κόμματος, αλλά μιας οργάνωσης - ομπρέλας, της «Εθνικής Ομοσπονδίας για την Αλλαγή», στην οποία την υποστήριξή τους έχουν εκφράσει σχεδόν όλη η γκάμα των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα, από τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» μέχρι δυνάμεις που αυτοχαρακτηρίζονται αριστερές.

Μπορεί, επισήμως, η αιγυπτιακή πολιτική σκηνή να αριθμεί περί τα 24 διαφορετικά πολιτικά κόμματα, όμως, επί της ουσίας ελάχιστα λειτουργούν, και ακόμη και αυτά ελάχιστα περιθώρια κινήσεων έχουν. Είναι, πάντως, κοινά αποδεκτό ότι η οργάνωση με τη μεγαλύτερη επιρροή είναι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», οι οποίοι από το 1928, οπότε ιδρύθηκαν, έχουν ακολουθήσει μια πορεία ανάμεσα στην παρανομία και στην πλήρη υποστήριξη από το εκάστοτε καθεστώς, αλλά και από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ως αντίβαρο στην οποιαδήποτε απόπειρα δημιουργίας ενός πραγματικού εργατικού λαϊκού κινήματος (π.χ., όπως έγινε το 1956 όταν η CIA, από εχθρούς, τους κατέταξε στους «φίλους» και τους χρηματοδότησε αδρά, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η επιρροή της ΕΣΣΔ στην Αίγυπτο, λόγω των καλών της σχέσεων με τον Νάσερ).

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ,Αλέκα Παπαρήγα,παραχώρησε χτες συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινή ενημέρωση» και τους δημοσιογράφους Κ. Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη. Στη χτεσινή συνέντευξη στη ΝΕΤ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ρωτήθηκε για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο. Ακολουθεί το απόσπασμα από τη σχετική συζήτηση.

-- Κυρία Παπαρήγα, να ξεκινήσουμε από την Αίγυπτο και αυτό που λέγαμε από το πρωί, το αναμενόμενο της εξέγερσης και πού μπορεί να οδηγήσει;

-- Αναμενόμενο θα έλεγα. Σημειώστε αυτό που εδώ και αρκετά χρόνια λέμε, και δεν το λέμε θεωρητικά, ότι οι πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα θα είναι δεκαετίες κοινωνικών εξεγέρσεων.

Μπορεί να συμβαίνουν ορισμένα γεγονότα και να οδηγούν σε κάτι που φαίνεται ξαφνικό, ενώ στην πραγματικότητα κουφοβράζει...

-- Πώς θα την χαρακτηρίζατε εσείς; Τι είναι;

-- Είναι μια κοινωνική εξέγερση. Ξεκίνησε από ορισμένα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, αλλά αφυπνίστηκε και ο λαός, τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, η φτωχολογιά. Το ζήτημα είναι πως δεν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχουν ηγετικές πολιτικές δυνάμεις που να εκφράζουν τα συμφέροντά του. Μια εξέγερση για να έχει θετική πολιτική διέξοδο πρώτα από όλα θέλει το λαό στο δρόμο, οπωσδήποτε όμως η διέξοδος για να έρθει απαιτείται να υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις, πολιτική δύναμη τέτοια που θα εξασφαλίσει, να έχει μια πραγματικά εναλλακτική λύση. Τώρα, όπως βλέπετε, η εναλλακτική λύση που ετοιμάζεται είναι ένα διάδοχο σχήμα το οποίο δεν θα αλλάξει εκ βάθρων την πολιτική. Οπωσδήποτε μια κοινωνική εξέγερση θα έχει κάποιο αποτέλεσμα, ενδεχομένως να ληφθούν ορισμένα μέτρα δημοκρατίας, αλλά δε θα υπάρχει αλλαγή πολιτικής...

-- Δηλαδή ο Ελ Μπαραντέι για εσάς είναι περίπου το ίδιο με τον Μουμπάρακ;

-- Από τη στιγμή που επιλέγεται ως ένα εναλλακτικό πρόσωπο οπωσδήποτε θα έχει ορισμένα καινούργια πράγματα, θα έλεγα όμως αρκετά επιδερμικά. Δεν μπορώ τώρα να προκαθορίσω αλλά μια λαϊκή εξέγερση έχει αποτελέσματα, ίσως δεν θα είναι τα επιθυμητά, θα είναι όμως μια παρακαταθήκη, αρκεί να μην υπάρχει μεγάλη περίοδος αναμονής και φρούδων ελπίδων ότι μια εξέλιξη διαφορετική στο κυβερνητικό επίπεδο θα αλλάξει τα πράγματα στην Αίγυπτο. Εως τώρα δεν έχει γίνει ακόμη αυτή η αλλαγή. Πάντως ετοιμάζεται.

-- Κοιτάμε τις εξελίξεις της Αιγύπτου σε σχέση με το Παλαιστινιακό. Τι ηγεσία θα βγει, τι συμμαχίες θα υπάρχουν και βεβαίως θυμίζουμε ότι ο Μουμπάρακ ήταν ο καλός συνομιλητής του Ισραήλ χρόνια τώρα...

-- Κατ' αρχήν θα ήθελα να επισημάνω ότι η αφετηρία αυτής της εξέγερσης είναι η φτώχεια του λαού, η ταξική εκμετάλλευση και η καταπίεση. Αυτό είναι το βασικό.

Οπωσδήποτε μπορούμε να τη δούμε μέσα στην αλυσίδα των εξελίξεων στη Μ. Ανατολή. Αν θυμάστε, στην τελευταία προ ημερησίας διάταξη στη Βουλή, τοποθετηθήκαμε ως εξής απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, ότι αυτό που λέει «εξωστρέφεια και πολυδιάστατη πολιτική» είναι το εξής: Η Ελλάδα να πάρει ενεργό μέρος στη διανομή πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.ά. Αυτό εμπλέκει την Ελλάδα μέσα σε αντιθέσεις και ανταγωνισμούς φοβερούς.

Και βεβαίως, η Ελλάδα αντικειμενικά δεν μπορεί να είναι η πρώτη δύναμη εκεί που θα έχει το «πάνω χέρι». Αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε αντίθετοι γενικά με τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις ή, εν πάση περιπτώσει, για τη συνεργασία για το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο. Αλλά όλα αυτά τα μεγάλα λόγια που ακούμε από τον κύριο Παπανδρέου για την «πολυδιάστατη πολιτική, όπου η Ελλάδα θα παίξει σημαντικό ρόλο», εμπλέκεται η Ελλάδα μέσα σε τέτοιους ανταγωνισμούς.

-- Πάντως δεν πρέπει και η χώρα να παίξει κάποιο ρόλο;

-- Εξαρτάται. Για τους λαούς ή για τις επιχειρήσεις; Θα είναι εμπορικές συμφωνίες για τις επιχειρήσεις ή θα είναι συμφωνίες που θα βελτιώνουν, θα ανακουφίζουν τη θέση του λαού ή θα αναπληρώνουν πρώτες ύλες, που η δική σου χώρα δεν έχει, με αμοιβαίο συμφέρον; Εξαρτάται. Είμαστε οι τελευταίοι που θα πούμε «όχι» στη συνεργασία, ακόμα και στις εμπορικές συμφωνίες. Αλλά εξαρτάται ποιοός ωφελείται από αυτές, γιατί τις κάνεις και τι ανταλλάγματα δίνεις.

Για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με σχόλιό του το περασμένο Σάββατο τονίζει:

«Για τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ η Αίγυπτος ήταν έως χθες υπόδειγμα δημοκρατίας! Τώρα, που ο λαός αψηφώντας τις σφαίρες ξεσηκώθηκε, εμφανίζονται ως υπερασπιστές των ελευθεριών του αιγυπτιακού λαού, προκειμένου να ελέγξουν τις εξελίξεις. Αυτοί είναι οι ιμπεριαλιστές, ύπουλοι, κυνικοί και αδίστακτοι.

Ο λαός της Αιγύπτου έχει ανάγκη από πραγματική αλληλεγγύη και αυτή μπορούν και πρέπει να την εκφράσουν οι λαοί».