ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 1 Δεκέμβρη 2000
Σελ. /40
Νέες ανάγκες, νέα καθήκοντα

Οπροσυνεδριακός διάλογος για το 16ο Συνέδριο είναι πιθανότατα ο πλουσιότερος εδώ και πολλές δεκαετίες. Αναπτύσσονται δημιουργικές σκέψεις, προτάσεις, προβληματισμοί, που αγγίζουν το σύνολο της δράσης του Κόμματος και του κινήματος. Το Κόμμα περνά σε νέα φάση ανάπτυξης, με νέα και σύνθετα προβλήματα και καθήκοντα. Η σημερινή συγκυρία είναι μοναδική και ιδιαίτερη σε σχέση με την πριν του 1989 εποχή (τα δεδομένα που την κάνουν νέα, μοναδική και ιδιαίτερη είναι σε όλους γνωστά), κρίσιμη από τη σκοπιά του καθορισμού της στρατηγικής και της τακτικής του Κόμματος. Στο πλαίσιο αυτό, καταθέτω τους παρακάτω προβληματισμούς:

1. Σε ό,τι αφορά τον γενικό στρατηγικό προσανατολισμό του Κόμματος, όπως πρωτοδιατυπώθηκε στο 15ο Συνέδριο και στις Θέσεις για το 16ο, μας χωρίζει χάσμα από τις αντιλήψεις μας σε όλη την προηγούμενη ιστορία του Κόμματος (όπου η σοσιαλιστική επανάσταση ακολουθούσε ένα αστικοδημοκρατικό στάδιο), πράγμα που δεν είμαι σίγουρος ότι κατανοείται από το σύνολο του κομματικού δυναμικού, όσον αφορά τις τεράστιες απαιτήσεις θεωρητικής και πρακτικής ανάπτυξης που θέτει. Η σωστή, κατά τη γνώμη μου, τωρινή στρατηγική θέση προήλθε κατ' αρχήν αναγκαστικά από την ακύρωση της παλιότερης παγκόσμιας στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που συνδεόταν με την ύπαρξη της ΕΣΣΔ. Η σκέψη και η δράση του Κόμματος οφείλει πλέον να είναι συνειδητά διεθνής και πρωτοπόρα (παλιότερα, ο καταμερισμός καθηκόντων μεταξύ των τμημάτων του κομμουνιστικού κινήματος μας «απάλλασσε» εν μέρει απ' αυτήν την υποχρέωση - απαίτηση). Κατά δεύτερο λόγο, η νέα θέση προέκυψε από το ότι είμαστε ιστορικά αναγκασμένοι να δώσουμε οι ίδιοι λύση, θεωρητικά και πρακτικά, σε στρατηγικά και τακτικά προβλήματα, στα οποία παλιότερα ακολουθούσαμε την «πεπατημένη» («πολυτέλεια» που δεν έχουμε σήμερα).

2. Η διαμόρφωση νέας στρατηγικής και τακτικής μάς χρεώνει με την ευθύνη να την αναπτύσσουμε συνεχώς εμείς οι ίδιοι, σε μια τελείως νέα εποχή. Το πρόβλημα αυτό είναι ζωτικό, πρακτικό. Απαιτεί πρωτοβουλία, πρωτοτυπία και δημιουργικότητα. Αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει ένα πολύ πιο ισχυρό εσωτερικά Κόμμα, ένα Κόμμα με μέλη - στελέχη και όχι με μέλη και στελέχη (με τον τρόπο που ο διαχωρισμός αυτός λειτουργούσε σε όλη την ιστορία του Κόμματος μέχρι και σήμερα). Σημαίνει την κατάκτηση να σκεφτόμαστε και να εφαρμόζουμε συλλογικά τη μ-λ θεωρία σαν θεωρητική πρακτική και την πολιτική δράση μας σαν συγκεκριμένη υλοποίηση της θεωρίας, δηλαδή να αντιμετωπίζουμε τα πρακτικά προβλήματα και σαν θεωρητικά και τα θεωρητικά σαν πρακτικά. Αυτό απαιτεί εντατική αξιοποίηση όλου του στελεχικού δυναμικού μας και, όσον αφορά την ιδεολογική δουλιά, στροφή όχι απλώς στο «διάβασμα» και στην «καλή σχέση με το βιβλίο», αλλά στην κατανόηση της ουσίας μας ως κομμουνιστικού κόμματος, δηλαδή ότι είμαστε ακριβώς η «συνάντηση της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού με το εργατικό κίνημα». Η θεωρία λοιπόν είναι η «γλώσσα» μας, η πρακτική μας σκέψη και όχι αγωνιστική ρητορική ή ακαδημαϊκό ενδιαφέρον.

3. Η κάθε στρατηγική προϋποθέτει και ένα ορισμένο κόμμα, ορισμένο τρόπο λειτουργίας του κόμματος. Μέχρι τώρα στην ιστορία του Κόμματος, η λειτουργία μας χαρακτηρίζεται από την ενιαία στάση των οργάνων απέναντι στα μέλη του Κόμματος σε όλα τα ζητήματα, κάτι που, λόγω της ιδιαιτερότητας της φάσης της ανασυγκρότησης μετά τη φραξιονιστική πάλη '89-'91, έχει ενισχυθεί περαιτέρω. Προφανώς, σε μια φάση ανασυγκρότησης μετά από διάσπαση και σε μια συγκυρία σαν κι αυτή, αυτό είναι κατανοητό. Ωστόσο, σήμερα έχει γίνει βαρίδι στη δουλιά του Κόμματος και οδηγεί αφ' ενός στον εγκλωβισμό - περιορισμό της κομματικής σκέψης και δράσης μέσα σε όργανα και βοηθητικά τμήματα, επιτροπές, αφ' ετέρου σε φαινόμενα έλλειψης ελέγχου, απειθαρχίας, τσαπατσουλιάς (λ.χ. οι θεωρητικές δυνατότητες του ΚΜΕ έχουν ακυρωθεί με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, ουσιαστικά το ΚΜΕ δε λειτουργεί σαν θεωρητικό - ερευνητικό κέντρο του Κόμματος, αλλά σαν υπηρεσία γραμματειακής στήριξης αστικού υπουργείου ή δήμου). Εξηγούμαι: Υπάρχουν αρκετά ζητήματα που είναι θέμα εντολών, καμιά αντίρρηση. Υπάρχουν όμως και ζητήματα που είναι θέμα συγκεκριμένης δημιουργικής δουλιάς που δε βγαίνει απλώς με εντολές. Μπερδεύουμε όμως, επικίνδυνα συχνά, την κομματική καθοδήγηση και κατευθύνσεις με απλές διοικητικές εντολές, τη στιγμή που τα καθοδηγητικά μας στελέχη θα πρέπει «να σκέφτονται μέσα στα μυαλά των άλλων» και αντίστοιχα «οι άλλοι πρέπει να σκέφτονται μέσα στο μυαλό των καθοδηγητών». Σήμερα δεν είναι αρκετό απλώς «να κατεβάσεις τη γραμμή» και να πείσεις γι' αυτή, σήμερα χρειάζεται να «εξαναγκάσεις» τους ανθρώπους να σκεφτούν, να κάνουν πολιτική οι ίδιοι, γιατί αυτοί, οι καθοδηγούμενοι, κάνουν τη δουλιά και η δουλιά είναι σύνθετη, έχει πολλές απαιτήσεις (αλλιώς τους υποβιβάζεις σε οπαδούς, απλούς ακολουθητές της ηγεσίας και αναποτελεσματικούς). Σε αρκετές περιπτώσεις, η κοινωνική ποιότητα του κομματικού δυναμικού επιτρέπει - απαιτεί πιο ποιοτική καθοδήγηση, που σπάνια όμως εφαρμόζεται.

4. Τα παραπάνω είναι σημαντικά και για τις συμμαχίες του Κόμματος με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις. Ο τρόπος εσωκομματικής λειτουργίας οδηγεί πολύ συχνά στο παράδοξο αλλά υπαρκτό φαινόμενο να υπάρχει πραγματικός διάλογος μόνο μεταξύ Κόμματος - συμμάχων και όχι στο εσωτερικό του Κόμματος. Με την ανάπτυξη του κινήματος δημιουργούνται κενά στη σκέψη και την έκφραση των κ.μ. και αυτά τα κενά τείνουν να καλύπτονται από εξωκομματικούς φορείς και κινήσεις. Η επιλογή του «εύκολου» μηχανιστικού τύπου καθοδήγησης και μη ουσιαστικής ενασχόλησης με «δύσκολα» θέματα μέσα σε κομματικές διαδικασίες, τα βγάζει εκτός κομματικών διαδικασιών, οδηγεί πολλούς στην άκριτη, ή ελάχιστα κριτική, αποδοχή θέσεων που προέρχονται από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Η πολιτικοϊδεολογική πρακτική της Κομμουνιστικής Ανανέωσης λ.χ., απαντά σε πολλούς προβληματισμούς κ.μ. σήμερα (υπαρκτός σοσιαλισμός, ιστορική αντίληψη - αυτογνωσία της πορείας του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς, ζητήματα της σύγχρονης φάσης ανάπτυξης του καπιταλισμού, θέματα μαρξισμού εξοβελισμένα από τις συζητήσεις στο εσωτερικό του Κόμματος) και αυτό θεωρώ ότι αποτελεί μια, καλώς εννοούμενη, πρόκληση για τον καθοδηγητικό μας μηχανισμό. Γιατί η Κομμουνιστική Ανανέωση είναι πνευματικό παιδί παλιότερης διάσπασης του Κόμματος και πολιτικού σχηματισμού αντίπαλου στο ΚΚΕ και όχι κάτι που έπεσε από τον ουρανό. Το ίδιο ισχύει και για το Espace Marx, στο θεωρητικό πεδίο, καθώς και άλλες πρωτοβουλίες - κινήσεις που θα εμφανιστούν. Η αποδοχή της άγνοιας και της βολικής απάντησης για όλα όχι μόνο δε μας προστατεύει, αλλά αντίθετα οδηγεί στην απολογητική σκέψη και στη βαθιά ιδεολογικοπολιτική ανεπάρκεια - αναποτελεσματικότητα. Δεν είναι ζήτημα «δημοκρατίας», αλλά προϋποθέσεων περισσότερης και αυστηρότερης σκέψης και δράσης απ' όλους. Πρέπει να μάθουμε να προσεγγίζουμε όλα τα παλιά και νέα προβλήματα του κομμουνιστικού κινήματος και της μαρξιστικής σκέψης με δικό μας τρόπο, αξιοποιώντας και την παράδοση και πείρα μας. Το πραγματικά σημαντικό στοιχείο της παράδοσής μας συνίσταται στο ότι είμαστε μαζικό και πειθαρχημένο κόμμα, ικανό να αγωνίζεται αδιάκοπα, συσπειρώνοντας γύρω του πλατιές μάζες, δημιουργώντας και διατηρώντας μια ευρύτερη συλλογική ηθική, πολιτική, πολιτισμική συνείδηση μέσα στο εργατικό κίνημα και την ελληνική κοινωνία συνολικά, ένα κόμμα δηλαδή «μάχιμο», σε αντίθεση με όλα τα άλλα αριστερά κόμματα και ομάδες στην Ελλάδα. Αν όμως δεν καταφέρουμε να αναπτύξουμε την εσωτερική μας λειτουργία, τότε είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι στην πρώτη κρίσιμη καμπή της πάλης θα βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων (χάνοντας για πολλοστή φορά σημαντικό κομμάτι μορφωμένου δυναμικού μας), θα αποτύχουμε να αξιοποιήσουμε σωστά τις συμμαχίες και θα κατηγορούμε τους πάντες γενικώς, περιχαρακώνοντας απλώς τον κόσμο μας, δίχως να τον κάνουμε σοφότερο (και αποσιωπώντας τις δικές μας αμέλειες και τις αιτίες τους). Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται σε τακτά διαστήματα στην ιστορία του Κόμματος και οφείλεται στο πέρασμα από μια ορισμένη φάση ανάπτυξης (πρωταρχική κομματική οικοδόμηση - ανασυγκρότηση) στην επόμενη και πιο καίρια και απαιτητική από πολιτική άποψη (δημιουργία ευρύτερου κινήματος), όταν πλέον συγκρουόμαστε άμεσα με την αστική πολιτική συμμαχιών. Θεωρώ ότι το 16ο Συνέδριο μπορεί να είναι από τα σημαντικότερα στην ιστορία του Κόμματος, αφετηρία για το κομμουνιστικό και λαϊκό - εργατικό κίνημα προς τη σοσιαλιστική επανάσταση της εποχής μας.

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΧΑΡΙΣΗΣ

Αθήνα

Να δώσουμε πρότυπα στο λαό

Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζουν τα αντικειμενικά συμφέροντα της πλατιάς πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, απέναντι στα εργατικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, που ταλανίζουν τον τόπο.

Η διάχυση των Θέσεων μέσα από την πολιτική πράξη των κομμουνιστών στην καθημερινή μας ζωή θα κινήσει τις διαδικασίες ενεργοποίησης των λαϊκών μαζών, που αδρανούν κάτω από την πίεση των δυνάμεων του δικομματισμού. Η διαμόρφωση των πολιτικών δυνάμεων που θα συσπειρωθούν σ' αυτόν το δίκαιο αγώνα, σε εθνικό, όσο και πανευρωπαϊκό επίπεδο, άρχισε να χαράζει στον ορίζοντα της κυριαρχίας του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Ετσι, σήμερα, η ταξική σημαία του Κόμματος δεν πρέπει μόνο να κυματίζει της πολιτικής του Κόμματος, αλλά και να τεθεί αντιμέτωπη με τους υποταγμένους και τους συνεργάτες της «νέας τάξης». Η ταξική ανάλυση του χαρακτήρα των πολιτικών κομμάτων στις Θέσεις της ΚΕ είναι το γεφύρι για το ρωμαλέο αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Εδώ, λοιπόν, επικεντρώνει την επίθεσή της η πλουτοκρατία, με το συρφετό των λακέδων της. Αναγκασμένη από τους καιρούς να φτιασιδώνει τη δημοκρατία, ντυμένη τα κουρέλια του πλουραλισμού μέσα στην κωμωδία του κοινοβουλευτισμού ως ανώτατου σταδίου της δουλοπαροικίας. Το ψωραλέο κάρο της αντεπανάστασης, σέρνουν ο κ. Κωστόπουλος με την παρέα του. Αμετροεπείς και φαμφαρόνοι, ηγετίσκοι της κακιάς ώρας, προσβάλλουν βάναυσα την κομμουνιστική μας σεμνότητα, ημών των ανώνυμων - επώνυμων, που γεννηθήκαμε και γεννήσαμε τους χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους εκτελεσμένους κομμουνιστές.

Δε χτίζουμε το λαϊκό αγώνα για να στήσουμε επάνω καρικατούρες, αλλά την Κεντρική Επιτροπή του μέλλοντος.

Καλά που φύγανε τώρα και όχι την ώρα της μεγάλης αντιπαράθεσης. Σύντροφοι, ας στοιχηθούμε ώμο με ώμο, να στηρίξουμε το συγκεντρωτισμό, τη συνισταμένη της αλληλοεκτίμησής μας, για να δυναμώσουμε τη δημοκρατία μέσα στο Κόμμα. Να δώσουμε στο λαό τα πρότυπα που χρειάζεται, να αναπτύξει τον αυτοσεβασμό του, να ανυψώσει την εικόνα που έχει για την αξία και χρησιμότητά του στην οικονομία, στην πολιτική, στον αθλητισμό, στη μόρφωση.

Αξίες βγαλμένες από το χοντρό μολύβι της βιοπάλης.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΞΥΛΑΚΗΣ

Γιατρός

Θεσ/νίκη

Σκέψεις με αφορμή τις Θέσεις

Αγαπητοί σύντροφοι,

Με τα λίγα γράμματα που ξέρω, θα προσπαθήσω και εγώ να προσφέρω ορισμένες απόψεις. Είμαι 81 χρόνων και τα 58 είμαι στο ΚΚΕ και, αναλόγως τις δυνάμεις, προσφέρω και εγώ ό,τι μπορώ.

Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός, της δουλιάς, της ειρήνης και της ευτυχίας των ανθρώπων.

Το άμεσο καθήκον που μπαίνει για το Κόμμα είναι η προσπάθεια συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ). Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για το μέτωπο αυτής της δράσης, αφού συχνά δεχόμαστε μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.

Να δούμε τώρα πώς θα γίνει το Μέτωπο, είναι εύκολο;

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στην καθημερινή δουλιά των μελών και οπαδών του Κόμματος και όχι μόνο κατά την περίοδο των εκλογών. Και όσο οι ρυθμοί της δουλιάς μας είναι αυτοί που είναι σήμερα, όσο η ποιότητα της δουλιάς μας παραμένει σε χαμηλό επίπεδο, γιατί να υπάρχει ελπίδα να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Από μόνη της, έτσι ξαφνικά θα ξεσπάσει καμιά εξέγερση του προλεταριάτου;

Πρέπει να προσαρμόσουμε την πολιτική μας αντίστοιχα, να εκφράσουμε, δηλαδή, σωστά αυτό που νιώθει ο λαός, να παραδεχτούμε τις προσωπικές μας ευθύνες. Να καλυτερεύσουμε την οργάνωση της δουλιάς και να αναδείξουμε δραστήριους και τολμηρούς συντρόφους. Ετσι θα τους δώσουμε την ευκαιρία να δείξουν τις οργανωτικές τους ικανότητες.

Μέσα στις Οργανώσεις, σύντροφοι, παρατηρείται το φαινόμενο, μέλη κομματικά να καθυστερούν στις συνελεύσεις, να μην είναι οικονομικά τακτοποιημένοι και η καθημερινή συμμετοχή να είναι σχεδόν ανύπαρκτη όπως και η μελέτη του «Ρ» και των άλλων εντύπων του Κόμματος.

Δεν είναι μόνο η τήρηση του Καταστατικού, χρειάζονται κι άλλες προϋποθέσεις, όπως η κομμουνιστική συνέπεια, η πρωτοβουλία και η πειθαρχία, η ευθύνη για την ενιαία «εφαρμογή» των αποφάσεων, η κριτική και αυτοκριτική, ο ζωντανός, απαιτητικός έλεγχος όλων των μελών και στελεχών, οργάνων. Σε κάθε συνέλευση ΚΟΒ, στην αρχή να καθιερωθεί ένα δεκάλεπτο για συζήτηση της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, με βάση το «Ρ», αξιολογώντας τα κυριότερα ζητήματα που ανέδειξε ο «Ρ» το μήνα ή τη βδομάδα που πέρασε. Για το ΑΑΔΜ να βρούμε καινούριους τρόπους δουλιάς. Θα πρότεινα να αρχίσουμε από τους συνταξιούχους, που έχουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα. Σε κάθε δήμο μπορεί να βγαίνουν κάθε μέρα και 50 άτομα σε σύνταξη και οι περισσότεροι δεν είναι γραμμένοι στο σωματείο. Προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να γίνει πολλή δουλιά και εξαρτάται από εμάς. Υπάρχει και τρόπος να τους βρούμε. Ο λαός δεν έχει ακόμα καταλάβει τη δύναμη που έχει. Χρειάζεται περισσότερη δουλιά, απ' όλους μας, στελέχη, μέλη του Κόμματος να ριχτούν στη δουλιά όλο το χρόνο. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε στη συσπείρωση του λαού και να πάει μπροστά το Λαϊκό Μέτωπο.

Ο «Ρ» είναι το καθοδηγητικό όργανο, προπαγανδιστής και διαφωτιστής του Κόμματος. Ενα από τα ισχυρότερα όπλα που διαθέτει. Ομως δε διαβάζεται απ' όλα τα μέλη του Κόμματος. Και παρατηρείται το εξής φαινόμενο. Προπάντων τις Κυριακές πάμε και δε βρίσκουμε εφημερίδα. Πας στο ένα περίπτερο, εμένα μου φέρνουν 4, πας στον άλλο 3, δηλαδή ό,τι θέλει το πρακτορείο τους δίνει και αυτό παρατηρείται παντού φαίνεται. Η Κεντρική Επιτροπή να δει και αυτό το σοβαρό θέμα, να γίνει κάποιος έλεγχος.

Να βελτιώσουμε την ιδεολογική και πολιτική δουλιά του Κόμματος. Να γίνει σχολή για καθοδήγηση των Οργανώσεων και προπάντων της ΚΝΕ, στα καινούρια μέλη.

Αύξηση της οργανωμένης κομματικής δύναμης. Στρατολογία. Με τον τρόπο αυτό δεν καλύπτουμε ούτε τις φυσικές απώλειες που έχουμε.

Να γίνονται δύο μαθήματα για τις ΚΟΒ, το ένα ιδεολογικά- πολιτικά προβλήματα και το άλλο για το Μέτωπο.

Να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, ώστε να είμαστε σε θέση να τα διορθώνουμε. Ο Λένιν έλεγε: «Εμείς οι κομμουνιστές διδασκόμαστε από τα λάθη μας».

Οταν νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ το 1974 και είχαμε ανάγκη από μέλη στο Κόμμα, έγινε στρατολογία, μπήκαν άτομα άσχετα μέσα στο Κόμμα. Μπήκαν άνθρωποι βαλτοί, που δεν είχαν τα προσόντα και, δίχως να περάσουν από δοκιμασία, φτάσανε στα ανώτερα όργανα, όπως Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Δραγασάκης, Γράψας και άλλοι πολλοί, για να διαλύσουν το Κόμμα.

Ο Λένιν είχε πει: «Τον αντίπαλο να μην τον φοβάσαι, γιατί ξέρεις και τον παλεύεις. Να φοβάσαι από μέσα. Μπορούν να βγούνε στην εξουσία, να διαλύσουν το Κόμμα».

Και ο Μαρξ το είχε πει ξεκάθαρα, στο τέλος του έργου του. Αυτά που γράφω, για να γίνουν πράξη, χρειάζεται οι άνθρωποι να γίνουν άνθρωποι και όχι παλιάνθρωποι. Γι' αυτό χρειάζεται πολύ περισσότερη επαγρύπνηση. Μεγάλη προσοχή στην ανάδειξη στελεχών, να μην πέσουμε στα ίδια λάθη.

Λίγα λόγια για τους ΕΒΕ, μια και προέρχομαι από αυτό το χώρο.

Συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ: Είναι ένας κλάδος που πραγματικά υποφέρουν. Και με τα χτυπήματα που δέχονται καθίσταται δύσκολη η επιβίωσή τους. Η πλειοψηφία είναι μικρομεσαίοι και χωρίς προσωπικό. Δουλεύουν όλη μέρα για το μεροκάματο. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά από την εργατική τάξη. Παλιά, προ του '80, είχαμε ένα γερό κίνημα στους ΕΒΕ. Εδώ στη Ν. Ιωνία είχαμε και Σύλλογο. Πιστεύω ότι είναι καιρός να προχωρήσουμε στο χώρο των ΕΒΕ, να δούμε όλους αυτούς τους συντρόφους και φίλους, να συσπειρωθούν, μαζί με την εργατική τάξη, για να πάει μπροστά το Μέτωπο.

Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός: Η αρχή αυτή πρέπει να τηρείται αυστηρά από τα μέλη του Κόμματος και προπάντων από τα ανώτερα στελέχη του. Ο κάθε σ. πρέπει να λέει ελεύθερα την άποψή του μέσα στα όργανα, αλλά να πειθαρχούν και στην πλειοψηφία.

Οι δύο σ. Κωστόπουλος και Θεωνάς δεν πειθάρχησαν στην πλειοψηφία. Τώρα λένε ότι τους διέγραψε το Κόμμα για τις απόψεις τους. Εγώ νομίζω ότι διαγράφτηκαν μόνοι τους. Οπως διαβάζουμε τώρα τελευταία, είχαν διαφωνίες από το 15ο Συνέδριο και ακόμη παλιότερα. Και αφού οι σ. αυτοί έπρεπε να κοιτάξουν να λύσουν τις διαφωνίες τους μέσα στα όργανα, θεώρησαν καλό να βγουν έξω, στον κόσμο, να κάνουν ζημιά στο Κόμμα. Ο ένας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, γιατί από το 1996 το Κόμμα είναι στάσιμο σε ψήφους. Ο άλλος έβγαλε ένα βιβλίο και γυρίζει από πόλη σε πόλη και κανάλια και με διάφορες συνεντεύξεις πάνε να διαλύσουν το Κόμμα. Εγώ θα έλεγα, ότι οι σ. αυτοί καλά θα έκαναν, αν έχουν βαρεθεί, να καθίσουν στην άκρη και να αφήσουν το Κόμμα να πάει μπροστά στο δρόμο του, που έχει χαράξει στα 82 χρόνια αγώνων του. Το ποτάμι έχει παρακλάδια, πάνε και από εδώ και από εκεί, αλλά ο κύριος όγκος πάει μπροστά, δε γυρίζει πίσω. Και επειδή προ ημερών διάβαζα ότι πρέπει να παραιτηθούν, έχω να πω ετούτο. Παλιά ο πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης, είχε πει ότι η κ. Παπαρήγα είναι η καλύτερη ομιλήτρια, αν και ανήκει στο ΚΚΕ.

Ο Λένιν έλεγε: «Ο κομμουνιστής πρέπει να έχει ήθος και συνέπεια». Αυτά τα έχει η σ. Γραμματέας του Κόμματος.

Τελειώνοντας ήθελα να πω ότι η παραπλάνηση, αυτή που έπαθε ο λαός και ψήφισε στις εκλογές του Απρίλη το δικομματισμό και βγήκε κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, γρήγορα θα αποκαλυφθεί και θα αντιληφθεί το σφάλμα του και με τα καινούρια μέτρα που έρχονται και θα πέσουν στο κεφάλι του, που θα είναι πολύ σκληρότερα απ' όσα δέχτηκε μέχρι τώρα. Και θα 'ρθει μαζί μας στον αγώνα. Και όλοι μαζί, με επικεφαλής το Λαϊκό Μέτωπο, θα αγωνιστούμε για καλύτερες μέρες.

Κλείνοντας, να ευχηθώ καλή επιτυχία στο 16ο Συνέδριο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΤΣΗΣ

ΚΟΒ Αλσούπολης - Καλογρέζα



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ