Να συμπιέσει παραπέρα τις ήδη μειωμένες απαιτήσεις του λαού ώστε να περνάνε τα ψίχουλα που υπόσχεται για παντεσπάνι επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλ. Τσίπρα να ξεκαθαρίζει, μιλώντας στο Φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματος, πως οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης αποτελούν το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματός του και όχι άμεσες παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», όπως ισχυριζόταν.

«Στη Θεσσαλονίκη, πριν λίγο καιρό, καταθέσαμε (...) το κυβερνητικό μας σχέδιο (...) χωρίς να παραγνωρίζει τις δυσκολίες και τους συσχετισμούς των δυνάμεων. Και η κοινωνία αγκάλιασε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (...) Θα είναι ο κορμός των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης (...) Γιατί στο δίλημμα, μνημονιακό καθεστώς ή πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ο λαός μας θα δώσει στις κάλπες σαφή και ξάστερη απάντηση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, προσαρμόζοντας τα κάλπικα διλήμματα στο ρεαλισμό του καπιταλισμού και καλώντας το λαό να διαλέξει μαύρη φτώχεια ή εξαθλίωση.

Μάλιστα, αμέσως μετά πλάσαρε και το άλλοθι για αναίρεση ακόμα κι αυτών των επιπέδου ελεημοσύνης εξαγγελιών, που ούτως ή άλλως είναι φτερό στον άνεμο της αντιλαϊκής θύελλας που μαίνεται στο πλαίσιο που θέλει να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με γελοία επιχειρήματα, σαν αυτά που επικαλούνταν ο Γ. Παπανδρέου για να δικαιολογήσει την επίθεση στο λαό, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε: «Χθες με πλησίασε μια γυναίκα και μου είπε: Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα πια δεν έχω άλλη ελπίδα. Τα μισά να κάνετε από αυτά που είπατε στη Θεσσαλονίκη θα είμαι ευχαριστημένη. Της απάντησα: Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους».

Επειδή όμως και είναι και φαίνονται σαν τους άλλους επιχείρησε να καπηλευτεί την Ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος της χώρας, επικαλούμενος την ΕΠΟΝ, τον Αρη, τον Μπελογιάννη, τον Πέτρουλα και τον Λαμπράκη.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωσε εκ νέου την αστική τάξη ότι λύση υπέρ των συμφερόντων της μπορεί να δώσει το κόμμα του, με συμμαχίες στην ΕΕ με όσους διεκδικούν άλλο μείγμα διαχείρισης, ικανό να στηρίξει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ακόμα, σε ένα ξέσπασμα έπαρσης ενώπιον του κεφαλαίου κόμπασε για τις υπηρεσίες χειραγώγησης του λαού που του έχει προσφέρει, επικαλούμενος τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος.

«Χρειάζεται, λοιπόν, η Ευρώπη μια αριστερά που να επιδιώκει διαρκώς ευρύτερες συμπαρατάξεις και συσπειρώσεις γύρω από τα επίδικα της συγκυρίας (...) Που να καταλαβαίνει ότι λύσεις για την κρίση δεν μπορεί να έρθουν με πολιτικές εθνικής περιχαράκωσης (...) Αυτές τις επιλογές υπηρετήσαμε όλοι μαζί και εγώ προσωπικά ως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν. Και τώρα ξέρουμε ότι δεν αρκεί σε κανένα μας να διαμαρτύρεται μόνος εντός της χώρας του. Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να προτείνουμε λύσεις για το κοινό μας σπίτι (...) Η Ελλάδα της ανατροπής θα καταργήσει το καθεστώς του μνημονίου. Θα ανασυγκροτήσει την οικονομία της. Θα στηρίξει την κοινωνική της συνοχή (...) με την Ελλάδα που είναι αποφασισμένη να διαπραγματευτεί στα ίσια με τους εταίρους της. Που διεκδικεί μια δίκαιη διέξοδο στο ζήτημα του χρέους. Την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του», ήταν η νεότερη έκδοση των διαπιστευτηρίων του.

Τα ίδια μηνύματα στους ίδιους αποδέκτες περιελάμβανε και το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με το οποίο ο Αλ. Τσίπρας διαμηνύει την ετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξει με την «Ευρώπη που αμφισβητεί τη λιτότητα και αντιδρά στον πατερναλισμό της Γερμανίας» και αντιπαραθέτει την πρότασή του σ' αυτή του «κυρίου Σαμαρά», που «αντί να απαιτεί χαλάρωση αυτής της θηλιάς στο λαιμό της, ζητά να παραμείνει σφιχτή» και που «ελέγχει ακόμη και όσους, όπως η Γαλλία, διεκδικούν την επιστροφή σε άλλες προτεραιότητες»!

Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι χαρακτηριστικό καθώς εκεί ο λαός δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο απ' τον «Ολαντρέου», όπως ειρωνευόταν κάποτε ο Αλ. Τσίπρας. Αλλωστε, είναι σαφής για ποιον κόπτεται όταν στη συνέχεια καρφώνει τον Αντ. Σαμαρά για τη στρατηγική που «απομονώνει τη χώρα από τους φυσικούς της συμμάχους στην Ευρώπη που, έστω και δειλά, διεκδικούν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη χαλάρωση της λιτότητας και τη συλλογική ανάπτυξη».

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει απερίφραστα πως θα διεκδικήσει νέα προνόμια για τους καπιταλιστές με όπλο του στη φαρέτρα την πραγματικότητα που διαμόρφωσε η αντιλαϊκή πολιτική: «Σήμερα η εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη δεν είναι αυτή του 2010 (...) Τώρα υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες. Γι' αυτό και σήμερα η Ευρώπη ακούει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον ξορκίζει. Αλλωστε, θεσμικοί πυλώνες της, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υπό την προεδρία Ντράγκι, έχουν ανακοινώσει σειρά μέτρων οιονεί ποσοτικής χαλάρωσης, χωρίς προηγούμενο».

Σε ό,τι αφορά τα ψίχουλα που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό, διαβεβαιώνει την ΕΕ ότι «αυτά τα μέτρα είναι εντός ευρωπαϊκού πλαισίου». Κάτι που άλλωστε επιβεβαιώνουν και οι πρώτες απόπειρες μετουσίωσής τους σε προτάσεις νόμου που δεν διαφοροποιούνται από αντίστοιχες κυβερνητικές.

Συντηρώντας πάντως τη συζήτηση γύρω απ' τη διευθέτηση του χρέους, ο Γ. Σταθάκης δηλώνει («Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής»): «Εμείς, αλλά όπως υποδεικνύει και το σύνολο των μελετών διεθνών οργανισμών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει μεγάλη απομείωση του χρέους, τουλάχιστον του 50%, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Ο τρόπος απομείωσης του χρέους είναι ένα τεχνικό ζήτημα και θα αποτελέσει επίδικο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές».

Τα κουμάντα του σχετικά με το με ποιον θα συγκυβερνήσει κάνει από τώρα ο Στ. Θεοδωράκης, επικεφαλής του Ποταμιού. Στο μεταξύ, δεν παραλείπει να παπαγαλίζει αντιδραστικές θέσεις, χιλιοειπωμένες, λίγο - πολύ, από όλες τις αστικές δυνάμεις.

Συγκεκριμένα, τις επόμενες μέρες αναμένονται οι χωριστές επαφές που ζήτησε ο ίδιος ο Θεοδωράκης με τον Αντ. Σαμαρά και τον Αλ. Τσίπρα. «Θα αναζητήσω σημεία επαφής, παρά τις διαφωνίες μας, και με τους δύο. Εχω συγκεκριμένες προτάσεις να τους κάνω, η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς μικρές και μεγάλες συνεννοήσεις», δήλωσε χαρακτηριστικά μιλώντας την Κυριακή στον τηλεοπτικό «ΣΚΑΪ», ενώ δεν παρέλειψε να εντοπίσει θετικά σημεία και στους δύο...

Παράλληλα, ανέλαβε δέσμευση ότι πριν από τις εκλογές θα αποσαφηνίσει με ποιο κόμμα θα συνεργαστεί μετεκλογικά. «Το Ποτάμι θα πει προεκλογικά από ποιους πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα», είπε.

Λίγο αργότερα, ο Θεοδωράκης βρέθηκε στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, στην οδό Αχαρνών, όπου μίλησε με κατοίκους της περιοχής. Αναφερόμενος στο μεταναστευτικό, μίλησε για «δεξιό λάθος» και «αριστερό λάθος» στην αντιμετώπιση του ζητήματος: «Οι "δεξιοί" θα σου πουν "να δυσκολέψουμε τη ζωή των μεταναστών μπας και φύγουν" και οι "αριστεροί" θα σου πουν να ανοίξουμε τα σύνορα γιατί όλοι οι καλοί χωράνε. Δεν είναι έτσι», είπε ο Θεοδωράκης, διαστρεβλώνοντας θέσεις και αποσιωπώντας τις ρίζες προσφυγιάς και μεταναστευτικού, τον ιμπεριαλισμό, το εκμεταλλευτικό σύστημα που και ο ίδιος υπηρετεί.

Στο ίδιο μοτίβο, πρόσθεσε ότι δεν αποτελεί λύση ούτε η νομιμοποίηση όλων όσοι καταφέρνουν να μπουν στη χώρα, ούτε τα ανοιχτά σύνορα για να μπαίνει όποιος θέλει. «Οσοι έχουν ανάγκη προστασίας», είπε, «είναι δηλαδή πρόσφυγες και φεύγουν από τις χώρες τους για να γλιτώσουν τη ζωή τους, η Ευρώπη θα πρέπει να τους παρέχει καταφύγιο. Οχι όμως μόνο η Ελλάδα. Ζητάμε Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου ώστε να δίνεται ευρωπαϊκό άσυλο και όχι ελληνικό, ιταλικό, ισπανικό κ.λπ. Ομως όσοι οικονομικοί μετανάστες μπαίνουν παράνομα στη χώρα πρέπει να επιστρέφονται πίσω στις χώρες τους και σε αυτό είναι απαραίτητη η βοήθεια της ΕΕ για να αναγκαστούν οι χώρες τους να τους δεχτούν πίσω», πρόσθεσε ο επικεφαλής του Ποταμιού και πρότεινε «να απαιτήσουμε σε συμμαχία κυρίως με τους Ιταλούς να φυλάσσονται τα σύνορα αποκλειστικά από τον Frontex».

Προσωρινή «εκεχειρία» συμφωνήθηκε μεταξύ της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, σε έκτακτη συνεδρίαση χτες το πρωί, έπειτα από ένα τριήμερο έντονης αντιπαράθεσης, κατά το οποίο οι βουλευτές του κόμματος ζήτησαν ομόφωνα απ' τον Φ. Κουβέλη να παραιτηθεί και να μη διεκδικήσει ξανά την προεδρία του Κόμματος στο Συνέδριο που ολοκληρώθηκε την Κυριακή, επισημοποιώντας τη στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ για εκλογική και ενδεχομένως κυβερνητική σύμπραξη αργότερα.

Στη συνεδρίαση αποφασίστηκε να μη δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, εντούτοις φαίνεται ότι τέτοια ψήφο οι βουλευτές δε δίνουν ούτε στην νεοεκλεγείσα ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, αφού πυκνώνουν οι φήμες ότι πολλοί βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός της Αγίου Κωνσταντίνου.

Στο φόντο αυτό, το Συνέδριο κάθε άλλο παρά επούλωσε τις «πληγές» που άνοιξε η εκλογική συντριβή. Αυτό επαληθεύει και η επανεκλογή του Φ. Κουβέλη στην προεδρία με ποσοστό 68,34%, κατά πολύ «ψαλιδισμένο» απ' το αμέσως προηγούμενο, αλλά και η απουσία ενός μεγάλου μέρους των συνέδρων απ' τις ψηφοφορίες. Την προεδρία διεκδίκησε και ο Δ. Λουκάς απ' το «Αριστερό Δίκτυο» που έλαβε 21,01%, ενώ 10,71% ήταν τα λευκά ψηφοδέλτια. Κατά πλειοψηφία, εγκρίθηκαν οι θέσεις - που περιλαμβάνουν την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και την πολιτική πρόταση της ΔΗΜΑΡ -, όπως και το νέο καταστατικό της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Δίνοντας το στίγμα της «πυξίδας» με την οποία θα πορευτεί στο εξής η ΔΗΜΑΡ, ο απερχόμενος γραμματέας της Θ. Θεοχαρόπουλος («Αθήνα 9.84») ανέφερε «διεκδικούμε ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας με συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις ... από τη Δημοκρατική Αριστερά, τη μεταρρυθμιστική αριστερά, τη ριζοσπαστική αριστερά, το σοσιαλδημοκρατικό χώρο και την πολιτική οικολογία». Περισσότερο σαφής η Ασημίνα Ξηροτύρη, απ' την πλευρά της, επικρότησε το κλίμα που επικράτησε στο Συνέδριο που ήταν - όπως είπε - «ένα κλίμα μιας οργανωτικής ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Αριστεράς, ξεκαθαρίσματος των θέσεών της και μάλιστα με σαφή τρόπο, όσον αφορά το ότι θέλουμε πλέον αλλαγή και στροφή προς τ' αριστερά».